Ang Roommate Kong Siga [15]

By Michael Juha

getmybox@hotmail.com

WARNING: This post contains scenes which are not suitable for readers under 18

“Itim Na Mga Anghel”

----------------------------------

Jerome’s POV: Flashback

----------------------------------

“Happy birthday to you, happy birthday to you. Happy birthday, happy birthday... Happy birthday to you.” Ang kanta ng mga kaklase ko. “Happy birthday Alvin!!!” ang pagbati ng aming guro, at mga kaklase. Pagkatapos ay hinihipan ng aking kaklase na si Alvin ang anim na kandila na nakapatong sa malaking cake. Nagpalakpakan ang lahat nang nahipan na ni Alvin ang kandila.

Kinder pa lang ako noon, wala pang kamuwang-muwang sa mundo ngunit tandang-tanda ko na ang insidenteng iyon. Nagdala ng pagkain ang kanyang mga magulang at todo-suporta sila kay Alvin. May cake, may ice cream, may spaghetti... hindi ko na maalala pa ang ibang pagkain. Tuwang-tuwa ang aming mga kaklase sa nakitang maraming pagkain. Kitang-kita ko ang kasiyahan sa kanilang mukha, lalo na kay Alvin.

Ngunit kung abala ang utak ng aking mga kaklase sa kaiisip sa pagkain, iba naman ang pinagkakaabalahan ng aking utak. Ang reaksyon ng mga magulang ni Alvin, at ang reaksyon ni Alvin mismo.

Kitang-kita ko sa kilos ng kanyang mga magulang, lalo na sa kanyang ina kung gaano siya inaalagaan. Lantad sa mga ngiti ng kanyang mga magulang kung gaano nila kamahal si Alvin. Iyong paghalik nila sa kanya iyong pagkarga ng kanyang ama sa kanya sa sobrang tuwa at pagka-proud nila sa kanilang anak... damang dama ko ang kanilang pagmamahal sa kanya. May inggit na pumukaw sa aking sistema. Simula nang nagkamalay ako ay hindi ko na nakita pa ang aking inay. At bagamat may daddy ako, hindi ko naman maramdaman ang pagmamahal niya.

Ang eksena ng birthday na iyon ay tumatak sa aking isip. Sa nakita kong kasiyahan ng aking mga kaklase at sa pagmamahal na ipinakita ng mga magulang ni Alvin sa kanya ay may napukaw na inggit, galit, at paghahangad.

Hindi ko lubos na naintindihan ang naramdaman kong iyon. Ngunit nang umuwi na ang mga magulang ni Alvin, nilapitan ko siya sa kanyang upuan at walang pasabing pinagsusuntok at pinagsasampal ko siya. Walang nagturo sa aking kung paano manuntok o manampal. Nakita at naranasan ko lang iyon mula sa aking daddy.

Natihaya ang kaklase ko at umiyak nang malakas. Nakakaawa siyang tingnan. Napaka-inosente ng kaklase kong iyon. Mabait at matalino kaya palagi siyang ang pinupuri ng aming guro. Iyon ang isang dahilan kung bakit may inis ako sa kanya. At pagkatapos ba naman niya kaming pakainin ay siya pa itong binugbog ko. Ngunit hindi ko rin lubos na maintindihan ang aking sarili. Basta gusto ko lang siyang saktan. Basta naramdaman ko lang na nainggit ako sa kanya dahil may mga magulang siya, at mahal siya ng mga ito, at mahal siya ng marami. At ako, walang mommy. May daddy ako ngunit hindi ko maramdaman na mahal niya ako. Kaya galit ako at gusto ko siyang saktan.

Kitang-kita ko ang pagkagulat ng lahat sa aking ginawa. Pati ang guro ko ay hindi makapaniwala. Nang tinanong niya ako kung bakit ko sinaktan si Alvin, hindi ko siya sinagot. Hindi ko naman din kasi alam kung paano mangatuwiran. Pinagalitan at pinahiya ako ng aming guro. Ngunit sanay na ako. At mas lalo ko lang naramdaman ang galit sa kaloob-looban ko. Ang alam ko ay walang naman talagang nagmamahal sa akin.

Simula noong nakikita ko si Alvin na nakangiti at masaya, nakaukit din sa aking isip ang ipinakitang pagmamahal ng kanyang daddy at mommy. Palaging sumisingit sa aking utak ang paghalik ng kanyang mommy sa pisngi niya at ang pagkarga ng daddy niya sa kanyang bisig. Doon na ako nagsimulang magtanong kung nasaan ang aking sariling mommy, kung bakit niya ako iniwan. Kung bakit niya ako pinabayaan.

Sa sumunod pang mga araw, habang nakakakita ako ang ibang kabataan na may kumpletong mga magulang, lalo pang tumitindi ang pagnanais kong makita ang aking mommy.

