Followers

Sunday, February 27, 2011

Paraffle Na Pag-ibig [5]

WARNING: This post contains explicit scenes and is not suitable for readers below 18.

By: Mikejuha
email: getmybox@hotmail.com
fb: getmybox@yahoo.com

Author's Note:

Gusto ko pong i-announce ang MSOB Closed Group sa fb: http://www.facebook.com/?sk=inbox&action=read&tid=ftUC5WoQXYT2RnnmGE0AeA#!/home.php?sk=group_131690800234232&ap=1 na sa ngayon ay may 70 members na. If you are not yet a member, please be a member po. Ang mga Admin d'yan ay si Manny, Vin (a.k.a. Enzo), ako, si Myx, at Silver. Any MSOB Admin could be an Admin there too.

Active po ang group natin at ang chat... doon po tayo nagdidiscuss ng kung anu-ano but especially, doon tayo nagpopost sa mga kaganapan sa Overnight EB ngayong Aug 13, 2011 (Sat), na most likely to be held sa isang resort sa Laguna.

At speaking of EB, I am very, very, very, very, very (hehehe dami) happy na may isang follower ng MSOB na nag-pledge na siya ang bahala sa venue. Itatago na lang natin siyang Mr. M. Salamat sa iyong pledge po, Mr. M. You don't know how happy we are sa MSOB at mga followers sa iyong kagandahang-loob. Masaya ako dahil na rin sa kahandaan mong sumuporta kahit sa mga writing-related projects ko. Waahhhh! :-)

And now, speaking of sponsors. May dalawang taga Middle East dati na nag pledge na sa akin to also help out sa EB. Matagal pa kasi iyon kaya I did not bother to seriously take it into consideration but now na malapitan na at mukhang wala nang atrasan ito (hehehe), sana ay interesado pa silang magdonate. Kailangan pa po natin ng foods, T-shirts, at prizes sa mga games. Sana ay may tutulong pa po... please email me at getmybox@hotmail.com Salamat.

Kung wala, sige ako na lang sa food hehehehe. Pero how I wish meron para di ako masyadong pressured :-(

At iyong gustong sumali sa EB, please confirm po doon sa MSOB group para may slot ka. I plan na iyong mga naka-confirm lang sa MSOB Group ng FB ang pedeng sumali, para alam natin kung ilan lahat, at sinu-sino. Please... para mas organized ang activity.

We need also volunteers to do the events coordination - games, programs, setting, etc. Please post yor intention here or sa MSOB Group ng FB. Salamat.

----------------------------------

Nilabanan ko ang aking sarili at itinuloy ang paghila sa kanyang pantalon upang tuluyang matanggal na ito. At noong tanging ang puting brief na lang niya ang natirang saplot sa kanyang katawan, hayun na naman; mistulang may koryenteng dumaloy sa aking kalamanan sa nakitang kaakit-akit na tanawin. Hindi ko maiwasang hindi maapektuhan, mamangha, matulala.

Napabuntung hininga ako. Noon ko lang napagmasdan ng maigi at malapitan ang kanyang hubad na katawan bagamat nakita ko na ito sa pagrampa niya sa stage noong gabi ng paraffle. At sobrang napahanga ako sa angkin niyang kakisigan at flawless na katawan. Pakiramdam ko ay natuyuan ng laway ang aking lalamunan at nawala ang aking kalasingan.

Na mesmerize? Awestruck ba? Napako ako sa aking kinatatayuan at ang mga mata ay nakatutok na lang sa nakalatag niyang katawan. Nakatihaya siya, ang isang braso niya ay ipinatong sa ibabaw ng kanyang noo. Inikot ng aking mga mata ang kabuuan ng kanyang katawan. Makinis ang kanyang balat, walang kataba-taba ang tiyan, may matipunong dibdib, pronounced na parang inukit at sa gitna ng dalawang umbok ay ang tig-iisang dark brown na mga utong na kasing-liit ng butil ng mais. Sa ibaba ng kanyang dibdib ay makikita ang mga linya sa kanyang six-pack abs na tumataas-baba sa bawat pagpasok at paglabas ng hangin sa kanyang baga. At sa gilid ng may bandang garter ng kanyang brief ay bakat ang kanyang oblique muscles na mistulang mga diagonal na mga litid patungo sa kanyang harapan.

“Arrggghhh!” sigaw ko sa sarili sa hindi maipaliwanag na matinding magkahalong paghanga at pag-iinit ng aking katawan sa nasaksihan.

Hanggang sa narinig ko na lang ang marahan niyang pag-ungol. “Uhhmmmm!” na sa tingin ko ay ininda ang tindi ng pagkahilo.

Mistula akong nabuhusan ng malamig na tubig. May takot akong naadarama. Bigla akong tumalikod at tinumbok ang kusina. Doon, kumuha ako ng maliit na palanggana, nilagyan ito ng maligamgam na tubig. Kumuha na rin ako ng maliit na tuwalya atsaka bumalik sa kuwarto kung saan nakahiga si Aljun.

Tinanggal ko ang pagkapatong sa kanyang noo ang isa niyang braso. Marahang inilipat iyon sa kanyang gilid. Binasa ko sa maligamgam na tubig ang tuwalya atsaka idinampi sa kanyang noo. “Uhhhhhh!” ang ungol niya muli noong lumapat ang mainit-init na tuwalya sa kanyang noo at mukha.

Napahinto ako, inexpect na tutulan niya ang aking ginawa.

Ngunit hindi na siya muling gumalaw.

Ipanagpatuloy ko ang pagpunas sa kanyang mukha. Dinig na dinig ko ang kanyang malalalim na paghinga habang patuloy kong pinunasan ang kanyang mukha. Alam ko, hilong-hilo pa siya at hindi pa tulog.

Hindi pa rin humupa ang naiibang kiliting naramdamn ko sa aking katawan sa bawat pagdampi ko sa maligamgam na tuwalya sa kanyang balat. Hindi ko maiwasang hindi mapansin ang kanyang matangos na ilong, ang makinis na mukha, ang magandang bibig. Parang ang sarap niyang halikan...

Hininto ko ang pagpunas. Pinagmasdan kong maigi ang kanyang nang-aakit na mga labi. Nalala ko kasi noong rumampa siya sa gabi ng paraffle na habang nang-aakit at hinihimas-himas niya ang kanyang utong, kinakagat-kagat niya ang kanyang labi. Iyona ang isang bagay na nagustuhan ko, nakukyutan ako sa kanya.

Habang nasa ganoon akong pagpapantasya, naramdaman ko na lang ang biglang paglakas ng kabog sa akign dibdib. Nabuo sa aking isip na halikan siya, iyong panakaw lang.

Grabe. Para akong isang taong mag-aatempt pa lang na magnakaw at hindi mapakali sa takot na baka mahuli. Inilapit ko na ang aking bibig sa kanyang mga labi upang kahit maidampi ko man lang ito noong bahagya naman siyang gumalaw. At ito ang dahilan upang lalo akong matakot at nanaig muli ang matino kong pag-iisip.

At ipinagpatuloy ko na lang uli ang pagpunas. Sa leeg... sa dibdib... sa abs... sa pusod... at sa ibaba pa nito hanggang sa may garter ng kanyang brief...

At doon na ako pinawisan ng todo noong napansin ko ang ulo ng kanyang pagkalalaki na umusli sa garter ng kanyang brief at tigas na tigas ito, pumupintig pa!

Bigla na naman akong napahinto, kinutuban, kinikilabutan...

Itinuloy ko pa rin ang pagpunas, pinilit na huwag pansinin ang pagwawala ng kanyang alaga, isiniksik sa isip na hindi puwedeng may mangyari dahil malaking bawal iyon...

Punas uli ako... sa kanyang kaliwang hita, pababa sa kanyang binti at paa. Pagkatapos ay sa kabila naman. Nanginginig ang aking kalamnan...

Ngunit lalo lamang akong nalibugan noong patuloy ko pa ring napapansin ang pagwawala ng kanyang pagkalalaki na tila nanunukso, nang-imbita. Hindi ito maalis-alis sa aking isip.

