The Tree The Leaf and The Wind 7: The Calm Before The Storm

The Tree, The Leaf, and The Wind

Chapter – 7

“The Calm Before The Storm”

By: Jace Knight

 

Author’s Note:

Magandang araw po sa lahat! Nga po pala, yung updates natin ay di ko pa alam kung anong araw, pero ita-try kong maka-dalawang beses sa isang linggo. Kung gusto nyo ng updates every now and then tungkol sa mga susunod na chapters, you can add me on facebook at facebook.com/jace.pajz..

Pakonti na ng pakonti nagbibigay ng reactions ah? Well, tingnan natin kung di kakabugin nito ang #BestEndingEver ng #G2B, though di pa dito nagtatapos ang istorya ng ating mga bida. Teka, bakit ako nag ha-HARSHTAG? Hahahaha.

Salamat sa nagbigay ng mga reaksyon at komento sa Chapter 6: Ang Kaibigan Kong Ninja. The inspiration for that subtitle is ang kaibigan kong si Jay Ar Hashim from Zamboanga City. Dapat yun talaga gagawan ko ng istorya, pero mas na challenged akong gawan ng personification ang mga dahon, ang puno, at ang hangin.

Yung nag-aabang kay Alfer, konting hintay na lang at papasok na sya at magkakaroon ng malaking parte sa istorya. Para naman kahit papaano ay di masyadong maging predictable ang takbo ng kwento.

Finals week po ngayon, and maybe this weekend ko pa masusundan ang chapter na to. Goodluck po sa ating mga estudyante na magfa-Finals. Kaya natin to. But in the mean time, ito na po muna ang 7th chapter ng TLW. Enjoy mga dude! :)

===================================

== The Leaf ==

Sunday. Umaga pa lang tinadtad na ni Yui ang phone ko ng text. Kakagising ko lang at hinagilap agad ang phone ko kasi kanina pa ito nagba-vibrate sa lamesang kinalalagyan nito.

“Good Morning!” Sabi ng unang text na nabasa ko. “Yoh, gising ka na?”, “Yoh!”, “Mahal na prinsipe, bangon na!”,”Gala tayo maya?”, “Mall tayo mayang 9am ha?”, “Susunduin kita.”, “Bihis ka na ba? Ui, reply ka naman kung may time ka.”

Tsk. Kahit sa text, ang kulit pa rin ng taong ito. Nakakaasar man, pero napapangiti pa rin ako sa kakulitan nya. Nami-miss ko lang na may gumaganito sa akin. Nami-miss ko lang si… “Haay. Si Karin.” Sabi ko sa sarili ko habang nakaharap sa salamin. Bigla naman akong napatingin sa orasan na nasa dingding. Nang makita kong malapit ng mag alas-nuwebe, dali-dali akong pumasok sa may banyo at naligo.

Nakahinga naman ako ng malalim ng makalabas ako sa banyo at nakitang eksaktong alas-nuwebe pa lang. Siguro naman, Filipino time yun kung dumating. Nagbihis agad ako at bumaba na. Nakita ko lang si Yui na gwapong-gwapo sa suot nyang black pants, apple green na tshirt, at black na sapatos. Halatang-halata sa kanya na kanina pa ito nag-aantay sa akin.

“Kanina ka pa?” Pa-inosenteng tanong ko habang nakangisi.

“Malamang sa alamang. Ang kupad kupad mo Yoh.” Tumayo sya. “Tara na!”

“Ha? Breakfast muna ako.” Napahinto naman sya sa paglalakad palabas ng pinto.

“Kasalanan ko bang tanghali ka na gumising? Wag kana mag-breakfast. Paghihintayin mo na naman ako.” Reklamo nya, pero nakangiti pa rin. Ang cute nya talaga kapag ngumingiti.

“O sige, dun nalang tayo kumain. Libre mo ah?”

“Ang duga mo. Kaw tong natalo kahapon eh.”

“Sa Lunes pa naman ang usapan na paglibre ko sayo diba?”

“Oo na! Tara na, bilis.”

Pareho kaming nagpa-alam kay Nanay. Pagkatapos makapagpaalam kay Nanay, lumabas na kami ng bahay. Nakita ko naman na may isang sasakyan ang nakaparada sa tapat ng bahay. “Sayo yan?” Sabay turo sa sasakyan na nakaparada.

“Yup.”

