Tok-Hang 20 (B-2)

By Michael Juha

getmybox@hotmail.com

Campus Hero

Bago ibinigay ni Timmy ang telepono na nagring na ang kabilang linya gawa ng pagpindot niya sa numero, pinindot rin niya ang speaker phone nito.

May pag-aalangan namang tinanggap ni John ang cp, halatang balisa siya. Tiningnan niya si Timmy.

“Hello! Ang sambit ng kabilang linya.

Wala nang nagawa pa si John. Binitiwan niya ang malalim na buntong hininga at sinagot ang nasa kabilang linya. “Yes, Sir Earl.” Ang sagot ni John.

“John, remove the pictures na nakapost sa fb group… And I want it now!” ang utos ng Dean kay john.

Napatingin si Timmy kay John.

“S-sir, that group is not mine and I am not even an Admin there. I can’t delete that post!” ang pangangatuwiran ni John.

“Well then ask him to make you an admin of that group then delete those photos! Do it now, or else alam mo na ang mangyayari, John. Takot kang ma kick-out Timmy from the university? I’ll do it. And I’ll make sure his life will become miserable! And yours too!” ang sambit ng Dean sabay putol sa linya.

Binitiwan ni John ang isang malalim na buntong-hininga at tiningnan si Timmy.

“I think may dapat kang i-explain sa akin, Hang.” Ang kalmanteng sambit ni Timmy bagamat sa kaloob-looban niya ay may namuong takot at galit sa narinig.

“A, eh… d-di ba kinausap ko sya na huwag tayong patalsikin sa school?”

“Okay… at bakit ganoon na lang siya kung makapag-utos sa iyo? At paano niya gagawing miserable ang buhay natin? May kakayahan ba siyang gawin niya iyan?”

“N-no! Of course not!”

“Iyong Dean… galing din pala sa Baguio, hindi mo siya kilala?” ang tanong ni Timmy.

Napatingin si John kay Timmy. Nag-aalangan kung sasabihin ang totoo o itanggi niyang kilala niya ang Dean. Muling binitiwan niya ang isang malalim na buntong-hininga. “Sa totoo lang, Tok… noong kabataan namin ni Jeremy, 14 yrs old lang kami, ang sabi ni Jeremy ay kilala na ako ng Dean natin. Nakalimutan ko na siya pala iyon. Ang sabi ni Jeremy, baliw na baliw nga raw ang Dean natin sa akin. Nang hindi ko siya pinansin noon, hayun, si Jeremy ang niligawan. Ngunit hindi rin siya sineryoso ni Jeremy dahil may ugali ang Dean. Iyon lang ang alam ko. Hindi ko siya pinatulan at hindi ko talaga alam na siya iyon. Iyan ang totoo.”

Hindi na nangulit pa si Timmy. Patuloy na lang nilang minomonitor ang mga kaganapan sa group at sa patuloy na pag-iinit ng discussions, lalo na sa pag upload ni Jeremy ng mga litrato nilang dalawa ng Dean.

Kung anu-anong mga suggestions ang naisipan ng mga estudyante. Mayroong nagsuggest na magkaroon ng program, may mga band members na nagvolunteer na mag-perform, may isang singer na finalist sa Tawang ng Tanghalan, may mga dancers, may “Idol” winner na nagvolunteer na magpreform, May nagvolunteer din na mag emcee. May mga artists na nagvolunteer na gagawa ng mga placards at magdecorate ng stage sa umaga… at may mga anak-mayaman na nagvolunteer na magdistribute ng snacks at drinks para sa mga estudyante na sasali. Kumbaga, tulong-tulong ang lahat. Tila simbilis ng isang kidlat lang ang kaganapang iyon na bumulaga sa lahat.

Mayroong namang gumawa ng survey kung sino ang sasali. At sa oras pa lang na iyon ay pumalo na sa halos isang libo ka estudyante ang nag sign up na sasali. At kasalukuyang counting pa sila. Marami pang nag sign up.

Maya-maya ay nagring uli ang cp ni John. Doon ay muling kinabahan si John. Doon siya nagsisi kung bakit hindi niya pinatay ang power nito.

Si Timmy ang kumuha sa cp ni John. Nang makita niya na iyon pa rin ang numero ng dean, ibinigay niya ito kay John.

Muling nag-alangang sagutin ni John ang tawag. At upang maibsan ang paghihinala ni Timmy, pinindot niya uli ang speaker nito. “Hello, Sir!” ang sambit sa kabilang linya.

“John I told you to delete the posts! Why didn’t you delete them?” ang bulyaw ng Dean.

“Sir… as I said, I’m not an Admin there.”

“Then why did you not ask that damn owner of that page to make you an Admin?”

“He is not my friend, Sir!” ang sagot din ni John na tumaas na ang boses.

“Ba’t hindi ka naghanap ng paraan, gago! Bobo ka ba? Gamitin mo si Timmy! After all, dahil ito sa kanya kung bakit itong mga estupidong estudyante ay nagrereklamo!”

Tiningnan ni John si Timmy. Nanatiling nakatitig lang si Timmy kay John. Ayaw niyang makisawsaw sa argumento nila ng Dean.

“I told Timmy already, Sir. Pero ayaw niya.”

“Puwes i-convince mo! Or else, baka magsisi ka. Baka layuan ka niya kung makita niya ang sex video natin. Gusto mong i-send ko sa kanya?”

Doon na binitiwan ni Timmy ang nangalaiting titig kay John.

“Sir, there is no sex video, okay? At walang sex na nangyari sa atin. ALAM MO IYAN!” ang bulyaw ni John na sinagot lang ng malakas na halakhak ng Dean.

“Are you sure, John??? Convince him to ask the vice president of the council to make you an Admin, then delete the pictures!”

Biglang hinablot ni Timmy ang cell phone ni John. “Sir, this is Timmy. You can send me the video, I’m excited to watch it. About your suggestion that I ask Shane, the council vice president to make John an Admin of the group, I’m sorry, Sir. I’m not part of their plan and I’m not even cooperating with them. I don’t think it’s proper for me to ask the council vice president when I don’t even care what they are doing. If you will just send me a copy of that video you said, it will be my pleasure.” Ang sagot ni Timmy sabay bitiw ng matulis na tingin kay John. At ibinigay pa niya ang kanyang messenger ID sa Dean.