Ngunit ang masaklap lang ay habang nananabik ako na makita siya, lalo ring tumitindi ang aking pagiging bully sa mga batang nakikita kong masaya at may kumpletong mga magulang. Hindi ko maitanggi na may sama ng loob din ako sa aking mommy. Ang sabi kasi ng aking daddy ay kusa niya akong iniwan. Ngunit may isang bahagi rin sa aking utak na nasasabik sa kanyang pagmamahal. Sobrang confused ako sa aking sarili. May sama ng loob ako sa kanya ngunit gusto ko ring maramdaman ang kanyang pagmamahal.

Kaya lalo na kapag ganyang may nanunukso pa sa akin na wala akong mommy. Hindi ko talaga palalagpasin ang ganyan. Siguradong bugbog ang aabutin sa akin. Kaya kapag nakabugbog ako, pakiramdam ko ay nakakalamang na ako sa kanila. Ayaw kong makitang masaya sila. Noong unang nanakit ako sa kaklase kong nagbirthday at nakita ko siyang natihaya, umiiyak at parang nagmamakaawa, doon ko natuklasan kung gaano ako kalakas, ramdam kong may kontrol ako. May kapangyarihan. Kapag nakikita ko silang nasasaktan, ang ibig sabihin noon ay pareho lang kami.

Sa karanasan ko naman sa aking ama, alam kong isa rin ito sa dahilan kung bakit gusto kong maramdaman na may kontrol ako sa ibang bata. Gusto kong katatakutan nila ako. Gusto kong maipalabas ko sa kanila ang kinikimkim kong sama ng loob, ng galit ko. Gusto kong maramdaman din nila ang takot, ang sakit, ang sama ng loob.

Sa murang edad kong iyon ay ramdam ko nang hindi ako mahal ng aking daddy. Palaging wala siya sa bahay at kapag umuuwi naman, hindi man lang niya ako sisilipin sa aking kuwarto, o kapag nagkasabay kami sa pagkain, parang hindi ako nagi-exist. Nakikita ko sa kanyang mukha na palaging nakasimangot, o iyong mukhang walang expression kapag nariyan ako. Kapag may tanong naman ako sa kanya, ang isasagot lang niya ay tanungin ko ang aking yaya. Iyong sinasabi nilang family bonding, wala kami noon. Hindi ko alam ang ganoon.

Pinapagalitan din niya ako kahit sa maliliit na bagay. Minsan ay sinasaktan. Kagaya na lang nang isang beses ay nasa lawn siya, sa gilid ng pool at nagbabasa ng diyaryo. Nasa swimming pool ako noon at naglalaro. Sa ‘di inaasahan ay nawisikan ko siya ng tubig. Bahagyang nabasa ang isang pahina ng kanyang diyaryong binabasa. Galit na galit siya at binulyawan ako, pinaahon mula sa swimming pool at nang nasa harap na niya, isang malakas na sampal ang dumapo sa aking mukha. Walang pasabi. Isang matulis na titig lang mula sa kanya ay alam kong masasaktan na naman ako. Napakaliit ko pa noon. At sa laki ng kanyang palad at lakas ng puwersa ng kanyang pagsampal, halos ilipad ako sa ere. Natumba ako sa damuhang gilid ng pool. Nang naramdaman kong tila may sipon na lumabas sa aking ilong pinahid ko ito sa aking palad. Doon ko nakita ang dugo na dumaloy mula sa aking ilong.

Hindi lang isang beses nangyari sa akin ang ganoong klaseng maliit na bagay ngunit malakas na sampal, batok, o suntok ang aking natatamo sa kanyang mga kamay. Siguro ay sadyang matapang lang ako. O pilit na nasanay. Wala akong naaalalang umiyak ako kahit ganoon ang turing sa akin ng aking daddy. At kahit bugbog ang katawan ko kapag pinaparusahan ako, nakayanan ko ang lahat. At... buhay pa rin.

Dahil bata pa ako, tanggap ko ang sobrang mahigpit pamamalakad ng aking ama. Marahil ay dahil iyon na ang nakagisnan ko sa simula pa, at iyon ay nakaukit sa aking isip na dahil siya ang aking ama, iyon ang tama.

Ngunit syempre, habang lumalaki ako, lumalawak din ang aking pagkaintindi sa mga bagay-bagay. Unti-unti kong naintindihan na dapat mahalin ng mga magulang ang kanilang mga anak. Dapat ay nariyan sila para sa mga anak nila. Doon na ako unti-unting nagkaroon ng hinanakit sa aking ama.

