Chapter 7
"Papaanong nakatakas ka kamo sa mga tauhan ni Alexa? At Bakit ka naman niya dudukutin? Paanong nalaman nila ang plano natin noon na hulihin ang drug-trafficking operation nila?’
Iyon ang sunod-sunod na tanong sa kanya ni Perse pagkatapos ng pagbubulgar nila ng kanilang katauhan sa harap ni Kearse. Hindi nila basta-basta sinasabi kung sino talaga sila sa kung kani-kanino pero kagaya nga ng nasabi na niya, iba si Kearse.
Yun nga lang, hindi na siya umaasa na magpapakita pa ito sa kanila pagkatapos ng nalaman. Hindi rin naman birong tanggapin at lunukin na lang lahat ang mga sinabi nila rito.
"Sisiw lang iyon Pare. Hindi lang ako maka-galaw ng maayos doon agad kasi marami sila. Pero siyempre, nung makahanap na ako ng tiyempo, hindi ko na pinakawalan pa. Kawawang nilalang nga lang yung nakalapit sa akin. You know naman na ayokong pumapatay hangga’t maaari.’ Paliwanag niya.
Ganun lang yun kasimple. Hindi na kailangan ng maraming salita dahil parehas nilang alam ang kakayahan ng bawat isa. Kumbaga, kaunting kwento lang ay kaya na nilang basahin ang lahat ng pangyayari or hulaan ang mga maaaring nangyari sa pamamagitan lang niyon.
Sa isang banda, totoo rin ang sinabi niya. He may be a certified and a dangerous marksman, a one-of-a-kind assassin enough for the terrorist groups to shiver when they heard the name Agent Cody, the Doctor-Sniper, but the biggest contradiction to that? Surprise! Surprise! He is a pacifist.
Hangga’t maaari. Hangga’t maiiwasan. Hindi siya kikitil ng buhay ng mga kalaban niya. He’s famous for leaving his enemies immobile by shooting them straight to their knees –even from the most impossible location—or if by fate, and he was left with no choice. Shoot them straight to their head. Between their eyes. That was his trademark. And he was not comfortable with it. Maybe, never will.
Tiningnan niya si Perse na matamang nakatitig lang din sa kanya. Ito ang second-in-command sa kanilang covert operations group na matagal ng nalansag. Ang Task Force Enigma. Kinabibilangan ng mga top caliber police, marines and army officers na nakapasa sa pinakaimposible at patayang training na maaaring maranasan ng gugustuhing sumali sa grupong iyon.
Back then, ng magsimula ang sikretong organisasyong iyon na binuo para labanan ang mga pinaghihinalaang tiwaling opisyal ng pamahalaan na maaaring magpasimuno ng gulo sa bansa at sa mga hinihinalang terrorist groups na nagkalat sa bansa ay isa siyang doktor sa Marines.
Sa batang edad na bente-sais ay doon siya agad sumabak dahil sa tingin niya ay magkakaroon siya ng silbi kung ang malalapatan niya ng kanyang kaalamang medikal ay ang mga nagpoprotekta sa bayan.
Little did he knew that the Marines was in turmoil, as well as the Philippine Army and Air Force at nakaamba ang isang malawakang military coup’ de tat. Napigil lamang iyon ng magladlad si General Luther Mariano at hinikayat ang mga bading sa sandatahang lakas na magladlad at sumama sa kanyang bubuuing organisasyon.
The admission seemed to brought the supposed coup into waste. Pinagpiyestahan iyon ng media. He was hesitant at first. But since naroroon na rin lang naman ang kanyang pagdududa sa pinagsisilbihang grupo ay umalis siya at pinuntahan ang sikretong meeting place na idinaan ng heneral sa isang bugtong.
Only those who are able to decipher the riddle were able to come to the said meeting place. Marami-rami rin sila. Pero sinala silang lahat at mula sa singkwenta mahigit na dumalo ay sampu ang natira sa kanila. Kabilang na sila Perse, Rick, Jerick at Rovi and the rest was history.
Ngayon, kapag may mga opisyal na nangangailangan ng kanilang tulong ay ginagawa nila iyon. Pero siyempre, may karampatang bayad na. Mahirap ang ginagawa nila at sinisigurado nilang 99% ang linis ng trabahong iyon.
Napansin niyang malungkot ang mata ni Perse. At kahit na tutok ito sa kanya ay tagusan din ang tingin nito. Parang wala siya doon. Wala sa loob na binato niya ito ng ash tray sa center table pero sinalo nito iyon at tiningnan siya ng masama.
²Chill pare !’ aniyang nagtaas pa ng kamay.
Tatawa-tawa siyang tumayo palayo rito. Baka kasi batuhin din siya nito. "Anong problema dude? Come on, spill it.’ Pangungumbinsi niya rito ng makapwesto siya malapit sa bintana.
"Wala ito. Huwag mo akong intindihin.’ Paiwas na sagot ng kaibigan niyang Major. Sa kanilang mga taga-TFE ay ito, si Rovi at si Rick lang ang nanatiling nasa serbisyo. Siya kasi ay nagtrabaho na lang sa ospital bilang resident Pathologist. Pero ang ospital na iyon ay may koneksiyon pa rin sa kanilang sikretong organisasyon. Si Jerick ay naging resource person nila pagdating sa mga impormasyon.
"Sure ka? ‘Tol, kung ano man iyang problema mo ay may solusyon diyan. Pwede mong i-share kung gusto mo.’ Sabi pa niya.
"Eh kung ito ang i-share ko sa’yo?’ umang nito sa kanya ng kamao.
"Relax.’ Natatawang sambit niya.
"You’re so worked-up pare. Nakakapag-good time ka pa ba?’ dugtong niya.
"Wala akong panahon sa ganyan.’ Malamig nitong sabi.
"Ow come on Ayhian!’
Tiningnan siya nito ng masama. Nag-peace sign siya. Nadulas kasi siya at nasabi niya ang tunay nitong pangalan. Ngumiti pa siya ng matamis.