“Aw… Hi there Timmy! Thank you for not supporting their rally. And how I wish you and John can organize another group too to defend me, or even just to make an announcement to discourage those stupid students from joining the rally. I already asked the security to refuse entrance to students wearing or carrying anything red. So they can’t get inside the campus. However, if you will organize a counter-rally, that will be a nice idea. We will allow you to get inside. I know you have friends and followers. I know it will be easy for you to bring the whole Business Admin students to your side. And by the way, if you help me, I’ll reinstate you to your post in the student council plus... I will increase your monthly stipend by a few thousands.”

Tiningnan ni Timmy si John na umiling-iling. “You know, Sir... John’s dad before he passed away, gave me a pending adoption paper waiting for my signature. Aside from that, there is another paper waiting for my signature, an inheritance worth 25% of the total wealth of the Iglesias family. You know what? I never signed both. And now you are giving me a few thousands of pesos monthly just to side with something that is against what I believe in? Thanks, Sir but no thanks. And if I have to make a stand, I’d go for those students who are there for me, those students who fight for the right of other oppressed students like me.”

Natahimik sandali ang Dean. Marahil ay hindi niya inaasahan ang sagot ni Timmy. “Then you will not have the video.” Ang sagot din niya.

“It’s fine, Sir. I think I can trust John more than anyone else, not even with someone who has that video.” Ang sambit ni Timmy.

“And by the way, may malaking nunal pala si John sa butt niya no? Ang sarap talagang lamutakin niya. Matambok pati butt niya.” Ang dugtong ng Dean na pang-inis kay Timmy. “I know you are lovers but you know, your lover is very generous!”

“Ay alam ko po iyan, Sir. And you know, mas mamasarap lamutakin ang nunal niya sa kanyang ari Sir! Paboritong nilalamutak iyon ng mga bakla. Nakita ninyo, Sir? Matambok din yung ari niya, Sir.” Ang sagot din ni Timmy.

Napangiwi na lang si John. Sa isip niya ay, “Palaban na si Tok!”

Natawa ang Dean. Ay nakita ko na rin iyon! At nalamutak pati! Di ba bilog iyon nunal niya na nasa katawan ng ari niya? Kasing laki ng butones? Ang sarap kagat-kagatin!” ang sagot din ng Dean.

“Ay Sir, baka ibang ari ng estudyante niyo po iyong nilamutak ninyo. Kasi wala palang nunal ang ari ni John Sir!”

Doon biglang natawa si John. Iyong pigil na tawa na biglang nasamid.

“Heto ngayon o, hinubad niya ang pantalon at boxers niya, at hinahawakan ko sya ngayon sa kamay ko para usisahin, wala talaga Sir! Opppss, sorry tumigas bigla ang titi niya Sir. Sayang wala ka rito. Anyway, kaya ko naman i-handle ito, as usual, kaya bye na muna Sir, ha? May gagawin lang kami.” Ang sambit ni Timmy sa sobrang inis niya, bagamat hindi naman naghubad talaga si John para ipakita sa kanya ang kaniyang ari. At lalo nang walang titi ni John na tumigas.

Padabog na ibinalik ni Timmy ang cp sa kamay ni John.

Nang nasa kamay na ni John ang cp, hindi na siya nag-bye. Kusa niyang pinutol ang linya ng telepono, at sabay din sa pagpatay niya sa power nito, “Tok, maniwala ka... walang nangyari sa amin ni Sir Earl.” Ang paliwanag din niya kay Timmy. Alam niyang galit si Timmy sa kanya.

Ngunit inirapan lang siya ni Timmy. “Lalabas din ang katotohanan. At kapag nalaman kong mayroon, umuwi ka na lang sa Maynila o sa Baguio. Ayaw ko nang makita pa iyang pagmumukha mo rito!” Ang pagbabanta ni Timmy.

“Tok naman… alam mo namang loyal ako sa iyo eh.”

“Iyan ang palaging sinasabi ng mga manloloko.”

Tinitigan ni John si Timmy. “Pahalik nga lang!” ang sambit ni John sabay hawak sa panga ni Timmy at tinangkang halikan at lambingin ang huli.

Ngunit itinulak siya ni Timmy. “Alis nga d’yan! Tangina nagkagulo ang mga estudyante tapos ang utak mo ay puro kalibugan!” ang bulyaw ni Timmy. “Nunal sa pigi pala ha! Paano niya nalaman iyan?”

“Nag CR ako nang hindi ko namalayan nasa likod ko pala siya at bigla niyang hinila pababa ang aking pantalon at brief.”

“Ganyan na kayo ka close? Hindi ka pumalag???”

“Ano bang gagawin ko, Tok! Hindi ko siya puwedeng galitin dahil baka ang status natin sa school ang pag-initan niya. Baka i-expel ka niya!”

Hindi na umimik si Timmy. Nagmamaktol ito.

Natahimik na rin si John. Hindi na kumibo at itinutok na lang niya ang kanyang atensyon sa palitan ng mga discussions at suggestions sa fb group ni Shane. At nang naalala niya ang sabi ng Dean, agad niyang pinadalhan ng PM si Shane.

“Pare… si John ito. Tumawag ang Dean sa akin at hinikayat kami ni Timmy na gumawa ng counter-rally at tutulungan niya ang grupo. Grabe talaga ang katarantaduhan niyang Dean natin! Pati si Timmy ay gustong suhulan, dagdagan daw ang monthly stipend! Nagdecline si Timmy. Ngunit ang sabi naman ng Dean, haharangan daw ng mga guwardiya sa gate ang mga estudyante na may suot o dala na anything pula kapag pumasok sa unibersidad. Alam niya ang takbo ng plano ninyo. So I suggest to make the group private at mag announce na lang sa post na kung sinong estudyante ang kakilala lang nila ang i-invite sa grupo. Also, para makapasok sa school ang grupo bukas, dapat sigurong ilagay na lang muna nila sa kanilang bag ang mga red na damit, or ang mga red na anything na dadalhin. Itago ang mga ito at doon na ipalabas kapag nasa loob na sila ng unibersidad sa mismong rally. Pati ang mga banners ay dapat nakatago. Lightning strike dapat ang gagawin.”

