The John Lloyd Diary - Chapter 6

The John Lloyd Diary

Chapter VI

by: Apple Green

jaceanime@gmail.com

"Biko. May sasabihin sana ako sayo. Sana di ka magalit." Kelangan kong sabihin sa kanya na nakita nina Jane ang pictures niya sa phone ko.

"Oh no Levi. What did you do this time?" Nakadapa siya sa kama ko habang minamasahe ko ang likod niya. Sana di kami magkagulo nito, kahit alam kong malaki ang posibilidad na ganun nga ang mangyayari.

"Kasi.."

"Kasi ano?"

"Sabihin mo na. Wag na wag kang maglilihim ng mga bagay-bagay, lalo na sa ganito kasensitibong usapin. He needs to know, Levi."

Oo na! Sasabihin ko na nga.

"Kasi.. n-nakita ng mga kaibigan ko ang mga p-pcitures mo." Please Kayne. Wag kang magagalit. Huhuhu.

"What?! Papanong----"

"Nakalimutan ko kasi i-activate ang s-security ng p-phone ko. Sorry Biko." Nakatungo kong saad.

Tahimik lang siya.

Isang minuto ang lumilipas.

Dalawa.

Tatlo.

Apat.

Limang minuto.

Limang minuto ng katahimikan at ilangan.

"B-biko, s-sorry na. H-hindi ko s-sinasadya." Paghingi ko ng tawad. "W-wag kang mag-alala. Mapapakiusapan naman ang mga kaibigan ko-----"

"Sa tingin mo?!" At bigla nalang tumayo si Kayne at isinuot ulit ang damit niya. Kinuha ang bag sa may dining table, at aktong lalabas na ng apartment ko nang tawagin ko siya.

"Biko. Mag-usap muna tayo. Please. Wag ka muna umalis."

"Para ano pa, Levi? I am doomed. Nakita na nila ang picture ko. Worse is, baka may isa sa kanila ang nakakakilala sa akin." Kita sa mata ni Kayne ang inis at galit.

"Sorry na Biko. Papakiusapan ko nalang sila na wag ng mag-ingay. Please, wag ka na magalit."

"Sa tingin mo mapipigilan mo sila? I doubt it!" At tuluyan ng lumabas ng unit ko.

At ako, naiwang nakatulala at nabigla sa nangyari. Alam kong sobrang higpit ni Kayne sa mga bagay-bagay, pero ang iwan ako bago pa man namin mapag-usapan ang problema namin?

Unfair!

Oo. Inaamin ko. It was my fault for being so damn careless about my things. Pero, sapat na ba yun para mag walk-out siya ng ganun-ganun nalang?

At isa pa, kilala ko naman ang mga kaibigan ko eh. I know them better than he does. So bakit ganun-ganun nalang siya kung makapag-react? Napaka baseless naman ng pagka paranoid niya!

Another thing: the city is so big. Imposible naman yatang ang isang kagaya niya na tiga Raviola, ay kilala sa amin na mga taga State U. Sobrang malaki ang mundo para may agad-agad na makakilala sa kanya.

I know he's discreet and he's keeping this a secret. Alam ko naman yun. Pero, bakit ganito?

Napabalikwas ako ng bangon sa kama ko nang biglang bumukas ulit ang pinto ng unit ko, at iniluwa nito si Kayne. May halong inis pa din sa mukha nito, pero mas umaapaw ang blangkong ekspresyon niya. Nakatayo lang siya sa may pintuan, nakatungo. Ako, nakamasid lang sa kanya. Katahimikan.

"Biko." Tawag ko sa kanya, kapagkuwan.

"N-nakalimutan ko ang t-towel ko." Palusot niya. Alam kong alam nito na nailagay na niya sa bag niya kanina ang towel na ginagamit niya sa kanyang mga kamay. He sweat a lot. In his hands. Gusto kong mapangiti sa inakto niya, pero hindi ito ang tamang lugar para dun.

