Ang Roommate Kong Siga [5]

By Michael Juha

getmybox@hotmail.com.

***

Kupal, Langib, At Kulangot

Sobrang pagkagulat ko sa pagsisigaw ni Jerome na iyon. Bakas sa kanyang mukha ang matinding galit. Bagamat naka-sling ang kanang braso niya, sinutok-suntok ng kaliwang kamay niya ang dingding na semento.

Nilapitan ko siya. “Bakit? Anong nangyari?” ang tanong ko.

Ngunit hindi siya sumagot. Huminto siya sa pagsusuntok sa dingding at hindi na umimik. Halatang tinimpi niya ang kanyang nararamdaman. Nagngangalit ang kanyang mga ngipin.

Hinayaan ko na lang  siya. Halatang tuliro ang kanyang utak at ang kanyang tingin ay mistulang tumatagos sa dingding ng kuwarto.

Nang magtanghalian na, tinanong ko siya kung ano ang gusto niyang kainin. Sabado kasi iyon kaya wala kaming pasok.

“Wala akong gana.” Ang sagot niya.

“Gusto mo sa labas tayo kakain?”

“Kakargahin mo ako?”

“May wheel chair naman eh.”

“Ipamukha mo sa mga tao na baldado ako? Para pagtawanan?”

Natahimik na lang ako. Halatang mainit ang ulo niya. “Okay bibili na lang ako ng pagkain sa labas. Anong gusto mo?”

Nilingon lang niya ako. Tinitigan ng matulis na para bang ang pahiwatig ay, “Ano ba ang gusto mong kainin? Iyan ang bilhin mo!” Kaya lumabas na lang ako ng kuwarto. Tila nagbago na naman ang kanyang character sa sandaling iyon.

Kaya lumabas ako at bumili ng pagkain. Barbecue na manok at nilagang baboy ang binili kong ulam. Bumili rin ako ng maruya at dalawang soft drinks.

Nang nakabalik na ako, dumaan ako sa mess hall at nanghiram ng plato. Inilipat ko roon ang aming pagkain. Ipinatong ko ito sa isang maliit na mesa at ipinuwesto sa sa gilid lang ng kanyang kama. Umupo rin ako sa gilid ng kanyang kama. Nagsandok ako ng kaunting kanin sa isang plato, nilagyan ko riin ito ng ulam at sabaw ng nilagang baboy.

“Kain na tayo.” Ang sambit ko habang humarap sa kanya hawak-hawak sa aking kamay ang kutsara at handang subuan siya.

“Sinabi nang ayoko eh!” Ang bulyaw niya.

“Kumain ka naman, Jerome. Para manumbalik ang lakas mo at mabilis kang gumaling!” ang sigaw ko rin na iginiit talaga na kumain siya, inilapit ang kutsara na may pagkain sa kanyang bibig.

“Sinabi nang ayoko eh!” ang sigaw niya uli sabay siko sa plato na hinawakan ko.

Nalaglag ang plato na hinawakan ko at nabasa ang aking damit sa ulam. Napatingin na lang ako sa kanya.

“Ang kulit mo kasi eh! Ang tigas ng ulo mo! Pag ganitong mainit ang ulo ko ay hayaan mo ako! Masasaktan ka lang! Tanginang buhay naman ‘to, o!” ang sigaw niyang paninisi sa akin.

“Walang imik na tumayo ako at tinungo ang banyo. Naintindihan ko naman siya dahil sa inis niya sa kung ano mang issue mayroon siya sa kanyang pamilya. Alam kong nadamay lang ako. Marahil, kung ibang tao siguro iyon, bugbog-sarado na sa kanya.

Sa banyo ay ay naghalf-bath ako upang mawala ang amoy ng sinigang na baboy na dumikit sa aking balat. Pagkatapos ay nagbihis atsaka bumalik sa gilid ng kanyang kama upang ilipat ang pagkain sa mesa ko.

“Sinabi nang ayoko… ang kulit-kulit!” ang paninisi niya uli.

Hindi ko na lang siya sinagot. Hindi ko pinatulang bagamat sinimangutan ko siya, itinuloy ko na lang ang paglipat ng mga pagkain sa mesa ako.

“Hali ka nga rito!”

Napatingin ako sa kanya. “Bakit?”

“Sige, subuan mo na lang ako kung iyan ang gusto mo.”

Hindi na ako nagsalita. Ibinalik ko na naman ang isang plato ng pagkain sa gilid ng kama niya. Ramdam ko iyong nanalo ka sa isang argumento at nagpakumbaba ang katunggali mo. Para sa isan gsiga na katulad ni Jerome, malaking kahihiyan iyon para sa kanya. Ngunit ewan kung bakit niya ibinaba ang kanyang pride. Hindi ko na pinalaki ang issue na iyon. Sinubuan ko na lang siya.

Marahil ay naka sampung subo lang ako sa kanya. Umayaw na siya. Hindi ko na siya pinilit. Ang importante lang para sa akin ay iyong may laman ang kanyang tiyan. Ako na ang umubos sa natirang pagkain sa kanyang plato. Ginamit ko ang kanyang kutsara. Wala siyang reaksyon nang makita niyang ang kutsara niya ang ginamit ko. Nakatingin lang siya sa akin habang kumakain ako.

Pagkatapos kong kumain ay nilinis ko ang kuwarto. Sa pagkakataong iyon ay isinali ko na sa paglinis ang buong kauwarto, kasama na ang mga gamit niya. Itinapon ko rin sa labas ang mga basura namin. Doon ko na naalala ang sulat na ibinigay ng kanyagn kapatid sa kanya na itinapon niya sa basurahan. Hinanap ko ito at nang mahagilap ko, itinago ko ito sa aking bulsa.

