Musmos - Part 21

by: Jeffy
email: tearsofblueheart@gmail.com

Salamat po sa masugid ninyong pagsubaybay at kay Kuya Mike Juha 

Tribute to "Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan" po ang part na ito ng Musmos.
Ating alalahanin ang magagandang sandali ni Kuya Romwel at Jayson Iglesias sa kuwentong AKKCNB. Nananatili itong inspirasyon sa akin bukod sa SUAACK.

------------------------------------

Naging maganda ang samahan namin ni Kevin nang mga sumunod na araw. Parang magkapatid ang turingan naming dalawa. Dama kong pilit niyang ibinibigay ang lahat ng kaya niya sa mga pagkakataong makikita niyang naaalala ko si Dexter na matapos ang anim na buwan ay hindi pa nagpaparamdam. Hindi ko pa rin siya makontak at walang sumasagot sa kanila sa kanilang telepono sa bahay.

May mga araw na hirap na hirap akong umiiyak sa paghihirap sa pagiging labis na sabik na makita si Dexter muli o kahit manlang makakuha ng balita mula sa kanya. 

Isang araw naisipan kong tumawag sa bahay nila Dexter at may sumagot. Excited akong makausap ang nasa kabilang linya at makibalita kay Dexter.

"Hello?..." isang tinig ng dalagang babae ang nakasagot sa aking tawag.

"Hello po... ako po si Jeremy... kaibigan po ni Dexter... maaari ko po ba siyang makausap?..." ang nauutal kong pakiusap sa babae sa kabilang linya.

"Sorry... wrong number..... walang Dexter na nakatira dito.." ang sabi ng babae sa kabilang linya at ibinaba ang aking tawag.

Natulala ako sa aking narinig at agad na tinungo sila Kevin.

"Kevin... wala ba kayong kahit anong balita kila Dexter?..." ang maluhaluha kong tinanong kay Kevin.

"Tol... alam mo.... kahit kami... hindi namin makontak ang mga Chua... hindi na rin namin alam... gusto ko rin makabalita kay Ron kung ano na nangyari sa kanya para masabihan kita pero... wala talaga kahit sa mama niya.." ang sabi ni Kevin.

Umuwi ako ng aming bahay na tulala at buong araw na naghuhumiyaw sa kakaiyak sa aking silid.

Batid ni mama ang aking hirap ngunit wala siyang magawa kung hindi ang yakapin na lang ako at hayaang ilabas lahat ng sakit.

Pumapasok ako sa school nang mag-isa at tumira pa rin sa aming apartment na aming inuupahan sa harap ng La Salle Dasmarinas ngunit iba na ang aking room mate. Marami sa aking mga schoolmate at classmate na kakilala siya ang naghahanap sa kanya. May mga oras na hindi ko na napipigilang umiyak sa tuwing tinatanong nila ako kung ano na ang balita sa kanya.

Lahat ng lugar na aking kinagagalawan ay lubhang nagpapaalala sa kanya hanggang sa dumating ang araw na nakapagdesisyon akong kalimutan na lang si Dexter. Itinago ko ang aming mga magagandang alaala at mga maliliit na bigay niya sa aking kabinet sa bahay.

Tumigil na ako sa pagrenta sa harap ng school at naguwian na lang ako.

Si Kevin naman ay lumipat sa University of Perpetual Help dahil nahirapan siyang bumyahe at napag-isipan na rin niyang kumuha ng kunsong Nursing. Dahil na rin sa kadahilanang gusto niyang madalas kaming magkita at magkasama.

Hindi kami ni Kevin pero naging masaya ang buhay namin bilang mabuting magkaibigan maliban na lang sa mga nakaw na halikan at yakapan ngunit hanggang doon lang ang lahat nang iyon.

Marahil sa kawalan ni Dexter ay naging si Kevin na ang taong ayaw kong malayo sa akin kahit sandali. Pag nagkakaproblema sa ako sa school ay siya ang aking agad na nilalapitan. Parang kuya na lagi akong kinakalinga.

Tumagal pa ang isang taon na hindi nagpaparamdam si Dexter at hindi ko maiwasang lumago na ang aking damdamin kay Kevin. Hindi ko maaring ipagkaila na sa matagal na panahon ay nililigawan na rin ako ni Kevin. Isang araw habang kami ni Kevin ay nakatambay sa kanto na sakayan na malapit sa kanila bandang hapon na.

