The Wind, The Leaf and The Tree
Chapter 8
“When Our Worlds Collide”
By: Jace Knight
Author’s
Note:
Hello, mga
avid readers ng TLW. Rejoice for two things. Una, sa mga nag-aabang kay Alfer,
eto na yun. Pangalawa, para sa mga estudyante na kakatapos lang mag Finals,
kagaya ko, magsaya tayo. Nyahahaha!
Salamat sa
mga nag add na sa akin sa Facebook. Sina Kuya Allen, Kuya Raff, Kuya Cord, at
sa mga iba pang hindi ko matandaan. Sa bunso kong si Hao Inoue (lakas maka Shaman King X Bleach) from PUP, na
nakaka-email ko, hi bunso. Kway-kaway sa inyo. Salamat po at dahil sa inyo, di nagiging boring ang vacant
time ko. At salamat sa mga kakulitan, at pagbabahagi ng mga istorya ng
buhay nyo. Hehehehe!
Honestly po,
naooverwhelm ako sa mainit nyong pagtanggap sa gawa ko. Feeling ko, hindi ko pa
dinedeserve ang mga papuri nyo sa akin, kasi baguhan pa lang ako. Sapat na po
sa akin na nakakatulong ako sa inyo na magkaroon ng kwentong mababasa, pag may
time (hihihi). Lalo pa’t nalaman ko’ng may mga readers po tayong nasa ibang
bansa, o di kaya’y nasa dagat (ALAM na kuya ha?), na nabibigyan natin ng
distractions sa kalungkutan at pangungulila sa kani-kanilang pamilya na nandito
sa Pinas. Saludo po ako sa inyo mga kuya! :)
Enjoy the
eight installment ng TLW mga dude.
Yours truly,
Jace
=============================================
== The Leaf
==
“Y-yui?”
Napamaang ako ng nakita ko siya sa harap ng bahay.
“San ka
galing Yoh?” tanong nya agad sa akin. Nagulat naman siya ng makita si Alfer na
lumabas ng kotse. “Alfer?”
“Teka,
magkakilala kayo nitong si Gonzales?” Si Alfer, sabay turo sa akin. “Kaya pala
parang ang weird mo nung isang araw.” Dagdag pa ni Alfer na nakapag-paisip sa
akin.
“Ah. Yeah.
Magkaklase kami sa English.” Tinitigan ko naman si Yui na parang nagtataka.
Gusto ko lang malaman kung bakit niya kilala si Alfer.
“Oh, okay.
Small world. Siguro baka kasi nasa iisang school lang tayo.” Saad pa ni Alfer
kay Yui. Bumaling naman ang tingin nito sa akin. “Well, uuna na ako sa inyong
dalawa. Goodnight.” Sabay saludo kay Yui at pumasok ulit sa kotse niya.
Papalayo na
ang kotse ni Alfer, at pareho lang naming sinubaybayan ang unti-unting
pagkawala ng kotse. Walang imikan. Tumalikod na sana ako kay Alfer at aktong
papasok sa bahay ng bigla siyang magsalita.
“Sabi mo
kanina ililibre mo ako ng meryenda?” Saad niya.
Napatingin
naman ako sa kanya. Nakita ko lang itong nakasimangot na parang batang nagtatampo.
Natawa naman ako.
“Ako na nga
ang na-indian dito, ako pa ang pagtatawanan mo.” Simangot nya pa. “Ba’t di mo
sinasagot mga tawag ko? At san kayo galing ng Alfer na yun?” Napatigil naman ako
sa huling tinanong niya.
“Makatanong
ka naman, para kang pulis.” Hahaha. Nagseselos ba sya? Haay. Ano tong mga
iniisip ko. “Wag ka ngang feeler Jayden.” Pangaral ko sa sarili.
Binuksan ko
ang gate ng bahay. Sumunod naman ito sa akin ng pumasok ako sa bahay.
“Sorry Yoh.
Tumawag kasi si Maam Diana kanina, at ipinasundo nya ako kay Alfer. Nag-usap
lang kami tungkol sa magiging trabaho ko bilang tutor. Sorry kasi nakalimutan
kong magkikita pala kami ni Maam Diana.”
Umupo naman
kami pareho sa sofa sa sala. “Eh di sana nagtext ka man lang?” Pagmamaktol nya
pa. Napatawa naman ako ng mahina sa inaasal niya.
“Sorry na po
Daddy. Nakalimutan ko nga magdala ng phone eh. Sinabihan kita kanina.”
“Daddy ka
jan.”
“Daig mo pa
kasi ang tatay na kinokompronta ang anak. Tss.” Napatingin ako sa orasan na
nakasabit sa dingding ng sala. 10pm na pala? Napasarap ata ang kwentuhan namin
ng mga Samonte. Pero naninibago pa rin ako. Dati rati kasi, si Nanay lang ang
kinakausap ko ng matino.
“Sige Yoh.