"B-biko. Mag-usap muna tayo. Please? S-sorry na." Nakita ko siyang bumuntong-hininga at pumasok ng tuluyan sa unit ko. Umupo sa sofa at nakasapo sa noo na nananahimik.

"What are we talking about?" Matabang niyang tanong. Tumayo ako mula sa kama at tinabihan ito sa sofa. Nasa posisyon sya kung saan mahihirapan akong magpa-cute at maglambing. But nevertheless, I will do it. Kasalanan ko to. Dapat lang.

Nakatungo lang siyang nakaupo sa sofa. Nakapatong ang mga siko sa tuhod niya at nakahilamos naman sa mukha niya ang mga kamay. Ayaw niya atang magpayakap sa posisyon niya.

But I should know better. Magaling ako magpa-cute, at epektib tayo pagdating sa mga bagay na yan. Isinuksok ko ang ulo ko sa puwang sa pagitan ng katawan niya at ng mga braso niya, at sinubukan siyang kausapin sa ganoong posisyon.

"Biko. Sorry na. Inaamin kong kasalanan ko yun, pero sana naman bigyan mo ako ng pagkakataon para maitama ko yun. Please Biko." Nakapikit lang siya. Tahimik. "Biko. Please. Kilala ko naman yung mga kaibigan ko eh. Alam kong mapapakiusapan ko sila."

"Foul, Levi. Nag-usap na tayo tungkol sa bagay na ito. At alam mo ang sitwasyon ko." Kinuha niya ang mga kamay mula sa mukha niya at inilagay sa gilid ko. Nun ko siya niyakap. I'm not giving up. Unfair ka Kayne, pero tangina, mahal kita!

"I promise. Aayusin ko to. Bigyan mo lang ako ng pagkakataon. Please Biko?" Nakabaon lang sa dibdib niya ang mukha ko, nang maramdaman kong inaangat niya ito para salubungin ang mukha niya.

He gazed into my eyes. And the next thing I knew? He was kissing me. And the rest was history. And censored too.

Umuwi siya pagkatapos ng isang mainit na tagpo sa pagitan naming dalawa. Pero masaya ako at naging okay na kami. I made a promise that whatever trouble I caused, I will make it right. At sisiw lang yun. Kilala ko sila. Mapapatahimik ko ang mga kaibigan ko. Whenever I want to.

=====================

Unang araw ng huling semester ko bilang isang college student. Nasa Conference Room kami ng college namin para sa aming OJT Orientation. This semester, we need to render 400 hours of internship. Hassle, pero kelangan eh.

Maaga akong nakarating dito. At tanging kami pa lang ni Aiko sa aming magbabarkada ang nandirito na. Papunta pa lang daw sina Maia.

"Pssst." Tawag sa akin ni Aiko. "Levi."

Napalingon naman ako sa katabi kong si Aiko. "Yup?"

"Pwede bang patingin ulit ng picture ni Biko?" Ngiti nito sa akin. Noong sumunod na araw pagkatapos kong sabihin kay Kayne ang nangyari, agad kong kinausap at pinakiusapan ang buong tropa na kung pwede, amin-amin nalang ang balitang iyon. Ikinwento ko sa kanila kung bakit kailangan kong pangalagaan ang sekreto ni Kayne. Nagpapasalamat naman ako't naunawaan nila ang hinaing ko.

"B-bakit?" Pinapagpawisan tuloy ako sa naging pakiusap ni Aiko.

"Basta! Sige na. Please? My mouth is zipped. Nagpromise na ako sayo about this, diba?"

"Sige na nga." At kinuha ko ang phone ko, at binuksan ang gallery. Nung nakita ko na ang picture ni Kayne, binigay ko ito kay Aiko. "Eto. Aanhin mo ba yan?"

"Basta nga." At inabot nito ang phone ko. "OMGWTF! A-ano ba pangalan niya?" Naibulalas ni Aiko nang makita nito ang picture ni Kayne.