Sumagot agad ang vice president. “Thank you sa info, pare. I’ll make the group private now and pm all concerned coordinators about the Dean’s plan.” Ang sagot ni Shane. At may pahabol pa siya. “Pare, I’ll make you one of the Admins of the group.”

Tiningnan ni John si Timmy, nagtatanong ang kanyang mga mata kung papayag siya o hindi.

“Pumayag ka. Sagutin mo ng yes para madelete mo na ang litrato ng lover Dean mo at ni Jeremy.” Ang sarkastikong tugon ni Timmy.

Ngunit iba ang isinagot ni John. “No pare. Please don’t involve me. Timmy and I are the center of the issue, so in order that your rally cannot be dubbed an act of vengeance, it would be prudent to decline. Thanks for the offer, pare. I appreciate it.”

“Ah... You’re right pare. I can’t agree more.” Ang sagot ng vice president.

Feeling proud naman si John sa kanyang sagot sa offer ni Shane habang nakangiting tiningnan niya si Timmy. Ngunit inirapan lang siya ni Timmy.

Sinunod ni Shane ang advice ni John. Naging private ang grupo at pinadalhan niya ng mga pm ang kilala niyang members tungkol sa countermeasure nila upang makapasok pa rin sa unibersidad at hindi mahalata at maharang ng mga guwardiya.

Maya-maya ay may natanggap na message si Timmy mula sa kanyang messenger. Ang Dean. “I’ve posted the video in my profile, only you and me can view. Check the link. Dalian mo lang at in 15 minutes ay tatanggalin ko na ito.” Ang message ng Dean.

“Kaninong message iyan?” ang tanong ni John.

“Sa mahal mong Dean.” Ang sagot ni Timmy.

Binitiwan ni John ang isang hilaw ng ngiti. “Hmmmm! Nagselos talaga ang love ko!” ang sagot ni John sabay yakap kay timmy at kurot sa pisngi. Ang sarap talagang…” ang sambit ni John na hindi na itinuloy ang sasabihin.

“Sarap ano?” ang sagot ni Timmy na kumalas sa yakap ni John.

“Sarap yariin sa puwet.”

“Alis d’yan! paduguin ko iyang mukha mo eh. Doon ka kay Dean mo. Siya ang yariin mo sa puwet!”

Binuksan ni Timmy ang link na ibinigay ng Dean. At doon niya nakita ang video. Sinilip din ni John ito.

Sa video, ang unang eksena ay naroon ang Dean sa sala, katabi niya si John na nakaupo rin, naka side view at sa harap ni John any mga bote ng beer, ang iba ay halatang wala nang laman. Sa harap naman niya ay ang isang lalaki na tila kainuman nya. Ang Dean mismo ang nagvideo, iyong selfie-style video na may sinasabi pa siyang, “Heto ang mga bisita ko, si John, estudyante ko, ang guwapo niya… ayiiiii!” ang sambit ng Dean sabay akbay kay John at hinalikan ang pisngi. Lumingon sa video si John at ngumiti, kumaway at agad rin ibinalik ang tingin sa katabing may hitsura ring lalaki na hindi ipinakilala.

“Magpaliwanag ako…” ang sambit ni John.

“Shut up!!! 15 minutes lang ito!”

Nahinto si John. Habang patuloy naman sa panunuod sa video si Timmy.

“Ang sunod na eksena ay makikitang hinawakan ng Dean ang mukha ni John at nihalikan niya ito sa bibig. Saglit lang ang video na iyon, parang split second lang, halatang pinatay.

Matulis ang binitiwang tinngin ni Timmy kay John na yumuko at hindi makatingin kay Timmy. “I’ll explain pagkatapos mo riyan.” Ang sambit niya.

Nang muling tiningnan ni Timmy at John ang video, nakahiga na ang isang lalaki sa ibabaw ng kama. Nakatakip ang mukha niya ngunit hubo’t-hubad ang buong katawan. Maputi ang lalaking nakahiga, makinis ang balat, maganda ang porma ng katawan… katawan ni John talaga. At sa isip ni Timmy walang dudang si John talaga iyon na tinakpan lang ang mukha upang kung sakaling kumalat ang video ay hindi siya mahuli.

Ang sunod na eksena ay pinatungan na ng Dean ang hubad na lalaking nakahiga. Sa pagkakataong iyon ay naka brief na lang ang Dean. Ang sumunod na eksena ay halikan. Maya-maya ay ibinaba ng Dean ang kanyang ulo at pinaliguan ng halik ang katawan ng lalaki. Galing sa leeg, sa dibdib, sa tiyan, hanggang iginapang pa niya ito pababa sa gitna ng hita ng lalaki. Nahinto ang ulo ng Dean doon. Nilaro-laro ng bibig ng Dean ang pagkalalaki ng nakahigang lalaki. Bagamat natakpan ito sa video at tanging likod ng ulo lang ng Dean ang nakita, kitang-kita ang pataas-baba ng ulo niya sa harapan ng lalaki.

Doon nagtapos ang video. Pinilit ni Timmy na i-download ito ngunit hindi niya magawa. Hanggang sa natapos ang 15 minutos atsaka hindi na niya ma-access pa ang video, kagaya ng sinabi ng Dean na hanggang 15 minutes lang niya itong puwedeng mapanuod.

Nilingon ni Timmy si John. “So… klarong-klaro na ikaw iyon, John! Tangina! Niloko ninyo ako! Trinaydor mo ako?!!!” ang bulyaw ni Timmy.

“Tok… maniwala ka, hindi nga ako iyon!”

“Paano ako maniniwala? Naroon ka sa apartment niya! Ba’t ka naroon? Ba’t ka nakikipag-inuman sa kanya?! Kaya pala sa gabi ka niya ini-schedule sa klase upang ma-solo ka niya! At ikaw naman na tanga, pumatol!”

“Hindi ako pumatol sa kanya, Tok! Maniwala ka!”

“Ano iyong video? Ano iyong halikan at sex ninyo?!!!”

“Hindi ako iyon, Tok!”