Una na ako, late na eh.” Sabi ni Yui. Tumango naman ako.
“Teka.”
Pagpigil ko sa paglabas nya sa pinto. “Kumain ka na ba?”
Napahinto
naman ito at humarap sa akin. “Wala pa po. Hinihintay sana kita para sabay
tayong kumain eh. Pero parang nakakain ka na.” Sarkastikong saad niya.
“ ’To naman,
nagtampo agad.” Napabuntong-hininga ako. “Sige, gusto mo sa may boulevard tayo?
Balut tayo dun, libre ko.” Anyaya ko sa kanya. Natigilan at napakunot naman ang
noo niya. “Wait, wag mong sabihin sa akin di ka pa nakakain ng balut?”
Umiling
siya, at napahagalpak ako ng tawa. “Sige. Ganyanan tayo ah?” Napasimangot naman
siya.
“Ang yaman
nyo talaga no? Imagine. First time mong kumain ng kwek kwek nung isang araw,
tas ngayon malalaman kong hindi ka pa nakakain ng balut? Ikaw na Yoh!”
“Sus! Dami
mong alam. Tara na nga at gutom na gutom na ako. Baka mamaya, ikaw na ang
lamunin ko dyan.” Napapatawa pa rin ako. Nagtuloy-tuloy naman sya palabas ng
pinto at ako nama’y sumunod lang sa kanya.
==========================
== The Wind ==
Patay dun!
Nalaman na ni Jayden na kilala namin ni Alfer ang isa’t isa. Nababasa ko sa mga
mata ni Jayden ang malalaking pagtataka sa nangyari kanina. Buti nalang,
na-divert ko muna yung usapan namin.
Natatawa ako
sa sarili ko, bakit nga ba ako nagtatanong na parang boyfriend nya na selos na
selos sa nakita kong kasama niya? Good thing Jayden didn’t notice it that much.
Napaparanoid na ako sa kakaisip sa kanya. Haay. I think there’s something in my
heart that really cares for him. Haay. Ano na naman tong naiisip ko? Nahahawa
na ako sa ka-emo-han ni Jayden.
Narating
naman namin ang boulevard na walang imikan sa byahe. Sakay kami nung motor ko,
and as usual, nanginginig pa rin ang mga kamay nyang nakahawak sa bewang ko. Di
ko na muna iniisip yun. Ang tumatakbo sa isip ko ay kung ano ang magiging
kinahinatnan ng pagtatagpo ng mga landas naming tatlo nina Jayden at Alfer.
“Manong,
anim na balut po, at sampung tempura. Pakisamahan na rin ng dalawang beer.”
Narinig kong sabi ni Jayden sa tindero ng balut. Ako naman ay naupo sa mga
mesang nakalinya sa may boulevard.
Ang sarap ng
panahon. Masarap ang pagbugso ng hangin, ang paghampas ng dagat sa may dike, at
ang makipagtitigan sa repleksyon ng buwan sa dagat. Maya-maya pa’y naramdaman
kong tumabi sa akin ng upo si Jayden. “Ang bango niya.” Sabi ko sa sarili.
Kinilig na naman ako.
“Pano mo
pala nakilala si Alfer Yoh? Ang akala ko kahapon, kamukha nya lang yung lalaki
na kasama mo sa picture frame dun sa kwarto mo.” Patay. Nagkaka-ungkatan na ng
baho.
Hindi ko sya
matignan. Kung maaari lang, ayoko pag-usapan si Alfer. Sayang ang inihanda kong
surpresa para sa kanya. Nanatili lang akong walang imik. Kunwari naaaliw sa
kagandahan ng dagat na nasisinagan ng buwan.
“Hoy! Anyare
sayo Yoh?!” Untag niya sa akin.
“H-ha? Ano
nga yun?” maang na tanong ko.
“Si Alfer.
Bakit mo sya kilala? Kaya pala parang ang weird ng ikinikilos mo nung isang
araw at kahapon. Yung picture frame sa kwarto mo..”
Inilapag
naman ng tindero sa mesang nasa harap namin ang inorder naming balut at
tempura. “Oh? Bakit may beer?” pag-iiba ko sa usapan.
“Wag ka
ngang ninja. Sagutin mo muna tanong ko.”
“H-ha? Eh
kasi..”
“Kasi ano?”
“Ok fine.”
Napabuntong-hininga muna ako bago ako tumuloy. “Magkaklase kami ni Alfer dati.
Sa High School. Kilala syang basagulero at pasaway.”
“Given naman
yun eh. Alam ko na ugali nun. ” Kumuha sya ng balut. Ako nama’y tempura muna
ang inupakan.
“Siguro nga
kilala mo na sya. Pero dapat mag-ingat ka pa rin dun. Di mo pa ata sya kilala.”
Sabi ko sabay kagat sa Tempura. “Whooa. Ang init.”
“Anong ibig
mong sabihin?” Matiim siyang nakatingin sa akin.