Kaya’t noong matapos ko nang punasan ang kanyang dalawang paa, ibinaling ko na naman ang paningin ko sa kanyang harapan. Mistulang may malakas na kapangyarihang nag-udyok sa akin na hawiin ang brief niya at punasan na rin ang kanyang puson at ang parteng paanan ng kanyang pagkalalaki.

Hinawi ko ang brief at tuluyang kumawala ang kanyang alaga. Nanggalaiti ito sa galit. Dali-dali kong hinawakan iyon habang ang kabilang kamay ko ay patuloy pa rin sa pagpupunas sa mabalahibong parteng paanan nito. Parang gusto ring magwala ng aking isip habang hawak-hawak ko ang matigas at pumupintig-pintig niyang sandata. Mataba ito, at may habang nasa halos 7 pulgada.

Ramdam ko ang udyok ng aking isip na itaas-baba ang aking nakahawak na kamay sa kanyang ari.

At iyon ang aking ginawa. Ang sarap ng aking pakiramdam habang ginagawa ko iyon. Napahinto ang aking isang kamay sa pagpunas at doon na nakasentro ang aking isip sa pagtaas-baba ng isa kong kamay sa kanyang ari. At lalo pa akong nag-iinit noong mapansing marahan niyang sinabayan ng pagindayog ang pagtaas-baba ng aking kamay sa kanyang harapan.

Ngunit wala pang 30 segundos, bigla din siyang umungol atsaka dumapa...

“Wow! Bad trip!” sigaw ng isip ko. At napatigil ako. Syempre, hindi ko na maabot pa ang kanyang pagkalalaki na naipit. At hindi ko rin alam kung gising ba ang diwa niya at hindi niya nagustuhan ang ginawa ko, o baka rin na ang pagtagilid niya ay dala lang ng kanyang hilo kaya siya dumapa.

Nalito ang isip ko. Gusto kong manuntok. Hindi ko maintindihan kung bakit nakikiliti ako sa ginawa ko, dagdagan pa ng hiya sa sarili dahil hindi ko matanggap na may ganoon akong naramdaman.

Para rin akong binatukan sa bigla niyang pagdapa, natauhan, at bumalik sa tamang pag-iisip. Pilit kong itinaas uli ang brief niya, inayos, pinilit na iwinaglit sa isip ang naramdamang init. Tinapos ko ang pagpunas sa katawan niya atsaka binalutan na siya ng kumot. Hindi pa rin siya gumalaw.

Ibinalik ko ang maliit na palanggana at tuwalya sa kusina at dumeretso sa shower. Naligo... at doon ipinalabas ko ang tinitimping init sa sariling katawan...

Noong matapos na akong maligo, bumalik na ako sa higaan at tumabi kay Aljun. Naka brief lang din ko, walang damit pang-itaas. Hindi kasi ako sanay matulog na may damit pang-itaas. At dahil queen size ang kama ko kaya maluwag pa rin ito kahit dalawa kaming nagtabi.

Hindi ako mapakali. Hindi dalawin ng antok. Pabaling-baling... Tatagild sa kaliwa, tatagilid paharap sa kanya, titihaya... babalik na naman sa pagtatagilid, iuunat ang mga paa, ang mga kamay... nag-iisip kung idadantay sa kanyang katawan ang aking paa, o tatagilid ba sa kanya at yayakapin siya...

Wala... Inatake ng matinding insomnia at pagkatuliro ang aking utak. At ang kalampag ng aking dibdib, nakakabingi.

Maya-maya, nagulat na lang ako noong siya mismo ang tumagilid paharap sa akin. Idinantay niya ang isa niyang kamay sa aking dibdib habang ang isa niyang paa ay idinantay din sa ibabaw ng mismong umbok ng aking pagkalalaki!

“Waaaaahhhhh!!!!!!” sigaw ng utak ko. Hindi ako nagpahalata. Hindi gumalaw...

Dahil sa pagtagilid niya, ang kanyang mukha ay halos madampi na rin sa aking leeg. Dinig na dinig ko pa ang kanyang paghinga at naaamoy ko ang alak na galing sa kanyang bibig.

Pinagmasdan ko siyang maigi kung gising ba siya. Ngunit nakapikit ang kanyang mga mata na tila himbing na himbing, inosenteng tingnan ang mukha.

Iginalaw ko ang aking kaliwang braso upang isingit iyon sa ilalim ng kanyang ulo. Noong isiniksik ko na ito, bahagya naman niyang inangat ang kanyang ulo upang bigyang daan ang aking braso. Gising ba siya o unconscious lang ang pagpaubaya niyang isingit ang aking kamay sa ilalim ng ulo niya? Ang katanungang iyon ang nagpadagdag lang sa aking pagkatuliro.

Ngunit ano pa man, may dalang tuwa pa rin ito sa akin...

“Syeeeetttt!” Para kaming mag-asawa sa aming posiyon sa higaan. Inilingkis ang isa niyang kamay sa ibabaw ng aking dibdib, ang paa niya ay nakapatong sa umbok ng aking pagkalalaki samantalang ang aking braso ay ginawa niyang unan. Ansarap ng pakiramdam!

Hindi ko mapigilan ang sariling hindi tigasan. Gustong kumawala ang aking pagkalalaki na dinaganan ng kanyang paa.

Subalit... dedma lang siya. Himbing na himbing sa sobrang kalasingan.

Iyon na ang huli kong natandaan.

Alas 7 na noong magising ako. Nasa ganoon pa rin kaming posisyin ni Aljun. Himbing na himbing pa rin siya. Tinitigan ko ang kanyang mukha. Na-mesmerize na naman ako. Napaka-guwao talaga niya. Ang ganda ng mga kilay na mistulang ang bawat hibla ng buhok ditto ay isa-isang ina-arrange upang maporma ang isang linyang nagpapatingkad sa ganda ng kanyang mga mata.

Muli na namang nag-init ang aking katawan. Subalit bago pa man ako alipinin muli ng matinding libog, ako na ang gumawa ng paraan. Dahan-dahan akong bumalikwas sa higaan, nagsuot ng short, at dumeretso sa kusina.

Kumuha ako ng hotdog sa ref, at ipinirito ang mga iyon. Nagprito na rin ako ng itlog. Isusunod ko na sana ang pagprito ng kanin noong sa likod ko ay, “Ako na ang magpatuloy niyan, Boss...”

Napalingon akong bigla. Nasa likod ko na pala siya. “Syetttt!” Sigaw na naman ng isip ko. Nakabrief lang siya at bakat na bakat ang malaking bulol sa kanyang harapan. Marahil ay tinigasan din siya habang nagising at hindi pa ito humupa. Napakaganda ng kanyang tindig, hunk na hunk at perfect ang proportion ng kanyang katawan. Nakakalibog!

“Huwag mo akong titigan boss! Matutunaw ako niyan!” ang dugtong niya noong mapansing natulala na ako.

“G-ginulat mo ako ah!” ang sambit ko na lang. “Kanina ka pa ba d’yan?”

“Ngayon lang, kagigising ko lang po. Naamoy ko ang niluto mo at nahiya naman ako. Sorry, hehehe. Nagulat kita.”

“Ok lang… Kala ko may multo” Biro ko din. “Musta ang kalasingnan mo? Walang hang-over?”

“Masakit ang ulo at katawan ngunit ok lang. Kaya ko pa naman.” Ang sagot niya. “Ako na d’yan. Maligo ka na.” dugtong niya sabay tumbok sa kaldero at sinandok ang laman niyon, inilagay sa malaking bandihadong inihanda ko na.

“Ako na...” ang pagtutol ko. “Maligo ka na at hintaying matapos ako sa paghanda ng almusal atska sabay na tayong kumain. Malapit na ito.”

“Hindi. Ako ang dapat gumawa nito para sa iyo e. Bahagi ito ng assignment ko.”

“No-no-no-no-no! Hindi ito kasali sa schedule. Bisita kita ngayon. Remember? Sa gabi ang duty mo sa akin. At huwag mong kaltasan ang oras mo sa akin! Malilintekan ka!” ang biro ko sabay hablot sa bandehadong hinawakan na niya...

Natawa na lang siya ngunit hindi pa rin binitiwan ang bandihado. “ako na nga ang magprito eh…”

Kaya hinila ko ito. “Ako sabi. Akin na to!”