Nang nakabalik na ako sa kuwarto, kinalkal ko ang mga marurumi niyang damit sa cabinet. Ang mga mababahong medyas at ang pinakapaborito ko – mga brief niya. Itinambak ko ang mga iyon sa lagayan ng mga labahan. Sa isip ko, “Mamaya lang kayo sa banyo, isa-isahin ko kayong amuyin lahat.”

“Hey! Hey! Hey! Anong gagawin mo riyan sa mga brief ko?” ang tarantang sigaw ni Jerome nang makitang pinakialamn ko ang mga brief niya.

“Lalabhan! Bakit?”

“Ako na ang maglalaba sa mga iyan!” ang sigaw niya.

“Bakit? Kaya ko namang labhan ang mga ito eh!”

“Labhan? Sa itsura mong iyan ay kaya mong maglaba? Nung hindi ka nga baldado ay hindi ka nakakapaglaba, ngayon pa?”

“Basta ako na!” ang giit niya.

Pinilit niya ang sariling tumayo at nang naabot niya ang lagayan, talagang dinampot niya ang mga brief niya mula sa lagayan at inihagis ang mga ito pabalik sa kanyang kabinet. Ako naman, takbo uli sa kanyang kabinet at pinulot  ang mga brief niya.

“Ano ka ba Jerome! Mangangamoy tayo kung hindi natin lalabhan ito!”

Paika-ikang nilapitan niya ako at hinablot uli ang brief niya na hawak ko.

Naghablutan kami. “At bakit mo naman gustong labhan ang mga damit ko?” ang tanong niya.

Napatitig ako sa kanya. “Gusto mo sampalin kita? Dahil baldado ka! Dahil ka-kwarto kita! Dahil nangangamoy at nangangati ang kuwarto kapag hindi nalalabhan iyang mga damit mo, lalo na iyang medyas at brief mo! Ewww!  Hindi ka ba nangangati riyan? Kung gusto mong napapaligiran ng marurumi at nangangamoy na basura, doon ka sa basurahan tumira, kaibiganin mo ang mga taong grasa at kayo ang magroommate. Huwag ako ang idamay mo. Isa pa, ano ba ang ikinatakot mo sa brief mo, Jerome! Naamoy ko na iyan lahat ano ka ba? Balewala na sa akin iyan!” At ipinakita ko pa talaga sa kanya na idinampi ko sa aking mukha ang isang brief niyang labahan at inamoy ko ito. “Ayan, parang inalmerol at may amoy na ewan. Ipinunas mo ba ito sa tamod mo?” ang sambit ko. ”At ito namang isa, alam mo ba kung anong kamukhang mapa ng bansa ang naporma sa dagta mong dumikit dito?”

Hindi na siya naka-imik pa. Tiningnan na lang niya ako, iyong tingin na bagamat may pagtutol sa kanyang isip dahil sa hiya ngunit dahil sa kakulitan ko kaya ipagkatiwala na lang niya sa akin ang kung ano man ang gusto kong gawin sa mga damit at brief niya. Nakatitig na lang siya sa akin, ang bibig ay nakabuka, namangha ngunit tila nagmamaktol ang isip. “Ang dami namang satsat nito!”

“Wala ka nang iisipin pang kahihiyan sa akin, Jerome. Kung amoy lang ng brief mo, at porma ng dagta na dumikit d’yan, kabisado ko na. Crush kita, Jerome. Alam mo iyan. Kaya lahat ng bagay sa iyo – mabaho man o mabango, love ko iyan.”

Doon na siya napangiti sa sinabi kong iyon. “Asa ka pa!” ang sambit niya.

Nahinto ako sa pagkarinig sa sinabi niyang iyon. Bumalik ako sa higaan niya. “Anong sabi mo? Ulitin mo nga?”

“ASA KA PA!” ang pag-ulit niya na medyo inimphasize pa talaga, nilakasan ang pagkasabi.

“Asa ka pa ha... asa ka pa...” ang sambit ko at bigla ko na lang siyang itinulak sa ibabaw ng kanyang kama at dinaganan. Tapos sinakal ng dalawa kong daliri ang kanyang leeg. “Ngayong baldado ka, ako ang bully dito! Naintindihan mo? Ako ang dapat maghari-harian dito! At kung gugustuhin kong i-rape kita, i-rape kita! Walang tanong-tanong! Gusto mo ba iyon?” At iginapang ko ang isa kong kamay patungo sa kanyang harapan at bigla kong dinakma ang kanyang pagkalalaki. Lapat na lapat naman ang malaking umbok niya sa aking palad gawa nang naka-boxers lang siya. Enjoy na enjoy ang aking pakiramdam. Parang nakakain ako ng Rebisco. Ang sarap ng feeling.

“PUTANGINA MO! TANGALIN MO ANG KAMAY MOOO. PUTANGINAAAA!!!” Ang sigaw niya na napaigting at ang mukha ay hindi ma-drawing sa sobrang galit at pagkabigla. Feeling niya talaga ay ni-rape siya.

Ngunit hindi ko binitiwan ang paghawak sa ari niya. Talagang kapit-tuko ang aking palad sa bukol niya habang siya naman ay hindi magakamayaw sa pagmumura at pagpupumilit na makaalpas sa aking pagpatong sa katawan niya. Hanggang sa nahawakan niya ang kanyang saklay at ito ang hinataw niya sa aking ulo dahilan upang malaglag ako mula sa kanyang kama.

