Special thanks to...
Kopiko and Marlboro Lights,
Batman and Robin,
Sidney Sheldon and Sandra Brown,
Dinuguan and Puto,
Max and Marlboro Red,
Jacob Black and Harry Potter,
P-noy and Obama,
Zach and BOL,
Francine Prieto and Bobby Yan,
(I am not so worthy...)
Thanks!!!
CHAPTER 4
Naiinis na sinundan ni Billy si Eiji sa loob ng sikat na boutique na panglalaki. Nasa Robinson's sila sa San Nicolas. Good thing that meron ng ganoong mga establishments ngayon doon. Wala siyang magawa kahit pa hiyang-hiya siya dahil eto, isang geek, kasama ng isang celebrity. Akala tuloy ng ilang tao na nakakakilala dito ay may reality show itong ginagawa at siya ang kaawa-awang nilalang na kailangan nitong i-make over.
Sabi pa ng isang baklang idolo yata ito na nakasalubong nila, "Mr. Eiji, mukhang mahihirapan ka sa isang yan na i-make over. I think you need a miracle."
Sinagot lang nito ng ngiti ang baklang feeling-close at saka siya hinila sa isang store. Walang problema sa pagbili ng bagong damit. Pero he goes for comfort and not the style. Kesohodang outdated na yung moda kung masarap naman sa pakiramdam yung tela.
Simpleng shirt or jeans will do. O di kaya simpleng walking-shorts okay na sa kanya. Hindi naman niya minsan din kailangang pumorma kasi sa trabaho niya, puro libro ang kaharap niya. Minsan ang computer lang niya.
"What can I do for you Sir?" tanong ng saleslady na halatang nagpapa-cute dito.
"Ah, can you help him? He needs help. Badly." hindi nito itinago ang pangungutya.
"Nakakarami ka na Eiji." sabi niya ritong nanlilisik ang mata.
Tumawa lang ito pati ang saleslady na tumahimik ng tingnan niya din ng masama.
"Ahm, this way Sir. Please." kiming sabi nito.
Naiinis na sinundan niya ito. Marami itong pinasukat sa kanya na mga damit. Noong una, hesitant siyang lumabas ng dressing room kasi nasa labas si Eiji at talaga namang inaabangan ang bawat damit na isinusukat niya.
Nang lumabas siya ng naka-casual na puting polo ay natawa ito ng makitang naka-butones iyon hanggang sa leeg. Nanlolokong lumapit pa ito at nagmano. Kinutusan niya ito at tatawa-tawang kinalas ang butones niya hanggang sa bandang dibdib. Hindi siya agad nakakilos sa proximity nilang dalawa. Nagpa-flash sa isip niya yung mga napanood niyang eksena sa porno.
"Ayan." boses ni Eiji na pumutol sa biglaang paglalakbay ng isip niya.
Tumingin siya sa salamin at nakitang nakatingin din doon si Eiji. "Hindi ka ba nasasakal sa pagkakabutones mo kanina? Hindi masamang mag-eksperimento ka ng bago. It won't hurt you."
Napaangat lang ang kilay niya sa unsolicited advice na binigay nito.
"I think we have to do something with your hair." sabi nitong masama ang tingin sa dapang-dapa na buhok niya. Mahihiya si Alfalfa kapag nakita iyon dahil walang ibang buhok na nakatayo.
"Kailangan pa ba iyon?"
"Oo naman." sabi nito habang pumipila sila sa cashier.
Ilalabas na sana niya ang credit card niya ng ilabas nito mula sa bulsa ang AMEX nito. "Let me." sabi pa.
"But I can pay for it Eiji. Ito na." sabay labas niya ng sariling card.
"Okay. But I'll pay for our dinner. Ok?" tumango na lang siya para wala ng pagtatalo.
Sa loob-loob niya ay nagtataka siya. Bakit ganon umakto ito? Parang kakaiba. One minute nang-aasar, then ibang bahagi naman nito ang ipapakita sa susunod. Mahilig siyang magbasa, at ang mga senyales na iyon na nakikita niya, katulad ng balak nitong bayaran ang pinamili niya at ang dinner na sinasabi nito ay mga gesture ng isang lalaki na may gusto sa isang babae.
But he's a MAN for crying out loud! Hindi rin siya gay. Kung nako-confuse man siya sa nararamdaman niya pagdating sa pakikipaglapit ni Eiji ay dahil siguro na rin sa ito lang ang taong nagkaroon ng proximity sa kanya ng ganoon kalapit.
Nauunawaan niyang pwedeng mangyari iyon. Sa ibang bansa hindi ba ay uso ang ganoon? Ang malalapit na magkakaibigang lalaki ay halos mag-boyfriend na kung magturingan.
Nakapagbayad na siya ng magsalita ito. Mukhang ito man ay napunta sa malalim na pag-iisip. "So, saan tayo susunod?" basag nito sa katahimikan.
"Hindi ba at sa salon tayo?"