“Nakita ko ang mukha mong hinalikan niya! Katawan mo iyong nakahiga sa kama! Nagtakip ka pa ng mukha upang kunyari ay hindi ka mahalata?! Putanginaaaaa!!! At iyong pagkakita niya sa nunal mo sa pigi, sa cr pala nila iyon ano! Sa cr nilaaaaa???!!!”

“Tok… okay nagkamali ako nang pumayag ako na sumama sa bahay niya. Pero ginawa ko iyon, Tok dahil ayaw kong mahinto tayo sa pag-aaral, lalo na ikaw. Ano bang puwede kong gawin? Nalilito ako sa time na iyon. Gusto kitang tulungan.”

“Tangina mo! Di ko matatanggap ang rason mo!” ang sagot lang ni Timmy na nagwalk out.

“Patawarin mo naman ako, Tok o…”

“Patawarin kita kung luluhod ka sa maraming tao at manghingi ng tawad!” ang bulyaw ni Timmy.

Gusto pa sanang mag-explain ni John ngunit umalis na si Timmy at pumunta sa kanilang kuwarto. Sinundan siya ni John. Ngunit nakalock na ang kuwarto at hindi siya pinapasok ni Timmy. Kaya wala nang nagawa si John kundi ang tumungo sa guest room at doon na natulog.

Dahil sa inis ni Timmy kay John, mas maaga siyang tumungo sa eskuwelahan. May galit pa kasi siya kay John. Ayaw niyang bulabugin siya sa kuwarto. Hindi rin niaya alam kung sasali si John sa rally.

Nang nasa gate na siya, napansin ni Timmy na imbes ang usual na guwardiya sa gate ay dalawa lang, sa araw na iyon ay anim silang guwardiya na nagbantay. At may mga dalang batuta at baril sila.

“Boss, ipinagbawal ang pagpasok sa campus sa araw na ito dahil Sabado at wala namang pasok.” Ang sambit ng guwardiya.

Nagulat si Timmy dahil hindi naman ganoon ang eskuwelahan kahit araw ng Sabado. Pinapayagan pa rin naman ang mga estudyante na magresearch, mag-meeting, magpractice. “Boss, may removal exam kasi kami ngayon kaya dapat akong pumasok. Babagsak ako sa subject ko na iyon kapag hindi ako nakakuha ng test.” ang pag-aalibi ni Timmy.

“Anong subject iyon?” ang tanong ng guard.

“Psychology.”

“Sinong professor mo?”

“Professor De Leon.”

“Hindi siya pumasok ah.”

“Maaga pa boss. Gusto ko lang magreview muna kaya maaga akong pumasok.” Ang pag-aalibi pa rin ni Timmy.

Tinitigan ng guwardiya si Timmay, halata sa kanyang mukha ang pag-aalangan kung papasukin o hindi si Timmy.

“May instruction kasi sa amin na walang papasuking estudyante sa campus sa araw na ito, boss.” Ang sagot ng guwardiya.

“Bakit naman, Boss? Paano ang test ko? Wala namang sinabi si Professor De Leon na hindi kami matutuloy.”

“Ilang estudyante ba kayo?”

“May sampu kami.” Ang pag-imbento pa rin ni Timmy ng kuwento.

Wala nang nagawa ang guwardiya kundi ilista ang pangalan ni Timmy sa logbook. Tiningnan ang loob ng kanyang bag at nang makitang wala naman siyang dalang mga pulang bagay, ang kulay ng rally, kaya pinapasok siya.

Nang nasa loob na siya ng campus ay tiniext niya si Jeff. Tinimbrehan niya na off-limit ang campus sa mga estudyante sa araw na iyon.

Agad ding ipinarating ni Jeff ang mensahe ni Timmy sa mga officials ng student council. Hindi na alam ni Timmy kung ano ang plano nila. Ang ginawa niya ay dumeretso siya sa library at doon ay nagbasa ng libro at newspaper.

Alas 8 ng umaga ay nakatanggap si Timmy ng tawag mula kay Jeff. “Tok... marami nang estudyante na narito sa may gate. Nasa parking area na lang kami mag-assemble, adjacent lang sa gate. Wala namang masyadong sasakyan. Hindi kami pinapapasok ng guwardiya. Pero according to Shane the parking area is a better venue. May sementong upuan kasi roon, papatungan na lang daw iyon ng lawanit para may platform kung saan magsasalita ang mga gustong magsalita, pati ang banda rin ay doon pupuwesto. May mga volunteers na bumili na ng lawanit at mabilis lang iyon. Ang fire wall naman sa gilid ng parking area ay siyang gagamitin para sa monitor ng overhead projector.” Ang sambit ni Jeff. “Kapag nagsimula na ay punta ka rito, Tok. Bigyan mo ako ng moral support.”

“Titingnan ko.” Ang sagot din ni Timmy. Nag-aalangan pa rin kasi siya kung sasali.

Alas 10 nga umaga nang muling tumawag si Jeff. “Tok, hali ka na! Nasaan ka na? Ang dami nang nagsasalita, lahat sinasabi ang mga karanasan nilang pang-iinsulto at pang-aapi sa tyrant na Dean! May nagbulgar na rin kung saan napunta ang tig pa-500 na contribution natin, sa kanyang sariling bank account at binibigay niya ito sa mga piling estudyante na inutusan niyang magmanman sa ibang estudyante na galit sa kanya at iparereport sa kanya ang mga pangalan. Iyong prince charming ng Business Management ng 3^rd year? Nagsalita rin. Nakatanggap pala iyon ng suhol sa mula sa Dean pagakatapos niya itong matikman! Ginagamit niya ang pera sa kung anu-anong pinapagawa niya sa mga estudyante. At iyong bagong pa-uniporme pa niya para sa mga estudyante, at iyong requirement na bibili tayo ng bagong mga books, may nagbuking din na may comission din pala mapupunta sa kanya! Ang laki ng perang nakulembat niya, Tok. Grabe ka swapang. Kung may internet ka pala, maraming nag live.” Nahinto sandali si Jeff. “Tok... tinawag na ako na magsalita, kami nina Joy, Daniel, Tony, Aaron at Llod, mga Tok-Hang supporters. Nandito rin ang mga Tok-Hang girls, full support sila. Importanteng nandito ka, Tok! May Madiskubre ka na siguradong magugulat ka at ang lahat! Tungkol ito sa iyo, sa inyo ni John. Dali na, Tok! Tinatawag na ako!”