Ngunit hinila rin niya. “Hindi nga. Ako na ang gagawa nito…”

Nag-hilahan kami hanggang sa biglang, “Oppsssss!!!”

Nadulas ako at sa pagnanais niyang saluhin ako, niyakap niya ako at pareho kaming bumagsak sa sahig, nakatihaya siya at ako ay nakapatong sa katawan niya. Lapat na lapat ang aming mga balat, ramdam ko ang ang init ng kanyang katawan, at halos naririnig ko na rin ang kabog ng kanyang puso.

Gusto kong matawa ngunit pinigilan ko ang sarili sa nakitang ang mga kanin ay nagkalat sa sahig at sa mga katawan namin pati na sa mukha at buhok niya.. Ngunit siya pa itong sinisi ko. “Ikaw kasi eh.. ang kulit mo!”

“Ako pa ngayon ang makulit. Ikaw nga itong ayaw paawat e... Kung hinayaan mo na lang sana ako, e hindi sana nasayang ang pagkain.” sagot naman niya.

“E... paano na yan, wala na tayong pagkain?” tanong ko.

“E, di pulutin na lang natin. Tayong dalawa lang naman ang kakain e.”

Tawanan.

Tahimik. Nagtitigan kami. Isang minuto, dalawang minoto, tatlong minuto, apat, lima...

“Shiitttttt!” sigaw ko na naman sa sarili. Para akong matutunaw sa kanyang mga titig. “Huwag mo akong akitin, tangina ka!!!” sigaw ng isip ko. Iba kasi ang titig niya. Parang may malalim na katanungan, parang may ibig ipahiwatig.. “Bakit ganyan ka kung makatitig?” ang naitanong ko na lang.

“W-wala....” sagot niyang nakangiti.

“Anong wala? Mayroon e.”

“M-meron nga...” ang pag-amin din niya.

“Huh!” ang gulat ng isip ko. Baka kasi tinablan na siya sa akin at magpahayag na sa kanyang naramdaman! “A-ano iyon?” ang sagot ko. Excited!

“W-wala ka bang balak na umalis d’yan sa pagkakadagan mo sa akin?”

“Toinks!!!” Parang iyan ang narinig ko bigla sa aking isip. Feeling ko pulang-pula ang aking pisngi. Parang hinataw ang aking ulo. Oo nga naman. Akala ko nakyutan siya sa pakikipag eyes-to-eyes sa akin habang ako ay nakapatong sa kanya. At ang nasagot ko na lang ay, “Ay... sorry!” At agad din akong tumayo.

Wala... Biglang bumaba ang excitement meter ng aking puso. Pinulot na lang namin ang kanin na nagkalat sa sahig, pati sa mukha niya at ibinalik ang mga iyon sa bandihado. Hinayaan ko na ring siya ang magprito nito habang ako ay naghanda sa lamesa.

Parang hindi ako makapaniwala sa mga pangyayari. Naninibago ako sa routine... at sa nangyaring iyon. Kung dati ay nag-iisa lang ako at pabalikbalik ang routine ngunit kontento na ako, sa araw na iyon, parang hindi lang ako kontento kundi may dulot pa itong extra saya at excitement.

“Ang sarap pala ng mga pulot na kanin at ipinirito no?” biro niya noong makakin na kami. Hindi pa rin kami nakadamit, siya ay naka-brief pa rin. Cowboy ba ang dating. Parang mga barakong gutom na gutom at walang paki sa mga courtesy sa hapag-kainan. Pati mga paa naming ay nakaangkas sa upuan. Kamayan pa sa pagkain.

Nagmamadali din kasi kami gawa nang may klasae ako sa umaga at siya ay may meeting sa mga school administrators daw sa alas 8:30.

Bagamat Masaya ang setup naming pero sa loob-loob ko, kinabahan ako na baka natandaan niya kung ano ang aking ginawa sa kanyang pagkalalaki at biglang buksan niya iyon sa usapan.

Hanggang ang usapan ay napunta nga sa nangyari sa nakaraang gabi. “Boss... sorry talaga kagabi ha? Ang totoo, hindi ako umiinum ng hard drink e. Iyon pa lang ang pinakauna kong pag-inum, at dahil sa iyo. Akala ko kasi kaya ko, ang tindi pala ng epekto ng Johnny Walker black label! Pasensya ka na talaga...”

“Ah... talaga? First time? Ibig sabihin niyan hindi mo na ako malilimuitan...”

“Natawa siya. Paano ba kita malilimutan. Heto ang pinakauna kong maging ‘slave’ at marami pang oras na bubunuin ko sa iyo...”

“Ako din naman. First time kong maging master. Ansarap pala. Pero huwag kang mag-alala, mabait akong master.”

Tiningnan niya ang mukha ko at binitiwan ang isang pamatay na ngiti. Napa-“Shitttt!” na naman ako sa isip lang. Ang ganda kasi ng ngiti na iyon. Parang may dalang mensahe.

Tahimik.

Yumuko na siya at ipinagpatuloy an gpagkain. “Nakakahiya iyong nangyari sa akin kagabi... tapos ikaw pa ang nagpunas sa akin... Dapat ako ang mas matatag, ang nag-aalaga sa iyo...”

“S-sandali…” ang pag react ko kaagad. Kinabahan kasi ako. “A-alam mong pinunasan kita?”

“Oo naman. Hilong-hilo lang ako noon ngunit nahirapan akong makatulog. Umiikot ang aking paligid at latang-lata ang aking katawan”

Tahimik uli. Sumingit kasi sa aking isip ang aking ginawa sa kanya sa gabing iyon, lalo na iyong paghawak at ang tangkang paglaro ko sa kanyang pagkalalaki. Hiyang-hiya ako sa sarili, Nakonsyensya sa aking ginawa.

“Ba’t bigla kang natahimik?” tanong niya.

“Wala... may naalala lang ako” sagot ko.

“Ah... Ok.”

Noong matapos na kaming kumain, nauna na siyang naligo. “Boss... wala kang maisusuot ngayon dahil puro suka ang t-shirt at pantaloon mo. Isuot mo na lang itong t-shit ko at pantalon. May brief din ako, slightly used kung ok lang gamitin mo.” Biro ko

“Second hand brief?” Natawa siya. “Ok lang iyan basta galing sa master ko” bawi din niya.

“Hmmmm! Bolero ka! At dalian mo d’yan dahil ako ang susunod. Ma-late na tayo.” Sambit ko. Ngunit may pahabol pa ako. “Nagjakol ka d’yan ano?”

“Paano mo nalamang nagjakol ako? Ang alam ko may nagjakol dito kagabi eh... Joke!!!” Bawi niya.

“Amffff!!!” Sa isip ko lang. “Hindi na magandang biro iyon huh!” Narehistro na tuloy sa utak ko na 100% alam nga niya ang aking ginawa sa kanya sa nakaraang gabi at ang pagpaparaos ko sa bathroom.

Hindi na ako umimik. Iyon bang parang napikon.

“O... ba’t di ka na sumagot?”

“Dalian mo, late na tayo! Maliligo pa ako” sambit ko na lang.

“E di halika na! Sabay na tayo para makatipid sa oras!” sigaw niya.

“E... dalian mo lang hihintayin kitang matapos!!”

“Awts matagal akong maligo! Lika na!!! Ma-late na tayo! Huwag kang mahiya.”

“Ayoko nga!”

“Bat ka mahihiya? Pareho naman tayong lalaki?”

“Amffff talaga ng taong ito!” sa isip ko lang. Ngunit nagdadalawang isip man, sumunod na rin ako sa bathroom. Ewan, hindi ko rin kayang labanan ang makapangyarihang udyok ng aking isip.

At wala na akong nagawa kundi ang hubarin ang lahat ng saplot sa aking katawan at pumasok na ng shower.

Noong makita niya ang pagpasok ko, nagbigay daan siya para ako ang mabuhusan ng tubig. Pumuwesto siya sa gilid, kinuha ang sabon at ikiniskis iyon sa kanyang katawan.

Walang imikan. Para kaming dalawang Adan sa aming postura... tanging ang ingay ng pagbagsak ng tubig lamang ang aking narinig. Parang hindi magkakilala. Nagkahiyaan.

