Si Alexis At Si Mario [1]

WARNING: This post contains explicit scenes and is not suitable for readers below 18.

By: Mikejuha
email: getmybox@hotmail.com
fb: getmybox@yahoo.com

Author's Note:

May 191 na akong followers! Yheeeyyyyy! Salamat po sa pagfollow sa akin dito...

Sa mga followers ng AKKCNB, pasensya na po na wala pang update. Wait lang po kayo. At kay Kuya Rom!!!! Maghintay ka jan sa airport ha? Yung mga nagtitext sa kanya (sa number niya na ibinigay), salamat dahil sa pagtitext ninyo, hindi pa po lumipad si Kuya Rom, hehehe.

Banggitin ko na rin dito ang anm na latest followers na sina patrick, giroro, kelyan, migie, lhancer, at guardian.

Bati Portion:

Batiin ko pala dito si Agua (na nakalimutan ko yatang batiin) at si Lola Bashang na nagpabati. (Naiiba ka talaga! Gusto mong patayin si Kuya Rom, hala ka, madaming gigil na gigil na masambunutan ka - lol!)

Ang mga commenters din, banggitin ko na rin: james wood, alex, adik_ngarag, mel, bladez, siopao, enso, boytoy, russ, xander monteverde, senioritoaguas, jai, jess sanchez, kwill, white_, marqee, just, unbreakable, jockolon, matthew, mr. romntiko, sxuliido, atbp...

Batiin ko din dito ang anak kong magbi-birthday sa Aug 1, magna 19 na po siya at hanggang ngayon, wala pa rin kaming communication. Kanina ay bumisita siya sa MSOB at may shoutout, "Happy bday to me" daw. Happy birthday son. Ganyan na ba ang kalakaran ngayon? Ang tatay na ang unang bumati at mag sorry? Hindi ka pa nagti-text. Nag-antay ako...

Salamat pala kay newbie na kahit busy sa work, may time pa na gumawa ng logo/masthead ng MSOB, at may mga plano pa siya. May kwento din siyang ibahagi sa atin na on-progress pa daw pero nasa akin na ang ilang pages nito. Salamat newbie!

Tinatawagang-pansin ko rin ang mga writers na sina July, MS, at Aaron, lol! Nassan na ang update? TC sa inyo.

-mikejuha-

---------------------------------

Alexis. Hindi pangalan ng iyan tao kundi pangalang ng puno ng kahoy na nakatayo sa harap mismo ng bintana ng kwarto ko. Ako ang nagbinyag sa kanya sa pangalan na iyan. Simula kasi noong isinilang ako ay siya ring pagsibol ng puno sa mismong lupa na tapat pa sa aking kuwarto. Sabi ng mga magulang ko, sabay daw kaming isinilang sa mundo niyan. At ang malaking ipinagtataka nila ay kapag daw dinadapuan ako ng karamdaman, ang mga dahon niya ay nagkalaglagan o di kaya nalalanta. Para bang may koneksyon ang buhay namin.

Weird? Siguro ganyan talaga ang buhay; minsan weird… O, baka dahil lang ito sa panipaniwala, pamahiin, o sheer coincidence kaya nabibigyan ng kahulugan ang mga ito.

Nasa elementary na ako noong personal ko nang inaalagaan Alexis. Habang lumalaki siya, pakiramdam ko ay naging malapit ang kalooban ko sa kanya. Kapag may problema ako, doon ko ipinapalabas ang mga hinaing ko kay Alexis. Sa ilalim ng kanyang lilim, tila isa siyang taong kinakausap ko. At gumagaan naman ang pakiramdam ko kapag nakapagpalabas ng ng aking mga himutok kay Alexis. Kapag masaya naman ako, binabahagi ko rin ito sa kanya na parang isang taong kadikit ko na talaga sa buhay.

Ewan, pero pakiwari ko ay ramdam din niya ang mga nararamdaman ko. Kapag malungkot ako o kaya ay may iniindang sakit sa katawan, nagkalaglagan ang mga dahon niya, o nalalanta. Kapag Masaya naman ako, mistulang ang saya-saya din niya. Masiglang pumapagaypay ang kanyang mga dahon sa bawat ihip ng hangin.

