Bawal Na Pag-Ibig: The Knight and His Shining Armor - 01

Bawal Na Pag-Ibig: The Knight and His Shining Armor

By PrinceSky

Notice to readers:

This segment will be updated once a week. Specifically, the updates of the story will be updated every Sunday of the week. Thank you so much for your continuous loyalty to MSOB.

Enjoy reading...

Sincerely,

PrinceSky of Roxas City

edterchellesoriano@gmail.com

H. C. Hualde
as
Dennis Gonzales

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Minsan sa buhay natin. Kailangan nating magparaya upang makamtan ang tunay na pagmamahal. Kapag tunay mong mahal ang isang tao at kahit iiwan ka niya ay palaging siya pa rin ang laman ng puso at isip mo.

Maaring maraming pagkakataon kong kailan puwede mong ipadama sa kanya ang iyong pagmamahal ngunit dapat handa ka sa maaring mangyari.

Kahit anong pagsubok ang iyong mararanasan basta matatag ang iyong pagmamahal sa taong isinisigaw ng puso mo ay makakamit mo rin ang inaasam-asam na pag-ibig at wagas na kaligayahan.

Hindi man ngayon o hindi rin bukas.

Pero dadating rin ang tamang panahon at magtatagpo pa rin ang dalawang puso na nagmamahalan.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ako nga pala si Dennis Gonzales. Isang pulis. 26 years old. Matangakad. Nasa 5”10” ang height. Maputi, matipuno ang katawan dahil babad sa exercises at training naming. Matangos ang ilong, bilugin at kulay brown ang mata. Masasabi ko na mukha akog espanyol dahil na rin may lahi kaming kastila.

Masasabi kong may dating naman ang tindig ko. Maraming babae ang nagkakandarapa sa akin ngunit kahit anong gawin nila ay iisa lang ang natatanging laman ng puso ko.

Ang ama ko ay isa ring pulis ngunit namatay ito ng bata pa ako. Ang ina ko naman ay nakahanap na rin ng asawa sa ibang bansa.

Sa kasalukuyan, ako ay nakatira sa bahay ng aking tiyuhin na isang Chef. Siya ang nagmamanage ng isang Italian Resto sa bayan namin. Walang asawa si Tiyo Bert at napag-kaalaman ko na lang na si tiyo Bert ay isang bading.

Magsisimula ang aking kuwento noong 20 years ago.

Sa makatuwid ako ay anim na taong gulang pa lamang. Namatay ang ama ko at iniwan naman ako ni ina sa aking tiyuhin.

Unang pasok ko sa isang paaralan at wala akong kilala doon. Si tiyo bert ang humahatid sa akin sa bago kong paaralan.

Hinahatid niya ako gamit ang kanyang bisikleta. Malapit lang naman kasi ang bahay ni tiyo sa paaralan ko.

“Dennis, may alam ka bang kanta?” tanong ni tiyo Bert habang pinapadyak ang bisekleta.

“London Bridge Tiyo Bert” ang sagot ko naman sa kanya habang nakaupo ng patalikod sa kanya.

Nasa ganoon kaming siste at kumakanta ng London Bridge. Tinahak na naming ang daan patungo sa paaralan ko at patuloy pa rin kaming kumankanta ng London Bridge.

“London bridge is falling down.. falling down.. falling down.. London bridge is falling down.. my first lady”

Patuloy pa rin kami sa ganoong sitwasyon nang nakita ko naman ang isang matandang lalaki at may kasamang isang bata na lalaki rin.

Nakasalamin ang bata at parehung-parehu ang aming uniporme. Tantsa ko ay magka-edad lang kami. Napatitig ako sa kanya at nakita kong ngumiti sa akin.

Napahinto naman ako sa pagkanta ng London Bridge ng.

“Oh Dennis? Bakit tumigil ka?” tanong ni Tiyo bert habang patuloy pa rin sa pagbaybay ng daan patungo sa paaralan ko.

Hindi na ako sumagot kay tiyo Bert at patuloy pa rin akong nakatitig sa batang lalaki na nakasalamin.

“Oh andito na tayo Dennis. Mag-ingat ka ha? Huwag kang gumawa ng gulo. Susunduin nalang kita mamaya” mahabang paalala ni tiyo Bert.

Pumasok na ako sa aking silid at umupo sa likuran.

Maya’t-maya ay pumasok na rin an gaming guro at may kasamang bata.

Tinitigan ko ng mabuti ang bata at nalaman ko na lang na siya iyong bata na nakita ko kanina.

“Okay Class, say hello to your new classmate Jason.” Pakilala ng guro namin.

“Hello Jayson” sabay-sabay naming pagbati sa bagong kaklase.

“Siya nga pala. Aalis muna ako at pupunta lang ng principal’s office. Kayo na muna ang bahala dito ha? Dennis! Ikaw na ang bahala kay Jayson” dagdag na instruction ng guro namin.