“Basta. Di
mo pa alam ang hangganan ng katigasan ng ulo nya. Ang payo ko lang, mag-ingat
ka. Kamuntikan na akong di makagraduate ng High School noon ng dahil sa
kabulastugan nya.” Natahimik naman bigla si Jayden. Kinuha ko ang isang balut
at pinalamig muna ito bago ko simulang diskartehan.
“Ui, di
ganyan yan. Dapat dito sa magaang parte ng itlog simulang balutan. Tsk.” Natawa
naman ako sa sarili ko. “Yan kasi, kung di pa kita nadala dito, ewan ko lang
kung kelan ka pa makakakain nyan.”
Binalatan na
ni Jayden ng bahagya ang balut. Sinabihan nya akong higupin muna ang sabaw ng
malagyan nito ng suka’t asin ang balut. “Wow. Ang sarap pala nito?” Maya-maya,
napansin kong may itim na parte na nasa loob ng balut. “Ui Yoh, may itim o.
Bulok ba to?”
Napahagalpak
sya sa tawa. “Hoy. Hindi yan bulok. Hinaan mo nga boses mo, nakakahiya.
Napaka-ignorante mo. Sisiw po yan. Kainin mo.” Tumatawa pa rin sya.
“Ha?
Kakainin ko to? Ayoko. Ayoko pumatay ng maliit at inosenteng nilalang.”
Napailing na sabi ko.
“Tsk! Dami
mong alam. Kainin mo nalang kasi. Ang arte, kala mo babae. Tsk!” Nakita ko
syang tinungga ng buo ang laman ng balut. Ginaya ko nalang siya.
Pagkatapos
kong namnamin ang balut, “Wow. Sarap!”
“Sabi ko
sayo eh. Dami mo pang reklamo.”
“Maiba ako
Yoh.” Kinuha ko ang bote ng beer at tinungga ito. “Kumusta pala ang pag-uusap
nyo ng mga Samonte. Siguro naman, napansin mong iba sila sa anak nila no?”
“Ay oo nga
pala Yoh. Ang bait-bait kasi ng parents nya. Pero siya, ewan ko kung san
nagmana.” Si Jayden.
“Ganyan
talaga yan. Napaka-rebelde nyang si Alfer, kahit si Tito Raphael, sinusuway
nya. Basta sinasabi ko sayo, pag may ginawang kalokohan yang si Alfer sayo,
sumbong mo sakin.”
“Salamat
Yoh.” Ngumiti siya ng ubod ng tamis. Haaay. Para akong nanalo sa lotto sa mga
ngiting yun.
Kwentuhan
lang kami ng kung anu-ano habang nilalantakan ang balut at tempura. May beer
naman eh, kaya napapasarap ang kwentuhan. Ang dalawang bote ng beer ay naging
apat.
Iniisip ko
din kung ano sasabihin ko pag binigay ko na ang surpresa ko sa kaniya.
Malamang, bibiglain ko nalang sya. Sige, yun nalang.
“Yoh, yung
ipod mo ba, sino nagbigay nyan?”
“Ah. S-si
K-karin. Kilala mo na sya diba?” Alinlangang sagot nito.
Patay! Di ko
naisip yun. Pero sige lang, tuloy pa rin ang plano. “Ah. Ganun ba? Siya ba
naglagay ng mga kanta jan?” Curious na tanong ko.
“Hindi. Ako
lang.” Nakatanaw siya sa malayo habang tinatapos ang natitirang beer na hindi
ko namalayang naging anim na bote na pala. Napasarap siguro ang kwentuhan
namin. Di ko napansin.
“Ahh.”
Nasabi ko nalang sa isip ko. Ayun, umilaw na ang light bulb sa isip ko.
“Manong, may tubig ba kayo? Makikihugas lang ng kamay.” Baling ko sa tindero.
Agad naman
nitong tinuro ang galon ng tubig at tinungo iyon upang maghugas ng kamay.
Pagbalik ko, si Jayden naman ang naghugas ng kamay.
“Eureka!”
Sigaw ng utak ko. Habang naghuhugas ng kamay si Jayden, isinagawa ko na ang
maitim kong binabalak. Hahahaha. “Maitim talaga? Di naman.” Kinuha ko ang bag
niya, at may kinuha sa loob, sabay lagay ng surpresa ko sa loob ng bag. Binalik
ko agad ang bag sa silyang kinauupuan niya. “Success!”
“Anong
success?” Tanong niya mula sa aking likuran. Patay! Nakita kaya niya?
“W-wala. S-success,
dahil busog na ako.” Ngisi ko pa sa kanya. Kamuntikan na. Buti di ako nabisto.
“Ui, parang
saya natin ngayon ah? ‘Nung meron?” Kinuha nya ang bag nya at isinukbit sa
braso niya. “Tara na. Mag-aalas-dose na po.”
“Wala naman.
