WARNING: This post contains scenes which are not suitable for readers under 18.
“Libre ang magrepost; huwag lang ang mang-angkin ng akdang pinaghirapan ng iba.”
By: Mikejuha
Email: getmybox@hotmail.com
Author’s Note:
Gusto ko pong mangampanya para sa partisipasyon ng MSOB sa 2011 PEBA Awards (Pinoy Expat/OFW Blog) Awards. Bumoto po dito:
Pwede rin po kayong mag comment dito:
Gusto ko ring magpasalamat kay Admin Kenji of MSOB Blogspot, kay Head Admin Rovi of Solid MSOBIans at mga Admins and Mods nito, at sa Admins ng Torrid MSOBians particularly Joji for the image of “Pantalan”.
Also, maraming-maraming salamat sa mga die-hard MSOBian Amazons sa pagbabantay at pagdepensa sa mga posts at akda ng MSOBian authors na kinopya ng mga walang-pusong taong ang hilig lamang ay mag-angkin ng akda ng iba. Particularly pinangunahan ito ni MSOBian Amazon and author Jeffrey at lahat ng msobian Amazons na nagreklamo at pumutakte sa pagcomment doon sa akda na inangkin ng ibang grupo.
Syempre, sa mga MSOBians na walang sawang sumuporta, bumoto at nangampanya. Sana manalo tayo dito guys. Tayo lamang po ang gay-themed blog. Kaya laban nating lahat ito. May 870 na followers nap o ang MSOB, nasaan nap o ang mga boto ninyo? Boto naman kayo, guys! Dito po:
Pasensya po sa late na update… Busy kasi sa work at minsan umaatake po ang aking sakit L
Opppsss! I-promote ko rin pala ang secret fb group kong Torrid MSOBians at Solid MSOBians. If oyu are interested please message me at fb, search "Michael Juha".
Opppsss! I-promote ko rin pala ang secret fb group kong Torrid MSOBians at Solid MSOBians. If oyu are interested please message me at fb, search "Michael Juha".
Ako si Xander.
(Mas maintindihan po ninyo kung bakit ganito katindi ang ginawang pagpapahirap ni Patrick kay Xander kung mababasa po ninyo kung gaano katindi din ang pagpapahirap na ginawa ni Xander sa batang si Rovi)
***
At naramdaman kong naputol na ang kadena ng posas bagamat ang ring mismo nito ay nasa aking pupulsuhan pa rin. Ang kadena pala ng posas ang kanyang binaril.
“Pasensya na, hindi ko mahanap ang susi eh…” sabi niya.
Nahimasmasan naman ako. Akala ko ay tuluyan na talaga niya akong patayin.
Binaril uli ni Patrick ang mga kadena sa aking iba pang posas sa kamay at paa. At sa sobrang pagod at sakit ng aking katawan, bigla na lang akong natumba.
Inalalayan niya ako sa ibabaw ng kanyang kama. Pareho kaming hubot-hubad. Noong makahiga na ako na nakatihaya, tumabi siya sa akin. Sa palagay ko, nahimasmasan na rin siya.
Hindi pa rin ako makapaniwala na ganoon ang nangyari. Para akong disoriented o nanaginip lang. Masakit ang katawan, masakit ang likuran, masakit ang ulo dahil sa kalasingan, masakit ang balat na kinagat-kagat niya. At sa aking kamay at paa, nanatiling nakakabit pa rin dito ang ring ng posas sa aking pupulsuhan.
Mistula akong isang bilanggo o alipin na piangpasasahan at inabuso.
Tumagilid ako. Sa isip ko, hindi ko pa rin kayang tanggapin ang mga pangyayari. Pakiramdam ko ay sobrang liit ng pagtingin ko sa aking pagkatao sa sandaling iyon. Ako na naturingnang professor ng isang tanyag na unibersidad sa lugar na iyon ay siya pa itong mistulang isang bata na nasisisi ng lahat. Matinding hiya ang naramdaman ko sa sarili, matinding awa, matinding galit.
At dahil wala akong mapagbuntungan ng aking tila sasabog na matitinding hiya at pagkapoot, naalimpungatan ko na lang na umiyak ako at humagulgol.
Nasa ganoon akong pag-iiyak at paghagulgol noong naramdaman kong tumagilid paharap sa akin si Patrick, ang kanyang kamay ay idinantay sa ibabaw ng aking tagiliran. “Di ba dapat ako ang umiyak at humagulgol? Di ba dapat ako ang maglupasay sa galit at inis sa sakit na nadarama sa mga pinaggagawa mo sa buhay ko?”