“Asan ang motor mo? Kala ko kasi magmomotor tayo.” Tanong ko sa kanya. “Bakit iba yung dinala mo kahapon?”

“Ano ka? Ang init kaya. Tas yung kahapon, kay mama yun. Ito ang sa akin.” Sumakay naman agad kami sa sasakyan niya. Ang linis sa loob at ang bango pa. Di ako nasanay sa mga ganito kamamahalin na kotse.

“Yaman nyo naman Yoh.”

Nginitian nya lang ako at nagsimula ng magdrive papuntang mall. Di naman yun kalayuan mula sa subdivision namin. Kwentuhan lang kami habang nasa sasakyan. Di naman ako nabored sa byahe kasi ang daldal ni Yui. Yung tipong di nauubusan ng kwento at joke. Tawa lang kami ng tawa.

Pagkarating namin ng mall, dumiretso agad kami sa isang fastfood para magbreakfast. Nanuod ng sine, naglaro sa may arcade, at nagpasama sa  book store upang tumingin ng mga bagong libro.

“Mahilig ka din pala sa libro Yoh?” tanong nya ng tumitingin na kami sa mga nakalinyang libro.

“Oo. Di mo ba napansin sa kwarto ko? Ang dami na kaya dun.”

“Ah. Oo nga. Sige, hanap ka lang jan. May pupuntahan muna ako. Text mo lang ako pag tapos ka na dito.” Sabi pa nya. Napatango lang ako, at lumabas na sya ng bookstore.

Mga kalahating oras pa akong pumipili ng bibilhin. At ng makapili na ako ng tatlong libro, binayaran ko na agad sa counter at tinext si Yui.

“Sige Yoh, kita nalang tayo sa may Red Ribbon.” Sabi nya sa reply. Nagpunta naman ako sa may Red Ribbon at nakita kong naghihintay na si Yui duon. Nakangiti lang sya, na para bang sinapian ng kung ano.

“Ui, bakit ang saya-saya natin ngayon? Anong meron?” Bungad na tanong ko sa kanya ng makalapit na ako.

“Wala naman. Ready ka na umuwi?”

Agad naman akong napatingin at pumili sa mga cake mula sa istante ng Red Ribbon. Binayaran ko na agad ang isang Black Forest cake ng hindi nagpapaaalam kay Yui para di na ito kumontra sa pagbabayad. Napakamot nalang sya ng ulo ng makitang nakabalot na ito at nabayaran na sa counter.

Pauwi na kami. Kwentuhan lang din sa byahe kagaya kanina. Maya-maya pa’y napansin kong nakapasok na kami ng aming subdivision. Pero nagtaka ako ng lampasan nya ang bahay namin.

“Yoh, lumagpas ka na sa bahay namin.” Sabi ko sa kanya. Ngumiti lang ito. “Hoy!”

“Sino ba ang may sabi na sa inyo tayo uuwi?” Napakunot-noo naman ako. Maya-maya pa’y huminto na kami sa tapat ng isang malaking bahay. Agad namang bumukas ang gate, at ipinasok ni Yui ang sasakyan. “We’re here!” Ngiti pa nya na ubod ng tamis.

Pinalabas na nya ako ng kotse, at sabay na nga kaming bumaba. Napamangha ako sa kabuuan ng bahay. Ang laki, at may garden pa na halatang alagang-alaga. “Bahay nyo?” Tanong ko sa kanya.

“Yep!” Ngumiti ito. Sinalubong naman kami ng isang babae na sa tantya ko’y nasa mga mid 40’s pa. “Andito na kami Ma!” at sabay humalik sa pisngi ng babae. Mama nya?

“Good afternoon po Maam.” Magalang na bati ko dito.

“Good afternoon din hijo.” Niyakap naman ako nito. “You must be Jayden right? Finally, nakilala na kita. Ilang araw ka ng kinukwen---“

“Uhmm ma!” Pagpigil ni Yui sa sasabihin ng mama niya. Nagtaka naman ako, at hindi agad nakareact sa pagyakap ng mama nito sa akin. “Yoh, this is my Mama. Ma, si Jayden po. Kaibigan ko.” Pagpapakilala nito sa amin. Ngumiti naman ang mama nya na sinamaan nya lang ng tingin. “Pasok na po tayo. Yoh, pasok ka.” Pilit na ngiti sa akin ni Yui.