Nag-enjoy lang ako sa kinain natin. Salamat.” At tiningnan ko sya, mata sa
mata. Tumayo na ako, pero nakaramdam ako ng hilo kaya napakapit ang isa kong
kamay sa braso niya.
“Ui, Yoh.
Okay ka lang?”
“Sorry Yoh. Nahihilo ako.” Which is true. Di po ako AMALAYER. Hihihihi
“Sorry Yoh. Nahihilo ako.” Which is true. Di po ako AMALAYER. Hihihihi
“Ai sorry
Yoh. Kasalanan ko. Nakalimutan kong di ka pala nakakain ng rice, pinainom pa
kita ng beer. Sorry talaga.”
“Okay lang
Yoh. Magpedicab na lang kaya tayo? Delikado kung magdadrive pa ako.” Suggestion
ko sa kanya.
“Wag Yoh.
Delikado motor mo dito pag iniwanan natin. Ako na magda-drive.” Sabi nya.
Nagulat naman ako. Akala ko kasi di sya sanay sa motor, marunong pa pala sya
mag-drive?
“Sigurado
ka?” Paniniguro ko sa kanya. Sumakay na sya sa motor at inistart ang makina.
“Oo. Alam ko
pano mag-drive. Pero yung lumiko, di ko natutunan.” Tumawa sya. Nanlaki naman
ang mata ko. “Hindi. Joke lang. Lika na, sakay ka na.”
Wala na
akong choice kundi sumakay sa likuran nya. Wow. Ang bango pa rin nya. Napakapit
ako sa bewang nya dala ng kalasingan. Hindi naman sya pumalag kaya inenjoy ko
nalang ang pagkakapulupot ng kamay ko sa bewang nya. Ang landi lang eh, no?
Hahaha..
“Kapit ka
Yoh.” Narinig kong sabi niya. Umaandar na ang motor at napasandal nalang ang
mukha ko sa likod niya dahil umiikot na talaga ang paningin ko.
================================
== The Leaf
==
Buti naman
at nakaabot kami ng bahay na buhay pa rin. Inalalayan ko si Yui na makapasok sa
may sala at ipinaupo sya doon. Naku, di na ata nito kaya umuwing mag-isa. Ang
lalim na ng gabi.
Nakita ko
ang phone niya sa may bulsa ng pantalon niya at kinuha iyon. Nagdial ng number
at eksakto namang gising pa ang dinadial ko.
“Hello hijo?
Asan ka na?” Sabi ng babae sa kabilang linya. Si Tita Pearl.
“H-hello
tita? G-good evening po. Si Jayden po to.”
“Hello hijo,
good evening rin. Nasan si Yui? Magkasama ba kayo?” Tanong ng mama nito.
“Opo. Kasi
po nagkatuwaan kami sa may boulevard. At nag-inuman din ng beer. Andito po sya
ngayon sa bahay. Kaso po, nahihilo na daw kasi sya.” Sagot ko.
“Ah. Ganun
ba hijo? O sige. Pwede bang dyan nalang muna makitulog sa inyo si Yui? Tulog na
kasi si Conrad, at wala na akong makakasama sa pagsundo sa kanya.” Narinig ko pang napahagikgik ito ng
tawa. Weird.
“Ah s-sige
po. Ako na po bahala kay Yui. Good night po.” Sabi ko at naputol ang linya.
Pero bakit napapahagikgik ng tawa si Tita?
“Yoh, uwi na
ako.” Sabi ni Yui na nakaupo pa rin sa may sofa at nakapikit ang mata.
“Dito ka na
daw matulog Yoh. Tinawagan ko na mama mo.”
Napaupo
naman ito ng tuwid at ngumiti ng nakakagago. “Sure ka? Sige Yoh ah? Pramis.
Behave ako.”
“Ui, yung
ngisi mo. Creepy. Tara na, akyat na tayo. Maliligo pa ako.” Umakyat naman kami.
Nakaalalay pa din ako sa kanya, mahirap na, baka mahulog sa hagdanan.
Nakapasok na
kami sa kwarto ng bigla syang magsalita. “Yoh, pwede bang makiligo na rin?
Lubus-lubusin ko na kabaitan mo.” Ngisi nya pa.
“Sige, pero
una muna ako Yoh ha? Ang lagkit na kasi ng pakiramdam ko.” Tumango naman sya at
pumasok na ako sa banyo dala-dala ang isang piraso ng boxers at tuwalya.
Natapos na ako after 10 minutes. Nag-prepare ako ng isang boxers din na magagamit
nya.
“Ang iksi
naman nito Yoh.” Reklamo nya ng masuot ang boxers na pinahiram nya.
“Sus. Dami
mong arte. Suotin mo nalang kasi.” Pumasok na sya ng banyo at narinig ko nalang
ang paglagaslas ng tubig.
Natapos na
din sya. Nakahiga na ako sa kama nang makalabas siya ng banyo.