Nag-isip pa ako. Alam kong mapagkakatiwalaan naman itong si Aiko eh. "Uhmmm.. K-Kayne?"

Nanlaki naman ang mga mata ni Aiko. "D-dela Rosa?" Furks! How did she know?

"Paano.. Bakit mo n-nasabi?" Shit. Kamuntikan na akong madulas.

"Wag ka na magkaila Lebleb. Kilala ko siya!" Shit shit shit! Why did you have to open your freakin' mouth Levi? Magbigti ka na! Tsk.

"Oh my God. Wag kang magbiro, babae ka! Please lang. Tell me you're kidding."

"I'm not. This, my dear, is the famous Mark Kayne Dela Rosa. Jusko! Kilalang-kilala siya dati sa school namin. Siya ang Class Valedictorian sa batch nila." Pero ang mas nakakatawa, mas nanlaki pa ang mga mata ko sa mga nalaman ko mula kay Aiko. "Don't tell me that he didn't tell you?"

Napa-iling nalang ako. Walang mahanap na salita upang itugon sa kaibigan ko.

"I don't know him personally though. At alam kong hindi niya ako kilala. Pero grabe. I didn't expect na ganun pala siya. Kaya pala ayaw niyang may ibang nakakaalam." Shit! Game over for you Levi. Kayne is going to be so furious about this! "But, anyway, buhay nyo naman yan eh. Pero tangina Levi! Ang swerte-swerte mo sa Biko mo!"

"Wag ka ngang maingay!" Saway ko kay Aiko nang mapansin kong pinagtitinginan na kami ng iba naming kaklase. "Please. Sobrang please lang Aiko. W-wag na sana tong kumalat pa. Mapapatay niya ako."

"At bakit ko naman gagawin yun? Buhay nyo yan, my dear friend. Pang-supporting actress lang ako. I'm just happy for you na sya ang Biko mo. Ang haba ng buhok mo brad!" At sinuntok pa ako nito sa braso.

"Salamat. Maraming salamat, magandang binibini." Ngiti ko sa kanya.

Habang hinihintay namin ni Aiko ang iba naming barkada, at ang pagsisimula ng programa, kinwentuhan pa niya ako ng mga bagay-bagay na nalalaman niya tungkol kay Kayne.

He was the top of his class. Madaming mga contest at kung anu-ano pang mga pangkatalinuhang aktibidad ang sinalihan nito noong High School pa sila. He even joined a national quiz bee something in Manila, and even got first place. Wow! Just wow. Nakakapangliit sa sarili ang mga nalaman ko. Ang talino pala talaga niya no?

Pero bukod sa mga karangalang naidulot ni Kayne sa school nila noon, at ng ibang maugong na balita tungkol kay Kayne dati, wala ng ibang naikwento si Aiko. Kahit anong impormasyon tungkol sa personal na buhay ng boyfriend ko, o kahit man lang kung saan ito nakatira, nganga.

Pero sige lang. Sa tamang panahon, malalaman ko din ang lahat tungkol kay Kayne.

You know, I like this challenge. Yung tipong, ikaw mismo ang maghahanap ng mga impormasyon at detalye tungkol sa buhay ng isang tao. Hindi yung tradisyunal na paraan, kung saan isusubo nalang sa iyo ang mga bagay-bagay tungkol sa kanila.

One thing I like about this relationship is that, it brings me so much excitement through puzzles I never imagined I would solve before. Sa mga nangyayari, para kasing dahan-dahan mong binubuksan ang regalo na ibinigay sayo. You're excited to know what is in that box, and yet, you are also enjoying the thrill and the curiousity.

And yes! Mahal ko na nga si Kayne.

Alam kong magdadalawang buwan palang kami, pero ito na yun eh. This is it!

