Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [24]

WARNING: This post contains explicit scenes and is not suitable for readers below 18.

By: Mikejuha
getmybox@hotmail.com

Author's Note:

Sa mga nag-antay sa kuwentong AKKCNB, nandito na po... hindi ko tinantanan hanggat hindi ko natapos.

At oo nga pala, may chatbox na po tayo sa blogspot na to. Sana ay makapag-chat tayo, kapag may time ako ay bumibisita ako dito sa gabi between 8 - 11pm. At napansin ninyong maliit lang siya pero lalaki po iyan kung i-click ninyo ang popout sa lower right side ng chatbox. Salamat sa anak kong si "Josh". Siya po ang naglagay ng chatbox at iba pang mga gadgets. "Thanks Kuya!"

At ang bagong inilagayniya ay ang message bnoard kung saan kayo puwedeng magpaabot ng mga messages ninyo sa akin, pwede rin akong magreply through that board.

Medyo konti na lang ang nadagdag sa mga followers ko, hehe. Sana ay madagdagan pa. Pero salamat pa rin sa mga patuloy na sumubaybay sa mga kwento ko.

Happy Reading!

-mikejuha-

--------------------

“Si Romwel ang ama ng bata at... siya rin ang asawa ng kapatid ko.”

Mistulang umikot ang paningin ko at gumuho ang buong mundo sa narinig. At dahil sa hindi makayanang balita, dali-dali akong tumakbo patungo ng kuwarto ko, sabay sigaw ng, “Mga traydor! Mga traydor kayo! Pinaglalaruan lang ninyo ako! Arrgggghhhhhhhh!!!”

“Jason, makinig ka sa paliwanag ko!” sigaw ni Shane.

“Ayoko nang makinig sa iyo! Mga sinungaling kayooooo!!!!” bulyaw ko.

Hindi ko na alam kung ano ang nangyari kay Shane pagkatapos noon. Marahil ay doon na siya nagpaliwanag kina mama at papa dahil ang alam ko, wala ring kaalam-alam ang mga magulang ko sa nangyari kay Kuya Rom. At wala na akong pakialam. Ang alam ko lang ay matinding galit kay Kuya Rom ang aking naramdaman. Walang humpay ang pag-iiyak ko. Walang pagsidlan ang sobrang pagkahabag sa sarili. Pakiramdam ko, lahat ng tao sa mundo ay pawang mga traydor, mga sinungaling, at walang pakialam sa naramdaman ko.

Sobrang bigat ng damdamin ang naramdaman ko sa pagkakataong iyon. Pakiwari ko ay tinadtad ang puso ko. “Ano ba ang kasalanan ko at kailangan kong magdusa ng ganito? Ano ba ang ginawa kong masama sa kanila? Hindi naman siguro ako nagkulang sa pagmamahal ko kay Kuya Rom ngunit bakit nagawa niyang pagtaksilan ako?” ang mga tanong na naglalaro sa isip ko. At sa sandaling iyon, nabuo ang isang desisyon: “Ayoko na kay kuya Rom! Isarado ko na ang puso ko sa kanya. Ayoko nang marinig pa ang tungkol sa kanya!”

Buong araw din akong nagkulong ng kwarto at bagamat kinakatok-katok ni mama ang kwarto ko upang kausapin, hindi ko siya binuksan. “Jason, anak, kakausapin kita...”

“Ma... kung tungkol kay Kuya Romwel lang ang pag-uusapan, ayoko nang makinig pa. Ayoko na ma, suko na ako! Hirap na hirap na ang kalooban ko! Maawa naman kayo sa akin, pleaseee!”

“Kaya nga anak, hayaan mong magpaliwanag kami ni Shane. Pakinggan mo kami upang maliwanagan ang isip mo... Babalik na ng Canada si Shane bukas. Ikaw lang ang pakay niya sa pagpunta dito.” Ang mahinahong salita ni mama.

“Wala akong pakialam ma. Hayaan ninyo akong mapag-isa...”