Wow. “Ang
hot niya.” Naisip ko. Tanging boxer shorts lang ang tanging suot niya.
Nag-iinit ang pisngi ko, siguro, buong katawan na nga. Aarrgh! What is this
feeling?!
Tumalikod
nalang ako sa kanya nang mahiga na sya sa tabi ko. Gusto kung kunin ang ipod ko
at makinig ng music para ma-distract ako sa ka-nerbyosan ko. Panu ba naman? Di
ako sanay ng may katabi matulog, at ang hot pa. Wew! Lalagnatin na ata ako
nito.
Narinig ko
syang tumikhim. Nagpapapansin. Nakatalikod lang ako sa kanya. Pagkuwan ay
binasag nya ang aming katahimikan.
“Good night
Yoh.” Matamis na sabi nya.
“Good night
din Yoh. Tulog ka na.” Nasabi ko nalang na kunwaring antok na antok na.
“Salamat sa
pagpayag na dito ako matulog. Oyasumi nasai.” Di ko maintindihan ang huling
sinabi nya kaya napabalikwas ako at humarap sa kanya.
“Ano yung
huling sinabi mo?” Nakita ko lang syang nakaharap din sa akin na naka tagilid.
Nakangiti ito habang tinititigan ako.
“Oyasumi
nasai. Japanese for good night.” Natigilan naman ako ng dali-dali niyang
inilapit ang mukha nya sa mukha ko. Mas nanlaki ang mata ko ng dumampi ang labi
niya sa pisngi ko. “good night Yoh.” At ipinikit nya ang mga mata nya.
Di naman ako
makapgsalita o makakilos sa ginawa nya. “What just happened?” tanong ko sa
sarili. “Did he just.. kissed me?”
======================================
== The Tree
==
“Ang liit
pala ng mundo no? Akalain mo, magkakilala pala ang parents natin?” Pagbasag ko
ng katahimikan. Hindi kasi ako sanay na nasa isang tahimik na byahe.
Tiningnan ko
sya pero wala siyang imik. Ayan na naman ang bwisit na headphones na yan eh.
Bigla kong hinablot sa may tenga nya ang headphones at napalingon naman agad
siya.
“Hoy! I’m talking to you.” Sinamaan nya ako ng
tingin. Pero bakit ganun ang nakikita ko sa mga mata niya?
“Ano ba
problema mo?!” Bulyaw nya sa akin. Natigilan naman ako ng makitang mamasa-masa
ang mga mata niya. At walang ibang mababasa sa kanyang mga mata kundi
kalungkutan at sakit. “Ihinto mo na ang kotse.”
Sa sobrang
pagtataka ko, inihinto ko na agad ang
kotse. At lumabas na agad siya.
Pinakalma ko
muna ang sarili ko sa pagkakatitig sa mga matang iyon. At nang makabawi,
napansin ko ang isang motor sa tapat ng hinintuan namin. “Wait, I know him!”
Saad ng utak ko.
Lumabas na
ako ng kotse at nakita ako ng lalaki na nakatayo malapit sa motor. Halatang
nagulat ito. “Alfer?”
“Teka,
magkakilala kayo nitong si Gonzales?” Baling ko kay Yui, sabay turo kay
Gonzales. “Kaya pala parang ang weird mo nung isang araw.”
“Ah. Yeah.
Magkaklase kami sa English.” Alanganing sagot ni Yui.
“Oh, okay.
Small world. Siguro baka kasi nasa iisang school lang tayo.” Nasabi ko nalang,
bagama’t may kumukulit sa isipan ko. Siguro pagod lang ako. I need to rest.
“Well, uuna na ako sa inyong dalawa. Goodnight.” Sumaludo pa ako kay Yui, at
pumasok na sa kotse.
Kasalukuyang
binabagtas ko ang daan pauwi sa amin, pero hindi ako pinatatahimik ng Gonzales
na yun eh. Dami kong gusting itanong sa kanya. Unang-una, bakit kaya iba ang
pakikitungo nya sa pamilya ko? Pangalawa, bakit ba sya parang umiiyak kanina ng
ihatid ko sya pauwi? At pangatlo, may kung ano kay Yui kanina nang makita
kaming magkasama ni Gonzales. Ano yun?
Nag-iisip
ako ng malalim habang nagda-drive ng biglang.. “Anak ng kwek kwek!” Di ko
nakita na paliko na pala ako papasok ng subdivision namin. Haay. Kamuntikan pa
ako’ng mabangga sa isang puno ng mangga. “Ang tanga-tanga mo Alfer! Kasalanan
mo to Gonzales.” Reklamo ko pa.
Nakauwi na
ako ng bahay. Pagdaan ko ng sala, nakita ko si Mom na may kausap na isang
detective na kinukuha nya pag meron syang kelangan pa-imbestigahan. Dumiretso
na agad ako sa kwarto ko’t nagbihis. Nakahiga na ako sa kama at
nakikipagtitigan muna sa kisame.