Maya-maya, nagsalita siya. “G-gusto mo hilurin ko ang likod mo? Boss...?”

(Itutuloy)

Saturday, February 26, 2011

Part 7 and 8 : Engkantadong Gubat

WARNING: This post contains explicit scenes and is not suitable for readers below 18.


By: Jayson
Genre: Homo-erotic, Fantasy
Note: Matatapos na po ang Engkantadong gubat. Salamat sa nagsubaybay nito. Maraming salamat din kay JoshX inaabangan ko ang iyong Catch me Irwin, salamat din kay Royvan, sweetjohn, mico, Ar , Kearse, Myx, Akie, Clydekent at sa mga anonymous commentors. Kung may nalimutan man ako ay pasensya na po. Sana ay magustuhan niyo po ang mga huling tagpo sa mahiwagang mundo ni Jed at Joseph.

--ooOoo----ooOoo----ooOoo----ooOoo----ooOoo----ooOoo--



Kinaumagahan, sinlamig pa ng nyebe ang pakikitungo ng dalawa sa isat isa. Kumain sila ng agahan, nilinis ang sarili, nagbalot ng mababaon sa panibagong paglalakbay at humayo sa kweba. Ni hindi man lang nagkibuan o nag usap si Jed at Joseph. Nang sumapit ang tanghalian, nakaramdam na naman ng pamilyar na sensasyon sa katawan si Joseph, mainit at naglalaway siya habang tinitigan ang batang si Jed. Ang bata naman ay lalong naging mapang akit, nagpalitan lamang sila ng mga nakaw na sulyap ngunit hindi parin nag uusap.

“Ngayon munting nilalang, pagmasdan mong maigi ang susunod na mangyayari, sapagkat ang susunod na pagsubok ay sigurado akong kapana-panabik.”

“Paano pong kapana-panabik panginoon? Ano po ang ibig ninyong sabihin?”

“Ang nakatatandang lalaki ay napaka aktibo at malibog, marami na itong karanasan sa babae at sa lalaki. Kapag nahaharap ito sa sitwasyon kung saan susubukin ang pagpigil niya sa kanyang tawag ng laman ay sigurado akong mabibigo ito. Sapagkat mas makapapangyarin ang ibaba niya kaysa kanyang utak. Ngayong araw na ito haharapin nila si Lorena, ang pinaka magandang kataw at nakakaakit na espiritu ng tubig. At upang malagpasan ang pagsubok nito, dapat nilang labanan ang kalibugan at iwasan ang makipag talik sa kanya.”

“ano po ang mangyayari kung, isa sa kanila ay makikipagtalik sa kataw na si Lorena?”

“Iyan ang kapana-panabik munting nilalang sapagkat ang kataw na si Lorena ay magpapakita sa gitna ng lawa, ngunit may bantay itong lalaking espiritu ng tubig, si Agwador. Ang sinumang sumubok na lapitan ang kataw na si Lorena ay siguradong di na makakasilay ng umaga. Mararating lamang nila ang kinalalagyan ni Lorena gamit ang mahiwagang tungkod.”

“Sa tinging niyo po panginoon, tatablan sila sa awit at alindog ni Lorena?”

“Napakagandang tanong munting nilalang. Ang nakakatandang lalaki ay siguradong tatablan at di nito malalabanan ang pagnanasang makipagtalik kay Lorena; sigurado akong mabibighani siya sa awit ng kataw at hindi na makakapag isip pa ng matino. Ngunit ang bata, bagamat malibog din ito, wala pa naman itong karanasan sa mga babae kaya di ako sigurado kung tatalab sa kanya ang awit at alindog ni Lorena. Tingnan nalang natin.”

Gaya ng dati, walang hudyat ang pagdating ng susunod na pagsubok, Isang ikot pa lang sila sa tinhahak nilang daan ng matanaw nila ang isang malaking lawa at sa gitna nito ay isang malaking bato na mukhang maliit na isla. Sa ibabaw ng batong iyon, namataan nila ang isang nilalang, ang kalahati ng katawan nito ay isang nakakabighaning dalaga habang ang kalahati ang buntot ng isang isda na kulay ginto. Nang makita sila ng nilalang, bigla itong tumay at nagbagong anyo. Ang dating kulay ginto na buntot ay naging isang pares ng malalambot at mapuputing paa. Walang saplot ang dalaga at kahit mula sa malayo ay matatanaw ang isang napakagandang hubog ng katawan. Biglang binalot ang paligid ng isang mahika ng magsimulang umawit ang magandang nilalang. Isang awit na nakakapukaw ng nagsusumidhing damdamin at kalibugan. Nang marinig ito ni Joseph, napako ang mga mata niya sa dalaga, nagmistulang blanko ang mukha nito at dahan dahang tinungo ang lawa upang puntahan ang kataw na si Lorena.

Pinagmasdan ni Jed so Joseph habang nagsimula itong lumusong sa tubig, ang kamay  nito ay pilit na inaabot sa napakandang kataw. Biglang nahintakutan si Jed ng makita niyang nagsimulang umikot ang tubig sa paligod ni Joseph. Nilamon ng tubig ang lalaki at hindi na niya ato makita.Akala niya ay wala na ang lalaki ng bigla itong niluwa ng lawa sa may pang-pang, nagsusuka at halos di na makahinga, biglang may mataas na alon ang paparating na lalamon ulit sa lalaki ng dalidaling tumakbo si Jed, sinagip ang lalaki at dinala sa dalampasigan.

“Ano ang nangyari sayo?” tanong ni Jed, noong makaligtas na sila sa malaking alon.

“Lorena, Lorena ang kanyang pangalan. Hindi mo ba naririnig ang kanyang awit?”

“Narinig naman, pero ano naman ngayon? Anong mero sa kanyang awit”

“Kung ganun wala kapang karanasan sa babae?”

“Wala pa,” sagot ni Jed na medyo nahihiya, “May problema ba dun?”

“Syempre, si Lorena ay isang kataw, isang makapangyarihang uri ng serina; narinig ko na ang tungkol sa kanila noon kay Sir Jayson. Walang sino mang lalaki ang nakakalaban sa kanilang kapangyarihan, ang sino mang lalaking makarinig sa awit nila ay mahihipnotismo at tuluyang lalamunin ng tubig.”

“So, bakit wala man lang itong epekto sa akin?”

“Sapagkat, lalaki ang una mong karanasan at hindi ka pa nakaranas makipagtalik sa mga babae. Bilisan mo, hilingan mo sa tungkod mo na maging bingi ako ng sa ganun ay di ko marinig si Lorena kapag umawit itong muli!”

“Una, sabihin mo kung ano pa ang alam mo tungkol sa nilalang na ito.”

“wala akong masyadong alam, ngunit sabi ni sir Jayson, manghihina at tuluyang mawawalan ng kapangyarihan ang mga kataw kapag may isang lalaki ang makakalaban sa tawag ng laman.”

“Kung ganun, kahit mabingi kaman hindi pa rin mawawala ang kapangyarihan nito?”

“Sa tingin ko ay ganoon na nga.”

“Pero kapag makahanap tayo ng paraan na malaban ito, mawawala ang kanyang kapangyarihan tama ba?”

“Tama ka, pero imposible iyan, kailangan mong gamitin ang tungkod. Pwdeng hilingin mong maging bingi ako o gumawa ka ng isang malakas na ingay upang di ko marinig ang awit nito.”

“Per kapag ginawa natin yan, maaring malampasan natin ang kataw na si Lorena, ngunit papaano kapag may naligaw ditong ibang lalaki? Alam kong may iba pang paraan,” sabi ni Jed na nag-iisip.

