Kuya Renan 4

WARNING: This post contains scenes which may not be suitable for readers under 18.

By Michael Juha

Email: getmybox@hotmail.com

Fb: getmybox/2yahoo.com

Bati Portion:

Maraming salamat sa mga nag-comment sa Part 3. Heto sila – russ, Alfred of t.o., Alvin-joseph T, kim bords, gilrex laurente, paolo, Alvin osea, tim tsui, david hidalgo, rob orceda, john Kenneth s., MJ (ang first commenter ng pinakaunang chap J), eric ramos, jess, nedd elixir, dada abet, and.. thanks to James Silver sa kanyang paggawa ng image sa chap na ito.

Thanks guys! Ipalaganap pa natin an gating mga tweets para malampasan na ang AlDub!

Char lang.

Note: Pasensya nap o sa mga typo, spelling errors. Pinost ko na lang dahil nagmamadali ang ibang readers (dahil pasok na raw bukas) kaya kung may mapansin kayong inconsistencies, maling details, or info, huwag pong mag-atubiling ilagay sa comment ang mga naobserbahang bagay. Gaya ng isang commenter na nagsabing 5 yrs lang ang civil engg, I appreciate it. Bka later pag may time ay i-edit ko ito.

Maraming salamat uli sa inyong walang sawang pagsubaybay!

Enjoy reading po!

******************************

Tinitigan niya ako habang naghintay sa aking sagot. Nakakabighani ang kanyang mapupungay na mga mata na tila nagmamakaawa o nakikipag-usap.

Tinitigan ko na lang din siya. At maya-maya lang ay ako rin ang pumutol sa aming pagtitigan, sabay pisil sa kanyang ilong. “Kuya, lasing ka lang…”

“Tangina, hindi ako lasing. So ano, love mo pa rin ba si Kuya?”

Hindi ko talaga pinatulan ang kanyang tanong. Bagkus, ang sagot ko na lang ay, “Mamaya na kita sagutin sa bahay.”

“Sinabi mo iyan ha?” ang sagot din niya. Tapos, tinawag ang waiter at nag-order siyang muli ng sampu pang beer. 

“Kuya, lasing ka na ah!”

“kaya ko iyan. Ikaw, ubusin mo na ang beer mo at may isa ka pang bote sa bagong order. Graduation mo kaya. Dapat lang na maglasing tayo.”

Wala na akong nagawa kundi ang sumunod sa gusto niya. Inubos namin ang bago niyang inorder na beer at nang maubos na, pareho na kaming lasing.

Akala ko ay tapos na siya sa pag-inum nang naubos na ang pangalawang inorder niya. Ngunt nag-order pa siya nang 6 pa. “Kuya! Ayoko nang uminom ah!” and sambit ko.

“Ok lang. Ako na lang.” ang sagot niya naman.

Para tuloy akong naiinis sa kanya. “Bakit ka ba naglalasing?” ang nasambit ko, ang boses ay tumaas na.

“Syempre, graduation ng bunso ko at valedictorian pa. Happy lang ako.”

“Pag nalasing ka d’yan iiwanan na kita rito.”

“Hindi mo naman magawa yan.”

“Paano mo nasabi iyan?”

“Love mo pa rin si Kuya eh.”

“Ewan ko sa iyo!” ang sagot ko na lang.

Nang naubos na niya ang pinakahuling inorder. Doon na siya nagsuka. Lasing na lasing na talaga siya, halos hindi na maitayo nang maayos ang kanyang katawan. Inilublob na niya ang kanyang ulo sa mesa.

“Uwi na tayo! Lasing ka na eh!” ang sigaw ko na sa kanya. Tumayo ako, at umikot sa kanyang kinauupuan at pinatayo siya. Kahit medyo lasing na rin ako, ako na ang umalalay sa kanya. Baliktad kung tingnan dahil ako ang mas maliit ngunit ako pa itong umalalay sa kanya upang makalakad siya nang maayos. Kahit iyong pagdukot sa kanyang wallet at magbayad ay ako pa rin ang gumawa. Ganoon din sa pagsakay namin ng tricycle. “Nag-iinum ka hindi ka naman pala marunong magdala sa sarili mo! Hindi ka na nahiya, nagsuka ka pa roon!” at pinagalitan ko pa talaga.

“Sensya na bunso. Masaya lang ako dahil graduation mo nga. Kulit mo.” Ang sagot din niya na ang pananalita ay parang bata na sa sobrang pagkalasing.

“Eh, paano na lang kung wala ako? Aber?”

“Eh, ‘di rin naman ako maglalasing. Wala ka eh.”

“So mabuti pa pala na hindi na ako sasama sa iyo?”

“Hindi naman sa ganoon. Ito naman o... Masaya nga ako.”

“Ikaw ang masaya. Ako ang hindi!” at pinatulan ko talaga ang lasing.

“Eh, bakit naman o... love mo nga ako eh.”

“Love mong mukha mo. Lasing ka! Doon ako matulog sa bahay namin ha, ayaw kong tumabi sa lasing.”

“Ah ‘di naman puwede yan... Doon tayong dalawa matulog kung gusto mo.”

“Ayoko!”