"Sorry ‘tol. Alam mo naman na kapag di ako naniniwala sa’yo eh iyon ang nababanggit ko. Pasensiya na.’ Kulang sa sincerity niyang sabi.
²Buti at wala ang iba kung hindi ay bumagsak ka na diyan.’
Napalunok siya. Sa totoo lang, kaya niya itong labanan pero duda siya kung makakatagal siya dito lalo pa at galing din siya sa matinding pahirap ng katawan. He would probably last about ten minutes or so, pero sa diperensiya niya ay malamang wala pa siyang three minutes ay bagsak na siya ng husto kung lalabanan niya ito. Lalo na sa taijutsu. Doon ito magaling.
"Cool ka lang pare. Putsa, nasabi ko na yata lahat ng salitang synanimous sa kalma eh busangot pa rin yang mukha mo. Bahala ka, magiging pangit ka niyan.’ Pagpapakwela na lang niya.
"Umayos ka kasi ‘tol. Kita mo ngang wala ako sa mood eh.’
"Okay.’ At hindi na nga siya umimik. Baka kasi kung ano pang kalungkutan ang maisip nito at karnehan siya bigla nito. It’s not that Perse is a very violent man. Ayaw niya lang na mapag-initan nito kapag nagkataon. Ibang klase rin naman kasi ang topak ng isang ito. Well, lahat naman sila ay topakin. Lalo na si Rick. Mas malakas ang toyo nun.
"Kamusta na nga pala ang tropa?’ pag-iiba na lang niya ng usapan.
"They’re okay. Alam na rin nilang naka-uwi ka na. Nag-send na ako ng SMS sa kanilang lahat. Expect them to be here any moment now.’ Sagot ni Perse.
As if on cue ay naulinigan nila ang mga sasakyang pumaparada sa tapat ng apartment niya. Hindi na niya inabalang tingnan kung sino ang mga iyon dahil sinabi na rin naman ni Perse na ang mga ito ang parating.
Kaya naman, hindi na siya nagulat ng bumulaga sa pintuan niya ang ever-geeky na si Jerick –hawak ang pinakamamahal nitong laptop at si Rick na kaparehas ni Perse ng hilatsa ang mukha –seryoso-, at si Rovi na siyang nagpalaki ng mga mata niya. Paano ba naman ay kasama nito ang isang lalaing kahawig ni Rico Yan at naka-akbay sa kaibigan niya ang gwapong lalaki.
"Hey! Doctor Kwak Kwak! Saang lupalop ka ba naglalagi? Aba’y hindi ka namin mahanap ah?’ sugod sa kanya ni Jerick para sa isang pabirong head lock.
Kinutusan naman siya ni Rick kaya naman napakamot siya sa ulo ng wala sa oras. Unpredictable talaga ang kumag na Lieutenant Colonel na ito at walang kupas ang pagka-sadista. Kapag nakakita ng pagkakataon na saktan sila sa malalambing na ‘biro’ daw nito ay hindi nito iyon pinalalampas.
"Aray ko naman Rick.’ Reklamo niya.
"Bakit? May reklamo?’ maaskad na tanong nito sabay salampak sa isa sa mga sofa. Binitiwan naman siya ni Jerick bago ito tumabi sa kanya at isiniksik ang katawan sa pang-isahang sofa na kinauupuan niya.
"Wala. Nakita mo naman. Walang namutawing reklamo sa henyo kong labi.’ Nakasimangot na sabi na lang niya kay Rick.
"Very good. Because it wouldn’t be good for your health kung sumagot ka pa.’ Anitong tila-balewala lang kung naalog man ang utak niya sa kutos nito.
"Wuuu! Salamat sa concern!’ sarcastic niyang balik dito.
Ibinaling niya ang tingin sa naglalambingang si Rovi at Rico Yan look-a-like. Bigla siyang nanrimarim sa nakikita niya. Iniligid niya saglit ang tingin sa mga kasama na ganun din ang hitsura pero naroroon sa mga mata ang acceptance sa kaligayahang naka-reflect sa mukha ni Rovi.
"Hoy Sarhento Yuno! Anong kablbalan iyan?’ singit niya sa paglalambutsingan ng mga ito.
"Hu u?’ dedma sa bangang sagot nito.
"Aba! Aba! May dedma effect na ang nagmumurang kamatis na si Sarhento Pulpol. Saan mo nabingwit iyang si Rico Yan look-a-like?’nang-iinis na tugon ni Cody sa balewalang sagot ng kaibigan.
Doon ito lumingon ng maayos sa kanya. Na para bang may malaki siyang kasalanan na ginawa. Nginitian niya lang ito ng matamis. Ng sobrang pagkatamis-tamis. Yun bang ang tooth decay niya ay magkakaroon ng sariling decaying agent. Ganun katamis.
"Umayos ka Doktor Kwek Kwek. Huwag kang istorbo sa lovelife ko.’ Iyon lang ang sinabi ni Rovi pagkatapos siyang sibatin nito ng tingin.
"Kayo na may lovelife. Paano kang nagkaroon ng pandama eh isa kang reptilya. Wala kang pakiramdam!’ Sigaw niya.
"Oo nga! Huwag kayong mang-inggit dito!’ gagad ni Jerick na nasa tabi niya at kinukutingting na ang laptop nito.
²Kung naiinggit ka, why not make lambing to your not-so-bitter ex na itago natin sa pangalang Rick Tolentino.’ Hindi lumilingong sagot ni Rovi.
Cody felt Jerick stiffened. It was then he realized that Rovi hit home. Pero dedma lang sa sinabing iyon ni Rovi si Jerick. Sa halip na sumagot ay mas sumubsob ito sa laptop. Natatawang inginudngod niya ang mukha nito doon.
"Aray ano ba!’ reklamo nito.
"Sagutin mo ang hanging question Jerick.’ Sabi niya.
"The only hanging question hanging here is the one Jerick asked you awhile ago.’ Si Rick na patamad na ipinatong ang binti sa center table. Naalala niyang bigla ang ibinungad na tanong sa kanya ng katabi.
"Oo nga no? Hindi ko pa pala nasasagot.’