Ngunit ama ko rin siya. Alam ko ring para sa mga anak, dapat nilang mahalin ang kanilang mga magulang. Tanggap ko rin iyon. Ngunit iyon nga lang. Ang pilit kong pagtanggap na mahalin ang aking ama sa kabila ng kanyang pagmamalupit sa akin ay may epekto sa aking pagiging ako. Kung gaano ako ka behave kumilos sa aming bahay dahil sa takot ko sa kanya, kabaliktaran naman sa esluwelahan. Palagi akong pasaway, at higit sa lahat, natutuwa ako kapag may sinaktan akong bata o kaklase. Nakakaramdam ako sa kaloob-loban ko ng kakaibang tuwa, kakaibang recognition, o kahit distinction kapag nakita kong nagagalit sa akin ang mga guro at wala silang magagawa, unless isinumbong nila ako sa aking ama kung saan ay katakot-takot na pananakit naman ang aking matatamo. May isang beses nga, dahil sa pagsusumbong ng aking guro sa aking kabulastugan sa eskuwelahan, pinagalitan ako ng aking daddy at pinagsasampal, pinagsusuntok sa mukha. Hindi pa siya nakuntento, nang nakabulagta ako sa sahig, tinapakan pa niya ang aking ulo habang sinisigawan. “Wala kang naidudulot na kabutihan sa akin. Buwesit ka sa buhay ko! Pabigat! Malasss!”

Nang bumalik ako sa eskuwelahan at nakita ng guro ang black eye at putok kong labi, doon na siya nakonsiyensya at naawa sa akin. Kahit hindi ko sinabi na ang dddy ko ang gumawa noon, tila naramdaman niya na hindi ako mahal ng daddy ko at maaaring nagduda siyang ang daddy ko ang may kagagawan. Bagamat hindi naman niya ako pinilit na magsalita, palagi na niya akong kinakausap. Hindi na niya ako pinapagalitan at bagkus, ginawa pa niya akong tagabantay ng mga pasaway sa klase, taga-dala ng mga gamit niya.

Inaamin ko na may tuwa akong naramdaman sa “pagmamahal” na natamasa ko mula sa aking guro na iyon. Hindi ko malilimutan ang ginawa niyang pag-aalaga sa akin, ang pagbibigay niya sa akin ng pagkain o gamit sa eskuwelahan, ang palagi niyang pagpapaalala sa akin na palaging magpakabait dahil paglaki ko raw, magiging matagumpay daw sa buhay at magiging masaya kapag magiging mabait ako palagi... Bagamat hindi ko alam kung ano ang ibig niyang sabihin sa salitang matagumpay at masaya, para sa akin, magiging masaya lang ako kapag nahanap ko na ang aking mommy.

Kahit may guro na akong nagpakita ng pagmamahal, naroon pa rin sa kaloob-looban ko ang iniindang poot para sa aking ama. Naroon din ang kasabikang mahanap ko ang tunay kong mommy. Kaya marahil, dagdagan din na masasabing paslit pa ako, hindi ko maiwasang maging pasaway pa rin. Hindi ko maiwasang mambubugbog pa rin ng kapwa ko estudyante, lalo na nang hindi ko na naging teacher adviser ang guro kong iyon.

Maraming paraan ang pananakit ng aking ama. Nariyan iyong tatalian niya ang aking dalawang paat at ibibitin sa isang sanga ng kahoy ng patiwarik ng ilang minuto. Nariyan iyong paluhurin niya ako sa sementong sahig na may mga asin, ang aking ulo ay may nakapatong na baso, ganoon din sa dalawa kong kamay na nakaunat. Mayroong ipapasok ako sa loob ng sako at ilambitin iyon samantalang sa ibaba noon ay uutusan niya ang aming hardinero na magsunog ng bagong tabas na damo upang mauusukan ang sako. At ang pinaka-common niyang parusa sa akin ay iyong padadapain niya akong nakahubad at hahatawin ng kanyang sinturon hanggang sa mapuno ng latay ang aking likod hangang sa umbok ng aking puwet.

Kung iisipin ay napakabata ko pa upang makaranas ng ganoon katinding parusa, ganoon katinding karanasan. Kapag naisip ko ito ngayong malaki na ako, talo ko pa ang isang terorista na tinorture sa loob ng isang high security prison. Alam ko rin kung gaano katindi ang pagkaawa sa akin ng mga kasambahay namin sa bawat pagkakita nila sa akin sa ganoong kalagayan. Ngunit wala silang magagawa. Sila man ay bilanggo sa bahay ng daddy. Hindi sila basta-basta makaalis dahil sa malalaking pagkakautang nila sa daddy sa kung anu-anong dahilan. May nagkasakit ang mga kapamilya, may mga ibinabayad sa mga utang, may sa pagpapaaral na anak o kapatid, may sa pagpapalibing, may sa pagpapakumpuni ng bahay... at ang masaklap, may pinirmahan sila na ang nakalagay na halaga ay doble o triple ang halaga at may interest pa. Kaya halos hindi rin sila makaalis at makapalag sa daddy bamat minsan kapag hindi na nila ako matiis, lihim nila akong kinakalagan kapag wala na ang aking daddy. Minsan ay pinapainom ng tubig. At palagi nila akong pinapayuhan na huwag magpasaway...