“Naku hijo. Pasensya na sa kadaldalan ko. Lika, pasok ka.” Anang mama ni Yui. Ngumiti lang ako at sumunod na sa kanila sa pagpasok sa bahay.

Inilibot ko naman ang aking mga mata sa kabuuan ng bahay. Maganda, at mas malaki kesa sa amin. Alagang-alaga. Halatang nakakaangat talaga sila sa buhay.

“Hijo, pagpasensyahan mo na ang bahay namin ah? Pero feel at home lang.” Sabi ng mama ni Yui.

Noon ko lang naalala ang cake na binili namin kanina sa mall. “Ay, nga po pala Maam, p-para sa inyo po.” Sabay abot dito ng box ng cake.

“Naku hijo, nakaka-Madame Auring pakinggan kung Maam itatawag mo sa akin. Tita Pearl nalang. Salamat dito ha?” Sabi nito na ang cake ang tinutukoy.

“Walang anuman po T-tita.” Nagpaalam ito at sinabing kukuha lang daw ng merienda. Naiwan lang kami ni Yui sa may sala.

“Pasensya ka na sa mama ko Yoh. Madaldal kasi.” Reklamo nya.

“Halata nga, may pinagmanahan ka nga eh.” At nagtawanan kami. “Ang laki ng bahay nyo.”

Ngumiti lang sya sa akin. “Yoh, punta muna ako ng kwarto ko. Sama ka?”

“S-sige.” No choice ako. Nahihiya akong maiwan sa sala na nag-iisa.

== The Wind ==

Isinama ko si Jayden sa kwarto ko kasi natatakot akong ibuking ako ni Mama pag nagkausap sila ni Jayden na wala ako sa tabi nila, pareha kanina. Hehehe.

“Welcome to my room.” Sabi ko ng makapasok kami sa kwarto ko. Nakita ko syang nililibot ng tingin ang kwarto ko. Agad akong pumunta sa may cabinet ko at tumalikod sa kanya. Umupo naman sya sa kama ko.

Kinuha ko mula sa sling bag na dala-dala ko ang isang box na binili ko sa mall kanina nung iniwan ko sya sa  bookstore. Dahan-dahan lang para di niya mahalata na may binili ako.

“Sana magustuhan mo to.” Ang mga lumabas sa bibig ko. Patay! Bakit ko ba nasabi ang mga katagang yun?

“Ang alin?” Haay salamat at hindi nya na gets. Hahaha!

“Ang gift ko para sa iyo.” Ang sabi ng isip ko. “A-ah. Ang kwarto ko.” Palusot ko. Muntikan na.

“Ang ganda nga eh. Mas malaki kumpara sa akin, tas ang gagara ng gamit.” Lumapit naman ako sa kinauupuan nya at ngumiti. “Bakit ganyan ka kung makangiti? Kanina ka pa ah? Siguro nagkita kayo nung girlfriend mo sa mall.” Kunot-noong tanong niya. “Teka, meron ka nga bang girlfriend Yoh? Wala ka pang nababanggit.”

“H-ha? W-wala pa. Pero may crush ako.” Sabi ko nalang. Umupo ako sa tabi niya at nakita kong napadako ang tingin nya sa mga picture frames na nasa side table ng kama ko.

“Sino naman yang crush mo?”

“Basta.”

“Ang cute mo dito oh.” Kinuha nya yung isang picture frame na naglalaman ng picture ko nung gumraduate ako ng highschool. Kasama ko sa picture na yun sina Paul at si Alfer.

“Patay. Si Alfer nga pala.” Sabi ng utak ko.

Nakita ko’ng napakunot-noo siya habang tinitignan ang litrato namin nina Alfer. “Siguro kamukha lang.” Ang mahinang na-usal nya pero narinig ko pa rin.

Inaya ko na syang bumaba agad, baka inaantay na kami ni Mama sa ibaba. At baka may makita pa siyang mag-uugnay sa amin ni Alfer. Ayoko munang sabihin sa kanya.

Pagkababa namin, inaantay na nga kami nina Mama. Nakita ko naman si Ate Reema at James na nanunuod lang ng TV sa sala. Agad kong ipinakilala si Jayden sa kanila.

“Guys, this is Jayden. Kaibigan ko. Yoh, si Ate Reema, at si James, bunso namin.” Pagpapakilala ko sa kanila.

“G-good afternoon po A-ate, J-james.” Bati ni Jayden sa kanila.

