Love Is... Chapter 08

AUTHOR’S NOTE: Hi! Humihingi ako ng paumanhin sa late update! Sorry! Sorry! Sorry! Naging busy kasi ako these past few days, at nagreklamo pa ako dun sa opisina ng cable at internet operator namin para magkaroon na kami ng internet. Sa wakas! Meron na ulit!

I am asking for apology kay Kuya Ponse sa pagiging pasaway ko sa nakalipas na posting nung dalawang chapter. I really don’t know na ganun ang kalalabasan nun. Sorry po talaga Kuya Ponse! Maraming salamat din at hindi niyo pa ako tinatanggal. I’ll do it right this time. Promise! Thank you din kay Sir Mike!

Maraming salamat din sa mga uma-add sa akin sa facebook at sumasali sa group. Kahit na bago pa lamang ako’y, marami-rami na rin yung patuloy na sumusuporta sa akin. I really appreciate those who never hesitate to drop messages, comments, and suggestions sa blog man, sa wall ko, at sa group. Maraming maraming salamat talaga!

Hello BABE! Maraming Good Luck sayo!

Kaway-kaway kila BOHOLANO BLOGGER, NATE JOHN, ALFRED OF T.O., -HARDNAME-, BHARU, MARVS, PRINCE JUSTIN, MADZTORM, GEOLOGY STUD, DAVE, ANGEL, JAY05, KRVT61, YELSNA REYES, at sa nag-iisang ANON na nagcomment sa Chapter 7. CAPSLOCK, para intense ang greetings. Keep on dropping comments guys! Hinding-hindi kayo mawawala sa A/N! Haha! Lahat po sila KENEKELEG! ERMEGERD! Haha!

PRINCE JUSTIN DIZON! Grabe ikaw pala author nung CAN’T WE TRY?! As in? Napa-O ako! Haha! Reader mo kaya ako. Ewan ko lang kasi sa cell phone at hindi ako makacomment. Dun lang kasi ako nagbabasa eh. Anyways! I’m looking forward about your story.

GEOLOGY STUD! Pinagseselosan ka ng BABE ko. Kaya yun, hindi ko na lang aalamin kung sino ka… muna. Haha! My Babe will understand. Haha. Mali kasi ako dun sa first guess ko eh. Kinompirma ni Baby Jace sa akin.

K! Di ka nagpaparamdam!

Hi JIM XD! Hindi ko pa alam yung sisimulan kong story dun sa group mo! :D

Argh! Umiyak yung puso ko sa Finale nung ALL I SEE IS YOU 2 ni Carlos! Shems! Di ko kinaya! Hi Blue! Sana mapagbigyan mo kami ni Vin. Haha!

Hi VIN! Aasahan kita dun sa 4^th story mo. Haha. Maghihintay ako, PRAMIS!

Baby JACE! Bakit hindi si Yui yun! I want him back. Pleeeeeeeeease! Maawa ka! Haha!

Hi GIO YU! Kumaba-kaba my heart dun sa last chapter! Ang intense! Grabe!

Please support these stories too, guys.

THE TREE, THE LEAF AND THE WIND by JACE PAGE

FATED ENCOUNTER by VIENNE CHASE

FINAL REQUIREMENT by GIO YU

GEO – MR. ASSUMING by BLUEROSE CLAVERIA

Haha! Napahaba ata ang AN! So this is it, pansit! Ang waley na update! Yey! Enjoy guys!

Chapter 8!

Featured songs: Burning Bridges by OneRepublic and Not A Bad Thing by Justin Timberlake

Don’t forget!

www.facebook.com/theryeevangelista

www.facebook.com/ryeevangelistasstories

I’ll be glad if you add me up. :D

DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author’s imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

LOVE IS…

Rye Evangelista

theryeevangelista@gmail.com

CHAPTER VIII

"Don't worry, may license ako." Muling baling niya sa akin na may ubod ng tamis ang ngiti. "Ang ganda talaga ng boses mo." Dagdag niya.

Nag-init ang aking pisngi. What?! As in what?! So sinusundan na niya pala ako? Stalker talaga tong taong to! Joke! Masyado na ata akong pahalata.

"Tara?" Pag-alok muli nito sa akin habang iniaabot ang isa pang helmet sa akin. Aba! Handa nga sa pagsundo sa akin! 3 points para kay Ariola! Shoot! Hahaha! Gagong to! Ang dami talagang alam eh no?

Tulala pa rin ako sa aking kinatatayuan. Day-dreaming. Putek. I’m always drooling when he’s around. Hayst!

Nagulat na lang ako ng isinuot niya saakin yung helmet.

Natigilan ako.

Natawa naman ito sa aking naging reaksyon.

“Day-dreaming, spacing-out or thinking?” Saad niya.

Namula naman yung pisngi ko. Sa tingin ko, kulay kamatis na ang pisngi ko sa pagbablush. Putek namang nilalang na to! Ang daming alam!

“Ayan!” Masaya niyang sambit ng maisuot na niya ang helmet sa ulo ko.

“Ta-ta-ta-ta-ta-tara?” Sambit ko. Nagkandabuhol-buhol na ata ang dila ko. Bwesit! Masaganang kahihiyan to! Sobra!

Tumango naman ito saka tumungo sa kanyang motor. Agad naman akong sumunod sa kanya.

"Hawak ka nang mabuti. In 5 minutes, nasa school na tayo." Saad nito.

What?! As in what?!

Bago pa man ako makaangal, mabilis na nitong napatakbo ang kanyang motor. Sa sobrang takot at gulat ko kahit nahihiya ako ay napayakap ako sa kanya. Hindi ko kasalanan no! Ayoko pang mamatay! Ang bilis niyang magpatakbo! Hindi na naman bago sa akin ang mayakap siya.

Argh! Kahit takot na takot ako, kasabay nito ang paghuhuramentado ng puso ko! Putek!

------

Eli’s POV

First day ng Prelims namin ngayon, halata kasi ang pagseseryoso ng mga kaklase ko sa last minute review. Although nasa Top Section kami, hindi maikukubli na kapag hindi kami nag-aral ng mabuti, nakasalalay doon ang outcome na nakamarka sa grade cards namin. Balita ko may “Demotion” at “Promotion” na mangyayari sa oras na matapos ang bawat exams.

Hayst! Wala naman akong pakialam noon. Bakit ba ako napunta sa section na ito samantalang hindi naman ako pala-aral? Matalino lang talaga siguro ako. Ha!