Ngunit hindi ko rin magawa ang aking sinabi. Sa pagdating namin ng bahay ay ako naman ang umalalay sa kanya. Nang nasa kuwarto na kami, agad niyang ibinagsak ang kanyang katawan sa kama. Doon ay sumuka siyang muli. Dali-dali akong kumuha ng pamunas, kasama na ang balde kung sakaling magsula siya uli. Matapos kong linisin ang sahig, Dali-dali akong pumunta ng kusina upang mag-init ng tubig.

Nang nakabalik na ako ng kuwarto dala-dala ang maliit na palangganang may lamang maligamgam na na tubig at bimpo, Tila nakatulog na siya. Nakatihaya, ang isang braso ay ipinatong sa ibabaw ng kanyang ulo.

Inilatag ko ang palanggan at tuwalya sa ibabaw ng mesa at umupo ako sa ibabaw ng kama. “Pupunasan kita!” ang sambit kong padabog, na sinagot naman niya ng isang, “Uhmmm…” halos hindi gumalaw.

Hinubad ko ang kanyang t-shirt. Hindi siya pumalag. Bagamat nahirapan ay inangat pa rin niya ang kanyang dalawang kamay upang matanggal ko ito. Para lang akong isang anak na naglinis ng katawan ng isang baldadong ama. Pagkatapos ay ang kanyang sapatos naman ang aking tinanggal at sunod ay ang medyas. Pagkatapos ay ang kanyang pantalon naman. Tinanggal ko muna ang butones at pagkatapos ay ibinaba ang zipper. Lumantad sa mga mata ko ang bukol sa kanyang brief. Muli na namang nanumbalik sa aking utak ang bagay na ipinagawa niya sa akin noon. Ramdam kong may kakaibang kiliting dumaloy sa aking katawan. Tiniingnan ko ang kanyang mukha. Nakapikit ang kanyang mga mata, nakahandusay na tila comatose lang, napaka-inosente. Pilit kong pinigilan ang malisyosong udyok ng aking isip. Binitiwan ko na lang ang isang malalim na buntong-hininga at ipangpatuloy ang paghila sa kanyang pantalon hanggang sa tuluyang nahubad ko ito.

Kinuha ko naman ang maliit na palangga ng maligamgam na tubig. Inilagay ko ito sa tagiliran niya. Binasa ko ang bimpo atsaka sinimulan ko ang pagpunas sa kanyang mukha, pababa sa leeg, sa dibdib, sa tiyan, hanggang sa kanyang hita at paa. Hindi pa rin siya gumalaw bagamat ramdam kong gising siya at nakiramdaman lang.

Nang mapunasan ko na ang buo niyang katawan, napadako ang aking mga mata sa umbok ng kanyang brief. Naisip ko kasi na palagi siyang naliligo sa gabi bago matulog at parang may kulang sa aking pagpunas sa buo niyang katawan. At naalimpungatan ko na lang ang aking sarili na hinubad na rin ang kanyang brief.

Tulog ang kanyang pagkalalaki nang matanggal ko na ang kanyang brief. Binasa kong muli ang bimpo at sinimulang punasan ang kanyang singit. Para akong nakoryente sa paglapat ng aking kamay sa kanyang ari at bayag. Napalunok ako ng laway. Ngunit hindi ko ininda ang kakaibang kiliting naramdaman.

Hinila ko nang bahagya ang kanyang paa upang bumuka ito at maabot kong pahiran hanggang sa likod ng kanyang puwet. Napa-ungol siya nang mahina sa paggalaw ng kanyang katawan nang bahagyang inabot ng aking kamay ang kailalaiman ng kanyang singit patungo sa may puwetan. Pagkatapos ay ang kabilang singit naman ang aking pinunasan hanggang sa likod uli ng kanyang puwet.

Nang simulan ko na sanang punasan ang kanyang bayag, doon ko na nakitang nakatayo ang kanyang pagkalalaki. Matigas na matigas na ito. Ramdam ko ang pagkalampag ng aking dibdib at ang panginging ng aking katawan. Ngunit pilit ko pa ring inignore ito. Ipinagpatuloy ko ang pagpunas ng kanyang ari, sa paligid nito, sa kanyang bayag, at sa mismong kahabaan nito.

Tapos na sana ako at akmang tatayo na at isoli ang bimpo at palanggana sa kusina nang biglang hinawakan ni Kuya Renan ang aking kamay.

Nagulat ako sa ginawa niyang iyon at halos hindi makakilos sa lalo pang pagkalampag ng aking dibdib. Tiningnan ko siya. nakatitig siya sa akin na tila nagmamakaawa. Habang nagtitigan kami, naramdaman kong unti-unti niyang hinatak ang aking kamay patungo sa kanyang naghuhumindig na pagkalalaki.

“S-sige na ‘Tol… please?” ang sambit niyang pagmamakaawa na halos ibulong na lang sa akin ang sinabi.

“A-ayoko K-kuya…” ang mahina kong sagot. Iyon bang feeling na gustong-gusto na nagdadalawang-isip dahil may takot.

“Sige na please. Sabik na sabik na ako…”

At doon, naalimpungatan ko na lang ang aking sarili na nilaro ang kanyang pagkalalaki… At kagaya ng dati, hindi ko ito tinigalan hanggang sa tila nagdedeliryo na siya na parang sinaniban ng masamang espiritu, at halos mabiyak ang buto sa aking braso habang hawak-hawak niya ito sa pagpulandit ng kanyang katas.

