The John Lloyd Diary - Chapter 4

The John Lloyd Diary

Chapter IV

by: Apple Green

jaceanime@gmail.com

Author’s Note:

Guys! Please don’t forget to add me up sa FB para close-close tayo, at paki-like na rin po sa Page ko na The Red Ink to get teasers and updates for the series I am writing. The links are below para di na kayo ma hassle sa kaka-type. Anyway, di ko na patatagalin tong AN ko. Sorry po sa halos isang linggong pag-aantay. Eto na po ang pang-apat na banat sa ating kwento. Hope you guys like this one.

PS. Kaway-kaway kina Kuya Nards, Ihno Sansenin, Ken, Ren Ren, kay Misha Xela, at kay Kuya Yuen, Nhe, Kuya Red. Syempre hi din kina Axel De Los Reyes, Kuya Rye, at kay Pinunong Blue Ranger na mga kasamahan kong manunulat sa blog na ito. At syempre sa mga admin natin sa MSOB. I love you much much guys! Hart hart.

- Jace

 Jace's FB Account and The Red Ink (Jace's Page)

 

======================================================

"Please Lev. I beg you." At tuluyan na nga niyang nahawakan ang aking mga kamay. "Come back to me! Mahal na mahal kita."

Assuming na kung assuming. But I knew this would come out. Akala ko madali lang harapin ang mga ganitong sitwasyon -- heck, I didn't even imagine myself to be in this kind of mess. Ang hirap pala!

Torn between two lovers.

Tss. Akala ko sa mga palabas lang sa TV at mga nobela nangyayari ang ganito. Kahit pinangarap ko, na kahit imposibleng pag-agawan man lang ako ng dalawang mangingibig, mahirap pala kapag nasa mismong sitwasyon ka na.

"Eh di wow! Ikaw na mahaba ang buhok. Ikaw na pinag-aagawan ng dalawang lalaki. Masaya ka na't nangyayari na 'to sayo ngayon? Eh diba eto naman ang pinangarap mo dati? Tiisin mo, ginusto mo to eh!"

"Jeff.." Hindi ko na alam ang susunod kong sasabihin. Alam mo yung pakiramdam na pina-plano mo ang isang bagay, pero nung dumating ka na sa punto kung kelan gagawin mo na ang plano mo, bigla ka namang naguguluhan at nagdadalawang-isip kung tutuloy ka ba o hindi?

I miss Jeffrey. Katangahan na kung katangahan, pero mahal ko pa rin siya. At least, at this point. Malaking parte pa rin ng puso ko ang nasa kanya. Pero tulad nga ng iba ko pang inaalala, komplikado na ang lahat para makipagbalikan sa kanya.

And not just those things, there's also Kayne.

Si Kayne na nagbigay sa akin ng panibagong pag-asa. Ng bagong simula. At bagong pag-ibig, na kahit masyado pang maaga para mag-conclude, ay nararamdaman kong posible naman sa aming dalawa.

"I think you have chosen already. Siguro nanghihinayang ka lang na pakawalan ang hindi mo pinili. But, that's not good Levi. You are being unfair. This meeting's purpose is to execute your decision."

Tama. Ayoko ng ulitin ang mga pagkakamaling nagawa ko noon. I need to straighten things out and move forward with the one I've chosen.

"Lebleb." Nakikinita ko na ang mga luhang sumisilay sa mga nagsusumamong mata ni Jeffrey. "Let's start all over again. I promise, this time, we will succeed and be happy together. Give me another chance."

"Jeff, the truth is..." Hindi ko magawang sundan ang aking mga sasabihin pa.

But for the sake of fairness and being able to move onwards, I know that I need to toughen myself and tell him how I feel.

"The truth is, I am here for us to end everything, and.." Ang mga mata ko na nakatuon sa kanya ay kusang lumihis. "..to have a proper c-closure."

"No. Hindi." Iling niya. Nakikita ko sa kanyang mga mata ang sakit na nirerepresinta ng mga luhang nangingilid na sa mga ito. "Alam kong nagkamali ako noong nakaraan Lev. Akala ko kasi kaya ko ng mabuhay ng wala ka na. Pero heto ako ngayon, at inaaming pinagsisisihan ko ang mga iyon. Please Lev. Kaya pa naman nating magsimula ulit diba?"

"Jeff. I've already given myself to someone. Isang tao na kahit di ko pa lubusang kilala, sigurado ako sa sarili kong sumugal, para lang makapagsimula ulit. I want to start all over again. And I know, we both know, that we can't do that together."

"Lebleb naman. Bakit sa isang estranghero ka pa magsisimula? You've known me for years, and you know that we still do love each other. Can't we just do that?" Unti-unti ng nahuhulog ang luha sa kanyang magkabilang pisngi.

"That's the problem Jeffrey. We do love each other, but there are some things in the past that up to now, we haven't came into good terms with. Sa tuwing sasabihin nating magsisimula tayo, yung mga problema pa rin natin dati ang nagiging dahilan ng ating mga away. Di ka ba napapagod?" Wala na akong pakialam kung may makarinig sa amin.

"Let's just have faith in our love Levi. We can make it. Please. Wag mo akong iwan." Mahigpit na ang hawak ni Jeffrey sa kamay ko, rason para bawiin ko ang mga ito. "I love you, Lebleb ko."

"Sorry Jeff. Minsan kasi, hindi sapat ang pagmamahal lang para magtagal ang isang relasyon. Gusto kong matapos ang lahat sa atin na maayos, pero mukhang hindi pa ata ito ang tamang panahon. Mauuna na ako. Salamat."

Agad akong tumayo at dali-daling tinungo ang pinto ng restaurant.

"Levi! Lebleb!" Tawag pa ni Jeffrey nung makalabas na ako pero hindi ko na yun pinansin.

Ayoko siyang saktan, pero ayaw ko din namang kulungin ang sarili ko sa isang pagsasamang hindi naman ako lubusang magiging maligaya.

We are just hurting each other, if we were to continue where we left off before. Sawa na akong paikot-ikot lang kami sa away-bati na relasyong iyon. Kahit alam kong normal naman iyon sa isang relasyon, pero napaka-komplikado na ng lahat para pumayag pa ako sa gusto niya.

Siguro ayoko lang matulad sa Mama ko na sobrang baliw sa pag-ibig. Yung tipong kahit alam niyang yun nalang ang tanging nagbubuklod at humahawak sa kanya kay Papa, sige pa rin siya ng sige noon. But eventually, their marriage fell apart. And love was not enough.

Time and space.

Yep. We need those for now. Baka sakaling sa susunod naming pagkikita, magiging maayos na ang lahat.

"Sometimes, we need to hurt other people now, to prevent us from hurting them over and over again. Mas mabuti na yung isang bagsakan ang sakit, kesa sa unti-unti natin silang pinapatay sa pagdurusa. Minsan, may mga bagay na dapat ng bitawan. Mga bagay na hindi lang ikaw ang nasasaktan. Sabi nga sa kanta, love isn't just enough."

I'm sorry Jeffrey. Sana maintindihan mo ako balang araw.

==================================

Dumating na ang araw na pinakahihintay ko.

Sabado.

Ang araw kung kelan kami magkikita, sa unang pagkakataon, ni Kayne.

Kinakabahan ako. Pagkagising ko pa lang kaninang umaga, nakaharap na agad ako sa salamin.

Kelangan ko na bang magpagupit ng buhok? Masyado na atang wolverine ang itsura ko.

Kelangan ko na bang mag-ahit ng balbas at ang pinaka-iingatan kong sideburns? Baka di niya magustuhan ang may maraming facial hair.

Do I look presentable enough when he see me later?

Do I look good enough for him to consider about being my partner in real life?

Hala! Ang gwapo pa naman nun. Eh ako? Nganga!

"Beep!" Nagulat ako sa tunog ng aking phone.

"See you later tonight, John Lloyd. :)" Milyun-milyong boltahe ng kuryente ang dumaloy sa buong katawan ko nung nabasa ko ang text nito. Binaba ko nalang ang telepono ko't muling hinarap ang sariling repleksyon sa salamin.

Humaygas! Kampante na ba talaga akong makipagkita sa kanya mamaya? Ano naman ang sasabihin ko sa kanya kapag nagkita na kami?

I need to practice. Tama.

"Hi. I'm Levi. I'm your boyfriend."

Napa-iling agad ako. Masyado naman atang straight-forward at assuming yun. Hindi pa naman definite ang iskor naming dalawa eh. Isa pa.

"Kumusta? You must be Kayne. I was pretty sure na ikaw nga yun."

Awkward. Konyo. One more time.

"Hello. Ikaw ba si Kayne? Ako nga pala si Levi."

Tanga! Nakita mo naman ang picture nung tao diba?

Sa sobrang ka-blangkuhan ng isip ko, sinabunutan ko nalang ang aking sarili't hinalamos ang mga palad sa aking mukha.

"Levi! Ano bang nangyayari sayo? Kalma ka lang. Hindi ka naman nagkakaganyan dati sa tuwing may kakatagpuin ka mula sa site diba? What the hell is wrong with you?"

That's the word. Dati. Iba na ngayon. Alam mo namang gusto ko yung tao diba? Syempre, natatakot akong ma-reject na naman.

"Gusto agad? Eh, hindi mo pa nga nakikita at nakakausap sa personal eh. Malay mo bang masamang tao pala yun? Bawas-bawasan din kasi ang kalandian no?"

Ewan ko sayo. Basta ako, pakiramdam ko, siya na. Siya na ang para sa akin. That he is my forever.

"Eh pano kung hindi? Tsaka akala ko ba hindi ka naniniwala sa forever?"

Eh di hindi. Hanap ng iba. Sus. Madali lang yun.

"Sigurado kang madali lang? Kung totoong madali, bakit inabot ka pa ng halos isang taon bago ka makamove-on kay Jeffrey? Sabi mo kanina gusto mo, pero parang may contradictions ka ata? At pano yung sinasabi mong forever, aber?"

Iba naman kasi yun. Jeffrey lasted for four years. Si Kayne, bago pa lang. Gusto ko si Kayne, pero kung talagang hindi kami magwowork-out, di hindi. Alangan namang pilitin ko sarili ko dahil lang ayoko ng magsimula na naman sa umpisa? You know me. Si Jeffrey nga na apat na taon, nagawa ko pa ding umayos. Siya pa kaya na ngayon ko pa lang makikilala?

Kung mangyari man yun, di na din siguro ako babalik kay Kayne. At isa pa, MOVE ON ang apelyido ko. Kaya wag ka ng epal jan.

Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko, bago tuluyang maghanda sa nalalapit na sandaling inaantay ko ng ilang araw.

Love is but a process of trial and error. Para sa akin. Kagaya yan sa paghahanap mo ng iyong THE ONE. Kung makakakita ng matinong tao't nagkakaintindihan naman kayo, eh di mabuti. Kung minalas ka naman at natapat sa maling tao, eh di magsimula ulit sa umpisa.

Oo, hindi madali ang mag-umpisa ng paulit-ulit sa bawat pagkakamaling nagagawa mo. Pero alangan namang i-asa mo lahat sa tadhana? Buti sana kung may pa-premyong pag-ibig sa lotto, baka sakaling maniwala pa ako sa tadhana na yan.

So paano nga ba nakikita ang pag-ibig kagaya nung tinutumbok ko pa dati? Hinahanap nga ba ito, o hinihintay?

Hindi ako naniniwala sa tadhana o sa kung anupamang bagay na humahawak sa buhay ng tao, maliban sa Diyos, syempre. Tayo ang gumagawa ng ating tadhana. Tayo ang dapat tumuklas sa rason kung bakit naglalakad tayo sa ibabaw ng daigdig. Tayo ang humahawak at nagpapaikot sa mga sarili nating roleta ng kapalaran.

Kaya kung patanga-tanga ka jan at maghihintay ka nalang na dumating ang prince charming mo, eh di wow! Makikita mo nalang ang sarili mo, isang araw, na napag-iiwanan na pala ng panahon.

It's a matter of choice, actually. It's either you get hurt and try to find love; or wait, even until you are six feet below the ground, for love to find you. Kung masaktan ka man, kahit papaano, natuto ka.

At sa bawat kamaliang iyon, ang mga aral na nadadala mo sa paglipas ng panahon ang siyang magiging sandata mo upang maging THE ONE para sa ibang tao. O at least, masaktan ka man, masasabi mo paring "worth it" naman iyon.

Kasi tayo, selfish tayo eh. Gusto lang natin palagi mahanap ang THE ONE ng mga buhay natin. Eh ang tanong, are we enough to be considered as THE ONE in other people's perspectives? Diba? Magkaiba yun, take note.

Ngayon, kung sakaling magkamali man ako kay Kayne, kahit sabihin na nating gustung-gusto ko siya, pero kung hindi naman kami magkakaintindihan, ano pa magagawa ko?

=======================================

Kakatapos ko lang maligo at magbihis nang marinig kong tumunog ang phone ko. Tumatawag si Kayne.

"H-hello? Asan ka na? S-san pala tayo magkikita?" Agad kong bungad pagkasagot ko sa tawag nito.

