WARNING: This post contains explicit scenes and is not suitable for readers below 18.
Well you done done me and you bet I felt it
I tried to be chill but you’re so hot that I melted
I fell right through the cracks
and now I’m trying to get back
Before the cool done run out
I’ll be giving it my bestest
Nothing’s going to stop me but divine intervention
I reckon it’s again my turn to win some or learn some
I won’t hesitate no more, no more
It cannot wait, I’m yours
Well open up your mind and see like me
Open up your plans and damn you’re free
Look into your heart and you’ll find love love love
Listen to the music of the moment maybe sing with me
A lá peaceful melody
It’s your God-forsaken right to be loved love loved love loved
So I won’t hesitate no more, no more
It cannot wait I’m sure
There’s no need to complicate
Our time is short
This is our fate, I’m yours
I’ve been spending way too long checking my tongue in the mirror
And bending over backwards just to try to see it clearer
My breath fogged up the glass
And so I drew a new face and laughed
I guess what i’ma saying is there ain’t no better reason
To rid yourself of vanity and just go with the seasons
It’s what we aim to do
Our name is our virtue
I won’t hesitate no more, no more
It cannot wait I’m sure
No need to complicate
Our time is short
It can not wait, I’m yours
Well no no, well open up your mind and see like me
Open up your plans and damn you’re free
Look into your heart and you’ll find love love love love
Listen to the music of the moment come and dance with me
A lá one big family (2nd time: A lá happy family; 3rd time: A lá peaceful melody)
It’s your God-forsaken right to be loved love love love
I won’t hesitate no more, no more
It cannot wait, I’m sure
There’s no need to complicate
Our time is short
This is our fate, I’m yours
No please, don’t complicate
Our time is short
This is our fate, I’m yours
No please, don’t hesitate
no more, no more
It cannot wait
The sky is your’s!
(Itutuloy)
By: Mikejuha
Email: getmybox@hotmail.com
fb: getmybox@yahoo.com
Author's Note:
Muli, gusto kong i-remind ang mga authors at listed na mga participants sa Aug 13 EB sa Tagaytay to confirm on or before March 31 by sending me your:
1) Email address
2) Nick Name
3) CP # (optional)
If the above requirements are not complied on or before the due date, cancelled na po ang slots ninyo ang we will give them to those waitlisted po...
For updates and details, please check po sa MSOB wall and docs ng MSOB group sa fb. Nandoon po ang mga lists ng participants and other infos.
Salamat!
-Mikejuha-
-------------------------------------------------------------
Maya-maya, umalis si Fred upang mag-order ng snack namin sa counter ng canteen.
Eksakto namang biglang may nagtanong. “Hi! May nakaupo ba dito?”.
Noong inangat ko ang aking ulo upang tingnan kung sino ang nagsalita, lumantd sa paningin ko si Gina, nakatayong itinuro ang upuang katabi ko sa harap ng kungkretong mesa, ang mga mata ay nakatutok sa mukha ko at naghintay sa aking isasagot. “A, e.... Wala! Wala!” ang nabigla kong pagsagot.
“Puwedeng maupo?” tanong niya uli.
“Eh... sure! Sure! Please...” ang sagot ko.
Si Gina ay katulad ko ring transferee sa school na iyon. Pareho kami ng course at mag-classmates sa halos lahat ng subjects. Maganda, mestisa, sexy, matangkad at matalino. Sa totoo lang, marami ang nagkaroon ng crush sa kanya. Isa na ako doon.
Naupo siya at inilatag ang bag sa kungkretong mesa. At habang inayos niya ito, tinanong ako. “Ikaw si Jun Flandez, di ba?” ang tanong niya.
“O-o. Ako nga. At ikaw naman si Gina, ang muse ng Liberal Arts, di ba?” ang tanong ko din sa kanya. “Paano mo nalamang Jun Flandez ang pangalan ko?”
Napangiti siya. “Classmate kaya tayo sa halos lahat ng subjects. Atsaka kahit hindi pa kita classmate, makikilala pa rin kita. Kilala ka na yata sa buong campus...”
Nagulat naman ako sa sinabi niya. Natawa. “Paanong kilala? Hindi naman ako celebrity.”