Ang bimpo na rin na pinunas ko sa kanyang ang ipinagpunas ko sa kanyang dagta na nagkalat sa kanyang tiyan at dibdib. Nang matapos ko na itong pahiran, hinawakan niya ang aking kamay at hinila niya ako upang humiga sa kanyang tabi.

Ngunit hinila ko ang aking sarili. “I-ilagay ko muna ito sa kusina Kuya…” ang sambit ko na lang, sabay tayo, dala-dala ang palanggana at bimpo.

Nang maibalik ko na ang mga ito sa kusina, dumiretso ako sa CR. Kahit hindi ako natatae o naiihi, naupo lang ako sa inodoro at sinisisi ang aking sarili. Sobrang nagi-guilty ako sa aking ginawa. Parang gusto kong iumpog ang aking ulo sa dingding ng CR sa pagkakataong iyon. Sinuntok-suntok ko na lang ang aking ulo. Naalala ko kasi ang aking inay at ang pangako ko sa kanya na huwag akong magiging bakla. Napaiyak na lang ako.

Maya-maya, bumalik na ako sa higaan. nakatulog na si Kuya Renan na nakatagilid paharap sa lugar kung saan ako hihiga, ang isang kamay ay mistulang kinapa ang puwesto ko, marahil ay hinanap ako. Nakahubad pa rin siya, kitang-kita sa aking mga mata ang angking ganda ng kanyang katawan.

Dahan-dahan akong humiga atsaka hinila ang kumot at kinumutan siya, at ako sa iisang kumot. Halos hindi ako dalawin ng antok sa sandaling iyon.

NAGISING AKO nang maaga kinabukasan. Halos magkasabay kami ng gising ng inay ni Kuya Renan. “Bugoy! Gising ka na pala. Good morNing!” ang bati niya habang hinuhugasan ang kaldero.

“Good morning din morning po, Nay.” ang sagot ko. Inay na kasi ang gusto niyang itawag ko sa kanya. Tutal daw, wala na akong mga magulang kaya gusto niyang magiging tunay na bahagi na raw ako sa pamilya nila.

“Anong ginagawa mo rito sa kusina?”

“N-nagising lang po ako nang maaga. Naisip ko pong magsaing…”

“Ay, tamang-tama. Aalis ako ng maaga. Marunong ka bang magluto? Pero iinitin lang itong mga tirang ulam kagabi sa salo-salo natin sa graduation mo. Hindi naubos eh. Sayang. Para makakain kayo ng Kuya Renan mo.”

“Marunong naman po akong magluto ng kaunti. At kung iinitin lang naman pala ang mga ulam, mas magaling po ako niyan.” ang biro ko.

Natawa ang inay ni Kuya Renan. “Ikaw talaga.” ang sagot niya. “O, e di kung ganoon, ay iwanan ko na lang kayo rito ng Kuya Renan mo ha? May sakit kasi ang pinsan ko na nasa kabilang probinsya. Delikado na raw ang kalagayan. Pinaka-close ko na pinsan iyon, kaya gusto kong makita siya bago pa man magiging huli ang lahat. Malayo-layo din iyong lugar kaya maaga akong aalis.”

“S-sige po, Inay. Puwedeng mag-handa na lang po kayo. Kapag natapos ko na rito, puwedeng kumain na lang din po kayo.”

“Hindi na ako kakain, Bugoy. Nakahanda na ako at diretso na ako ng terminal. Baka mahuli pa ako sa first trip.” ang sagot naman niya habang nagmamadaling tumungo sa kanyang kuwarto.

“Eh… s-sige po. Ako na po ang bahala rito.”

“Pakisabi sa Kuya Renan mo na nakaalis na ako ha?” ang sigaw niya. Nang sinilip ko ay nasa bungad na pala siya ng pintuan at papalabas na, bitbit ang isang maliit na bag.

Tapos na ako sa aking paghanda sa aming makakain at nakalatag na rin ang lahat sa hapag kainan nang bigla kong nakita si Kuya Renan na nasa aking likuran lang pala. Nakatapis lang ng puting tuwalya at hubad ang kanyang pang-itaas na katawan. “Morning Bugoy…” ang pagbati niya sa akin.

Hindi ko siya sinuklian sa kanyang pagbati. May naramdmang inis pa kasi ako sa kanya. Bagkus, “Kain na tayo.” ang isinagot ko. “Si inay pala ay nagpunta ng probinsya ng pinsan niya dahil delikado na raw ang kalagayan.”

Umupo siya sa hapag-kainan, paharap sa akin. “Narinig ko iyon. Kanina pa akong nagmamasid sa iyo. Salamat sa almusal.” ang sambit niya sabay sandok ng kanin at ulam sa kanyang pinggan.

Tahimik. Pareho kaming kumakain na nakayuko, mistulang hindi magkakakilala.

“Lasing ka kagabi!” ang padabog kong pagbasag sa katahimikan.

“Oo nga… Sorry.” iyon lang ang sagot niya na ramdam kong hindi makatingin sa akin.