Napahinto ako sa paghagulgol. Pinahid ko ang mga luha sa aking pisngi. “N-nagsisi ako Patrick…”
“Nagsisi ka dahil hindi mo akalaing hahantung sa ganito ang lahat at makaharap mo ang batang dati ay inabuso mo? Kung hindi kaya ako bumalik sa buhay mo, magsisi ka kaya?”
“N-nagsisi ako dahil hindi kita pinakinggan noon pa man.”
“Dahil bata lamang ako noon di ba? Dahil akala mo, ang isang batang katulad ko ay hindi kapani-paniwala, walang alam, at nag-imbento lamang ng mga kwento”
“O-oo. At hindi ako naniniwala kaagad sa iyo…”
“At hindi ka nagsisisi sa pang-abusong ginawa mo sa akin?”
“Nagsisi… at nanghingi ako ng tawad sa iyo.”
“Huli na ang pagsisisi mo dahil nasira na ang buhay ko…”
Napahinto ako. “H-hindi pa huli ang lahat.”
“Madali mo lang sabihin kasi… hindi ikaw ang biktima.”
“Bigyan mo ako ng pagkakataong baguhin ang lahat; na maitama ko ang mga nagawa kong pagkakasala sa iyo”
“Hindi mo na maitatama pa ang lahat”
“Bakit hindi kung bibigyan mo ako ng pagkakataon?”
Tahimik.
“Hindi mo pa ba ako napatawad? K-kung hindi ka pa kuntento sa ginawa mo sa akin, gawin mo ang gusto mo Patrick, hahayaan kita. Kahit patayin mo ako, dapat lang na magdusa ako sa aking nagawang kasalanan sa iyo…”
“Kaya ko lang ang maghiganti… hindi ko kaya ang pumatay.”
“Hindi ka pa ba kuntento sa paghiganting ginawa mo?”
“Hindi ko alam….”
“Hindi mo pa ba ako napatawad?”
“Hindi ko alam…”
Tahimik.
Ang nasambit ko, naisip na baka makabubuti na huwag muna siyang kausapin. “P-puwede na ba akong umalis?”
“Hindi pa. Gusto kong dito tayo magtabi sa pagtulog.”
Hindi ako umimik. Hindi ko kasi alam kung may balak pa siyang gustong gawin sa akin.
“Humarap ka nga sa akin?” ang utos niya.
Agad akong tumalima. Tumagilid ako paharap sa kanya.
“M-mahal mo ba ako?”
Tumango ako. “Oo… m-mahal kita bilang si Jasmine”
“Hindi ako si Jasmine…”
Tahimik. Para akong natameme. Gusto kong ipaliwanag sa kanya na siya nga si Jasmine; na noong bata pa siya ay malinaw na malinaw pa sa kanyang isip ang lahat at ipinaalala pa niya sa akin ang mga ginagawa niya bilang si Jasmine ko.
“W-wala ka bang natatandaan?” ang pagbasag ko sa katahimikan.
“Wala…”
“Hindi ba sumagi sa isip mo kung bakit hinahabol at hinahanap-hanap mo ako noong bata ka pa?”
“Ang alam ko lang ay gusto kita, sinasabi sa iyo na ako si Jasmine; na may mga nangyari sa atin. Ngunit ngayon, hindi ko na matandaan ang mga iyon… at kinalimutan ko na rin ang mga ito. Binura ko sa aking isip dahil palagi kong naaalala ang sakit na dulot nito sa akin sa mga kamay mo.”
“I’m sorry…”
“Huli na ang sorry mo. Nasira na ang buhay ko, at hindi ko na matandaan ang Jasmine na sinasabi mo.”
“Ikaw si Jasmine… At ginawa mo ang lahat ng iyon dahil mahal mo ako.”
“Hindi kita mahal. Galit ang nangingibabaw na naramdaman ko para sa iyo…”
“Galit ka lang sa akin dahil sa panahong iyon, nabigo kang patunayan sa akin na ikaw nga si Jasmine… at hindi tayo nagkatuluyan”
“Sinungaling!”
“Puso mo ang nagsabi nito, Patrick.”
“Wala akong puso.”
“Hindi totoo iyan. Lahat ng nilikha na nakararamdam ng sakit ay may puso. Subukan mong pakinggan ang tibok ng puso ko. Malalaman mong nasasaktan din ako at hindi nagsisinungaling.”