“Hindi mo lang alam, may mga tagahanga ka na dito. Matalino ka raw. At higit sa lahat, guwapo. Simula noong inilagay sa student site ng school ang mga litrato ng mga transferee, ikaw ang may pinakamaraming comments at pagwelcome doon. Nabasa mo na ba?”
“Huh! Hindi ko alam iyan a! Talaga? Baka naman mga classmates lang ang nagcomment.”
“Mayroon din. Pero may mga taga-ibang departments din.”
“Talaga? Wow! Akala ko walang nakakapansin na may mga transferees pala dito hehehe”
“Ako ng arin eh. Pero this year lang daw ito nila ginawa... Initiative daw iyan ni Aljun Lachica, iyong student council president natin. Ipinalalagay niya sa site ng council ang mga pangalan ng mga transferees upang i-welcome.”
“Ay talaga? Siya ang nag-imbento niyan?
“Oo. Galing no? At may message siya sa lahat ng mga transferee. Basahin mo ang message niya sa iyo doon.”
“Ganoon? Sige, sige.” Ang sagot ko na lang, hindi ipinahalata ang excitement na nadarama ko kung ano ang mensahe niya doon.
“At may message din ako sa iyo doon. Hindi mo sinagot e, hehe.”
“Ha? Ano naman ang message mo? Sabihin mo na lang at dito kita sasagutin” sabay tawa.
Tumawa din siya. “Sabi ko lang naman ‘Welcome sa atin, classmate!’”
“Ay... welcome din sa atin, classmate! Ayan, sinagot na kita ha?” Ang sagot kong natawa uli.
At iyon ang pag-uusap namin ni Gina. Pakiramdam ko ay sobrang close na rin namin at parang matagal na kaming magkakilala. Doon nalaman ko na nasa abroad pala ang kanyang mga magulang at kaya pinagdesisyonan nila na sa lolo’t lola na niya siya titira, dahilan upang mapilitan siyang mag transfer.
Nai-kwento ko rin sa kanya ang dahilan ng aking pag transfer. Sinabi ko sa kanya na gusto ko lang maexperience ang buhay na independent, malayo sa mga magulang upang matuto sa buhay. At dahil mataas din naman ang standard ng school kaya ko napagpasyahang sa school na iyon ako lilipat. Malayo kasi ito sa magulong syudad.
At ambilis din naming nagkahulihan ng loob. Ang sarap din kasi niyang kausap. Hanggang sa ang topic ay napunta sa assignment namin sa isang subject kung saan binasa niya ang aking notebook. Dikit na dikit ang aming katawan sa aming pagkaupo at halos magdikit na rin ang aming mga mukha habang pareho naming binasa ang aking notebook.
Siya namang pagkakita ko kay Aljun na palapit sa aming kinaroroonan, dala-dala ang isang gitara. Noong makita ko siya, agad akong yumuko. Syempre, bagamat nagsisigaw ang isip ko sa tuwa na palapit siya, inexpect ko na talagang sa kinauupuan namin siya pupunta.
Subalit noong tiningnan ko na siya muli, lumihis ito at tinumbok ang isang kanto di kalayuan sa amin kung saan may mga nakatambay na mga lalaki. Mga myembro pala iyon ng grupong CG, Inc. Ang grupong nag-sponsor sa paraffle.
Hindi na siya lumingon sa direksyon namin. Hindi ko alam kung bakit bigla siyang lumihis samantalang nakita kong sa puwesto namin ang unang tinumbok niya. Hindi ko alam kung pilit niya lang akong ini-ignore o talagang sa grupo na iyon ang pakay niya. Ewan hindi ko nababasa ang laman ng kanyang isip. Medyo nasaktan din ako. Di ko rin alam kung bakit ako nasaktan.
“Saan ka ba nanggaling tol at gitara iyang dala-dala mo? Haharanahan mo na ba ang master mo?” biro ng isang myembro, sabay tawa. Biglang nag-ingay tuloy ang grupo noong dumating siya.
“Puwede...” ang casual niyang sagot sabay tawa dini. Ang alam nila kasi ay si Fred, ang master ni Aljun. Hindi ko lang alam kung alam ba nilang bakla si Fred. Kasi, hindi naman halata sa kilos at galaw.