Walang humpay ang pagtatwa ko kahit natamaan ang ulo ko ng saklay niya. Mistula akong nanalo ng lotto na natsansingan ko siya. “Ka OA naman nito! Kala mo ay nabigtal ang hymen! Kung wala lang iyang saklay mo, talagang i-rape na kita!” ang pang-iinis ko pa.

“Baliw!” ang sigaw niyang nakasimangot. “Gawin mo iyan at dadanak ang dugo rito sa kuwarto na to! Magkakamatayan tayo!” Dugtong niya.

Dumeretso ako sa banyo upang simulang maglaba ng mga damit namin. Inuna ko ang brief niya. Bago ko binasa iyon ng tubig, syempre, inamoy-amoy ko. Na-miss ko kaya ang amoy noon. Para lang noong bata pa ako, noong supot pa ako, iyong kupal sa ilalim ng balat ng aking ari ay inaamoy-amoy ko iyon kapag nag-iisa lang ako sa aking kuwarto. Ganoon din kapag nagkaroon ako ng sugat at halos pagaling na, tatanggalin ko ang langib at amoy-amoyin ko ito sa aking kamay. Iyong amoy ng laman na nabulok. Feeling mo ay nandidiri ka at ayaw mong amuyin. Ang laway mo ay tila tutulo dahil naalibadbaran at nasusuka ka ngunit gusto mo pa rin siyang amuyin. O kahit iyong kulangot, ang sarap kaya noon pabilog-bilugin sa daliri tapos kapag walang nakatingin, singhot-singhutin. Nakaka-excite pati. Ganoon din iyong dumi sa kuku. Iyan ang isa sa pinakamasarap na amoy sa balat ng lupa. Mapapa-eww ka kapag maraming tao ang nakatingin. Pero kapag ikaw lang mag-isa, ang sarap din kayang pabilog-bilugin iyon sa daliri at amoy-amuyin. Puwede ring lawayan ngunit hindi ko kaya iyon. Nalasahan niyo na ba ang tutuli? Ah huwag na lang baka isipin ninyong natikman ko na. Alam ko, advanced ang mga utak ng iba riyan.

Anyway, nasa punto na akong inamoy-amoy ko ang brief ni Jerome bago ko ibabad sa tubig nang may lumanding sa aking ulo na matigas na bagay. At may tunog pa! “Tok!”

Bigla naman akong napahaplos sa ulo kong nahataw. Nang nilingon ko ang aking likuran, si Jerome. Hinampas pala niya ang aking ulo gamit ang kanyang saklay. “Bakit mo inamoy-amoy ang brief ko?! Ha???” ang tanong niya, ang kanyang mga mata ay lumaki.

“Ba’t ka ba nakialam sa paglalaba ko?” ang bulyaw ko habang patuloy na hinahaplos ang ulong natamaan ng kanyang saklay. Nakadalawang hataw ka na niyang saklay mo sa ulo ko ah! Babaliin ko na iyan eh! At hindi mo ba alam na nakakabawas ng talino kapag palagi mong pinapalo ang ulo ng isang tao? Scholar ako Jerome!”

“Pakialam ko kung scholar ka! Ba’t mo pinagdiskitahan iyang brief ko?” ang giit niya.

“Amf! Lalabhan ko iyan, tanga! Paano ko malalaman kung gaano karami ang sabon at downy ang ilalagay kung hindi ko maamoy! Atsaka ipinagkatiwala mo na sa akin ang mga damit mo na labhan ko. Wala ka nang paki kung paano ko ito lalabhan! Kahit ngunguyain ko pa ito basta malinis lang, wala ka na roon!” ang sagot ko sabay tulak sa kanya ng mabilisan palabas ng banyo atsaka dali-daling inilock ang pinto upang huwag siyang makapasok.

“Bakla papasukin mo ako! Tangina mo!!!” ang sigaw niya habang pinopokpok ang pinto.

“Manigas ka! Kung gusto mo, palakulin mo iyang door knob para makapasok ka. Siga ka di ba?” ang sagot ko na pigil ang pagtatawa sa loob ng banyo.

Maya-maya ay bigla akong nagulantang nang narinig ko ang malakas na kalampag sa pinto. “Jerome anong ginagawa mo!!!”

Hindi siya sumagot.

Dali-dali kong binuksan ang pinto ngunit huli na ang lahat. Hindi palakol ang ginamit niya kundi martilyo. Minartilyo ng hayop ang door knob ng pinto! 

“Diyos ko, Jerome! Pagagalitan tayo ng may-ari ng boarding house na to! Ba’t mo sinira iyan?!”

“Sabi mo kasi na palakulin eh! Walang palakol e. Di martilyo na lang.” ang sigaw niya.

“Biro lang iyon, tanga! Sinong magbabayad niyan ngayon?”

“Bakit babayaran? Sasabihin mo ba?”

Hindi na ako umimik. Sa isip ko lang, tutal aalis na rin naman ako sa boarding house na iyon kaya bahala na siya sa buhay niya. Wala na akong nagawa kundi ang hayaan siyang bantayan ako habang naglalaba. Nakaupo siya sa isang silya, walang saplot kundi boxer’s short lang, lantad na lantad ang walang kataba-tabang tiyan na may abs at ang magandang hugis ng hita at pang-itaas na katawan. Bakat na bakat ang bukol na nasa gitna ng kanyang hita.