“Ui, Jayden. Ang gwapo mo pala sa personal.” Tsaka kumaway si Ate Reema kay Jayden. “Lika, upo ka dito.” Tiningnan naman ako ni Ate Reema na nakangisi. Sinamaan ko lang sya ng tingin at sinenyasan na mag-behave.

“Kuya Jayden, ingat ka dyan kay ate. Nanunuklaw ng mga gwapo yan.” Sabay tawa ni James. Binatukan naman ito ni Ate Reema. “Aray!”

“Itsura nito. Daming alam.” Saway ni Ate kay James. Nagtawanan nalang kami.

Kwentuhan lang naman. Nahahalata kong sa una hindi pa masyadong komportable si Jayden na makipag-usap sa dalawa kong makukulit na kapatid. Pero nang lumaon, nakikisabay na sya sa amin.

Kinagabihan, pinilit ko si Jayden na dito nalang mag-dinner kasama namin. Napapayag ko naman sya, at hinatid sya pauwi. Naglalakad lang kami nung papauwi sa kanila.

“Salamat nga pala sa pagpunta sa bahay.” Ngiti ko sa kanya.

“May choice pa ba ako? Binigla mo ko Yoh eh. Ang duga mo.” Ngumiti lang din sya. “Pasensya ka na kanina, medyo na out of place lang ako sa inyo. Medyo di pa kasi ako sanay na makipag-usap sa iba eh. Alam mo na.”

“Ok lang yan. Masasanay ka rin.” Sabi ko. Nakarating na pala kami sa kanila. “Goodnight Yoh.”

“Goodnight. Kita nalang tayo bukas sa school. Yuug presentation ha? Galingan natin.” Ngiti pa nya.

“Oo naman. Sige, una na ako.”

Umuwi na agad ako. Pagkarating ko ng kwarto, inistart ko agad ang computer ko. Habang inaantay mag boot ang computer, kinuha ko sa cabinet ko ang box na binili ko kanina sa mall. “Sana magustuhan mo to, Yoh.” Sabi ko at ngingiti-ngiting pinagmasadan ang bagay na nasa kahon na iyon.

=====================================

== The Leaf ==

And so, Monday came. Nagreready na ako sa presentation namin sa English, pero wala pa si Yui. Nakalimutan ko naman ang phone ko sa pagmamadali. Di ko matetext nito si Yui. Sana lang dumating sya on time.

Nirereview ko ang aming magiging presentation ng biglang may nagtakip ng mata ko. “Yoh, bakit ngayon ka lang? Buti naunahan mo pa si Miss Tayko.” Lumipat naman sya sa tabi ko at umupo. “Wag ka. Alam kong ikaw lang ang gagawa nun. Ninja talaga eh no?”

“Sorry na. Hindi ka naman kasi nagtext eh.” Simangot pa niya. “Akala ko kasi andudun ka pa sa may fountain kaya dumaan muna ako dun.”

“Pasensya po, naiwan ko ang phone ko.” Sabay naman naming ni rehearse ng konti ang presentation namin.

Maya-maya pa ay dumating na ang Prof namin at nagsimula na ang presentations. Panglima kaming pares na magpe-present.

Natapos naman ng maayos ang presentation namin, at isa kami sa mga pares na nakakuha ng perfect points sa activity na ito. “Wow. Tama nga ako na idea ni Yui ang ginamit namin.” Anang utak ko.

“Sabi ko sayo, diba? Wala kang bilib sa akin eh.” Pagmamayabang pa ni Yui pagkatapos ng presentation namin.

“Oo na, ikaw na! Mamaya, libre kita ng meryenda.” Ngiti ko sa kanya. Nakita ko syang naghihikab. “Yan kasi, nagpuyat ka naman kagabi no, kaya naghihikab ka ngayon?”

Tumawa siya. “May ginawa lang po. Mamaya ha?”

“Sige, kita nalang tayo after class.” Sabi ko.

Sabay kaming lumabas ng classroom namin. Vacant pa ako ng one hour kaya tatambay muna ako sa may fountain at siya nama’y nagpaalam na may klase pa daw siya ng PolSci sa kabilang building.

Kakarating ko lang sa tambayan ko sa may fountain ng marinig ko ang pag-uusap ng dalawang babae. Kilala ko sila. Si Quimee at Sheena na parehong Tourism students ng aming school. Kilala ang dalawa sapagka’t sila lang tinaguriang “Femme Fatale” Cheer Leaders ng school. Kikay, pasaway, at puro kabalbalan ang laman ng utak. Sayang ang ganda nila.