Andami pa
ring bumabagabag sa isipan ko. Pero maya-maya’y natigilan ako. “Why do I even
bother thinking about him anyways? Tss. Makatulog na nga.” Sabi ko sa sarili.
But after an
hour of tossing and turning on my bed, di pa rin ako makatulog. Kinuha ko ang
cellphone ko sa may side table at chineck ang oras.
“Damn.
11:20pm na pala.” Pero pano to? Di ako makatulog.
Lumabas muna
ako sa may veranda ng aming bahay at nagpahangin ng konti.
Nagulat
naman ako ng biglang may umakbay sa akin. Pagtingin ko sa gilid, nakita ko si
Mom.
“Di ka
makatulog anak?” Ngiting tanong ni mama.
“Di pa po
Ma. Kayo po?”
“Di rin eh.
Iniisip ko si Gary, yung mama ni Jayden na best friend ko sa college. Di ko
lang akalain na after all this years na walang balita sa kanya, wala na pala
siya.” Naging malungkot ang parehong mukha at tono ni Mama.
Inalo ko
naman si Mom ng pagtapik sa balikat nito. Nagpupunas na sya ng luha ng muli ko
syang tignan, pero pilit pa rin siyang ngumingiti.
“Alam mo
Son, si Gary na ang pinakamabait na kaibigang nakilala ko. Nang dahil sa kanya,
naigapang ko ang masalimuot na college life ko, at nang dahil din sa kanya,
nakilala ko ang daddy mo.”
Nararamdaman
kong sinsero si Mom sa kwento tungkol sa mama ni Gonzales. Siguro, naging
mabait nga talaga itong kaibigan kay Mom.
“Gary was
the best of my best friends Son. At ngayong alam na naming ng Papa mo na wala na
ang dating tulay na nag-ugnay sa amin, hinihiling ko na sana maging mabait ka
din kay Jayden. Pakisamahan mo sya ng maayos.”
“W-what?!”
“Please son.
Kasi base sa pagpapa-imbestiga ko sa
kanya, he went through a lot simula ng mamatay si Gary. I just found out na
iniwan sila ng Papa niya even before na buhay pa si Gary.”
Natigilan
naman ako. Kaya pala parang umiiyak si Gonzales nung binuksan ko ang topic
kanina tungkol sa mga parents namin. May kung ano namang tumusok sa puso ko na
di ko maintidihan. Siguro, guilt sa mga ginawa at sinabi ko sa kanya.
“Son, I’m
counting on you.” Humarap sa akin si mom. “Make Jayden feel na may pamilya sya
sa atin. Treat him like a brother. That’s the least we can do para masuklianang
kabaitan ni Gary.”
Di naman ako
naka-imik sa pakiusap ni Mom. She was sincerely staring into my eyes, asking
for a help.
“Sige Son,
matutulog na ako.” Maya-maya pa’y nasabi ni mo. At pumasok na ulit ito sa loob ng bahay.
Nanatili
lang akong nakatayo sa may dulo ng veranda at dinama ang hangin. “Tsk! Bakit ba
ako talaga ang dapat makisama sa hambog na yun? Ano ba’ng pakialam ko sa kwento
ng mga parents namin? Haay.” Asik ng isang parte ng utak ko.
Nang
makaramdam ako ng pangangalay, umupo ako sa rocking chair. Pero bakit yata
inuusig ako ng konsensya ko? Na nagsasabing maging mabait ako at sumunod sa
hinihiling ni Mom. Na kaibiganin si Gonzales at maging isang kapatid sa kanya.
At yung
naramdaman kong tumusok sa dibdib ko ng marinig ang ni Mom tungkol kay Jayden.
Ano yun? Dinagdagan pa ng pagka-bother ko sa pagkakita ni Jayden na parang
napaluha kanina sa kotse.
I don’t know
what to do and what to feel. Maaawa ba talaga ako sa kanya? O magiging matigas
pa rin ako pag naramdaman ko pa rin ang kahambugan ng lokong yun?
“Haay. Ewan
ko. Bahala na nga.” Nasabi ko nalang at pumasok na sa loob ng kwarto at pinilit
ang sariling makatulog.
=============================
== The Leaf
==
Nagising ako
kinaumagahan. At ang unang pumasok sa isip ko ay yung halik na ginawad ni Yui
sa akin kagabi. “Wait, hinalikan nya ba talaga ako sa pisngi? O panaginip lang
ba yun?” tanong ko sa sarili ko. Kahit ako, di ko masiguro kung ano ba talaga.
Pagtingin ko
sa gilid ng kama ko, wala na si Yui. Nahiga ulit ako sa kama at napalingon sa may
bintana. Konting ikot-ikot pa ng mata at may nakita akong note na nasa side
table ko. Binasa ko naman ito.