Tinitigan lang niya ako, tila nagdadalawang isip na gawin ang sinabi ko.
“Idampi mo ang tainga mo sa aking dibdib.”
Nanatili pa rin siyang nakatingin sa akin, ang mga mata ay may pag-aalangan.
“S-sige, idampi mo…” paghikayat ko.
At dahan-dahan niyang idiniin ang kanyang tainga sa aking dibdib.”
Noong nadikit na niya ang kanyang tainga sa aking dibdib, “N-narinig mo? Walang ibang pangalang isinisigaw ang puso ko kundi ang pangalan ni… Jasmine.” bulong ko.
Ngunit bigla siyang pumiglas. “Hindi nga ako si Jasmine…”
“Ok… kung hinid ikaw si Jasmine, subukan kong pakinggan ang tibok ng puso mo.”
“Wala kang maririnig.”
“Subukan ko lang…”
Tinitigan niya ako.
“Sige na…” ang pakiusap ko.
At hinayaan niya akong idampi ang aking tainga sa kanyang dibdib. Pinakingngan kong maigi ang pintig ng kanyang puso. Matagal.
Maya-maya, tiningnan ko siya. “I-ikaw nga si Jasmine. Ramdam ko ang sakit na naramdaman mo. At ang isinisigaw ng puso mo ay ang pangalan ko…”
“Sinungaling!”
“Hindi nagsisinungaling ang puso, Patrick. Kahit ilang beses mo mang i-deny na wala kang naramdaman, hindi mo pa rin maitatwa ang bulong ng iyong puso. Hayaan mong tulungan kitang maalala mo uli ang iyong nakaraan. Ang ating nakaraan…”
“Ayoko na…”
“Ipaalala ko sa iyo.”
Hindi siya umimik.
“May naalala ka bang parola? O dagat? O--”
“Ayoko na ngang balikan pa ang mga iyon!” ang pagtaas ng kanyang boses. “Ayoko! Ayoko! Ayoko! Naintindihan mo? Nasasaktan ako! Tanginaaaa!!!!!”
Hindi ako nakaimik sa bigla niyang pagsisigaw. Sumagi din kasi sa isip ko na baka sumiklab uli ang kanyang galit. “Y-yakapin na lang kita…” ang nasabi ko na lang.
Tumalima siya. Niyakap ko siya at niyakap din niya ako. Halos mabasag ang aking buto sa higpit ng kanyang pagkayakap, ang kanyang bibig ay idiniin sa aking tainga. “Paligayahin mo ako… Sir Xander.” ang mahinang sambit niya.
“P-paano?” tanong ko.
“Halikan mo ang buo kong katawan.”
Tumalima ako. Inabot ng aking mga labi ang bibig niya upang halikan ko ang mga ito. Ngunit hinawakan ng dalawa niyang kamay ang aking ulo. Hinarang ang paghalik ko sana sa kanyang bibig. “Kapag napatawad na kita, ako mismo ang hahalik sa iyo...” ang sabi niya.
Bumalik sa isip ko ang sinabi niyang iyon sa akin. “O-oo. Oo…” ang sagot ko. At imbes na bibig niya ang hahalikan ko, leeg niya ang tinumbok ng aking mga labi. Paulit-ulit kong nilaro ang aking bibig at dila doon. Pagkatapos ay pinaliguan ko na ng halik ang buo niyang katawan. Wala akong nilaktawang bahagi; pati ang kanyang bayag, pagkalalaki at butas ng puwet at inararo ng aking dila.
Bigla niyang hinablot ang aking buhok. Napa-“Arekoppp!” naman ako sa kanyang ginawa.
“Saktan mo ako, kagaya ng ginawa mo sa akin noon. Daliii!” ang utos niya.
“B-bakit ko gagawin iyon?” sagot ko naman.
“Gusto ko lang. Sige na!”
“Ayoko. Hindi ko kaya….”
“Tado! Noong bata pa ako kaya mo. Ngayong malaki na ako, di mo na kaya?”
“Nagsisi na ako. Ayoko na!”
“Pwes, gusto ko! Gawin mo kung ayaw mong ikaw ang saktan ko!”
“S-sige… ako na lang ang saktan mo.” Ang sagot ko.
Biglang bumaba ang kanyang boses, Tila nagmamakaawa. “Gusto kong ako ang saktan mo. Please….”
Mistula akong natulala sa narinig sa kanya, hindi malaman kung nagbibiro ba siya o sarcastic lang ba ang pagkasabi niya noon upang ipaalala sa akin ang ginawa ko sa kanya dati.