Naupo si Jed sa tabi ni Joseph sa tabi ng dalampasigan ng lawa ng biglang may ideya siyang naisip. Sa punto namang iyon muling umawit si Lorena at si Joseph naman ay muling nahipnotismo at tumayo, blanko ang mukha at akmang lulusong ulit sa lawa. Biglang pinigilan ni Jed si Joseph, hinila nito ang soot na pantalon, kinapa ang alaga ni Joseph na sa puntong iyon ay tigas na tigas na. Blanko parin ang mukha ni Joseph at hindi man lang pumalag sa ginawa ni Jed. Tuluyang hinubad ni Jed ang pantalon ng lalaki at hinawakan ang matigas na laman sa loob nito. Sinalsal ng saglit hanggang sa tuluyan niya itong isubo. Nakaluhod si Jed sa harap ni Joseph habang ang kanyang ulo ay taas baba na nilalaro ang alaga ng lalaki. Ang blankong mukha ni Joseph ay biglang muling nabuhay at ang kanyang mga mata ay tuluyang pumikit sa kiliti at sarap na dulot ng mga dila ni Jed na dahan dahang humhagod sa ulo at sa kabuuan ng kanyang alaga. Lalo pang lumakas ang awit ni Lorena, ngunit tila nababaliw na sa sarap si Joseph at di na niya inintindi pa ang engkantadong awit ng kataw. Huminga siya ng malalim, hinawakan ang ulo ni Jed, nakapikit ang mata na nakatingala sa bughaw na kalangitan. Halos mabilaukan si Jed ng parang gripong dumaloy ang dagta ng alaga ni Joseph sa kanyang bibig, ngunit wala siyang sinayang at sinaid niya ang kahuli-hulihang patak ng dagta ng lalaki. Nanghina si Joseph at ng ibuka niya ang kanyang mata, napansin niyang napakahina na ng awit ni Lorena. Nakita nilang umikot ang tubig ng lawa palibot sa batong kinauupan ni Lorena at tuluyan itong lumubog sa tubig. Kasama sa paglubog nito ang isang babaeng may buntot.

“Hindi ko inakalang, sa ganoong paraan lamang matatalo si Lorena. Kahanga-hanga! Munting nilalang mukhang naubusan din ng lakas ang mga bisita natin, ihanda mo na ang kanila hapunan at magtatakip silim na rin.”

“Ano po ang iniisip nyo ngayon panginoon?”

“Paano kaya kung pagandahin mo ang kwebang matutulugan nila ngayong gabi, maghanda ka ng mas masarap na pagkain, naaliw ako sa magkaparehang ito at dapat lamang na komportable sila ngayong gabi.”

“Gaya ng inyong itos panginoon, masusunod po.”

Pagkgat ng dilim, gaya ng dati muling lumitaw sa isang pang-pang ang bunganga ng kweba. Agad nila itong pinasok at napanganga sila sa kanilang nakita. Imbes na mesa na may masasarap na pagkain ang una nila napansin ay ang isang tambak ng kayamanan na nakalatag lamang sa sahig ng kweba. Sa ibabaw ng kayaman ay may isang hayop na sinlaki ng kalabaw, may apat na paa, dalawng malalaking pakpak at ang ilong nito ay umuusok. Buti nalang tulog ang nilalang na iyon. Agad na lumabas ang dalaw sa kweba, dahan dahan upang di magising ang dragon na nakabantay dito.

“Hindi kapani-paniwala,!” sabi ni Jed.

“Hindi pa ako nakakita ng ganoon karaming kayamanan sa tanang buhay ko,” sabi naman ni Joseph. “Kung mananakaw ko lang  kahit ikasampong bahagi lamang ng kayamanang iyon, sigurado akong hindi na ako maghihirap.”

“Marahil ay tama ka, ngunit sa tingin ko di na rin magtatagal ang buhay mo kapag nagising mo ang bantay nitong dragon.”

“Tama ka Jed, pwede mo bang hilingin na magkaroon tayong muli ng dalawang espada upang mapatay natin ang halimaw na iyon?”

“Hindi na kailangan, hindi na kailangan. Hindi mo ba napansin na may dalawang espada sa kabilang dako kung saan nakalatag ang kayaman?

“Talaga meron?”

“OO meron, at sa tingin ko ay isanng patibong ang kayaman. Sadya itong pinakita sa atin upang magulihan tayo.”

“So, papasokin natin muli ang kweba ng dahan dahan, kuninnatin ang mga espada saka patayin ang dragon, pagkatapos iuwi na natin ang kayamanan.”

“Sa tingin ko ay hindi ganyan kadali ang lahat. Kahit pa na ipalagay nating pwede nating gawin yun, papano naman natin mabubuhat ang napakaraming kayamang iyon?”

“Eh di, kunin lang natin ang kaya nating buhatin, o ano, game ka bang subukan natin?”

“Joseph, sa tingin mo ay may pagpipilian kaya tayo?”

“Ano ang ibig mong sabihin?”

“Sa tingin ko ay kailangan talaga nating patayin ang dragon upang may matutulugan tayo ngayong gabi.”

“Bahala na, subukan nlang natin. Bakbakan na..”

********************************

Si Joseph ang naunang pumasok sa kweba at dahan dahn nilang tinungo ang kinaroroonan ng kayamanan kung saan naman natutulog ang dragon. Sa tapat ng kayamanan nakita nila ang dalawang espada, walang ingay nila itong kinuha, ngunit nang papalapit na sila biglang nagising ang dragon at lumabas ang usok sa mga ilong nito. Napatigil naman ang dalawang magkapreha na parang natulala. Tinitigan sila ng dragon at kumindat kindat pa ito sa dalawang lalaki. Nabigla sila ng bigla itong nagsalita.

“Maari ninyong kunin ang dalawang espada at lisanin ang kwebang ito, ngunit huwag na huwag ninyong gagalawin ang aking kayamanan kung hindi ay mamatay kayo!”

Binigyan ng konsiderasyon ni Jed ang pakiusap ng dragon at akmang aalis na sana, ngunit si Joseph ay umandar ang kasakiman at sa tindi ng pagnanasang maangkin ang kayamanan ay niglang dinampoy ang espada at dali-daling tinaga ang buntot ng dragon. Nasugatan ito at sa sobrang sakit, sumigaw ito ng napakalakas at pagkatapos ay bumuga ng apoy. Swerte naman si Joseph at hindi umabot ang apoy sa kanyang kinatatayuan kundi ay tostado sana ang labas niya.

Natantiya agad ng dalawang lalaki kung hanggang saan lamang aabot ang apoy na ibubuga ang dragon, Nanatili sila sa pwesto kung saan ligtas sila sa mainit na apoy. Gaya ng ginawa nila sa agta, naghiwalay si Joeph at Jed at sinugod ang dragon mula sa magkabilang direksyon. Mukhang epektibo namang ang kanilang ginawa at ang dragon ay nagtamo ng maraming sugat sa katawan nito.

Pakiramdam ni Jed ay mahina na ang dragon at medyo naging kompyansa na sya. Naging madalas ang kanyang pagtaga sa katawan nito. Noong mulli niyang tagain ang dragon ay mabilis itong nalabuga ng apoy at tinamaan ang kanyang braso, nasunog ito at sa sobrang sakit ay nabitawan niya ang espada at napasigaw ng malakas sa sobrang sakit.

Binigyan ng attensyon ng dragon ang sugatang si Jed akmang bubuga nanaman ito ng apoy ng mabilis na tumalon si Joseph sa harapan nito ng di napapansin at tinaga ang  leeg ng dragon. Sa puntong iyon, naglumpasay sa sahig ang dragon at nawalan ng buhay. “Bilis, hilingin mo agad sa tunkod mo na gumaling ang iyong sugat” utos ni Joseph kay Jed.

Pinagmasdan ni Joseph kung papaano gumaling ang mga paso sa kamay ni Jed gamit ang mahika ng tungkod. Sa kanyang likuran naman agad na naglaho ang kayamanan kasabay ng huling hininga ng dragon. Tinulungan ni Joseph si Jed na makatayo at agad na tumingin sa paligid upang kunin na sana ang kanyang gantimpala ngunit napa sigaw nalang siya sa galit ng wala na siyang mahagilap ni kahit isang kayamanan. Naglaho na din ang patay na katawan ng dragon. Pagkatapos ay naglakad ang dalawa papasok sa isang silid ng kweba at doon nila nakita ang nagsasarapang pagkain at maiinom.

                “Hmm at ginamit ulit ng bata ang tungkod, panginoon.”

                “Tama ka at hindi lang isang beses kundi dalawa, napaka galing. Namangha talaga ako.”