Pagkaalis ng guro namin ay nagsalita naman ang isa naming kaklase.

“Hoy Jayson! Magpakilala ka nga” sigaw ng kaklase naming

Mukhang nangingibago pa si Jayson. Siguro ay nahihiya or sadyang ayaw lang talaga mag-salita.

“My name is Jayson Martinez. 6 years old. My mom and dad passed away. I’m living with my Lolo” mahinahong sambit ni Jayson

“Anong nangyari sa mama at papa mo?” tanong ng isa pa naming kaklase.

“Ang sabi ng Lolo ko, kinuha sila ng monster. Pagkatapos, iniwan ako sa isang kalesa. Mabuti na lang ay merong knight at tinulungan akong makatakas. Tapos, ibinigay ako ng knight sa aking Lolo at umalis din siya para tulungan ang mama at papa ko” mahabang pagsalaysay ni Jayson

Seryosong nakinig naman ang mga classmate namin.

“Naniniwala k aba na may Knight?” tanong ng isa pa naming classmate

“Oo naniniwala ako. Eto nga ibinigay sa akin ng knight bago siya umalis” sambit ni Jayson habang ipinapakit ang isang gold bracelet.

“Ows? Talaga? Eh naniniwala ka rin na may monster?” tanong ng isa pa naming kaklase

“Oo naman gusto niyo makakita ng monster?” sambit ni Jayson habang may kinikuha sa kanyang bag.

Nagtakbuhan ang aking mga classmate sa likurang bahagi ng silid. Ngunit hindi ako nagpakita ng takot.

“Oh? Bakit? Natatakot kayo?” mahinahong tugon ni Jayson.

Nakita ko namang takot na takot ang mga classmates ko nang.

“Ako! Hindi ako natatakot. Gusto kong makita ang monster na iyan” malakas na sambit ko sa kanya.

Maya’t-maya ay nilapitan niya ako. Nagsitakbuhan ulit ang mga kaklase ko sa bandang unahan ng silid habang kami ni Jayson ay nakatayo sa likuran.

Binuksan ni Jayson ang kanyang bag at ipinakita sa akin ang sinasabing monster. Hindi naman ako nagulat dahil nalaman ko na lang na isa palang salamander ang sa loob ng bag niya.

Dumating ang aming guro.

“Oh class? Ano ang ginagawa niyo dito?” gulat na tanong ng guro naming

Magsasalit pa sana ang isa naming classmate ng.

“Wala po ma’am naglalaro lang po kami” tugon ko sa teacher namin

“Oh Jayson siguro naman kaibigan mo na si Dennis kaya mas mabuti na siguro na magkatabi nalang kayong dalawa” utos ng guro namin.

Pagkatapos ng unang klase naming ay lumabas kami ni Jayson at umupo malapit sa flag pole.

“Totoo ba ang mga sinabi mo kanina?”  mahinahong tanong ko kay Jayson

“Oo naman. Bakit hindi ka ba naniniwalang merong knight?” pabalik na tanong ni Jayson sa akin.

Hindi na ako sumagot pa dahil alam kong wala namang patutunguhan an gaming usapan.

Maya’t-maya ay dumating na rin si tiyo Bert. At tamang-tama ay nandiyan na rin ang sundo ni Jayson.

“Sige Jayson. Uwi na ako. Kita nalang tayo bukas ha?” sambit k okay Jayson ngunit bago pa man kami magkahiwala ay itinaas ni Jayson ang kanyang kamao sa harap ko.

“Dens sunggaban mo ang kamao ko” utos ni Jayson

Itinaas ko rin ang aking kamao at sinunggaban ang kamao ni Jayson.

“Sa susunod, kapag maghihiwalay tayo dapat ganito ang gagawin natin ha?” Sambit ni jayson

“Oo naman. Sige Jayson ingat kayo” pasigaw k okay Jayson.

Naka-uwi na rin kami ni tiyo Bert at inayos ko ang aking mga gamit pang-eskwela. Pinaghanda ni tiyo Bert ang paborito kong pagkain. Spaghetti. Pagkatapos naming kumain ay naligo na rin ako at natulog.

Kinabukasan ay hinatid ulit ako ni tiyo Bert sa skul.

Magsisimula na an gaming klase ng nakita kong balisang-balisa si Jayson.

“Jay ano ang ginagawa mo? Baka makita ka ni ma’am?” palihim kong tanong sa kanya.

“Dens, nawawala ang alaga ko” sagot ni Jayson na may bahid na pag-alala

“Dennis, Jayson. Ano ang ginagawa niyo diyan?” tanong ng guro namin na may halong galit.

Sasagot na sana si Jayson ng sumigaw si Ma’am at umakyat sa kanyang upuan.

Itutuloy….