“Baka ma-in love sa iyo iyong master mo, pare kung haharanahan mo pa.” Dagdag pa ng isang myembro.
“Huwag naman pare... Nakakatakot iyan.” sagot niya.
“O baka mamaya pare malalaman na lang namin na ikaw pala itong na-in love sa master mo!?” biro uli ng isa pang isa pa sa grupo sabay tawa ng malakas.
Na mabilis din niyang sinagot ng, “Ah, iyan ang mas nakakatakot, pare!”
Tawanan ang barkada.
Napa-“amfffff!” naman ako sa sagot niya. “Mas nakakatakot pala...” Bulong ko sa sarili.
“May sinabi ka Jun?” Ang sambit ni Gina noong marahil ay napansin niya ang ibinulng ko habang nakayuko.
“Ah... wala, wala!” ang sagot ko.
Maya-maya, dumating din si Fred. At may dalang 3 hamburgers at tatlong soft drinks.
“Antagal mo ah!” sabi ko.
“Nakita ko kasi si Gina kaya bumalik uli ako at nag-order pa ng isa. Andami kayang nakapila doon!” sagot naman ni Fred.
“Wow! Salamat Fred!” ang sabi naman ni Gina.
“Magkakilala na kayo?”
“Oo. Sa isang subject na hindi kita classmate, si Gina naman ang classmate ko. At magkatabi kami. Lagi kaming nagku-kwentuhan” sabi ni Fred. Napansin ko naman na parang pabirong nagbabanta ang mga mata ni Gina kay Fred habang nagsasalita. Hindi ko na binigyang pansin pa ito.
“Bakit ka nga pala nagdadala ng gitara pare?” ang narinig kong itinanong kay Aljun sa umpukan nila.
“First Friday mass kaya bukas. Pinakiusapan ako ni Sister na umeksena sa gitara dahil may sakit daw ang gitarista nila. Alam mo naman tayo, masunuring guwapo kaya hindi ko mahindian si Sister.”
“Wow! Pare! Pati ba naman si Sister ay kinakatalo mo na rin? Huwag mong tuksuin si Sister tol! Matakot ka sa Dyos! Layuan mo ang walang kamuwang-muwang at inosenteng madre ng choir! Ibalato mo na lang siya sa amin plisss!” biro ng isang myembor nila. “ang ganda pa naman ng madre na iyan! Sayang!”
Na sinagot naman niya ng, “Tol... single si Sister at single din naman ako... Kaya walang maaagrabyado.”
“Sabagay... at ambata-bata pa ni Sister para tuluyang pumasok sa pagkamadre. Baka nabatukan lang iyan ng nanay niya kaya napilitang pumasok sa kumbento.” Sagot naman ng isa sabay tawanan ng malakas ng grupo.
Maya-maya. “Sampol! Sampol! Sampol!” ang sunod kong narinig sa kanila, biniro si Aljun na kumanta.
“Sampol pala ang gusto ninyo e di sige...” ang palaban namang sagot ni Aljun at nagsimulang kumanta ng kantang simbahan, “Our father who art in heaven, hallowed be thy name... thy kingdom come thy will be done on earth as it is in heaven. Give us this day our daily bread and forgive us our tresspasses...”
Tawa naman ako ng tawa sa sarili ko lang at pati na rin si Fred ay natawa na rin. At marahil ay nakuha ni Gina kung bakit ako tumawa ay nakitawa na rin. Anlakas kasi ng bangkaan ng grupo, dinig na dinig namin ang kanilang mga kwentuhan at ang pagkanta ni Aljun ng makabag-bag damdamin na kanta ng simbahan. Bigla din kasing natahimik ang mga myembro ng CG, Inc. noong kumanta na si Aljun.
In fairness, ang ganda palang kumanta ng kumag! Grabe ang boses, dagdagan pa sa galing din niyang maggitara. Kaya siguro hindi makasingit ng biro ang mga CG, Inc habang kumakanta ay dahil hindi nila inaasahang kahit kantang simbahan iyon, napakaswabe pala ng boses nito at ang sarap pakinggan. Para siyang isang professional na singer!