                “Dalawa? Dibat isang sugat lang naman ang hinilom niya?”

“Hiniling din niyang maglaho ang kayamanan. Alam niyang magiging pabigat ito sa kanilang paglalakbay. At sakto lang din ang kanyang ginawa kasi makikita mong sa susunod nilang paglalakbay ay mawawala din ito sa kanila. Napaka talino ng kaniyang hiniling na maglaho ang kayamanan, kasi ang nakakatanda ay medyo sakim at madaling masilaw dito. Magiging sanhi pa ito ng panibagong problema.”

Naiinis ng sobra si Joseph sa pagkawala ng kayamanan, ngunit di naman niya alam na si Jed ang may kagagawan nito kaya hindi niya sinisi ang bata. Sa gabing iyon, mahimbing na nakatulog si Jed sa bisig ni Joseph.

“Hmmm, nagkakasundo sila at may teamwork, dahil dito ay madali nilang natatalo ang kanila mga kalaban. Sa susunod nilang pagsubok, sigurado akong mahihirapan sila sapagkat bibigyan ko sila ng kunting pahirap sa sarili.”

“Pinapayagan po ba iyan sa ating batas, panginoon?”

“Habang nakikipaglaban sila bilang isa, at wala naman ako idadagdag o kukunin sa kanilang mga kakayahan at kapangyarihan, Naayon pa rin sa batas ang aking gagawin.”

“Maaring tama po kayo panginoon, pero taliwas parin ito sa kaluluwa n gating batas.”

“Ah, munting nilalang, isang araw, kapag mayroon kanang sariling teretoryo, madidiskobre mo nalang na ang pagkilos ayon sa mga titik na nakasaad sa batas ay mahirap gawin. At isa pa ito ay magiging parte ng kanilang pagsubok at kapag napagtagumpayan nila ito ay mawawala din naman ang sumpang ibibigay ko sa kanila.”

“Nag aalangin parin po ako panginoon.”

“Magtiwala ka lang sa akin munting nilalang.”

Kinaumagahan, naunang gumising si Jed, nakahiga lamang siya at pilit inintindi kung ano ang mali sa paligid. Alang alam niya ay nakatulog siya sa mga bisig at yakap-yakap ni Joseph, pero ngayon ay iba ang lahat. Siya na ngayon ay may yakap yakap sa kanyang mga bisig. Mas maliit kaysa kanya an gang taong kayakap niya at sa tingnin niya isa itong bata.

Kumurap siya at muling dinilat anng kanyang mga mata at nakita niya ang ulo ng batang kayakap niya. Itim ang buhok nito at medyo manipis ang pangangatawan. Sa kanyang pagkamangha, nalilibugan siya sa katawan ng bata. Hindi yata ito tama, sapagkat dati ay mas gusto niya ang mas nakakatanda sa kanya, ngunit ngayon ay talagang nalilibugan siyang pinagmasdan ang bata sa kanyang kandungan.

Sa pagnanasa niyang Makita ang kabuuan ng katawan ng bata ay inangat niya ang kanyang balikat at halos mapasigaw siya ng Makita niyang napaka balbon na ng kanyang mga kamay. Tiningnan niya ang kanyang katawan na bumagay naman sa kanyang maskulado at mabuhok na kamay. Napansin niyang mabalbon ang boo niyang katawan ngunit alam niyang hindi naman siya makisig, amskulado at mabalbon. Ang tanging pamilyar lamang sa kanya ang ay ang tungkod na nakadikit pa rin sa kanyang tagiliran.

Kinuha niya ang bag ni Joseph at kinuha ang isang salamin. Nang tingnan niya ang sarili sa salamin nakita niya ang mukha ni Joseph. Hindi siya makagalaw at hindi makapaniwala sa kanyang nakita.

Tiningnan niya ang kanina ay kayakap niyang bata, pamilyar sa kanya ang imahe nito, ito ang mukha na dato niyang nakikita kapag kaharap niya ang sarilli sa salamin. Nakatitig lamang siya sa bata at di makapaniwala sa mga pangyayari.

Nagising si Joseph at napako ang tingin niya sa sariling mukha na ngayon ay nasa harapan niya. Sa likod ng kanyang ulirat, pilit niyang inintidi kung ano ang nagyayari at kung papaano ipaliwanag ang kanyang nakikita. Sa hindi maipalawanag na dahilan, nakatingin siya sa sariling katawan, at nakita niyang malaki pala ito. Sa puntong iyon, nakatayo ang dalawa, magkaharap at nakitingin sa katawang dati nilang pag aari.

Napansin ni Joseph na malaking lalaki sa kanyang harapan ay may hawak na salamin, hinarap ng malaking lalaki ang salamin sa kanya at nakita niya ang mukha ni Jed sa salamin.

“Mahabaging Diyos!” sabi ni Joseph ngunit ang boses ay di kanya.

“Pinagpalit an gating mga katawan” sabi ng lalaki.

Tiningnan ni Joseph ang malaking lalaki sa kanyang harapan at sa kauna-unahang pagkakataon nakita nya ang sarili sa mata ng ibang tao. Kakaiba ang kanyang naramdaman at sa loob niya ay parang may kiliting nangunguryente sa boo niyang kalamnan. Nabighani siya sa kanyang nakita, kahit napakalaki nito. Nagustuhan niya ang maskulado at matipuno nitong katawan, kahit ni minsan hindi niya naisip na attractive ang isang ari ng lalaki ngunit sa puntong iyon ay tila ang tingnan ito ay nagdudulot ng kakaibang sensasyon sa kanyang katawan.

Dati pa ay gusto na ni Joseph ang babae at kapwa lalaki, ngunit ni minsan hindi siya nakakantot ng sino man, sapagkat nasanay siya na laging may control sa kama. Ngunit ngayon, naramdaman nalang niya ang pagnanasag tumuwad at maangkin. Naramdaman din niya ang pagnanasang mahawakan at maisubo ang alaga ng lalaki.

Si Jed man ay naguguluhan kasi ni minsan hindi pa niya naramdaman o naranasan ang manggahasa ng sino man. Ngunit ngayon, kahit na inagmamasdan lamang niya ang batang katawan na dati niyang pagmamay-ari ay tumayo na ang kanyang alaga. Hinawakan niya ito at namangha siya sa laki nito. Lalo pa itong lumaki ng Makita niyang nakatingin dito ang bata. Agad niyang hinawakan ang ulo ng bata at diniin ang mukha nito sa ngayon ay galit na galit nitong alaga. Nasarapan naman si Joseph sa ginawang iyon ni Jed. Pinagsaluhan nila ang kaligayahan na noon lamang nila naranasan. Isang kaligayahan na hindi naman nila normal na nararamdamn noong nasa kani-kanilang katawan pa sila. Naabot nila ang langit ng sila ay maging isa at dahan dahan na naiinitindihan ang isip at damdamin ng taong dating nagmamay ari ng katawang kanila ngayon ay taglay.

Nang humupa na ang kanilang makamundong pagnanasa, nagutom ang dalawa. Agad silang naglinis ng katawan, nagbihis at pagkatapos ay tinungo ang silid kung saan nadoon ang mga pagkain. Nang matapos silang kumain, nagpahinga ng kunti at saka nagpasyang maligo sa may ilog. Habang papalabas sila sa kweba nakarinig ng kakaibang ingay si Joseph at bigalang napasandal kay Jed.

“Anong nangyari sayo?” tanong ni Jed.

“Nakaramdam ako ng kakaiba, parang nag iba ang paligid. Tama ka, ang loob ng kweba ay nasa iba sa labas.”

“Wag kang mag alala, sa hindi kalaunan ay masasanay ka rin diyan.”

Nang makarating sila sa isang ilog upang maligo, napansin ni Jed na makapal na ang balbas sa kanyang mukha ay kailangan niyang mag ahit. Hindi pa niya naranasan ang mag ahit at nang Makita siya ang shaving kit ni Joseph ay medyo natakot siyang baka masugatan. Tinuruan naman siya ni Joseph kung paano hawakan iyon. Tinulungan na rin ni Joseph si Jed na ahitin ang bigote nito.