"Jemimi... ang tatanda na pala natin no?... malapit na tayo magtapos sa college... ano na plano mo?" ang tanong niya sa akin habang dala ang matatamis niyang mga ngiti.

"Sa totoo lang... wala akong nabuong pangarap... matapos akong iwan ng pinsan mo..." hindi ko na napigilang lumuha nang matauhan ako sa kanyang mga sinabi. Wala na nga pala akong pangarap nang mawala si Dexter. Namuhay nanaman ako sa mundo ni Dexter tulad nang kami ay magkatextmates lang.

Niyakap ako ni Kevin ng mahigpit at hinalikan ang aking noo. Napansin kong lumuluha na rin si Kevin siguro marahil sa wala rin siyang magawa para maibsan ang hirap at sakit na aking dinadala.

"Alam kong hindi ko maaaring palitan si insan sa buhay mo... pero sana ...dahil matagal na akong kumakatok... isang araw ay buksan mo na ang mga pintuan ng puso mo para sa akin... upang maibsan ko ang hirap na dinadala mo sa pamamagitan ng walang kamatayan kong pagmamahal para sa iyo." ang malalim na sinabi sa akin ni Kevin.

Niyakap ko siya ng mas mahigpit at hinalikan ang kanyang mapupulang mga labi. Pinunasan ko ang kanyang umaagos na luha sa kanyang mga pisngi ng aking kamay at sinabi.

"Sa palagay ko... nagkamali ako ng pinili... pero sana pinatawad mo ako... at sana patawarin mo ako... dahil... ngayon pa lang... sa iyo ko ibibigay... ang nadurog ko nang puso.... mahal na mahal kita Kevin... pilit kong pinigilan iyon para lang kay Dexter dahil siya talaga ang una kong minahal.. at sa kadahilanang natatakot din akong masira ang pagiging magkaibigan natin kung matapos man ang pagmamahalan natin... masyado kang mahalaga para sa akin... hindi ko kakayanin kung pati ikaw ay mawawala din sa akin... pero sana sa pagkakataong ito... hindi ka tutulad sa pinsan mo... lubhang halos mawalan na ako ng buhay sa kanyang paglisan..."  ang seryoso kong sinabi kay Kevin habang patuloy ang pagbuhos ng aking mga luha.

Nagliwanag ang mukha ni Kevin sa kanyang narinig at abot tenga ang kanyang ngiti sa kanyang narinig at sinungaban ako ng isang matinding halik.

"Salamat Jeremy... salamat... tapos na rin ang aking paghihintay... mahal na mahal kita at hindi nagbago ang pagtingin ko sa iyo mula pa noon... ngunit dahil sa mahal kita at gusto ko lamang ay ang kaligayahan mo... hinayaan kita kay insan kahit masakit at nanatiling may pag-asang babalik ka rin sa akin."

"Papano kung biglang bumalik si Dexter?... " ang naitanong ko kay Kevin nang maisip kong bigla ang posibilidad na siya ay bumalik nang sabihin ni Kevin ang salitang pag-asa.

"Mauunawaan din ni insan iyon... ayaw mo non?... dalawa boyfriend mo..? Basta... ako ang bahala kay insan... isa pa.... kasalanan niyang lahat kung bakit mo siya ipinagpalit sa akin.... basta lagi mong dalin ang teddy bear niya at isuot ang singsing na bigay niya tulad ng sa akin" ang sabi niya sa akin sabay angat ng kanyang singsing na ngayon ko na lang ulit naalala na kapareho nga ng kanya.

Nabuo ang tanong sa aking isipan kung bakit sa dinami dami ng disenyo ng singsing ay kapareho pa ng kay Kevin ang kinuha ni Dexter. Winaglit ko na lng ang katanungan sa aking isip.

Tinungo namin ang bahay at aking sinuot ang singsing na bigay ni Dexter at binuhat ang puting teddy bear at nagpalipas oras muna kami sa aming sala. Mukhang okay naman kay mama na naglalambing sa akin si Kevin at nasanay na rin yatang siya ang kasama ko at hindi si Dexter.

