Ang Patagong Pagmamahalan - Pt. 3

"Ang Patagong Pagmamahalan pt. 3"

By. Iam Kenth



Dapat ko pa nga bang pagsisihan ang pagtatapat ko kay Ryan?

Hindi ko na dapat intindihin iyon.

Masaya pa naman ako dahil tinanggap niya ako at taliwas sa aking iniisip na lalayuan niya ako. Sa mga pagkakataon ito, hindi ko alam kung anong tumatakbo sa kaniyang isipan.

Pero isa lang ang alam ko.

Masaya ako dahil magkasama kaming kaming dalawa ngayon at walang alinlangan.


"Yan inukit ko pangalan mo at pangalan ko dito sa puno, para naman maalala ko na kasama kita noong inukit ko iyan." Sabi niya sa akin. At sabay nakaw halik sa aking pisnge.

"Grabe ka naman, baka mamaya may makakita sa atin, halik ka ng halik."

"sino namang makakakita sa atin dito? bukod sa ating dalawa mga puno't hayop lang ang nandito." Tapos niyakap niya ako ng pagkahigpit higpit.

"naiinis naman ako sa iyo Myk eh!" Sabi niya.

"bakit naman? ano nagawa ko?" Tanong ko kaagad.

"Bakit ngayon mo lang sinabi na gusto mo ako!" Nakahiga kmi noong sa damuhan, nakapatong siya sa akin.

"3 dahilan." Sabi ko.

"Ano anu naman iyon?" Sabi niya, nakatingin ako sa kaniyang mga mata.

"Una, dahil may syota ka. Pangalawa, natatakot akong hindi mo ako tanggapin at pangatlo, baka layuan at iwasan mo na ako." Sabi ko, humiga na siya sa tabi ko, kinuha niya ang palad ko at hinawakan iyon.

"Siguro iiwasan kita kung hindi talaga kita nakasama mula pagkabata, pero hindi eh. ayaw ko namang masayang lang ang pinagsamahan natin sa simpleng pag-amin mo." Sabi niya.

Bigla akong napaisip, kaya ba niya ginagawa ito dahil lang sa pinagsamahan namin? at hindi dahil gusto din niya ang nararamdaman ko para sa kaniya, bigla akong natahimik at nalungkot.

"Uy? may nasabi ba akong hindi mo nagustuhan?" Pag-aalalang tanong niya sa akin.

"Hmmm.. gusto mo din ba ako Ryan? O ayaw mo lang na masayang ang pinagsamahan nating dalawa?" Tanong ko.

Hindi muna siya nakapagsalita.

"Alam mo, kung hindi kita gusto, sa tingin mo ba nandito ako sa tabi mo ngayon? siguro, kasama nadin sa nararamdaman ko para sa iyo iyog pakiramdam na ayaw kong mabalewala ang pinagsamahan natin." Tumahimik siya, pinagmasdan niya ako.

"Gusto ita Myk, at maghihintay ako sa pagbalik mo dito..."

Sa mga sandaling iyon. Tila ang mga katawan na namin ang nangusap. Sinimulan niya sa pahalik sa aking labi, sa leeg.

Isa isang naalis ang aking mga suot. Kasabay ng isa-isang pag-alis din ng kaniyang mga suot.

nagdikit ang aming nag-iinit na katawan, wala akong alam sa aming gagawin, pero tila ang mga katawan namin ay kusang kumilos ayon sa nais nitong mangyari.

Naramdaman ko nalang na dinidikit niya ang kaniyang pagkalalaki sa aking katawan habang ikinikiskis iyon.

Umikot kami at pumaibabaw ako. Kusang kumilos ang aking mga labi at inaasam ko ang nooy pinapantasya kong katawan ni Ryan. Mula sa kaniyang leeg, pababa sa kniyangmahubog na dibdib, at paibaba sa kanyang puson. Patungo sa kaniyang pinakamaselang parte ng katawan.

Sa puntong iyon mas naging mapanghas ang aking ginawa.


Sa paglipas ng ilang sandali ay natikman ko ang katas ni Ryan, ng taong noon pa'y mahal ko.


Sa paglipas ng araw. Ay tila, bakas sa aming mga sarili ang pag-aalalang maghihiwalay na kami. Pero,sadyang hindi ko kayang pigilin ang mabilis na pagpalit ng mga araw.


"Mag-iingat ka sa Manila, Mamiss kita ng husto.Huwag mong kakalimutang magdasal, kumain ng nasa oras, huwag mong pababayaan ang sarili mo doon, huwag mo rin akong masyadong isipin dito dahil kaya ko ang sarili mo, mas inaalala kita dahil wala ako sa tabi mo kung magkakaron ka ng problema." Sabi niya. hinatid niya ako sa pantalan ng barko, bakas sa kaniyang itsura ang pagkalungkot. Pero wala akong magawa kung hindi maging matatag sa sandaling pumasok na ako sa sasakyan kong barko.

"Susulat ako sa iyo." Sabi ko, "...sasagot ka sa mga sulat ko huh?"

"oo naman, pangako yan." sabi niya, at bigla ay niyakap niya ako ng mahigpit.

"Mahal kita Myk..." Bulong niya sa akin. Iyon ang salitang nagbigay ngiti sa labi ko, pero naluha din ako, siguro, luha ng kasiyahan, luha ng kalungkutan dahil maghihwalay kami.

"Mahal na mahal din kita..." mahina kong sabi. Maraming tao sa palgid, na kagaya namin ay mga nagyayakapan din, may ibang malungkot, may ibang may mga ngiti sa labi.

humilay na siya sa akin, at nagsimula na akong maglakad papasok sa barko. Panay pa ang lingon ko sa kaniya.

Sa bawat hakbang na ginagampanan ng aking paa, ay ramdam na ramdam ko na napapalayo na ako sa kaniya.

Gusto ko ng umiyak ng mga sandaling iyon. Gusto kong bumalik sa kaniya, yakapin siya, halikan siya at sabihing... mahal na mahal kita hindi kita iiwan.


Pagpasok ko sa barko, aya agad akong umakyat sa deck upang makita ko pa siya habang papalayo ang barko sa pantalan.

Nakita ko pa siyang nakatayo. Itinaas niya ang kaniyang kamay.


Nagpaalam.



Dagling lumuha ang aking mga mata.





Sa maikling sandali, naramdaman kong mahal ako ni Ryan hindi bilang isang kaibigan kung di isang taong minamahal niya.