Yung pakiramdam na kahit madami kang pwedeng ipintas sa ugali niya, na madami kang ayaw na bagay sa isang tao na nasa kay Kayne, pero nagsisimula ka ng magustuhan ang mga bagay na yun?

Halimbawa, kay Kayne. He's demanding, he's bossy, he's unfair most of the times, and he's also possessive and clingy. Grabe siya kung makapag-demand kapag gusto niya ng masahe. Tas pag nagkakasama kami, bawal na bawal ang maghalungkat ng phone or any gadget. Gusto niya, sa kanya lang lahat ng oras at attention ko. He's something. Really.

But, at times na hindi kami nagkikita? Hinahanap-hanap ko yung mga hindi magagandang ugali niya. I don't know why. Maybe I'm just too attached to him already. Tanginang kupido ka! Namamana ka naman ng wala sa schedule eh.

=====================

"B-biko?" Ewan ko kung sasabihin ko ba sa kanya ang mga nalaman ko nung isang araw mula kay Aiko o wag na muna. Magkahalong kaba at kasiyahan ang nararamdaman ko ngayon na andidito na naman kami sa unit ko. Magkasama. Magkayakap.

"Hmmn?" Tugon niya. Nakayakap siya sa akin habang kapwa kami nakahiga sa kama ko.

Trust. Communication. And honesty.

Right. I should tell him.

"Ang talino mo pala talaga no?" Panimula ko na nakangisi. I just can't blurt things out directly to him. At hindi ko alam kung gano kahaba ang itatagal ng ngising inilagay ko sa aking mga labi.

"Sabi ko nga, di ako matalino. Am just hardworking, and that's it." Your humbleness. Ikaw na.

"Class Valedictorian at naging first placer sa isang national quiz bee sa Manila, back in 2008. That's how you define hardwork." Sarkastikong saad ko. Nanlaki naman ang mga mata niya na parang ayaw makapaniwala na nalaman ko ang mga bagay na yun. Hindi naman kasi niya sinabi ang mga yun sa akin.

"H-how did you---"

"Well, let's just say that I have my ways of getting information. At iyon, mahal ko, ay isang sekreto." At ninakawan ko pa ito ng isang mabilis na halik sa mga nakaawang niyang mga labi. Di pa siya nakakabawi mula sa pagkakagulat sa mga ibinunyag ko.

I knew, I caught him off his guard. Siguro hindi niya inexpect na malalaman ko. Technically, di naman talaga ako nagresearch. Information just found its way to me.

Ngumiti lang ako sa kanya nang makitang pinandidilatan na niya ako. Alam kong sunod na niyang itatanong kung papano ko nalaman ang mga impormasyong iyon.

Sasabihin ko ba? Teka. Nagdadalawang-isip pa ako. Tsk. Baka magwalk-out na naman siya. Ay! Bahala na. Di ko naman inaasahang makikilala siya ni Aiko eh.

"Uhmmm, B-biko, ang t-totoo niyan kasi.. k-kilala ka ng isa kong k-kaibigan." Ang ngisi na naging ngiti sa aking mga labi ay binura ng matinding kaba sa naging reaksyon ni Kayne. Pinikit nito ang mga mata sabay pakawala ng isang malalim na buntong-hininga at hinilamos ang dalawang palad sa sariling mukha.

Galit at naiinis na siya. Pero sana, di sya magwalk-out na naman. Sana bigyan nya pa rin ako ng pagkakataong mapag-usapan namin ito.

"P-pero wag kang mag-alala. K-kilala ko si Aiko. Mapagkakatiwalaan yun! Wag ka ng magalit. Please." Alam kong hindi niya tatanggapin ang naging eksplenasyon ko. He's a perfectionist and he is a man of proof. There and then, I knew, I'm dead.

"Aiko?" Matabang niyang tanong.

"Aiko Montemayor." Natatarantang kinuha ko ang phone ko at binuksan ang isang application. "Here, try to check her FB account." Kinuha niya ang phone sa aking kamay at tiningnan lang ako na halatang inis na inis pero blangko ang ekspresyon ng mukha.