“Pleaseee Xander. Gusto kong saktan mo ako. Saktan mo ako…” at halos umiiyak na siya sa pagmamakaawa.
“Bakit ba gusto mong saktan kita?”
“Basta! Kung ayaw mong magalit ako sa iyo…” ang pananakot na niya.
Naguguluhan man, hinawakan ko ang buhok niya at mahinang hinablot ko iyon.”
“Iyan! Lakasan mo pa! Lakasan mo pa!” ang utos pa rin niya.
Talagang hindi ko na alam kung bakit ganoon ang inasta niya. Ngunit naisip ko na lang na marahil, iyon ay dahil sa gusto niyang paulit-ulit na ipadama sa akin ang sakit na naramdaman niya sa mga kamay ko. Kaya nilakasan ko pa ang paghablot sa kanyang buhok.
“Saktan mo pa ako! Kagatin mo ang leeg ko, ang likod ko! Sampalin mo ako, bugbugin mo akooo!” sigaw niya uli.
Kinagat ko ang likod niya habang hinahablot ko pa ang buhok.
“Arrggggghhh! Lakasan mo pa!” sigaw pa rin niya bagamat kitang-kita ko ang pangingiwi ng kanyang mukha.
At med’yo nilakasan ko nga ang pagkagat sa kanya.
“Arekopppppppp!!!! Ang sarapppp!” smbit niya kahit ang ngipin ko ay nakabaun pa sa kanyang balat.
At doon na ako nagulat noong gusto niyang pasukin ko siya sa kanyang likuran habang kagat-kagat ko ang kanyang likod. At napagtanto ko, isang sadista-masokista si Patrick.
Pinagbigyan ko siya. Nagtalik kaming sinasaktan ko sya sa pamamagitan ng pagkagat, paghablot ng buhok, ng pagsasampal sa mukha niya, pagtapak ng ulo niya habang tinitira ko siya sa isang doggie na posisyon, pagpilipit sa kanyang braso…
Pagkatapos ng aming pagtatalik, pareho kaming naliligo sa pawis at habol-habol ang paghinga. Parehong lupaypay na humiga sa kama. Napansin ko rin ang dugo na dumaloy sa kanyang mga sugat sa katawan gawa ng pagkagat-kagat ko dito.
Naidlip ako ng ilang minute noong naradaman ko na naman ang pagdantay ng kamay ni Patrick sa ari ko. Nilaru-laro niya ito at noong tumigas na, binulungan niya ako, “P-paligayahin mo uli ako Sir Xander…”
“Puno pa sa pasa ang katawan mo, bakat pa sa katawan mo ang mga kagat ko. Hindi ko kaya…” sagot ko.
“G-gusto ko pa. Nalilibugan pa ako…” sagot niya.
Bagamat nagdadalawang-isip, ang naitanong ko na lang ay, “K-kaya mo pa ba?”
“O-oo. Gusto ko pa…”
At muli, sinaktan ko siya habang ipinaparaos ang sarili naming init sa katawan. Napaisip na naman ako sa kanyang inasta. May palagay ako na sex maniac din si Patrick.
At hindi lang dalawang beses naming ginawa ang pagtatalik ng ganoon sa gabing iyon. Sampong beses.
Kinabukasan, una akong nagising. Masakit pa rin ang ulo ko; puno ng bugbog at latay ang katawan, mahapdi ang sugat gawa ng pagkagat ni Patrick, at pagod na pagod. Inikot ko ang paningin sa buong kapaligiran. Napakaganda ng kuwarto ni Patrick. Mistula itong isang 5-star hotel suite. Nakabukas ang magkabilang lampshade sa higaan, may malaking salamin sa bubong, carpeted ang sahig at magagandang mubles ang naroroon sa loob.
Tinitigan ko si Patrick. Puno ng kainosentehan ang kanyang mukha. Mistula na namang sumingit ang mukha ni Jasmine sa paningin ko. Hindi ko namalayang tumulo ang aking luha. Nakonsyensya ako. Ang dating napakainosenteng si Jasmine ay nagbago hindi lang sa pisikal na anyo kundi pati na rin sa ugali, at pag-iisip. Kabaligtaran ang nangyari sa kanya ngayon. Kung si Jasmine ay isang simple tao, si Patrick ay may kumplikadong buhay. May psychiatric na problema siya.
“Uhmmmm!” nagising na rin si Patrick.