In fairness din naman, simula nang nakita niya ang paghihirap ko sa paglilinis ng kuwarto at paglaba ng mga damit namin, hindi ko na nakita pang nagburara si Jerome. Ang mga basura niya ay sa basurahan niya itinatapon, ang mga labahan ay sa lagayan na ng mga labahan niya inilalagay. Pati sa paninigarilyo, tila madalang na lang ito at kapag naninigarilyo naman, nasa ash tray ang kanyang mga upos at abo. Sabagay, dapat talagang gawin niya ang mga ganoon dahil may itinago akong patpat na pamalo kapag di niya ilalagay sa basurahan ang dumi o kung may nakikita akong basura o upos ng sigarilyo kung kahit saan.

Isang araway nagsidatingan naman ang tatlong kaibigan niyang mga bully rin. Nagdala ng dalawang case na beer at pulutan.

“Wow! Ang sinop naman ng kuwarto mo partner! Ang linis, at ang bango!!! Anong milagro ang humambalos sa sa lugar na ito pare!” ang sigaw ni Archie, tinaguriang pangalawang leader sa grupo nila. Nakahiga kasi ako sa kama noon, may pinanuod sa aking cell phone. “Nasaksak ka lang at nagbago na ang lahat!” Tumayo siya at binuksan ang aparador ni Jerome kung saan naroon ang kanyang mga damit. “Putangina! Maayos na pagkatupi, malinis, mabango, lahat ay nasa ayos. Imposible! Paano mo nagawa ito, pare? Tsk tsk… Nakakapagduda!!” ang biro ni Archie kay Jerome.

“Tarantado!!! Huwag mong pakialaman iyang mga gamit ko!” ang sagot naman ni Jerome.

“Mukhang may lihim ka ah! Nagpupunta ba rito si Ressa?”

“Hindi marunong magligpit ng mga gamit iyon. Burara rin iyon!” ang sagot naman ng isang kasaman nila.

Tawanan ang grupo.

“O baka naman may bagong babae…” ang dugtong ng isang kasama rin nila.

“Mga gago!!!” ang sagot lang ni Jerome.

Hinila ang maliit na mesa patungo sa gilid ng kama niya, inilagay ang dala nilang beer sa sahig, sa gilid ng mesa atsaka umupo ang dalawa sa sahig. Ang dalawa naman ay umupo sa gilid ng kanyang kama. Nakinig lang talaga ako sa mga biruan at lokohan nila. Hindi ako umimik.

“Roommate! Mag-iinom kami sa kuwarto ninyo, okay lang ba?” ang sambit ni Archie sa akin nang napansin niya ako.

“Okay lang.” ang sambit ko.

“Sali ka na lang kaya sa amin? Umiinom k aba?”

Nakita kong lumingon sa akin si Jerome. “Huwag, hindi umiinom iyan.” Siya na ang sumagot sa grupo.

Nagkatinginan sila, na animoy tatawa ngunit pinigilan. Hindi ko lang alam kung bakit. Kung dahil ba sa sinabing hindi ako umiinom o dahil si Jerome ang sumagot para sa akin. Parang nagkaisa ang mga isip nila sa pagsasabing, “Wow, over-protective! Ganyan sila ka close!” Baka rin malisyoso lang ang isip ko, o sadyang sila talaga ang malisyoso.

Nagsimula silang mag-inuman. Nagkuwentuhan sila tungkol sa mga activities sa school, mga taong binubully nila, at iyong kinaiinisan nila. Nagkuwentuhan din sila tungkol sa mga professor na galit sa kanila, at sa mga estudyanteng nayayabangan sila na plano nilang bugbugin, kung paano, kung saang lugar aabangan. Nag-usap din sila sa mga pinaghinalaan nilang bumugbog kay Jerome at isa-isahin nilang bigyan ng leksyosn ang mga pinaghinalaan nila.

Maya-maya lang ay tumayo ako at tinungo ang banyo. Hindi ko alam na naroon pala si Archie, umihi. Kaya naghintay na lang muna ako sa labas. Nang natapos na siya at nagkasalubong ang aming mga tingin, bigla siyang nahinto at tinitigan ako. Iyon bang parang nakakita ng multo. Napatingin din ako sa kanya at nginitian siya. Hindi ko lang alam kung bakit niya ako tinitigan. Marahl ay may kaparehong mukha ako na kakilala niya, or nagulat lang siya na may tao pala sa likuran niya.

In fairness, malakas ang appeal ng Archie. Iyon bang lalaking-lalaki kung kumilos, dark-skinned, makinis, at may manyak-appeal. Iyon bang kapang tiningnan ka ay parang libog na libog siya sa iyo at ang sinasabi ng mga mata ay, “Tara, magpaparaos tayo, tinitigasan ako sa iyo!” Parang ganoon.

Nang nasa loob na ako ng CR, habang nakaupo ako sa inodoro, doon ko na narinig ang mga kumento nila tungkol sa akin.

“Bakla ba iyang roommate mo? Iba kung makatingin ah!” ang narinig kong boses noong Archie. Nagulat naman ako sa kumento niyang iyon. “Hala! Binaligtad! Siya nga itong kung lulunukin na lang ako eh!” ang bulong ko sa sarili.

“Sa tingin ko rin nga. Parang bakla.” Ang pagsang-ayon din sa isa pang kasama.

“Siya ba iyong naglinis ng kuwarto at mga damit mo pare? Mukhang may kakaiba sa inyo ah! Tinakot mo ba? O may reward sa kama?” ang biro uli ng Archie sabay tawa.

Nagtawanan silang apat.

“Mga tarantado!” ang sambit ni Jerome.