"Korek.’ Si Perse na bigla na lang nagsalit out of nowhere. Nagulat tuloy siya.
"Pare, mag-buzz ka naman.’ Singhal niya kunwari dito.
"We’re waiting Cody.’ Sabi ni Rick.
Bigla siyang natigilan. Parehas na question iyon na ibinato sa kanya sa loob lamang ng ilang oras na pagbabalik Maynila niya. Naalala niya ang cute na chubby na unang nagtanong ng tanong na iyon.
"I was abducted.’ Panimula niya.
"Really?’ si Rovi na inaya ng umupo ang kasama.
"Yes.’ Sagot ni Cody rito. "Hi I’m Cody. Doc Cody na lang for short.’ Pakilala niya sa lalaking kasama nito.
"Bobby.’ Medyo nahihiyang sagot ng gwapong lalaki.
"Aba. At kamukha mo pa si Rico Yan habang kapangalan mo ang kapatid niya. How nice.’ Sambit niya.
"Salamat.’ Nahihiya pa ring sabi ni Bobby.
"Then what happened?² Rick asked. Halata ang pagkainip sa boses.
"Sandali lang naman. Pressure?’ naiinis niyang tugon. Inaantala kasi nito ang obvious na pag-iiba niya ng usapan.
Huminga muna siya ng malalim bago ikinuwento kung paano siya nakuha ng mga tauhan ni Alexa at kung saan siya dinala ng mga ito para pahirapan.
"I don’t think na mapapagkatiwalaan mo pa ang babaeng iyon Rick. What if may nangyaring hindi maganda sa akin?’ pagsusumbong niya rito.
"Eh di ililibing kita.’ Balewalang sabi nito.
"Ang sama mo. Salamat ha.’ Inis niyang sabi.
"Eh kasi naman ‘tol. Ang hirap mong paki-usapan na huwag tanggalin ang tracking chip na nasa balikat mo. Ayan tuloy.’ Si Jerick na nagtitipa na naman ng kung anu-ano.
"Well, siguro nga. I’m partly to blame. Pero ang di ko maintindihan ay ang motibo niya para kidnapin ako.’ Nagtataka talaga niyang sabi.
"To extract her revenge ‘tol.’ Si Rick.
Nanahimik ang lahat maliban kay Rick na mararahas ang paghinga.
What do you mean ?’
"She’s my agent. Silang dalawa ng kakambal niyang si Apple. But they’ve help us to bring Gyul Ho down. Alam ko ang motibo ni Alexa sa pangingidnap sa’yo. Ang makaganti sa akin dahil sa pagkawala ng anak niyang pinangalanan niyang Felicitas. Buntis pala kasi siya nun ng bigyan ko siya ng delikadong assignment. Nakunan siya at pinangalanan niya ang batang iyon ng Felicitas. Since then , she’s been secretly hating me na hindi naman talaga secret dahil nalaman ko ang lahat ng iyon mula kay Apple na mas loyal sa akin.’ Mahabang paliwanag ni Rick sa kanila.
Muli ang pananahimik nila. Napagtahi-tahi na niya ang mga istorya. Mukhang kung pumalpak ang operation kay Gyul Ho ay siya ang gagawing pananggalang ni Alexa kay Rick para makaalis mula sa mga kuko nito. Napapalatak siya ng malakas.
"Putsa! Muntik na ako dun ah. Pero teka, paano nila nalaman ang operation natin na iyon?’ nagtataka pa rin niyang tanong.
"Well, siya ang nag-tip nun sa atin. Ipinadaan niya sa mga informers natin para hindi siya mahalata. Kaya nga laking gulat ko ng makita ko siya sa parking lot na iyon.’ Sagot ni Rovi.
Medyo kumalma na ang inis niya. At least, kapag nagkita sila ni Alexa ay may isasampal na siya sa pagmumukha nito. Trained din naman ito kaya okay lang. Hindi naman pwedeng ‘thank you’ na lang ang pagpapahirap nito sa kanya.
"Asan nga pala itong si Alexa?’ sabi niya kay Rick.
"Paano mo nga palang nalaman na sa akin siya nagta-trabaho ?’ tanong nito.
"She told me. Hinamon pa nga niya ako na tanungin ka.’ Sagot ni Cody sa nakakatakot na lider nila. Gwapo ito. Pero nakakatakot. Mukhang kakarnehin ka ng buhay.
"Yes. She is working for me. Pero dahil siguro sa ginawa niya kaya siya tumakas kasama si Apple pagkahuli nila kay Gyul Ho. Mukhang natakasan ka na niya parekoy.’ Rick said with an obvious mocking smile. As if he was glad about the whole thing.
Naiiling na nagsalita siya.
"Bwisit na babae yun. May pagka-palos. Duda ko ring sinadya niyang bawasan ang tao sa pinagtaguan niya sa akin para masiguro na makakatakas ako.’
"Well, since okay ka na. Can you take another assignment?’ tanong ni Rick imbes na magbigay kumento sa sinabi niya.
"Huh? Kakagaling ko lang ‘tol.’ Reklamo niya.
"This one's very easy.’ May iniabot na folder sa kanya si Perse.
"Thanks man.’ He scanned the document para lang mapataas ang kilay sa nakitang larawan doon. Kamukha iyon ng nasa Mac Notebook ni Kearse.
"Kilala mo?’ tanong ni Rick.
"Not really. Pero nakita ko na ang mukha niya. Siya yung nasa San Marino Corned Tuna.’ Sa halip ay naging sagot niya.
"Right. He’s the famous travelling painter Jhay-L Lagman. Sangkot siya ngayon sa drug trafficking. You wouldn’t mind tailing him, would you?’ said Rick.
"Okay.’ Bahagya pang nagulat ang mga ito sa naging sagot niya.
"Talaga ‘tol?’ diskumpiyado siyang nilingon ni Jerick.
"Oo naman. As long as you guys wouldn’t mind me going back to Laguna.’ Nakakalokong sabi niya.
²Nakow! Mukhang may agenda ka na namang hindi maganda.’ Saad ni Rovi. Hind itinago ang pagdududa sa mukha.