Dahil nakaukit na sa aking isip ang birthday ng kaklase ko nang kinder pa lang kami kung saan ay naroon ang mga magulang nya, bawat birthday ko ay palagi kong hinihiling sa aking ama na sana ay darating ang mommy sa birthday ko. Gusto ko siyang tanungin kung bakit niya ako iniwan at pinabayaan. Gusto ko siyang tanungin kung mahal ba niya ako. Kung bakit hindi man lang niya ako hinanap. Ngunit hindi ako sasagutin ng daddy ko. Kung sasagutin man ay bubulyawan. “Di ba sinabi ko na sa iyo na wala na ang mommy mo! Lumayas siya at sumama sa ibang lalaki! At wala na akong pakialam sa kanya! Kung gusto mo, hanapin mo siya!”

Masakit iyon. Lalo na kapag ganoong hindi mo nga alam kung nasaan ang mommy mo, ramdam mo pang hindi ka mahal ng daddy mo. Kaya palaging nasa kuwarto lang ako nagmumukmok kapag birthday ko, kahit naghahanda ang aking yaya at iba pang mga katulong.

Parating ang pangsampung birthday ko noon at muli kong hiniling sa aking daddy na sana ay darating ang mommy. At laking tuwa ko nang sinabi niya na darating nga daw ang mommy. Ngunit hindi sa bahay kundi sa bahay ng isang kaibigan ng mommy. Nagpahanda raw ang mommy ko. May mga bisita siyang kaibigan din niya, at mga anak ng mga kaibigan niya. Naalala ko ang birthday ng kaklase kong si Alvin. Sa isip ko ay sa wakas, makikita ko na rin ang aking mommy. Matutupad na ang matagal ko nang inaasam-asam na maramdaman ang pagmamahal ng isang inay.

Tinanong ko siya kung bakit hindi sa bahay namin. Ang sagot lang niya ay dahil daw ayaw ng mommy na makita pa ang bahay na ito. Galit daw siya sa daddy kaya ayaw ninyang magpakita ito rito.

Hindi na ako nagtanong pa. Mas nangingibabaw ang tuwa ko kaysa malaman ang dahilan. Sa isip ko ay maaari ngang matindi ang galit ng mommy sa daddy. Naisip ko na naranasan din niya siguro ang naranasan ko sa mga kamay ng daddy at hindi niya nakayanan iyon. Kaya siya umalis. Kaya siya galit din kay daddy. Gusto ko rin sanang tanungin ang daddy kung bakit hindi sa bahay ng mommy i celebrate ang birthda yko. Ngunit hinayaan ko na lang ang tanong na iyon. Sa isip ko ay baka magagalit ang asawa niya.

Simula noong sinabi ng daddy na magkita kami ng mommy ay hindi na ako makatulog nang maayos. Palagi akong nananaginip tungkol sa mommy ko. At ang pinaka-klarong panaginip na tumatak sa aking isip at hindi ko malilimutan ay iyong nagkita raw kami sa isang bahay. Sa sobrang tuwa ko raw ay sumigaw ako nag napakalakas na tila sasabog ang aking baga. Umiiyak ako habang yakap-yakap ko siya. Tinanong ko siya kung bakit niya ako iniwan at kung mahal ba niya ako. Ngunit hindi na niya ako sinagot pa. Umiyak na lang siya nang umiyak. Humikbi na tila napakalaki ng kanyang kasalanang nagawa. Nagyakapan na lang kami. Ngunit laking gulat ko rin dahil habang nasa ganoon kaming pagyayakapan, bigla siyang naglaho. Doon na ako sumigaw. Malakas “Mommmmmmmyyy!!!”

Nagising ako sa panaginip kong iyon na naroon pa rin ang lungkot dahil sa bigla niyang pagkawala sa aking paningin. Sa bigla niyang pag-iwang muli sa akin.

Isang araw bago ang birthday ko, ewan, bigla ko na lang naisipang bigyan ng regalo ang mommy ko at ibibigay ko ito sa araw ng aming pagkikita. Ako kasi, kapag may perang ibibgay ang daddy ay hindi ko basta ginagastos. Kapag nagastos ko man ay ilalagay ko lang ito sa aking drawer. Parang ipon. Naisip ko kasi na baka isang araw ay magagamit ko iyon. At iyon ang naisip kong gamiting pambili ng regalo. Binilang ko lahat at umabot ito sa kulang-kulang dalawampung libo. Kinausap ko sa yaya na samahan ako s mall upang mamili kami ng pangregalo ko sa aking mommy.

