Ang Piso Ni Kuya Justyn

WARNING: This post contains scenes which are not suitable for readers under 18.

By Mikejuha

Email: getmybox@hotmail.com

Fb: getmybox@yahoo.com

Author’s Note:

May “Piso” kasi na kuwento si Jojie (aka Justyn Shawn) kung kaya heto na ang Piso niya.

J

-MIkejuha-

--------------------------------------------------------

“Ang guwapo niyaaaaa!” “Ang macho-macho!” “Ang laki-laki ng mga hita!” “Pamatay ang ngiti!” “Siguro ang laki-laki ng kanyang itinatago dahil kapag nag-short lang siya sa track-and-field, bakat na bakat!” ang sigawan ng mga kaibigan ng ate ko kapag nasa bahay sila. 

Ang pinag-uusapan nila? Si kuya Justyn. Tapos magtatawanan na sila na parang mga gaga. Sa ingay nila, parang gusto ko tuloy silang biruin, biglang sigawan ng, “Nakita ko na ang titi ni kuya Justyn! Malaking-malaki!” Parang naiimagine ko tuloy na bigla silang matahimik at titingin sa akin at uulanin ako ng tanong. 

Alam ko naman na hindi mangyayari iyon. Nakita ko na si kuya Justyn pero hindi ko siya kaibigan. Astig ang dating nito, pamatay ang porma, lalaking-lalaki... Kaya kapag dumalaw sa bahay ang mga kaibigan ni ate at magkuwentuhan, palaging si kuya Justyn ang topic nila. Guwapo kasi ito. Bagamat sunog ang balat, moreno kumbaga, ngunit makinis at walang kapimple-pimple ang mukha. At halos lahat pa ng laro sa school nila ay sinasalihan. Basketball, softball, at ang specialty niya ay track and field. Iyon bang mga takbuhan, mga meter dash, mga relay… Kaya, hindi lang guwapo, athletic pa, matangkad… crush ng bayan. At parang kinikilig sina ate at mga kaibigan niya kapag ganoong si kuya Justyn na ang topic.

Pero dahil bata pa ako, wala akong pakialam sa mga pag-iilusyon nila. Di naman kasi ako maka-relate. Ang nasa utak ko lang noon ay laro, kung anong ulam kapag kainan na, o kung may baon ba ako sa pagpasok ko.

Sa aming Sitio ay may halos 20 ka pamilya lang siguro ang nakatira. Bagamat malapit lang ito sa sentro ng aming bayan ngunit matatawag na parang nasa bukid pa rin kami nakatira. Hindi pa naaabot ng kuryente ang lugar, may tubig na galing sa NAWASA ngunit isang public na gripo lamang ang naipa-install at kaming mga nakatira sa Sitio ay umiigib lamang sa nag-iisang gripong iyon. Libre naman kasi. Doon na rin kami naliligo, at kung hindi marami ang gumagamit, doon na rin naglalaba ang aming mga pamilya. Kung marami naman ang gumagamit may ilog din naman bagamat may kalayuan nga lang.

Hindi kalayuan sa gripong iyon ay ang bahay-kubo, pag-aari nina kuya Justyn. Ang pamilya ni na kuya Justyn ay masasabing ang may pinaka may kayang pamilya sa aming Sitio. Sila ang may pinakamalaking lupain, may pinakamalaking bahay, iyong bahay na ancestral at gawa sa pulidong matititibay na kahoy na parang sa panahon pa ng mga kastila ginawa. Sila rin ang nag-iisang pamilyang may sariling gripo sa kanilang bahay.

Hindi ko alam kung bakit may bahay kubo sina kuya Justyn sa di kalayuan ng gripo. Maaring piginawa nila iyon dahil niyogan din nila ang lugar at dito sila nagpapahinga kapag naghaharvest ng niyog.

Ngunit para sa aming mga bata, ang harap din ng bahay kubo nina kuya Justyn ay ang aming paboritong hang-out. Doon kami naglalaro. Habang ang mga ate at kuya namin ay naglalaba o nag-iigib, kami naman ay natatakbuhan, nagha hide-and-seek, nagbabato-lata, patentero, at iba pang laro sa harap ng kubo na iyon.