Iyon na ang huling sinabi ni Jeff. At dahil sa interesado si Timmy na malaman kung ano ang sinabing iyon ni Jeff, dali-daling niligpit ni Timmy ang kanyang mga gamit at ibinalik sa shelves ng library ang mga libro at pagkatapos ay nagtatakbong lumabas ng library.

Nasa taas na ng improvised stage si Jeff nang naabutan na siya ni Timmy sa parking area. Tapos na siyang magpakilala sa sarili kung sino siya at kung ano ang kanyang sasabihin. Sa gilid niya ay naroon nga sina Joy, Daniel, Tony, Aaron at Lloyd, sila ang pag-operate ng laptop para sa overhead projector. Nang tiningnan naman ni Timmy ang paligid, nakita niya ang daming mga estudyante na halos lahat ay nakapula at sa dami ay pati ang kalsada ay naharangan na ng mga estudyante. Ang iba ay may dala-dalang placard na kung anu-ano ang sinasabi tungkol sa Dean. May placard ding ang nakasulat ay “SC President Resign!” “Wala kang Bayag, palitan na!”

“Kung natandaan po ninyo ang video na ito…” ang sambit ni Jeff na nasa stage habang ipinakita nina Daniel sa overhead projector ang kumakalat dati na video nina John at Timmy, “Ito ang sanhi ng lahat kung bakit tayo nandito. Kung sana ay may ginawang action ang Dean upang maliwanagan ang lahat ay hindi sana hahantong ang lahat sa ganito. At dahil wala man lang action ang aming Dean upang maibistigahan ang katotohanan kung ano ang toto at kung sina Timmy at John ba talaga ang gumawa ng kabulastugan na iyon or may iba pa, at sino ang kumuha ng video na iyon upang siya mismo ang makapag-explain, e di sana ay tapos na ang kaso. Ngunit tila tinakpan ito ng Dean. Kaya sorry na lang kung may madidiskubre kami na hindi maganda para sa ibang tao.” Ang sambit ni Jeff.

Tahimik lang ang lahat habang nagsasalita si Jeff.

“Sa sinabi ko na, dahil sa hindi nga pag-aksyon ng aming butihing Dean ng Business Management at sa tila kakulangan ng interes niya na malaman ang maraming katanungan sa liko nd video na iyon, kaming mga kabigan nina John at Timmy, we decided to take matters into our own hands. So isang gabi, nagpuyat talaga kami, itong grupo na ito” ang pagturo niya kina Daniel, Aaron, Lloyd, Tony, at Joy, “...Nagpaiwan kami sa main Building ng Business Administration. Overnight! Habang ni-lock ng guwardiya ang building, naroon kami sa loob. Nagsimula kami sa anggulo kung saan sa tingin namin ay naka mount o nakatayo ang kumuha ng video. At doon namin nakita ito…” sabay turo niya sa monitor ng overhead projector kung saan ay ipinalabas ang isang maliit na tila ulo ng screw na nakadiit sa dingding at nakaharap sa may lababo ng CR kung saan nakunan sina John at Timmy. “Ito po ay maliit na vedeo camera.” Ang dugtong ni Jeff. “At kung titingnan ninyong maigi ang sementong dingding kung saan ito nakapuwesto,” itinuro niya uli ang monitor ng overhead projector kung saan ay ipinakita ang halos hindi mahahalata ng pintura na pumorma ng linya patungo sa kisame, “…Iyan po ay ang marka ng binutas na dingding upang ilagay ang wire sa loob. Tinapalan ng bagong semento at pininturahan ng kasing kulay pa rin ng dati upang hindi mahalata. Ngnit sa ilalim nito ay may wire, at ito ay patungo sa sa kisame ng CR.” Ngunit hindi kami huminto riyan. Hindi namin binaklas ang wire, hindi namin sinira ang porma nang inayos na dingding kung saan nakatago ang wire, bagkus ay tinakpan namin ito upang hindi kami makikita sa recording ng video at mahuli kami, kung naka-record nga ito. Inakyat at pinasok namin ang loob ng kisame.” Itinuro muli ni Jeff ang monitor ng na nagpakita sa apat na lalaki plus si Joy na tumuntong sa isang upuan na ipinatong naman sa isang mesa.” Isinama pala namin si Joy ang only flower namin sa mission na ito dahil siya ang nakaisip na maaaring may lihim na camera ang itong CR. At hindi nga siya nagkamali. At dahil magaling siya sa computer kung kaya ay isinama namin siya.” Ang dugtong ni Jeff. Sa monitor ay makikitang  nagtulungan silang anim, na makapasok sa butas ng kisame. Nang nakapasok na sila sa loob, nag-ilaw sila gamit ang flash light habang ang isa sa kanila ay patuloy lang sa pagbi-video. Doon na lumantad ang wire na nanggaling mula sa dingding ng CR. Sa pagpatuloy ng video, sinundan nila ang kahabaan ng wire. Ginapang nila ang kisame. Doon na sa paggapang nila umeksena si Joy. Ngsisigaw “OMG! OMG! Ano iyon???” nang may biglang nagtatakbuhang daga sa harap niya. Nakikitang nanginig si Joy. Siya pa naman ang naghawak ng video. “OMG! OMG!” ang patuloy pa niyang pagsisigaw, habang pinagtatawanan ng mga lalaking kasama. “Kargahin niyo na nga lang ako! Pleaseeee!” ang sigaw niya. “Paano ka namin kakargahin? Gumagapang tayo???” ang sagot naman ng mga lalaki. “Nang wala na talaga siyang magawa ay hinarap niya ang camera niya at nagsalita, habol-habol ang hininga at ang mukha ay tila sa isang multo dahil madilim na nga ang background, ang buhok niya ay magulo pa. “Tandaan ninyo Hang at Tok… kung di ko lang kayo love hinding-hindi ko itataya ang aking buhay dahil lang dito. Ang hirap eh. Ang dami talagang balakid sa pag-ibig!” At bumulong sa camera niya, inilapit ang mukha, “At hinding-hindi ko itataya ang aking pagkababae at pagka-birhen sa mga lalaking kasama ko na uhaw na uhaw sa sex! Sana hindi aandar ang kanilang pagka-manyak, OMG!!!” nagtawanan ang mga lalaki nang marinig ang ibinulong ni Joy. “Ano kamo? Virgin?” Ang tanong ni Aaron sabay sa paghila niya sa binti ni joy. At doon na naman nagsisigaw si Joy sa takot.