"Hindi ako masanay talaga noon na ang sweet niyong dalawa na noong mga bata pa lang kayo eh parang magtropa lang kayo... ngayon... lovers na.." ang pabirong sabi ni mama nang kanyang mapansin kami ni Kevin sa sofa habang siya ay pupunta sa kusina.

Nang medyo lumalim na ang gabi ay naglakad na tumungo kami ni Kevin sa kanila upang mag-inuman. Biyernes naman ng gabi kaya okay lang na magpaligaya kaming dalawa.

Dumaan muna kami sa tindehang malapit sa kanila kung saan inaway ko ang tinderong matanda. Sa pagkakataong iyon ay ang lalakeng anak na ng tindero ang nagbenta sa amin dahil anim na buwan pa lang ang nakakaraan ay inatake sa puso ang kawawang matanda nang umamin ang kanyang anak sa kanyang pagkatao.

Magkahawak makay kaming lumapit ni Kevin sa bukana ng tindahan at nakita kami ng anak ng tindero.

"Mga kuya... ang sweet niyo naman at ang ganda niyong magkapareha pareho kayong guwapo.. sana magkaboyfriend din ako...." ang naiinggit na pabati sa amin ng binatang nagtitinda.

"Hindi ka magkakaboyfriend kung nakapambabae ka... gagawin ka lang parausan ng mga lalaking tigang diyan.." ang sabi ni Kevin sa kanya sabay halik sa aking pisngi.

Bago pa siya makasagot kay Kevin ay sinabi ko na ang aming bibilhin at wala naman nagawa ang tindero kundi ihanda ang aming binibili.

Bago kami umalis sa tindahan ay naghalikan muna kami ni Kevin sa harap ng tindero na kinikilig.

"Mga kuya pajoin naman jan.." ang inggit na sabi ng tindero. Nilingon lang namin siya ni Kevin at nginitian at tumungo na kami kila Kevin.

Kina Kevin tulad ng dati ay videoke habang nag-iinuman. Ngunit sa pagkakataong ito ay maiinit, malambing, at maraming ibig sabihin na ang aming pagsasama. Madalas akong isayaw ni Kevin sa kanyang mga kinakanta na para bang tuwang tuwa siya na kami na.

Bigla kong naalala ang madalas niyang kantahing Back To Me habang inaawit niya ito ay isinasayaw ako.

"Kevin... nga pala...bakit paborito mo ang kantang Back To Me ng Cueshe?..." 

"Ah.. iyon ba?... may blogsite kasi na Michael's Shades of Blue ni Mike Juha akong biglang napuntahan noon habang naghahanap ng... alam mo na.. tapos binasa ko lang yung isang part doon kasi interesting yung title na "Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan" naisip kita noon kasi crush ng bayan ako tapos ikaw naman kay Jayson, ang batang makulit na bugnutin pero malambing at nakakagigil... pareho kayo nung bida.... nakarelate naman ako dun sa mahal ng bida na si Romwel.. mahilig din tulad ko... mapuwersa... at... mapagmahal sa iisang tao lang... kay Jayson... maraming naganap sa kanila tulad ng naganap sa atin... actually ang kulang na lang siguro ay ang gawin ko sa iyo mga ginawa ni Romwel sa kama at magpakasal na rin tayo... pero sila kasi sa abroad pa eh.." ang kuwento ni Kevin.

"Ah ganun ba?.... eh parehong may kaya lang naman tayo... papano tayo papakasal?... wala naman iyon dito sa atin...kuwento m naman sa akin..." agad naming tinungo ang kanyang silid dala ang aming inumin upang uminom habang nagkukuwentuhan. 

Umupo kaming magkatabi sa sahig ng kanyang silid na nakasandal sa kanyang kama. habang ang aming mga inumin ay nasa gitna namin.

Habang nagkukuwento si Kevin ay pinatugtog niya ng paulit ulit ang kantang Back To Me. Story teller talaga si Kevin dahil bawat detalye ng kuwento binigyan niya ng buhay na nagdala naman sa aking damdamin at imahinasyon.

Hindi ko maiwasang maawa sa bida habang patuloy siyang nagkukuwento sa akin at paminsanminsan ako ay kanyang binibitin.