Nang matapos silang maligo, naisipan nilang bumalik sa kweba upang magbalot ng makakain. Nang makapasok, nakita nila sa ding-ding ng kweba at nasa ibabaw lang ng mesa kung saan nakahanda ang mga pagkain, ang nga salitang nagsasaad:

                ‘Ngayong ikaw ay siya at siya ay ikaw,
                Upang wakasan ang sumpa kailangan ninyo ng palatandaan.
                Kayo ay muling magbabalik sa inyong katauhan,
                Kung masasagot ninyo ang pitong bugtong ng kagubatan.’

-Abangan ang huling mga tagpo-

Friday, February 25, 2011

Love at its Best (Book4 Part4)

Maraming Salamat ulit kay Kuya Mike.

COMMENTS, SUGGESTIONS AND VIOLENT REACTIONS ARE WELCOME.



_______________________________
Love at its Best (Book4 Part4)
by: Migs



Napadouble take ako.


Madilim na sa buong paligid, pero nung dumating si Panfi ay akala mo nagliwanag ulit ang kalangitan. Sa loob ng dalawang linggo kong pagstay dito sa Tagaytay ay ngayon ko lang nakitang ganito si Panfi. Kung sa coffee shop ay akala mo uugok ugok ito, ngayong sa harapan namin ni Kiko ay poging pogi ito. May itsura naman talaga si Panfi maski nung asa coffee shop pa kami, pero ngayon parang may nadagdag. Parang lalong naging confident si mokong.



Si Panfi ba talaga tong asa harap ko?” bulong ko sa sarili ko, napatingin ako kay Kiko at mabilisan niyang kinain ang kaniyang natitirang dirty Ice cream.



Bakit ka nandito?” maang na sabi ni Kiko kay Panfi.



Susunduin ko si Pol, may usapan kaming lalabas kami ngayong gabi.” pagkasabi nayun ni Panfi ay humakbang itong palapit sakin. Maagap namang humarang si Kiko sa pagitan namin ni Panfi. Napaikot na lang ulit ang aking mga mata.



Sinong may sabi sayo na papayagan ko siyang sumama sayo?” naningkit ang mga mata ni Kiko.



Sasama ako.” mahina kong sabi pero nakapagpatigil yun sa ismidan nilang dalawa. Yumuko na lang si Kiko, marahil ay tinanggap na ang kaniyang pagkatalo. Inabot na ni Panfi ang kaniyang kamay papunta sakin at inaaya na akong sumama sa kaniya. Lumapit na ako kay Panfi, pero sumulyap parin ako kay Kiko, nakayuko parin ito at madilim ang mukha. Nagsimula na akong akayin ni Panfi palayo ng magsalita ulit si Kiko.



Saglit lang... sasama ako.”



0000oooo0000



Nakakahiya naman sa syota mo.” naiinis na sabi ni Panfi. Nilingon ko si kiko at mukhang mas nagsasaya pa ito kesa samin ni Panfi. Sumasayaw ito sa dance floor at pinalilibutan ng ilang magagandang babae. Halatang nagpapaimress si kumag, kung kanino? Di ko alam. At mukhang iyon ang ikinaiinis ni Panfi. Walang effort maka magnet ng babae si Kiko.



yaan mo na, ngayon lang nakawala sa kura...” di ko na naituloy ang sasabihin ko dahil hinawakan ni Panfi ang kamay ko.



Ano ba talaga kayo ni Kiko?” seryosong tanong nito.



Magkaibigan.” sagot ko.



kung ganon pwede ba akong...?” di na naituloy ni Panfi ang sasabihin niya dahil biglang nagbagsak ng isang bucket na beer si Kiko sa pagitan namin ni Panfi at sinadya pa nitong daganan ang kamay ni Panfi.



Areku tangina!” bulalas ni Panfi, pero di to pinansin ni Kiko.



Treat ko.” pangaasar na sabi nito.



0000oooo0000


May pasok ako bukas Kiko.” matabang kong sabi kay Kiko. Pero bukas parin siya ng bukas ng beer para sakin. Tinignan ko si Panfi, nahihilo na ata ito, dahil gegewang gewang na ito sa kaniyang silya. Tinignan ko si Kiko at magiliw itong ngumiti sakin.



Alis na tayo Kiko. Di na kaya ni Panfi.” sabi ko kay Kiko.



0000oooo0000


Hina niyo namang uminom dalawa!” habang manemaneho ni Kiko ang sasakyan ni Panfi, tinignan ko si Panfi sa back seat at tulog na tulog ito.



Hala! di ko alam kung san nakatira yan.” kabadong sabi ni Kiko saka itinabi yung sasakyan.



Iuwi na lang natin sa bahay mo. Kahit ngay...”



HINDI!” pananabla sakin ni Kiko.



San mo patutulugin si Panfi? Nakakaawa naman!” balik kong sigaw kay Kiko, nagisip ito saglit.



0000oooo0000



Potah kabigat naman nitong kumag nato! Idea mo to diba?! Ikaw kaya ang magbuhat?!” at ipinasa sakin ni Kiko si Panfi. May kabigatan nga si Panfi kaya naman halos paluhod ko ng binuhat si Panfi. Humigpit ang yakap sakin ni Panfi na di naman nakaligtas kay Kiko. Tinampal ni Kiko ang kamay ni Panfi, pero di ito gumalaw. Ibinagsak ko si Panfi sa may kama, pero imbis na si Panfi lang ang maihiga sa kama ay napahiga din ako dahil sa sobrang higpit ng yakap nito sakin.



Hoy! At bakit diyan nakahiga sa kama ko yang ugok na yan?!” naiiritang tanong ni Kiko. Tas biglang naningkit ang mata nito ng makitang lalong hinigpitan ni Panfi ang yakap nito sakin.



At bakit ganyan makyakap yan?!” sigaw ulit nito. Bigla niya akong hinatak tas tinulak si Panfi, nahulog ito sa kama with matching malutong na tunog ng magtama ang katawan nito at ang sahig. Napadikit ako kay Kiko, masyadong napadikit na, ang ulo ko ay nasa dibdib niya, di niya ito napansin agad, pero ako sobrang namula na ako. Naramdaman kong gumalaw ang dibdib ni mokong na kala mo natawa. Tumunghay ako at nakita kong nakanguso na si kumag at nanloloko na manghahalik, muli ko itong sinupalpal ng palad ko.



Pero iba ngayon, imbis na maglapat ang palad ko at ang mukha ni Kiko, maagap niyang hinawakan ang aking kamay at marahang ipinatong sa kaniyang dibdib, nagulat ako. Unti unting lumalapit ang kaniyang mukha sa mukha ko. Unti unti ring nagbebend ang aking likod, na kala mo si Pilita Corales na nakanta ng matataas na kanta, sinusuportahan ng malatrosong braso ni Kiko ang aking likod at idinikit ang kaniyang katawan sakin.





NASUSUKA AKO!” sigaw ni Panfi sa sahig. Biglang kumalas si Kiko sa akin na siya naman ikinahulog ko sa sahig.




Wag ka dyan susuka ugok ka!” sigaw ni Kiko, habang hinihimas himas ko ang aking balakang na napuruhan sa pagbagsak ko.



0000oooo0000


Nagising ako sa ingay ng sigawan ni Kiko at Panfi, kinusot ko ang aking mata at nagsimula ng maginat ng lumanding sa mukha ko ang isang bagay na gawa sa bakal.



Areku!” sigaw ko at pinandilatan ang dalawa. Nagturuan naman ang dalawa. Umiling ako at tinignan ang bagay na tumama sa mukha ko.



Sorry Pol, ako talaga yung bumato. Gagantihan ko lang sana si Panfi kasi binato niya ako niyan kanina kaya ako nagising.” pagdedepensa ni Kiko.



pano para kang makina ng generator kung humilik!” sigaw ni Panfi.



Buti nga pinatulog pa kita dito sa bahay ko eh!” sigaw ni Kiko.



baho baho ng bahay mo! Akala mo naman gustong gusto ko dito matulog! Wala lang akong choice!” sigaw ni Panfi, nagulat ako ng biglang sugudin ni Kiko si Panfi at sinakal, inabot naman ni Panfi ang leeg ni Kiko at sinakal din ito.



Bahala na nga kayo diyan.” mahina kong sabi sabay iling.