Tawanan ang mga estudyanteng naroon sa rally. Kahit kinabahan ang mga nanunuod sa monitor sa mala-mission impossible na abentura nakita nila, si Joy naman ang nagbigay ng katatawanan.

Iyon ang takbo ng kanilang ginagawa sa loob ng kisame. Nang nakita na nila ang dulo ng kable, huminto sila at inusisa kung saan ito lumusot. Paibaba, patungo sa dingding ng isang kuwarto.

Nagpatuloy si sa pagkuwento si Jeff “At ito ang nakakamangha… dahil ang kuwarto kung saan humantong ang dulo ng kable ng camera ay... kanino pa ba, kundi sa opisina ng ating butihing Dean ng Business Adminsitration.”

Muling itinuro ni Jeff ang monitor ng overhead projector kung saan ay makikita silang anim na nagtulungan sa pagbaba mula sa butas ng kisame patungo sa opisina ng Dean. Doon na naman nagsisigaw si Joy sa takot na baka malaglag at kumapit siya nang mahigpit kay Daniel na may pinakamalaking katawan sa lahat. “Akala ko ba ay takot kang ma-rape tapos kung makayakap ka ay tila ayaw mo na akong pakawalan at wala nang bukas. Ako ang nilapastangan mo rito eh.” ang biro ni Daniel. “Tsura mo!” ang sagot naman ni Joy. “Eh kung ire-rape kita, anong magagawa mo?” ang biro pa uli ni Daniel na sinagot naman ni Joy ng, “Subukan mo, nakahanda ako. Hinding-hindi kita uurungan!”

Tawanan ang mga nakapabuod.

Hanggang sa nakapasok silang anim sa kuwarto ng Dean. Nilitratuhan nila ang mismong mesa na may nakasulat pang Professor Earl Sto. Tomas, Dean of Business Management. Ipinakita rin ang kable mula sa kisame patungo sa isang router na humantong sa computer sa mismong mesa ng Dean.

“Honestly, sapat na sana na malaman namin ang sagot kung sino pala talaga ang nagrecord ng video. Ngunit hindi pa rin kami huminto. Minabuti naming buksan ang kanyang computer. Dahil sa galing ng ating computer hacker” turo niya kay Joy na naroon din sa stage, “...nabuksan din namin ang computer ng Dean at sa aming paghahanap ng files, heto ang aming mga nakita” Muling itinuro ni Jeff ang monitor ng overhead projector kung saan ay lumantad ang lahat ng mga patagong recordings ng mga estudyante na sinisave ng Dean sa hard disk ng computer niya. Doon din nila nalaman na pati pala ang CR ng mga babae ay may camera rin.

Nagbubulungan ang mga estudyante sa nalaman nila. Kitang-kita ang kanilang pagkadismaya.

“At ang pinaka-ugat sa lahat ay heto…” ang pagpapatuloy ni Jeff habang itinuro ang sumunod na clips ng video. Isang eksena kung saan ay sina Timmy at John ay naghaharutan, at may biruang halik. At ang isang hiwalay naman na clip kung saan ay labis na ikinamangha ng marami, dalawang estudyanteng lalaki na nagsi-sex sa loob ng CR sa mismo ring parte kung saan sila ni John at Timmy naghaharutan. Nagsimula ito sa pagpapalitan nila ng tingin sa may wash basin, hanggang sa dinikitan ng isang estudyante ang nakasabay niyang estudyante na hindi naman pumalag sa pagdikit ng nauna. Hanggang sa naghalikan sila, inilock ng isang lalaki ang CR at doon na sila naghubad at nangyari ang kanilang pagtatalik.

“Sorry, pixilized ang mga mukha ng dalawang lalaki dahil gusto naming protektahan ang kanilang identity.” Ang sambit ni Jeff. “Ngunit ang point dito ay… dinoktor ang video na kumalat upang magmukhang sina Timmy at John talaga ang nagtatalik na dalwang lalaking iyon. Hindi po. Magkaiba po ito. At bakit ginawa ito ng Dean? Dahil may personal na motibo siya. Motibo upang gawan ng kaso sina Timmy at John! Sinadya niyang ipagdugtong ang kuha niya kina Timmy at John na wala namang kalaswaang ginawa sa video ng dalawang estudyante na tunay na may ginawa, upang ipalabas na may matinding kasalanang nagawa sina Joh at Timmy. Napakasinungaling po ng ating mahal na Dean. Napakagaling po niyang mag-imbento ng kuwento, napakagling po niyang manloko ng tao. Nang dahil sa kanyang personal na motibo, nang dahil sa kanyang sobrang pagnanasa sa isang estudyante natin kung kaya niya ginawa ang lahat nang ito. At ano ang proof ko kung bakit ko nasabi na may matinding pagnanasa siya sa isang estudyante? Tingnan ninyo ang video.” Muling itinuro ni Jeff ang monitor kung saan ay lumantad sa computer ng Dean ang iba’t-ibang litrato ni John. At namangha ang lahat dahil pati ang litrato ni John sa pagkabata pa niya sa Baguio kung saan ay nasa 14 na taong gulang pa lang siya ay naroon din kasama sa mga pinakabago niyang litrato sa eskuwelahang iyon. “At heto ang pantapos kong proof ng matinding pagnanasa ng Dean kay Mr. John Iglesias,” sabay turo niya uli sa monitor kung saan ay nakasulat sa computer ng dean ang caption ng mga litrato, “John… pinahirapan mo ako noon. Ngunit hindi ako titigil hanggang maging akin ka! By hook or by crook!”

“Iyan lang po ang maibahagi namin. Maraming salamat po!” ang pagtapos ni John sa kanyang presentation.