Hinaplos ko ang mukha niya. “S-sorry sa mga nangyari kagabi…”
Kinuskos niya ang kanyang mga mata. Umunat at napa-“Ouchhh!” dahil sa sakit ng katawan. Tiningnan ako. “Anong sabi mo?”
“Sory kamo kagabi…”
“Bakit sorry? Sa sex ba ang ibig mong sabihin?”
Tumango ako. “Dahil sinaktan kita”
“Di ba dati mo naman akong sinasaktan?” ang sagot niyang parang wala lang sabay tagilid patalikod sa akin.
Napabuntong-hininga ako. “Patrick, nanghingi na ako ng tawad sa mga ginawa ko noon. Huwag mo na sanang ungkatin pa. Ang pag-sorry ko ay ang pagpapahirap ko sa iyo kagabi habang ginagawa natin ang pagtatalik.”
“Forget it. Kagustuhan ko iyon. At nasarapan ako…”
“Lagyan natin ng alcohol ang mga sugat mo. Sandali at maghahanap ako” tumayo ako at tinumbok ang drawer sa loob ng kuwarto niya, nagbakasakali na may mahanap ako doon.
“Huwag ka nang maghanap. Tawagin mo si Yaya.”
Tinumbok ko ang bathroom at kumuha ng tuwalya atsaka itinapis. Lumabas ako ng kuwarto.
“S-sir… ano po iyon?” ang tanong sa akin ng yaya ni Patrick na nagkataong napadaan sa kuwarto ni Patrick.
“May alcohol ba kayo?”
“Ay! Oo nga po! Ano pong nangyari sa dibdib at leeg ninyo? May kagat po!”
“Ah… oo nga. Eh… basta, huwag mo nang itanong. Hihingi lang ako ng alcohol.”
At tumalima naman ang katulong. Noong makabalik, dala-dala na niya ang alcohol at bulak.
Pumasok ako muli sa kuwarto. Ginising ko so Patrick na tumalima naman at naupo sa ibabaw ng kama.
Pagkahabag ang nadarama ko sa kanya habang pinapahid ko ng alcohol ang kanyang mga sugat.
“G-gusto ko, dito ka na tumira sa amin…” ang sambit niya.
Binitiwan ko ang isang hilaw na ngiti. “B-bakit mo nasabi iyan?”
“Bakit? Ayaw mo ba?”
“Hindi naman sa ayaw… gusto ko lang malaman kung bakit”
“Basta gusto ko. Iyon lang.”
Tahimik. Sa loob-loob ko ay gusto ko rin ang mungkahi niya. Upang lalo ko pa siyang mabantayan at matulungan sa kanyang kalagayan.
“Payag ka?”
Tiningnan ko siya. At tumango ako. “Bakit hindi ka na pala pumasok sa school?”
“Dahil gusto kong dalawin mo ako dito…”
Napangiti naman ako sa sinabi niya. “So binalak mo talaga ang lahat…”
Tumango siya.
“Pilyo ka…”
“Salamat” ang pilyo niyang sagot.
Sa araw na iyon, hindi na ako umuwi ng bahay. Ipinasuot ni Patrick sa akin ang damit niya at lumabas kami upang mamili ng mga gamit at damit ko.
Galing na kaming magshopping noong, “May ipapakita ako sa iyo…” ang sabi niya.
“Ano?” tanong ko.
“Basta…”
Hindi ko alam kung saan ang tumbok ng sasakyang minamaneho niya hanggang sa tumambad sa aking mga mata ang isang, “H-hospital? Sino ang pupuntahan natin d’yan?”
“Makikita mo pagpasok natin.”
Pumasok kami sa isang private na ward at doon nakita ko ang taong gustong i-meet ko. Nakakaawa ang kanyang kalagayan. At sa tingin ko ay hindi na tatagal pa ang kanyang buhay…
(Itutuloy)
“Libre ang magrepost; huwag lang ang mang-angkin ng akdang pinaghirapan ng iba.”
Naaning naman ako kay patrick.
ReplyDeleteKuya amazona talaga kami? Hahaha!
hala ang ganda
ReplyDeletemoogliekins to
ang ganda kuya mike pero parang magtatapos na na parang hindi yung series.pero kuya maganda naawa nga lang ako sa kanilang dalawa at hindi ko alam sino ang papanigan.Cold and cute and aura
as usual, you never fail to give us the best.thanks kuya mike more powers to you
Napakanta ako ng S & M. Hahaha
ReplyDeleteAng yabang naman ng author nito! Mawawalan ka ng followers sa pangit mong ugali! Bakit kailangan pang ilagay ang quote na nasa last part? Dapat magpasalamat ka at may nagbabasa dito.
