Chapter 7
"Huh! You're not interested?" wika ni Popoy ng makabawi mula sa pagkabigla. "Then you won't mind if I go ahead and dry myself."
Nagngingitngit siya sa kaloob-looban niya. Salbahe itong si Basty pero kaya rin niyang maging salbahe. Tutal naman at nakita na nito ng ilang beses ang katawan niya kaya bakit pa siya magtatago? Ito na rin ang nagsabing hindi na ito interesado. Tila siya sinaksak ng ilang ulit sa sinabi nito. Paano nito nakalimutan ang mga gabing magkapiling sila? Nalimutan na ba nito nang tuluyan o gusto lang nitong pasakitan siya? O kaya naman ay ikinakaila lang nito sa sarili ang epekto niya rito?
"Magdamit ka at huwag kang umarte na para kang bayarang lalaki, hindi bagay sa'yo."
"Hindi ko alam na iyon na pala ang hanap mo ngayon."
"I'm not looking for a stud."
"Oh, I heard you found one though," aniya. Of course, nang-iinsulto lang siya. But from what he heard, no talk, no shit ang bago nito.
"For your information, Nikkos is everything you are not. So don't insult him and stop being childish."
He was childish now? Habang tumatagal, mas masasakit na salita ang naririnig niya mula rito. Parang gusto niya tuloy hablutin ang susi na ipinadala niya rito, ngunit ang ipinagtataka niya ay kung bakit nito ginamit ang susi kung wala na rin naman siyang halaga rito.
Ipinadala niya ang kopya ng susi niya sa kanyang bagong bahay kay Basty para kunin nito ang mga naiwanang gamit sa lumang condo nila. Inayawan kasi ng nakabili ang mga naiwan nilang gamit kaya hindi niya naiwasang kunin ulit ang mga iyon. Ayaw niyang tawagan si Basty para ipakuha ang mga iyon dito kaya ipinadala na lang niya susi sa kaibigan nitong si Mark kasama ng isang sulat na nagsasabing kunin nito ang mga naiwang gamit dahil nakakasikip na iyon sa bagong bahay niya.
Crap! You're one big crap Popoy. Admit it! You sent him the keys with the hope that he will be back into your life. You're that pathetic!
"Bakit hindi ka nagsabing darating ka?" sa halip ay sabi niya. "At bakit dumiretso ka sa kwarto ko? Hindi ka ba pwedeng maghintay sa sala? Ganoon ka na ba kabastos para isiping okay lang sa akin na naririto ka sa kwarto ko?" It was his turn to make a point. Masyado na itong rude.
Hindi ito umimik. Nanatili lang itong nakatitig sa kanya at saka naupo sa kama. "Please. Magdamit ka na."
"I thought you were no longer interested?"
"Of course I am! Ten years tayong nagsama Popoy, for God's sake. And you taunted me with that body of yours but never really gave it to me completely!"
Na-shock siya. "What?"
"You heard me."
"Oo. At hindi kita naiintindihan."
"Lagi ka na lang busy. Too caught up with whatever the hell your patients situation are or that damned hospital policies that you wanted to break just so could play hero and you left me hanging all the time so the answer is "yes," I still desire you but it has come too unreachable for me just thinking I can touch you again without worrying about what the hell you were thinking while I thrust deep within you is no longer possible"
Siya naman ang hindi naka-imik. Hindi dahil sa hindi niya kaya kundi hindi niya alam kung ano ang tamang sasabihin sa pagkakataong iyon. Wala siyang makapang tamang salita. Did Basty just say all that to him? Was it that bad for him? Hindi niya na dapat naiisp ang lahat ng ito pero hindi niya maiwasan. Gusto niyang malaman. This was closure and it was coming to him if even if he didn't ask for it.
"Ga-ganoon ba ako ka-occupied noon, Basty?"
Basty smirked. "I guess that's a question for you. Hindi mo man lang ba magawan ng paraan ang mga activities mo noon para hindi ka magkaroon ng oras para sa atin? All I'm asking is just a little of your time Popoy pero ni hindi mo man lang iyon maibigay. Was it too much for you?"
Napipilan siyang muli. Sa mga ganoong pagkakataon ng komprontasyon ay lagi ng umaakyat ang dugo niya sa ulo o di kaya ay inaabot na nito ang boiling point but that moment was different. Nanlamig siya sa reyalisasyon. Pero ang sutil niyang pride, ayaw magpatalo.
"There was no reason to cut short all of my responsibilities Basty. Maybe it's time for a little reality check, I am a doctor. I deal with lives. And it's not a simple task to do..."
"I'm not saying it is!" singit nito sa mga sasabihin pa niya. "Okay lang naman na maging on-call ka pamisan-minsan but not all the time. Ni hindi ka na nakakumpleto ng isang linggo sa pad natin dati. Kahit sa kalagitnaan ng tulog natin o ng paglalambingan natin ay ang mga pasyente at hospital ang iniisip mo. And I'm tired understand."
"You're pathetic Basty. Pati mga pasyente ko pinagseselosan mo. Ginagawa ko lang ang trabaho ko." depensa niya.
"At ako? Ano ako sa buhay mo? Parking lot? Kung saan mo naiwan ang kotse mo eh doon mo lang babalikan dahil alam mong naroroon lang ako naghihintay sa'yo? That's bullshit Popoy!"
"Anong gusto mong dapat na ginawa ko?"
"To lose control. Na sana man lang. Kapag tayong dalawa, give your all to me. Hindi ako ang pasyente mo o ang board members ng hospital. Partner mo ako pero feeling ko spare tire lang ako. Kapag kailangan lang gagamitin."
"There was no reason to lose control Basty!"