Wala naman akong dapat ipag-eavesdrop sa usapan ng dalawa. Kaso lang nabanggit kasi ni Sheena ang pangalan ni Alfer Samonte sa pag-uusap nila. Nagpanggap akong nakikinig ng music sa ipod ko, pero ang totoo nakikinig ako sa kanila kasi nasa kalapit na bench lang naman sila naka-upo.

“Ang hot talaga ni Papa Alfer. Ayain ba naman akong makipag-date sa Saturday? And I was like, OMGWTF, so kilig!” ang maarteng pahayag ni Sheena na sinabayan pa ng pagtawa.

“Talaga bess? Wow naman. Gora ka na kay Papa Alfer. Single daw sya, according to the rumors, so malaki ang chance mo!” Sagot ni Quimee.

“Go na ba talaga bessie?” Pakipot na tanong ni Sheena. Tumango naman si Quimee, at nagtilian ang dalawa.

“Tss. Ang lalandi. Sige lang, sa susunod, nakalinya na kayo sa mga babaeng pina-iyak nyang si Alfer Samonte. Tss.” Nasabi ko nalang sa sarili.

================================

== The Tree ==

Naglalaro ako ng basketball ng biglang tinawag ako ng kaibigan kong si Paul.

“Dude! May tawag ka. Mommy mo.”

Agad naman akong lumapit dito at kinuha ang phone na iniwan ko sa kanya kanina. Sinagot ko ang phone. “Yup Mom?”

“Son, please sunduin mo mamayang 5pm si Jayden sa harap ng school gate nyo. He will start today, or I better say, you two will start today.” Sabi ni Mom.

“Mom naman, may practice pa kami ng basketball. Gagabihin ako ng uwi ngayon.” Reklamo ko pa.

“Susunduin mo si Jayden, or grounded ka for two weeks?” Banta ni Mom.

“Ok fine!” Sabay putol ng linya.

Anak ng kwek kwek. Bakit ba ako naiiipit sa sitwasyong ito? Napabuntong-hininga nalang ako at bumalik sa paglalaro.

10 minutes before 5pm, nagbihis lang ako sa locker room ng school at dumirecho agad ako sa parking lot at kinuha ang sasakyan ko. Tapos binaybay ko na ang palabas ng school, nang makita kong naghihintay na si Gonzales sa akin.

Paghinto ko pa lang sa tapat niya, binuksan na agad niya ang pinto at sumakay. “You’re 5 minutes late.” Malamig na sabi nito.

“You’re welcome!” Inis na sagot ko sa kanya. Bakit ba ang presko nya? Ang yabang lang kasi. Kala mo kung sino.

Wala kaming imikan habang nasa byahe papauwi sa bahay. Napansin ko sya kaninang naglagay ng headphones at nagpatugtug ng music sa ipod niya.

Nang marating namin ang bahay, hinugot naman nito ang headphones at inilagay sa bag niya. Lumabas kami pareho sa sasakyan, at ng aktong papasok na sya sa loob ng bahay, hinawakan ko ang braso niya.

“You are my slave. So dapat ang loyalty mo, nasa akin. Understood?”

Tiningnan lang niya ako at tinanggal ang pagkakahawak ko sa kanyang balikat.

“I’m talking to you!” Pagtangka kung pigilin ulit siya.

“Whatever.” Narinig ko pang sabi niya. Tumalikod naman siya at naglakad papasok ng bahay.

Ang lakas talaga ng loob na tratuhin akong ganito. Haaay. Kumukulo ang dugo ko sa kanya. Sinundan ko lang siya na pumasok sa bahay. Naabutan namin si Mom na nasa sala.

“Welcome to our home hijo.” Bati nito kay Jayden. “Son, magbihis ka muna at bumaba agad dito. May pag-uusapan tayong tatlo.” Baling niya sa akin.

Tumango naman ako at umakyat sa itaas at direcho sa kwarto ko. Agad naman akong nagbihis sa kwarto ko at bumaba sa may sala. Naabutan ko lang si Mom at si Jayden na nag-uusap. Parang kabaliktaran ng pinapakita sa akin ni Jayden ang pinapakita nito kay Mom. Ngumingiti naman ito, at matinong nakikipag-usap kay Mom.