ReplyDeleteTakot din pala ang author nito. Kailangan pang i-aprove? Good or bad comment is still a comment.
ReplyDeleteThis comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDeletekainins. nabitin ako. grabe ka kuya. hehehhe
ReplyDeletetaga_cebu
For Anonymous of October 28, 2011 7:31PM and October 28, 2011 7:33PM, for your info hindi mayabang c kuya mike ay napakahumble na tao.. have you meet him? coz I do nakasama ko na cia s GEB nmin nung last August 2011 at super bait.. kya nya sinabi ung quote n un s huli eh dhil ang daming MAGNANAKAW NG STORY ng mga author d2.. Makikipagpustahan ako sayo lahat ng kayamanan ko at pati na ang buong angkan ko kung mawawalan ng followers c kuya mike.. Pero im sure d mo mapapantayan ang yaman ko dhil isa ka lang pulubi.. ssbhin mo pang takot c kuya mike.. ikaw nga ang takot jan tignan mo d mo mailagay ang name mo jan.. duh..hintayin mo lang n mabsa ito lahat ng followers ni kuya mike panigurado manliliit ka s mga ssbhin nila.. don't dare us dear.. d mo lam kung anu ang kakayahan nming gwin kpg inaapi c kuya mike...
ReplyDeleteWalang kinayabang ang post, sadyang makitid lang ang utak mo para isiping pagyayabang ang ginawa ng author. That's not boast, it's a reminder, a general reminder.
ReplyDeleteMasama bang i-remind ang mga mambabasa na dapat nilang i-credit ang mga writers sa t'wing kukunin nila ang mga stories nila? I don't think so. Intellectual property ito at kailangang hindi manakaw.
Subukan mong umisip ng plot, tignan mo kung gaano kahirap. Mahirap magsulat, kaya wag na wag mong sasabihin na nagyayabang sya dahil lang sa sinabi nya sa huli. INUULIT ko, isa itong paalala.
Hindi na kita gagamitin ng ingles, alam kong hindi mo maiintindihan, tagalog nalang ang wikang ibebera ni atashi sa fezlak mong champaka flower.
Kung matapang ka, harapin mo ako, square tayo sa bilog pakshet ka.
-Daryl
Anonymous na nagcomment after ng comment ni Half,
ReplyDeletePaalala lang po bilang isang manunulat. Kung ilalagay lang po natin ang aking sarili sa katayuan niya siguradong maiintindihan po natin siya. I'm sure naman kung writer ka mararamdaman mo siguro na libre na nga ginagawa mo para magpasaya ng iba gagaguhin ka pa. Hindi ko nakikitang mali ang ilagay ni kuya Mike ang quotes na yan bilang paalala unless tinamaan ka nga. Guilty?
Sa mga tulad naming tagasunod ng site na ito, isang nakakatawang puno ang pinahatid mo sa aming lahat, ganoon ka kababa at ganoon kakitid ang utak mo. Nagmumukha kang tanga kasi inaasahan tayo na magiging responsable tayo sa mga comment natin dito sa site ni kuya Mike. Para kang sumugod sa gyera na walang bala.
Kung paninira lang ang pakay mo, hindi yan gagana dahil sa unang una pa lang, mali ka na. Ni hindi mo nga kilala kung sino talaga si kuya Mike para paratangan mo siya ng ganyan. Pangalawa, personal blog site ito at ganito na ito kasikat para pakinggan ka pa ng mga tao dito. Wala kang karapatan.
Comment dito ni moderated sa iisang dahilan lang, kung may ari ka rin ng blog mo at marami ang comment na binibigay sa iyo ng mga reader mo kahit puro magaganda pa yan, mahihirapan kang basahin sa pagpasok ng bawat isa lalo na't marami ang nakapost dito na kwento. Try mo minsan gumawa ng blog tapos bahain ka sana ng comment, ewan ko lang mabasa mo ng sabay-sabay lahat yan. Siguro kaya ganoon ang ginawa ni kuya Mike, para mabasa lang niya ang mga pumapasok na comment. Posted naman lahat kahit hindi maganda tulad ng singaw ng bibig mo ngayon tungkol sa kanya.
