The John Lloyd Diary - Chapter 8

The John Lloyd Diary

Chapter VIII

by: Apple Green

facebook.com/jace.pajz

Author’s Note:

Maraming salamat at umakyat na sa 7 ang nagging comment sa nakaraang update! Woooh. Nakaka-miss lang nung TLW-days ko pa, andaming nagbibigay ng reaksyon nun. Ngayon, NGANGA na! Hahahaha. Pero anyway, nagpapasalamat pa rin ako’t kahit papano ay may mga sumusuporta pa rin sa pangalawa kong akda. Salamat po!

Hayaan nyo muna si Kayne. Adik lang talaga yan! Pero… Hahahaha! No further comment na. Anyway, eto na po ang pangwalong kabanata ng #TheJLDiary. Binilisan ko talaga ang update para makabawi. Hahahaha! Enjoy..

PS. Mag-comment naman kayo. Maawa naman kayo. Hahahaha! Tamang pampa-motivate lang sa inyong lingcod, plethhh? HAHAHA!

- Jace

=========================

"You're late. At sino yung naghatid sayo?" Malamig na tanong ni Kayne sa akin na noon ay nakapang-tulog na damit na at nakahigang nagbabasa ng libro sa kama ko.

"Bakit mo tinatanong? Eh diba wala ka namang pakialam sa akin? Nagawa mo nga akong wag itext at tumawag man lang, o kahit magpakita sa loob ng limang araw eh?" Matabang kong sagot. Umupo ako sa may sofa at nagtanggal ng sapatos.

Napansin kong tumayo ito mula sa kama at lumapit sa akin sa may sofa.

Nakasimangot pa rin ako. Papanindigan ko ang pagtatampo sa kanya. Akala niya ganun-ganun nalang ako kadaling paamuhin pagkatapos ng ginawa niya? No way.

"I'm sorry."  At niyakap niya ako.

Well this is new. I've never seen him this mushy and apologetic before. Siguro nasanay lang ako masyado sa "high and mighty" na imahe ni Kayne.

Hindi naman sa pagmamalinis, pero dati rati kasi ako ang unang nagpapakumbaba sa kanya, para sa ikakapanatag ngbrelasyon namin. Di ako nanunumbat o anupaman, pero naninibago lang ako sa inaakto ni Kayne.

Pahigpit na ng pahigpit ang yakap niya sa akin. At nang medyo lumawag na ito, isang nakangiting sobrang tamis na mukha ni Kayne ang sumalubong sa akin, habang nakapulupot pa rin ang kamay nito sa bewang ko.

Kunot-noo at isang kilay na nakataas lang ang isinagot ko sa nagpapa-cute niyang mukha. Weird. Sinapian ba siya? O baka hindi si Mark Kayne Dela Rosa tong nasa harap ko?

"This is awkwardly weird." Mahinang anas ko. Nakangiti pa rin si Kayne na nakatitig lang sa akin.

"Namiss kita Biko. Miss na miss." At isinubsob pa nito ng madiin ang mukha sa dibdib ko at hinalikan ako sa labi ng mabilis. Tas balik na naman ang mukha niya sa balikat ko. "I love you."

"Should I start being bothered now? You are totally weird." Ano ba ang nagyayari kay Kayne? Di naman siya ganito noon ah.

"Eeeeeh!" Pagdadabog niya na parang bata. "Namiss kita. Kaya wag ka ng choosy jan. Manahimik ka nalang kung wala ka namang ibang sasabihin." At humigpit na naman ang yakap nito. "I'm so sorry Biko. Please, don't give up on me. At please, wag ka ng magalit."

Di ko na napigilan ang sarili ko. Tuluyan ng nalusaw ang pagtatampo ko, at napatawa na ako sa inaakto niya. Grabe. This guy is amazing. Alam na alam nito kung papano ako amuhin. Tangina Kayne, mahal na mahal nga kita. Without any doubt.

"Sus!" At pinisil niya ang ilong ko. "Galit daw, pero tatawa lang din pala kapag ginamitan ko na ng alas. Napaka-epiktibo pala ng paglalambing ano?" At natawa na din siya.

"Pasalamat ka Dela Rosa at mahal na mahal kita. Kasi kung hindi, hindi na ako nagmadaling umuwi dito. Bahala kang magkamatay sa kakahintay sa akin."

"Ayan tayo Hidalgo eh! Ang hilig natin sa mga satsat, di naman ginagawa. At talagang nagmamadali ka pa nun ah? Limang oras akong naghintay sa pagmamadali mo. Gurabe!"

"Busy po sa trabaho. Just so you know. Tas napagtripan pa ako ni Boss." Ipinaliwanag ko sa kanya kung bakit di ko agad nabasa ang mga text niya, at kung bakit ginabi na ako masyado ng uwi.

"Di mo pa sinasabi sa akin kung san ka nag-o-OJT. At sino bang Boss yan?" Wow. Akala mo naman kilala mo talaga ang lahat ng tao dito sa syudad no? Nagbihis na ako ng pambahay at sinimulan ng maghanda ng hapunan. Di pa nga kami pareho nagdi-dinner.

"Eh, papano ko nga sasabihin sayo kung palagi mo nalang akong inaaway at iniignora? Tss." Saad ko ng sinimulan ko na ang pagluluto ng ulam. May kanin pa naman mula kaninang lunch, ifa-fried rice ko nalang din to, kesa naman masayang. "Boss? Eh ang tawag lang sa kanya sa opisina ay BM eh. Branch Manager. Hindi ko din masyadong kilala yun. Sa tatlong linggo ko sa hotel, ngayon ko pa lang siya naka-usap eh. Wala din naman akong pakialam sa pangalan niya. Suplado kasi." Kwento ko habang sabay na niluluto ang ulam at sinangag.

Napansin kong naging tahimik na si Kayne habang nagluluto pa ako ng hapunan. Nakahiga lang siya sa sofa at nanunuod ng telenovela na paborito niya. Two Wives. Hahahaha. Ayoko dun, madaming throwback memories ang binibigay sa akin ng palabas na yun.

"Babe, okay ka lang?" Tanong ko sa kanya. Nakatalikod kasi siya mula sa kinalalagyan kong espasyo na nagsisilbing kusina ng unit ko. Hindi ko mabasa ang mukha nito. Weird talaga. Tanging tango lang ang nakuha kong sagot sa kanya. "Halika na. Kakain na tayo. Come."

Nang mapansin kong di pa siya tumatayo, nilapitan ko ito. At nung mapansin kong nasa pangkaraniwang poker face mode niya na naman siya, nilambing ko na din to. Inilapit ko ang mukha ko sa kanya at tinadtad ng pinong mga halik ang buo niyang mukha. Lima, sampu, dalawampu. Hindi ko mabiling kung ilang maliliit na halik ang nagawa ko sa mukha niya.

Nang tumigil ako, nakita kong itinuro ng kanyang daliri ang labi nito. Pahiwatig na gusto nyang halikan ko siya sa labi.

And I did.

I missed this guy so much that resisting his kind offer to take over his sweet pair of lips is never a choice. Romancing and kissing this demigod, is one of those opportunities I never dreamed I would ever have.

Ang pa-sweet na halikan sa una, ay naging mas mapaghanap, hanggang sa tuluyan itong naging mas mapangahas. Nawawala na kami sa katinuan namin. We are breaking free from the beliefs and inhibitions that are imprisoning the love that we are so eager to express to each other.

And the next thing we knew was that we are both tired. Him, on top of me. Me, sweating like a bottle of beer that was taken out of the fridge. And the both of us, trying so desperately to catch our breath after an adventurous encounter, that got us both naked.

"Biko. Kain na tayo. Kanina pa ako gutom." Saad ni Kayne na hinihingal pa rin.

"5 minutes Babe. Pahinga muna tayo." Napa-ungol siya sa pagrereklamo. "Ikaw naman kasi. Tinatawag ka na nga kanina, tinulak mo pa ako para landiin ka pa." At sinapak niya ako ng mahina na nauwi rin sa malutong naming tawanan. God, how I love this guy.

Pagkatapos magpahinga, sabay na kaming dumulog sa hapag para makapaghapunan na. Di pa rin nawawala ang kislap sa mga mata ni Biko habang kumakain kami. Titig lang ako ng titig sa mga mata niyang ang sarap lang pagmasdan buong magdamag.

Pagkatapos makakain, sabay naming iniligpit ang mga kalat at namahinga muna sa sofa habang nanunuod ng TV. Kapagkuwan ay binasag niya ang katahimikan sa aming dalawa.

"I've gone through her account." That was out of the blue. Kanino? "Aiko's facebook account."

"What about it?" At talagang ni-research nya talaga si Aiko ha? Napaka paranoid talaga nitong boyfriend ko. Eh hindi naman kagaya ito kagaya ng mga taong iniisip ni Biko na madaldal at naninira ng buhay ng may buhay eh. Ilang beses ko ng ipinaliwanag kay Kayne yun.

"Found out about something. Do you know Jet Altamirano?" Tanong nito sa akin na blangko na naman ang mukha.

"Yes, I do. Boyfriend siya ni Aiko."

"Close din ba kayo?"

"No. Kilala ko lang siya dahil kay Aiko. Tatlo o apat na beses lang siyang nakasama sa lakad naming magbabarkada. At di naman siya kumikibo masyado. Sabi ni Aiko, mahiyain daw talaga si Jet. Teka nga. We're talking about him because...?"

Isang buntong-hininga ang pinakawalan niya bago nagsalita. "Because he is my cousin. 2nd degree nga lang, pero nonetheless, kilala niya ako."

What a small world. "Oh tapos?"

"Anong O tapos ka jan? Levi. Kilala nya ako. Sa oras na malaman niya kay Aiko ang tungkol sa ating dalawa, patay ako." At least ngayon, di na sya masyadong naiirita, di gaya nung nakaraan.

"But it doesn't necessarily mean that he'll croak about it to just everyone in your family. Come on Babe, you're just being paranoid. Have a little faith." Pang-aalo ko sa kanya.

"Eh Biko. Close kasi kami nun simula pa nung bata kami hanggang sa high school. College days, di kami masyadong nagkikita na. Pero still..." Nakasimangot na sya.

"Then the more reason to never doubt him. Kasi nga close kayo, at maiintindihan ka niya. Just be positive about things. Asan na yung optimistic na DeckardCain na nakilala ko dati sa Planeta?"

"Biko naman eh---" Di ko na siya pinatapos at agad ng sinakop ang labi niya bago pa man kami mag-away na naman. Ang sarap sarap halikan ng mga labi ni Kayne, lalo na pag di ito naglalabas ng kung anu-anong birada laban sa akin. Hahahaha.

"Tama na ang satsat. Laban na!" Saad ko ng binitiwan ko muna ang labi niya, pero itinuloy ko naman ulit ang paghalik sa kanya. Naramdaman kongntumatawa siya sa pagitan ng aming eksena. Natigil naman ako sa ginagawa ko. "Bakit?"

"Wala." At suot-suot na naman niya ang nakakabahala niyang ngiti. "Ang gwapo lang talaga ng boyfriend ko. Parang si John Lloyd." Tss. Ayan na naman yang pangalang yan eh.

"Bola pa more. Tss." At hinalikan na naman ako nito ng mabilis sa labi. Smack lang. "Wag mo nga akong binibitin. You know so much that I don't appreciate being left hanging."

Tumawa pa siya. Pero natuloy din naman ang naputol na eksena kanina, bago pa man siya tumawa.

Haay. Mahal na mahal ko talaga ang lalaking ito. Kahit paulit-ulit akong masasaktan sa ginagawa niya sa akin, isang SORRY at konting lambing niya lang, nawawala agad ang lahat.

I've never felt so happy before. Mas kontento ang pakiramdam ko sa maiksing panahon namin na mag-a-apat na buwan pa lamang, kesa sa mahigit apat na taon namin ni Jeffrey dati. Right then and there, I knew, that my love for Kayne was more powerful that what used to be my feelings for Jeffrey before.

"Ayan. Ikinukumpara mo na naman ang dalawa. Di maganda yan."

Oo, alam ko naman eh. Hindi ko lang talaga mapigilan. Kasi naman... basta! Mahal ko lang talaga si Kayne, kaya kung anu-ano ang pumapasok sa kokote ko. Mahal na mahal. It maybe sounds so cheesy and overrated, but I just couldn't imagine life without him.

Siya na yung bumubuo ng salitang "happiness" sa akin eh. Sa lahat ng pinagdaanan ko, ngayon lang ako nagin masaya ng ganito.

Kayne might be so cruel at times, but what can I do? I'm already stuck with him. Kasi nga mahal na mahal ko siya. At kahit masakit, pinipili mo nalang maging masokista minsan kesa naman sa abandunahin mo mismo ang taong nagpapasaya sayo.

"I love you so much Levi." Narinig kong anas ni Kayne habang nasa kalagitnaan kami ng maiinit na tagpong tumutupok sa buo naming katawan. "I love you so much. Akin ka lang."

Napangiti naman ako ng labis-labis sa sinabi niyang iyon. "I love you so much more, Kayne. Iyong-iyo lang ako, pangako."

=================================

Kinabukasan, dahil wala naman akong klase sa buong araw, maaga akong nag-report sa hotel. Wala pa din kasing naha-hire na bagong Receptionist. At ayoko namang biguin si Miss Aileen, kaya gagawin ko ng maayos ang trabaho ko. And I wanted Babe to be proud of me, at the very least, somehow.

"Nasa hotel na ako. Kakadating ko lang." Sabi ko kay Maia na nasa kabilang linya ng telepono. "Kita nalang tayo maya Beast. Gotta go, baka hinahanap na ako ni Maam Aileen." At pinatay ko na ang tawag at dali-daling tinakbo ang entrance ng mga staff at empleyado ng hotel.

Sa pagmamadali ko, kamuntikan ko ng mabangga ang isang naka-suit na lalaki na papasok din sa pintong papasukan ko din. Buti nalang at  napansin ko agad siya at di kami tuluyang nagkabanggaan. Pero, napalingon siya sa akin. Kasabay ang isang ngiti sa labi niya, bigla naman akong nagulat sa mukha ng lalaki. Si BM pala.

"S-sorry Sir. I.. I.. I mean, g-good morning Sir pala!" Tengene. Bakit ba ako kinakabahan sa presensya niya? Kagabi naman, di naman ako nasindak sa kanya ah? Dun ko lang naalala ang tinanong niya sa akin nung nakababa na ako sa kotse niya. Nababagabag tuloy ako kung bakit gusto niyang imbitahan konpa siya sa loob ng apartment ko. Tss.

"Good morning Mr.  Hidalgo. It's too early in the morning to cram and all. Pero ang aga naman ata natin ngayon?" Ang totoo nyan, maaga akong nagising kasi maagang umalis si Kayne, pauwi. At di naman ako pumapayag na umalis siya ng bahay na hindi nakakakain.

"Wala po kasing tatao sa Front Desk Sir. And since you and Maam Aileen have the utmost confidence in me, then I guess I don't have the right to bring you down." Yes. Salamat naman at bumabalik na ang pagiging pagka-palaban ko. Sinabayan na ako ni BM sa paglalakad papasok ng hotel, nang maramdaman kong tinatapik na niya ako sa balikat.

"Yes. That's the attitude Mr. Hidalgo. Dyan mo ako pinapahanga sayo eh. Keep up the good work." At ayan na naman ang mga gestures niyang hindi ko talaga nagugustuhan. Mamaya may makakita sa amin, mag-isip pa ng kung anu-ano. Baka isipin nilang nagpapa-sipsip ako.

O di kaya ay baka isipin ng iba na.. na.. na.. nilalandi ko si BM.

Wait, what?!

At bakit ko naman iisipin ang ganung bagay? Tangina Levi. Focus!

"...Mr. Hidalgo?" Tawag sa akin ni BM. Shit. Di ko napansing kanina pa pala siya nagsasalita at hindi ko narinig sa sobrang pag-iisip ko. Nasa lobby na pala kami at nasa harapan na ng Elevator.

Wait, why am I here? Dapat sa may Employee's Locker Room ako didiretso. Tangina naman Levi o. Gano na ako katagal nawala sa sarili? Nakakahiya!

"Okay ka lang ba Mr. Hidalgo? Masama ba ang pakiramdam mo? Namumutla ka." Saad ni BM na may ngisi sa labi na tila nagsasabing may kakaiba siyang ideya sa isip niya. Tss. Para naman akong nabuhusan ng malamig na tubig. Arrrgh.

"Yes Sir, everything is fine. I apologize for spacing out. I'm sorry Sir." Awkward na paghingi ko ng dispensa sa kawalan ko ng focus.

"It's okay Mr. Hidalgo. Tayo-tayo lang naman. Sige na, aakyat na ako. Good luck with your shift. Have fun." Yun lang at sinundan ko na siya ng tingin habang papasok na siya ng elevator. Bago pa man nagsara ang elevator, nakita ko pa itong sumaludo sa akin na mala-John Lloyd sa isang commercial. Dali-dali na din akong nagpunta sa may Locker Room at nagbihis na ng uniporme.

Habang nagbibihis, hindi ko talaga malaman ang dahilan ng pagkaka-blangko ko kanina. Nakakahiya. Buti nalang wala pa masyadong tao sa Hotel Lobby maliban sa mga guest na kakatapos lang sigurong mag jogging at pabalik na sa kani-kanilang mga suites.

Focus Levi! Focus.

Sa sumunod na mga oras, pasalamat naman ako at nagsi-datingan na nga ang mga turista at guests na gustong magcheck-in sa hotel. Bukas na kasi ang pinakamalaking event ng Festival.

Pati nga si Maia ay pinatulong na sa Front Desk ni Maam Aileen eh. Masaya kasi, at least, may kasama ako. Pero kahit na sobrang busy, at kahit hindi naman nagrereply ang mokong, nagnanakaw pa rin ako ng text sa kanya. Hehehe. Ganun ako ka sweet. Ngiti lang ako ng ngiti habang tinetext si Kayne, nang biglang tumunog ang telephone ng front desk na ang linya ay ekslusibo lang sa loob ng hotel.

"Hotel De Vierra Front Desk, good morning." Sagot ko sa telepono nang mapansing may ginagawa pa si Maia.

"Mr. Hidalgo. I need you at my office now." Napaka-demanding naman ng awtoritobo na boses na yun. Si BM.

"Right away Sir." At binaba ko na ang telepono. "Beast, pinapatawag ako ni BM eh. Kaw na muna bahala dito ah?" Baling ko kay Maia na tinapunan lang ako ng mga nagtatanong na mata. "Sige, maya ulit."

Umakyat na nga ako sa may Admin Office upang puntahan si BM. Mag-aalas dose na, at sana naman ay mabilis lang ang ipapagawa nito. Gutom na ako.

"Come in Mr. Hidalgo." Saad ng baritong boses pagkatapos kong makakatok. Pumasok naman agad ako. "Have a seat." Paanyaya nito sa akin.

"Good morning Sir. Thank you." At umupo na nga ako sa isa sa mga visitorvs chair.

"How's your work at the Front Desk, Mr. Hidalgo?"

"So far so good Sir. There were 34 guests who checked in this morning. And with the rest of the guests who reserved their suites, and who will be coming this afternoon, the hotel will be full in no time." Paghahatid ko ng status report sa boss ko.

"Napaka-workaholic mo naman Mr. Hidalgo. And I appreciate it. But what I'm asking was, how are you at the Front Desk.? Are you comfortable with your job?" There goes his sarcastic smile. Nakakakilabot, kasi hindi ko alam kung ano talaga ang pakay nito sa akin. The fear of the unknown.

"Yes sir. I'm comfortable with it. It's tiring but the experience, the lessons, and the opportunity of having such a job is making it worthwhile." Direchong sagot ko.

"Good." Tumayo ito mula sa swivel chair nito at inayos ang suot nitong suit. "Join me for lunch."

What?! "Thank you for the offer Sir, but I can't abandon my post. I still have work to do, and I did not notify Maam Aileen and my ko-intern, Miss Suarez, that I'll be leaving for lunch. I apologize Sir." Ayokong sumama dahil na nga sa rason na sinabi ko, at isa pa, lalong hindi ako komportable sa Boss kong hindi ko naman talaga ang tunay na pakay sa akin.

"So you are refusing me now, Mr. Hidalgo?" May halong pagka-irita na na nakikita sa ekspresyon ng mukha niya, pero tinitimpi nya lang ito para maging pormal pa rin ang dating ng usapan namin.

What're you expecting me to do? Pumayag sa gusto mo? Eh hindi nga kita kilala. You're my boss, but that doesn't change the fact that I am still in the middle of work. And especially, you are just asking me out of the blue. Napaka-unprofessional ko naman siguro kung magpapalandi ako sa boss ko.

"Teka. Landi? Big words, Mr. Hidalgo. Landi agad? Napaka-judgemental mo naman. Di mo pa bga kilala yung tao. Feeler. Hindi ka gusto nyan."

Eh di hindi! Pero bakit simula pa kahapon, ako at ako lang ang pinagtitripan nito? Sabihin mo na John Lloyd na assuming ako at kung ano pa ang gusto mo, basta hindi ako komportable sa boss kong to.

"You are refusing your boss'offer now, Mr. Hidalgo?" Pag-uulit niya.

"With due respect Sir, yes. I am refusing your offer. You have to understand, especially that you are my boss. I'm still in the middle of my shift and I am needed at the Front Desk. I just can't abandon my work that easily." Sagot ko na nais ko pa sanang idugtong ang tanong na gusung-gusto kong ibato sa kanya. Bakit ako? Anong nakain niya't inaya niya ako para samahan siyang kumain?

Nakita ko siyang tumalikod mula sa akin, at sa tingin ko'y sinapo ng kaunti ang sarili nitong noo. "Okay then. You are dismissed, Mr. Hidalgo."

"Thank you Sir." Boom, hiya! Nakangiti lang akong tumalikod at tinungo na ang pintuan ng opisina. Nice one, Levi. Tinalo at ipinahiya mo pa siya. Hahahaha.

Nang makabalik na ako sa Front Desk, nakahinga naman ako ng maluwag ng sabihin sa akin ni Maia na wala pa namang taong dumarating. Siguro mamayang hapon pa talaga ang datingan ng mga guest na nakapagpa-reserve na.

"Mr. Hidalgo, Miss Suarez, take your lunch na muna. Ako na muna ang tatao dito. But please be sure to come back as soon as you finish your lunch ha?" Nakangiting saad ni Maam Aileen sa amin ni Maia. Kapwa naman kami napatango. Inayos ang mga gamit, at pumunta na sa Employee's Pantry.

"Beast. 6 o'clock." Sabi ni Maia nang naglalakad na kami papunta sa Pantry para makapag-pananghalian na. Ang tinutukoy nito ay ang direksyon na nasa likod namin. Military style kasi kami mag-usap basta tungkol sa direksyon.

Nang pasimple kong nilingon ang likod namin, nagulat ako. Si BM. Naglalakad din sa direksyong tinutungo namin. Akala ko ba magla-lunch na siya, bakit siya sa Pantry sya pupunta gayong hindi naman daw nito nakaugalian na doon kumain tuwing lunchbreak? Weird.

Nakatingin lang din siya sa akin nang lumingon ako. Blangko ang mukha, subalit nakataas ang isang kilay nito na maya-maya'y tumango sa akin.

"What the fuck." Mahina kong reklamo.

"Bakit?" Narinig pala ni Maia.

"Mamaya na." Napatango naman si Maia, pumapayag sa pagpapaliban ko ng usapan.

Punyemas naman, Levi, oo! Hanggang sa pagpila ba naman para bumili ng pagkain, susundan ako neto? Buti nalang at kahit papano, nasa pagitan pa rin namin sa pila si Maia. Anak ng kwek kwek naman!

Bakit ba hindi nalang siya dumiretso sa counter para makapag-order na agad ng pagkain? Total, siya naman ang boss dito eh. Hindi na niya kailangang pumila! Wag ka na kasing pumila Ser!

Awkward.

Yun ang naramdaman ko ng bigla nalang kinausap ni BM si Maia habang nasa pila pa rin kami. Pero nung may tinanong si Maia sa akin habang magkausap pa sila ni BM, sa katangahan ko, napalingon ako sa may bandang likuran ko. At nung ginawa ko yun, mga mata ni BM agad ang sumalubong sa mata ko.

Shit! Ano ba talaga ang gusto mong mangyari Ser? Pisti naman tong boss ko, oo!

Awkward.

Yun din ang paraan ng pagkakasagot ko sa tanong ni Maia. Napansin kong medyo napangiti si BM nang nabubulol kong sinagot angbtanong ni Maia.

Di ko nalang pinansin at sinubukang suotin ang Poker Face na mukha na ginagamit sa akin ni Kayne, at itinuon ang atensyon sa harapan.

Pagkatapos ng ilang sandali, naka-upo na din kami ni Maia sa isang pang-apat na mesa. Tigda-dalawang tao ang pwedeng umupo sa dalawang gilid ng mesang iyon. At basta kami ni Maia ang magkasabay na kumain, gusto naming magkatabi kami.