Habang patuloy ang kanyang pagkanta, kunyari naka-concentrate lang ako sa pagkain at nanatiling nakayuko. Hindi ko talaga maiwsang hindi mabighani sa kanyang boses. Ewan ko rin ba. Pakiwari ko ay lalo akong nagkaroon ng interes. Ang boses niya ay mistulang aantig sa iyong kaluluwa. Grabe. Kahit kantang-simbahan iyon, hindi ko mapigilan ang hindi mapahanga. At lalo ding parang nalusaw ang aking puso sa nakitang suot niyang damit ko. Ang sarap kaya ng pakiramdam.
Pero, sinasarili ko na lang ang naramdaman kong iyon.
Habang patuloy siyang kumakanta, hindi ko rin mapigilang hindi mapasulyap sa kanya. At doon ko nalamang alam pala niyang nandoon lang ako sa di kalayuan nila dahil nagkasalubong ang aming mga tingin at tinitigan niya ako. Ngunit yumuko ako. Ayokong mahuli ng mga ka grupo niya, o ni Fred at Gina na nakatingin ako sa kanya.
“Pare naman... Alam mo namang nanginginig kami sa takot kapag narinig ang mga kantang ganyan e! Hayop ka!” ang sambit naman ng isang nasa grupo noong matapos na ang kanta.
“Natutunaw kami pare! Hind kami makagalaw! Hindi makapagsalita” dugtong pa ng isa.
“Dagdagan pa ng nakakabaliw mong boses! Ang galing mo talagang kumanta tol! Tangina! Ba’t hindi pa ako naging babae. Love na love na kita! Syeeettt!” biro naman ng isa.
Tawanan lang sila.
“O, gusto niyo pa ng sampol?”
“Huwag na please maawa ka sa amin!” sabay halakhak ng grupo.
Maya-maya naman, nag-alisan na ang grupo nila ni Aljun, kasama na siya. Hindi ko alam kung saan ang punta nila ngunit ang ikinaiinis ko ng kaunti ay ang hindi man lang niya paglingon sa kinaroroonan ko noong dumaan sila. Parang hindi lang ako nag exist.
Napatingin tuloy sa akin si Fred. At alam ko, malsiyoso na naman ang laman ng utak niya. Hindi lang siya makabanat ng kuwento dahil nandoon si Gina.
Hinayaan ko lang na humupa ang kaunting sundot sa puso na naramdaman. Normal lang ang lahat, kuwentuhan kaming tatlo.
Alas 6 ng gabi, off na naming ni Fred at hinintay na naming si Aljun sa student center. Iyon kasi ang usapan naming na ihahatid niya ako sa flat sa ganoong oras every school day.
Subalit 6:15 na lang ay wala pa siya. Naisip ko tuloy ang pang-iisnab niya sa akin. Kaya bigla kong nayaya ang kaibigan kong si Fred na deretso na maglakwatsa kami sa isang seafoods resto-bar.
“Woi! Antayin muna natin iyong sundo mo. Baka naman mamaya mag-alala pa iyon sa iyo!”
“Hayaan mo na Tol… ako naman ang master eh. Hayaan mo siyang mag-alala. Wala akong paki sa kanya.”
“Huh! Parang iba na iyang hangin na pumasok sa kukute mo fwend! In love ka na nga siguro sa kanya!”
“Tado! Paano ako ma-iinlove? E di sana, excited akong ihahatid niya.”
Natawa si Fred. “If I know… nagtampo ka na naman kanina dahil hindi ka pinansin noong kasama niya ang mga taga CG, Inc. Di ba?”
“Malisyoso ka talaga. Bakit ako magtatampo? Hindi naman kami ganyan ka close noong tao?”
“Hmmmm. Hindi ganyan ka close pero ang pantalon, t-shirt at, malay ko baka pati brief mo rin, ay suot niya! Hindi pa ba kayo close niyan?”
“Sus… bakit ang mga biktima ng baha, sunog, sinusuot din naman nila ang mga damit ng ibang tao, di naman nila kaanu-ano!”
“Ay… mga nabahaan iyon fwend. Ikaw, babahaan ka pa lang!” sabay tawa.
“Tara na nga! Puro ka kalokohan!” ang sambit ko.