“Eh bakit ang linis-linis ng kuwarto mo, pati ng mga damit mo ay maayos na maayos. At ang babango pa!”

Sumagot si Jerome na medyo hininaan ang boses. “Dating gawi. Idinaan sa pananakot.”

“O baka idinaan sa gandang lalaki!”

Tawanan.

“Sabagay, pare, kung ganyang kagandang lalaki ang roommate ko ay mababakla din ako. O kahit damitan mo ng pambabaeng damit iyan, ang gandang babae niyan!” ang pabulong din na sabi ng isa pang kasama nila.”

“Tangina! Hindi ko papatulan iyan! Mas papatulan ko pa ang babaeng unggoy kesa riyan!” ang sambit naman ni Jerome.

“Babaeng unggoy talaga, pare? Baka mamaya ay laspag na pala ang tumbong niyan dahil sa kagagamit mo gabi-gabi.”

Tawanan.

“Eh, kung gusto ninyong patunayan na bakla nga iyan, di ligawan ninyo? Malay ninyo, baka papatol iyan!” ang sambit ni Jerome. “O kung gusto ninyo ay ibalato ko na iyan sa inyo. Bahala kayo kung saan ninyo yayariin iyan.”

“Sure ka ba na hindi ka masasaktan?” ang sagot naman ng isang kasama nila.

Tawanan.

“Hayop talaga ‘tong tao na to!” ang bulong ko sa sarili. “Mamaya ka lang...”

Mga pare, i-hinto na natin ang topic na iyan. Alam naman ninyo na anti-bakla ako. At kaya kayo barkada ko ay ganoon din kayo, di ba?” ang sambit ni Jerome.

“Oo naman, pare. Biro lang iyang sa amin.”

“Biro nga. Pero paano kung isang araw ay magkasalubong na lang tayo sa lansangan at ang kaakbay ninyo o kaabre-syete ay bakla? Ang bakla ay parang droga, pare. Once kumapit sa sistema mo, sisirain niya ang buhay mo. Masisira ang lahat sa iyo. Mag-iba ang tingin ng mga tao sa iyo. Dahil ang mga bakla ay palipat-lipat ng lalaki. Titikman ang lahat ng guwapo. Kahit na guwapo ka’t may malaking kargada ka, titikim at titikim pa rin iyan ng iba. May nakikita ba kayong bakla na sineryoso sa relasyon? Wala. Dahil ang role nila ay paninira lang sa buhay.”

“Tama ka riyan, pareng Jerome. Agree kami sa iyo. Hands down.” Ang sagot naman ng mga barkada niya.

Mistulang binatukan naman ako sa aking narinig. Tila may sibat na tumusok sa aking puso at bigla akong na-depressed, hindi dahil nag-ambisyon akong makarelasyon siya kundi para sa mga taong kagaya ko na hinuhusgahan ng mga taong katulad ni Jerome. Para sa kagaya ko na hindi pa naranasan ang magkaroon ng karelasyon, para bang isa itong babala para sa akin. “Ganyan ba talaga ang tingin ng mga tao sa bakla? Panggulo lang?” Tila gusto kong magtampo kay Jerome. Parang gusto ko ring umiyak dahil sa naramdamang pagkahabag sa sarili.

Nang lumabas na ako ng banyo ay bigla silang natahimik at iniba ang topic. Napunta sila topic ng magagandang babae sa campus, mga gurong magaganda na pinagpapantasyahan nila. Tawanan. Kunyari ay wala akong narinig sa mga pinag-uusapan nila. Playing innocent ako habang nahiga sa aking kama at nanuod ng video sa aking cell phone.

“Tol... sulatan pala natin ang semento mo sa paa! Sinadya ko talagang magdala na pentel pen para katuwaan.” ang mungkahe naman ng isang kasama nila.

Pumayag si Jerome. Simulan na sanang sulatan nila ang semento sa paa ni Jerome nang biglang humagalpak ng tawa ang isang nakatingin doon sa susulatan sana.

“Bat ka natawa???” ang sigaw ni Jerome.

“Naunahan na pala kami ng pagsulat ah!”

“Bakit? Ano ba ang nakasulat?”

Doon ko natandaan sinulatan ko pala iyon nang gabing natulog ako sa ospital kasama siya. Nakatulog na siya noon at naisip kong sulatan ang semento niya, bagamat itinago ko iyon sa parte na hindi niya mapansin, at niliitan ko talaga ang pagkasulat, para huwag niyang mabasa. Inis na inis ako sa kanyan noon.

Binasa ng kasama nila ang nakasulat. “Asshole! Hudas! Kupal! Ungas! Hayop! Ulol! Putang-ina! Tarantado! Gago! Fuck You! Sana ay di na matanggal tong semento na to sa paa mo!”

“Sino ba ang sumulat niyan sa iyo, pare?”

Lihim na tiningnan ako ni Jerome, galit ang kanyang tingin. “Isa sa mga nurse, pare.” Ang sagot niya.

“Mukhang may tama sa iyo ah! Binasted mo ba? O inisnab.” Ang sambit ni Archie.

“Kahit saan talaga magtungo itong boss natin ay maraming magkakagusto, ma-bakla man o ma-babae.” Dugtong naman ng isang kasama.

Tawanan uli sila. Niloloko nila si Jerome sa mga nakasulat sa mura sa kanyang sinementong binti.