"Trust me on this guys. I know a person na pwedeng makalapit sa subject nating ito ng hindi ako nahahalata.’ Aniya.
"And who is this person?’ Rick asked. His complete attention were glaring at him.
"I think I know who that is.’ Si Perse.
"Tama ka pare.’ Sabi na lang niya. He then again put on his mischievous smile. Tingnan mo nga naman ang kapalaran. Mukhang may malaking maitutulong sa kanya ang taong naiisip niya ng makita ang picture ni Jhay-L Lagman.
SAMANTALA…
Patuloy lang si Kearse sa pagmamaneho ng tila wala sa sarili. Hindi pa rin siya makapaniwala na ang lalaking tinulungan nila ni Earl ay hindi pala ordinaryong kaso ng sumablay na pagsa-salvage. Mas kumplikado pa pala sa inaasahan niya ang bagay na iyon na kinasangkutan ni Cody.
Ang akala niya talaga ay nabiktima lang ito ng hold-up at nabugbog lang at hinubaran para hindi makapanlaban. Malay ba niyang kinidnap pala ito ng isang kalaban sa pagiging alagad ng batas. Na nakatakas lang ito sa kamay ng mga kumidnap dito na nagrehistro sa pagkakatagpo nila ng kaibigan dito.
Nangingilabot pa rin siya. Sa tanang buhay niya ay hindi pa niya naranasan na mapagbuhatan ng kamay kaya naman nanglamig siya ng ikwento sa kanya ni Cody kung paano nito nakuha ang mga sugat ng gabing iyon.
May mga tao palang kayang gawin sa kanilang kapwa ang ganoong klase ng pagpapahirap. Ng pagpapasakit. He can’t believe how cruel men can get. It was actually his first time to see so many wounds in only one person. Dati, kapag nagkakasugat siya tuwing nadadapa sa kalsada noong bata pa ay naloloka na siya. Kaya naman hindi niya ma-imagine kung paanong hindi niya inintindi ang sariling takot sa dugo at sugat ng makita niya ang nakahadusay na katawan ni Cody ng gabing iyon.
Hindi niya namamalayang naka-park na pala siya sa harap ng Coffee Haven. Thank God dahil kahit halos wala siya sa sarili habang nagmamaneho kanina ay nagawa niyang makapag-park sa harap ng paborito niyang coffee shop. Nagmamadali siyang bumaba ng sasakyan para maikalma ng kape ang nararamdaman niya. Para kasi sa kanya, matatanggal ng kape ang anumang problemang kinakaharap niya.
Diretso siya sa paborito niyang spot ng maka-order. Mabuti na lang at bakante iyon kaya dedma lang siya sa paligid at sumalampak agad doon. Nasa malalim siyang pag-iisip ng makaramdam ng ibang presensiya. Pag-angat niya ng paningin ay nakita niyang nakatitig sa kanya ang lalaking umaway sa kanya noong nakaraan. Si Jhay-L.
"You’re sitting on my spot.’ The man said coldly.
"Ah… I’m sorry. I didn’t see any names written here.’ He retaliated.
"That’s not very original, man.’ Iiling-iling na sabi nito bago umupo.
"And so are you.’ Inis niyang sabi.
Sino ba ito sa akala nito. Hindi porke’t gwapo ito eh may karapatan na itong mang-asar no? Hindi excuse yun. Hindi makatarungan iyon. Choz!
Tinaasan niya ito ng kilay ng makitang prenteng-prente na itong naka-upo. Mukhang nang-aasar talaga ang kumag at may balak ng matulog na naman. Pinagmasdan niya ito ng husto. Gwapo nga ang kumag. In a very rugged way. May mga stubbles pa rin ito at ang may kahabaang buhok ay nakatali ng kung paano na lang.
Pero kahit ganoon ang hitsura nito ay inaasulto naman ang senses niya ng panlalaking pabango nito. Very manly. His musky scent sent his sense of smell in haywire. Ngayon niya lang napag-aksayahan ng panahon ang mga bagay na iyon dahil ng unang magtagpo sila ay nagka-asaran lang sila.
Ayun! Porke’t natitigan mo lang siya ng malapitan sa computer mo eh nagbago na ang tingin mo sa kanya. Hindi ba at ipapangalan mo dapat siya sa lider ng mga terrorista? Singit na naman ng ma-epal na bahagi ng isip niya.
Gaga! Lider ng sindikato. Pabulyaw na sagot niya sa isip. Wala na namang magawa siguro ang bahaging ito ng pagkatao niya kaya umeepal na naman. Natatakot kasi siya baka sumagot rin ang author maya-maya.
Busy ako.
Ayun, sabi na nga ba.
Naaaliw na naman siya sa sagutang iyon ng isip niya at ng author ng series na ito kaya bahagya na niyang nakalimutan ang mga bagay-bagay. Naulinigan na lang niya ang eksaheradong pagtikhim ng nasa harap niya.
"You’re smiling.’ Anito.
"Huh?’ gulilat na tanong niya kay Jhay-L.
"I said you’re smiling.’
Napataas ang kilay niya.
"Excuse me? Close ba tayo?’ mataray na sabi niya.
"No. But I don’t want these people to think that I’m with the company of a deranged faggot.’ He said with equal mockery.
Napasinghap siya sa tinanggap na insulto. The nerve of this man insult him. Napabayo siya sa lamesa.
"How dare you! How dare you insult me!’ magbubunganga na sana siya ng makita niyang nakatingin na ang mga tao sa kanila. Nang makita iyon ay naka-isip siya ng paraan ng pagganti.
"Insult you? I think it should be called truth?’ sarcastic pa rin ang loko.
Naningkit na naman ang magagandang mata niya (ahem!). Kinalma niya ang sarili para maisagawa ang kanyang binabalak. Huminga siya ng malalim bago nag-internalize ala Ate Vi.
"Ganoon na lang ba iyon, ha?’ malakas-lakas niyang sabi. Nakuha niyon ang atensiyon ng iba.
"What are you talking about fag?’ kunot-noong wika ni Jhay-L.
Just wait and see, asshole!
"So ganoon na lang iyon? Pagkatapos mong makuha ang lahat sa akin at pakinabangan ang mga gusto mong pakinabangan eh faggot na lang ako sa iyo ngayon? Ganoon ka ba kasama Jhay-L’ nagsisimula ng mamasa ang mata niya.
Huh! Kung inaakala ng lalaking ito na makakalusot ang mga pang-iinsulto nito, he had another think coming. Wala sa bokabularyo niya ang ‘thank you’ na lang sa insulto. Never.
"What?’ naguguluhan ng tanong nito.
"Ganoon ba talaga kayong mga lalaki? Pagkatapos ninyon lustayin ang pera naming mga bakla eh aasta kayong para na lang kaming balewala sa inyo porke’t wala na kaming maibigay? How dare you insult me this way Jhay-L. Wala akong ginawang masama sa’yo. In fact ibinigay ko pa ang lahat-lahat. Pera, sasakyan, condo, at kung anu-ano pang hilingin mo including my sexy and voluptouos body.’
Nakarinig siya ng pagsinghap sa mga nasa paligid. Mga Pilipino talaga usisero at usisera. Pero teka lang? Paano ka naging sexy? –tanong iyan ng author sa’yo Kearse. Pero saka mo na sagutin.
"Oo nga naman. Ang kapal ng mukha mo para iwan siya porke’t wala ng maibigay.’ Narinig niyang sabi ng isang customer.
"Tama. Ang kapal ng fez mo kuya.’ Sabi pa ng isa.
"Hey. Stop it. Huwag mo akong idamay sa kalokohan mo.’ Ani Jhay-L na napatayo na. Hindi makapaniwala ang hitsura. Naguguluhan at nagugulumihanan. "And you.’ Turo nito sa nagsalitang customer. ²Huwag mo akong tatawaging Kuya. Hindi kita kapatid.’ Nagtitimping sabi nito saka nagmamadaling kinuha ang gamit at tinungo ang pinto.
Pero bago pa nito magawa iyon ay sumigaw ulit siya. "Minahal kita Jhay-L. Ang dami kong isinakripisyo para sa’yo pero ito lang ang igaganti mo? Kung ayaw mo na sa akin, ibalik mo ang lahat ng ibinigay ko. Hindi iyong ganitong iiwanan mo ako kasi wala na akong silbi sa’yo.’ Aniyang lumuluha talaga ng todo. Humagulgol pa siya at nanlulumo kunwaring napaupo to complete the effect. Nagtakip pa siya ng mukha pero nakasilip din sa lalaki.
Nakita niyang pulang-pula ang mukha nito sa pagkapahiya. Nandun na naman kasi ang mga epal na miron sa paligid.
"Wuuu, ang kapal ng mukha mo. Ibalik mo na ang lahat ng binigay niya.’
"Oo nga. Ibalik mo.’
"Walang utang na loob.’
"Binihisan ka na, ikaw pa may ganang mang-iwan. Kapal ng apog mo pare. You’re not good for him. You don’t deserve all of the things that he has given you.’
"Woy pare english yun ah. Sino naman ang deserving?’
"Wala. Trip ko lang mag-english.’
Sigaw iyon ng ilang customer sa loob ng Coffe Haven
"Shut up!’ malakas na sigaw ni Jhay-L sa mga makukulit at concerned citizen na customer ng Coffee Haven. Nanahimik naman ang lahat ng ito at bumalik kunwari sa mga ginagawa.
Tinapunan siya ng matalim na sulyap ni Jhay-L at bago ito tuluyang lumabas ng cpffee shop ay nag-iwan ito ng isang banta.
"You’re gonna pay for this. I swear.’ Saka ito nawala sa paningin niya.
Siya naman ay itinigil na ang pagiyak kunwari at nagpahid ng nabasang pisngi. Napahalakhak siya sa isip niya. Malkas na malakas. For revenge is sweet.
Akala siguro ng kumag na iyon ay naisahan na siya nito. Pwes! Nagkakamali siya. Hindi pa isinilang ang magpapatumba sa kahenyuhan ni Kearse Allen Concepcion.
Itutuloy…
Chapter 8
"Sigurado ka bang kapag umali-aligid ka rito sa Kearse na ito ay makakakuha ka ng lead tungkol sa illegal na activities ni Jhay-L Lagman?"
Seryosong tanong iyon kay Cody ni Rick. Actually, paulit-ulit na lang ang tanong na iyon. Nakakabobo na. Naiirita na rin siya. Kung hindi lang sa takot niyang katayin siyang bigla nito ay nunca na pagtitiisan niya ang pang-i-scrutinize nito sa kanya.
Alam niya kasi ang itinutumbok ng isipan nitong mas kumplikado pa sa sala-salabat at pulupot ng mga octopus wiring na makikita sa mga kalsada. Ganoon ka-gulo ang takbo ng utak nito. Hindi kayang i-solve ng isang henyong katulad niya.
"Unabia, ayoko ng ngiti mong iyan."
Natigilan siya sa narinig. Napatingin siya sa kaharap niyang salamain. Napapalatak na lang siya ng lihim. Nahuli pala siya ni Rick na nilalait ito sa isip niya. Ang tindi talaga.
Hinarap niya ang team leader nila sa Task Force Enigma. Treinta y cinco na ito. Matikas ring katulad nila. Pero ang pinakapamatay nito ay ang disposisyon nito sa buhay. Ang pagiging ultimate, super-megaduper, to the highest-level, at kung meron pang itataas ang mga iyon ay iyon na ang estado ng pagiging suplado ni Rick.
Nakakamangha dahil kahit tapunan na nito ng deadly stares ang mga babae, bakla, silahis, straight-acting daw kuno pero kung makahabol ng kapwa lalaki wagas, matrona at kung sinu-sino pang magpapa-cute dito, ay talaga namang naririto pa rin ang atensiyon.
Bakit kaya? tanong niya sa isip.
"Ayoko rin sa paulit-ulit mong tanong Ricardo." pang-aasar niya.