Isang hapon, mga alas 3 siguro iyon, dumayo ako sa kubo. Linggo iyon kung kaya ay walang pasok. Sa sitio kasi namin noong mga panahong iyon, pinapatulog ng mga magulang ang kanilang mga anak kapag hapon at walang pasok. Wala pa naman kasing internet noon, walang tv, walang selpon. Kaya kapag walang pasok, kaming mga bata ay kung hindi man naglalaro, ay natutulog.

Noong naroon na ako sa harap ng kubo, lalo naman akong nalungkot kasi wala palang tao. Kahit sa gripo ay walang taong nag-iigib. Kaya naupo na lang ako sa upuang kawayan sa harap ng kubo, naghintay, nagbakasakaling may darating na bata na makipaglaro.

Nasa ganoon akong paghihintay noong maya-maya lang ay may narinig ako. “Psssst!”

Bigla akong natauhan at napalingon sa pintuan ng kubo. Para kasing nanggaling doon ang sutsot. Pinagmasdan ko itong maigi.

Maya-maya, may sumutsot uli. Hindi na ako nakatiis at inakyat ko na talaga ang hagdanan patungo sa pinto ng kubo at sinilip kung may tao sa loob.

At laking gulat ko noong biglang bumukas nang bahagya ang pinto at tumambad sa aking paningin ang isang mukha. “K-kuya Justyn???” ang tanong ko. Ang totoo, iyon pa ang unang pagkakataon na nakita ko nang malapitan si kuya Justyn. Nag-aaral kasi siya ng college at syempre, busy palagi sa school. Nasa 16 yata siya noon o 18 kasi college na siya noon. Bale nakikita ko lang siya paminsan-minsan kapag dumadaan sa aming bahay at hindi ko naman ito pinapansin bagamat kilala niya ako dahil sa Sitio namin, magkakakilala ang lahat. Pati nga pangalan ng mga aso at pusa  ng aming kapitbahay ay kilala namin.

“Oo, ako nga. Halika sa loob!” ang pabulong niyang pagsasalita.

“M-maglalaro po kami eh.”

“Dito ka na maghintay sa loob!” ang pabulong pa ring sabi. “Wala akong kasama dito…” dugtong niya.

Agad akong pumasok at noong nakapasok na, pansin ko ang isang unan, banig at kumot na nakalatag sa sahig. Siya naman ay naka-short lang ng maong at walang damit pang-itaas. Siguro ay natulog siya at nagising. Noong nasilip niya ako sa butas ng kubo, saka ako sinutsutan.

Agad akong umupo sa isang gilid, isinandal ang likod sa pinatag na kawayang dingding ng kubo, ang aking mga paa ay nakaunat pa.

Ganoon din ang postura niya sa harap ko, nakaunat rin ang mga paa, nakatingin sa akin at nginitian ako.

Hindi ako umimik. Parang wala lang. Sa loob daw ako maghintay eh. Di maghintay. At ayaw ko rin siyang kausapin. Di ko naman siya friend, di ko rin siya kilala nang lubusan. Basta naghintay lang ako ng mga kalaro, silip-silip sa guwang kung may bata na sa labas. Nilaro-laro ko ang aking mga kamay sa guwang ng kawayang sahig.

“May baon ka ba bukas?” ang pagbasag niya sa katahimikan.

“M-mayroon naman po…” sagot ko bagamat hindi ako sigurado.

“Magkano naman?”

“Singkwenta.” Pero sentimo iyon. Sa panahong iyon kasi, malaking halaga na ang piso. 25 sentimo lang kaya ang ice candy at 25 sentimo rin ang homemade na doughnut. Kaya iyon lang ang baon ko. Minsan nga 25 lang, pang doughnut at tubig na lang ang pantulak. Minsan din, wala…

“Gusto mo bibigyan kita ng piso?”