Sa inasal mo ngayon, alam mo? Tingin ko lang ha? Mahilig ka rin siguro kumopya at talagang tinamaan ka. May blog ka ba or siguro may FB page ka? Sa'yo ba lahat ng laman noon? May sinulat ka na ba? Kung makaarte ka kala mo sikat na manunulat ka ngayong ang labas mo dito isang walang kwentang mangongopya lamang.
Bakit di ka magpakilala kung pinaninidigan mo yang mga paratang mo? Wala kang karapatan dahil hindi ka manunulat.
--------------------
Kuya Mike,
Yaan mo na po, binabato talaga ang puno kapag namumunga.
Nandito kami para sumuporta sa iyo. Kahit palitan pa alam naming ikaw lang ang makakagawa ng ganoong mga kwento dahil bukod tangi ka.
Ansarap kumain ng tao!!! Haha! Kung mangmang kasing walang alam sa nangyari! MAY MAGNANAKAW HO KASI NG STORY DITO. AT OF COURSE ITO ANG GAGAWIN NI KUYA MIKE PARA DI MAULIT ANG NANGYARI!Kaw ba naman gumawa ng stories ng LIBRE PARA SA IKASASAYA NG IBA pero may isang KUMAG NA NASAYAHAN NA NGA SA LIBRENG BINASA, INANGKIN PA ANG STORYA NG GAGO!
ReplyDeleteSa kagalingan ni Sir Mike at sa ganda ng mga stories dito, IMPOSSIBLENG mawawalan siya ng followers. INGGIT LANG ATA KAYO EH. HAHA
-->NIXON
i think, walang mali sa sistema ng pagpo post at pag aproba sa mga comments natin dito! discrepancy po iyon ng author at irespeto po natin iyon...if we have a problem about it then don't go here reading what the author has written or better yet, wag ka nalang mag-comment. alam ko po na we have the right to comment what so ever comments we want to say...pero, the length of time that i have been reading stories here i can't see any problem regarding about that! those are his rules! we should live to it! and to tell you frankly, @anonymous #2 hindi naman masama kung ilagay nya yung quote na iyon sa baba eh! he has all the rights to that. he owns this blog and its his story!!! pinoprotektahan lang nya ang kanyang rights bilang isang manunulat. plagiarism is a serious crime! siguro natamaan po kayo sa sinabi ni kuya mike kaya po kayo nagalit...ikaw po siguro yung isa sa mga nagka-copy paste ng mga gawa ng iba't ibang authors dito at sa ibang blogs na din para angkinin ito para po mapunta sa inyo ang limelight?! hindi po kaya? bato-bato sa langit pag natamaan-manggagalaiti :P ahahaha....btw, hindi po ako miyembro ng MSOB or any group connected dito at wala din po akong balak maging miyembro nito...avid reader lang po ako dito! ayan lang po ang aking masasabi...bow :P hahahaha
ReplyDeletesana po author, dalasan nyo na po yung pagpo-post nung mga karugtong ng mga istorya nyo po!hehehe nakakabitin po at nakakainip po kasing mag antay ng ilang linggo bago po masundan yung mga istorya nyo po. kaya everyday po akong napapadalaw dito >.< ahahaha marami pong salamat sa inyong mga istoryang galing sa puso and nakakatagos din sa puso :) sana wag po kayong magsawang magsulat...
ito marahil an aking unang comment dito :)
-tristfire
Guys please be civilized.
ReplyDeleteHayaan ninyo na lang siya.
And doon sa guy na nagwawala please don't call your self na author/writer ang mga authors/writers dito ay sumusulat at di po umaangkin ng gawa ng iba.
Plagiarist dapat tawag sakanya db?
basta ako, kay kuya mike pa rin ako. heheheh sipsip ba?
ReplyDeletetaga_cebu
naimbento npo ang salamin, gamitin po ntin sa umaga pgkagcng para mkta ang sarili bgo tngnan ang iba^^
ReplyDeletecguro dhl mhal nga ni patrick c xander kya nia hnahnap ang pananakit nito sknia nuon...kwawa naman :(
so...ibig sabihin may tinamaan???
ReplyDeleteako, gusto kong magsulat at gumawa ng kwento, ngunit hanggang ngayon hindi ko maumpisahan. Tunay na hindi madali ang magsulat, ...at napakaraming dapat isaalang alang.
hindi masarap sa pakiramdam na ang pinaghirapan mo ay gagamitin at aariin lamang ng iba. mahilig tayo sa pirated...mp3s? dvds? ngunit ang mga sulatin, alam yan ng may akda kung akda nya talaga o hinde.
anyway... HUWAG MONG ARIIN ANG HINDI MO PAG-AARI, GUMAWA KA NG SAYO, OK?