Iyan ang kuwento ng buhay namin ni Alexis.

Si Mario. Simula pa pang noong nasa elementary kami, matalik ko na ring kaibigan yan. Hanggang sa nag highschool kami, nag-college, walang nagbabago...

Alam niya ang tungkol kay Alexis ang punong inaalagaan ko. Subalit ang hindi alam ni Mario, mahal ko siya. Itinago ko ang naramdaman ko sa kadahilanang babae ang gusto ng kaibigan ko. Masakit. First year high school ako noong marealize na iba na ang naramdaman ko para sa kanya.

Noong una, inisip kong nasobrahan lang marahil ang pagka-close naming sa isa’t-isa kaya ganoon, palagi ko siyang hinahanap, siya lang ang laging laman ng isip ko. Paano, sobrang sweet ng kaibigan ko. Palagi akong tinitext, na walang araw na hindi ako nakakatanggap ng pagbati o kung ano galing sa kanya. Sa paggising ko sa umaga, text niya ang una kong nababasa, “Morning tol… Kain ka na” at sa gabi bago ako matulog, “Good night tol! Sweet dreams!” Hindi lang iyan, napakabait na pa kaibigan ni Mario, maaalahanin, matulungin.

Siguro kung hindi lang kami puro lalaki, iisipin kong girlfriend talaga ang turing niya sa akin. Pero hindi rin eh. Kasi ba naman, puro babae ang binubuksang topic kapag kaming dalawa lang ang nagkukuwentuhan. Kung sino ang mga magaganda sa klase, sa campus… Kung sino ang bago, kung sino ang sexy.

“Tol… nakita mo ang bagong transferee kanina? Shitttt! Ang ganda! Sexy pa at parang birhen ang mukha!”

“Nakita ko nga kanina sa student center tol eh. Maganda nga, pang model ang dating!” Syempre, dapat lang akong makisakay sa usapan. Mahirap na, baka kung malaman niyang iba pala ang nasa isip ko, magbago na ang pakikitungo niya sa akin. Iyan ang kinatatakutan ko.

Ganyan ang mga linya ng pag-uusap namin kapag kami lang dalawa. May hapdi sa puso ngunit wala akong magawa kungdi ang sakyan siya. Best friend ko eh. Ganyan naman siguro talaga ang role ng best friend. Kahit hindi ka interesado sa kuwento niya, makikinig ka, magkunwari na gusto mo, makisakay.

Nasasaktan ako, sa totoo lang, kapag ganoon ang topic palagi. Lalo kasing tumitindi ang naramdaman kong kawalang pag-asa na may mangyari pang maganda sa amin. Pero, sa kabilang banda rin naman, bata pa kami. Nabasa ko kasi sa isang libro na mormal lang daw sa isang teenager ang makaramdam ng kakaiba sa kapwa lalaki. Pagsapit daw sa edad na 23, mawawala lang din naman daw ito ng kusa… sa maraming kaso. Dahil kapag nand’yan pa rin daw ito hanggang lampas 23 ay malamang na iba na nga talaga ang pagkatao ko.

Anyway, sobrang close namin ni Mario na sa palagay ko ay wala na kaming itinatago pa sa isa’t-isa. I mean, except doon sa naramdaman ko para sa kanya. Naalala ko pa nga, sa kanya ako natuto kung paano magparaos sa sarili. Dito nagsimula ng kakaibang naramdaman ko para sa kanya. Hinahanap-hanap ko na ang ginawa naming iyon at palaging sumisiksik sa isip ko ang unang experience kong iyon sa kanya.

Pareho kaming grade 5 pa noon. Nasa kwarto ko kaming dalawa at ang topic ng aming kwento ay as usual, ang paborito niyang topic – babae. Sa kalagitnaan n gaming pag-uusap sa mga nakikita at ikinikuwento niyang pilyong napapansing sexy na mga eksenang pumasok sa isip niya, inilabas niya bigla ang ari niya at hinimas-himas ito. Nabigla man, grabe ang tawa ko sa hitsura niya. Ngunit hindi siya natawa. Seryoso ang mukha niya at bigla ding napawi ang pagtatawa ko sa nakitang seryoso pa rin niyang mukha at tinitigan pa ako.