Tahimik, Hinintay kong may sasabihin siya sa kanyang ipinapagawa sa akin sa gabing iyon ngunit tila wala lang ito sa kanya. Hindi na siya nagsasalita pa. Ewan kung ano ang laman ng kanyang isip.

Maya-maya ay nagbukas siya ng topic. Mag-summer class ako ‘tol, para sa darating na taon konti na lang ang aking subjects. Mamaya ay magpa-enrol ako.”

“S-sige.” ang sagot ko.

Doon na ako lalo pang nalungkot at lalo pang nalito. Nalungkot dahil parang pinaglaruan lang niya ako. Nalito dahil bagamat nangako ako sa inay na hindi magiging bakla, may naramdaman ako sa kanya. At siya naman, hindi ko alam kung bakit ganoon siya. Nagtatanong ang isip ko kung bakit niya ipinagawa sa akin iyon.

Natapos ang almusal namin na iyon lang ang aming pinag-uusapan. Siya na rin ang naghugas ng pinggan. Ayaw niyang paawat. Ako raw kasi ang naghanda ng almusal kung kaya ay siya dapat ang maghugas. Bumalik na lang ako sa higaan. Inaantok pa kasi ako gawa ng nangyari sa gabing iyon na halos hindi ako nakatulog.

Naka-idlip ako sandali nang bigla akong nagising dahil sa biglang pag-alog ng kama. Si Kuya Renan pala na sinadyang ibagsak ang kanyang katawan. Naka-brief siya. Basa pa ang kanyang buhok dahil sa katatapos pa lang maligo. Nang nakita niyang nagising ako sa paghiga niya ay niyakap niya ako, dinaganan ang itaas kong katawan. “Nangigigil ako sa bunso ko, ummm!” ang sambit niya sabay kagat sa aking leeg. 

“Kuya naman eh! Natutulog ako eh!” ang pagmamaktol ko pa.

Nahinto siya sa paglalambing sa akin. “Bakit ba ang sungit-sungit ngayon ni Bugoy?”

“Wala. Inaantok ako!” ang sagot ko sabay tagilid patalikod sa kanya.

“At bakit ka naman inaantok?”

“Puyat ako kagabi!”

Doon naramdaman kong napahinto siya at hindi na nagsalita. Marahil ay napaisip siya kung ano ang nangyari sa amin sa gabing iyon.

Maya-maya ay narinig kong bumalikwas siya sa kama. “Pupunta ako ng school, ‘Tol. Magpa-enroll ako para sa summer class. Matulog ka lang muna rito ha? Huwag kang aalis ha?”

Hindi na ako sumagot. Itinuloy ko na lang ang pagtulog. Nang magising ako, wala na si Kuya Renan.

Nilinis ko muna ang bahay at pagkatapos ay naligo. Kahit sinabi ni Kuya Renan na huwag akong umalis, hindi ko sinunod ang gusto niya. Wala naman kasi akong gagawin sa bahay. Wala rin akong pasok gawa ng summer break iyon. Binisita ko ang puntod ng aking inay, gamit ang bisekletang bigay niya sa pagdalaw ko sa puntod niya. Sa ibabaw ng puntod ng inay ko ipinalabas ang lahat ng aking saloobin. “Nay… ang hirap po na wala kayo. Na-miss po kita. Namiss ko po iyong kahit tayong dalawa lang ay masaya tayo, iyong palagi po ninyo akong pinapayuhan. Atsaka po, Nay, natukso po ako kagabi. Sorry po kasi hindi ko po na-control ang aking sarili. Ang hirap lang kasi Nay… M-mahal ko pa rin kasi talaga si Kuya Renan, eh. Pero huwag po kayong mag-alala, Nay. Pipilitin ko pong magpakalalaki. Hindi ko po sisirain ang pangako ko sa inyo. Hindi po ako magiging bakla, Nay.”

Matagal-tagal din ako sa puntod ng inay. Nilinis ko rin ito at tinamnan ng mga bulaklak. Nang makapagpaalam na, naisip kong pumunta sa simbahan. Sumagi kasi sa isip ko na ipagdasal ang inay.

Pagkatapos kong magsimba, naupo muna ako sandali sa plaza, sa labas lang mismo ng simbahan. Sa lilim ng isang malaking puno ay doon ako nagmumuni-muni ako. Binabalik-balikan ko sa aking alaala ang panahon kung saan ay kapiling ko pa ang inay, iyong kahit kaming dalawa lang pero masaya kaming nagku-kuwentuhan, nagbibiruan. Iyong nilalambing ko siya, at iyong malungkot na bahagi kung saan ay nagkasakit na siya, nasa mahirap na kalagayan ngunit inilihim niya sa akin ang sakit na kanyang paghihirap.

Nasa ganoon akong pagmumuni-muni nang napansin ko ang dalawang magkasintahang nakaupo sa kabilang bahagi ng plaza, nakatalikod sa akin at nakatingin sila sa pier. Kitang-kita ko ang kanilang paglalambingan, pagyayakapan, pagbibiruan. Napabuntong hininga na lang ako. “Nakakainggit sila…” ang bulong ko sa aking sarili.