“Alfer, sit down. Kumain ka muna.” Turo nya sa inihandang cake at pizza na nasa center table. Pabalibag naman akong naupo sa sofang katabi ng inuupuan ni Jayden. “Nag-usap na kami ni Jayden, and we agreed na every Tuesday and Thursday siya paparito upang i-tutor ka. And half-day rin every Saturday."

“What? Bakit ang daming araw ko ata siyang dapat pakisamahan?” Reklamo ko.

Pinandilatan naman ako ng mata ni Mom. “Watch your tongue Alfer.”

“Sus!” Asik ko pa.

“Anyways hijo, you should come join us over dinner.” Sabi pa ni mama sa kanya.

“Naku, wag na po. Nakakahiya.” Ano to? Bakit parang nagiging maamong tupa ang kumag na to? Ibang-iba sa pinapakita nitong kagaspangan sa akin.

“No I insist hijo. Ipapahatid kita mamaya kay Alfer after dinner. Gusto ka ring makilala ng asawa ko.” At nakita komg ngumisi sa akin si Mom.

What? Ako talaga ang maghahatid sa kanyang pag-uwi? At si Dad, bakit nagkaron siya ng interest na malaman ang nagaganap sa bahay na to? Weird!

=========================

== The Leaf ==

She was very nice. San kaya nagmana ang Alfer na yun? Hindi hambog at napaka down-to-earth ni Maam Diana, hindi gaya ng anak nito. At inanyayahan pa akong mag dinner kasama sila. Nahihiya man, wala na akong nagawa kundi ang paunlakan ang imbitasyon nito.

Habang hinihintay ang dinner, kwento lang ng kwento si Mrs. Samonte tungkol sa kabataan ni Alfer. Tuwang-tuwa nitong shinare ang nakakatawang ginagawa ni Alfer noong bata pa ito. After a while, may narinig akong kotse na dumating.

Nagtakbuhan naman papasok ng bahay ang kambal na anak ni Mrs. Samonte. Humalik agad ito sa pisngi ng ina, at tinitigan nila ako na nagtataka kung sino ako.

“ Mga anak, this is your Kuya Jayden. Siya ang magiging tutor ng Kuya Alfer nyo.” Pakilala nya sa akin. “Jayden hijo, this is my twins, Brent and Brenna.” Baling nito sa akin at ipinakilala ang kambal. “Siguro kilala mo na sila, since nasa High School department lang sila ng school nyo.”

“Nice meeting you Kuya Jayden.” Sabay na bati sa akin ng kambal.

“Nice meeting you two.” Ngumiti naman ako sa kanila. Napansin ko namang nakamasid lang at natulala si Alfer sa akin ng nginitian ko ang mga kapatid niya.

May isa pang kotseng dumating, at maya-maya pa ay iniluwa na ng pinto ang sa tingin ko’y nasa late 40’s na na lalaki. Siguro Papa ito ni Alfer. Napakakisig pa rin nito sa kabila ng edad. Pero may napansin lang ako sa kanya, para itong napakastrikto at tahimik lang na pumasok sa loob ng bahay.

“Hon, good evening.” Sabay halik nito sa pisngi ni Mrs. Samonte.

“Hon, this is Jayden Bernardo Gonzales, ang nakuha kong tutor for Alfer. Jayden, this is my husband, Raphael Samonte.”

“Good evening po.” Bati ko dito. Bakit isinama pa ni Maam Diana ang apelyido ng Mama ko?

“Good evening din hijo. You look familiar.” Ang wika nito na nakapagpakunot ng noo ko. Kinamayan nya naman ako. Napansin ko lang na titig na titig sa aming dalawa ni Sir Raphael si Alfer.

“Baka naman kasi isa sya sa mga scholar ko, hon?” Si Mrs. Samonte, na may halong ngiti sa mga labi.

“Siguro. Well, akyat muna ako sa itaas at magbibihis muna. Excuse me hijo.” Sabi nito at pumanhik na sa itaas.

Inaya naman ako ni Mrs. Samonte na pumunta na sa may dining area nila, at dun nalang daw namin antayin ang asawa nito. Tumalima naman ako. Tahimik lang na nakasunod sa amin si Alfer. Pagkatapos ng ilang sandali, sunod-sunod na dumating ang kambal at si Sir Raphael.