Tiningnan siya nito ng masama. Kung may ayaw na ayaw man ito at si Perse, iyon ay banggitin mo ang tunay nitong mga pangalan. Kay Perse siguro ay mauunawaan pa niya, pero siya lang ang nakaka-alam nun, sa pagkaka-alam niya. Malay ba niya kay Rick. May sarili kasi itong intel at talaga namang nasosorpresa sila ng husto kapag may tinawagan ito o ipinadalang tao.
"Ano bang masama duon? Gusto ko lang makasiguro na hindi mo makakalimutan. May ugali ka pa namang mag-side trip."
Napasimangot si Cody sa hayagan nitong pambubuking. Wala man lang talagang preno ang bibig ng talipandas. Kung hindi lang ito masyadong matinik sa labanan eh. Hindi naman din kasi siya talaga lalaban dito ng totoong laban. Kahit naman sobrang asar na sila sa isa't-isa ay magkakapatid pa rina ng turingan nila. Laban ng isa, laban ng lahat.
"Wala! Walang masama. Parang pang-sampung beses ko lang naman na narinig ang mga tanong mo sa loob lang ng trenta minutos, so okay lang. Walang problema, success. Pwede ko na ngang i-dictate sayo lahat ng tanong mo eh."
"Very good." sagot lang ni Rick sa obvious na sarcastic outburst niya.
Kailan ba siya seseryosohin ng mga ito? Kapag dedbol na siya? Hay buhay!
"Salamat ha?" naiinis pa rin niyang sabi.
"Baka naman lalandiin--"
"Ko lang ang Kearse na ito at hindi aayusin ang trabaho ko?" putol niya sa sinasabi ni Rick. Naiinis na talaga siya.
Napatingin siya kay Jerick na dedma lang sa isang tabi, but he knew better. Ito ang numero unong sugapa sa impormasyon. Si Perse naman ay nasa kusina at nagluluto pero duda siya kung hindi ito nakikinig. At si Rovi? Kahit mukhang grabe ang pagkahumaling nito sa bagong boyfriend na si Bobby, hindi siya naniniwalang dedma lang ito sa mga pinag-uusapan nila ni Rick.
"Come on man. You have to give me some credit here. Para namang hindi mo ako kilala. Para que pa at nakapasa ako sa TFE kung basta-basta lang ako?" nagagalit na talaga siya.
Para kasing lumalabas eh siya ang pinakamahina sa kanilang lahat na trumabaho. Nakakalalaki na itong si Rick. Wala namang kwestiyunan noon sa mga trabaho nila ah, bakit ngayon ay naku-kuwestiyon na siya.
"Maaari nga Cody. Pero hindi ba at sa kapabayaan mo rin kaya ka napahamak sa kamay ni Alexa? Kaya hindi mo ako masisisi kung buligligin man kita ng mga tanong. Kahit ilang-libong beses ko pang ulitin ang mga tanong ko sa iyo, wala kang karapatang mag-reklamo. Parusa iyan ng pagiging pabaya mo."
Hindi siya agat nakasagot. Tinamaan siya bigla ng hiya. Pero dahil likas na komikero at matalas ang isip ay naka-isip siya ng pangganti rito. Babawian niya talaga ito isang araw, pero sa ngayon, tama na munang ma-outwit niya ito sa diskusyong iyon.
"Fine! Kasalanan ko na. Tama ka. O sige, gawin mo na. Isang-libong beses mong ulitin lahat ng sinasabi mo. Tutal naman ay bukas pa ako lalakad. Dali ng makarami." sabi niya.
Nakita niyang naningkit ang mata ni Rick tanda ng hindi nito inaasahan na ganoon ang gagawin niya. Hindi na siya nagulat ng marinig na tumawa ng malakas si Jerick.
Napalingon dito si Rick na masama ang tingin. Nag-peace sign lang ito at saka natatawang nagsalita.
"Sorry. Nakakatawa kasi yung eksena." sabi nito.
Nilinga ni Rick ang laptop. Nakita nila ang heavy na eksena ni Ate Vi at John Lloyd Cruz sa In My Life. Iyon yung eksena sa labas ng funeral home.
Naiiling lang na nagsalita si Rick.
"Basta, gawin mo yung trabaho mo ng maayos this time Cody. Hindi pa nakakagawa ng panibagong chip si Jerick dahil nasira ng daga yung itinapon mo dati. Sana naman this time, matuto ka ng huwag sumuway."
Sa kabila ng sermon na iyon, naramdaman ni Cody ang concern ni Rick sa kanya. Hindi man ito magsalita ay alam niyang nag-aalala ito sa kanya. Masyado lang itong proud para ipakita iyon. Sabagay, lahat naman sila, ganoon sa isa't-isa. Sila ang mga tagilid na barako ng Task Force Enigma.
"Oo naman Rick. Natuto na ako 'tol. Kaya itigil mo na ang pang-gu-goodtime sa akin. Una pa lang, halata ko na ang intensiyon mo. You were trying to piss me off buddy. But no can do. Ako ang henyong komikero ng grupo. Huwag niyo sa akin gamitin ang panlaban ko."
Nagtaas lang ng kilay si Rick. Pero ang silok ng labi ay may naka-ambang ngiti. Alam na niya ang ibig sabihin nun. Natumbok niya ang ginagawa nito. Nakarinig naman siya ng ingay sa kusina. parang confirmation na tama ang hinala niya sa totoong ginagawa ni Kearse doon. At si Jerick, ayun, natawa ulit "daw" sa mga eksena sa In My Life. Sino lang ba nakakatawa doon? Si Vice Ganda? Kaloka.
Nakarinig naman siya ng mas malinaw na ingay sa labas kung saan naroroon ang magnobyong Bobby at Rovi. He really can't help but smile. Deep inside their solid and brusque appearance, mahal nilang lima ang isa't-isa. Parang Band of Brothers ang drama. Only theirs is a weird one.
"Mga tarantado kayo. Pinagkaka-isahan niyo ako." anas niya sabay bato ng kung anong nahawakan niya sa gilid niya. Stapler pala yun at kay Rick niya naibato. Nasalo naman nito iyon. Hindi ito tumatawa tulad ni Jerick pero kitang-kita ang amusement sa mata. Tila tuwang-tuwa na napahirapan nito ang kalooban niya kahit saglit lang.