Nang tumayo ang magkasintahan, doon na ako nagpanic. Si Kuya Renan pala ang lalaki at ang kasintahan namang si Cathy ang babae! Dali-dali akong sumakay sa aking bisekleta at humarurot palayo sa lugar. Nang nasa malayo na ako ay doon ko na naramdaman ang pagbagsak ng aking mga luha. Habang nagpapadyak ako sa aking bisekleta, hindi ko alam kung saan ako tutungo. Hinayaan ko na lang ang sariling mga paa na pumadyak kung saan nila ako dadalhin. Nang napagod na ako sa kapapadyak, huminto ako sa gilid ng kalsada. Malayo-layo na pala ang aking naabot. Marahil ay may sampung kilometro na iyon mula sa aming lugar. Inayos ko muna ang aking sarili, pinahid ang mga luha atsaka umangkas muli sa aking bisekleta.

“Psst! Bugoy!” ang narinig kong tawag nang aalis na sana ako. Nang nilingon ko ang pinanggalingan ng boses, nakita ko si Mico. Siya iyong ka-batch ko na nasa labing-anim na taong gulang na. Medyo matanda na siya para maging ka-batch ko, ngunit dahil maloko at walang interes sa pag-aaral kung kaya ay pabalik-balik na lang sa eskuwelahan. May kaya kasi sila sa buhay. Iyon ang dahilan kung bakit siya pasaway. May biluging katawan, astig kung umasta at magsasalita. Lalaking-lalaki ang porma. Kung isa kang lalaki at hindi mo siya kilala, masasabi mong mayabang siya. Iyong tipong gusto mong bugbugin. Kung babae ka naman, o bakla ay masasabi mong mukhang manyak siya. Iyan ang sabi ng mga kaibigan kong babae at bakla dahil kasi kung makatingin siya ay parang nanunukso ang kanyang mg mata. Ang tawag nila rito ay “manyak look”. Para raw kasing may kalaswaan sa isip kung makatingin. Ngunit hindi ko naman napansin iyon. Siguro dahil may respeto siya sa akin. Pero in fairness, guwapo si Mico, at malakas ang appeal.

Noon guna ay hindi talaga kami magkaibigan. Isang araw ay nakita niyang naglalako ako ng isda. May sakit kasi ang inay noon kaya ako ang naglalako at nakita niya ako. Noong una ay pinagtatawanan niya ako. Ngunit nang nalaman niyang section 1 pala ako at ako ang first honor, kinaibigan na niya ako. Iyon ang simula. Ang dahilan pala kung bakit niya ako kinaibigan ay upang may matanungan daw siya sa mga assignments niya o kaya ay may gumawa nito para sa kanya. Inamin naman niya. At dahil gusto ko ring makatulong, wala akong problema. Tinutulungan ko siya sa kanyang mga assignments nang walang kapalit. Kaya masaya siya nang maka-graduate siya. Masaya ang kanyang mga magulang, at syempre, alam niyang iyon ay dahil sa akin.

“Ikaw pala Mico! Bakit nandito ka?” ang tanong ko.

“Ikaw ang tatanungin ko. Bakit nandito ka? Dito ako nakatira.” turo niya sa may dulo pa ng highway.

“Ay ganoon ba? Wala nagbisekleta lang ako...”

“Ah, oo nga pala. Bago pala ang bisekleta mo. Iyan iyong bigay ng inay mo sa graduation natin, ano?”

Napangiti na lang ako.

“Punta ka muna sa amin, tara!” ang pag-imbita niya.

“Bakit? Anong mayroon sa inyo?”

“Wala naman. Gusto ko lang na Makita mo ang bahay naming at maka-bonding ka kahit papaano. Gusto ko ring magpasalamat sa iyo. alam mo na iyon.”

Pinaunlakan ko ang imbitasyon ni Mico. At least, sa isip ko lang, maibsan ang lungkot ko.

Malapit lang ang kanilang bahay sa lugar kung saan niya ako nakita. Wala pang 20 metro ay tanaw ko na ito. Magara, may dalawang palapag na puro kungkreto, may puting pintura. May front lawn, may gate, may magaganda at iba’t-ibang klase ng orchids sa isang gilid ng front lawn. At may swimming pool din sa harap mismo ng bahay! “Ang ganda ng bahay ninyo!” ang sambit ko.

“Salamat.” Ang sagot niya.

Dinala niya ako sa living room nila. “Yaya... may bisita ako. Classmate ko, si Bugoy.” Ang pag-introduce niya sa akin sa katulong nila.

“Ah, welcome po.” Ang sagot ng katulong. “Sandali lang po, kukuha lang ako ng makakain ninyo.”

“Beer na lang yaya! Atsaka pulutan. Hindi ko pa nakainuman itong kaibigan ko eh.”

“Ok Sir...” ang sagot naman ng katulong habang napatitig ako sa kanya.

“Bakit?” Ang tanong niya nang tinitigan ko siya.

“H-hindi ako umiinum eh.” ang sagot ko.

“Puwes iinum ka ngayon kasi, graduation natin kahapon, di ba? At may party kami kagabi at hindi ka naman nakadalo. Kaya ngayon, dapat paunlakan mo ako.”

“B-baka malasing ako.”

“Problema ba iyon? Ihahatid kita. Sige na... ikaw nga ang idol ko eh. Ang galing mo kasi. Sige na....”

Kaya wala na akong nagawa kundi ang pagbigyan siya.