Umandar na naman ang pagkamayabang ko. Buset! Kaya nga hindi man lang ako makagawa ng matino sa buhay ko eh! Wala akong matinong kaibigan na makasama, so no choice sa mayayabang na tulad ko ako napupunta.

Natigil ako sa pag-iisip ng walang kwentang bagay dahil sa mga pumasok sa aming room.

Nakakainggit.

Si Ariola at Gabriel. Magkasama.

Ang alam ko, hindi naman sila ganun ka-close. That’s what they’ve told me. Yung mga classmates ko na napagtanungan ko about Gabriel.

Hayst!

Nang bumalik si Gabriel sa school after mailibing ang kanyang kapatid, kinausap niya kami ni Eri, about sa aming pakikiramay. He even told me that we’re okay. Oo nga, okay na kami, pero sa nakalipas na dalawang linggo, hindi niya man lang ako pinapansin. Ganun ba ang okay? Iniiwasan? Hindi man lang makausap? Hayst! Ano ba tong iniisip ko ngayon! Bakit? Bawal bang mainggit? Alam kong kasalanan yun, pero, anong magagawa ko? Naiinggit ako!

Hayst!

I was flustered nang tumingin siya sa akin, hindi ako mapakali sa kinauupuan ko. Ano ba ang dapat kong gawin? Natigilan naman ako nang ngumiti siya sa akin.

What? As in what? Ngumiti siya sa akin!

Papangiti na sana ako para sa sagot ko nang…

“Hi Riel!” Bati ng nasa likod ko.

Halos mabingi ako sa matinis na boses ng kapatid ko.

Akala ko ako yung nginitian niya. Yun pala, yung kapatid ko! Buset! Pero bakit sa akin siya nakatingin? Hayst! Ewan ko ba! Am I just imagining things I really wanted to happen between us? Nakakainis! Hindi talaga maalis-alis sa isip ko si Riel. Ang pag-iwas niya sa akin. Lahat-lahat! Nakakabaliw na talaga to!

Mabuti pa tong kapatid ko, araw-araw niyang kasama. Close na agad sila simula nung bumalik siya sa school.

Nakakainggit!

Napabuntong-hininga na lang ako ng malalim. Kung napatawad na niya talaga ako, bakit iniiwasan niya pa rin ako? I really want to know! Bothered talaga ako!

Nagulo ko na lang yung buhok ko sa sobrang pag-iisip ko.

“Anyare sayo? Ang lalim pa ng iniisip mo.” Tanong ng kapatid ko nang makaupo na siya sa katabi kong desk.

Napatingin naman ako sa kanya. Nakaisip tuloy ako ng paraan para magkausap kami ni Gabriel.

Nagsuot ako ng ngiti sa aking mukha.

“Yikes! Eli! Nakakatakot ha! What’s with the creepy smile?” Saad niya. In a sarcastic way. Kilala na niya ako. Kahit papaano ay pareho kaming mag-isip niyan.

“Hay naku! Ano na naman bang pabor ang hihingin mo, ha?!” Napailing na lang ito sa hangin dahil sa may kung ano siyang hinahalungkat sa kanyang bag.

Ewan nga ba, ganun ba talaga ang mga kambal? Intuition ba tawag dun? Anyways!

Sumenyas ako na lumapit siya para maibulong ko sa kanya ang hihingin kong tulong. Mahirap na, katabi namin si Santillan, best friend pa naman nun si Gabriel!

“WHAT?!” Bulalas ng kapatid ko. Ganun ba nakakabigla yung pabor na yun? Napatingin naman lahat ng mga kamag-aral namin dun sa classroom, may mga nakiusyuso pa galing sa mga schoolmates namin na naglalakad sa hallway.

Tinakpan ko naman ang bibig ng kapatid ko.

Pati nga ang nag-uusap na sina Ariola at Gabriel, ay napatingin din sa amin.

“Hmmm… Hmmm…” Pagpupumiglas ng kapatid ko.

“Ahehehe. Pasensya na kayo sa kapatid ko. Sige, pagpatuloy niyo lang yung pagreview niyo.” Pagpaumanhin ko sa aking mga kaklase.

“OA mo naman sis! Ganun ba yun kagulat-gulat?” Bulong ko sa kapatid ko.

Tinapik-tapik naman ako nito sa balikat, tanda ng pagkalma niya.

“Eh sira ka ba! Dapat ikaw na lang mag-approach sa kanya! Nagsisimula pa lang nga kaming maging magkaibigan! Baka magalit yun sa akin!” Bulong niya rin sa akin. Mahina pero nandun ang diin.

Napailing naman ako. Di niya gets!

“Gusto ko lang naman makausap siya. Hindi ka naman mai-involve doon, kailangan mo lang siyang mapapunta sa lugar na makakapag-usap kami, okay?” Bulong kong muli sa kanya.

Unti-unti naman siyang napatango sa sinabi ko. Ewan ko ba dito sa kapatid ko matalino naman, pero minsan, napakaslow!

“Eh pano kung kasama niya si Red? Anong gagawin ko?” Bulong niyang muli.

“Ikaw na ang bahala.” Sambit ko sa kanya.

“EH?!” Bulalas niya.

Napatingin muli ang lahat sa amin.

Nasapo ko na lamang ang aking noo. Mabuti na lang at hindi nagtagal ay pumasok na ang una naming guro. Si Ms. Salveda.

Hmm. Naisip ko lang, magvolunteer kaya ako sa Student Council?

Tama! Mapapalapit talaga ako sa kanya, kapag nakapasok ako! Yosh!

Yun na nga!

Natapos ang pagpaplano ko nang magsalita ang aming guro.

“Okay Class! Good luck sa exams! Kung ayaw niyong mademote ng section, pagbutihan niyo!” May ngiti sa kanyang labi ng sinabi niya ito. “Ayaw niyo naman sigurong mangyari yun di ba? Mas okay nang may mapromote dito, kaysa mayroong mademote sainyo.” Dagdag niya.

“Oooooooooooooopo!” Sagot ng mga kaklase namin. Napatingin naman ako kay Eri.

Nagsalita siya sa hangin. Chicken! Yun ang namutawi sa kanyang labi. Katulad ng mga kaklase naming dito, matalino nga kaming dalawa ng kapatid ko, para saan pa ang pagkakapunta namin sa section na ito kung hindi di ba? Repeater lang kami dahil sa kalokohang nagagawa ko.

“Okay! Let’s start?” Sambit ni Ms. Salveda, sumang-ayon naman lahat ng mga kaklase ko sa kanya.

Iniayos na lamang namin ang aming mga gamit sa locker na nasa loob ng room. Tanging, test paper, answer sheet at markers lang dapat ang nasa mesa namin habang nagtitake ng exams.