Isang pares na gintong hikaw ang napili ko. May kumbinasyong white gold at gold at may mga maliliit na brilyante na nakapaligid sa mismong parang mata nito na itim na perlas. Kapareha iyon sa nakita kong suot ng isang magandang artista sa TV na bagay na bagay sa kanya. Kahit hindi ko pa nakita ang hitsura ng aking mommy, nafigure out ko sa aking isip base sa kuwento ng aking yaya ang mukha niya na maganda ang mommy ko. Sabi nga ng yaya ko, kamukha ko siya. At dahil guwapo naman ako, sabi rin nga ng yaya ko, siguradong maganda rin ang mommy ko. Kaya ‘yon din ang nirekomenda niya na bilhin kong regalo. Alam kong bagay iyon para kay mommy.

Bumili rin ako ng isang figurine na flower vase. May kamahalan dahil Hungarian vase daw iyon. Ang sabi kasi ng yaya ko, mahilig daw mangolekta ng figurine ang mommy ko. May isang beses raw nang nag-away sina daddy at pinagbabasag ng daddy ang mga collections iya, halos isang buwan daw na umiiyak ang mommy. Halos tama lang ang pera ko sa dalawang regalo ko para sa aking mommy.

Nang naroon na kami sa customer service upang ipabalot ang binili naming regalo, tinanong siya ng sales clerk kung para saan ang regalo upang mabigyan niya ng tamang wrapper. “H-hindi ko alam, Miss eh. Pero para ito sa mommy ng alaga ko, si Jerome...” Turo niya sa akin “...dahil birthday niya bukas at alam mo kung ano ang wish niya para sa birthday niya?”

Tiningnan niya ako. “Ow? Ano po?” ang excited na sagot ng sales clerk.

“Bawat birthday niya ay wini-wish niya na sana ay magpakita na ang mommy niya. At sa wakas, bukas na bukas din ay maga-grant na ang wish niya! Sa buong buhay niya, first time niyang makita ang mommy niya. At iyan ang ibibigay niyang regalo para sa mommy niya. At sariling pera niya yan!”

Kitang-kita ko sa mga mata ng sales clerk ang ibayong pagkagulat. Dali-dali siyang lumabas ng counter at yumukyok sa harap ko. “OMG! Ka-guwapong bata! At sobrang sweet! Happy birthday sa iyo, Jerome! Happy ako sa iyo na finally ay makikita mo na ang mommy mo!”

Hindi ako sumagot. Binitiwan ko na lang ang isang ngiti. Pagkatapos ay nagpaalam siya kung puwede niya akong yakapin at halikan. Tumango ako. Niyakap niya ako at hinalikan sa pisngi. Nang kumalas na siya, nakita kong nagpahid siya ng kanyang mga luha. “Na-touched ako!” ang sambit niya. “Ilang taon na rin kasing hindi ko nakita ang aking pinakamamahal na inay. Na-miss ko siyang bigla! Dapat ko na rin siyang bisitahin, at bigyan din ng regalo..” ang sambit niya.

Nang nakita ng mga kasama niyang Sales Clerk ang pag-iyak niya, doon nalaman ng iba ang kuwento ko. Pinagkaguluhan nila ako. Kinantahan ng happy birthday at lahat sila ay nagwish ng “Good Luck”, “God Bless” “Maligayang kaarawan”, “Enjoy” at “Maligayang bati!” para sa pagkikita namin ng aking mommy.

At dahil napansin kami ng iba pang mga customers, may ibang nagsilapitan at nag-congratulate sa akin, bumati ng happy birthday. May iba na humalik at yumakap.

Nang natapos na ang pagbalot sa aking regalo, hindi na ako pinagbayad ng sales clerk. Pa-birthday na lang daw niya iyon sa akin.

Nang tiningnan ako ng aking yaya, nagpahid din siya ng luha. Masayang-masaya raw siya para sa akin. Sa haba ng sakripisyo ko, sa wakas ay magkaroon na ng katuparan ang aking hiling. At kung naantig ang puso ng ibang tao sa kuwento ko, siya pa kaya na alam na alam niya ang lahat na pinagdaanan ko.

“Ang ganda ng pagka gift-wrap ng regalo mo! Talagang pinagpaguran at pinag-isipan ang design at color ng wrapper at ribbon! Wrapper pa lang, Jerome, matutuwa na ang mommy mo. Sabihin mo na ikaw ang pumili ng regalo mong iyan ha?” ang sambit ng yaya ko.