Nakakabinging palakpakan ang maririnig mula sa mga estudyanteng naroon. Pagkatapos ng palakpakan ay marami naman ang nagsisigawan ng, “Dean Resign! Resign! Resign! Resign! Resign! Resign! Resign! Resign!”

Sa ginawa ni Jeff, Joy at grupo nila ay nagmistula silang bagong bayani ng campus. Marami rin ang humanga kay Joy na maliban sa pagka-kengkoy ay magaling sa computer na kung hindi dahil sa kanya ay hindi nila mabubuksan ang computer ng Dean at madiskubre ang mga nakastore na video at litrato.

Nang nakababa na si Jeff at grupo sa stage, tinumbok kaagad nila ang kinaroroonan ni Timmy. Niyakap ni Timmy si Jeff. “Salamat pare… sobrang naappreciate ko ang ginawa ninyo.” Ang sambit ni Timmy. Niyakap din ni Timmy si Joy. “Isa ka talagang tunay na kaibigan, Joy.”

“Maliit na bagay!” ang birong sagot ni Joy.

“Hindi naman nadungisan ni Daniel ang pagka-birhen mo?” ang biro rin ni Timmy.

“Hindi nga eh. Sayang… naghanda pa naman ako!” ang sagot na biro rin ni Joy.

“Hindi kami papayag pare na sisirain lang niya ang pagkatao mo. Kami ang kalaban niya. All for one, one for all tayo!” ang pagsingit ni Jeff.

“Grabe, parang gusto kong maiyak pare.”

“Painom lang naman ang katapat niyan, pare.” ang biro ni Jeff sabay tawa.

Nagtawanan na rin ang iba pang barkada na pinasalamatan din ni Timmy, lalo na ang mga lalaki.

“Oo ba! Kayo pa!” ang sagot naman ni Timmy.

“Nasaan pala si Hang?” ang tanong ni Joy. “Sayang hindi niya nakita ang kabayanihan ko!” ang biro niya.

“Oo nga! Ba’t wala siya? Hindi niya narinig ang lahat!”

“Hayaan niyo na. Panggabi siya eh.” Ang sagot ni Timmy. Gusto pa sana niyang ikuwento na masama ang loob niya kay John dahil sa ekesena nila sa Dean nang nakaraang gabi ngunit hindi na niya sinabi pa ito.

Habang nagsasalita pa si Shane at ibang estudyanteng may mga testimonials against sa Dean, may mga estudyante namang umiikot at namigay ng snaks at soft drinks. Ang saya lang ng mood ng rally na iyon. Parang may party lang sila. Nagtatawanan ang mga estudyante at may mga lumalapit pa talaga kay Timmy at kina Jeff, Joy at sa grupo at nakipag-kamay sa kanila. “Good job!” ang sambit nila kay Jeff at grupo habang kay Timmy naman, “I support you, Timmy!” ang pagbati ng mga estudyante nakikipagkamay kay Timmy.

Maya-maya ay nagulat naman ang mga barkada kay joy na nagtatalon. “Oh my god, Oh my God!!!” ang pagsisigaw ni Joy.

“Bakit???” ang tanong ng ibang babaeng barkada.

“Tingnan ninyo!!!”

Nang tiningnan nila kung sino ang naglalakad patungo sa kinaroroonan nila, nakita nila ang dalawang lalaking matangkad at guwapo, may mga pulang arm band. Nilapitan nila si Jeff at kinamayan. “Astig ang ginawa ninyo, pare!” ang sambit ng isa. Ang isa naman ay kinamayan lang si Jeff at nginitian, kitang-kita ang braces sa kanyang mga ngipin. May hikaw siya na stainless, iyong parang singsing na malapad, may puting cap na binaligtad ang visor, ang kulay naman ng kanyang t-shirt ay light pink.  

“Salamat pare!” ang sagot naman ni Jeff.

Pagkatapos nilang lapitan si Jeff ay si Joy naman ang kanilang nilapitan at kinamayan. Sabi ng naunang nakipagkamay kay Joy, magpaturo ako sa iyo na mang-hack ha? May iha-hack akong computer” sabay turo sa kasama niya, “computer niya.” Ngumiti lang ang kasama niya sa sinabing iyon ng lalaki.

Sagot naman ni Joy na kinilig sa dalawa, “Puwede bang ang puso niyo na lang ang i-hack ko para naman makapasok ako?”

Sumagot naman ang unang lalaki, “Huwag na siya, Joy” turo niya sa kasama, “…may laman na ang puso niya. Iyong sa akin na lang, wala pa.” ang sagot niya. “At oo nga pala, joy, bukas ang kisame ng boarding house namin, baka gusto mong akyatin siya mamaya, doon tayo magtagpo sa loob.” Ang dugtong na biro ng lalaki.

Kitang-kita ang pamumula sa mukha ni Joy na hindi na makapagsalita. Tila himatayin sa lakas ng kalampag ng kanyang dibdib. Kahit ganoon ka-kumedyante si Joy, sa pagkakataong iyon ay natameme siya, nakatitig na lang sa dalawang lalaki na iyon na sa pagkakataong iyon ay lumapit na sa mga kasama ni Joy at nakipagkamay sa kanila.

Pagkatapos naman ay nilapitan nila si Timmy, Kinamayan din. “I’m with you, pare!” ang sambit niya. Pagkatapos ay kinamayan din ng kasama niya si Timmy. Nginitian.

Nang nakaalis na ang dalawa, hindi pa rin makapagsalita si Joy. Ganoon din ang mga kaibigan nilang babae. Nagkatinginan sila, pinipigil ang kilig at maya-maya lang ay biglang pinakawalan ang pangigigil at naghihiyawan. “OMG! OMG! Ang ku-kyut nilaaaa!!!”

“Di ba siya iyong bully sa 3^rd year Business Administration na kung sinu-sino ang binubugbog?” ang tanong ni Emily.

“Siya nga iyon, si Jerome! OMG!!! Ang guwapo talaga niya! Ngayon ko lang siya nakita nang malapitan!!!” ang sagot naman ni Fe.

“Jerome! Jerome! Bugbugin mo ako!!!” ang pigil na pagsisigaw ni Joy habang nagtatalon. “My Ghad! Puwede na akong mamatayyyyy!”