Akala ko'y makakahinga na ako sa matinding kaba na dulot ng presensya ni BM, kasi maliban sa bakanteng dalawang posisyon sa harapan ng mesa namin, isang mesa nalang din ang bakante. Nasa likuran namin iyon, at sinadya ko talagang pumwesto sa pwesto ko para di ko makita ang pakshet kong boss habang kumakain. Baka mawalan ako ng gana.

Pero nagkamali ako.

"Miss Suarez, can I share with your table?" Parehas naman kaming napatingin sa gilid namin, sa may gilid ko mismo at hindi sa tabi ni Maia, na pinanggagalingan ng baritonong boses na yun.

Kill me. Kill me now!

"Puno na kasi ang mga mesa eh. I hope you guys don't mind." Ngumingiti sya sa amin, pero alam kong inaasar lang ako nitong Branch Manager namin na saksakan ng pagka-hambog. Tss.

Tanga ka ba Ser? May bakante pa namang mesa jan sa likuran namin ah? Di mo ba nakikita? Tss.

Sinasadya talaga akong inisin nitong anak ng pakshet na to eh! Punyemas.

"A-ahhh.." Hindi malaman ni Maia kung ano ang gagawin. Palipat-lipat lang ang tingin nito sa akin na nagsisimula ng kumain at piniling ignorahin ang boss namin, at kay Sir Mark na nakangiti pa rin sa amin, kuno. "S-sige po Sir. U-upo po kayo."

Tangina naman Maia o! Bakit mo pa pinayagang umupo dito yang bwisit na yan?! Tss. Siniko ko sa ilalim ng mesa si Maia habang papa-upo pa lang ang boss namin, partikular na sa harapan ko talaga mismo na may kasamang nakakalokong ngiti sa mga labi nito. Napalingon naman sa akin si Maia na tila humihingi ng dispensa sa nangyayari.

Ako? Wala naman. Gusto ko lang namang sabihin sa kanila na nawalan na ako ng ganang kumain dahil sa demonyong nakangiti sa harapan ko, at magwalk-out at bumalik na lamang agad sa Front Desk.

Pero anak pa din kwek kwek, di ako makatayo sa kina-uupuan ko. Pisti.

"Bakit ba apektado ka masyado dyan sa boss mo?"

Nararamdaman mo naman diba? Wag mo sabihin sa akin na naging manhid ka na sa pagiging John Lloyd mo?

"Nagiging obvious ka kasi. Kaya mas lalong gusto niyang asarin ka. Wag kang magpatalo. Ipakita mo sa kanya na hindi ka nababahala sa presensya niya."

Tama. Tama si John Lloyd. Okay, continue.

"Ilang buwan ba ang itatagal ng Internship nyo, Miss Suarez?" Kompirmado. Ako nga ang tinatarget ng gagong ito. Ayaw man lang i-acknowledge ang presensya ko. Bakit? Dahil tinanggihan ko ang imbitasyon kanina? Okay fine.

"Mga t-tatlo o apat na b-buwan Sir." Alam ni Maia, kahit di ko man sabihin, na naiilang ako sa paligid naming tatlo na nakaupo sa mesang iyon.

"Ah ganun ba? Okay naman ba kayo dito sa hotel? Tinatrato naman ba kayo ng mabuti ng mga empleyado dito?" Pakiramdam ko, kahit sila ni Maia ang magkausap, nasa akin lang nakapako ang buo niyang paningin at atensyon. Makatitig kasi siya minsan, imba din eh. Parang nakikita niya ang hubad kong katawan sa ilalim ng mga telang suot-suot ko. Pakshet.

"Okay naman po S-sir. Wala naman hong p-problema. Enjoy naman kami sa OJT namin dito." Ah bahala ka diyan Maia! Basta ako, sa pagkain ang atensyon ko. Para makabalik na agad ako sa trabaho, at makaiwas sa pakikipag-usap ni Boss sa akin. Tss.

"Good." Natahimik din siya sa wakas. Akala ko tapos na siyang mang-usisa. "Ikaw, Mr. Hidalgo. Okay ka lang ba dito?" Tinanong mo na ako nyan kanina Sir, at sa pagkakaalam ko, sinagot ko na din ang katanungang iyan kanina. Nung tiningnan ko siya, halatang ngisi sa halip na ngiti, ang dini-display ng mga labi niya. Tss

"Okay naman po Sir." Kelangan ko ulit gumawa ng paraan para di lumaki ang ulo niya. And I've got a good idea. "Mai, nagawa mo na ba ang project para sa Office System natin?" Baling ko kay Maia. Sige lang Sir, makinig ka. Watch and learn. "Bukas na kasi ang deadline nun."

"H-ha? A-anong project ba?" Nalilito si Maia. Kasi alam nitong nagsisinungaling lang ako. Pero pasalamat na din ako't sinasakyan ni Maia ang gusto kong mangyari.

"Yung pinapagawa sa ating 3 pages na essay tungkol sa Work Ethics at Professionalism In The Work Place. Nakalimutan mo na ba?" Mula sa pakikinig sa amin, nakita ko namang parang nabuhusan ng malamig na tubig ang boss namin, na napatungo nalang sa pagkain nang marinig ako.

Yes! I won. Hahahaha.