Hindi ako nakaimik.

Hinawakan niya ang isa kong kamay at hinila iyon patungo sa kanyang harapan.

Mistulang may bumara sa aking lalamunan sa ginawa niyang iyon, parang nahirapan akong huminga sa hindi inaasahang ginawa niya. Pakiramdam ko ay may gumapang na kung anong kilabot sa aking katawan. Para akong napa-ilalim sa hipnotismo dahil sa titig niya at naging sunod-sunuran na lang ang aking kamay hanggang sa lumapat ito sa kanyang pumipintig-pintig na ari.

Nakatitig pa rin siya sa akin. Dahil sa hindi naman ako pumalag, iginiya ng kamay niya ang kamay ko sa paghimas-himas ng ari niya, taas, baba, taas, baba, taas, baba… “Ganyan lang tol… ituloy mo lang” bulong niya.

“Ewwww!” sa utak ko lang. Ni pagtingin nga sa ari ng iba ay nahihiya ako, tapos sa kanya, ipinahimas pa… “B-bakit ba? Anong mayroon d’yan?” ang tanong ko noong tila nahimasmasan.

“Basta, masorpresa ka na lang…” ang sagot niya.

Palibhasa, hindi pa ako nakapanood ng bold dahil wala naman kaming player at ni TV nga eh sira-sira pa, wala talaga akong kamuwang-muwang sa ipinagawa niyang iyon. Kaya sinunod ko na lang ang nais niya. Himas, himas, himas, himas… at ewan, parang nasarapan na rin ako sa ginawa ko, na mistulang tumatagas ang laway sa ilalim ng bibig ko at napapalunok na lang ako sa bawat taas-baba ng kamay ko sa kanyang ari.

Habang ginagawa ko iyon, kitang-kita ko naman ang expression sa mukha ni Mario. Marahang iginagalaw niya ang kanyang balakang na mistulng sinabayan ang paggalaw ng aking kamay. Pansin ko naman ang pagpipikit niya sa kanyang mga mata na sinabayan pa ng pagkagat-kagat sa sariling labi.

Ramdam kong sarap na sarap siya sa ginagawa kong paghimas sa kanyang ari. At sa nasaksihan ko, hindi ko rin maiwasang mag-init at hinimas-himas ko na rin ang sariling pagkalalaki.

Bagamat nasarapan din ako, hindi ko lubos maintindihan kung ano ang meron sa paghihimas naming iyon. Kaya habang ang isa kong kamay ay humihimas-himas sa kanyang ari, ang isa naman ay humihimas-himas sa sarili ko samantalang ang isang kamay ni Mario ay inilingkis niya sa baywang ko at hinahaplos-haplos ang katawan ko.

Maya-maya, napansin kong umunat ang katawan niya na parang nagdedeliryo sabay bulong na parang inaatake, mistulang nanginginig, “Tol… bilisan mo pa tol, ahhhhhh! Ansarap tollllllllllllllllll! Ahhhhhhh! Ahhhhhhh!”

At nagulat na lang ako noong may tumalsik na likido mula sa kanyang ari at bumagsak ang mga ito sa kanyang dibdib, tiyan, at ang iba ay sa kanyang pantalon, at brief. Ang iba naman ay tumalsik sa mukha ko. Biglang naudlot ang sarap ng paghihimas ko sa sarili.

“Pwehhh! Ano ba yan?” ang gulat na gulat kong sigaw sa kanya, ang mga mata ay nanlaki.

“Shhhh! Wag kang maingay, tado. Ganyan yan kapag nilabasan na. Iyan ang tamod na sinasabi nila.” Ang paliwanag niya, habang habol-habol pa ang paghinga, bakat sa mukha ang ibayong sarap na nadarama.

“G-ganoon ba? May ganyan palang lumalabas? Hindi ko pa naranasan iyan eh.”

“Pwes, maranasan mo iyan ngayon… Di tayo hihinto hanggang hindi ka rin labasan.” Ang sagot niya. “Paki-abot nga sa tuwalya tol” utos niya na siya ko namang sinunod.