“Anak, makabubuting makinig ka sa paliwanag ni Shane.”

Ngunit hindi pa rin ako natinag. Bagkus, ang nasambit ko na lang ay, “Ma, umalis na kayo kung ayaw ninyong may gagawin akong masama sa sarili ko! Tatalon ako sa bintana ma kapag iginiit ninyong makipag-usap kayo sa akin!”

Kaya sa takot na totohanin ko ang sinabi, narinig ko na lang ang mabilisang mga yapak nina mama at Shane palayo sa aking kwarto.

Wala akong ginawa sa buong araw na iyon kundi ang umiyak, ang maglasing, mahabag sa sarili, mag-isip, habang sumisingit naman ang mga masasayang ala-ala namin ni Kuya Rom. Tinanggal ko sa aking daliri ang singing na bigay niya at inilagay ko iyon sa isang drawer. Pakiramdam ko ay hindi ko kayang masilayan ang mga alaala niya sa akin. Nagri-ring ang cp ko ngunit hindi ko sinasagot ang mga tawag niya. Ang ginawa ko, tinanggal ko ang sim card at itinapon ito. “Arggghhhhhhh! Arrgggghhhh!” Sigaw ko sa sarili.

Ngunit sabuonbg araw na pagmumukmok ko, napagod din ako. Pakiramdam ko ay naubos ang mga luha ko at ang naitanong ko na lang sa sarili ay, “Bakit ko ba sisirain ang buhay ko nang dahil lang sa kanya? Bakit ko sasayangin ang mga luha ko nang dahil lang sa isang taong walang kwenta, na hindi karapat-dapat sa pagmamahal ko? Kung kaya niyang maglaro ng apoy, e di, maglaro na rin ako!”

At ang biglang pumasok sa isip ko ay si Julius.

Kinabukasan, inihanda ko na kaagad ang mga dadalhin at nagpaalam kay mama na doon muna titra ng mga ilang araw sa bukid. Pinayagan naman niya ako bagama’t may pag-aalangan sa kanyang mga mata.

Noong makarating ako sa bukid, masaya akong sinalubong ni Julius. Hindi ako nagpakita na may malaking problema akong dinadala.

“Kuyaaaaaaaaaa!!!!!” ang sigaw ni Julius sa pagkakita na pagkakita kaagad niya sa akin. “Na-miss kita kuya!”

“Namiss din kita, Tol! Kumusta?”

“OK naman kuya. Ikaw?”

“Ayos lang, Tol. Maraming nangyari sa buhay ko pero ok lang naman”

At iyon... dating gawi. Ligo sa ilog, ikot sa mga lupain angkas-angkas sa iisang kabayo habang yakap-yakap ko siya. At sa unang gabi kong pagtulog, hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa. “Tol, tabi tayo sa pagtulog ha? Tatlong araw ako dito at dito ka rin matulog sa kuwarto ko.” Ang sambit ko.

Kitang-kita ko naman ang saya sa mga mata ni Julius. “Mas mabuti kuya, upang lagi tayong nagku-kwentuhan!” ang inosenteng sagot nio Julius, hindi alintana na may maitim akong balak sa pag-anyaya kong iyon sa kanya.

Bago kami natulog ay nag-inuman muna. Kuwentuhan. At noong med’yo nalasing na ay diniretso ko na siya sa tanong na, “Julius, magsabi ka nga sa akin ng totoo... mahal mo ba ako?”

Kitang-kita ko sa mga mata ni Julius ang pagkamangha sa hindi inaasahang diretsahang tanong ko. “E... kuya?” ang naisagot lang niya, hiondi makatingin sa akin ng diretso, nataranta kung aamin ba o hindi.

Inulit ko ang tanong at sa pagkakataong iyon, hinawakan ko ang kanyang mga kamay, ang mga mapupungay na mga mata sanhi ng kalasingan ay nakatitig sa mukha niya, “Mahal mo ba ako Tol?”