After ng pagtago ng gamit ay inutusan naman ni Ms. Salveda si Brett para tingnan ang mga ilalim ng desk ng bawat estudyante, siya kasi ang presidente ng aming section, kaya siya ang naatasan. Nang maayos na ang lahat ay nagsimula na ang exams.

Dahil nga repeater kami ni Eri, natapos namin ng maaga ang bawat exams na nakaschedule ngayon. Morning lamang ang schedule ng exams namin kaya, gagawin ko na ang pinaplano kong pagkausap kay Gabriel! Matatapos ang araw na ito na bukas ay wala na dapat ilangan o iwasan na mangyayari sa pagitan namin ni Gabriel.

Tulad nga ng napag-usapan namin ni Eri, ginawa niya ang lahat para lamang mailayo si Gabriel kay Ariola. Nagkataon kasing wala pang practice ang varsity ng soccer, kaya lagi silang magkasama ni Gabriel. Exam week din kasi. Balita ko, lagi silang andito noong bakasyon, dahil sa tournament na sinalihan nila.

But that’s not my point here. Gusto ko lang makausap si Gabriel! Pwedeng Riel na lang? Kahit maging feeling close na lang ako?

Argh!

Bakit ako, hindi pa pwede? Samantalang si Eri, okay na? Si Ariola na recently lang naman niya nakaclose? Well, hindi ko naman sinasabi na pinagbawalan niya ako ha? But, God knows how I really wanted to call him by that. Ni hindi pa nga kami nagkakasamang matagal.

Kapagka kasi sasama ako sa grupo nila, lagi na lang siyang umaalis. I don’t know what to do with him! Dahil sa kanya, naguguluhan ako ng sobra-sobra!

Nagbalik na lamang ako sa aking wisyo ng makatanggap ako ng text mula sa kapatid ko.

“Eli, mag-isa na si Riel sa gazebo na nasa garden. Pumunta ka na agad, para hindi siya mainip. Good luck! :D” Laman ng text niya sa akin.

Nang mabasa ko iyon, ay agad naman akong tumakbo papunta roon. On my way there, nakasalubong ko ang magpinsan.

Napailing ako.

I need to talk with him. Pahiram lang muna kahit sandali. Saad ko sa aking isipan habang sinusundan ng aking paningin ang dalawa na papunta ngayon sa library.

Inayos ko ang sarili ko nang makarating ako sa garden ng school. Napanganga na lamang ako nang makita ko ang postura ni Riel na nakapikit at nakikinig lamang sa kanyang iPod. That’s what I thought.

You and I were meant to be
Ain't no doubt about it
No need to hide that sort of thing
Now aim for something better
Ain't nothing better worth imagining

Pagsisimula niya sa kantang kanyang pinakikinggan. What a beautiful voice he has. Kaya pala suki siya ng mga serenade sa pageants at guestings sa mga activities ng school. That’s what I’ve heard from our classmates. Now that I’ve heard it all by my own ears, ay namangha talaga ako ng sobra.

But I, I keep on running
I’m building bridges that I know you never wanted
Look for my heart
You stole it away
Now on every single road that I could take, listen

Woah! Nakakain-love! Ano ba tong nararamdaman ko! Nakakabakla ata? Ewan! Basta ang ganda ng boses niya. Nakinig lang ako sa pagkanta. Iniwasan ko na makagawa ng ingay para mahaba pang oras ko siyang marinig kumanta at matitigan.

I want you to burn my bridges down (down), I said
I want you to burn my bridges down (down, down)
Set me on Fire! 
You set me…
set me on Fire! 
You can burn my bridges down—

“Ka-ka-kanina ka pa ba rito?” Gulat na tanong niya sa akin.

Bumalik naman ako sa wisyo ko. Napailing. Napatango. Napailing. Napatango. Hindi ko alam ang isasagot sa kanyang tanong. I felt like I’ll bite my tongue or got tongue-tied kapag magsasalita rin ako.

Namula naman ang kanyang pisngi. What is the meaning of that? Can you please explain to me, why is he blushing?

Baka nahihiya lang naman! Wag masyadong assuming, diyan nasasaktan ang tao eh. Mahilig mag-assume, sa huli, disappointed, iiyak, hindi makakapagmove-on. Saad ng aking konsensya.

Yeah right! Ikaw na ang madami ang alam!

“Ah hindi pa naman nagtatagal. Este, kakararating ko lang. Hehe!” Nauutal ko ring sagot sa kanya. Napakamot na rin ako ng ulo.

“Ah… Eh… Ganun ba? Sige alis na ako, baka may kakatagpuin ka rito. Si Eri kasi eh, iniwan ako rito—“

“Ikaw talaga ang sadya ko rito!” Hindi ko na siya pinatapos.

Tatayo na kasi siya, kaya I need to stop him from leaving again. Hindi na ako makapaghihintay pa sa susunod na pagkakataon. Andito na ito, kaya dapat na itong mangyari.

Nagulat naman siya sa aking biglang pagsigaw. Napaupo siyang muli sa dati niyang pwesto.

“Ba-Bakit? Ma-May kailangan ka ba sa akin?” Ganun ba ako ka-intimidating para mautal siya nang grabe? I mean, oo, ako rin naman, pero, yun ba ang dahilan kaya niya ako iniiwasan?

Naglakas na ako ng loob. Better do this today, than never. “We need to talk.” Diretsahang sagot ko sa kanya.

Nagkakatitigan kami. Siya naman ang unang bumitaw. What the! Bakit kay Ariola, wagas siya kung makatitig? Gwapo naman ako! Considered “boy next door”. Bakit di man lang siya magtigil ng titig sa akin kahit 2 minutes lang di ba? Ang haba naman ata nun? Haha.

Argh! Ano ba tong mga iniisip ko!

“Pa-Para saan? Di ba okay na naman tayo?” Saad niya.

That’s my point! “Yeah. We’re good, pero bakit mo ako laging iniiwasan? Naguguluhan kasi ako eh. Inisip ko na lahat kung bakit, pero wala talaga akong maiisip na dahilan.” Out of frustrations kong burst-out. Dapat ko na tong sabihin.

Napatingin siya sa akin. Alam niyo yung parang may gustong sabihin, pero hindi niya na lang itinuloy. Argh! Please! Paki-explain?

“Nagseselos ako eh!” Naisigaw ko. What?! Holy Shizz! Kailangan ko ng palusot! Bakit ba kasi lumabas yun sa bibig ko. Napatingin ako sa kanya. Sa sobrang mangha sa pamumula niya, ay napangiti ako. Nag-iwas muli siya ng tingin.