“Tara... doon tayo sa terrace ng kuwarto ko sa taas.” Sabay tayo at hawak sa akin sa kamay at hinila ako patungo sa hagdanan.

“Ang ganda pala talaga ng bahay ninyo!” ang pagpuri ko uli. Ang ganda kasi ng view na makikita mula sa terrace. Sa baba ay ang swimming pool at mga orchids sa gilid, at ang kabuuan ng front lawn ay iyong ni-lanscape talaga.

“Kaya nga dito kita dinala eh.”

Dumating ang kanilang katulong dala-dala ang may sampung beer na nakalagay sa isang maliit na cooler. Maya-maya ay bumalik uli siya, nagdala naman ng pulutang litson kawali, at may ibang pagkain pa.

“I-isang beer lang ang sa akin ha?”

“Puwede ba iyon? Dapat hati tayo. At kapag naubos pa iyan, dadagdagan pa natin.”

“Ang daya naman!” ang sagot ko.

“First time natin na magbonding, di ba?”

“Sanay ka naman kasi…”

“Okay lang iyan. Masanay ka rin.” sabay kindat sa akin. Ewan kung para saan iyong kindat na iyon. Pero parang nakakakilig din.

“Weee.” ang sagot ko na lang.

Nag-inuman kami. Kuwentuhan. Hanggang sa naramdaman ko na parang namanhid ang aking pisngi at katawan. “Nakapanuod ka na ba ng bold na pelikula?” ang tanong niya.

Umiling ako.

“Kahit isang beses?”

“Wala pa talaga.” Ang sagot ko. “Wala kasi kaming TV o VCD player eh.”

“Ah ganoon ba. E di tara, sa loob ng kuwarto ko tayo!” ang paghikayat niya uli. Tumayo siya at dinala ang beer at pulutan. Tinulungan ko siya. Nang nasa kuwarto na niya kami, inilatag namin ang mga pagkain at inumin sa ibabaw ng side table ng higaan niya at naupo ako sa sahig, ang likod ay isinandal ko sa dingding na semento. Agad niyang tinumbok ang DVD player at may isinalang. Nang maisalang na niya, umupo siya sa tabi ko, dikit na dikit ang aming mga tagilirang paa at balikat. Halos akbayan na nga lang niya ako.

Nang nagsimula na ang palabas, agad bumulaga sa aking mga mata ang hubad na puting lalaki at babae, mga Amerikano at Amerikana. Maganda ang katawan ng lalaki. May mga ga-pandesal na hugis ang kanyang tiyan, malalaking biceps, malalaking dibdib samantalang ang babae naman ay mistulang coke ang hugis ng katawan. Pakiramdam ko ay biglang nawala ang aking kalasingan at napabilis ang aking paglagok sa beer.

Sa palabas ay nakita ko kung paano ginawa ng lalaki ang pagpapaligaya sa babae gamit ang kanyang dila at mga labi, nakita ko rin kung paano pinapaligaya ng babae ang lalaki sa pamamagitan ng pagsubo ng kanyang ari. Hanggang sa ipinasok ng lalaki ang malaking ari niya sa harapan ng babae. Sa tanang buhay ko, nuon lang ako nakakita ng palabas na ganoon. At ramdam ko ang panginginig ng aking kalamnan. Para akong lalagnatin sa matinding init at kiliting naramdaman. Pakiwari ko ay nilalabasan na ako at hindi ko kayang kontrolin ang aking sarili. Ngunit nagkunyari akong hindi tinablan. Pareho lang kaming walang kibo ni Mico.

Maya-maya ay lumingon sa akin si Mico. Kitang-kita ko ang mga mapupungay niyang mga mata. At ewan ko rin ba kung dahil iyon sa aking kalasingan, tila nakita ko sa kanya ang sinasabi nilang “manyak look” na sa totoo lang ay lalo pang nagpatindi sa libog na naramdaman ko.

“Ang guwapo mo rin pala, no?” ang sambit niya, ang boses ay halatang tinablan na ng kalasingan, sabay pisil sa aking hita.

Hindi ko lubos maisalarawan ang aking naramdaman sa ginawa niyang pagpisil sa aking hita. Tila isa itong kuryenteng may malakas na boltaheng nagpaigting pa sa aking naramdamang init sa katawan. Tiningnan ko siya at binitiwan ang isang ngiting hilaw sabay iwas din sa kanyang tingin. Hindi ko pinatulan ang kanyang sinabi at muli kong ibinaling sa TV monitor ang aking paningin.

“Kung babae ka lang sana ay nililigawan na kita eh.” dugtong niya. Sabay pisil muli sa aking hita na hindi pa rin niya tinanggal sa pagkapatong noon doon. 

Hindi pa rin ako sumagot sa kanyang sinabi bagamat hinayaan ko lang ang kanyang kamay na humahawak sa aking hita. Nakakabingi ang kalampag ng aking dibdib.

“Nakakantot ka na ba ng babae?” ang sunod niyang tanong.

Muli akong napalingon sa kanya. Sa lahat ng mga kaibigan ko ay wala pa akong narinig na ganoong klaseng tanong. Nakakagulat, nakakailang. Ngunit nakakapagdulot ng matinding kaba at excitement. Muli akong napangiti ng hilaw. “H-hindi pa eh.” ang matipid kong sagot ko.