Pinunas niya ang sarili atsaka hinayaan na lang na nakalantad pa rin ang ari niya. Habang nakaupo ako sa sahig na nakalabas pa rin ang ari, inutusan niya akong tuluyang hubarin ang pantalon.

Noong nakahubad na ako, inilingkis niya ang isa niyang kamay sa baywang ko habang ang isa naman ay hinihimas niya sa matigas ko pang pagkalalaki. “Easy ka lang, tol…” sabi niya at sinimulan na ang pagtaas-baba ng kamay niya sa ari ko.

Napaungol kaagad ako sa ginawa niyang iyon. “Ahhhhh! Ahhhhhh!” ang pigil kong pag ungol. At dahil sa una ko pa lang iyon, matagal. At marahil ay naisip niyang baka bibilis ang paglabas ng tamod ko, napaigtad ako noong inilapat niya ang kanyang bibig sa utong ko. Sa edad kong magdo-dose, naramdaman kong tila may tumubo na parang bukol sa loob ng aking utong. Ganyan daw iyan kapag nagbibinata kasabay sa pagbabago ng boses. At masakit iyon na nakakakiliti kapag nasalat. Kaya naitulak ko ang ulo niya noong dumampi ang mga labi niya doon.

Napatingin siya sa akin. “Hayaan mo ako tol… didilaan ko na lang” sabi niya.

Kaya hinayaan ko na lang siya. Ang isang kamay niya ay nakayakap sa baywang ko, ang isa ay humihimas, habang ang dila naman niya ay nilalaro ang kanan kong utong. Dahil sa di maipaliwanag na magkahalong sarap, kiliti, at sakit, napahawak ako sa buhok niya at marahang sinasambunutan iyon. “Tol…. Umph! Ahhhh! Umph! Ahhh! Umph! Ahhh!” ang sambit ko na sinagot naman niya ng ungol din.

Ngunit tumagal pa rin iyon gawa nang hindi pa ako nalabasan. At habang tumatagal, sinisipsip-sipsip na rin niya ang utong ko na lalong nagpatindi sa magkahalong kiliti at sakit na lalo namang paghigpit ko sa paghawak sa buhok niya at paglakas ng ungol ko, “Ahhhhh! Ahhhhh! Ahhhhh! Ahhhhhh!” Para akong mababaliw sa ginawa niyang iyon sa akin. Iyon bang kiliti, sarap at sakit na sobra-sobra na ngunit ayaw ko pang ihinto dahil parang may mas masarap pang pwedeng mangyari at magpaubaya ka na lang.

Hanggang sa hindi na ako nakatiis at mistula na rin akong nagdedliryo, nanginginig ang buong kalamnan at napayakap na lang ako sa kanya ng mahigpit, pinakawalan ang malakas na, “Tollllllllllllll! Ahhhhhhhhhh! Ahhhhhhh! Ahhhhhhhh! Tollllllllll! Tooolllllllllllllllllllllllll!!!”

At iyon ang una kong karanasan. Pagkatpos noon, nagkahiyaan na rin kami at di na naulit pa iyon.

Ngunit ang hindi niya alam, hinahanap-hanap ko na ang ginawa naming iyon. Doon na nagsimula ang kakaiba kong naramdaman sa kanya.

Alam ko, mahal ko na si Mario. Ngunit ano ba ang magagawa ko kundi ang magtimpi at itago ang lahat. Kapag ganyang kami lang dalawa ang magkasama, pakiwari koy gusto ko nang bumigay at sabihin sa kanya ang tibok ng puso ko.

Ngunit, wala akong lakas upang isiwalat ang tunay kong naramdaman. Kaya ang ginagawa ko na lang kapag may libre kaming oras ay dinadala ko siya sa ilalim ng punong si Alexis. Kapag nandoon kami at nakaupo sa umuusling ugat sa ilalim ng lilim niya, aakbayan ko si Mario at palihim na titingala sa mga sanga niya sabay bulong, “Ito iyong mahal ko, Alexis…”

First year college kami noon at ilang araw na lang bago matapos ang pasukan sa second semester. Binigla niya ako noong ipinakila niya sa akin ang una niyang girlfriend. Si Tess.

(Itutuloy)