Assuming na kung assuming!

“Ah…Eh… I mean, palagi na lang kasing si Ariola ang kasama mo. Bakit siya, you’ve been enemies for like almost everyday, pero ang gaan agad ng loob mo sa kanya nang mapatawad mo siya? And si Eri, para na nga kayong best friends sa sobrang close niyo na. Feeling ko, galit ka pa rin sa akin.” Nagkunwari akong nagtatampo, kaya tumalikod ako sa kanya.

“Ah… Eh… Ganun ba? Pasensya ka na…” Nahihiya niyang sagot. Agad naman akong pumanhik sa kinauupuan niya.

“Patabi ha?” Masaya kong sambit sa kanya. Napabalikwas naman siya sa ginawa ko. Aktong lalayo sana siya nang hawakan ko ang kamay niya. Napatingin naman ito sa akin. Titig sa kamay ko na nakahawak sa kamay niya, tapos balik sa mukha ko.

“Dito ka lang. Hindi naman ako nangangagat eh.” Ngitian ko na lamang siya. Hinila ko na rin siya pabalik sa kinauupuan niya. Wala sa intensyon ko na magdikit kami, but it went that way. Ramdam ko ang panginginig niya. Ano bang kinaninerbiyos niya? Haha!

Ewan ko ba sa mga pinaggagawa ko. Basta ang alam ko ay, yung feeling na masaya kapag kasama ko siya. Napapangiti ako ng walang dahilan. Nagsimula kami sa mali, kaya dapat ay itama yun. Alam ko na ako yung mali, so ako dapat ang magtama nun.

Napatingin ulit siya sa akin nang kunin ko yung earpods niya. Yung isa inilipat ko sa kabilang tenga niya, at yung isa naman ay inilagay ko sa isang tenga ko.

“Pahiram muna ah?” Pagpaalam ko nang kunin ko ang iPod niya. Hindi ko na nakita pa ang reaksyon niya dahil pinakealaman ko na ito.

“Oh, meron ka pala nito eh! Ito na lang muna pakinggan natin.” Hindi na naman siya makakatutol sa gagawin ko eh, kasi ginawa ko na. Haha. Ibinigay kong muli sa kanya yung iPod niya.

“Alam mo, ang presko mo pa rin! Feeling close, alam mo yun?” Natatawa niyang tugon. Napatingin naman ako sa kanya. Pailing-iling lang ito sa akin. Natawa naman ako sa reaksiyon niya.

“Sa wakas, hindi ka na kinakabahan.” Wala sa wisyo kong tugon sa kanya.

“Eh panu kasi, napakaintimidating mo kaya! Kapag nakikita kita, lagi na lang yung una nating pagkikita ang naaalala ko. Nahihiya ako sa mga pinagsasabi ko sa’yo noon. Pero, naiinis ulit ako kapag maaalala kong ang presko mo pala. Tss! Suplado. Kainis!” Outburst niya. Pero tumatawa na siya ngayon. It feels like he’s at ease now. Knowing na wala naman akong ibang intensiyon kung hindi ang makausap lamang siya.

Said all I want from you is to see you tomorrow
and every tomorrow, maybe you’ll let me borrow your heart
And is it too much to ask for every Sunday
If I were radical and every other day to start

Napangiti na lamang ako nang marinig yun mula sa kanya. Ang lamig pakinggan ang boses niya.

“Alam mo bang paborito ko tong kanta na to? Pakinggan mo, yan lahat ang gusto kong sabihin sayo.” Pagsisimula ko. Napatingin naman siya sa akin. Tumango na lamang ako bilang tugon sa kanya.

I hate to say cheesy lines pero, ito na to eh. I’m not confessing though, hindi ko alam kong nagugustuhan ko na siya. All I know is, I’m happy whenever he’s around. Ito pa kayang matagal ko siyang makakasama?

So don't act like it’s a bad thing to fall in love with me
Cause you might look around and find your dreams come true, with me
Spend all that time and money just to find out that my love was free
So don't act like it’s a bad thing to fall in love with me, me
It’s not a bad thing to fall in love with me, me

Napatingin siya sa akin. Halata sa kanya ang pagkagulat.

“Kumakanta ka pala? Ang ganda pa ng boses mo.” Tanong niya.

Napangiti naman ako sa compliment niya. “Salamat! Secret lang natin to ha?” Yeah, you heard it right. Wala pang nakakaalam na kumakanta rin ako. Ewan ko nga ba, hindi ko talaga kailanman ibinahagi sa iba ang talent kong ito. Well, bad boy image ako noon eh, so hindi bagay sa akin ang ganung traits. Pero, hindi talaga yun ang dahilan.

Haha! Ewan!

Napatango naman siya ng marahan. “Eh, bakit? Ang ganda kaya ng boses mo, di ba mas maganda na ipakita mo kesa sa, ikaw lamang ang nakakaalam sa sarili mo na kaya mo pala.” Pangaral niya. Mabuti na lamang hindi niya napansin yung cheesy line ko. Hindi nga ba o iniiba niya lang yung usapan? Ha! Ewan ko na lang! Haha!

Napailing naman ako. Hindi ko alam! Liar! “Ikaw, alam mo na ngayon. Kaya no need para ipaalam pa sa iba.” Sagot ko.

Nasapo niya naman ang kanyang noo. Naguguluhan siguro sa ugali ko. “Hay nakow! Sayang naman. Gusto mo isali kita sa program para sa festival next month? Ikaw na lang yung kumanta para sa opening, ang dami ko na kasing gagawin kong ako pa yung gagawa nun.“

Nakaisip tuloy ako ng paraan para maging close kami. Haha! Napakatalino mo talaga!

“Sige, papayag ako kapag tayong dalawa ang kakanta, I mean, bumuo tayo ng banda. Gusto ko kasi yung live band eh. Mas magandang pakinggan kapag nagkakaisa ang bawat miyembro. I can play bass guitar too!” Pagmamalaki ko.

Lumawak naman yung ngiti sa mukha niya. Ang saya pala kapag ikaw mismo ang makakapagbigay ng ngiti sa mukha niya. Ngayon, alam ko na kung bakit walang masabing masama tungkol kay Riel ang mga nakakakilala sa kanya. He’s worth being with. Kahit nga si Eri na konting panahon pa lang naman nakilala si Riel ay ang dami nang bukambibig tungkol sa kanya.

You will lose half of your life not knowing GABRIEL DELA RAMA.