At doon nga kami kumain sa labas ni Fred. Nagmusic trip kami, uminom ng konti…
May alas 9 na ng gabi noong maratng ko na ang flat ko. Isiningit ko na ang susi sa butas ng door knob upang mabuksan ang pinto noong nagulat na lang ako Bigla itong bumukas! At si Aljun ay nasa loob pala!
“A-anong ginawa mo dito? Ginulat mo naman ako.”
“Anong ginawa ko dito? Di ba usapan na ihahatid kita?”
“Hindi ka kaya sumipot!”
“Grabe ka naman. Na late lang ako ng 15 minutos, hindi mo na ako nahintay? May mga ikinukunsulta pang issues ang mga officers ng council sa akin eh.”
“Eh… pasensya na. Hindi ko alam dahil din ka naman nagparamdam!” ang may pagmamaktol kong sabi. At ako pa talaga ang may lakas ng loob na magalit.
“Pasensya ka na… nawala ang cp ko kaya di man lang kita maitext.”
“A e… nagluto naman ako ng hapunan natin habang hinintay ka. Dyaran!!!!”
At nakita ko nga sa mesa ang mga pagkaing inihanda niya. Syempre touched ako pero hindi ko ipinahalata. “Kumain na kami ni Fred kaya ikaw na lang ang kumain.
Ngunit noong may napansin ako. “Saan mo nakuha iyang daing na pusit?” tanong ko. Wala naman kasi akong ganoon sa stock ko.
“Binili ko!” sagot niya. “Paborito ko iyan kasi. At baka lang magustuhan mo rin. Alam ko hindi ka masyadong nagkakain ng pagkaing mahirap ngunit baka lang.”
“Ay kumakain ako niyan!” sabi ko. “sige kakain na lang din uli ako.”
“Ayannnn.” Tuwang-tuwa siya noong umupo ako s ahapag-kainan. Nilagyan niya ng kanin ang plato ko at halos susubuan na lang niya ako sa pagkain.
Noong matapos na kami, “Upo ka lang d’yan boss. Ako na ang bahalang magligpit…”
Kaya naupo na lang ako sa sofa sa sala.
At maya-maya, nagulat na lang ako noong tumugtog ang gitara at may kumanta. Si Aljun. Kinantahan niya ako at kuhang-kuha ang boses ng original na singer nito (please click start/arrow)-
Well you done done me and you bet I felt it
I tried to be chill but you’re so hot that I melted
I fell right through the cracks
and now I’m trying to get back
Before the cool done run out
I’ll be giving it my bestest
Nothing’s going to stop me but divine intervention
I reckon it’s again my turn to win some or learn some
I won’t hesitate no more, no more
It cannot wait, I’m yours
Well open up your mind and see like me
Open up your plans and damn you’re free
Look into your heart and you’ll find love love love
Listen to the music of the moment maybe sing with me
A lá peaceful melody
It’s your God-forsaken right to be loved love loved love loved
So I won’t hesitate no more, no more
It cannot wait I’m sure
There’s no need to complicate
Our time is short
This is our fate, I’m yours
I’ve been spending way too long checking my tongue in the mirror
And bending over backwards just to try to see it clearer
My breath fogged up the glass
And so I drew a new face and laughed
I guess what i’ma saying is there ain’t no better reason
To rid yourself of vanity and just go with the seasons
It’s what we aim to do
Our name is our virtue
I won’t hesitate no more, no more
It cannot wait I’m sure
No need to complicate
Our time is short
It can not wait, I’m yours
Well no no, well open up your mind and see like me
Open up your plans and damn you’re free
Look into your heart and you’ll find love love love love
Listen to the music of the moment come and dance with me
A lá one big family (2nd time: A lá happy family; 3rd time: A lá peaceful melody)
It’s your God-forsaken right to be loved love love love
I won’t hesitate no more, no more
It cannot wait, I’m sure
There’s no need to complicate
Our time is short
This is our fate, I’m yours
No please, don’t complicate
Our time is short
This is our fate, I’m yours
No please, don’t hesitate
no more, no more
It cannot wait
The sky is your’s!
(Itutuloy)
No comments:
Post a Comment