“Good
morning Yoh. Check your bag. Sana magustuhan mo. Ingatan mo yan ha? – Yui” ang
sabi sa note. Nagtaka naman ako. Kinuha ko agad ang bag ko. Napansin kong may
isang box na nakabalot sa isang kulay apple green na wrapper, at may card na
may “Yoh :)” na nakasulat. Kinuha ko ito at isinantabi muna.
Hinahanap ko
sa loob ng bag ko ang ipod ko, pero hindi ko ito makita. Tanging headphones
lang ang nahagilap ko. Usually kasi, pag gising ko tuwing umaga,
nagsa-soundtrip agad ako.
Pinagtuunan
ko nalang ng pansin ang box na sa tingin ko ay ang tinutukoy ni Yui sa note
nito. Kinuha ko ito sa tabi ng kama, at niyugyug ko pa habang hinuhulaan kung
ano ang maaaring laman nun.
Dahan-dahan
kong binuksan ang kahon at namangha sa aking nakita. Nanlaki ang mga mata ko at
hindi makapaniwala sa bagay na ibinigay sa akin ni Yui. “Waah?! Ipod Nano, 7th
Gen!!!” Sigaw ko sa sobrang kamanghaan. Amazing!
Hinagilap ko
ang phone ko at nakitang may text ako galing kay Yui. “May mga songs na dyan. Hope
you liked it. Good morning Yoh :)”. Napangiti naman ako pagkabasa ng message.
Dali-dali ko
tong binuhay at napansin na may mga music na nga itong nakalagay sa memory.
Plinay ko yung pinaka-unang kanta na nakita ko, “Mirrors” by Justin Timberlake.
Ang ganda ng intro..
“Aren't you something to admire, 'cause your
shine is something like a mirror. I can't help but notice, you reflect in this
heart of mine. If you ever feel alone and the glare makes me hard to find, just
know that I'm always parallel on the other side.
Cause with your hand in my hand and a pocket
full of soul I can tell you there's no place we couldn't go. Just put your hand
on the glass, I'm trying to pull you through. You just gotta be strong.”
“Haaay! Ang
ganda ng kanta!” Tili ko sa aking sarili. Bukod sa maganda ang beat, ang lyrics
ang unang tumatak sa aking isipan. Nice!
“'Cause I don't wanna lose you now. I'm
looking right at the other half of me. The vacancy that sat in my heart, is a
space that now you hold. Show me how to fight for now, and I'll tell you, baby,
it was easy coming back into you once I figured it out. You were right here all
along. It's like you're my mirror, my mirror staring back at me. I couldn't get
any bigger, with anyone else beside of me. And now it's clear as this promise,
that we're making two reflections into one. 'Cause it's like you're my mirror. My
mirror staring back at me, staring back at me”
Nakangiti
lang ako habang tinatapos ang kanta. Haay. Ang ganda ng message.
Pero maya-maya’y natigilan ako. I can’t accept
this. Ang mahal kaya nito! We just met. At hindi naman siguro kailangan
magbigay ng ganito kamahal na bagay dahil lang magkaibigan kami. “Ibabalik ko
to sa kanya.” Nasabi ko sa sarili.
Tinext ko
agad sya. “Sorry Yoh, pero hindi ko to matatanggap. Meet me sa may fountain
mamayang 5pm.” Desidido na ako. Oo inaamin ko, nagustuhan ko ang gift at effort
nya, pero di naman dito dine-define ang salitang “kaibigan” eh.
Nagreply
sya. “Sorry ka rin Yoh. No return no exchange policy tayo ngayon. Wag ka na
maarte. May gagawin ako mamayang after school. Punta nalang ako dyan mamayang
gabi, pero walang bawiang mangyayari. See you :)”
Kahit di
pabor sa gusto kong mangyari ang text nya, ewan ko pero napapangiti ako sa
kakulitan nya. Napapangiti ako sa mga banat at paraan nya ng pagtanggi. “Loko!
Sige, smell you laters Yoh!” reply ko sa text niya.
Kinagabihan,
8pm, dumating si Yui sa bahay. Nagdala na naman ito ng sangkatutak na fries,
sundae, at burger. Pagbaba ko sa may kusina, nakita ko lang siyang nakangiti ng
ubod ng tamis. “Konbanwa!”
“Ano yun?”
Tanong ko.
“Good
evening, kako.” Nakita ko syang pine-prepare ang mga dinala niyang pagkain sa
may lamesa. “Kumusta araw mo? Nagustuhan mo ba?” Ang bagong ipod ang tinutukoy
nya.
Naupo naman
ako sa lamesa at kumuha ng fries. “Yoh, di ko yun matatanggap. Ang mahal kaya
nun. Tas isa pa, may sentimental value yung lumang ipod ko.”
“Dahil si
Karin ang nagbigay nun, ganun ba? Naku Yoh, panu ka makakamove-on nyan, kung sa
twing pagmamasdan mo ang ipod na yun ay maaalala mo si Karin?” Sermon nya sa
akin.