Naalala ko tuloy yung unang paghaharap namin noon sa plaza. It was my memorable encounter with him. Though it’s not as good as it should be, doon ako nagkaroon ng interes sa kanya.

FLASHBACK

I’m not stupid. No one is. Makitid lang talaga ang utak mo. At maraming tulad mo. Eksaktong linya niya na sinabi niya sa akin noon. Sa una sinabi kong, The hell I care about that! Ngunit sa huli, binagabag pa rin ako ng aking konsensya.

As I entered my new school for my first day, siya agad ang hinanap ko. Alam ko na dito siya nag-aaral. Napansin ko yun nong ibinuhos niya sa sarili ang himalang natirang laman ng kanyang iniinom na buko juice. Kaya kung lower section man siya, hindi malabong hindi ko siya mahanap.

Lucky! Nasabi ko na lamang noong nasa harap na kami ng aming magiging room at section. Nakita ko kasi siya kaagad. Nakatingin sa labas ng bintana at may nakalagay na earpods sa kanyang tenga.

Matapos kong magpakilala noon nagkunwari ako noon na may hinanap, pero nakita ko na naman talaga yung hinahanap ko eh. Hindi ko pinansin ang ingay na gawa ng aking mga bagong classmate sa halip ay siya ang pinagtuunan ko ng pansin. Nagtagpo ang aming mga mata noon, I bid the sweetest smile for him. Pero nakatanggap lamang ako ng isang irap mula sa kanya, inaasahan ko rin naman yun. Haha!

Agad naman akong nagtanong-tanong sa mga kakaklase namin ng tungkol sa kanya. May pinagawa kasi si Ms. Salveda doon sa mga nakakuha ng perfect score daw kahapon. Gaya nga ng naisip ko, he’s popular, kaya hindi naging mahirap ang pag-iimbestiga ko. May mga nalaman akong importante, merong hindi ako makapaniwala.

Agad akong pumunta sa isang hindi masyadong mataong lugar doon sa school. Nakakabigla talaga ang mga nalaman ko tungkol sa kanya. Hay! Magpapahinga muna ako dito habang hindi pa tapos ang mga naghahanap ng kani-kanilang treat. Tss. Ano ‘to elementary? May reward pang nalalaman ang mga guro.

Nakatanggap naman ako ng text kay Eri, tinatanong niya kung nasaan ako. Then, I gave her my location. Nang makarating siya, agad niyang ibinigay sa akin ang dala-dala niyang pagkain.

“Bakit ka ba andito? Ang layo kaya nito sa room natin. Baka mahuli ka pa sa susunod na subject natin.” Saad nito. Kumagat naman siya sa hawak niyang tuna sandwich.

“Nagpapahinga. Wag ka ngang masyadong madaldal muna.” Tugon ko sa kanya.

“Tss.” Inirapan niya na lamang ako. “Teka… Ano kaya yun?” Dagdag nito sabay turo sa isang maliit na paperbag na nakatago sa likod ng isang bonsai. Napatingin naman ako roon. Nilapitan agad ito ni Eri para kunin.

Agad siyang bumalik sa kinainuupuan nito kanina at binasa ang mga nakasulat dito.

“For Mr. Gabriel Dela Rama. Life is going by. Don’t waste a minute being negative, offended, or bitter. Choose to be happy. – Joel Osteen” Mga nakasulat dito.

“Kanino kaya ito? Isa ito doon sa reward ni Ms. Salveda sa mga nakakuha ng perfect scores sa quiz kahapon. Teka, hawakan mo muna to, ipagtatanong ko lang sa mga classmate natin.” Agad siyang umalis matapos niyang sabihin yun.

Bago ko pa man sabihin na kilala ko na kung sino itong Gabriel Dela Rama na ito, ay nawala na siya sa aking paningin. Napailing na lamang ako sa hangin.

Agad akong tumayo at balak ko sanang ibalik na lang ito doon sa dati nitong kinalalagyan bago pa ako mapagkamalan na magnanakaw. But I was so late. Aish! Nahuli ako! Kaya kung ano man ang isumbat niya sa akin ay aakuin ko na lang. Pwe! Kahit kailan talaga, ang yabang ko pa rin. Saying things na pinagsisisihan ko naman sa huli. Tss. Fuck this!

Sa huli nga, pinagsisihan ko lahat ng mga lumabas sa bibig ko.

END OF FLASHBACK

Bumalik ako sa kasalukuyan nang may tumapik sa aking balikat. Napabalikwas naman ako sa sobrang gulat. Epic ang reaksyon ko! Ayun! Tawa ng tawa.

“Para kang ewan alam mo yun?” Aniya. Tumatawa pa rin siya. Pailing-iling pa. Itinago na niya lamang ang kanyang iPod sa kanyang bag at nang maitago niya ito ay agad siyang humarap sa akin na nakangiti pa rin.

“Hay nako Mr. Martinez, akala ko ba mag-uusap tayo? Kanina pa kaya ako salita ng salita rito, yun naman pala eh, lumilipad ang utak mo kung saan-saan. Tsk. Tsk. Tsk.” Masaya nitong akusa sa akin. Napakamot na lamang ako ng batok at nagsimulang tumawa.

“Ah…Eh… Pasensya ka na. May naalala kasi ako. So ano sa palagay mo? I mean yung banda? Approved ba?” Segway ko na lang para mabalik doon sa unang paksa na aming pinag-uusapan.

“Yun nga, kanina pa ako nag-iexplain nun sayo eh! Nakow!” Nasapo na lamang niya ang kanyang noo. “Ang sabi ko, Magandang ideya yun. Gusto ko rin kaya magkaroon ng banda. Tsaka nakakasawa na yung mag-isa lang na kakanta. Pero, tatanungin ko pa ang SC tungkol dito. Kelangan kasing magpa-audition ng mga band members gaya ng drummer, guitarist, at kung kelangan pa ng pianist. Basta lahat ng yun kelangan i-consider muna.” Pagpapaliwanag niya.          

Napatango naman ako. “Basta, hindi ako kakanta hanggang hindi pa yun ayos ha?” Natatawa ako sa aking sinabi.

Napangiti naman siya. “Tss. Hindi naman ako namimilit eh, ikaw, baka lang naman kasi maawa ka sakin. Halos every year, sa lahat ng activities eh, kumakanta ako. Hindi ko sinasabing, nagsasawa na ako, gusto ko lang na may makarinig din ng tinatago mong talento. Haha!”

“Hindi raw namimilit, eh nangungonsensya naman. Haha!”

“Hindi kaya! Haha!” At nagtawanan na kami.