Nanlaki naman ang aking mga mata sa narinig. Malaki na kaya iyon. “P-po???” sagot ko.

“Bibigyan kita ng piso… gusto mo?”

“O-opo! Opo! gusto ko po!” ang masayang sambit ko.

At sa pagkarinig niya sa sagot kong iyon ay bigla na lang niyang tinanggal ang butones ng kanyang short at pagkatapos ay ang zipper naman nito. Ibinaba nang bahagya ang short at ang kanyang puting brief ay tumambad sa aking mga mata.

Ramdam kong lumakas agad ang kalampag ng aking dibdib noong bumulaga sa aking mga mata ang kanyang tirik na tirik na pagkalalaki matapos niyang hawiin ang kanyang brief at inilabas ditto ang kanyang pagkalalaki. Sa tanang buhay ko, noon lang ako nakakita ng ari ng isang malaking tao, may bulbol, hindi na supot, mataba at mahaba pa ito! At tirik na tirik pa! Para bang sa isip ko, “Wow! Anlaki! Parang tatlong pinagdikit na ice candy!” Napalunok na lang ako ng laway.

“Halika rito…” sambit niya.

“Eh… b-bakit po?”

“Di ba bibigyan kita ng piso? Halika, lapit ka lang… Huwag kang matakot. Ok lang iyan. Pareho naman tayong lalaki eh.” Sambit niya habang ang kanyang kumikislot-kislot na pagkalalaki ay mistulang gusting kumawala.

Pareho naman pala kaming lalaki, sabi niya e. Di lumapit ako. Pero kinakabahan pa rin ako na hindi ko mawari. Feeling ko ay nanlalamig ako at nanginginig. Sa edad kong anim na taon o pito, hindi ko pa alam ang sex, hindi pa ako nakakakita ng bold, at hindi ko rin alam na may salita palang salsal at gawaing pagpaparaos… Conservative pa kasi ang mga tao noon sa aming sitio. Pero ganoon pa man, ramdam kong may kakaibang kiliti akong nadarama sa pagkakakita ko sa ari ni kuya Justyn.

Noong nakaupo na ako sa tabi niya, agad niyang dinakma ang aking isang kamay at idiniin iyon sa kanyang pagkalalaki. “Hawakan mo siya atsaka ganyan…” iginiya pa niya ang kanyang kamay na nakahawak sa aking kamay at itinaas-baba iyon sa kanyang mahaba at matabang ari. Nasa ganyan lang siyang ayos, nakaupong nakasandal sa dingding ang dalawang paa ay naka unat. “Ahhhhhhh ang sarap Mikey boy! Shitttt!” ang mahina niyang sambit.

At bagamat hindi ko maintindihan kung bakit niya ipinagawa iyon sa akin, sinunod ko pa rin ang paglaro sa kanyang ari.

Mataba ang ari ni kuya Justyn. At syempre, hindi pa naman ako nakahawak ng ari ng iba, iyon na ang pinakamalaki at pinakamatabang ari na nakita at nalaro ko.

“Ahhhh, ang sarap Mikey boy. Ahhhhhhhhh!” ang mahina pa ring ungol ni kuya Justyn na narinig ko. At ewan, kahit hindi ko alam kung bakit siya umungol, o nasarapan, parang nag-iinit din ako, parang nalibugan ba, tinigasan.

Habang patuloy kong nilalaro ang ari niya, napansin ko namang hinaplos niya ang aking harapan. “Tinigasan ka Mikey… hubarin mo ang short mo.” At pinisil pa niya ang aking maliit na ari sa ilalim ng aking short.

“A-ayoko…” ang mahina ko ring sambit. Siguro dahil sa pagkakataong iyon ay hindi ko pa alam ang ginagawa niya kung kaya ako umayaw. Isa pa, nahiya ako kasi supot pa lang ako.