“Gusto mong tumikim?” ang tanong niyang muli na hindi inalis ang pagtitig ng kanyang mapupungay ng mga mata sa aking mukha.

“P-paano?” ang naisagot ko. Ngunit dala ng hiya at takot, ako na rin ang bumawi. “A-ayoko. B-bata pa ako eh.”

“Practice lang naman” ang sagot niya uli.

Sa sagot niyang iyon ay napapatitig na rin ako sa kanya. Naguluhan. “P-paanong practice?” ang taong ko.

At doon ay hindi na ako nakapalag pa nang dahan-dahan niyang inilapit ang kanyang bibig sa aking bibig. Nang naglapat na ang mga ito ay parang isa siyang asong gutom na gutom na sinunggaban ang aking mga labi. Ang bilis ng mga pangyayari. Dahil sa init ng aking katawan at sarap na aking naramdaman, sinuklian ko ang kanyang mga halik. Napakagaling niyang humalik. Halatang sanay. Nariyan iyong ipapasok niya ang kanyang dila sa kaloob-looban ng aking bibig, nariyan iyong sisispin niya ang aking mga labi at dila, nariyan iyong halos lunukin na lang niya ang aking buong bibig. ang sarap niyang humalik!

Maya-maya lang ay bumaba ang kanyang mga halik sa aking leeg, sa aking dibdib, sa aking tiyan. At doon na ako na nagulat nang bumaba pa ang kanyang paghahalik at nang naabot na ng kanyang bibig ang aking tirik na tirik na ari, bigla niya itong isinubo.

“Ahhhhhhh!” ang bigla kong nabitiwang ungol. Napa-“shit” ako sa aking isip sa sobrang hindi maipaliwanag na sarap. Hinayaan ko na lang siya. At dahil sa sobrang pag-iinit ko dahil sa palabas, madali kong narating ang rurok ng kaligayahan. Bagamat hinag-hina ako dahil sa kalasingan, nagawa kong sambunutan ang buhok ni Mico nang maramdamang sasabog pupulandit na ang aking katas. At nabigla na naman ako nang hindi niya tinanggal ang kanyang bibig sa aking pagkalalaki! Nilulon niya ang aking katas!

At sa ginawa niyang iyon ay tila hindi nawala ang aking libog. Nanatiling nakatayo pa rin ang aking pagkalalaki na hindi naman niya nilubayan sa pagsubo. Hanggang sa muli kong naramdaman ang pagpulandit muli ng aking katas na muli rin niyang nilunok sa kanyang bibig.

Halos lupaypay ako pagkatapos ng pangalawang paglabas ng aking katas. Muli akong niyakap ni Mico at hinalikan. Sa kanyang mga labi ay nalalasahan ko pa ang aking dagta. Hindi ko ininda ito. Sa sobrang pagka-agresibo niya ay hindi ako maaaring pumalag.

Hanggang itinulak niya ang aking bibig sa kanyang leeg, sa kanyang dibdib, sa kanyang tiyan. Nang itinulak pa niya ang aking ulo pababa sa kanyang pagkalalaki, doon na ako nahinto. Parang hindi ko kayang gawin iyong ginawa niya.

“S-sige na Bugoy… isubo mo na.” ang narinig kong pagmamakaawa ni Mico.

Hinawakan ko na ang kanyang pagkalalaki nang bigla akong sumuka. Nasukahan ko ang kanyang harapan at ang sahig. Marami ang isinuka ko, iyong nainum naming at ang litson kawali at iba pang ulam at kanin. Marahil ay dahil sa kalasingan at sa pag-iisip na hindi ko kayang isubo ang ari niya. Pumasok sa isip ko si Kuya Renan. Siya ang mahal ko ngunit hindi ko nagawa iyon sa kanya. Naalala ko rin ang inay. “H-hindi ko kaya M-mico eh. L-lasing na talaga ako eh. Hilong-hilo na…” ang nasambit ko.

Ngunit kahit nagkalat ang maraming suka sa kanyang harapan at sahig, tila wala lang ito sa kanya. Marahil ay dahil sa tindi na rin ng kanyang pagnanasa at kalasingan. “Laruin mo na lang sa iyong mga kamay. Sige na.” ang pagmamakaawa niya.

Kaya kahit na nahilo na ako at hinang-hina na, pinilit ko na lang na laruin ang pagkalalaki niya sa aking kamay, na sinasabayan din niya sa sarili niyang mga kamay. Hanggang lumakas nang lumakas ang kanyang mga ungol at pumulandit ang kanyang katas sa kanyang tiyan, dibdib, at ang iba ay sa aking mukha.

Habol-habol ang kanyang paghinga, muli niya akong hinalikan sa bibig. Kahit ang bibig ko ay may halong suka pa, hindi niya ininda ito. Tila sarap na sarap pa rin siya sa kanyang paghalik sa akin.

Halos nag-freeze kami pagkatapos noon. Habang nanatiling umaandar ang palabas sa TV monitor, tila wala na akong malay at naubos ang lahat ng aking lakas. Iyon ang huli kong natandaan.

Hindi ko alam kung gaano ako katagal na nahimbing. Ngunit nang nagising ako, nasa ibabaw na ako ng kama ni Mico, katabi siya. Bigla akong bumalikwas at ginising si Miko.