Araw ng birthday, madaling araw pa lang ay gising na ako. Hindi ako mapakali sa aking kuwarto. Maaga akong naligo at pagkatapos noon ay nagtungo ako sa servant’s quarter at binulabog ang yaya ko at ang mga katulong. Tuwang-tuwa ako na ibinalita sa kanila na sa wakas ay magkikita kami ng mommy sa araw na iyon. Syempre, tuwang-tuwa sila para sa akin. Kinantahan nila ako ng “Happy birthday” at kinuha ng yaya ko ang cake na ginawa nila para sa akin sa nakaraang gabi. Hinipan ko ang kandila. Kitang-kita sa mga mukha nila na masaya din sila para sa akin. Kung gaano ako kasaya sa umagang iyon ay ganoon din ang tuwa nila. Alam ko iyon dahil ramdam kong matindi ang awa nila sa akin. Hindi lang sila makapalag sa daddy ko dahil kapag nahuli silang tinutulungan nila ako, sila ang tatanggalin sa trabaho. Mabuti kung basta na lang tatanggalin, may malalaking utang kasi iyan sila sa aking daddy at kaya niya silang ipakulong kapag nagkataon. At maaari rin silang parusahan kapag nakita ng daddy na tinulungan nila ako.

Alas 8 ng umaga ay inutusan ng daddy ang aking yaya. “Yaya, ang ipapasuot mong damit kay Jerome ay iyong mas lalo pang lalabas ang kanyang kapogian, upang mas lalo pang ma-impress sa kanya ang kanyang mommy.” sabay kindat at ngiti niya sa akin.

Iyon ang pinakaunang pagkakataon na natandan kong biniro at nginitian ako ng aking daddy. Nasabi ko sa aking sarili na sa wakas, abot-kamay ko na ang aking pangarap. Maging kumpleto rin kami, maging masaya rin ako kagaya ng mga kaklase ko na kumpleto ang pamilya sa birthday nila. Pati kung anong regalo ang ibibigay ng mommy sa akin ay na excited na rin ako. Abot-langit ang kaligayahan ko sa araw na iyon.

Nang nakabihis na ko, pinuri ako ng daddy ko. “Ang guwapo naman pala nitong anak ko! Binata na! At kapag nakita ka ng mommy mo sa ganyang ayos, siguradong matutuwa siya sa iyo. Magiging proud!” Ang sambit niya habang hinaplos-haplos niya ang aking mukha.

“Totoo po?” ang sagot ko na lalo lamang nagpadagdag sa aking excitement at kaligayahan.

“Sigurado...” ang sagot niya habang nakangiti sa akin.

Naka-puting tuxedo ako, may itim na bow tie at itim din ang lining niya sa may collar. Ternong puting slacks naman at puting leather shoes ang ipinasuot sa akin. Puno ng gell ang aking buhok, preskong-presko kung tingnan. Sa aking kamay ay mahigpit kong hinahawakan ang asul na gift bag na may pambatang design ngunit sa loob nito ay ang napakagandang pagkabalot ng aking mga regalo para sa aking mommy.

Ang hindi ko akalain ay sasakay pa pala kami ng eroplano upang makarating sa aming patutunguhan. Nadagdagan pa ang aking excitement dahil iyon pa ang pinakauna kong pagsakay ng eroplano. Atsaka sa sobrang tuwa ko ba na sa wakas ay makikita ko na ang aking inay, walang mahabang biyahe ang hindi ko kayang tahakin.

May halos isang oras nang makalapag ang eroplano sa airport na destinasyon namin. Hindi ko na matandaan kung saang lugar iyon. Sinundo kami ng driver ng isang tinted at itim na SUV.

“Malapit na tayo, Dad?” ang tanong ko nang may 30 minutos na naglalakbay ang sasakyan. Nilingon niya ako. Inakbayan. “Malapit na, son... Naiinip ka na ba? Excited ka nang makita ang mommy mo?” ang tanong niya.

Tumango ako habang tinitingnan ko pa ang aking dala-dalang regalo para sa aking mommy.

At maya-maya nga lang ay dumating na kami. Bigla akong kinabahan sa pagkarinig ko nang huminto ang sasakyan at sinabi niyang iyon na raw. Sobrang lakas ng kalampag ng aking diibdib na hindi ko mawari. Iyong excitement ko na makita ang aking mommy ay tila napalitan ng kaba, ng takot na baka kapag nakita ko siya ay hindi niya ako matanggap, o baka madisappoint ako dahil may makikita o malalaman akong hindi ko kayang tanggapin. Parang gusto ko ring umiyak na sa wakas ay makikita ko na siya at mayakap ngunit gusto ko rin siyang sisihin at tanungin kung bakit niya ako iniwan at pinabayaan, at kung mahal ba niya talaga ako. At muling tumatak sa aking isip ang aking panaginip kung saan ay bigla siyang naglaho at muli akong iniwan.

Maraming naglalaro sa aking isip sa sandaling iyon. Parang may kung anong puwersang gustong pumigil sa akin na lumabas ng sasakyan. Nanatili akong nakaupo at mahigpit na hinawakan ko ang aking regalo para kay mommy.

“Tara na! Naghihintay na ang mommy mo.” Ang sambit ng daddy habang hinawakan pa niya ang aking kamay upang lumabas ako.