"There's always reason to!"
"No. We could always make love."
"But we didn't 'Poy, which makes it a good reason to lose control but Mister I Am Always Busy never did. I guess it was never good enough for you, wasn't it?"
"Iyan ba ang dahilan kung bakit ka nakipag-break?"
"Iyan at iba pa."
"Like what?"
"I really don't want to talk about it anymore Popoy, so just get dressed."
"I won't until you tell me why you broke up with me."
Nainis siguro ito sa kanya kaya hinila siya nito dahilan para mawalan siya ng balanse at mapakandong dito. He could feel Basty's raging maleness underneath the confinement of his slacks. Nalaman niya tuloy na totoo ang sinasabi nitong attracted pa rin ito sa kanya and the desire was evident in his chinky eyes.
"Do you realize how much I wanted to feel you this close without worrying about so many things?" ani Basty habang hinahaplos ang kanyang mukha.
Naramdaman niya ang pagtugon ng sariling katawan. Nais magdiwang ng kanyang puso sa katotohanang hindi pa rin nagbabago ang epekto niya kay Basty.
"I would like to know what you're thinking right now Popoy. Is it me or some damned meeting of yours?"
That deflated his ego big time. Pero hindi na niya pinansin ang tila malaking kamay na pumiga sa puso niya ng mga oras na iyon. Kung ganoon pala ay napakawalang-kwenta niya palang live-in partner noon? Ni hindi man lang pala niya naipadama kay Basty na mahalaga ito sa kanya in so many ways. In fact he was his life. Ang nais kasi niya talaga sa buhay ay ang mag-retiro ng maaga kapag nakaipon na siya ng husto and then take good care of Basty pati na rin ng mga magiging anak nila kung sakaling mapagdedesisyunan nilang humanap ng mga surrogate mothers.
Marahil ay hindi ito maniniwala sa kanya kung sasabihin niya iyon dito. Maaaring hindi rin siya paniwalaan ng mga nasa paligid nila na nakakakilala sa kanila but to hell with them, wala siyang balak na kumuha ng yaya para sa mga magiging anak nilang dalawa.
Gusto lang niyang maging maayos ang hospital na pinagtatrabahuhan at tiyaking maayos ang mga pasyente niya para walang masabi ang mga kumukwestiyon sa kakayahan niya gawa ng kanyang gender orientation. It was his battlefield and his sanctuary at the same time. Too bad he neglected Basty for the sake of his profession.
Ngayon lang sumiksik sa isip niya ang lahat ng katotohanan. Na siya ang mas nagkulang. And that Basty was still that lost boy na na-meet niya ten years ago. He played hero noon. Kaya niya ulit gawin iyon.
"Why didn't you tell me you felt that way before?" aniyang isiniksik pa ng husto ang katawan dito. Naramdaman niya ang pagpintig ng kahandaan nito sa ilalim niya.
"Would you have cared? Nakikinig ka lang sa akin kapag may kinalaman sa medicine ang topic. Otherwise you would cut me off."
"I always listen to you, Basty."
"Because I always ask you about things that involves the medical world. Iyon lang kasi ang interesante para sa'yo. God, how frustrating was that for a photographer?"
"You know that's not true."
Napaigtad siya ng magsimulang maglakbay ang daliri nito sa tagiliran niya. Drawing little circles on his skin. Maya-maya pa ay asa pagitan na ng mga hita niya ang kamay nito.
"You've got a woody."
"A-and what are you g-gonna do with it?"
Basty smiled. "How about making it a little interesting 'Poy?"
Pinadapa siya nito.
Bahagya siyang lumingon rito.
"You're not fair Basty. You still have your clothes on." kunwari ay reklamo niya kahit pa sa kaibuturan niya ay naroroon ang pananabik.
Nagkaroon siya ng kaunting pag-asa na magkakaayos pa sila. Na maibabalik pa nila ang dati. Ang dami pala nitong reklamo sa relasyon nila pero ni hindi man lang niya nakuhang pakinggan ito. Kung hinsi pa ito nakipag-break, hindi pa niya malalaman na nagkukulang na pala siya. Samantalang ito, laging nakikinig sa kanya. As if he's the most worthy person to listen to.
"You want me to undress? May oras ka ba para dito?"
"Don't mock me Basty?"
"I'm just asking."
"I'm giving you all the time you needed sweetie."
"Good. Cause this will be very slow."
Popoy could only close his eyes in delight. Tila siya sinisilaban sa paraan ng lovemaking ni Basty ngayon. God how he yearned for him to kissed by Basty again. He missed him. All of him. Basty was the only man who could make him feel great. Tila ba ginawa ito para paluguran siya. And he thought he died from the pain he suffered because of their break-up but no, the feelings that Basty were evoking to him now is taking his breath, literally. Ganito ang pakiramdam niya noong nagsisimula pa lang ang relasyon nila at lubos niyang pinagsisisihan na kinalimutan niya kung gaano kasarap ang pakiramdam na iyon. Babawi siya. Pangako niya sa sarili.
Sisiguraduhin niya na sa pagkakataong iyon, kung magkakaayos na sila ng tuluyan ay ipapakita niya kung gaano ito kahalaga sa kanya. Kung gaano niya ito kamahal. Huwag sana itong magsawang makinig sa kanya dahil marami siyang itatanong dito. Mga bagay na walang kinalaman sa mga propesyon nila. He would take it slow too. And this time, he planned to make Basty fall in love with him over and over again.
"I love you Basty."
Hinagod nito ng halik ang kanyang batok hanggang sa kanyang likod. Then Basty entered him. With his clothes on.
Itutuloy...
No comments:
Post a Comment