Nang matapos na sila sa kanilang inuman ay umuwi na ang kanyang mga bisita. Agad kong inilock ang pinto. Malakas ang pagsara ko sa pinto, dahilan upang gumawa ito ng malakas na kalabog. Nang tinumbok ko uli ang aking kama, nagdadabog ako. Kinuha ko ang remote na nasa ibabaw ng akin gmesa at itinodo ang volume ng TV.

“Anong nangyari?” ang tanong niya nang.

“Wala kang paki!” ang bulyaw ko.

“Okay. Wala akong paki. Hinaan mo ang volume ng TV! Nakakabingi, tangina!”

“Di tumayo ka, damputin mo ang remote at pahinaan mo!”

Bumalikwan naman siya mula sa kanyang kama. Kahit nahirapan ay tumayo at tinumbok ang remote at pinahinaan ito. “Ano bang problema mo?”

Doon na ako sumagot. “Anong sabi mo? Paliligawan mo ako? Ibalato mo ako sa kanila?”

“Ito naman. Liligawan naman eh. Nasa iyo na iyan kung papayag ka.”

“Eh bakit mo sinabing ibalato? Ano ako napanalunan mo? Ibalato mo?”

“Iyon na nga iyon. Kung liligawan ka at papayag ka, balato ko na sa kanila iyon. Bahala na kayo.”

“E di kung i-rape ako ng mga iyon, gago?”

“E di congratulations! Ano bang sasabihin ko. At least nakatikim ka uli.”

“Anong nakatikim uli? Gago ka ah!”

“E di ba may Tyler ka naman?”

“Tangina mo! Best friend ko lang iyon! Hindi kami magjowa!” at pinagpapalo ko uli siya ng kanyang saklay.

“Okay, best friend kung best friend.”

“Tapos sabi mo, ang role naming mga bakla ay panggulo lang sa buhay ninyo? Na ang mga bakla ay tumitikin ng kung sinong lalaki? Bakit ang mga lalaki, malinis ba kayong lahat? Wala bang nambabae sa inyo? Wala bang pamilyang winasak ninyo? Wala ba kayong mga babaeng sinaktan?”

“Lalaki at babae lang ang puwedeng magsama, July. Ang bakla... para saan? Ikaw crush mo ako, kung papatulan kita, ano ang mangyayari sa atin? Puwede ba tayong magpakasal? Puwede ba tayong magkaanak? Puwede bang maging normal ang buhay natin?”

“Hindi naman kasal at anak ang punto ng pagmamahalan Jerome eh. Kapag nagmamahalan ang dalawang tao, iyon na iyon. Walang kinalaman ang kasal sa pagmamahalan ng dalawang tao. Kung may kasal bonus na. Maraming lalaki at babeng nagmamahalan na walang kasal at walang anak. Tuloy pa rin ba ang kanilang pagmamahalan? Oo! Dahil ang pagmamahal ay damdamin, hindi citizenship na kailangang sumunod sa alituntunin ng isang bansa. Ang mga bakla ay tao! At lahat ng tao ay may damdamin!

“Bakit? Tao ka ba? Ang bakla at tao ay magkaiba!”

Bigla kong hinawakan ang saklay niya at ito naman ang ipinalo ko sa kanyang ulo. “Salbahe ka talaga! Demonyo!”

Tinakpan naman niya ang kanyang ulo ng kanyang kamay kaya kamay niya ang napalo ko. “Tangina ang sakit!” nahinto siya sandali. “At bakit mo sinusulatan ang semento ko ng mga mura!” ang sambit niya habang itinakip niya ang kanyang kamay sa palo ko.

“Mabuti nga at mura lang iyon d’yan sa semento mo eh!” sabay palo ng saklay niya sa kanyang semento. “Sa susunod ay lalasunin na kita, tandaan mo, iyan! Hindi pala ako tao ha? Palibhasa, baluktot iyang argumento mo tungkol sa mga bakla kaya iyan na lang ang palusot mo! Palibhasa, puro galit ang laman niyang puso mo at walang ni katiting na pagmamahal!”

Napaismid lang si Jerome.

Isang gabi na galing akong eskuwelahan, nagulat naman ako nang sa pagpasok ko ay nakita ko si Jerome na nakatihaya sa kanyang kama, at may babaeng nakaupo sa kanyang pagkalalaki at kinakabayo si Jerome! Nakababa lang ng kaunti ang kanyang puting boxers at ang babae ay hubo’t hubad nilamutak pa ng mga kamay ni Jerome ang kanyang dibdib. Kahit may semento pa ang kanyang binti, may bendahe ang kanyang mga saksak, nagtatalik sila!

Bigla akong lumabas nang nakita nila ako. Isinara ko ang pinto at nanatiling nakatayo sa harap nito. Hindi ko lubos maintindihan ang aking naramdaman. Naghalo ang sobrang sakit at poot. Tila gusto kong umiyak. Tila gusto kong sabuyan sila ng gasolina at sindihan habang nagtatalik. Doon ko nai-relate ang sinabi ni Jerome na babae ant babae lang daw ang may karapatan na magmahalan, na ayaw niya sa bakla dahil panggulo lang.

“Panggulo pala ha! Sige, tinggnan natin!” ang pagmamaktol ng isip ko. Ang ginawa ko ay muli kong binuksan ang kuwarto at parang wala lang akong nakita. Inilagay ko ang aking bag at laptop sa mesa atsaka nagbihis habang sila naman ay patuloy sa pagtatalik at parehong umuungol.

Pagkatapos ay humiga ako sa kama, binuksan ang TV at nanuod kunyari.