"Oo nga pala. Halika na."
Iyon lang at balik na naman sila sa nakabibinging katahimikan.
What was that just now? tanong ni Eiji sa sarili.
Naglalakad na sila ni Billy papuntang salon for his new hairstyle na pinagtatawanan niya kanina. Nawala ang concentration niya sa ginagawa ng lapitan niya ito upang ayusin ang polong isinukat. Just being near to him made his knees shake. Binubulabog ng natural na amoy nito ang senses niya. Animo siyang-siya ang kanyang sense of smell sa pagsinghot dito na kung hindi niya napigilan ay malamang na nahalata siya nito.
Hindi rin niya alam kung ano ang pumasok sa utak niya na siya ang nag-alok na bayaran ang pinamili nito. Napailing siya. Ganun na ganun ang kanyang ginagawa kapag may gusto siyang tao. Mapababae man o lalaki. Gusto niyang i-provide ang mga ito ng luxury na kaya niyang ibigay.
At hindi maganda iyon! Sigaw ng isang bahagi ng isip niya.
"Damn!" di niya mapigilang iusal.
"What is it Eiji?" nagtatakang tanong ni Billy.
"Nothing. May naalala lang akong nakakainis." paiwas niyang sagot.
"Okay. Ang weird mo."
Napatingin siya dito. "Bakit mo naman nasabi?"
"You're weird. Minsan ang kulit mo, then one minute you're serious. Magmumura ka ng walang dahilan tapos magtataka ka na sinasabihan kitang weird." iiling-iling pa nitong sabi.
Napamaang siya. Mukhang inaanalisa siya nito ng hindi niya alam. Naisip niyang tuksuhin ito.
"Ganun? So pinag-aaralan mo pala ako ng palihim ha. So, how do I rate?"
Namula ito. Mukhang natumbok niya ang loko.
"I am not analyzing you or something. Huwag mong bigyan ng kahulugan ang mga sinasabi ko." defensive na sagot nito.
"I'm not. Binase ko lang ang tanong ko sa sagot mo."
"Oh please. You really are a pain in the neck."
"Alam mo, lugi ako sayo. Ang dami mo ng taguri sa akin."
"Nasasaktan ka?"
"Hindi."
"Buti naman. Kasi from what I heard about you, hindi ka yung taong nagpapaapekto sa sinasabi ng iba."
"So you've been asking about me huh!"
"No, silly."
"But you're right. I don't give a damn sa sasabihin ng iba. Kasi they don't know me. At ang mga taong walang alam sa totoong pagkatao ko pero maraming opinyon tungkol sa akin ay hindi ko binibigyan ng pansin. I just treat them like dogs. They bark when they don't know the person."
Napatanga si Billy sa narinig na litanya ni Eiji. Mukhang sa labas ay isa itong happy-go-lucky at I'm-so-good-I-don't-give-a-damn-whatever-you-think-of-me kind of person pero ang totoo ay marami itong issues sa sarili.
He may be a publicized bisexual and a topnotch tennis player of this generation but to those who knows what he really is, he's just a boy. A young boy who needs acceptance. A boy who needed someone to take care of him.
Maybe he can be a friend to him. After all, malaki ang itinutulong nito sa kanya. Kung sakaling matapos ang misyon niya roon. Hindi pwedeng matapos sila sa simpleng "teacher-student" na set-up. Pwede niya rin itong maging kaibigan. Kung gusto nito.
"Ah... Eiji." sabi nang nasa tapat na sila ng salon.
"What?"
"Can I be your friend?"
"What?" kunot-noong tanong nito.
"I said, can we be friends?" nakangiting tanong niya.
Matapos ang tila pakikipagdiskusyon nito sa utak ay isang tipid na ngiti ang sumilay sa labi nito. "Sure." anito kapagkuwan.
"Shake hands?" lahad niya ng kamay dito.
"Friends." maluwag ang ngiting sabi nito.
Pagkapasok nila ng salon ay lumabas muna ulit si Eiji kaya naman naging kumportable siya sa kamay ng hair stylist na humawak sa kanya.
Sinabi nitong isa-shampoo muna siya para mawala ang isang-tambak na gel na inilagay niya sa buhok. Nang maka-upo ulit ay nagsimula na itong tabasan ang buhok niya. Mabilis ang kilos nito pero hindi bara-bara. Tinanong din siya nito kung gusto niya ng kaunting highlights sa buhok para magkaroon iyon ng volume dahil medyo may kanipisan. Umoo na lang siya at ipinagkatiwala ang lahat dito.
Matapos ang ilang sandali ay tapos na siya. Hindi siya makapaniwala na bagay pala sa kanya ang style na ginawa ng stylist sa kanya. Hindi masasabing funky or trying hard magpabata but hindi rin naman makaluma. Tamang-tama lang.