At tuluyan nang umamin ni Julius. “Oo Kuya, mahal kita... S-simula noong may nangyari sa atin habang nanaginip ka, hindi na kita malilimutan. Hindi ko na maiwaglit pa sa isipan ang nangyari sa atin kuya.”

Binitiwan ko ang isang nakakalokong ngiti. “Kung ganoon, gawin nating muli ang ginawa natin Tol.” ang nasambit ko sabay tayo at hubad sa t-shirt at pagkatapus, ay ang pantalon at brief. Lumantad sa paningin niya ang hubad kong katawan habang nanaunukso naman ang aking mga mata, “Paligayahin mo ako, Tol...”

Mistulang natulala si Julius sa di inaasahang nasaksihan. Dali-dali din siyang tumayo at tinanggal isa-isa ang mga saplot sa kanyang katawan hanggang pareho na kaming nakatayo, hubo’t-hubad na nakaharap sa isa’t-isa.

Sa nakitang magandang hubog ng katawan ni Julius, hindi ko naman mapigilan ang pagsingit ni Kuya Rom sa utak ko. Matipuno ang katawan, may mga ala pan-de-sal sa tiyan, matangkad, may malalaking mga biceps. Halos kasing hunk ni Kuya Rom. May sakit mang dulot ang pagpasok ni Kuya Rom sa utak ko, pilit kong iwinaglit ito.

Nakipagtitigan ako kay Julius ng ilang sandali hanggang sa kusang hinawakan ko na ang kanyang mga kamay at inilatag ang mga iyon sa aking beywang. Hinawakan ko ang ulo niya. Idiniin iyon upang mgalapat ang aming mga labi. Naghalikan kami. Matagal, mapusok, puno ng pag-aalab.

Sa gitna ng gabi, tanging mga ungol lang namin ang maririnig sa kabuuan ng kuwartong iyon habang ang iba’t-ibang klaseng panggabing hayop ay walang humpay sa paggawa ng kani-kanilang mga sariling rituwal. At sa buong magdamag, paulit-ulit naming tinamasa ni Julius ang sarap ng aming makamundong pagnanasa.

Kinabukasan, tila wala lang nangyari. Naghaharutan pa rin kami kagaya ng dati, naligo sa ilog na animoy ordinaryong magkaibigan lang ang turingan, nangabayo, nagkwentuhan... Sabagay, wala din naman kaming inamin o kina-klaro sa isa’t-isa na kami na nga o may relasyon na kami. Para sa akin, ang nangyari sa amin ay isang pagpapalabas lang ng libog, normal para sa mga lalaking katulad naming mapusok, bagamat maaaring may ibang kahulugan iyon para kay Julius. Ngunit kung may naramdaman man siyang kakaiba, hindi ko na ito binigyang pansin pa.

Sa pangalawang gabi, ganoon pa rin ang nangyari. Nagtabi uli kami sa pagtulog at muli, hinayaan naming alipinin ng aming mga sabik na damdamin ang aming mga katawan. At kagaya ng naunang araw, mistulang wala lang nangyari. Hindi namin isiningit ito sa aming mga kuwnetuhan, walang aminan naganap.

Pangatlo at huling gabi ko na sa bukid iyon. Kagaya ng dati, ginawa uli namin ang pagpapasasa sa makamundong kaligayahan. Dahil sa ito’y huling gabi ko na, pinilit kong hanapin sa kaibuturan ng aking puso ang pagmamahal para kay Kuya Rom na puwede kong ibaling para kay Julius. Gusto ko sanang si Julius na lang ang mahalin ko, ang taong siya kong bigyan ng lahat kong atensyon, pag-alaga, at pagtiwala. Ngunit gaano mang pilit ko, wala akong makitang ni katiting na naramdaman na puwede kong ibaling sa kanya. Si Kuya Rom pa rin ang laman ng aking puso. Siya pa rin ang nag-iisang bumabagabag sa aking isip. Siya pa rin ang umaalipin sa aking damdamin.