Lihim kong nilingon si Jerome. Nang magkasalubong ang aming paningin, hindi na siya gumalaw at hinayaan na lang ang babaeng habang umuungol ay walang humpay ang pagtaas-baba ng kanyang pagkababae kung saan ay nakapasok pa rin ang ari ni Jerome.

Nakasimangot akong nakatingin sa kanya. Siya naman ay nakatingin na seryoso ang mukha na mistulang may naramdamang guilt.

Nang biglang huminto ang babae, tumagilid ako agad patalikod sa kanila.

“Ano bang nangyari sa iyo, Jerome!” ang sambit ng babae. Kanina lang ay sarap na sarap ka pero ngayon ay bigla kang nahinto? Hindi ka naman ganyan dati ah! Kahit may ka-kuwarto ka pa, wala kang pakialam. Halos imbitahin mo na nga lang ang kakuwarto mo na mag three-some tayo! Bakit ngayon ay bigla kang nawalan ng gana?”

Hindi ko narinig na sumagot si Jerome.

“Hoy, ikaw!” sigaw ng babae sa akin. “Puwede bang lumasan ka muna? Nabibitin ako. Nabibitin kami! Wala ka bang respeto?”

At sa galit ko ay talagang sumagot ako. “Respeto? Di ba dapat kayo ang rumespeto sa akin? Boarding house po ito, hindi motel. Doon kayo sa motel! Nalilibugan kayo wala pala kayong perang pang-motel? Kung irereport ko kaya kayo sa may-ari ng boarding house na ito? Gusto niyo?” ang mataray kong sabi.

“Jerome! Bakit ba ganyan kung makapagsalita itong roommate mo! Bugbugin mo nga iyan! Hindi pa siguro nakatikim ng bugbog iyang kutong lupa na iyan para matuto!” ang sambit ng babae na tumayo mula sa kanyang pag-upo sa kandungan ni Jerome.

Kitang-kita ko ang mataba at mahabang pagkalalaki ni Jerome nang natanggal na ito sa ari ng babae. Basang-basa ito na parang nababalot ng dagta. Napalunok ako ng laway. Sa buong buhay ko ay nuon lang ako nakakita ng ari ng lalaking tigas na tigas at basang-basa. Ramdam ko ang paggapang ng kakaibang kiliti sa aking kalamnan. Ramdam ko ang pagtigas ng aking pagkalalaki. Ngunit hindi ko ipinahalata iyon.

“Jeromeeeee! Hatawin mo iyang kakuwarto mo!” ang sambit ng babae habang pinulot ang kanyang panty sa sahig at isinuot ito.

“Huwag na. Umuwi ka na...” ang mahinahong sabi ni Jerome.

“Umuwi??? Ganoon na lang? Bakit sino ba itong ka-warto mo na tila takot kang saktan iyan?”

“Basta, kapag magaling na ako saka tayo lalabas. Magmomotel tayo.”

“Hindi puwede Jerome! Tayo ang mag-adjust sa kanya. Bugbugin mo!” ang mataas na boses ng babae.

“Hindi nga puwede. Sige alis na, ihahatid kita sa pintuan.”

“Hoy!” ang tawag sa akin ng babae. “Umalis ka nga rito!”

“Bakit ako aalis? Kuwarto ko ito.” Ang sagot ko.

“Hindi ako aalis hanggang hindi mo sinaktan iyan!” ang turo ng babae sa akin.

Doon na sumigaw si Jerome. “ALIS NA! TANGINAAAAAAAAA!!!”

Dali-dali ring nagbihis ang babae at nangmatapos, lumabas ng kuwarto na inihambalos ang pintuan.

Nang kami na lang dalawa ang naiwan, tumagilid siya paharap sa akin. Ako naman ay tumagilid patalikod sa kanya.

“Sorry.” Ang sambit niya.

“Bakit ka nagso-sorry?”

“Sa pagdala ko ng babae rito.”

“Di ba gawain mo iyan dati pa? Halos imbitahin mo nga iyong ka-kwarto mo na mag-threesome kayo ng babae mo?”

“Sorry na...”

Hindi na ako umimik. Hindi ko rin maintindihan ang sarili ko. Wala naman kaming relasyon, hindi ko siya kasintahan ngunit sobrang sakit ang aking naramdaman. Kung maaari pa lang sanang laslasin ko ang leeg ko dahil sa sobrang galit ko sa aking sarili sa di maintindihang sakit na nakita siya na may babae ay ginawa ko na.