Natapos ang kanyang napakagandang kuwento mula sa kanyan binasa ngunit hindi pa ubos ang aming inumin. 

Tumayo siya at isinayaw akong muli sa paulit-ulit na tugtugin. Hindi ko maiwasang umiyak dahil napansin kong pareho nga kami ng bida sa kuwento ngunit binalikan siya ng mahal niya at ako naman ay iba na ang kasama. Tila isang pangarap na pwede sanang maabot ngunit nawala na lang na parang bula ang lahat sa akin nang umalis si Dexter. Singsing at teddy bear na kanyang iniwan ay tila nawalan na ng dahilan at saysay sa kanyang pangakong muling babalik.

Masaya akong kahit papaano ay may minamahal ako at may nagmamahal pa rin sa akin. Si Kevin.

Nahilo na kami ni Kevin at naisipang magpahinga na. Nahiga kami tulad ng lagi naming pusisyon na nakapatong ang aking ulo sa kanyang dibdib. Sa tindi ng aking pagkalasing ay agad akong nakatulog sa lagay namin ni Kevin. 

(removed scene please visit this link for the detail)

"I love you too... Jemimi ko..." 

Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Nagulat ako sa aking narinig. Hindi Jemimi ang tawag sa akin ni Dexter!! Agad akong tumayo kahit hirap sa sakit at hilo dahil rin sa kalasingan upang tunguing buksan ang ilaw sa silid ni Kevin. 

Naramdaman kong umagos sa aking butas ang katas ni Kevin tungo sa aking hita habang ako'y naglalakad tungo sa switch ng ilaw. Binuksan ko ito at walang ibang tao kundi si Kevin ang kasama ko. Nanatili siyang nakadapa sa kanyang kama at nakatingin sa akin. Nakita ko ang magkahalong dugo at katas niya na tumulo na rin pala sa bedsheet, sa sahig, at gumuhit na sa aking hita.

Napuno ako ng galit sa kanya. Agad akong nagbihis at kinuha ang aking teddy bear na puti at lumabas na ng silid ni Kevin. 

Madaling araw na at maraming asong gala sa kalsada pauwi sa amin. Tinungo ko ang kantong sakayan kila Kevin at naupo na lang akong yakap ang malaking teddy bear ni Dexter at nagsimulang lumuha dala ang matinding pagsisisi.

"Anong mukha na ang ihaharap ko kay Dexter? Pano ko ipapaliwanag kay Dexter at hihingi sa kanya ng tawad?" ang mga katanungan kong gumugulo sa aking isipan.

Maya-maya ay narinig kong may papalapit na tumatakbo tungo sa aking direksyon.

"Jeremy... patawad... hindi ko napigilan ang aking sarili... alam kong inakala mong si Ron ako... sana kahit mawala ang pagmamahal mo para sa akin ay mapatawad mo man lang ako..." ang nagmamakaawang sabi ni Kevin.

Hindi ko siya pwedeng hindi patawarin dahil ako rin ay may pagkakamali. Ibinigay ko ang aking sarili sa kanya at kung tutuusin ay technically kami na. Hindi ako sumagot kay Kevin at una lang sa mga ilaw sa kabihasnan na naging magandang tanawin na pareho namin ni Kevin gustong pagmasdan sa gabi.

"Umupo ka na nga lang dito sa tabi ko.. Pasensiya na rin ha... hindi pa ako handang buo na gawin natin ang mga iyon.. isa pa.. nangako kasi ako kay Dexter na sa kanya lang iyon eh... nakalimutan ko na... sinagot na pala kita... nakalimutan ko na rin na iniwanan ako ni Dexter.." ang sabi ko kay Kevin habang nag-aayos umupo ay inaakbayan ko na.

"Okay lang iyon Jemimi ko... I love you po..." ang sinabi sa akin ni Kevin sabay sukli sa akin ng isang yakap at halik.

Sa mga oras na iyon ay napagisipan na lang namin na hintayin ang pagsikat ng araw mula sa kabihasnan. Unti-unting nagliwanag ang langit at unti-unti ring umusbong ang araw mula sa guhit na likha ng kabihasnan sa kalayuan. Napakagandang tanawin talaga nito na nagdala sa aming dalawa ng katahimikan sa aming damdamin.

(itutuloy)

Musmos - Part 22