Matagal na katahimikan ang namayani doon. Nawalan kami ng topic. Magsasalita na sana ako nang mauna siya.

“Pasensiya ka na kung, iniiwasan kita ha?” Napatango na lamang ako sa kanya.

“Ewan ko nga ba. Nahihiya lang kasi ako sayo. Doon sa una nating pagkikita hanggang doon sa huli, ang dami kong nasabi eh.” Dagdag niya.

“No! Ako nga dapat ang mag-sorry sa’yo. Hinusgahan kita kaagad. I mean, doon sa huli, hindi ko talaga sadya yun. Nasaktan lang siguro ang ego ko noon dahil sa hindi ka man lang natinag sa mga pang-aasar ko. I am really sorry, Gabriel.”

Napailing na lamang siya sa sinabi ko.

“Riel. Riel na lang ang itawag mo sa akin. Magkaibigan na tayo, simula ngayon.” Pagsisimula niya. Napangiti naman ako sa kanyang sinabi.

Sa wakas! Hindi na ako feeling close! Wahahaha!

“About sa mga sinabi mo noon, ayoko lang talagang nadadamay ang tungkol sa family status ko.” Dagdag niya. Napatango na lamang ako sa kanyang sinabi.

“Sorry talaga. Hindi na mauulit.” Saad ko sabay lahad ng aking kamay tanda ng isang pangakong hindi mapapako. Tanging tango lamang ang sagot niya sa akin, may ngiti rin sa kanyang mga labi.

“Teka, what if magvolunteer ka na lang kaya sa SC, tapos, kapag nakapasok ka, ipropose natin yung band. What do you think?” Biglang saad niya.

What?! Naisip ko na yun kanina di ba?

Napatango na lamang ako sa kanyang sinabi. Napangiti talaga ako ng sobra.

“Riel!”

Napalingon kami pareho sa biglang sumigaw. Magkasabay pa talaga sila ah? Magpinsan nga. Tsk.

“Oh! Brett, Red! Bakit? Parang pagod na pagod ata kayo?” Biglang tanong ni Riel sa kanila.

Napatingin naman sa akin si Red nang magsalita si Brett. “Kanina ka pa namin hinahanap. Kumain ka na ba? 12:30 na kaya?”

“Ah… Eh… Hindi pa nga eh. Si Eri kasi, sabi niya ililibre nya ako ng lunch, tapos yun, iniwan lang ako rito sa gazebo.” Sagot nito kay Brett sabay kamot sa ulo. “12:30 na pala? Hindi ko namalayan.” Napatingin din ito sa akin na natatawa pa rin. So that means, he enjoyed my company. Ha! Assuming! Bwesit! Umeksena na naman!

Bigla namang lumitaw ang magaling kong kapatid na may dala-dalang pagkain. Aba! Very impressive!

“Hayst! Sorry Riel ha? Ang haba kasi nang pila sa Canteen.” Saad niya. Humarap ito sa akin tsaka nagpakawala ng isang kindat. Napangiti na lang ako sa kanyang ginawa.

Eri’s POV

Argh! Buti na lang yun yung naging palusot ko kanina kay Riel! Hayst! Ewan ko nga ba’t tinutulungan ko tong kapatid ko! Anyways! Andito na to. I can’t turn back time anyway! Shems! Kailangan kong i-compose ang sarili ko. Andito si Brett! Shems! Aba! Malande!

“Okay lang, Eri. Sana tinext mo man lang ako, di ba? May number na kaya ako sayo.” Pag-iintindi ni Riel sa akin.

“Ah… Hehe. Pasensiya ka na. Nakalimutan ko eh.” Sagot ko sabay ng paglapag ko ng mga pagkaing binili ko sa upuan galing Canteen para sa plan ko kanina.

Kung hindi lang din ako tinutulungan nitong kapatid kong to, malamang sa malamang, hindi ko to gagawin! I’m just returning the favors I’ve asked from my twin brother sa tuwing kinakailangan ko.

“Hi Brett!” Pagbaling ko sa aking crush! Oh my gulay! He’s so gwapo!

“Hello, Eri!” Sagot naman nito. O-EM-GEE! Pacute ng konti. Haha! Pero nawala kaagad yung ngiti sa mukha ko nang makita ko sa gilid ng mata ko ang reaksyon ng kapatid ko. Tss! Panira ng moment.

Lumapit ako sa kanya.

Napaiktad siya sa sakit na natanggap mula sa kurot ko. “Umayos ka! Wag na wag mong kalimutan na pabor to!” Bulong ko sa kanya. Buti na lamang at busy yung dalawa sa pagkausap kay Riel.

Ewan ko nga ba sa kapatid kong to! Bakit kaya masyado siyang affected sa di pagpansin sa kanya ni Riel? I wonder!

“Tara Riel, kain na tayo?” Pagkuha ko sa atensyon ng pinakabago kong friend.

Napalingon naman to sa akin. Pabalik-balik ang tingin sa akin at sa magpinsan. Argh! Si Brett!

“Ah… Eh… Pasensiya na kayo ha? Naka-oo na kasi ako kay Eri. Tsaka may mga pagkain na rin. So? Next time?” Saad niya dito sa dalawa. Napatango na lamang ang mga ito. May paghihinayang sa mukha ni Red, pero ngumiti naman ito nang magtagpo ang kanilang paningin ni Riel.

Hmmmm! Isa pa to! Matanong nga si Riel.

“Kung ganun, mauuna na kami. Sayang! Ililibre ka sana ni Red doon sa Café.” Pagpaalam ni Brett kay Riel.

“Talaga?” Gulat na tanong niya dito. Napatango naman si Red sa kanya. “Pero, sorry talaga Red ha? Nauna kasi si Eri. Kaya yun!” Napakamot na lamang siya ng batok, si Red naman ay tumango na lang.

Ay ewan ko ba sa mundo. Pero hindi ako yung tipong sarado ang utak sa ganitong bagay, pero kasi, kung sino pa yung mga gwapo, sila pa yung nagkakagusto sa isa’t isa! Hmp! Ang dami ngang magaganda, pero, itsapwera naman. Kaya tuloy maraming imbes na lalaki yung maghanap, babae na yung gumagawa nun. Tss. No offense meant doon ha, I’m just stating the fact here. Basta! Gutom na ko! Pagkain muna aatupagin ko.

“Sige alis na muna kami, Riel. Eri, Eli.” Pagpaalam ni Brett my loves. Napatango na lamang kami sa kanila. Si Red? Mapapansin ang pagkadisappoint. What the hell! Pwedeng pakipaliwanag?