"Ah y-yon? O-oo nagawa ko na. Kahapon pa." Buti nalang at sa pagkain niya nakatuon ang atensyon ni BM at hindi niya nakita abg kalituhan ni Maia.

Hahahaha! Ako pa rin ang nagwagi.

Pagkatapos ang ilang minutong katahimikan sa pagitan naming tatlo, sa wakas, natapos na din kami ni Maia.

"Sir, mauuna na po k-kami. Baka hinahanap na kami ni Maam Aileen." Panghihingi ng permiso ni Maia.

"Sige Miss Suarez. Have a great shift." Nakatalikod na kami ni Maia at aktong palabas na sana ng Pantry, nang tinawagbulit kami nito. "Mr. Hidalgo, I need you at my office later at 5PM."

Takte! Ano naman ba ang gustong mangyari nito? Naku, sinasabi ko sayo Sir Mark. Pasalamat ka at kelangan ko tong OJT na to para makapagtapos sa Marso. Kasi kung hindi, hindi ko pagtitiisan yang kalokohan mo.

"Yes Sir." Sagot ko nalang. No choice. At bumalik na nga kami sa pwesto namin.

"What was that all about?" Tanong sa akin ni Maia nang kami nalang ang nasa Front Desk, pagkatapos kaming iwan na ni Maam Aileen. "Paki-explain mo nga sa akin Beast. What's with you and BM?"

"Don't start Mai. Ayoko munang pag-usapan."

"No. Pag-uusapan natin to ngayon, sa ayaw o sa gusto mo. Mamamatay ako sayo eh. Hindi ko alam kung sino ang mas ipa-priority ko. Ikaw ba na bestfriend ko, o siya na Boss natin? Levi naman. Talk!" Utos sa akin ni Maia.

At wala na nga akong ibang nagawa kundi ang sabihin sa kanya ang lahat-lahat ng engkwentro sa pagitan namin ni BM. Pati na yung mga banat ni BM na sobrang nakaka-bother na.

"Yup. He definitely likes you." Konklusyon niya nang natapos akong magkwento.

"Tss. Tae yan! Imposible." Kahit na lumitaw din namannyang anggulong yan sa isip ko, pero napaka-imposible kasi. Ano naman ang naging rason kung sakaling gusto niya nga ako? "Mukha bang bakla o bisexual si Sir sayo?"

"You should know better, Lev. Si Jeffrey nga, hindi naman nakikitaan ng pagka-bisexual yun ah. Ewan ko lang jan sa bago mo. Di mo pa pinapakilala sa akin eh. Basta. Yun ang assessment ko, base sa kwento mo." Pinal na desisyon ni Maya. Tama naman ang argumento niya eh.

"Ayoko na munang isipin yan. Toxic masyado ang taong yun eh. At isa pa, may boyfriend na po ako. At mahal na mahal ko yun." Yun din ang paninindigan ko. "Trabaho na muna tayo ha?" Sarkastikong ngiti ko kay Maia.

===============================

Alas singko na ng hapon. Oras na ng pag-uwi naming mga OJT.

Pero kung bakit ba kasi pinapatawag na naman ako ni BM? Eh kagaya nung dati, walang kabuluhan na namang usapan ang pakay niya, sana nakauwi na din ako kasama ang buong barkada.

Haaay.

Papasok na ako ng elevator papunta sa opisina ni BM, nang biglang may tumawag sa pangalan ko.

Si Jet. Ang boyfriend ni Aiko. Ang pinsan ni Kayne.

Omaygas! Oo nga pala. Pinsan siya ni Kayne! Pisti na.

Ay. Siguro di din niya alam ang tungkol sa amin ni Biko. Sana di pa pumutak ang bibig niyang si Aiko at sinabi kay Jet ang tungkol sa amin.

"Oy. Jet. Kumusta?" Sabi ko kay Jet nang makalapit na kami sa isa't isa. Na-o-awkward ako kasi ngayon pa lang kami magkakausap na kami lang, at isa pa, naiilang ako dahil nga alam kong pinsan sya ng boyfriend ko, at napa-paranoid na din ako kung alam ba niya o ano.

"Okay naman Lev. N-nakita mo ba si Aiko? Susunduin ko sana sya eh." Nagkakamot pa ng ulo si Jet. Mukhang kanina pa niya inaantay ang nobya.

"Oo Jet, kaso kanina pa kasi sila nakaalis eh. Di ka ba niya tinext?"

"Patay. Naiwan ko kasi ang cellphone ko sa bahay eh. Di ko kasi namalayan ang oras. Alas singko na pala. Ikaw, bakit di ka pa nakauwi?"

"Ah, p-pupunta pa kasi ako sa opisina ni BM eh..." May idudugtong pa sana ako na kasiipinatawag ako ni Boss, pero napansin kong napangisi si Jet. Nahiwagaan naman ako sa ngisi niyang iyon. "B-bakit Jet?"

"Ikaw ha! Naglilihim na kayo sakin ngayon." Pangangatyaw ni Jet na may kasamang mahinang siko pa sa tagiliran ko. Nabigla naman ako sa sinabi nito. Wag mo sabihing...

"H-ha? A-ano ibig mong sabihin, Pards?" Ngayon lang kami nagkausap nitong si Jet ng kami lang, pero may kislap ang mga ngiti at mata nito na hindi ko naiintindihan.