“Teka, di ba iyong kasama niya ay freshman din ng Business Administration? Sa department natin siya at parehong freshman! My God ngayon ko lang siya napansin! Ang guwapo-guwapo pala!!!” ang sambit naman ni Fe.

“Hindi natin kasi siya classmate sa maraming subjects. Nasa ibang section siya at hindi pala-kibo. Laging nasa library nagtatambay! July ang pangalan niya eh. Dean’s lister iyon. July… Villas! Siya nga!”

“Ah… kaya pala.” Ang sagot din ni Joy. “Pero ang cuttteeee! Lalo na kapag ngumiti at ang braces! OMGGGG!!!” at kalabit niya kay Timmy. “Tok barkadahin natin sila.“ ang sambit ni Joy.

“Nakakita ka lang ng guwapo, nalimutan mo na si Hang mo.”

“Hmp! May Tok na siya eh. It’s time naman na ako ang maghanap ng aking kaligayahan.”

“Huwag ka nang sumingit sa kanila, may sarili silang kuwento.” Ang sagot ni Timmy.

“Kuwento? As in story?”

“Oo… at hindi ka kasali sa kuwento nila. Kaya OP ka sa kanila.”

“Anong pamagat ng kuwento nila?”

“Magroommate daw iyan sila eh. So baka ang title ng story nila ay ‘Ang Roommate Kong Siga’”

“Malamang!” ang pagsingit din ni Jeff.

“Uhuhuhuhuhu! Saklap! Hindi ako kasali!”

Tawanan.

Natapos ang mga speeches sa entablado. Binigyan-daan ni Shane ang banda. Kantahan na ang sumunod. At kapag mabilis ang tempo ng kanta ay sasabayan ito ng pagsasayaw ng mga estudyante.

Nasa ganoon kasaya ang assembly na iyon nang biglang, nag-announce ang vocalist ng banda. “May we request Mr. Timmy Suarez to come up the stage?”

Nabigla si Timmy sa pagkarinig niya sa kanyang pangalan at napalingon sa kinaroroonan vocalist sa ibabaw ng stage. Naguluhan.

Nagpalakpakan naman ang mga estudyante. Karamihan kasi sa kanila ay naawa kay Timmy, at lalo na nang mapatunayang edited at fabricated lang ang video na ipinakalat tungkol sa kanila ni John.

Nang makita ni Timmy si Shane sa stage na kinawayan siya at pinapaakyat, wala nang nagawa si Timmy kundi ang umakyat.

Nang nasa itaas na siya ng stage ay binigyan siya ng upuan ni Shane. Nakaupo siyang nakaharap sa banda. “Bakit ako? Wala naman akong ginawa upang ma-bulgar ang mga ginawa ng Dean?” ang bulong ni Timmy kay Shane.

“Syempre, ipinaglaban ka namin. At kung hindi dahil sa pagka-martir mo ay hindi namin magawa ang lahat ng ito. Kaya karapat-dapat lang na bibigyna ka namin ng kaunting alay.” Ang sagot din ni Shane.

Tinugtog ng banda ang intro ng kanta. Nagsimulang umawit ang vocalist.

I swear by the moon and the stars in the sky
And I swear like the shadow that's by your side

I see the questions in your eyes
I know what's weighing on your mind
You can be sure I know my heart

Sa puntong iyon ay doon na siya nagulat nang biglang sumulpot mula sa likuran ng stage si John, hawak-hawak ang mikropono sa isang kamay at isang kumpol na mga pulang rosas naman sa kabilang kamay. Siya na ang nagpatuloy ng kanta. Nilapitan niya si Timmy at ibinigay ang bulaklak.

Naghiyawan ang mga tao. Sa porma niyang naka-ripped jeans na faded at puting long sleeves na pinaigsi, hinila patungo sa braso, napakaguwapo ni John sa kanyang porma. Hindi siya magaling kumanta ngunit sa effort niyang iyon ay halatang lumabot ang puso ni Timmy, pati na ang mga tao. Napatunayan naman kasi niya at naintindihan na hindi niya masisisi si John dahil ginawa lang niya ang sa tingin niya ay ikabubuti nilang dalawa.

Nang tinanggap ni Timmy ang mga bulaklak, doon pa lalong na naghiyawan ang mga tao. Hinawakan ni John ang amay ni Timmy at pinatayo siya. Tumayo naman si Timmy.

'Cause I'll stand beside you through the years
You'll only cry those happy tears
And though I make mistakes
I'll never break your heart

And I swear by the moon and the stars in the sky
I'll be there
I swear like a shadow that's by your side
I'll be there

For better or worse, till death do us part
I'll love you with every beat of my heart
And I swear

I'll give you every thing I can
I'll build your dreams with these two hands
We'll hang some memories on the walls

And when just the two of us are there
You won't have to ask if I still care
'Cause as the time turns the page, my love won't age at all

Natapos ang kanta na lumuhod si John sa harap ni Timmy at nagsalita. “Tok… hindi ko malilimutan ang sinabi mo na mapapatawad mo lang ako kapag lumuhod ako sa harap mo at sa maraming tao. Sana ay mapatawad mo ako. Patawarin mo na ako Tok, please…?”

Nahiyang napangiti si Timmy. Kung dati ay ayaw niya na mag-display sila ng kanilang affection sa publiko, ngunit sa ginawa ng Dean ay mistulang na-challenge siya. Napaisip kung hanggang kailan nila kayang itago ang kanilang relasyon. Naalala rin niya ang matagal na gustong gawin ni John na mag-out na sila upang wala nang mangulit at magtangkang sumira sa relasyon nila. Kaya sa pagkakataong iyon ay handa na si Timmy na sumugal kung tatanggapin sila ng mga tao o hindi.

Hinawakan ni Timmy ang kamay ni John at pinatayo niya siya. Nang makatayo na si John ay niyakap siya ni Timmy at hinalikan ang pisngi nito. Niyakap rin siya ni John at hinalikan ang kanyang bibig, iyong mabilisan.

Hindi naman magkamayaw ang mga tao sa paghihiyaw at pagsisigaw ng “Tok-Hang! Tok-Hang! Tok-Hang! Tok-Hang! Tok-Hang!”

(Itutuloy)