Bitbit ko ang aking regalo, tumayo ako at lumabas ng sasakyan. Kinarga pa ako ng daddy upang makababa.

Nasa harap kami ng gate ng isang bahay na napalibutan ng mataas na kunkretong pader na dahil sa kalumaan ay natabunan na ng mga gumagapang na baging ang pinakasemento nito. Kahit ang kanilang gate ay wala kang makikitang tao. Kulay itim ito at may mga CCTV sa dulo ng magkabilang poste sa gilid nito.

Nang bumukas ito, sliding at automated. Nasa loob pala ang dalawang guwardiya. Parang iyong makikita mo sa mga spy movies. Nang nasa loob na kami, doon ko pa naappreciate ang kabuuan ng nasabing bahay. Malaki. Kungkreto at puti ang kulay ng pintura. At kahit luma siya, elegante ang dating at porma. May mga malalaking poste na parang greek architecture, kagaya ng nasa mga ruins ng temple of Apollo o ibang temple ng mga Greek gods and goddesses. May malaking fountain din sa harap, na pinaligiran ng mga ornamental na halaman habang ang pathwalk na nasa 50 metros ang kahabaan galing ng gate patungo sa main door ay may mga malalaking palmerang sa magkabilang gilid na humantong sa harap ng main door kung saan naman ay nakatayo paharap sa isa’t-isa, nakangiti, at may hawak na tig-iisang espada ang dalawang estatuwang itim na mga anghel.

“Dad... may itim palang mga anghel?” ang tanong ko sa daddy ko habang itinuro ko ang isa sa mga anghel. Para kasi akong kinilabutan. Nakangiti nga sila ngunit dahil maitim, parang nakakatakot. Nagmukha silang mga demonyo.

“Hmmm. Maaaring may mga anghel ngang itim.” Ang sagot niya. Nungit binawi rin niya ang kanyang sinabi. “Design lang iyan... para makakuha ng atensyon sa mga bisita.”

Nang bumukas ang pinto, isang babaeng nasa halos 50 ang edad ang sumalubong sa amin. “Hinihintay na kayo, Sir.” Ang sambit niya.

Doon ay muling kumalampag ang aking dibdib. Naramdaman kong muli ang excitement at kaba.

Pinapasok kami ng babae. Malaki ang sitting room ng bahay na iyon kun saan kami pinapaghintay. Maaliwalas at mataas ang kisame na may nakalambiting malaking aranya. Mistula itong isang lobby ng hotel. Nakaupo lang kaming ganoon, walang imik. Hindi rin ako nagtanong dahil ang tanging nasa aking utak ay ang aking mommy.

Maya-maya ay lumabas muli ang babae. “Halika...” ang sambit niya.

Nalito na napatingin ako sa aking daddy. Hindi ko alam kung ako ang sinabihan ng babae o ang aking daddy. Ngunit tumango ang daddy, pahiwatig na ako nga ang tinawag. Minuwestrahan pa niya ako na sumunod sa babae.

Kaya bitbit ang aking regalo, sumunod ako sa kanya. Humantong kami sa harap ng isang nakasarang kuwarto. Binuksan iyon ng babae. “Dito ka lang muna sa loob ha? Hintay ka lang d’yan.” Ang sabi niya nang tuluyan nang bumukas ang pinto at lumantad ang loob ng kuwarto.

“Dito sa loob?” ang tanong ko.

“Oo...”

Tumalima ako sa kanyang sinabi. Pumasok ako at agad din niyang isinara ang pinto. Inikot ko ang aking mga mata sa kabuuan ng kuwarto. Malawak ito, malinis, at maayos. Malamig ang air-con. Parang isang kuwarto ng mamahaling hotel.

Maya-maya lang ay biglang bumukas ang pinto. May pumasok na tatlong lalaki. Nasa 30 hanggang sa mahigit 40 ang mga edad nila. Mukhang disente naman sila sa kanilang mga suot. Ang dalawa ay singkit ang mga mata, maputi at makikinis na parang intsik. Ang isa naman ay pinoy na pinoy ang mukha.

“N-nasaan po ang mommy ko?” ang inosente kong tanong.

“Ah... ang mommy mo?” Nahinto siya nang bahagya. Parang nag-isip. “Ah... mamaya ay darating siya. May gagawin lang muna tayo.” Ang sagot ng isa sa kanila.

Doon na ako nagtaka dahil hinubad nila ang kanilang mga damit, at naiwan lang ang kanilang brief at abay-sabay na nilapitan nila ako. Ako naman ay napaatras dahil hindi ko maintindihan kung bakit sila nakahubad. Hanggang sa napaupo sa kama. Nang hinawakan na nila ako sa katawan, doon na ako natakot. “Huwag po! Huwag poooo!” ang sigaw ko.