Hindi ko lubos maisalarawan ang tunay na naramdaman. Gusto kong kalimutan na lang siya, palitan, burahin sa isipan ngunit siya pa rin ang umaalipin sa akin. Nand’yan na sana si Julius na syang puwedeng humilom sa sugat ng puso dulot ng pagtaksil ni Kuya Rom sa akin ngunit hindi pala kayang gamutin ito ng basta-basta na lang. Bagkus, lalo pa yatang tumindi ang naramdaman kong sakit. Totoo pala ang sinabi nilang hindi puwedeng turuan ang puso kung sino ang puwede mong mahalin, o puwedeng ipalit sa taong minahal.

Hindi ko alam kung magalit o maawa sa sarili, o kung kanino magalit at kung sino ang pagbuntunan ng sisi.

Kinabukasan, araw ng aking paglisan upang bumalik na ng siyudad. Binuksan ko na noon ang pinto ng kuwarto namin ni Julius upang lumabas. Ngunit isang tanong ang binitiwan niya na mistulang isang napakalakas na bombang sumabog sa aking tenga. “Kuya... mahal mo rin ba ako?”

Sa pagkarinig ko, napahinto akong bigla, nilingon siya. Nakaupo lang siya sa gilid ng kama, kitang-kita sa mga mata ang matinding lungkot, ang mukha ay may bahid na kung anong takot o insecurity, marahil ay nagtatanong kung babalikan ko pa ba siya at kung babalikan man, kailan.

Sa pagkakita ko sa kanya sa ganoong ayos, ibayong awa ang naramdaman ko. Ngunit hindi ko tinugon ang tanong niyang iyon. Bumalik ako sa loob, hinarap siya, hinawakan ang dalawa niyang kamay, pinapatayo. Noong pareho na kaming nakatayo, hinalikan ko siya sa bibig sabay alis naman at hindi na lumingon pa.

Hindi ko alam kung naramdaman niya ang ibig kong ipahiwatig. Naramdaman kong umiiyak siya habang binaybay ko ang pasilyo hanggang sa palabas ng bahay at makapasok na ako ng sasakyan. Alam ko nasaktan siya. Ngunit mas nanaig ang tindi ng sakit na naramdaman ko sa ginawa sa akin ni Kuya Rom.

Mag aalas 9 na ng gabi noong makarating ako ng bahay. Diretso kaagad sa kuwarto at ibinagsak ang hapong katawan sa kama.

Alas 10, alas 11 ang lumipas ngunit hindi pa rin ako dalawin ng antok. Bumalikwas ako sa kama at dahil wala na ang sim card ng cp ko, tinungo ko ang landline na telepono at tinawagan si Kuya Paul Jake. “Kuya, puntahan mo ako dito sa bahay, pwede?” ang sabi ko noong sinagot ni Kuya Paul Jake ang telepono.

“Bakit anong mayroon?” Tanong niya.

“Wala lang... na miss kita.” Ang pangangatwiran ko.

11:30 ng gabi noong makarating si Kuya Paul Jake. Agad ko namang nihanda ang mainum at nag-inuman kami. Sinabi ko sa kanya ang lahat tungkol kay Kuya Rom at pati siya ay hiundi makapaniwalang nagawa ni Kuya Rom ang magpakasal sa iba nang ganoon-ganoon na lang.

“Paano ikaw?” tanong niya.

“E... ano ba ang dapat kong gawin, kuya? Sasayangin ko ba ang buhay ko nang dahil lang sa isang taong walang pakialam sa naramdaman ko?” ang sarcastic ko namang sagot. “Syempre, may karapatan naman akong mag-enjoy kahit papaano, di ba?”

Napangiti naman si Kuya Paul Jake. Nababasa ko sa isip niyang hindi siya naniwalang tagos sa puso ko ang aking sinabi. “Yan... dapat ganyan ang attitude. Dapat ay magpakatatag, huwag masiraan ng focus.” Ang naisagot na lang niya, sinakyan ang aking sinabi.