Ibinaba nito ang nasalong stapler. "Make sure na magagawa mo ito Cody. remember, pambawi mo ito sa amin."
Iyon lang at nauna na itong lumabas ng apartment niya. Maya-maya pa, narinig niya rin ang yabag nila Rovi papasok. Saglit lang itong nagpaalam at umuwi na rin kasama si Bobby.
Si Jerick ay ganoon din ang drama. Bigla na lang natapos ang pinapanood nitong nakakatawang In My Life at nagpaalam na rin ang kumag.
Ang tanging naiwan ay si Perse na sa pagkaka-alala niya ay nagluluto ng ulam. Pumasok siya sa kusina at doon niya nakita ang kaibigan na nasa harap ng stove. Nakaka-asiwang tingnan ang laki ng katawan nito tapos naka-apron pa at nagluluto. But he knew that despite that strong appearance of his friend, lies a kind-hearted man and a soft-guy. Soft in the manner that he can be sweet, lalo pa at inaatake ito ng ka-wirduhan nito.
"Ayhian..."
Nailing lang ito. Tanda ng kawalan ng magagawa sa pangungulit niya sa tunay na pangalan nito. Aksidente lang niyang narinig iyon ng may maka-usap itong babae habang nasa isang operasyon sila. Hindi nito naalalang nasa itaas lang siya ng guho na pinagdalhan nito sa babaeng maaaring parte ng nakalipas nito. Naalala niya ang buong pangalan nito.
"Ayhian Nelson Flores..." mahinang sambit niya. Tama lang na marinig nito.
Isang mabilis na ilag ang ginawa niya ng sa biglaang pagharap nito sa kanya ay ang pagdako sa direksiyon niya ng sandok na hawak nito. Lumikha iyon ng ingay.
Tatawa-tawang lumabas siya ng kusina para makaiwas sa pagiging bayolente ni Perse. Mabuti na lang at sanay na siya sa pagiging magaan ng kamay nito. Siyempre pa, given na rin na alam niyang ganoon talaga ang gagawin nitong reaksiyon. Ilang beses na kayang nangyari iyon.
Nanghumupa ang tawa niya ay tiningnan niya ulit ang folder ng lalaking mamanmanan niya. Madali lang iyon. Ang problema lang, kung paanong hindi makakahalata si Kearse na gagamitin niya ang presensiya nito para maisakatuparan ang plano. Nasa ganoong estado siya ng tawagin siya ni Perse para kumain.
Iniwan niya muna ang folder sa lamesa at sumunod sa kaibigan sa kusina para kumain.
"Hindi nga friend? Sigurado ka ba sa sinasabi mo na alagad pala ng batas ang pobreng mama na napulot natin sa daan?"
Napabuntong-hininga siya.
"Ano nga?" nangungulit na sabi ni Earl sa kanya.
Napapiksi si Kearse. Animo isang nagdadalagang nene kung maka-emote. Katursi? epal na naman ng bahagi ng isip niya.
"Ay, OA na ha. May emote ng ganyan. Nakakaloka." napaparoll-eyes na sabi ni Earl.
Medyo nasisilaw siya sa kulay ng damit nito. Sobrang puti na nga naka-yellow pang damit. Iyong matingkad talaga. kaya naman nasisilaw siya. Idagdag mo pa ang accessories nitong gold bracelets, necklace and rings. Parang kapag may naglaro ng touch the color at nabangit ang yellow at gold ay hinding-hindi ito pwedeng hindi mapansin. Stand-out ang loka sa kulay.
"Hindi naman sa ganoon friend." desperadong tugon niya rito.
Ewan ba niya kung bakit siya feeling desperate ngayong araw na ito. Wala naman siyang dapat na ipagkadesperada dahil unang-una, siya ang nagpasyang umiwas kay Cody ng malaman niya ang totoong pagkatao nito.
Para kasi siyang lobo na hinipan at biglang pinutok. Iyon ang pakiramdam niya.
Peste! Kung kailan naman mukhang nakahanap na siya ng sa tingin niya ay matinong lalaki ay malalaman niyang isa itong alagad ng batas. At hindi lang basta pulis, miyembro ng isang elite group ng anti-terrorist. Papaano na lang ang tahimik nilang buhay na mag-anak kung gantihan ito ng mga nakakalaban si Cody kung sakaling i-involve niya ang sarili rito?
Feeling ka teh. Tiyak niya, naka-ismid pa yung kontrabidang bahagi ng isip niya habang sinasabi ang mga katagang iyon.
Naiinis na binalingan niya ang kaibigang si Earl na nagtataka na sa ikinikilos niya. Malamang mas maloka pa ito kapag nalamang nakikipag-usap siya sa bahagi ng isip niya.
"Friend okay ka lang?" hinawakan siya nito sa balikat.
Sinuri-suri pa ang mukha niya at leeg. Akala mo doktor tuloy ang kaharap niya. Isang makinang na doktor.
Marahan niyang inalis ang kamay nito sa leeg niya at ngumiti rito. "Friend, okay lang ako. Medyo nawiwindang lang ako sa mga nalaman ko pero carry lang. Hindi naman dapat ito big deal sa akin..."
"Pero naging big deal kasi tinamaan ka sa cute na estrangherong itago natin sa pangalang Cody." agaw nito sa sana ay sasabihin niya.
Bumugha ulit siya ng hangin. "Well, yata." Hindi niya siguradong tugon.
"Pwede ba iyon? Yata? Ang gulo mo neng. Para kang ano."
"Pasensiya na friend. Iyon lang ang kayang tanggapin ng henya kong utak. Hindi ako tulad mo 2gig ang memory ng utak. Pa-save nga ng ibang di kayang i-process ng sa akin."
Lumabi pa ang hitad pagkatapos niyang maging sarcastic dito. Akala yata ng baklitang ito eh maganda rito ang naka-pout. Katrina Halili?