“At ikaw naman?” Baling ko sa kapatid ko na hindi pa rin maalis-alis ang ngiti sa labi.

Napabalikwas naman ito sa tinuran ko sa kanya. “Ha?” Tanong niya.

“Ang sabi ko, ikaw, ano na ang gagawin mo. Hindi ka rin ba nagugutom?” Saad ko sa kanya. Sabay pa ang senyas na umalis na siya dahil tapos na naman silang mag-usap ni Riel.

“Ah! Okay! Sige Riel! Kain muna ako ha?” Baling nito kay Riel. Bastusan ganun? Ako yung nagsasalita, tapos sa iba magpapaalam? Where’s your manners, brother? Tss.

“Okay Eli. Basta punta ka na lang sa SC, para dun sa pagvolunteer mo ha? Every 5 pm lang kami kompleto dun.”

“What?! Pakiulit nga? Magbo-volunteer si Eli sa SC? Bakit? Pwede ako rin?” Pagsabat ko sa usapan nila.

“Oo, we have a plan kasi para sa School Fest next month. Kaya yun, I need him to volunteer, para sa proposal na gagawin ko sa members. Pwede ka naman magvolunteer. Let’s see what I can do.” Tugon niya sa akin.

Napatingin ako sa kapatid ko na may ngiti sa labi. Ngunit napawi ito. Iling nang iling kasi yung mokong, anong gusto niyang iaparating? Na wag na akong umepal? My Gosh! Andun kaya si Brett! Kaya sasali ako!

“Pwede ko munang makausap ang kapatid ko?” Baling ni Eli kay Riel. Napatango na lamang ito.

Hinila naman ako ni Eli ng walang kahirap-hirap. “Sis. Wag ka nang umepal. This is my plan, not yours, so don’t butt in, okay?” Saad niya.

Kinalas ko naman yung pagkakahawak niya sa braso ko. Nakakairita! May plan din kaya ako. Kainis to! “Ewan ko sayo no! May plano rin ako.” At dumistansya ako sa kanya para sa akin pantasya. “Gusto ko ring makilala ng husto si Brett!” And then glitters scattered. Flowers bloomed and everything is perfect!

“Aray!” Nawala lang lahat ng pinapantasya ko dahil sa batok ng kapatid ko. Panira ng trip! Bakit siya pwedeng lumandi, ako hindi? Nasaan ang hustisya! Kainis!

“Baliw! Basta, wag kang magulo okay? You know what? I think I like Riel.” Diretsahan niyang pag-amin.

“What?!” Bulalas ko. Napalakas ata. Haha! OA na kung OA. My brother is gay? Oh my gosh! What is happening in this world! Tell me!

“Anong nangyayari?” Sigaw ni Riel galing doon sa gazebo. Aktong tatayo na sana siya nang pigilan siya nung kapatid ko sa pamamagitan ng pagsenyas na wala lang.

Napalingon naman ako sa kanya at umiling-iling na lamang. Napatango na lamang ito at umupo ulit.

“Ano ba Eri! Kahit kailan talaga! Pwede bang pigilan mo namang maging obvious. Para kang ewan!” Pangaral nito.

“Eh sino ba naman kasi ang hindi magugulat sa sinabi mo? Does it mean, you’re gay? Sis?” Natatawa kong saad. “Aray naman! Nakadalawa ka na ha?” Batok agad? Kainis! Baka mamisplace ang mga neurons ko sa utak, maging bopols pa ako. Ayoko kayang maging beauty lang, gusto ko may brain din!

“Eri!” Galit na puna niya sa akin.

“Oo na! Aba! Malay ko ba no? Kailan pa to? Nung inaway ka niya, or should I say nung niprovoke mo siya, ganun? Wow! Love at first sight ba, brother?” Wag na ngang ‘sis’ baka mabatukan pa ako. Kainis!

Napatango na lang siya sa tanong ko. Nasapo ko na lang ang sarili kong noo. Ganun ba talaga ang epekto ni Riel sa mga tao? Pati nga sa akin yun din yung nangyari eh.

“Basta. Don’t do weird stuff, okay? Are we clear?” Untag niya sa akin. Ang lalim kasi ng iniisip ko. I want to know Brett Santillan even more! Haha!

“Okay! Okay! I’ll do my stuff, you’ll do yours. Walang pakialamanan! Deal?” At nagkamayan kami.

“Deal!” Sagot niya na may ngiti sa labi.

“Ewan ko sayo! Alis na nga! Ala-una na oh! Gutom na ako! Shuu!” Pagtataboy ko sa kanya.

“Riel! Sige! Kain muna ako! Sa susunod ah?” Pagpaalam nito kay Riel. Pinagmasdan ko lamang siya. May pakindat-kindat pa tong nalalaman! Tss. Napatango na lamang sa kanya si Riel at iwinagayway ang kanyang kamay.

Kumain lang kami ni Riel pagkatapos umalis ni Eli. May napagkuwentuhan kami tungkol sa iba’t ibang bagay. One thing that saddened me? Nang nalaman ko na may fiancée na pala si Brett my loves! Kainis! Nawalan tuloy ako ng gana kumain. Anyways! Kasalanan ko naman kasi nagtanong pa ako. Tss.

Riel’s POV

Umuwi lang ako sa bahay pagkatapos naming kumain ni Eri. Bigla na lang kasing nagbago ang mood niya nung nabanggit ko na, may fiancée na si Brett. Ako pa tuloy yung umubos nung kinakain niya.

Hayst! Sa wakas! Okay na ang lahat sa pagitan namin ni Eli. I really can’t imagine I’ll be breaking my rules pagdating sa mga nakakaaway ko. I mean, I’ve been tough, and merciless pagdating sa mga magugulo sa school, especially doon sa mga taong ako yung pinagkakaisahan.

Wala na nga akong magagawa dun. Siguro nga ito na ang oras sa pagbago ko sa prinsipyong aking pinanghahawakan sa buhay. Pero, dun lang yun sa pagpapatawad. Kapag kinakailangan, ibabalik ko kung sino si Gabriel Dela Rama noon.

Napaupo lang ako sa sofa namin nang makapasok na ako sa bahay. Bigla lang bumalik sa alaala ko yung sinabi ni Eli tungkol sa kantang Not A Bad Thing. Mabuti na lamang at nailihis ko ang usapan sa ibang bagay. Argh! Is he confessing through that song?

Lagi ko kayang napapakinggan yun sa aking iPod. At alam ko na kung ano ang ipinapaabot ng kanta sa mga makakarinig nito. Alam mo bang paborito ko tong kanta na to? Pakinggan mo, yan lahat ang gusto kong sabihin sayo. Argh! Parang sirang plaka na paulit-ulit kung magplay sa utak ko.