Iyon lang ang kuwentuhan namin. Nararamdaman kong alam ni Kuya Paul Jake kung gaano katindi ang sakit na kinikimkim ko kaya hinayaan na lang niyang respetuhin ang pagiging tahimik ko. Inum lang kami ng inum, tila nagpakiramdaman. At sinadya ko talagang bilisan ang pag-inum upang mapabilis ang pagkalasingnamin. Sa desperado kong kalagayang iyon, gusto ko na ring magwala at matikman si Kuya Paul Jake. “Bilisan natin ang pag-inum kuya!” sabi ko.

At naki-sakay lang din siya sa akin. Binilisan ang pagtungga.

Lampas alas dose noong malasing na ako, pati na rin si Kuya Paul Jake. Ang natandaan ko ay nagsasayaw-sayaw ako at hinubad ko ang pang-itaas kong damit. Tawa lang nang tawa si Kuya Paul Jake. Noong magsawa ako sa kasasayaw, pinatugtog ko ang isang mellow music at hinila si Kuya Paul Jake sa pagkaupo upang tumayo. Noong makatayo na kaming pareho, niyayakap-yakap ko na siya na parang babae’t lalaki kaming nagsasayaw. Balewala lang iyon kay Kuya Paul Jake. Sumasayaw-sayaw din siya ay niyayakap-yakap na rin niya ako.

“Hubarin mo na rin ang t-shirt mo Kuya!” sabi ko.

Binitiwan niya ang pagkayakap sa akin at at hinubad ang t-shirt, itinapon ito sa sahig at yumakap na naman sa akin, sabay sayaw.

Sa eksena naming iyon ni Kuya Paul Jake, ramdam ko ang paggapang ng init ng aking katawan. Ansarap yakapin ni Kuya Paul Jake. Maganda ang katawan, malalaki ang chest, walang taba sa tyan, may malalaking mga braso... Sumiksik na naman sa isip ko si Kuya Rom.

Sa ginawa naming iyon, ramdam kong nag-init na rin si Kuya Paul Jake. Dahil sa tangkad niyang 5’10” halos nasa dibdib niya lang ang ulo ko. At marahil ay sa naramdamang libog at plano na ring matikman siya, sinadya kong dila-dilaan at kagat-kagatin ang kanang utong niya.

Napaigtad siya ngunit hindi ko binitiwan ang pagdidila at pagkagat-kagat sa utong niya. Hanggang sa naramdaman ko na lang na umunat siya na parang nasarapan sa ginawa ko, ang harapan niya ay lalo pang bumukol na idiniin-diin pa sa harapan ko. At noong sinilip ko ang kanyang mukha, nakita kong nakapikit ang kanyang mga mata at kinagat-kagat niya ang ibabang labi niya.

Kaya lalo ko pang ginalingan ang pag dila at pagkagat sa utong niya. Hanggang sa narinig ko na lang ang pigil niyang pag-ungol. “Ahhhhhh! Ahhhhhh! Ahhhhh!”

Palipat-lipat sa dalawang utong niya ang ginawa kong pagdila at pag kagat-kagat. Hanggang sa pilit na inabot ng bibig ko ang kanyang leeg. Hanggang sa yumuko siya ng kaunti upang maglapat ang aming mga labi.

Naghalikan kami. First time kong maranasan ang halik ni Kuya Paul Jake. At ang sarap niyang humalik. Kuhang-kuha niya ang aking kiliti. Nag-espadahan ang aming mga dila. Matagal kami sa ganoong eksena. Ninamnam ang bawat paglapat ng aming mga balat.

Noong hindi na makayanan ni Kuya Paul Jake ang sarili, kinarga niya ako at pinaupo sa gilid ng kama. Humarap siya sa akin at idiniin sa aking bibig ang kanyang bakat na bakat na harapan. Dali-dali kong tinanggal ang sinturon niya at binuksan ang zipper. Pagkatapus, ibinaba ko ang pantalon kasama na ang brief. At bumulaga sa mga mata ko ang tigas na tigas at naghuhumindig niyang pagkalalaki...

(Itutuloy)