“Nabasa ko pala ang information mo hijo. I hope you don’t mind.” Sabi ni Mr. Samonte nung kumakain na kami. “You’re middle name is Bernardo, tama ba?” dugtong pa nito. Kinabahan naman ako bigla. Akala ko hindi na ako kakastiguhin ng mga ito.

“Y-yes po.” Magalang na sagot ko.

“Are you, by chance,related to Margarette Bernardo?” Kapag kuwan ay natanong niya.

Natahimik naman ako bigla. Di agad ako nakasagot. Nag-iisip pa ako kung sasagutin ko ba. “Opo. She’s my mother.”

Nagulat naman ang matandang lalaki sa sinagot ko. Napangiti lang din si Maam Diana. Si Alfer, medyo nagtaka rin na katulad ko. Bakit kilala ni Sir Raphael si Mama?

“Hon, you just spilled the beans. Isu-surprise ko sana sya.” Kunwaring pagtatampo pa ni Maam Diana sa asawa.

“What a small world hijo!” Ang nasabi ni Sir Raphael ng makabawi ito sa pagkagulat.

“Bakit po? Kilala nyo po si Mama?” Tanong ko.

“Yes hijo. She was Raphael’s first heartbreak.” Ngiti pa ni Maam Diana.

“Gary was Diana’s bestfriend. Niligawan ko Mama mo noon kasi nagkagusto ako sa kanya. Pero, she rejected me. At eto namang si Diana, biningwit ako agad.” Napatawa lang ang dalawa sa pagbalik-tanaw sa nakaraan.

“Those were the days.” Sabi pa ni Maam Diana. “Na mimiss ko tuloy si Gary.”

“Speaking of Margarette, asan na pala sya ngayon? After college kasi, di na namin sya nakita.” Natigilan ako sa tanong ni Sir Raphael.

“Oo nga hijo. Kumusta na si Gary? Sana magkita kami one of this days.” Si Maam Diana.

“Wala na po si Mama. Patay na po sya.” Malungkot na tugon ko sa mag-asawa. “Sampung taon na po simula nung mamatay sya sa Ovary Cancer.”

Mas nagulat pa ang mag-asawa sa nalaman. Unang nakabawi si Sir Raphael. “I’m very sorry for your loss hijo. Mabait na tao si Gary, at alam kong pareho tayo na nami-miss sya.”

“Salamat po.” Nakita ko naman si Maam Diana na nagpupunas ng luha habang inaalo siya ni Sir Sir Raphael.

“Pasensya na Jayden, at naging emosyonal ako. Gary was my best friend since high school at hindi ko akalaing wala na siya. Matagal ko na syang hinahanap, pero lahat kami na mga kaibigan niya noong college ay wala ng naging balita sa kanya.”

“Well anyways, let’s just think na Gary is in a better place now.” Iniba naman ni Sir Raphael ang usapan para naman siguro gumaan ang paligid. After dinner, pinaki-usapan na ni Maam Diana si Alfer na ihatid na ako.

Habang nasa sasakyan, wala lang kaming imikan ni Alfer. Gaya kanina, kinuha ko lang ang ipod ko at headset, nakinig lang ng music habang nasa daan pauwi.

Sa usapan namin nina Maam Diana at Sir Raphael kanina, na-miss ko lalo si Mama. Ano kaya ang naging buhay ko kung di kinuha ng maaga si Mama? “Mama, I miss you.” Nasabi ng isip ko.

Habang inaalala si Mama, di ko mapigilan ang pagtulo ng aking mga luha. Pero pinunasan ko agad ang mga ito bago pa makahalata si Alfer.

“Ang liit pala ng mundo no? Akalain mo, magkakilala pala ang parents natin?”

Nanatili lang akong tahimik at nagpanggap na nakikinig lang ng music, pero ang totoo, narinig ko sya.

Nagulat naman ako ng bigla niyang hinugot ang headphones sa tenga ko. “Hoy! I’m talking to you.”

“Ano ba problema mo?!” Asik ko sa kanya. Napansin ko naman malapit na kami sa amin. “Ihinto mo na ang kotse.”

Hininto naman niya. Agad akong lumabas sa kotse at napansin ang motor na nakaparada sa tapat ng gate namin.

“Y-yui?” Napamaang ako ng nakita ko siya sa harap ng bahay.

“San ka galing Yoh?” tanong nya agad sa akin. Nagulat naman siya ng makita si Alfer na lumabas ng kotse. “Alfer?”

- Itutuloy -