Natawa naman si Jet. "Alam ko na kasi. Nasabi ni Aiko sa akin. Pero wag kayong mag-alala ni Insan, lablyp nyo yan. At kung san kayo masaya, nakasuporta lang ako." Shit! Alam nga nya! Tangina. "Basta alagaan mo ang pinsan ko ha?"

Di ko alam ang mga salitang sasabihin. Tanging tango nalang ang naging sagot ko nang nagpaalam na syang sundan nalang sa daan si Aiko.

Arrrrgh! Papano ko ba sasabihin to kay Kayne ngayon? Kahit binigay na ni Jet ang salita niyang di sya mag-iingay, panigurado, susumpungin na naman ng paranoia ang boyfriend ko. Pero bahala na. Karapatan naman niyang malaman. Pero sana, maintindihan niya ang sitwasyon.

Haaay.

Ilang buntong-hininga ang pinakawalan ko habang wala sa sariling naglalakad papunta sa opisina ni BM.

Gulat na gulat pa rin ako sa ibinunyag ni Jet.

Biko, sana wag kang magalit ha? Sinabi nga ni Aiko kay Jet, pero binigay naman ni Jet ang pangako niyang hindi siya magsasalita eh. Sana naman pakinggan mo ako.

"Mr. Hidalgo, okay ka lang ba?" Bigla akong bumalik sa reyalidad ng matantong nasa harapan ko na pala at nakaupo sa swivel chair niya si BM. "You're overdoing yourself. Come, have a seat." Paanyaya niya. Wala na akong nagawa kundi ang umupo sa harapan ng mesa niya. Nang makabawi ako sa pagkakablangko na naman, nakita ko itong napangiti.

"Sir bakit nyo po ako pinapunta?" Direchahang tanong ko. Ayoko ng magpaliguy-ligoy pa. Gusto ko ng umuwibat magpahinga.

"Nagmamadali ka atang umuwi Mr. Hidalgo. May lakad ka pa ba?" Tangina naman oo! Bakit ba kasi tanong ito ng tanong tungkol sa personal kong buhay? What do you want from me?!

"Wala naman po Sir."

"Good. Then let's have coffee muna bago kita ihatid pauwi?" Ngisi niya.

This guy is unbelievable. Hindi ko alam kung talagang matalino, disente, masungit at strikto nga ba ito na dati ko pang naririnig sa ibang empleyado dito, o sadyang napaka-unprofessional nya lang talaga para imbitahan ako sa mga bagay na hindi ko naman alam kung bakit niya ginagawa.

"Mr. Hidalgo, I'm waiting for an answer." Pormal pero puno ng superyoridad na saad nito.

"No Sir, I----"

"Are you gonna keep on refusing and rejecting me over and over again, Mr. Hidalgo?" Ayan. Halatang may halong pagka-irita na sa pinipilit na kontrolin na tono sa boses niya.

Gustung-gusto ko ng tanungin at ibato sa kanya ang mga tanong na kahapon pa naglalaro sa utak ko.

What do you want from me Sir Mark? Why are you doing this?

Bakit ako pa?

"Look Mr. Hidalgo. I just wanna be friends with you. That's it. Why do you keep on pushing me away? I don't think a friendship between a boss and his employee is bad, after all. So why are you doing this?" Tila gumuguho na ang matigas na aura na laging suot-suot ni BM sa sinabi niyang ikinagulat ko din.

Friendship nga lang ba ang habol mo sa akin BM?

"Ayan! Dyan tayo magaling. Assume pa more."

Can you blame me? Kahit nga si Maia, yun din ang nakikita niyang motibo eh. Tas ikaw kaya ang imbitahan sa kung anu-anong mga bagay, eh hindi naman kayo masyadong close. Di ka pa rin ba magdududa?

I need to make a distance between the both of us. Boss ko siya, at empleyado niya ako. At lalong hindi ako ganung klaseng tao na nagpapaka-sipsip sa Boss niya para makakuha ng mataas na posisyon sa trabaho.

Ipagpalagay na nating pagkakaibigan nga lang talaga ang gusto nito, pero ang katotohanang hindi ako komportable sa mga ipinapakita niya ay sa tingin ko nama'y sapat na na dahilang upang tanggihan ko siya.

Ayokong lumabas na bastos, ngunit kailangang malaman niya ang saloobin ko.

"Sorry Sir. But I need to refuse your offer. I'm not comfortable with it. And this is just plain work. So please Sir, with due respect, stop it." Nakita ko siyang nadismaya nalang at napalingon sa ibang direksyon, pero wala akong pakialam. "I need to go Sir. Bye."

At dali-dali ko ng tinahak ang pinto at sumakay ng elevator. Nilisan ko ang hotel na iyon na isang bagay lang ang nasa isip.

May boyfriend ka na na mahal na mahal mo, at kung anu't anuman ang talagang pakay nito, wag mong pansinin.

Kung sakaling pag-initan niya ako sa hotel nang dahil sa ginawa ko, wala akong pakialam. Madami pa namang pwedeng malipatan na mga hotel jan eh.

Bahala na si Batman.

- Itutuloy -