Kaya hindi na niya ako pinilit. Habang nilalaro ko ang kanyang pagkalalaki, isiningit na lang niya ang kanyang kamay sa aking dibdib at pinisil-pisil ang aking utong. Hinayaan ko lang siya. “Ahhhhhh! Ahhhhhh! Ahhhhh! Ang sarap Mikey boy. Ang sarap…” ang pag-ungol pa rin niya.

Hanggang sa nangangawit na ako at palipat-lipat na ang aking kamay na ginamit, minsan dalawang kamay pa. “P-pagod na ako kuya…” ang pag-angal ko na.

“Malapit na Mikey boy. Malapit na... Ahhhhhhhh! Ahhhhhhhh! Ahhhhhhhh! Ahhhhhhhh! Ahhhhhhhh! Ahhhhhhhh! Ahhhhhhhh!” ang tila pagdedeliryo niyang pag-uungol.

Hanggang sa naramdaman ko na lang na tila lalo pang lumaki ang kanyang pagkalalaki na mistulang sasabog na ang ulo nito.

At, “Bilisan mo Mikey boy, malapit na akooooooo. Iyannnnn, iyannnnnn… huwag mong tigilan, Ahhhhhhhh! Ahhhhhhhh! Ahhhhhhhh! Ahhhhhhhh! Ahhhhhhhh! Ahhhhhhhh! Ahhhhhhhh! Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh!”

At nakita ko na lang na pumulandit ang likido na nanggaling sa ari niya – sa sahig, sa kanyang short, at ang iba ay sa aking mukha. Marami, malagkit, maputi na tila kulay ng ulap o bukong masyado pang manipis. Habang tumatalsik-talsik iyon, mistula naman siyang malagutan ng hininga. Pati ang kamay ko at ang ari niyang hinahawakan ko ay dumulas, at nangangamoy chlorox.

Matindi ang pagkagulat ko sa nakita. Ang buong akala ko kasi ay para sa ihi lamang ang ari ng isang tao. Hindi ko alam na may iba pa palang klaseng likidong lalabas doon.

Bibitiwan ko na sana ang paglalaro ko dahil sa aking pagkagulat. Ngunit “Ituloy mo lang Mikey boy, sige paaaaaa! Haaaaaaaaaahhhhhhhh! Haaaaaaaaaahhhhh! Haaaaaaaaahhhhhh!”

Kaya ipinagpatuloy ko pa rin bagamat nangangawit na ako at tila natakot sa hindi maintindihang likidong iyon. Hanggang sa tila napagod na siya at parang nakikiliti na kapag ang aking kamay ay nadikit sa ulo ng kanyang pagkalalaki.

Napahinga ako nang maluwag noong hinawakan na niya ang kamay ko upang huminto na.

Pinulot ko kaagad ang kumot na nakalatag sa sahig at ipinahid ko iyon sa aking mukha at kamay. Siya naman ay inabot ang kabilang dulo ng kumot na iyon at pinahid din ang kanyang pagkalalaki.

“Sa Linggo uli, balik ka uli dito sa ganitong oras pa rin ha? Bibigyan uli kita ng piso.” Sambit ni kuya Justyn noong nakapagzipper na siya. Hinugot niya ang piso sa kanyang bulsa at iniabot iyon sa akin.

“Opo…” ang sagot ko naman noong tinanggap ko na ang piso.

“Huwag mong sabihin kahit kanino ha?”

Tumango lang ako sabay labas sa kubo at kumaripas na ng takbo pauwi, kinalimutan na ang pakikipaglaro sa mga kasamang kabataan. May piso na ako eh. Iyon ang pinakaimportante.

Noong nakarating na ako sa bahay, naroon na naman ang mga kaibigang babae ni ate. “Nakita ko kahapon si Justyn sa ilog! Naliligo! Grabeh naka-brief lang. Bakat na bakat ang harapan! Parang malaki!!!” sambit ng kaibigan ni ate.

Napangiti na lang ako sa aking sarili. Parang gusto ko na talagang sigawan sila ng, “Malaki nga mga ate! At talo ko kayo! Nahawakan ko na, nalaro ko pa. At may piso pa ako!”

Wakas.