Nagsimula na akong magstretch sa may terrace at nakaharap ulit sa Taal Volcano ng marinig ko ang sigawan at batuhan ng dalawa.



What a lovely way to start the morning.” labas ugat sa sentido kong sabi, habang pinipigilan ang sarili na pumasok ulit at beltukan ang dalawa. Dinampot ko na lamang ang iPod saka isinukbit ito sa aking braso.



Pol.” tawag sakin ni Kiko sabay kulbit.



oh?” tanong ko.



kape oh.” sabay abot sakin ni Kiko ng isang tasa ng kape, kitang kita sa noo ni Kiko ang latay ng alarm clock na ibinato kanina ni Panfi at ang marka sa leeg ng kamay ni Panfi parin.



dun ka ba ulit magjojogging?” tanong ni Kiko. Sasagot na sana ako ng biglang sumulpot si Panfi.



Wow! Jogging! Sama ako!” excited na sabi nito.



Akala ko uuwi ka na?!” matabang na sabi ni Kiko.



0000oooo0000



Aray.” bulalas ni Panfi habang nagja-jogging kami paakyat ng burol na madalas naming inaakyat ni kiko.



Oh, sabi ko kasi sayo mag stretching ka ng maayos eh, patignan nga.” sabi ko kay Panfi habang inaalalayan siyang umupo sa isang malaking bato.




Arte lang yan!” bulyaw ni Kiko sa likod namin.



Napaka isip bata mo talaga! Kita mong di na nga maipinta ang mukha ni Panfi sa sobrang sakit eh!” singhal ko kay Kiko. Napayuko naman ito at madilim ang mukhang pinagpatuloy ang pagja-jogging papunta sa tuktok ng burol.



0000oooo0000



Hinahanap ko si Kiko para ayain ng umuwi ng makita ko itong nakaluhod sa harapan ng isang estatwa.



Ako ang nagtanim! Iba ang aani! Unfair Mama Mary! Unfair!” sigaw nito, agad akong lumingon at tinignan kung maraming nakakasaksi sa kahihiyan na ginagawa ni mokong. Kinalabit ko si kumag. Hindi ako nito pinansin. Kinalabit ko ulit, hindi parin ako pinansin, isa pang kalabit...



Ano ba!? Kita mong nagdadasal ako eh!” singhal ni Kiko sakin.



Mukhang napuruhan si Panfi. Kailangan na nating bumalik.” palinga linga kong sabi kay Kiko sabay hingi ng paumanhin sa bawat taong nakakakita sa amin.



Edi umuwi kayo! Tutal parang wala naman ako sa paligid niyo pag naguusap kayo eh! Hala! Uwi! Magdadasal na lang ako dito.” pagtataboy sakin ni Kiko. Di ko na napigilan ang sarili ko at hinaklit ko na ang batok ni kumag.



Unang una, tumayo ka diyan at nakakahiya! Pangalawa, hindi si Mama mary yan si buddha yan, si budhha! Pangatlo, kailan ka pa natutong maginarte?! Ha?!” sigaw ko sa kaniya habang pingot pingot ang tenga nito, marami sa nakakakita ay natatawa, sinong hindi. Laki ng katawan ni Kiko tas kakaladkarin ko lang siya na parang six year old.



Naabutan namin si Panfi na di na alam kung panong pilipit ang gagawin dahil sa sobrang sakit ng paa nito. Agad na tumawag ng masasakyan si Kiko at dumaretso na kami sa Ospital.



0000oooo0000



Pano yan di pa tayo magkakasama sa tarbaho, Pol.” matamlay na sabi ni Panfi, tinignan ko si Kiko at parang tanga itong nagmumukmok sa isang sulok.



Excuse me.” sabi ng doktor at pinakita nito sakin ang x-ray ng paa ni Panfi.



Mukha namang walang bali, pero I would suggest na huwag niya munang masyadong ilakad ng ilakad yung paa na yun.” tinatamad na sabi sakin ng doktor, magaang ang loob kong bumalik sa cubicle ni Panfi, nagulat naman ako ng makitang nakasara ang kurtina papasok doon.



Napilayan ka na ngang hayop ka puro kamanyakan pa kay Pol ang iniisip mong hunghang ka!” may panggigigil na sabi ni Kiko kay Panfi saka may naririnig akong parang sinasampal saka umiingit na aso, binuksan ko bigla ang kurtina at nahuli si Kiko na sinasampal ang walang kalabanlabang paa ni Panfi.




Tarantado ka talagang isip bata ka!” sabay habol ko kay Kiko na may padila dila pa.



0000oooo0000


Pano ba yan boss, wala kang magagawa kundi isabay parin sa shift ko si Pol. Injured si Panfi eh!” may ibang ngiting sabi ni Kiko sa tatay niya.



Dalawang araw lang naman mawawala si Panfi.” tinatamad na sagot ng kaniyang ama. Nandilim naman ang mukha ni Kiko at pabulong bulong na bumalik sa tarbaho.



0000oooo0000


Eto nanaman ako, boryong boryo na sa propesor kong walang ginawa kundi patulugin kaming mga estudyante niya. Sinadya ko ulit na sa may bintana umupo.



Ayan para pag dumating na si Kiko... WTF?! Am I actually waiting for Kiko?!” pagrerebulusyon ng utak ko.



ERASE! ERASE! ERASE!” sabi ko ulit sa sarili ko sabay alog ng ulo ko, napatingin nanaman ako sa aking katabi at kinakabahan akong tinignan nito.



Pagsilip ko sa may bintana ay nandun na si Kiko, nagtama ang aming mga mata at kumaway ito sakin saka magiliw na ngumiti. Umupo na ito sa bench sa tapat ng aking bintana na lagi nitong inuupuan. Magiliw na nagiintay sakin, tatayo lang yan pag iihi o kaya ay may dumaan na dirty ice cream, o kaya may insekto o hayop man na lumapit sa kaniya. Panandalian akong nag take down ng notes, pagsilip ko ulit sa labas ay nakita ko si Kiko na siksik na siksik sa isang dulo ng bench. Yun pala may nakadapong ibon sa kabilang dulo. Napansin kong namumutla na si Kiko, pero ayaw niya paring umalis. Nagtaka naman ako kung bakit. Kadalasan kasi tatayo na yan at magtatatakbo, pero iba ngayon.



0000oooo0000


Nakatakas na ako sa nakakantok na klase namin, halos patakbo kong nilisan ang aming classroom, kung bakit? Di ko rin alam. Naabutan ko si kumag na nakain ng dirty icecream ang isa ay nakapasak sa bibig niya at ang isa ay hawak niya sa kaliwang kamay, nakita ko itong may sinusulat sa isang notebook.


Huy! Anong ginagawa mo ah?! Pambihira dalawa dalawa nanaman yang hawak mong Ice cream.” agad niyang isinara ang notebook na sinusulatan niya at kinuwa ang ice cream na nakapasak sa kaniyang bibig.


Wala to!” sabi niya, sinilip ko naman ang notebook at nakita ang cover nito, natatawa ako kasi ang cover ay si Novita at Doraemon. Napailing na lang ako.


Isip bata talaga.” bulong ko sa sarili ko. Tumayo si kumag at inaabot sakin ang isang ice cream na nakita kong natutunaw na at tumulo na sa kaniyang kamay. Napangiti ako sa damit ni kumag, Power rangers ang tatak nito. Kinuwa ko ang inaabot niyang ice cream at umupo sa bench, tumabi naman sakin si mokong at iniakbay nanaman ang kaniyang kaliwang kamay saking sandalan. Parehas naming pinanood ang lumulubog na araw sa aming kinauupuan.



Itutuloy....

FOLLOW US

Follow us in
- Friendster: www.friendster.com/msob
- Twitter: twitter.com/msoblue
- Facebook

Add michaelshadesofblue as your friend in facebook, friendster, and twitter: juha.michael@gmail.com

Disclaimer

All images and videos in this site are copyrights of their respective owners and "MSOB" claims no credit unless otherwise acknowledged. If you own the rights to any of the images or videos and do not wish them to appear on this site please, contact us at getmybox@hotmail.com and the items in question will be promptly removed.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails