Kahit Makailang Buhay [4]

By: Mikejuha
email: getmybox@hotmail.com
fb: getmybox@yahoo.com

I-advertise ko pala ang bagong group ng msob followers, ang "TORRID MSOBIANS-

http://www.facebook.com/#!/groups/260236804006511/

Secret group po ito kaya add me first sa fb ko at ako na ang mag-add sa kung sino man ang gustong sumali. Dito ko po ilalagay ang mga torrid parts.

------------------------------------

Author’s Note:

Isang controversial po na issue ang reincarnation. Bagamt isa itong “belief” na parte ng paniniwala ng mga relihiyong Buddhism, Hinduism at iba pang mga eastern religions, marami pa rin ang skeptics tungkol sa konsepto na ito.

Hindi ko po intensyon na saktan ang damdamin ng mga taong hindi naniniwala. Ang kuwento pong ito ay isang fiction lamang at kung sakaling sarado ang pag-iisip ninyo tungkol sa tema ay maaaring huwag nang ipagpatuloy pa ang pagbabasa.

Para naman doon sa may bukas na pag-iisip, inirekomenda ko pong basahin niyo ang librong “The Case For Reincarnation” by Joe Fisher. Marami pong mga compiled na totoong kaso na katulad ng kay Rovi ang naisulat dito. Ang libro na ito ang siyang nagbukas ng aking isp tungkol sa paniniwala ng reincarnation.

-Mikejuha-

--------------------------

I Knew I Loved You – Savage Garden Song Lyrics


Ako si Xander.

Nagulat na lang ako noong maalimpungatan kong naglapat na ang aming mga labi. Ewan, may kiliti din akong nadarama sa sadyang pagdampi ng bibig niya sa mga labi ko. Hindi ko nga ang alam kung sinadya ba niya talaga ito o bunga lang ito ng pagka-obsessed niya sa akin. Parang gusto kong patulan. Ngunit nanaig pa rin sa aking isip ang katotohanang lalaki si Rovi at isang bata kaya itinulak ko siya sabay balikwas sa higaan at tumbok sa kusina.

“Xander! Saan ka?!” Sigaw ni Rovi.

“Kukuha ng itak! Iitakin kita! Letse!” sagot ko. Ngunit ang ref talaga ang pakay ko. Binuksan ko ito at kumuha ng anim na bote ng beer at ininum ko ito sa sala.

Hbang nag-iinum ako, litong-lito pa rin ang isip ko. Hindi ko alam kung patulan ang bata, paluin, pagalitan o bugbugin sa kanyang ginawa.

Maya-maya, sumunod si Rovi sa sala. “Bakit ka nag-iinum?” tanong niyang bakas sa mukha ang pagka-irita.

Tinitigan ko siya ng matulis. “Hoy! Kung makatanong ka ay parang asawa mo ako ah! Mag-ayos ka nga!”

“Para naman sa kabutihan mo ang sinabi ko ah!”

“At may kabutuihan ka pang nalalaman ha? Gusto mo batukan na kita? Hala… matulog ka na doon! Kapag hindi ka pa matulog, bukas ibabalik na kita sa mama mo, naintindihan mo?”

Tumalima naman siya bagamat nagmamaktol na bumalik na sa kama.

Naubos ko na ang anim na bote ng beer at dinagdagan ko pa ng kalahatig bote ng alak noong nagpasiya na akong bumalik sa higaan. Aaminin ko, nalasing ako ngunit hindi pa rin dalawin ng antok. Noong nakalatag na ang aking katawan sa kama, hayan na naman, tumagilid sa aking direksyon si Rovi at idinantay uli ang kanyang paa sa aking harapan habang ang kamay ay nakalingkis sa aking dibdib.

“Arrggggghhh!!!” Sigaw ng utak ko. Hindi ko kasi maiwaksi na may kiliti ding gumapang sa aking katawan sa ginawa ng bata. At dagdagan pa ng alkohol na imbes siyang magpahimbing sa tulog ko ay siya pa yatang dahilang ng pag-iinit ng aking katawan.

At lalo na akong nawindang noong marinig sa bibig ng bata ang, “I love you, Xander…”

Pakiramdam ko ay si Jasmine mismo ang bumulong sa akin. Sa utak ko ay si Jasmine talaga ang yumakap sa akin, ang siyang katabi ko sa kama sa gabing iyon! At parang isang magnet itong humihila sa akin at hindi ko kayang pigilan.

At naalimpungatan ko na lang na tumagilid na rin ako paharap sa kanya, niyakap ang maliit niyang katawan, hinaplos ang buhok…

*** *** ***

Maaga akong nagising kinabukasan. Masakit ang ulo, disoriented. At noong nakita ko ang nakahigang si Rovi sa kama, para akong nagulat. At lalo pa noong sa pagtayo ko ay wala na pala akong saplot.

Nilingon ko uli si Rovi sa higaan. Himbing na himbing siya bagamat magang-maga ang mga mata.

Binitiwan ko ang isang malalim na buntong-hininga habang tinitigan ang kanyang mukhang larawan ng kawalang malay.

Pilit kong binalikan sa aking isip ang nangyari sa gabing iyon. Naupo ako sa harap ng mesa. Hindi ako makapaniwala sa nangyari. Nag-iiyak si Rovi… nagmakaawa.

“Dapat lang iyon… upang dumestansya siya sa akin at lumayo. Iyan lang ang paraan upang isipin niyang hindi siya dapat lumapit sa akin.” Ang nasambit ko na lang. Pakiramdam ko kasi ay lalo akong nahirapan sa pagsulpot niya. Sa pagsulpot niya, pinaalala niya sa akin palagi si Jasmine. At hindi ko talaga maintindihan kung bakit alam niya ang mga nangyayari sa pagitan namin ng matagal nang namatay kong katipan.

Dali-dali akong kumuha ng tuwalya sa drawer. Itinapis ko iyon sa aking beywang atsaka dumeretso na sa kusina at nagluto ng almusal. Maaga kasi ang pasok ni Rovi sa school. At bagamat itinutulak siya palayo ng aking utak, di ko maiwaksi na sa akin pa rin siya inihabilin ng kanyang magulang at dapat pa ring ipakita kong inalagaan siya.

Nakapagluto na ako ng agahan at handa na rin ang hapag kainan noong napansin kong hindi pa rin gumising si Rovi. Kaya ako na mismo ang pumunta sa kuwrto at ginising siya, “Rovi! Rovi! Gising na!”

“Ummmm! M-maskit po ang katawan koooo!” ang sambit kaagad niya noong magising, nag-iiyak.

“Walang sakit-sakit d’yan. Halika na at mali-late ka na sa klase mo.” Pangungulit ko.

“Masakit nga eh!” sagot din niyang ngumingiwi ang mukha, umiiyak pa rin.

Tinanggal ko ang kumot na nakabalot sa katawan niya. Nagulat din ako sa nakita. Nakahubad pala ang bata at may dugo pang bumakat sa kumot niya. At bumalik-balik na naman sa isip ko ang nangyari. “Eh.. pilitin mong tumayo. Sige na!”

Pinilit ngang tumayo ng bata ngunit napangiwi lang ang kanyang mukha at lalong lumakas ang pag iyak. “Araykopoooo! Di ko po kaya…”

“S-sige, buhatin na lang kita”. Sambit ko. At binuhat ko siya patungo sa hapag kainan kahit wala pa ring saplot ang kanyang katawan at panay ang pagngiwi ng kanyang mukha dahil sa sakit.

Pinilit niyang kumain. Sinabayan ko siya.

“Huwag mong sabihin kahit kanino ang tungkol kagabi ha? Kung magkamali kang sabihin kahit kanino, huwag ka nang bumalik pa dito dahil hindi mo na ako makikita pa…” ang pananakot ko.

Tumango lang siya, bakas sa kanyang mga mata ang galit.

Kinarga ko na rin siya patungong banyo. Doon, pinaliguan ko sya, at pagkatapos ay binihisan… at noong nakabihis at handa na patungong school, “O ano? Kaya mo nang maglakad na mag-isa?”

“K-kaya na…”

“Kuya ang tawag mo sa akin. Ayokong makarinig na Xander pa rin ang itatawag mo sa akin.”

“Opo… k-kuya” ang sagot niyang may galit pa rin ang tingin, at tumalikod na siya at lumakad, pansin ang sakit na ininda sa katawan sa paika-ika at halatang hirap niyang paglakad.

Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa nakapasok na siya ng gate ng eskwelahan na halos nasa harap lang ng aking flat. Binitiwan ko ang isang malalim na buntong hininga, “Dapat ay pahirapan na lang kita Rovi, para ikaw na mismo ang aayaw, at lalayo…”

Alam ko, masama ang aking ginawa at hangarin. Ngunit di ko rin lubos maintindihan ang sarili. Ako ang nahirapan sa palagi niyang pagpapaalala kay Jasmine na alam kong hindi naman totoo dahil iba naman ang hitsura at katawan niya kaysa kay Jasmine. At ayaw ko ring umasa siya dahil hindi ito tama.

Nakailang gabi ring sa akin natutulog si Rovi. At sa bawat gabi, pinapahirapan ko siya. Ewan kung tiniis lang ng bata ang lahat upang makapiling ako. Ngunit kahit may awa akong naramdaman para sa bata, may nag-udyok din sa akin na gawin ang bagay na iyon. Hindi ko lang alam kung iyon ay dahil sa tawag ng aking pagkalalaki o sa hangaring umalis na siya sa aking poder.

Wala namang naging issue sa ginagawa ko kay Rovi. Magaling siyang magdala bagamat nakapagbitiw ng comment si Justin na malungkutin na daw palagi ang bata, mukhang pagod at walang ganang magparticipate sa klase. Ngunit sinagot ko na lang ito na marahil ay naninibago lang siya sa setup na ibang bahay ang tinutulugan niya. “Sanay kasi sa magara at magandang higaan ang batang iyan, palibhasa mayaman kaya baka hindi nakakatulog ng mahimbing.”

Paniwalang-paniwala naman si Justin sa sinabi ko at wala naman siyang ibang napansin kay Rovi kundi iyon lang.

Isang araw, napagkuwentuhan namin ni Justin ang kaso ni Rovi at ito ang pambungad niyang tanong, “Bro… naniniwala ka ba sa reincarnation?”

Medyo nagulat naman ako sa pagbukas niya sa topic. Bagamat narinig ko na ang tungkol dito, hindi ko inaasahan na ipasok niya ang topic na iyon. Controversial kasi ang topic na reincarnation. Kahit ako, natatawa kapag nabanggit ang salitang iyan. Marahil ay sadyang kulang lang ang kaalaman ko tungkol dito kaya isa akong skeptic pagdating sa issue na iyan. “Bakit ano bang meron?” ang sagot ko na lang.

“I think that Jasmine has reincarnated sa pagkatao ni Rovi!”

“Whoaaa! Naniwala naman ako.” Pangungutya ko pa. “Si Jasmine na babae… ma-reincarnate sa katawan ng lalaki?”

“I believe it bro… I believe in reincranation and I believe that all of us undergo a cycle of life and death. At hindi naman kailangang palagi ka na lang babae o lalaki kapag nag reincarnate ka e.”

“Potek! Paano mo naman nasabi iyan?”

“Mahirap ipaliwanag eh… Pero maraming manifestations sa buhay natin na masasabi nating may past life nga tayong lahat.”

“Huh! Gulat ako doon ah. Anong manifestations naman iyan?”

“Kagaya ng…” napahinto si Justin sandali, nag-isip baga. “Naranasan mo na bang mapunta sa isang lugar for the first time at bagamat first time mo pa nga lang napuntahan, parang may ibang nararamdaman ka na sa lugar. Parang isang deja-vu feeling or feeling of familiarity or sentimental value na ang lugar para sa iyo. Parang pakiramdam mo ay napuntahan mo na ito before, hindi mo lang matandaan o maalala…”

“Hmmmm..”

“Nakuha mo ang ibig kong sabihin?”

Tumango ako. Totoo naman kasi ang sinabi niya. Ilang beses na akong nakaexperience ng ganoon; nakapunta sa isang lugar na bagamat noon ko pa lang naaabot ay parang familiar na sa akin ito. “Iyan lang? Nasaan ang reincarnation d’yan?” tanong ko.

“Ang ibig sabihin niyan ay sa iyong past life… maaaring napuntahan mo na ang lugar na iyon. Baka significant ang lugar na iyon para sa iyo. Baka doon ka ipinanganak, lumaki, o ba kaya ay doon tumira ang mahal mo sa buhay na iyon o ikaw mismo.

Tumango-tango lang ako. Di ko kasi alam kung maniwala eh. Skeptical pa ang aking utak.

“Na-experience mo ba ang feeling na kahit bago mo pa lang nakilala ang isang tao, parang close na kayo sa isa’t-isa at napakagaan ng iyong pakiramdam sa kanya? Parang matagal na kayong magkakilala at kumportable kang kausap siya na hindi ka na nahihiya… at pati din siya sa iyo?”

“Hmmmmm. O-oo…”

“Ngunit may kabaligtaran naman sa iba na bagamat unang pagkakita mo pa lang sa tao at hindi mo pa nga kilala ay parang mainit na agad ang dugo mo sa kanya. At hindi mo maintindihan ang sarili kung bakit?”

“O-oo. M-meron din.”

“Bro… ang ibig sbihin niyan ay ang mga tao na nabanggit ay may kuneksyon sa iyo sa iyong past life. Either naging best friend mo sila sa nakaraan mong buhay, naging kapatid, kasintahan… or pwede ring naging kaaway iyong mga taong mainit ang dugo mo sa unang pagkakita mo pa lang sa kanila.”

“G-ganun ba?”

“Ano ba ang greatest fear mo, bro…? Daga? Ahas? Insekto? Dugo? Heights? Closed rooms, elevator, pagsakay ng barko, o eroplano…?” tanong uli niya.

“Dugo… Kapag nakakakita ako noon, halos magko-collapse na ako.”

“Pwes, may malaking role ang dugo sa past life mo kung bakit iyan ang kinatatakutan mo ngayon. It could be na may kinalaman ang pagkamatay mo, or ng mahal mo sa isang insedenteng may dugong dumanak o nawala… Naitanong mo na ba kung bakit ka takot dito, samantalang ang iba ay hindi naman takot sa dugo? Naitanong mo na ba kung bakit iba rin ang kinatatakutan ng ibang mga tao?”

“Hmmm… minsan”

“Pwes, ang kasagutan d’yan bro… ay dahil may kinalaman ito sa iyong past life.”

“G-ganoon?” ang nasambit ko na lang.

“Alam mo ba kung bakit nagiging bakla o tomboy ang isang tao?”

“Hahahaha!” Bigla akong natawa. “Huwag mong sabihin ay dahil sa reincarnation din?”

“Tama bro… dahil sa cycle na palipat-lipat tayo ng pagkatao; nagiging babae or lalaki tayo sa ating mga past lives. Halimbawa, kung babae ako sa aking past life at may mga unresolved issues ako sa past life na iyon tungkol sa aking pagkababae, kagaya ng… hindi ako nakapag-asawa, o na rape ako, or nabigo sa pag-ibig, or may masama akong experience sa lifetime ko na iyon na talagang dinibdib ko, ang mga di ko malimutang experiences na iyon ay hindi mabubura at prominenteng laabas iyon sa aking sub-conscious. Ang ating sub-conscious kasi ay parang isang napakalaking databas na nagstore ng lahat ng mga infos, experiences, feelings ng ating mga past and past life experiences. At kapag ang isang past experiences ko ay matindi, ito ang mag ha-haunt at mag manifest sa akin sa kasalukuyang buhay ko. It is the same thing with the ‘blood’, the ‘height’ or other fears or phobias ng tao. These things are part of our unresolved past life experiences.”

“Hmmm… So sa past life mo na halimbawa ay babae ka at sabihin nating nabigo ka sa pag-ibig at sobrang nasaktan ka dito o na frustrate ka, kapag isinilang kang muli, or na reincarnated at isang lalaki ka na, posibleng magiging bakla ka dahil may unresolved issues ka sa past life mong noong babae ka? Ganoon?”

“Tumpak! At conversely, sa tomboy din kapag lalaki ka dati at babae na ang kasalukuyang katawan mo.”

Parang gusto kong humalakhak ngunit pinigilan ko na lang ito. Para kasing comedy na gagawa lamang na kwento bagamat may logic din ang kanyang paliwanag. “E… kung happy pala ako sa pagiging babae ko sa past life ko at ngayon, lalaki na ako, magiging straight na akong lalaki.”

“Posible din. Pero, kung masyado ka namang obsessed or attached sa life mo bilang babae, or sobra-sobrang kaligayahan naman na parang ayaw mo nang bumitiw sa buhay na iyon, posibleng mag manifest din ang obsession mo na iyan sa iyong present life na lalaki ka na. At alam mo bang kahit ang pagbubuntis sa iyo ng nanay mo ay posibleng magiging sanhi din ng iyong pagka-bakla o tomboy. Halimbawa, isa sa mga previous lives mo ay babae ka at noong ibinuntis ka ng iyong nanay bilang isang lalaki ay magulo ang buhay niya, binubugbog siya o kaya ay dumaranan ng sobrang stress. Habang nasa mahirap na kalagayan siya sa pagbubuntis sa iyo, ang stress niya ay nararamdaman mo rin at mairelate mo ito sa mga naiwan mong issues noong past life mong babae ka pa, or lalaki for that matter. Kaya kapag isinilang ka, nakatatak sa sub-conscious mo ang buhay-babae sa lalaking katawan.”

“Wooh! Parang gawa-gawa mo lang naman ang kwento ng iyan eh.” ang pag-kontra ko pa.

“Hindi bro… iyan ang talagang konsepto ng reincarnation.”

“Ok…” ang pagseryoso ko muli. “A-automatic ba na kapag babae ka sa previous life mo, magiging lalaki ka na sa susunod mong buhay?”

“Hindi. Ikaw ang pipili…”

“Kung ganoon pala, bakit ko pa pipiliing maging lalaki ako kung gusto ko naman pala ang maging babae?”

“Bro… experience at discipline ang objective kung bakit ka babalik sa mundo. Actually, hindi mo na nga sanang kailangang bumalik pa sa mundo eh kasi kung tutuusin, spirit ka. Ngunit dahil kailangang mong maranasan at ma overcome ang mga tests sa pisikal na mundo, kaya ka babalik. Tapos ka na sa pagkababae kaya maaaring pagkalalaki naman ang gusto mong maranasan. In the same manner na kapag naranasan mo na ang maging mayaman, pagiging mahirap naman ang gusto mong ma experience at ma overcome ang mga problema. Subalit kung may unresoved issues ka pa rin, maaaring mag manifest ito sa susunod mong lifetime.”

“O e di itong pagiging bakla naman ngayon ang magiging unresolved issue sa sunod na lifetime ng tao?”

“Oo, kapag hindi niya ito lubos na natanggap o na-overcome, o hindi siya naging happy dito. Ang key words lang naman ay happiness, discipline, leksyon, o ang pag-overcome sa mga pagsubok. Dahil kapag hindi mo ma-overcome ang mga iyan, ito na naman ang magiging unresolved issue para sa sunod na lifetime…”

“Ang lalim naman… Ibig sabihin, ang mga problema natin ngayon ay carryover lamang sa mga unresolved issues ng past life?”

“Absolutely! Peo may mga bagong issues ka pa rin ngayon. Iyan ay kapag pinili mo ang baluktot na landas. Kahit ang pagkasakim ng isang tao, o ang ugaling pagkagahaman nito sa pera, lahat ng iyan ay maaaring bunga ng unresolved issues sa past life niya. Halimbawa, isang napakahirap na tao siya sa kanyang past life at inaapi kaya sa buhay na ito ngayon ay subconsciously, may takot na siyang maghirap at maapi muli. Kaya gahaman siya sa pera at gusto na rin niyang manlamang.”

“Waaahhh! Ganoon pala iyon?” ang nasambit ko. Bagamat parang kwento, mukha ring kapani-paniwala ang kanyang mga explanations.

“Ganoon nga bro… at alam mo bang maraming sakit ang proven na nagamot simply because of hypnotherapy and regression?”

“Regression??? Ano naman iyan?””

“Ang regression ay ang pagpasasailalim ng isang tao sa hipnotismo at habang nasa trance na sya, uutusan siyang bumalik at i-relive” o danasin muli sa pamamagitan ng hipnotismo ang nakaraang buhay niya upang malaman kung ano ang naging kuneksyon ng kanyang kasalukuyang sakit o kahit uncontrolled habit sa nakaraang buhay niya. May isang kaso ng isang taong grabe ang pagka-adik sa pagkain na siyang dahilan upang maging obese siya. Kumunsolta siya sa isang hypnotherapist at ginawa ang regression sa kanya. At doon nalaman na may isang lifetime siya kung saan ikinulong siya sa bahay, walang makain at hindi makalabas. Namatay siya sa gutom sa lifetime na iyon. Ang ginawa ng hypnotherapist ay inutusan siya, habang nasa trance state na kalimutan ang nakaraan, tanggapin na parte ito ng nakaraang buhay at na huwag nang magmanifest ang issue na ito sa kasalukuyan dahil bago na ang buhay niya at iba na ito. Nalunasan ang pagiging adik niya sa pagkain.”

“Talaga? Paano ginawa ang regression sa kanya?”

“Bale inilagay muna siya sa ‘control’ ng hipnotismo. Iba’t-ibang klase kasi ang pag hypnotize. Pwedeng sabihin sa iyo ng hypnotist na titigan siya, o ipapatitig sa iyo ang isang pendulum o apoy ng isang sinindihang kandila at kapag nasa trance state ka na, saka ka bibigyan ng instruction na sagutin ang mga tanong.”

“Gaya ng anong instruction?”

“Gaya ng, ‘susundin mo ang mga iuutus ko sa iyo at sagutin ang mga tanong ko…’”

“At susundin naman…?”

“Oo… kasi nasa trance na ang tao. Kapag nasa ganitong state kasi tayo at naaalipin na sa isang hypnotist, kahit ano ang ipagawa niya sa iyo, susundun mo ito. Kumbaga, nasa ilalim ka na ng kapangyarihan niya.”

“Interesting! So paano siya tinatanong?”

“Halimbawa ay 2011 ang taon ngayon at i-suggest sa hypnotist sa kanya na, ‘Noong year 1905 nasaan ka?’ at sasagutin naman ng na-hypnotize na subject kung anong lugar nasaan siya noong panahon na iyon. Heto ang usapan sa regression session noong obese na tao.”

Hypnotist (H): Saan ka sa taong 1905? Ipinanganak ka na ba?
Subject (S): Opo… Nasa isang lugar ako sa Mindanao.
H: Ilang taon ka?
S: 10 yrs old …
H: Babae?
S: Lalaki po…
H: March 30, 1905 nasaan ka sa araw na ito?
S: Nasa isang bahay po… (umuungol, habol-habol ang paghinga ng subject at kitang kit among pinapawisan talaga siya at mistulang hirap na hirap)
H: Anong ginagawa mo sa bahay na iyan?
S: Nakahiga po ako… gutom na gutom na po ako…
H: Bakit hindi ka kumain?
S: Wala pong pagkain… (hirap na hirap pa rin sa pagsasalita)
H: Bakit hindi ka lumabas?
S: Naka lock po ang pinto. Hindi na po dumating ang mga magulang ko. May gyera po sa lugar namin… hindi kop o kayang tumayo.
H: Anong oras na?
S: Gabi na po… Hindi ko na po kaya.... pagod na pagod na po ako…

“Sa parte na iyon na namamatay ang bata sa lifetime niya na iyon. Iyan ang takbo ng session.

“Ïbig sabihin, ramdam na ramdam din ng subject ang naramdaman niya sa actual na pangyayari kapag na regress siya?”

“Tama bro. At sa session na iyan, habang nasa trance pa ang subject, ibinalik muli siya sa kasalukuyan at pagkatapos, isinuggest ng hypnotist na tanggapin ang nangyari sa kanya ng maluwag at mag move on na sa bagong buhay. Dahil dito, gumaling siya.”

“Wow!” ang nasambit ko. “At iyon ang nakagamot sa kanyang obesity?”

“Oo…”

“E di pati pala lahat ng mga addiciton ay may relation sa past life at magagamot ito sa regression?”

“Posible. Kahit nga karamdaman, ang iba d’yan ay may connection sa past life issues. Ngunit mahirap humanap ng isang tunay na hypnotherapist.”

Sobrang namangha talaga ako sa narinig. “Ibig sabihin ay may malaking role ang past lives natin sa mga pangyayari sa buhay natin sa kasalukuyan – emotionally at physically?”

“Tama bro…”

“E… kung cycle nga ito, e di pabalik-balik pa rin akong magiging tao pagkatapos kong mamatay sa kasalukuyang buhay ko na ito ngayon? Wala ng katapusan ang cycle of life and death ko?”

“Oo, pabalik-balik ngunit, hanggang sa matuto ka. Ayon sa aking nabasa, ang ‘physical’ na existence mo dito sa mundo is your way of learning lessons. Parang adventure na pagkatapos mong maranasan ang isang bagay ay masasabi mo na na, ‘ah… tapos ko na iyan, at na achieve ko, successful ako, wala nang challenge, iba naman’. Halimbawa, kapag naranasan mo na ang pagiging mahirap at sa pagiging mahirap mo ay nagsucceed ka, let’s say naging masaya pa rin ang buhay mo, or naiangat mo ang kalagayan mo sa matinong paraan, hindi mo na babalikan pa ang buhay na ito. You go find another situation na matuto ka at magsucceed. Kagaya nang isa ka namang bulag… Ito ay upang maranasan mo ang pakiramdam ng bulag at ang mga problemang kinakaharap ng isang bulag. At kapag nagsucceed ka, iba naman. Bale, kapag na achieve mo na ang disiplina sa sarili, iyong pagpahalaga sa kapwa, etc, pupunta ka na sa tinatawag nilang state of nirvana, or great peace, or heaven… Sa katoliko, kapag namatay ka na, there is no other option kundi ang pumunta sa ka either sa hell, sa purgatory, or sa heaven. Ngunit sa reincarnation, the soul comes back to a new life and continues to learn, to experience until one becomes a better entity and finally says, ‘ok, I’ve expereinced it all… I’l go to the next level of existence. At iyan na ang peace or heaven wherein hindi mo na kailangang bumalik pa.”

“So ibig sabihin, tayo ang mismong pipili sunod na challenge na sinabi mo? Para lang palang nagplano ng bakasyon or adventure?”

“Iyon na nga bro. Kasi sa paniniwala ng mga reincarnationists, tayo ang responsible sa landas tutunguhin natin.”

“Paano naman kung halimbawang magiging tyrant, or killer, rapist o or kriminal ako sa buhay ko ngayon? Pinili ko ba iyon”

“No. It’s either carryover ito ng past life mo or you are not learning your lessons at all. Kapag namatay ka, you yourself will assess what you did sa buhay mo. At dahil ang objective ng physical existence mo ay discipline and to learn lessons at pumalpak ka dahil marami kang taong pinahirapan o inagrabyado, most likely ay babalik ka bilang isang taong magiging biktima din ng iyong naunang gawain. It’s what they call karma. Ang mga bagay-bagay na ginawa mo, ay babalik din sa iyo, sa lifetime mo or sa sunod pang lifetime. Kung maganda ang ginawa mo, its good karma. Kung masama, then it’s bad karma. The more mistakes at kasamaan ang ginawa mo sa buhay, the more likeyly na babalik ka to experience the effect or the other side of what you did at para na rin mai-correxct mo ang mga nagawa mong mali.”

“K-kung si Rovi nga ay si Jasmine… bakit naalala pa niya ang nakaraan samantalang ang ibang mga tao ay hindi?”

“Exceptional ang mga kasong ganyan. Nangyayari ang mga ganyan kapag malakas ang impact ng karanasan nila sa nakaraang buhay. Karamihan, kapag natapos na ang isang buhay, ang mga karanasan, alaala, at mga data tungkol dito ay nai-stored ito sa sub-conscous ng kasalukuyang buhay. Conciously, hindi ito mareretrieve, bagamat may mga exercises na nakalaan para dito kung paano siya mailabas. Sa kaso ni Rovi, naipasa pa sa conscious niyang kaalaman ang mga data ng kanyang nakaraang buhay. But as Rovi grows, makaka-adjust na rin ito sa kasalukuyan niyang panibagong buhay, unti-unting malilimutan ang mga nakaraan, at makapag-move on din siya kagaya ng sa isang normal na tao…”

“M-malilimutan din niya ako???” ang naibulong ko sa sarili na parang may hindi ko maintindihang panghihinayang. “B-bakit obsessed na obsessed siya sa akin?” ang naitanong ko.

“Iyan ang unresolved issue niya. Hindi lang ito nag-manifest kundi sariwang-sariwa pa ito sa kanyang psyche.”

“Ibig sabihin, mgiging bakla din si Rovi?”

“Maaari… Ngunit ang maaaring dahilan ng kanyang pagbalik ay ang unresoved issue niya sa iyo at sa inyong relasyon. Maaring gusto niyang ipagpatuloy pa ito bagamat maaaring straight na lalaki din siya kapag tuluyan ka na niyang malimutan.”

“G-ganoon ba?”

“O… maaaring pinili din niya nag pagiging lalaki dahil gusto niyang maranasan ito at limutin ka sa kasalukuyang buhay, ngunit dahil sa tindi ng pagmamahal niya kaya hindi ka niya nalimutan. O maari ding nagmadali siyang makabalik para sa iyo kung kaya napilitan siyang mag-reincarnate sa isang katawang kahit lalaki ito ngunit mauunang isilang sa mundo… Narinig mo na ba ang salitang ‘soulmate’ or ‘soulmates’?”

“O-oo.”

“Kagaya din ito ng salitang ‘classmates’ kung saan magkapareha kayo ng batch. Dito lang, ang mga soulmates mo sa cycle ng buhay ay palagi mo rin silang nakakasama sa kasalukuyan, sa nagdaan at sa panghinaharap mong buhay. Sila ay nagiging nanay at tatay mo, kapatid, close friends, asawa, anak… nandyan sila upang tumulong sa iyo, umalalay sa iyo, maging karamay mo, maging bahagi ng iyong buhay. Hindi kailangang ang soulmate mo ay boyfriend or girlfriend. Maaaring best friend mo siya sa buhay na ito, or kapatid or ina or ama…”

“Si Jasmine ba o Rovi… ay soulmate ko?”

“Iyan ang gusto kong tumbukin. Sa ganyang degree ng pagmamahalan ninyo… I’m positive. Mag soulmate kayo. Ngunit kung ano man ang gusto niyang harapin sa buhay na ito, dapat ay nand’yan ka lang sa tabi niya at magbigay suporta sa kanya. That’s what soulmates are for…” sabay bitiw ng isang ngiti.

Hindi ko alam ang tunay kong naramdaman sa nalalamang mga inputs ni Justin tungkol sa topic na reincarnation. Parang isang napakalakas na sapak ito sa aking ulo na biglang nagpabago sa aking pananaw sa buhay. At para kay Rovi, matinding awa at pag-intindi na ang naramdaman ko para sa kanya. At ewan ko din ba, parang matinding kasabikan ang naramdaman ko para kay Jasmine.

At nabuo sa isip ko na alagaan si Rovi at mahalin hindi man bilang isang kasintahan dahil sa isang bata lang siya, at least, isang kapatid o anak... Manghingi ako ng tawad sa kanya sa mga ginawa ko.

At marahil ay dahil din sa kwento ni Justine, bigla na akong nasabik sa bata. Ramdam kong nanumbalik muli ang lahat ng naramdaman ko para kay Jasmine sa kanya. “Simula ngayon, hindi na kita sasaktan pa Rovi. Mamahalin na kita na katulad ng pagmamahal ko kay Jasmine ko…” ang sigaw ng isip ko.

Dali-dali akong umuwi ng bahay. Dumaan muna ako sa isang doughnut shop kasi iyon ang paborito ni Jasmine. Naalala ko noong buhay pa siya, tuwang-tuwa siya kapag may pasalubong akong doughnut sa kanya na kahit late ako o may nagawang kasalanan, mapapawi agad ito kapag inabutan ko na ng doughnut. Simple lang naman kasi ang kaligayahan ni Jasmine. Isang doughnut at halik lang, pawi na kaagad ang lungkot at tampo niya sa akin.

At hindi lang isang box ang inorder kong doughnut. Sampung boxes at sinamahan ko na rin ng tatlong dosenang white roses. Nahirapan mang bitbitin, ok lang kasi, iyon ang simbolo ng pag-tanggap ko na kay Rovi bilang si Jasmine. At tinandaan ko rin ang petsang iyon, August 27… “Ito ang panibagong petsa ng ating anniversary Jasmine… e, Rovi… Ito ang simula ng araw kung saan maibalik natin ang ating naudlot na pagmamahalan.” Sambit ng utak ko.

Sobrang saya ko sa pagkakataong iyon habang patungo na ako ng bahay. Noong makarating na ako, agad kong binuksan ang pinto at excited na, “Rovi!!! Rovi!!!” ang sigaw ko.

Ngunit walang Rovi na sumagot sa aking tawag.

Inilatag ko ang doughnuts at mga rosas sa mesa at pumasok ako sa kuwarto. Ngunit wala din siya doon. Aalis na sana ko upang hanapin siya sa labas nang mapansin ko ang isang sulat sa ibabaw ng mesa.

Kinuha ko ito at binuksan. Sulat kamay at galing kay Rovi. At namangha na naman ako dahil ang porma ng pagkasulat ay parehong-pareho ng sa kay Jasmine, bagamat malalaki lang ang mga titik, tanda na isang bata ang nagsulat. Ngunit ang style ng pagkasulat ng mga letra, kay Jasmine talaga!

“Dear Xander… aalis na lang ako kasi wala namang silbi kung magpatuloy pa ako dito. Nasasaktan ako kasi, hindi na ikaw ang Xander na kilala ko, ang taong nagmahal sa akin, nag-aalaga. Marami na ngang nagbago. Nawala lang ako sandali… hindi mo na ako matatandaan. Akala ko hihintayin mo ako sa pagbalik ko. Iyan ang sinabi ko sa iyo sa parola. Akala ko, dadamayan mo ako. Akala ko, kahit magbago ang lahat, manatili ang pagmamahal mo. Mali pala ako. Ngunit… ok lang iyon. Kasi, iba na ang pagkatao ko. Hirap na hirap na rin ako. Nalilito ako. Sabi ng mama ko, malilimutan din kita. Tama siguro siya. Kaya uuwi na ako at papayag na akong lumipat ng paaralan… Iyong malayong malayo. Iyong hindi na kita makikita. Paalam Xander. Lagi mong tandaan, mahal na mahal kita. Sinaktan mo man ako, hindi nagbago ang pagmamahal ko sa iyo. Mag-ingat ka palagi. Love, Jasmine”

At may pirma pa ang pangalan niya at kuhang-kuha din ang pirma ni Jasmine.

“Jasmineeeeeeee!!!!”

(Itutuloy)