“Yoh naman
eh.” Protesta ko. “Teka, yung lumang ipod ko pala. Di ko makita sa bag ko. Ang
alam ko, dun ko lang yun nilagay eh.”
“Kinuha ko
po. But don’t worry, tinago ko lang. Pero baka itapon ko na rin yun.” At tumawa
sya.
“Ui Yoh, wag
mong itapon! Sasapakin kita!”
“At bakit
hindi? Eh, tinadtad mo na yun ng mga nakaka-depress na mga kanta. Sino pa mag
tsatsaga dun?” Tumatawa pa rin siya.
“Ganyanan
tayo ngayon?” Simangot ko sa kanya.
“Yoh.
Tanggapin mo nalang kasi. Para naman mabawas-bawasan ang ka-emo-han mo.
Nilagyan ko na nga yun ng mga masasayang kanta para sayo eh.”
“So ganun?
Susumbatan mo pa ako?” Nakita ko lang siyang lumuhod sa harapan ko para
magkaabot ang libel ng mga mukha namin. At tinitigan nya ako ng seryoso.
“Hindi
naman. Sinasabi ko lang, move on.” Ngumiti siya. Ang gwapo-gwapo nya talaga pag
ngumingiti sya.
“Salamat.”
At sinuklian ko ang mga ngiting iyon.
Kinuha nya ang tray ng mga pagkaing hinanda
nya at sabay kaming nagtungo sa may garden upang dun pagsaluhan ang mga dala
niya.
Naka-upo
lang kami sa bench sa may garden na may lamesa at nagkwentuhan. Tawa lang kami
ng tawa sa mga batuhan namin ng jokes. At si Yui, naku. Di nauubusan ng
kalokohan.
“Yoh..”
Pagkuwan ay nasambit niya. Nagtaka naman ako ng makitang seryoso lang syang
nakatingin sa akin.
“Yup?” Sagot
ko.
“Naniniwala
ka ba kay Peter Pan?” Seryoso pa rin ang mukha niya.
Joke ba to,
or what? “Ewan. Baket?”
“Kasi sabi
nya, when you think of happy thoughts, you will fly.”
“Oo. Sabi
nga nya. So?” Bumuntong-hininga naman ito. Takte! “Ano na naman problema nito?”
sa sarili ko.
“Kasi, I’m
thinking of you right now, but I’m falling..”
- Itutuloy -
Guys eto na po ang Chapter 8 ng ating istorya. Maraming salamat sa paghihintay. sorry din po kasi natagalan. may ginawa lang po si Jace. tsaka isa pa po pala. sa susunod, may Cover Art na tayo for TLW, thanks to my kapatid Hao Inoue. Salamat bunso! :)
ReplyDeletehope you guys like this chapter :)
thank you sa update...more power!!!!!
Deletebruneiyuki214
thank you po.. si kuya allen, sabi nya, lakas mo daw maka POWER RANGERS.. hehehehe :)
DeleteI love this chapter. I can honestly say na super nag improve ka. Sobrang ganda. I know mahirap mag update ng madalas pero sana dalsan mo :))) -suzaku
Deletesalamat po mahal na Suzaku! really appreciate your words of encouragement. salamat :)
Deletegrabe ganda talaga haha tnx author s update ... mwah
ReplyDeleteKRVT61
may mwuah talaga? hehehe..
DeleteGanda ng chapter.. :) thanks author
ReplyDeleteUpdate na agad please. Haha
ReplyDeleteNice good story tlga
ReplyDeleteCord
Saya ng last line wagas!
ReplyDeleteMvg
nice, sana may update kaagad..
ReplyDeleteAh kakakilig this chapter :))
ReplyDeleteTas favourite ko pa ung Mirror ni JT...
thanks xa update author :)
ReplyDelete- poch
Naks
ReplyDeleteKung maka punch line wahas. Hehehd
Nice. Ang cool naman naman ng banat. Ikaw yui a. Hehe. Thanks mr. Author.
ReplyDeleteAyos! Ganda ng update idol! Kayo na, Yui at Jayden! Aabangan ko rin yung kay Alfer! ~Ken
ReplyDeleteKilig moments. ♥ More more pa ng info about kay Alfer. Thanks sa update kapatid :)
ReplyDelete-Allen
Ganda naman author. Ganito gusto kong story, yung light lang pero kakakilig. Keep up the good work po. XD
ReplyDelete-Kevin
That was great! Akala ko matatapos na ung chapter na malungkot kase seryoso nnmn ung mga characters. But no, I was wrong. At napacomment nnmn ako ng mejo mahaba haba. Hahaha SH*T! YUNG BANAT TLAGA NI YUI SA HULI YUNG NAGPAGANDA NG BUONG CHAPTER. Galing ng pag cut. ^_^ Magaling.
ReplyDelete-Vin
sabi nga, save the best for last bhing :) glad you liked it..
Delete