"Wala ka namang dapat problemahin friend eh, kasi unang-una, malamang hindi na kayo magkita nung si Cody. Sa layo ba naman nitong sa inyo sa sibilisasyon ay malamang na tamarin ang kaluluwa ng pobrecito sa paglalakbay. Eh, mukha ngang ni kotse walang pundar iyon."
"Grabe ka naman. Ano bang tingin mo sa requirement ko sa lalaki? Milyonaryo?"
Tinampal siya nito sa noo.
"Loka, at least naman, kung hahanap ka ng lalaki, yung may stable na trabaho. Walang masama sa pagiging pulis niya, pero alam mo naman ang trabahong iyon, delikado. Pangalawa, magkano lang ba ang sweldo ng mga pulis. Eh mamaya niyan, kulang pa sa kanya ang sweldo niya. pangatlo.."
"Shaddap!!!" awat niya sa litanya nito.
"Hindi naman iyan ang punto ko eh. Hindi ako naghahanap ng boyfriend sa katauhan ni Cody. Oo, attracted ako sa kanya but it's not that strong para pangarapin ko siyang jowain. Sa kinikita ko pa lang sa publication at sa amilyar na binabayaran ko pa, buti na lang patapos na, eh kulang pa ang sweldo ko. Tapos hahanap pa ako ng taong gagastusan. Mukha ba akong tanga or engot sa paningin mo Earl?"
"Exactly my sentiments. Iyang dahilan na iyan ang pangatlo ko sanang sasabihin." Itinuro lang siya nito na tila balewala lang ang outburst niyang iyon. Napapa-iling na umupo siya.
"Isa pa." patuloy niya.
"Mabuti sana kung papatulan ako nun. Mukhang nanunukso lang ang mokong na iyon eh. At di bale sana kung gumagastos siya sa mga magaganda. Eh Voluptuous lang ako."
Tiningnan lang siya nito na para bang may malaki siyang ipinagsisinungaling. "Gutom lang yan ne."
"Sabi ko nga."
"Naghalo na ang mga bitamina, asido at kung anu-ano pa sa utak mo ng dahil sa pagiging writer mo. Sabi na nga ba, masamang propesyon iyan." tila wala sa sariling sabi nito.
Tinuktukan niya ang nahihibang na baklita.
"Timang, kung di ako nagsusulat, wala ka ngayon sa harap ko. Mas baliw ka kasi pinatulan mo ang mga kwentong isinusulat ko."
Tila natauhan ito.
"Oo naman friend. Alam mo, dapat talaga, sineseryoso ang pagsusulat. Aba! Iyana ng pamana sa'yo ng pambansang bayani nating si Jose Rizal. Wala silang laban sa mga katulad mong sandata ang ballpen at papel."
"Ah, Earl, computer po ang gamit ko."
"Yun nga, computer mo ang sandata mo."
"And I don't know you." naloloka ng sabi niya sa kalokohan nito.
"Hu u? Hindi ikaw ang kaibigan ko. Kilala ko ang kaibigan ko. Hindi niya makakalimutan ang napakaganda kong mukha at napaka-seksing hubog ng katawan." umarte pa itong beauty queen.
Todo na ang roll-eyes niya. Baka nga wala ng itim ang mata niya at natatakot siyang mahipan ng hangin.
"Ang ingay mo bakla." tinig iyon sa isang bahagi ng bahay.
Napalingon siya. Parehas silang natutuwa ang reaksiyon ng mukha. Sa kanya, muntik na niyang isigaw. "Kalayaan!" habang si Earl ay nagdo-drool na halos sa may-ari ng tinig. Kumikinang na rin ang mata at naghugis puso. Parang anime lang di ba?
"My bebeh!" sigaw nito.
Napangiwi siya. Ganoon din si Jaime. Ang kapatid niyang minalas na napagtuunan ng pagnanasa, este, ng affection ni Earl. Para itong naging ibang tao bigla at kinalimutan siya ng makita ang pobre niyang kapatid. Nagmamadaling pumasok ng bahay si Jaime para umiwas dito pero parang zombie lang si Earl na tuloy-tuloy sa pagsunod dito.
Natatawang bumaling siya patalikod sa gate nila. Nagmukmok. Nakayukyok lang ang ulo. Wala pa rin siyang maisip na paraan para masolusyunan o kahit mapangalanan man lang ang dahilan kung bakit nagkakaganito siya kay Cody.
"Hay!!! Ano bang gagawin ko sa'yo Cody?"
"Pwede mo akong halikan." anang tinig na nagpabalikwas sa kanya.
Pero dahil hindi yata napaghandaan ng istorbong tinig ang ginawa niya ay tinamaan ito ng bumbunan niya sa baba. Nauntog tuloy siya.
"Aray!" naiiritnag hinimas niya ang ulong nasaktan.
"Maka-aray ka parang ikaw lang ansaktan." reklamo ni Cody.
"Ano bang ginagawa mo rito?" nagtatakang tanong niya sa kabla ng naramdamang sakit.
"Ano pa? Eh di binibisita ka." anitong hinihimas ang nasaktang baba.
Lumapit ito sa kanya. Napatigagal naman sya. Itinulos na lang parang kawayan sa kinatatayuan. Deja Vu ? Parang hindi naman.
"Don't..." marahang anas ni Kearse. His voice almost dry.
"Don't, what?" masuyong tanong ni Cody sa kanya. Hinawakan nitoa ng nasaktang bumbunan niya at marahang hinilot iyon.
Napapikit siya sa sensasyon na dulot nun. Kaloka. Hawak pa alng yun ganoon na ang reaksiyon niya. Paano pa kaya kung...?
"Don't... Cody..." oh he was purring like a shameless kitten.
"Don't?" nasa himig nito ang pagka-amuse.
Para siyang binuhusan ng malamig na tubig at napatanga dito.
"Ah... don't... worry. Be happy?" ewan niya sa sagot niya. Basta, masabi-sabi.
Sukat sa sinabi niya ay binitiwan siya nito at humagalpak ito ng tawa.
Great Kearse. Just great!
Itutuloy...
No comments:
Post a Comment