“A-anong oras na?” ang tanong ko.

Tiningnan niya ang kanyang relo. “Alas 8 ng gabi.”

“Ha??? Uuwi na ako!” Hinahanap na ako ni Kuya Renan!” ang sambit ko sabay tumbok sa pintuan. Ngunit natumba ako at nasuka na naman gawa ng sobra pa ring pagkahilo.

“Sige ‘Tol, ihatid na kita sa inyo.” ang sabi niya.

Inalalayan niya ako palabas ng kuwarto niya. Nang nasa baba na kami, ipinalabas niya ang kanilang pick-up na sasakyan, isinakay ang aking bike sa likod habang inalalayan naman niya ako upang makaupo sa tabi ng driver’s seat. Parang hindi na siya lasing. Marahil ay sanay lang talaga siya.

Nang pinaandar na niya ang sasakyan, tinanong niya ako kung saang banda ang aming bahay. Sinabi ko ang direksyon at ang land mark. Alam niya raw ang lugar.

Wala pang 15 minutes ay narrating na namin ang bahay. Nang huminto ang sasakyan ni Mico sa harap ng bahay ay naroon si Kuya Renan sa labas ng bahay. Lumabas si Mico sa sasakyan at ibinaba ang bisekleta ko mula sa likuran ng pick-up, ipinarada ito sa gilid ng bahay nina Kuya Renan. nang makita ako ni Kuya Renan ay agad niya akong inalalayan sa pagbaba mula sa sasakyan.

“Tangina, saan ka ba nanggaling?!” ang tanong niya, ang boses at galit.

“A-ako po ang nag-invite sa kanya Kuya. Ka-batch ko kasi siya at dahil graduation namin kahapon ay nag-inuman kami sa bahay.” ang sagot naman ni Mico.

“Nag-inuman kayo at nilasing mo itong utol ko? Alam mo bang hindi umiinum ito?”

“S-sorry po. Ako po ang nagpumilit sa kanya eh.”

“Sa sunod ay ayaw kong makitang malasing muli siya nang dahil sa iyo ha? May kalalagayan ka sa akin.” ang banta ni Kuya Renan.

“Ok boss!” ang narinig ko namang sagot ni Mico, sabay naman paandar sa kanyang sasakyan.

Kinarga na ako ni Kuya Renan sa kayang mga bisig habang ipinasok ako sa kanyang kuwarto. Narinig  kong nagmamaktol siya. “Tangina, nag-iinum hindi naman kaya ang sarili! Kailan ka pa natutong mag-inum?”

Na sinagot ko naman ng pabalang. “Kagabi, noong tinuruan mo ako.”

“Hindi ko sinabing mag-iinum ka na kung sinu-sino ang kasama! Kapag ako lang ang kasama mo, puwede kang uminum!”

“Kaibigan ko naman iyong tao eh.”

“Kaibigan? At sa bahay nila ikaw nag-iinum? Nalasing? E, kung ano ang gagawin noon sa iyo? May magagawa ka ba?”

“Wala namang ginagawa iyong tao sa akin. Mabait naman iyon!” At nakikipag-away talaga ako. tila nabaligtad iyong eksena ng nakaraang gabi kung saan ay pinainum niya ako at siya ang nalasing.

“Mabait? Mabait ba iyong pagmumukhang iyon? Parang ex-convict eh! Kung makatingin ay parang manyak!”

Napangiti ako sa sarili. Pati pala siya ay napansin ang “manyak look” ni Mico. “Mas mukhang manyak ka kaya kaysa kanya.” ang sagot ko naman.

Hindi na niya pinatulan ang huli kong sinabi. Bagkus ay sinambunutan ako sabay sabing, “Ang kulit!”

Nang nasa loob na kami ng kuwarto niya, pinahiga niya ako sa ibabaw ng kama. “Sandali lang at mag-init ako ng tubig.”

Nabaligtad talaga ang eksena namin. Bagamat hilong-hilo pa ako at hindi makatayo, gising na gising ang aking diwa. Alam ko ang mga pangyayari.

Nang bumalik na siya sa kuwarto, dala-dala niya ang maliit na palanggana at bimpo. Parang gusto kong matawa sa eksena.

Hinila niya ang aking T-shirt upang matanggal ito sa aking katawan at pagkatapos naman ay ang aking pantalon, isinunod ang brief. Hubad ang aking buong katawan nang simulan na sana niya ang pagpunas nang may napansin siya. Nahinto siya, galit na galit. “Bakit may kissmarks ka? Sino ang gumawa nito sa iyo???” ang tanong niya, ang mga mata ay nanlaki. “Iyon ba iyong mukhang manyak mong kaibigan ang gumawa niyan?!!!”

“K-kissmark? B-bakit n-nagkaroon ako ng k-kissmark?” ang tanong kong nalilito at kinabahan. Tiningnan ko ang aking dibdib at mas lalo pa akong nagulat nang may mga kissmarks nga ako.

“O ano, ’di ba kissmarks ang mga iyan?!!!”

“A, e…”

“Anong ‘a, e…’? Kissmarks iyan, di ba?!!! Sagutin mo ako!!! Kissmarks ba iyan???”

(Itutuloy)