What if totoo yun? Or baka naman nag-aasume lamang ako. I can’t imagine boys, confessing their feelings sa akin. Red’s the same. Hindi ko rin maisip-isip kung bakit.

Ay ewan! Ang dami ko pang dapat problemahin patungkol sa aking buhay. Panggastos, pambayad, pangkain. Lahat, lahat! Argh!

What if paupahan ko na lang kaya yung ibang kwarto? That would be a good idea! Kaso saan ko naman ilalagay yung gamit nila Ate? Kailangan ko na sigurong ayusin lahat ng naiwan nila. Actually kay Ate Karisma na lang naman, kasi yung kila Mama at Papa ay matagal na naming naitabi sa storage room ng bahay.

Yun nga! Papaupahan ko na lamang ang bahay, nang sa ganun, may mapagkukunan ako ng aking mga gastusin dito sa bahay. Saka na ako maghahanap ng part-time pagkatapos ng prelims namin. I need to focus on that.

-----

Natapos ang exam week na exhausted kaming lahat. Masaya ako sa resulta ng exam. Natalo ko ngayon si Red! Yes! Ayos lang naman sa akin kung 3^rd lamang ako sa ranking. Pero ayoko namang tawagan epokrito kung sasabihin ko na ayoko sa standing ko ngayong prelims. As usual, Brett got the lead. Hindi talaga paawat tong best friend ko. Eli got the 5^th and Eri got 7^th. They really deserve being a part of this class.

Good news! May napromote na dalawang tiga-B Section. Kaya nagkaroon ng welcome party para sa kanila nung mailabas ang results. Sila’y si Yohanson De Lima at Ate Xynthia, Xynthia Alegre. Kaya yun, si Yukino, drama ng todo.

“Better luck next time Yuki, kulang lang naman ng dalawang porsyento yung grade mo eh.” Pagkukumbinsi ko sa kanya.

“Eeeh! Kahit na! Wala na yung kadaldalan ko dun sa B! Hayst!” Pagmamaktol niya.

“Tigilan mo na yan, Sis. May tatlo pang exams, pag-igihan mo nang mapromote ka rin. Tara’t ililibre na lang kita dun sa Café.” Saad ni Ate Xynth sa kanya.

“Talaga?!” Excited niyang tugon kay Ate Xynth.

“Pano naman ako?” Sabay puppy eyes sa aming Ate. Hahaha. Wala akong ipon eh. Hahaha. Wala pa akong part-time job. Kaya magpapakabeggar na muna ako. Joke!

“Hay nako! Matatanggihan ba kita?” Sagot niya.

“Yey!” Sabay lang naming nabanggit ni Yukino. “Salamat, Ate Xynth!”

“Ewan ko sainyo! Tara na’t magcelebrate! Haha!” Pag-alok niya sa amin.

Matapos naming kumain ay balik trabaho na kami sa SC. Malapit na kasi ang School Fest, at dapat na naming i-polish lahat ng mga kinakailangan.

Hinihintay ko rin na pumunta si Eli at Eri dito sa SC para sa interview nila sa pag-volunteer. Nasabi kasi sa akin ni Eri na gusto niya rin na magvolunteer dito sa SC. Mas okay nga yun, mas marami, mas masaya.

Nasaan na kaya sila. Napag-usapan na namin ang mga karagdagang gagawin sa Fest. We’ve already posted Flyers and Posters about it.

Nagsimula na rin kaming magparegister nang mga magtatayo ng booth. Kami kasi ang mag-aapprove ng mga naisip nilang pagkakakitaan. It is required that groups, organizations, at clubs ang magreregister. Yun na ang mapagkukunan nila ng panggastos kapag mayroon silang gagawing activities. Konti lamang kasi yung naibibigay na funds sa lahat ng accredited groups, orgs, and clubs. Medyo madami kasi.

Nangangati na nga ang dila ko na i-suggest yung band na napag-usapan namin ni Eli. Pero, ang gusto ko, ay siya mismo ang magsuggest nun sa harap naming mga SC Officials. I’ll just back him up, para approved agad! Haha. Di na makakatanggi pa yung mga kasama ko kapag ganun. Haha!

Nasa gitna kami ng pagpopolish nung sa Party na gagawin sa last night ng School Fest nang may kumatok sa pinto ng SC.

“Pasok!” Sigaw ni Ate Xynth dun sa kumakatok.

Bumukas naman ang pinto at napangiti ako sa mga pumasok. Nagtutulakan pa ang dalawa papasok. Mistulang nahihiya.

“Oh! Kayo pala! Kanina ko pa kayo inaantay.” Pagkuha ko sa atensyon nila. Lumapit na rin ako sa kanila.

Napakamot lamang ng ulo si Eli. Si Eri naman ay panay ang siko sa kapatid at pangiti-ngiti.

“Riel. Ba’t sila andito?” Biglang sulpot ni Brett sa tabi ko.

“Eli, Eri. Bakit nga kayo andito?” Tanong ko sa dalawa. Tumango na lang ako bilang sign na sila na ang magsabi.

“Ah… Eh… Hehe... Andito kami para sana magvolunteer. Hehe.” Saad ni Eri. Tumango naman si Eli matapos ang pagsabi nun ni Eri. Nagpapacute pa sa best friend ko itong babaeng to. Nakow! Alam ko na kung bakit nag-iba yung mood niya noong nasabi ko na may fiancée na si Brett. Haha! Ang gwapo talaga ng best friend ko. Kainis! Hala! Erase! Erase! Crossed-out na si Brett! Move-on na po tayo! Tsk! Sarcasm!

“Andrei!” Pagtawag ko sa mag-iinterview sa kanilang dalawa. “Ikaw na ang bahala sa dalawang ito.” Pagnguso ko sa dalawa. “Isama mo na rin sila Yuki, Gino at Reema para sa panel.” Tango naman ang naisagot ni Andrei sa akin.

“Let’s go?” Pag-alok ni Andrei sa kanila.

Napatango na lang yung dalawa sa naturan sa kanila ni Andrei.

Magsisimula na sana silang maglakad papuntang conference room ng SC nang may biglang nagbukas ng pinto.

Nagulat naman ako sa pumasok.

“Red?!” Naibulalas ko.

Napakamot naman ito sa ulo. Halatang pagod na pagod din ito dahil sa pagtakbo.

“Hi! Magbo-volunteer sana ako.” Kahit pagod, buo niya pa rin itong nasabi.

Itutuloy…