Napansin niya sa repleksiyon niya sa salamin si Eiji na natulala yata sa nakikita sa kanya. Wala itong sinasabi pero kitang-kita niya ang hindi makapaniwalang reaksiyon nito. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman. Mukhang hindi yata nito nagustuhan ang nakikita sa kanya.
"Looks like hindi bagay sa akin." tiningnan niya ang stylist.
"Paanong hindi bagay? Can't you see my dear? Binase ko ang ginawa ko sa buhok mo sa mismong features mo. Itinataya ko ang reputasyon ko, bagay sa'yo ang new look mo." mataray na sabi nito.
Napatahimik naman siya. Wala na siyang masabi. Ano bang alam niya kasi doon. Nagandahan naman siya sa resulta, iyon nga lang, gusto niya na marinig ang mismong sasabihin ni Eiji.
"Okay. Saan ako magbabayad?" walang-gana niyang tanong.
"Sa counter na lang dear." nakangiti nitong sabi.
"Eiji?" pukaw niya sa pagkaka-trance nito.
"Oh? Ikaw ba yan, Billy?"
"Yeah, the one and only." matabang niyang sabi.
"You look great!" tuwang-tuwang sabi ni Eiji.
"Hindi nga?" diskumpiyado niyang tugon.
"Oo naman."
"Eh bakit nakatulala ka lang kanina?"
"Ah iyon ba? Pasensiya na. I thought you're a demi-god who's about to take me."
"Exaggerated ka Eiji."
"Hindi ako ganun."
"Okay."
"You don't believe me do you?" tanong nito ng makapagbayad na siya.
"Does it matter?" hindi lumilingong sabi niya.
"Oo."
"And why is that?"
"Because I don't want you to think that I'm just joking a while ago."
"And why is that?" matabang pa rin niyang tugon.
"Because you really looked good, damn it!" sumisigaw na nitong sabi.
Napahinto siya. ganoon din ang lahat ng nasa paligid. May kumislap pang camera kaya natauhan siyang bigla.
"Don't make a scene. Halika na." sabay hila niya dito.
Wala silang imikan sa biyahe. Hanggang sa makarating sa bahay. Tuloy-tuloy siya sa kwarto at hindi niya namalayan na sinundan siya ni Eiji.
"Let's talk."
"What the..." hindi na niya naituloy ang sasabihin dahil naitulak na siya nito papasok. Pabalibag nitong isinara ang pinto.
"What would it take for you to believe me that you look good?"
"Iyon pa rin ba ang issue mo hanggang ngayon Eiji?" naiinis na niyang tugon.
Lumapit ito sa kanya. Nagtagisan sila ng tingin. Mas mababa siya dito ng dalawang pulgada pero hindi siya nagpatalo. Ramdam niya ang hininga nito sa kanyang mukha.
"Oh well, siguro dito maniniwala ka na."
Napadilat siya ng husto ng mariin nitong hawakan ang kanyang mukha at gawaran siya ng mariing halik. Hindi siya makapaniwala sa ginagawa nito ngayon. Ang mapanakop na labi at dila nito ay tinutupok siya. Bigla niyang naalala ang mga napanood. Ganoon pala yun?! And it was his first kiss!
"Billy..." anas nito. "Iyan, iyan ang sagot ko. That means I'm attracted to you." humihingal pang sabi nito.
Nalilitong tiningnan niya ito. Umaapaw pa rin ang kakaibang emosyon sa mata nito. Maging siya, biglang naging eratiko ang pintig ng puso niya. Kinakabahan siyang di mawari.
"Kahit hindi ka pa nagpapamake-over, attracted na ako sa'yo."
Lumaki ang mata niya ng halikan siya nito ulit. Napa-pikit na lang siya. That was his second kiss in a row for this day. Nagbabaga ang halik ni Eiji. It was creating havoc to his system. Nabibingi siya sa tila mga warning bells na tumutunog sa kanyang tainga ng bonggang-bongga.
Lalong uminit ang pakiramdam niya ng bumaba ang labi nito sa kanyang dibdib. Despite of his shirt, naramdaman niya ang mismong apoy na tila tumutupok sa kanya ng buo.
Dumapo ang kamay nito sa kanyang crotch area na sa gulat niya ay hindi niya namalayang ang tigas-tigas na pala ng nasa loob.
"Billy..." anas ni Eiji na tila humihingi ng permiso.
Napalunok siya at saka naliliyong tumango sa sensasyon na dulot ng pagpisil-pisil nito sa pagkalalaki niya.
"Billy... if you don't want this you can tell me to stop."
Eiji is now slowly unbuckling his belt.
"If guys aren't your thing, you can just close your eyes."
Mapanghibo ang boses nito na kahit gustuhin niyang tumanggi ay parang wala siyang lakas.
He was now holding him. Feeling him. He was throbbing in his hand. Eiji fell on his knees. While he was looking at him with anticipation and awe.
"You're ready for me Billy."
Then his warm mouth enveloped his hard shaft.
Itutuloy...
No comments:
Post a Comment