"Di ako pwede lumabas eh. Malapit na ako sa apartment mo." Nagtaka naman ako sa unang sinabi niya. Ang akala ko kasi, sa may mall o sa kung saan mang restaurant kami magkikita. Just like any normal meet-ups I used to do before.

"H-ha? Bakit hindi p-pwede? Nakakahiya dito sa bahay."

"Di naman ako maselan eh. Sige na, pababa na ako ng jeep." Isang sakayan lang naman ng jeep ang dapat gawin mula sa kanila papunta sa lugar namin.

"O-okay?" Nalilito kong sagot. Di ko inaasahan na dito kami tatambay sa bahay. Akala ko..

"Parang andami naman atang tao sa labas ng apartment nyo. Nakakahiya ata. Uuwi nalang ako---"

"No! Wait. Nasa labas ka na ba? Sige, sige. Palabas na ako." Agad kong tinakbo ang pintuan ng apartment ko't natatarantang tinungo ang gate.

Oh fuck. What am I supposed to say? Eto na ba talaga to? Hindi pa ata ako handa. Gusto kong magback-out dahil sa kaba, pero eto na yun eh. Andito na kami oh!

"Hello? Nasa may gate na ako. Di kita makita." Iginala ko pa ang mga mata ko para lang mahanap siya.

"Nakikita na kita. Sige." At tuluyan na ngang naputol ang linya ng telepono.

Binubuksan ko na ang gate. Pero yung lock na nakasayad sa lupa ang humahadlang para mabuksan ko ng tuluyan ang gate. Nakayuko ako para itaas ang lock ng gate nang biglang may humintong mga paa sa harap ng gate namin.

"Levi?" Hindi ko pa nakikita ang mukha nito dahil sa pagkakayuko ko, pero alam kong si Kayne na ito.

"Hi, K-Kayne. P-pasok...." At tumingala na ako't unti-unti ng nakikita ang mukha nito, sa unang pagkakataon.

Fuck! Huminto ang lahat sa paligid naming dalawa.

Napatulala ako sa nakikita ko sa harapan ko.

The gods have sent their champion.

A demi-god!

Shit!

Shit!

Fuck!

Ang gwapo niya.

Di ko alam kung ilang segundo o minuto na akong nakatingin lang sa kanya, o kung may laway ng tumutulo mula sa bibig ko. Alam kong awkward masyado na nakatunganga lang at nakatingin sa kanya, pero di ko mapigilan.

One thing I know is that this gorgeous demi-god is so dreamy. Too good to be true? Wag naman sana.

"O-okay ka lang?" Napangiti ang maamong mukha na nakatunghay sa akin. Napayuko naman ako sa sobrang pagka-awkward ko sa sitwasyon namin, habang binubuksan na ang gate.

"P-pasok k-ka." Hindi ko alam ang sasabihin. I was caught off-guarded! Sa sobrang pagka-blangko ko, agad akong tumalikod sa kanya at sumenyas nalang na sumunod siya sa akin.

"Kumusta ka Levi? S-sa wakas nagkita na tayo." Sabi pa rin niya habang papasok na kami sa unit ko. Wala akong imik. Kinain na ata ng kaba ang dila ko.  "Uy! Okay ka lang ba? Magsalita ka naman." At nakapasok na nga kami ng tuluyan sa apartment ko.

Di ko pa din alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya. Pakshet! Masyado akong na starstruck sa ka-gwapuhan niya.

"Oh, akala ko ba ikaw ang bahala sa akin? Akala ko ba ako ang kinakabahan kasi unang meet-up ko to? Bakit ako lang ata ang nagsasalita sa atin?" Crap! Bumaliktad ata ang sitwasyon namin. Nag-promise pa naman ako sa kanya na ako ang gagawa ng paraan para di siya ma-ilang sa akin. Bakit siya ata ngayon ang gumagawa noon sa akin?

"S-sorry." Nakita ko siyang naupo sa kama ko. Ako naman ay naupo sa bandang may paanan ng kama at nakatalikod sa kanya habang nakayuko pa rin. "K-kumusta?"

Narinig ko siyang tumawa. "What? Yan lang ba sasabihin mo?" Naramdaman ko siyang gumalaw. The next second, he was hugging me from my back. "Baby. Okay ka lang ba?" His head is resting on my shoulders.

"A-ang gwapo mo k-kasi." Did I just say what?! Curse this little tongue of mine. Bakit ko ba nasabi yun?

Binatukan naman niya ako. "Bolero ka talaga no?" At nagtatawa na ulit siya. Humarap naman ako sa kanya't nakita lang siya na cute na cute sa pagtawa. Napangiti ako.

"T-totoo naman ah? G-grabe. Na starstruck ako s-sayo." Mahina naman niyang sinampal ang pisngi ko.

"Tumigil ka nga. Ikaw nga ang gwapo eh." Nung oras na yun, parang nagkaroon ako ng kapangyarihang pahintuin ang ikot ng mundo. Ngumiti siya ng pagkatamis-tamis! Yung tipong galing sa puso, na kumonekta sa buo niyang mukha?

Naglaho ang kanyang mga mata sa pagkakangiti niyang iyon, at yun ang nagpaganda ng lahat na nasa paligid ko. Pakiramdam ko, bumukas ang langit at binalot ako ng banal na liwanag sa nasaksihan kong iyon.

Hindi ko na napigilan ang aking sarili. Natagpuan ko nalang ang sarili kong inilalapit na ang sariling katawan sa kay Kayne para yakapin ito sa unang pagkakataon. Pero nung malapit ng magtagpo ang aming mga dibdib, naramdaman ko ang isang kamay nito sa dibdib ko.

"L-Levi, t-teka lang." Nawala na ang tamis sa mga ngiti niya't napilitan ito ng pilit na dating.

"B-bakit?" Siguro masyado akong mabilis sa mga inaakto ko! Arggh. Napaka-presko mo Levi! Tsk.

"Alam mo namang ikaw pa lang ang una kong magiging boyfriend diba? At ikaw pa lang ang unang bibigyan ko ng mga ganitong bagay." Nahiya naman ako sa sarili ko. Napatango nalang ako't inayos ang sariling umupo.

"P-pasensya ka na, Kayne. N-nadala lang ako. Ilang linggo din tayong magka-usap lang sa text at tawag. Sorry." Paghingi ko ng paumanhin.

"Okay lang. Dahan-dahanin lang natin ang lahat ah? Total, may pagkakaintindihan na naman tayo diba?" Nakita ko siyang ngumiti ulit nung nag-angat ako ng tingin.

"Okay. Count on it." Ngiti lang din ang iginanti ko sa kanya.

"Salamat Levi." Iginala nito ang paningin sa kabuuan ng apartment ko. "So, mag-isa ka lang na nakatira dito? Nice place, by the way."

"Yes babe." Wala sa sariling naisagot ko sa kanya habang nililigpit ang ilang kalat na nasa may side table ng kama ko.

"Babe?" Kunot-noong tanong niya sa akin. Yung tinawag ko sa kanya.

"You started it. Sa site. Remember, when I told you I like you?"

"Oo nga pala no? Hehehe."

"Bakit ka pala paiba-iba ng username sa site?" Di ko napigilang tanong.

"I told you about Emrys right, yung pakiramdam ko dati na nabastos mo ako kasi di ka naman nagsend ng picture mo pagkatapos kitang bigyan nung sakin, which I rarely do to other members of the site."

"Sabi ko naman sayo, ang gwapo mo. Syempre, ineexpect kong di ka naman magkaka-gusto sa akin. Sa itsura kong to?" Depensa ko.

"John Lloyd ka na naman eh!" At tumawa siya.

"Seriously. What's with this John Lloyd name? Levi po ang pangalan ko."

"Ang drama mo kasi. Hahaha. Anyway, yung Ikthus naman.."

"Isa din yun. Yun yung di mo sinabi sa akin kung bakit biglang nawala. Bakit nga ba?" Pangungilit ko. Sa ilang araw naming magka-text, ito yung part na hindi niya nasabi sa akin.

"Sino ba naman ang hindi maiinis sayo nun, eh sinungitan mo ako? Sabihan ka ba naman ng Hey. Kung wala kang magawang matino sa buhay mo, pwede bang wag ako pagtripan mo? Matulog ka nalang!, tingnan ko lang kung di ka mainis." At sumimangot na naman siya.

Napakamot naman ako sa ulo. Kaya pala. "Ehh, sorry na. May nangyari kasing hindi maganda nung araw na yun eh." Paliwanag ko. Yun yung panahon na nagkita kami sa may convenience store at nagpalitan ng mga maaanghang na salita ni Jeffrey sa site.

"Eh, ano naman yun?" Pangungulit niya habang matamis na nakangiti sa akin.

Shet! Ang gwapo talaga niya. Kung bakit ba kasi ako nauunahan ng kaba at kilig sa tuwing nagsasalita at ngumingiti siya? Madapa ka! Gusto ko nga siya.

Dun ko naman naramdaman ang mga kamay niyang pumulupot sa aking bewang.

Grabe. Di ko maipaliwanag ang sensasyong dulot ng pagkakadikit ng aming mga katawan. For the second time, he hugged me.

"Hey. Okay ka lang? Ganyan ka ba talaga?"

"H-ha?" I was caught off-guarded again. Tila naging bato ang dila ko't ayaw makisama sa pagsasalita ng maayos.

"Nahihiya ka pa rin ba sakin?" Napatango nalang ako ng mahina. Kumalas siya sa pagkakayakap sa akin at iniharap ang mukha ko sa kanya, saka muling yumakap sa akin. "Wag ka nga. Ako nga dapat mahiya sayo eh. Anyway, back to the topic, bakit mo nga ba ako sinungitan nun?"

At yun. Kahit medyo nararamdaman kong may mga boltahe ng kuryenteng kumikiliti sa katawan kong nakadikit sa kanya, pinilit kong ikinwento ang nangyari nung araw na iyon. Yung araw na inis na inis ako sa ex ko't siya ang napagbalingan ko, sa katauhan ni Ikthus.

"Ganun ba?" Nakita ko sa kanyang mga mata ang lungkot. Bigla naman akong naalarma. Kumalas siya.

"I-is something w-wrong, Kayne?"

Tumalikod siya ng upo mula sa akin. "Sigurado ka bang tapos na kayo, o mas dapat kong tanungin na, tapos ka na sa kanya? Baka kung talagang papayag ako na magseryoso tayong dalawa, b-baka gawin mo lang akong p-panakip-butas?"

"Wag mong isipin yan. Hinding-hindi ko gagawin sayo yan. Gusto kita, at alam kong sa paglipas ng panahon, titibay ang damdaming yun. Di man natin matawag na pag-ibig itong nararamdaman natin ngayon, pero alam kong gusto kitang makilala at hindi ang gawing basahan."

"T-talaga?"

Tumango ako. "Sa katunayan, n-nagkita kami nung isang araw. I ended up everything with him. Well, hindi ko masasabing sa kanyang parte rin, pero para sa akin, closure na iyong ginawa ko. He asked me to reconcile, but I refused."

"B-bakit?" Tss. Kulit lang ng taong ito eh. Ang cute. Hehehe

Ako naman ang pumihit sa kanyang katawan paharap at niyakap ito. Ngayon, ako na mismo ang yumakap sa kanya, sa unang pagkakataon. "Simple lang. I chose you. Alam kong mas magiging masaya ako sayo."

"Sigurado ka? L-Levi, apat na taon kayong nagsama. B-bakit mo ako pipiliin, ako na ngayon mo pa lang nakilala?" Bakas pa rin sa kanyang tono ang takot at lungkot.

"Nararamdaman ko lang. I just want to have a brand-new start, and I know, I can't do that with him. At isa pa, hindi mo naman kinakailangang makipag-kompetisyon sa kanya eh. Just be yourself. Sabi mo naman na gusto mo ako, diba? Let's just trust those feelings we have for each other."

Alam kong masyado pang maaga para makasiguro sa lahat. Pero wala akong pakialam! Ang alam ko lang, kahit nung dati pa na sa chat at text lang kami nagkaka-usap, masaya ako kay Kayne.

Tanging tango lang ang nakuhang sagot ko sa kanya. Maya-maya pa'y nakita ko itong ngumisi, habang yakap-yakap ko pa rin siya.

"Inaaliw mo talaga ako sa usapan at pasimpleng puma-paraan no?" Natawa naman ako. Alam ko ang tinutukoy niya, ang pagyakap ko sa kanya.

"Eh, ikaw naman tong naunang yumakap sa akin kanina ah? Bakit pag ako ayaw mo?" Natatawa pa ring saad ko.

"Kainis ka!" Kumalas siya sa yakap ko't mahina akong sinampal sa kanang pisngi. Nagkukunwaring nagtatampo. "First hug ko yun!" Mas lumakas pa ang tawa ko.

"Weeeh? Maniwala?" Alam kong first boyfriend nya ako. Pero imposible naman ang sinasabi nito. Tumango siya. "Chura neto. Kahit parents mo, hindi ka pa nayakap?" I know. The question is stupid, but I just had to ask.

"Seryoso ako Levi. Kahit mama't papa ko, kasama na ang kuya ko, wala pa akong nayayakap sa kanila. Tss." Seryoso ba ang taong ito? Nagsalubong lang ang dalawang kilay ko. "Nakakainis ka! Ang daya mo."

Humiga ito sa kama ko't nagtago sa ilalim ng kumot. Naisipan ko namang tumabi ng higa dito. "Hey. Sorry na. Di ko naman alam na sensitibong bagay pala para sa iyo yun eh. Sorry."

Lumitaw naman ang ulo niya mula sa ilalim ng kumot. "Sabi ko nga, ikaw pa lang ang pagbibigyan ko ng mga bagay na ito. You will be my first boyfriend, Levi. I want my first things to be special."

I look at him, straight in his eyes. "Am I not special enough to be your first?"

"H-hindi naman sa ganun Levi. Gusto kita, at masaya ako sayo. K-kahit nung mga panahon na hindi pa tayo nagkikita, alam kong espesyal ka sakin. I just want---"

"Shhh." Di ko na siya pinatapos sa pagsasalita. Bagkus, niyakap ko na naman siya't inihilig ang ulo nito sa aking dibdib, habang magkatabing nakahiga sa kama ko. "Then the feeling is mutual. At isa pa, alam mo namang mangyayari ang ganito di ba, so bakit ka pa pumunta? You are mine now, Kayne."

"Wew. Napaka John Lloyd mo talaga. Hahaha! Yung mga linya mong pamatay, grabe! Para-paraan, makayakap lang." Tss. Andami pang reklamo, samantalang ramdam ko naman ang pagyakap niya sa akin pabalik. Hehehe.

"Magtiis ka. Pumunta ka dito eh." At nagkatawanan nalang kami.

Grabe. Hanggang ngayon na ilang minuto na kaming magkasama, para pa din akong may dala-dalang bomba sa kaloob-looban ko na nagbabadya ng sumabog dahil sa kilig at kasiyahan na nararamdaman ko habang yakap-yakap si Kayne.

Physically? He's perfect. Para sa akin. Medyo payat nga lang talaga siya, pero mas matangkad din naman kesa sa akin. His smell is very natural. Yung alam mong hindi naman talaga siya gumagamit ng pabango, pero higit pa sa mamahaling pabango ang amoy niya.

Mentally, he is awesome. Matalino. Andami na naming napag-usapan buhat kanina nung dumating siya. Yung tipong natatahimik nalang ako't lihim na humahanga sa katalinuhan niya kapag nagsasalita na sya tungkol si Siyensya na syang bulwarte niya. Nganga ako. And when he talks that way, I can't help but notice that he looks hotter as usual.

As a whole? I say he is a demi-god!

Dear God, ano po ba ang nagawa kong tama sa buhay ko't binigyan Nyo ako ng ganitong grasya? I mean, seryoso ba talaga ang taong ito na gusto din niya ako? Ano naman ang nakita nito sa akin? Kung panaginip lamang po ito, sana ay wag na Nyo pa po akong gisingin. Please lang!

Nababaliw na ako! Kayne, ikaw ang may kasalanan nito.

"So.." Napalingon naman ako sa kanya. Nakaupo ako ngayon sa sofa ng apartment ko't siya naman ay naka-higa lang sa mga hita ko. Nanunuod kami ng TV. "A-ano t-tawagan natin?"

What?! "So talagang s-seryoso na ito?" Di ako makapaniwala.

"Ayaw mo ata eh. Sige, aalis nalang ako." Aktong tatayo na siya mula sa pagkakahiga sa sofa nang hinila ko siya ulit para umupo sa tabi ko.

"Eto naman. Uhmmm, ano ba?" Ano nga ba ang magandang tawagan? Kung susundin naman namin ang nauna naming tawagan na Baby, masyadong cliché naman ata.

Babe? Bhe? Bro? Dada? Ano ba maganda? Hmmm... Light bulb!

"How about... Biko?" Ngiti ko sa kanya.

Nakita ko siyang kumunot ang noo na nakatingin sa akin. "Biko? Bakit Biko?"

"Biko. Pina-ikling baby ko! Masyado na kasing common ang Babe o Baby eh. Maganda naman diba? Unique." Napangiti naman siya.

"Okay then, biko." Pagpayag niya. Bumalik siya sa dati niyang pwesto kanina. Humiga ulit siya sa sofa't ipinatong ang ulo niya ulit sa hita ko.

Bang! Di na ako nakatiis.

Kailangan ko ng gawin to.

"Uhmm. C-can I kiss you?"

Tumingala naman siya. "L-Levi.." Nag-aalangan ang kanyang mukha.

"Okay lang kung ayaw mo." Ngiting-pilit ko sa kanya.

"Uhmm. H-honestly.." Panimula niya.

"Honestly what?"

Nagbawi siya ng tingin. Tumagilid siya ng higa sa hita ko. "K-kanina pa kita gustong h-halikan."

Ngumiti naman ako. Ngiti na mukhang ngisi na. Did I just hear that he wanted to kiss me? OMGWTF!

"But before we seal everything with a kiss, I need you to promise me something." Seryosong saad niya.

"What?"

Ibinalik niya ang tingin sa akin. "Ipangako mo sa akin na hindi ka muna mag-iingay nitong tungkol sa atin. Ipangako mo na walang makakaalam sa pagkatao ko. Nakikiusap ako sayo Levi."

"B-bakit?" Though I've had my suspicions before, I need to know it straight from him.

"Lev, alam mo na naman siguro diba? I'm very discreet about this. Kahit mga kaibigan at pamilya ko, di nila alam na bisexual ako. Sana maintindihan mo." His gorgeous eyes were pleading. And I know, I need to respect his request.

"I promise Biko." Ngiti ko sa kanya. Nakita ko naman na sinuklian din niya ito ng isang ngiti.

"At isa pa.." What? Andami naman atang kondisyunes ng bago kong boyfriend. Hehehe.

"Ano yun, Biko?" Biko. I really like the sound of that endearment we have.

"W-wag mo a-akong tawanan. Give me your w-word." Nahihiya siyang tinakpan ang sariling mukha ng kumot.

"Oo na. Hindi na ako tatawa. Ano ba yun?"

"H-hindi ako m-marunong h-humalik eh?"

Bago pa man kumawala sa bibig ko ang mga tawang pilit kong nilalabanan, tinakpan ko na ang bibig ko.

"Haaaay! Nakakaasar ka naman eh! Sabi mo di mo ko pagtatawanan?" Pagdadabog nya pa.

Di ko na nga napigilan. I burst into a laughter mayhem. Akala ko kung ano. Yun lang pala!

"Tsk! Sige pa. Tawa pa more. Di ka talaga makakahalik sakin kahit kelan. Ikaw din!" Nang binalik ko sa kanya ang paningin pagkatapos kumalma mula sa pagtawa, nakita ko siyang hindi na nagtatago sa kumot.

"Ehh, nakakatawa naman kasi." Depensa ko.

"Pano ko naman malalaman kung papano humalik, eh sabi ko nga, ikaw pa lang ang una kong mahahalikan! NBSB po ako, okay? You'll be my first kiss, and yet you're already disappointing me." Asus. Nagkukunwari na naman siyang nagtatampo. Ang cute cute lang!

"Sorry na." Lumapit ako sa kanya at inilingkis ang dalawang kamay sa bewang niya. "Flattered at honored lang ako sa tsansang ipagkakaloob mo sa akin." Palusot ko.

"Wow no? Flattered at honored ka pa nun ah?" Sungit naman netong Biko ko. Hehehe.

"Shhh. Hindi ka matututo niyan kapag palagi kang nagsasalita lang." Bumuntong-hininga ako saka hinawakan ang baba niya. "Shall we start today's lesson then?" Ngumisi ako.

"Be gentle Levi. This is my first." Naks! Halik nga lang eh. Wala naman akong balak madaliin ang mga bagay-bagay. Hahaha.

"Ako bahala sayo."

I closed my eyes, took a deep breath, and bridged the gap between our faces. The moment my lips met his, I felt the bliss of his innocence. It would be an understatement if I were to say that I only felt some tickling sensation inside me. Because in reality, I was struck by lightning.

My lips started moving, his remained silent.  The kiss was passionate. It was very delicate and very careful. Alam kong kelangan espesyal ang sandaling ito kasi ito ang unang pagkakataon niyang humalik at mahalikan.

Bago ko tinapos ang sandaling iyon, kasi ako naman ang kapitan nun, iminulat ko ang aking mga mata upang masilip kung ano ang reaksyon niya sa halikang iyon. Pero pagtataka ang sumalubong sa akin. Then, I had to ask when our lips parted ways.

"Hmm. Why were your eyes open? Am I doing a bad job?" Kunot-noong tanong ko sa kanya.

"Pano ba dapat?" Natawa ako sa sagot niyang tanong din.

"Well, naturally, like what you see in the movies, you need to close your eyes. Para mas maramdaman mo yung experience, yung sensasyong dulot ng halik. Unless you're not really in love with the one you're kissing." Isinalang ko naman siguro ang aking sarili sa apoy sa huling sinabi ko. Napatungo ako.

"L-Levi.."

"I understand." Pagbawi ko sa sarili kong pagkapahiya na ako din naman ang gumawa sa sarili ko. "Take your time. I'm just showing you the ropes, anyways." Wala akong nagawa kundi ang ngumiti nalang ng pilit.

Oo. Alam ko. Sa konserbatibong pananaw, mali ang ginagawa namin.

"Alam mo naman pala eh. Eh bakit ginagawa pa rin? Naku Levi. Di ka na natuto. You are making the same mistakes again. Just like what you did when you first met Jeffrey. Kakakita pa lang, landian agad? Madapa ka!"

I don't have an excuse for what I did. Alam kong mali na gawin ang mga bagay na ito ng padalos-dalos kasi wala pa naman kami sa ganoong libel. Pero nararamdaman ko naman eh.

Sa sitwasyon namin, nasa pangatlong antas na kami ng relasyon. Nalampasan na namin ang getting-to-know-each-other na stage, at alam naman naming pareho naming gusto ang isa't isa.

Ngayon, nasa Mutual Understanding stage na kami. Siguro naman, panahon na para laliman namin ang pagtuklas sa isa't isa? Nararamdaman ko namang seryoso siya sa akin eh. Tsaka pareho namang malinaw sa amin na dadahan-dahin namin ang lahat.

"Teka. Nalampasan nyo na ang getting-to-know-each-other stage? Sigurado ka? Hanggang saan ba ang alam mo tungkol sa kanya, sa buhay niya? Ang sabihin mo, inuuna mo na naman yang pakinggan ang puso at libog mo, kesa sa utak mo!"

Wala akong pakialam! Sinusunod ko lang ang sa tingin ko ay tama at ang makakapagpasaya sa akin.

Batuhan tayo ng reyalidad sa buhay? Fine! Eto ang dapat mong malaman: ang buhay at pag-ibig ay isang sugal. Hindi ka makakasiguro na sa lahat ng panahon ay panalo ka lagi. Kung magkamali man ako kay Kayne, eh di sorry nalang sakin. Pero kasabay ng tsansang iyon, ay ang tsansang magiging panalo ako't magiging masaya sa piling niya.

Hindi ako manhid o tanga para maging kumpyansa nalang sa lahat ng nangyayari. Nagsisiguro din naman ako. Pero sana naman, maintindihan mo. Maintindihan mong gusto ko lang din maging masaya.

"Tss. Bahala ka nga. Basta wag na wag kang iiyak sa susunod at sabihing di kita binalaan. Hmp! Chura neto."

"L-Levi, okay ka lang?" Tawag sa akin ni Kayne na nagpabalik sa aking ulirat sa kasalukuyan.

Ngumiti at tumango ako sa kanya. "So, h-how was it?"

"A-ang a-alin?"

"Your first kiss."

"H-ha? Ehhh." Napatungo siya. Kitang-kita ang pamumula ng mukha niya.

"Ang cute mo talaga pag nagba-blush ka no?" Ngiti ko sa kanya. "Do you want to try it again?"

Nag-angat siya ng tingin at hinarap ako. Pagtataka lang ang mababasa mo sa mukha niya. Ang matalino at gwapong nilalang na kausap ko kanina, ay nagmistulang isang paslit na hindi naiintindihan ang tensyon sa pagitan naming dalawa.

Bago pa man siya makasagot sa huling katanungan ko, siniil ko na siya ulit ng halik. Kung yung kanina ay pa-bebe'ng halikan lang, sa pagkakataong ito, medyo umiinit na ang mga labi kong pilit na ninanamnam ang kanya.

My lips went berserk. Pero di naman sa punto na parang hayok na hayok na ang mga ito sa kamunduhan. Tamang pampagising lang sa inosente niyang kamalayan.

I was still kissing him when I felt his slow response. Then it became bolder, and hungrier. Tinutugon na niya ang mga halik ko. I think he's getting the confidence to reciprocate the kiss. At kahit napapangiwi ako sa sakit, masaya ako.

"You're a fast-learner." Komento ko sa kanya nung naghiwalay na ang mga labi namin. Alam kong na-o-awkward na siya sa sinabi ko, pero gusto ko lang siyang makitang mamula.

Nakita ko naman siyang pilit na kinokontrol ang sarili upang hindi lamunin ng hiya sa ginawa. Pero kagaya nung unang beses, kanina nung sinilip ko na naman siya sa kalagitnaan ng halikan, nakamulat pa rin ang kanyang mga mata.

"I am so proud of myself for being such a good instructor." Tawa ko. Hinampas niya naman ako ng unan. "What? Totoo naman ah! Pero instructor's advice: try to hide your teeth when you kiss next time ha? Masakit kasi." Sumasayad kasi sa labi ko, kaya napapangiwi ako kanina sa sakit. Hehehe.

Pinamulahan naman siya agad ng pisngi at dali-dali akong niyakap at isinubsob ang mukha sa aking dibdib. Ang cute talaga ng mokong na ito. Di siguro ako magsasawa sa tanang-buhay ko kung ito ang makakasama ko.

I am his first hug and his first kiss.

Grabe. Nakaka-overwhelm and at the same, nakaka-pressure din na malamang ganoon nga ang katayuan ko sa buhay niya.

Ano ba'ng nakita niya at ipinagkaloob niya sa akin ang mga ganoon ka-espesyal na mga bagay? Am I even deserving for those special moments of his life? Pwede ko na bang isipin na seryosong-seryoso na siya sa akin?

Si Kayne na nakilala ko lang din sa site na iyon? Ang hirap naman sigurong isipin na sa kalakaran ng komunidad na iyon, may matitinong tao pa palang myembro na nandudun, maliban sa akin.

But I should know better. Pwede naman ah! Hindi naman lahat ng tao sa site na iyon ay puro kamunduhan lang ang alam. May mga seryosong tao din naman dun. Siguro talagang nagbabakasakali lang na tulad ko. Kagaya ni... Jeffrey.

"Haay naku! Jeffrey na naman. Paalala po, iba na ang kasama mo ngayon. Gising gising din pag may time, ano?"

"Biko. Anlalim ata ng iniisip mo?" Nang tumingin ako sa mukha niyang nasa aking dibdib ay nakatingin na din pala siya sa akin. "Something bothering you?"

"W-wala. May n-naisip lang." Nagpakawala ako ng buntong-hininga saka siya tinanong. "Uhmmmm. S-seryoso na ba t-to?"

Nakita ko.lang siyang nanlaki ang mga mata at napaawang ang bibig. "What?! Ibibigay ko ba sayo ang unang halik ko kung hindi? Unbelievable." Pagtatampo niya.

Nataranta naman ako. "E-ehh, ano k-kasi..."

Nagbawi siya ng tingin at tumalikod ng higa. "Levi. Don't give me a chance to regret about what we just did."

"H-hindi naman sa ganoon. Kaya lang.."

"Kaya lang ano?!" May halong pagka-irita na sa tono ng boses niya.

Nakatungo lang akong naka-higa. "I.. I just find it h-hard to b-believe that someone like y-you would like me. Iniisip ko lang, b-baka bukas, makalawa, o sa susunod na linggo, m-mawawala ka nalang b-bigla kasi baka ma-realize mong di ako karapat-dapat s-sa iyo."

Humarap siya ulit at ini-angat ang mukha ko upang magtama ang aming mga paningin. All I can see in his eyes was sincerity, but with a slight hint of sadness. Hindi ko alam kung san nagmumula ang kalungkutang iyon sa mga mata niya. Ilang segundo na rin kaming magkatitigan lamang, nang bigla siyang ngumiti ng pilit at kinurot ng malakas ang ilong ko.

"Aray!" Di ko napigilang reklamo sa ginawa nito.

"Ikaw kasi! Bawas-bawasan mo nga yang pagka John Lloyd mo. Humuhugot ka na naman ng mga pamatay mong linya eh. Napaka-praning mo! Do I look like a normal product of THAT site?"

Alam ko ang pinupunto nito, pero ewan. Naguguluhan ako. Ayoko siyang pagduduhan.

"Sabi ko naman sayo, espesyal ka sa akin. Hindi mo lang alam. And I also told you before that we should learn to love each other. Di naman tayo nagmamadali diba? Lalo na sa parte ko Levi. You are my first boyfriend, at ayokong mawala agad ito nang dahil lang sa pagiging padalos-dalos natin sa mga desisyong gagawin natin."

Dun ako nakaramdam ng kapanatagan ng loob. Tama siya. This new-born relationship is delicate, not just for his part, but also for mine. Andami ko ng mga naging ka-relasyon na nauwi din sa wala. Pagod na akong umulit na naman sa simula. Kaya sa pagkakataong ito, iingatan ko na ito.

Syempre, kailangan din naming magtagpo sa gitna para magkaroon kami ng puwang sa buhay ng isa't isa. Di kami magiging mapusok sa mga magiging desisyon namin. Lalo na sa parte ko. I can't afford to fail this relationship.

Oo, mahirap ito sa parte ko kasi alam kong kakailanganin ko ang ibayong pasensya at pang-unawa kasi unang karanasan pa lamang ito ni Kayne sa pag-ibig. Dagdagan pang hindi siya kagaya ko, na walang pakialam sa mundo, kasi di alam ng mga tao sa paligid niya ang totoo niyang pagkatao. Kaya dapat kong tibayan ang aking sarili.

"Eh ginusto mo yan eh. Panindigan mo!"

Kaya nga eh! Wag kang mag-alala, minamahal kong konsensya. Alam ko ang ginagawa ko.

"Aba! Dapat lang, ano? Hindi ka na bata."

Haaay. Ewan. Mababaliw ata ako sa konsensya kong ito.

"L-Levi. Pwede magtanong?" Teka. Bakit parang kinakabahan ako bigla? Pakenshet.

"Ano yun, Biko?"

"Syempre alam mo na naman na ikaw ang first kiss ko." Panimula niya. Anak ng kwek kwek, oo! Mukhang alam ko na ang magiging tanong nito. "I-ikaw? S-sino ang first kiss mo?"

Ayun nga! Tama nga ako. Nasapo ko bigla ang noo kong namamawis na sa mainit na katanungang ibinato sa akin. "Uhhh.."

"Tsaka, pano nangyari?" Makulit din siya, no? Obvious na obvious eh. Tss.

"Well, Biko. H-honestly, I... I..." Fuck it! Here comes nothing. "... I forgot who my first kiss was." Nakakahiya! Ano nalang kaya ang iisipin niya sa akin? Gago ka Levi! Nung tiningnan ko siya, tanging namimilog na mga mata at hindi makapagsalitang bibig ang nakita ko sa aking harapan.

"Oh my goodness, Levi." Maya-maya ay nasabi niya. "Does it mean...?"

"N-No! Hindi sa ganoon. M-medyo makakalimutin kasi ako eh." Palusot ko, pero may halong katotohanan naman talaga. Mapurol na ang memorya ko.

"Pero yung isa sa mga importanteng bagay pa talaga sa buhay mo ang kinalimutan mo?" This is hopeless. You are hopeless Levi Hidalgo.

"Ehh. Oo eh. Sa kasamaang palad. P-pero ayos lang yun. Ang importante ay iyong ngayon, diba? I have you, you have me." Palusot ko sabay muwestra ng pogi sign. Dadaanin ko nalang sa pagpapa-cute ang pagkapahiya ko. Hehehehe.

"Wushu. Palusot." At ginulo pa niya ang buhok ko.

"Alam mo Biko, uhmm, g-ganito lang ako. Simple, di mayaman, at hindi gwapo. Ibang-iba sa iyo. Wala man akong ipagmamalaking mga bagay na katulad sa ibinigay mong pagkakataon sa akin na maging first kiss mo, pero isa lang ang sisiguruhin ko sa iyo. Mamahalin kita sa abot ng aking makakaya, at sa paraang alam ko." Malambing na pahayag ko sa kanya na sinamahan pa ng kumikuti-kutitap na mga mata sa dulo.

Ngumiti siya ng ubod na tamis at inilapit ang mukha sa aking mukha. Tipong handang-handa na ako, kasi akala ko ay hahalikan niya ako. Yun pala, kinurot niya lang ang magkabilang pisngi ko.

Nagkatawanan naman kami. Nagmukha akong ewan na ini-nguso na ang mga labi sa maling akala. Pagkatapos ng malutong na tawanang iyon, niyakap niya ako't ganoon din ako. Kagaya kanina, isinubsob na naman niya ang mukha sa aking dibdib.

"Thank you Levi. Sa totoo lang, ngayon lang ako naging masaya kasama ang ibang tao. Naging masaya din naman ako noon, pero ibang-iba sa kasiyahan na nararamdaman ko ngayon na kasama kita. I guess, this is what relationship and love brings to people's hearts, huh?" What did he just say? Shit! Pwede bang i-rewind yun?

"A-ano sabi mo?" Pangungulit ko. Gusto kong marinig ulit yun!

Tumawa siya. "Che! Hindi ko na kasalanan kung bingi ka." At nag-belat pa siya sa akin. Arrrgh! Nakakaasar. Gusto kong marinig ulit yung sinabi niya. Pero sige. John Lloyd pala ha? Tingnan natin. Hugot.

"A-are you falling in love with me?" This is it. Tatawanan na naman niya ako sa pagiging John Lloyd ko. Pero batuhan na ito ng mga linyang hugot na hugot. Pero nabigla ako nang makita ang isang ngiting-aso na sumilay sa labi niya. Something's up.

Bumuntong-hininga siya. Saka binura ang ngisi sa labi at sumeryoso ang mukha. "Oo. Pero..."

What?! Akala ko tatampalin na naman niya ako't pagtatawanan. "K-Kayne."

"Pero hindi ko iiwan si Rico!" Nabigla naman ako sa narinig ko. Seryoso ba to?

"S-sinong Rico?" Tanong ko sa kanya. Pinandilatan niya naman ako ng mata. At biglang... light bulb! Kaya pala. Wew. I get it. Tuloy ang eksena. "Bakit hindi mo siya maiwan?"

"Umalis ka na." Aktong tatayo na sya sa sofa nang pigilan ko't hinawakan ang balikat niya.

"Is it the money?" Ganito pala ang gusto mo ha? Sige! Pagbibigyan kita Bea Alonzo. Nuyahaha!

Lumingon siya sa akin. Alam kong nagpipigil lamang siya sa tawa niya para maging mas makatotohanan ang palabas namin. "Mukha bang pera yung habol ko sa kanya?" Tumataas na ang boses niya.

"Kundi pera, ano? Sex?" Grabe. Kaya pala siya John Lloyd ng John Lloyd sa akin, fan pala siya nung artistang yun. Halata naman sa batuhan at kopyahan namin ng mga linya eh.

"Kung oo, titigilan mo na ba ako?"

"No! Because I bet you, I'm a damn better lover!" Intense. Tumataas na rin ang boses ko. Nadadala na ako.

"Tama na!"

"You enjoy being some old man's dirty little secret!"

"Walang lalaki'ng pinangarap maging kabit!" Umiiyak na kuno siya.

"Then get out!" Sigaw ko. Ramdam na ramdam ang eksena.

"Mahal ko siya!" At nanatili siyang nakanganga na kagaya nung mukha ni Bea Alonzo pagkatapos nung eksenang ginaya namin sa pelikulang The Mistress.

Nagtawanan kami. Wew. Sa lahat ng naging ka-relasyon ko, at kahit sa maagang puntong ito, alam kong espesyal si Kayne. Hindi ko maiwasang i-kompara sila ni Jeffrey, na syang pinakamatagal kong naging katuwang sa buhay.

Tumagal kami ng halos apat na taon, pero sa loob ng mga panahong iyon, hindi ko naramdaman ang ganitong klaseng kasiyahan. Don't get me wrong. Masaya din naman ako kay Jeffrey, pero talagang iba eh.

Yung tipong hindi mo ma-explain kahit sa sarili mo kung bakit ka nakakaramdam ng ganitong kasiyahan sa tanang buhay mo? Iba eh. Ibang-iba talaga.

"Kasi sa lahat ng mga naging boyfriend mo, siya na ang pinakagwapo? Ganun yun eh."

Oo, aaminin ko, tao din ako na nakakapansin sa pisikalidad ng iba, ngunit sa una naming engkwentro ni Kayne sa site, hindi naman iyon ang mas lumitaw at umangat kumpara sa iba niyang katangian eh.

And we chatted, texted and called each other before we met, and yet, I already felt that happiness during those times.

Siguro dahil na rin sa kagustuhan kong ingatan na ang relasyong ito, kung kaya't ikino-commit ko na ng buong-puso ko dito. Ganito pala ang pakiramdam.

Masarap pala. Masaya pala.

Falling in love? Masyado pa atang maaga, pero aaminin ko, nagsisimula na ako. And there's nothing with that.

Ang problema ay hindi ang pagkahulog mo sa isang tao, kundi ang pagpapanatili ng damdaming iyon para sa isa't isa.

At iyon ang mas mahalaga sa isang relasyon.

Reality check. Many people are desperate to fall in love with the right person, but are not asking themselves whether or not they are the right person when someone comes along. The worst part? No matter how sweet their love stories are at the start, many relationship still fails. Why? Because they failed to nurture the love they have for each other. Relationship is not about falling in love; IT IS ALWAYS ABOUT KEEPING THAT LOVE.

-to be continued-