----
medyo... uhmmmm ambibigat ng mga eksena, madugo hehe. hindi natin masisisi si Rovi kung bakit naging ganun sya.
grabe naaawa ako kay patrick a.k.a rovi, dahil sa nangyari sa knya nung bata pa sya naging sadista at sex maniac sya ngayon, huhuhu sana mapagbago pa ni xander si rovi at matulungan nya si patrick.. this is a very nice story kakaiba sya sa lahat ng nabasa ko..galing mo kuya mike..thnx.. Jhay L
ReplyDeletePS: about un sa nag comment na anonymous grabe ka naman d naman tama pinagsasabi mo at wala kang karapatan e judge si kuya mike..at wala kang karapatan na sabihan sya na mayabang.. cguro ikaw ung umaangkin ng mga akda nya..since d mo na ma angkin kaya masama loob mo..hoyyyyy kung cno ka mang tao ka kapal ng face mo... kuya mike wag mo na lng intindihin ung anonymous na un 4 sure inggit lang sya syo, were still for u kuya at lalo ka namin susuportahan...mabuhay ka kuya mike.. :)
grabe naaawa ako kay patrick a.k.a rovi, dahil sa nangyari sa knya nung bata pa sya naging sadista at sex maniac sya ngayon, huhuhu sana mapagbago pa ni xander si rovi at matulungan nya si patrick.. this is a very nice story kakaiba sya sa lahat ng nabasa ko..galing mo kuya mike..thnx.. Jhay L
ReplyDeletePS: about un sa nag comment na anonymous grabe ka naman d naman tama pinagsasabi mo at wala kang karapatan e judge si kuya mike..at wala kang karapatan na sabihan sya na mayabang.. cguro ikaw ung umaangkin ng mga akda nya..since d mo na ma angkin kaya masama loob mo..hoyyyyy kung cno ka mang tao ka kapal ng face mo... kuya mike wag mo na lng intindihin ung anonymous na un 4 sure inggit lang sya syo, were still for u kuya at lalo ka namin susuportahan...mabuhay ka kuya mike.. :) Jhay L
true na ang tao nagbabago....pero sa kaso ni patrick parang mali,,,, tama na may sakit sya sa utak,,,,ung sadista,,, dahil nga sa nakaraan nya kay xander,,,parang d ko kaya gawin un sa mahal ko... im pity to xander i know that he wants a forgiveness kay patrick...sana mag bago na si patrick...
ReplyDeleteramy from qatar
To Mr Anonymous, guilty ka bata:) obvious naman na idol mo c Sir Mike. As a matter of fact, you spent time just to read this post.
ReplyDeleteTo Sir Mike, Im sorry dahil lately d ako makapag comment d2. Blocked po kc blogsite mo sa UAE at sa cp lang ako nagaaccess para magbasa ka complicated para mabasa ko lang to. I know madami ka ng experience sa mga haters mo d2. Tawanan mo nlang. D nya alam ang sinasabi nya. frustated lang sayo. Tnx for the wonderful stories, Sir!
mat_dxb
Everyday lage akong nag che-check if my update na sa story na ito. Luckily, meron today. :) Yay! Super happy ako kasi nakaka excite ang story. :) It just made me really think about REINCARNATION and stuff. :) Good Job :D
ReplyDeleteanonymous from cavite
ReplyDeleteyou never did fail us kuya... up until now wala ka parin pong kupas...
it is shamefull na ako di ko kayang ilagay ang pangalan ko for personal reasons... basta in time i will....
just keep on writing kuya it is a god given talent and gift to write and share what you do for free without any questions ask...
keep it up....
Gusto ko ang story na ito. Nakakaawa si Patrick. Hmmmm. Next chapter please. :-)
ReplyDeleteI really like this story. Kakaiba siya.
ReplyDeleteNext chapter na please. Can't wait to read it.
:-)
next sir mike.cant wait to read it pls?thanks :)
ReplyDeleteSir Mike,
ReplyDeleteAsalam maalaykum wa ramatula wa barakat tuho...
Inshallah, anta ratings egi fowq...
Paganda po ung story...it's sad but true... ung mga bata n nkranas ng karahasan nung bata pa eh nadadala nila un sa paglaki nila... some can cope up but others can't...
love your stories sir mike...
Maasalam....
-ICE- xD....
Wala na bang update ang story?
ReplyDelete