Hindi ko namalayan na tumulo na pala ang aking mga luha. Nang sa pakiramdam ko ay nakatulog na siya, tumagilid akong paharap sa kanya. Nakatuhaya siya, ipinatong ang kanyang paa na may semento sa ibabaw ng dalawang unan. Naka-itim na boxers lang siya. Kahit sa aninag ko lang siya nakikita ay tanda ko ang anyo ng kanyang katawan, ang kanyang abs, ang kanyang bukol sa gitnang-katawan, ang mala-inosente niyang mukha. Nang sumagi naman sa isip ko ang dugo ko na inabuno sa kanya, napangiti ako. Tumayo ako mula sa aking higaan at lumakad na patiyad patungo sa kanyang kama. Umupo ako sa gilid nito at pinagmasdan ang anyo ni Jerome. Habang nakaupo ako sa kama niya, pinagmasdan ko ang kanyan mukha. Nakatihaya kasi siya sa paghiga. Inilapit ko pa ang aking ulo sa mukha niya at inaninag kong maigi ang maliliit na detalye sa kanyang mukha. “Malapit ka nang gumaling. Mala[pit na rin kitang iwan, Jerome. Alam mo, mami-miss kita. Mahirap kasi ang kalagayan ko. Heto ako crush na crush kita... hindi nga lang crush eh. Mahal na kita. Ngunit sino ba ako, di ba? Sabi mo nga, hindi ako tao. Panggulo lang kami sa bihay ninyo. Walang puwang ang puso mo sa mga katulad ako. Hindi ang isang kagaya ko ang pinapangarap mo sa buhay. Sobrang sakit ngunit walang choice eh. Kaya aalis na lang ako. Ayaw kong magdusa na nakikita kang may dinadalang babae sa kuwarto mo. Ayaw kong manatili rito dahil alam kong habang tumatagal akong kasama ka, lalo lang akong mai-in love sa iyo. At masakit iyon dahil wala naman talagang patutunguhan ang aking naramdaman para sa iyo, di ba? Sana lang ay maintindihan mo na ang pagiging bakla ay hindi namin ginusto. Hindi ko ginusto ang maging ganito. Hindi kami naglalaro sa buhay. Sobrang masakit ang pagiging bakla. Alam mo ba? Kasi katulad ngayon, mahal kita. Sino ba ang nagturo sa akin na mahalin ang katulad mo? Kung may gamot lang sana upang mapawi ang pagmamahal ko, bumili na ako. Ngunit wala. Kaya ako na lang ang aalis... Pero alam mo, an gpa-konsuwelo ko na lang sa sarili ay iyong dugo ko na inabuno sa iyo. Kahit papaano ay kasama ang dugo ko sa dugo mo na nananalaytay sa iyong kaugatan. Kahit sa pamamagitan man lang nila ay nagkasama tayo, nagkaisa... Sana Jerome ay huwag ka nang mambugbog ng mga bakla. Nasasaktan din ako...”

Nasa ganoon akong pakikipag-usap sa kanya ng pabulong nang hindi ko namalayang tumulo na pala ang aking mga luha, at nagsilaglagan ang mga ito sa mukha ni Jerome. At nakita ko na lang ang biglang pagmulat niya sa kanyang mga mata!

Dali-dali akong tumakbo patungo sa kama ko na misutlang lumpid lang at lumanding na deretsong flat ang katawan sa kama. Nagkunaring tulog, Nang palihim na nilingon ko si Jerome, nakatagilid siya paharap sa akin, mistulang nakamulat ang kanyang mga mata. Hindi lang ako sigurado. Iyon ang huli kong natandaan at nakatulog na ako.

Lumipas pa ang dalawang araw at halos magaling na si Jerome noon. Wala na ang semento sa kanyang binti at mas mabilis na siyang nakakakilos gamit ang kanyang saklay. Plano na rin niyang pumasok sa eskuwelahan kinabukasan. Sa katapusan ng linggo na iyon na rin ang aking pag-alis. Kinundisyon ko na rin ang aking sarili na iwanan na si Jerome at ang boarding house. Sa araw na iyon ay bumalik si Allan.

Nang sinabi ko kay Jerome na si Allan ang nasa may pintuan, sinagot niya ako na huwag papasukin at kunin na lang uli ang mensahe. Ngunit sinuway ko siya. Ang pagkakaalam ko kasi, kung may alitan man silang magkapatid o pamilya ay dapat mag-usap sila. Ayokong maging kasawbwat sa desisyon niyang mali na hindi makikipag-usap ng maayos at hanapan ng solusyon ang kung ano man ang gusot sa pamilya nila.

Kaya pinapasok ko si Allan at ako ang lumabas. Ngunit sa labas ng kuwarto lang ako nakinig sa kanilang usapan.

“Julyyyyy! Bat mo pinapasok ang tao na to!!! Tangina naman o!” ang narinig kong sigaw ni Jerome sa loob ng kuwarto.

Hindi ko na sinagot pa iyon. Sa isip ko, bahaa silang mag-usap.

“Tol... ano ba ang nangyari sa iyo?”

“Wala kang palialam! Kahit mamatay man ako, get lost! Okay!”

“Hinahanap ka na ni Daddy! Pati na rin ng girlfriend mong si Trixia. Tinatanong nila kung bakit ‘di mo sinasagot ang mga texts nila.”

“Hoy unggoy! Huwag mong matawag-tawag na daddy ang ama ko! Hindi kita kaano-ano, alam mo iyan! Sampid ka lang! Di mo pa rin ba alam na dahil sa iyo kung kaya ay ayoko nang tumanggap ng kahit ano mang pera mula sa tanginang ‘DADDY’ mo?! Naintindihan mo ba??? Buwesit ka sa buhay ko! At kung gaano mo ipagpipilitan ang sarili mo na tanggapin kita, sorry, hindi kita matatanggap!”

“Tol.. kahit iyong hiling na lang ni Daddy na kausapin mo nang maayos si Trixia...”

HUWAG MO NGANG MATAWAG-TAWAD NA DADDY ANG AMA KOOOOO! PUTANGINA MO!!!”

“O-okay... iyong kay Trixia na lang. G-gusto niyang mag-usap kayo...”

“Sabihin mong ako na lang ang tatawag sa kanya. Sabihin mong busy ako at maghintay siya kung kailan ako libre.”

“O-okay. H-eto pala, may ipinabibigay si D-daddy mo...”

“Ibalik mo sa kanya iyan! Kahit magnakaw pa ako rito basta ayokong tumanggap ng pera galing sa kanya. Makapag-aral ako kahit wala kayong maitututong sa akin! Mabubuhay ako nang hindi umaasa sa inyo! Alis na!!!”

 (Itutuloy)