Inilipat nito ang atensyon mula sa akin patungo sa mga impormasyong nakalagay sa aking screen ng phone ko. "Oh great! Tss." Mahinang saad ni Kayne. Klarong-klaro ang pagkairita sa mukha at boses nito.

Habang pareho kaming nakatingin sa profile ni Aiko sa FB, di ko naman maiwasan ang hindi kabahan sa kung anumang maaaring idulot niyon sa amin ni Kayne. Pero di ko naman kasi kasalanan kung kilala siya ni Aiko, samantalang tinatago niya ang tungkol sa totoo niyang pagkatao. Malay ko bang sikat pala siya? Di naman kasi siya nagkukwento masyado tungkol sa buhay niya.

"Aiko Montemayor." At nakita kong isa-isa ng hinahalungkat ni Levi ang mga pictures ng aking kaibigan sa profile nito. "Familiar." Narinig kong sabi ni Kayne. Nasa phone at FB pa rin ang lahat ng atensyon nito.

"Biko. W-wag ka ng magalit. Mabuting kaibigan naman si Aiko eh." At niyakap ko siya mula sa gilid, ang ulo ko ay nakahilig sa likod niya.

"Ano pa ang sinabi niya tungkol sa akin?" Matabang niyang tanong.

"W-wala naman. Y-yun lang namang tungkol sa pagiging matalino at sikat mo sa skwelahan nyo dati."

"Sigurado ka?" Pinandidilatan na nya naman ako. "Sinabi mo ba'ng----"

Di ko na siya pinatapos. "Oo. At oo, alam niya ang tungkol sa pagiging discreet mo. Pinakiusapan ko siya, at alam kong safe ang bagay na to sa kanya."

"Ano sinagot nya nung nakiusap ka?" My goodness! Napaka-paranoid.

"Sinabi niyang ano naman daw ang makukuha niya kung ipagkakalat niya ang tungkol sayo." Parang nabunutan ng tinik sa lalamunan si Kayne nang marinig ang mismong sinabi sa akin ni Aiko. "Sabi ko naman kasi sayo, ikaw lang ang paranoid Biko eh."

"You don't know what you are talking about Levi. Hindi ako nagbubuhat ng bangko ah, pero sa totoo lang, kilala ang buong angkan namin sa amin, sa kabilang bayan. At ginagawa ko lang ito para protektahan ang pamilya ko. Sana maintindihan mo." Paliwanag ni Kayne.

Para akong nabuhusan ng malamig na tubig sa sinabi ni Kayne. Tama siya. Hindi lang naman siya ang tao sa paligid niya, may pamilya siyang dapat isipin bago gumawa ng kung ano. Hindi kagaya ko na sarili lang ang iniisip, na walang pakialam sa sinasabi ng iba.

Pero kung ganun nga, bakit pumayag siyang makipagrelasyon sa akin?

"Kaya nga patago lang ang ginagawa niyo diba? Kaya nga ayaw niyang may ibang nakakaalam. Mag-isip ka Levi!"

"Levi. Naiintindihan mo ba ako?" Nabigla ako nang ang mga seryosong mata ni Kayne ay sumalubong sa aking pagbabalik sa reyalidad.

"Y-yes, Biko."

"Sana wala ng ibang makaalam nito ha?" Tumango nalang ako.

Wala akong ibang magawa eh.

Kahit hindi ko gustong itago mula sa iba ang relasyon namin.

Kahit na gusto kong ipagsigawan sa lahat na mahal namin ang isa't isa.

Kahit gusto kong lumabas naman kami paminsan-minsan, at mag-date sa ibang lugar. Hindi kagaya ng nakagawian namin na nasa apartment ko lang.

Gustung-gusto kong wag umayon. But do I have a choice? Mahal ko si Kayne, at ayokong makipaghiwalay ng dahil lang sa gusto nitong ilihim ang lahat sa amin. Para kasing ikinakahiya niya na ako ang boyfriend niya. Pero.... tangina!

Wala akong magawa! Kailangan kong sumunod sa kagustuhan ni Kayne.

"Biko." Tawag sa akin ni Kayne nang mapansin siguro nitong nagtatalo ang loob ko't lumitaw ang kalungkutan sa aking mukha. "Wag ka ng malungkot. Ngayon lang naman to eh. Sa tamang panahon, magagawa din naman natin yung mga gusto nating gawin sa labas eh. Pero sa ngayon, intindihin mo muna ako. Ha?"

Selfishness.

Yun ang unang salita na pumasok sa utak ko.

Ewan ko lang kung sino sa amin ang selfish eh.

Siya ba na gustong siya na muna ang intindihin sa mga gusto niya, na hindi man lang kinukonsidera ang damdamin ko?

O ako dahil gusto kong makasiguro na hindi niya ako ikinakahiya sa iba, at gustong wag niyang isipin ang sinasabi ng iba, para sa relasyon namin?

"Biko. Please?" Pagsusumamo sa akin ni Kayne. Eh ano pa nga ba ang sasabihin ko? Tss.

"Oo na, sige na." At wala na nga akong sinabi, kundi ang magparaya nalang. Mahal ko si Kayne. At kung talagang mahal ko siya, makakapaghintay ako kung kelan magagawa na namin ang mga bagay na normal na ginagawa ng mga magkatipan sa publiko. Haaay.

"Promise? Wala ng ibang makakaalam ng tungkol sa atin?" Ngiti niya. Putek! Ginagamitan na naman ako ng salamangka nitong boypren ko.

"Promise." Finally, I reluctantly relent and surrendered to his demands.

"Thank you Biko." At ginawaran niya ako ng halik sa labi at yumakap sa akin. "I love you." Narinig kong saad niya nang bawiin niya ang kanyang mga labi at ipinahinga ang ulo sa dibdib ko. Napangiti ako sa narinig ko. Miminsan lang kasi kung sabihan ako nun ni Kayne.

"I love you too, Biko. Mahal na mahal kita." At ako naman ang humalik sa noo niya.

=============================

Tatlong linggo ang nakakalipas mula ng huli niyang dalaw sa apartment ko.

Kating-kati na akong makita siya. Dati naman kasi, hindi ganito ang sitwasyon namin eh. We see each other once a week. Bihira lang na umaabot sa dalawang linggo ang pagitan ng pagkikita namin.

Last week pa ako text ng text at tawag ng tawag sa kanya. Busy daw. May ibang ginagawa. Ayaw namang sabihin kung ano ang pinagkakaabalahan niya.

This is one thing I hate about him. Kung gano ako kabukas sa mga bagay na ginagawa at pinupuntahan ko, na halos kada limanag minuto ko siyang tinetext, ay ganun din siya kasaradosa mga bagay na nangyayari sa paligid niya. Dagdagan pa na bibihira lang siya magtext at tumawag sa akin.

Kahit busy ako sa iskwela at sa OJT namin, ginagawan ko pa rin ng paraan para maitext siya at makumusta. Pero sa kasamaang palad, lahat ng mga mensaheng iyon, ay puro tanong ang bumabalik sa akin.

Nabasa ba niya?

Busy ba sya para hindi makareply?

Kumusta na kaya siya?

Nakakain na ba siya?

Mga bagay na ganun. Siguro hindi nyo naman ako masisisi kung mag-alala ako sa kanya diba? Hindi ko naman hinihiling ang buong oras niya para sa akin. Ang akin lang, sana naman, maisipan din niyang maalala na may boyfriend siyang tao na nag-aalala sa kanya.

"Ah basta ako, naniniwala ako sa kasabihan na kahit gaano pa kaabala ang isang tao sa buhay niya, kung mahalaga ka talaga sa kanya, gagawa at gagawa siya ng paraan para magparamdam sayo." Napalingon naman ako kay Dianne at sinamaan ito ng tingin. Alam kong ako na naman ang pinagtitripan ng mga ito.

Nasa may sala kami ng bahay nina Maia. Buong barkada, kumpleto. Sina Maia, Dianne, Gino, Jane, Aiko, Aldrin at Chuck. Sabado kasi at pareho kaming pahinga sa OJT namin.

"Uy. Wag nyo ngang binu-bully tong si Lebleb." Nasiyahan naman ako sa pagtatanggol sa akin ni Chuck. "Kita nyo na ngang iniicha-pwera na siya ng boyfriend niya eh, ganun pa kayo!" At pinagtawanan na ako ng lahat. Siniko ko si Chuck, akala ko pa naman ay mga kaibigan ko sila. Tss.

"Ba't ba napaka Anti-Biko nyo? Selos lang kasi walang lovelife?" Pangangantyaw ko sa kanila. At tawanan pa rin ang isinagot nila sa akin, habang nagmemeryenda ng samu't saring chichirya.

Apat na araw na kasing walang balita mula kay Kayne. At ako naman, nakaisip ng paraan para magpakita siya sa akin, tinigilan na ang kakatext sa kanya sa nakalipas na dalawang araw. Tingnan ko lang kung di niya ako ma-miss.

"Okay na ang walang lovelife kesa sa ilihim ka ng partner mo, no? Magbo-boypren tas itatago ka lang, ano yun? Muntanga lang?!" Pang-aasar ni Jane. Grabe. Ambu-bully nitong mga taong ito. Kaibigan ko ba talaga ang mga ito.

Sinaway siya ni Maia. Si Maia na nga lang ang tanging nakakaintindi ng kinatatayuan ko ngayon eh. "Di pa rin ba siya nagpapakita, beast?" Tanging iling lang ang naisagot ko. Maya-maya ay tumunog ang phone ko. Natuwa naman ako sa nabasa kong tumatawag sa screen nito. Sinenyasan ko ang buong tropa na tumahimik muna.

"H-hello babe?" Excited na sabi ko pagkasagot ng tawag.

"Bakit hindi ka na nagtetext?" Wow. Nagulat ako sa tanong niyang iyon. Ako pa ang tinatanong niya ng ganun?

"Eh, hindi ka nga rin nagtetext eh." Sumbat ko sa kanya pero nakangiti lang ako. Namimiss ko si Kayne.

"Kayne! Biko! Halika. Jam tayo. Di ka pa namin nakikilala eh. Pakilala ka naman." Sigaw ni Dianne at kinakausap ang kausap ko sa phone. Napangiti naman ako sa imbitasyon ng mga kaibigan ko.

"Sino yun? Bakit alam nya ang pangalan ko?!" Di ko na alam kung sino ang unang sasagutin nang sabay-sabay nagsalita ang nasa telepono at ang mga kasama ko. Nalulunod ako sa ingay.

"Ah Biko. S-si Dianne yun." Tumayo ako mula sa sofa at pumunta sa may porch nila Maia para makalayo sa ingay ng barkada.

"What?! Akala ko ba wala ka ng ibang pagsasabihin ng tungkol sa atin? Akala ko ba si Aiko na ang una at huling makakaalam?"

"Biko let me explain------"

"I am so disappointed at you Levi." At tuluyan ng binaba ang tawag. Takte! There goes his ego. I tried ringing him back, but he turned off his phone already. Great. Just great!

Iniwan na niya naman akong nakabitin sa ere.

Bakit ba ganito siya ka unfair sa akin?

Is he even serious about this relationship?

O baka naman mas mahalaga ang sarili niya kesa sa nararamdaman ko, sa amin, at sa relasyon namin?

Tangina!

San ba ako lulugar sa relasyong ito?!

- Itutuloy -