Ngunit pinagtatwanan lang nila ako. “Ang guwapong bata. Ang kinissss! Ang sarappppp!” ang sambit ng isa.

Pinatayo ako ng dalawa sa kanila. Ang isa naman ay hinubad ang aking suot na tuxedo, at ang natitira ko pang damit, pantalon, at ang sapatos. “Anong gagawin ninyo?”

“Wala naman. Mag-enjoy lang tayo.” Ang sagot ng isa.

Gusto kong sumigaw at manghingi ng saklolo. Ngunit hindi ko naman kasi alam kung ano talaga ang pakay nila kaya tumahimik na lang muna ako. Nang nalaglag sa sahig ang regalong dala-dala ko para sa aking mommy gawa nang pagtanggal nila sa aking damit, dinampot ko ito.

“Mamaya na iyan!” ang pagsingit naman ng isa sabay hablot ng regalo ko mula sa aking kamay. Tinumbok niya ang basurahan at inihagis ito roon.

Narinig kong tumunog ang figurine na itinapon sa basurahan. Iyong tunog nang pagkabasag. Tila isang masamang pangitain ang pagkabasag ng regalo kong iyon. Hindi ko makikita ang aking mommy, at doon din mababasag ang aking pagkawalang malay. “Huwwaaaaagggg!” ang sigaw ko habang dali-dali kong tinungo ang basurahan at dinampot ang regalo ko para sa mommy. “Para sa mommy ko ito! Para sa mommy ko to!!!” ang sigaw kong umiiyak.

Ngunit muli itong hinablot ng isa sa kanila at muling itinapon sa basurahan. Hinawakan nila ako sa braso at dinala sa kama. Malakas ang kanilang pagkakahawak sa akin. “Daddy! Dadddyyyyy!!! Saklolo! Saklolooooo!” ang sigaw ko.

Ngunit walang sumaklolo sa akin. Ang tanging nakarinig lang sa aking hinaing ay ang nakapalibot na dingding ng kuwartong iyon. Tuluyang nilang hinubad ang aking brief at pinilit nila akong pahigain sa kama. 

Habang nakatihaya ako, hinawakan ng dalawang lalaki ang magkabilang braso ko habang ang isa ay pumatong sa aking katawan. Pilit niya akong hinalikan sa bibig.

Isinara ko aking bunganga. Ngunit isang malakas na sampal ang dumapo sa aking pisngi. “Kapag nagmatigas ka, masasaktan ka! Kung ayaw mong mamatay... huwag kang manlaban. Hayaan mo na lang kami kung ano man ang gagawin namin. Pakabait ka! Hindi ka masasaktan. Makikita mo ang mommy mo at uuwi kang buhay. Nagkaintindihan ba tayo?” ang pananakot ng taong nakadagan sa akin.

Sa pagkarinig ko sa kanyang sinabi ay doon na ako napasigaw. “Mommyyyyy! Mommmyyyyyyy!!! Mommmyyyyyyyyy!!!”

Ngunit naalipin na sila sa kanilang kahayukan sa laman. Ang tamang pag-iisip nila ay nilupig na ng kademonyohan. Sa tingin ko ay misutlang nag-ibang anoy ang mga mukha nila. Ang mga ngiti nila ay parang ngit ng dalawang maiitim na anghel sa labas ng main door ng bahay na iyon.

Mula sa paghahalik ng lalaking dumagan sa akin ay iginapang niya ang kanyang bibig sa aking leeg, sa aking dibdib. Matindi ang ginawa niyang pagsisipsip sa akin. Ramdam ko ang paghatak ng aking balat na hihiwalay ito sa aking katawan sa bawat pag-angat niya ng kanyang bibig. Magkahalong pagsipsip at pagkagat ang kanyang ginawa. Pati ang aking utong ay sinisipsip at kinakagat niya ng malakas. May halong pananakit ang kanilang ginawa sa akin. Nariyan iyong babatukan ang ulo ko, sasampalin ang mukha ko, kakagatin ang aking balat...

Hanggang umabot sa aking tiyan ang kanyang pagsispsip. At nang dumayo pa ang kanyang bibig sa aking pagkalalaki, isinubo niya ito. Tuli na ako sa edad na 10. Marunong na rin akong magpapaligaya sa sarili. At sa edadn na sampu, alam kong mas malaki ari ko kaysa normal na kabataan. Mas malaki pa nga ito kumpara sa ibang matatanda nang lalaki. At iyon ang ikinatutuwa nila. Dahil kahit hindi pa ito tumigas, malaki at mahaba na. Ngunit sa pagkakataong iyon, kahit anong pilit niyang gawin upang patigasin ang aking pagkalalaki ay hindi niya magawa. Hindi ako nasarapan sa kanyang ginawa, bagkus nandidiri ako, at ang tanging nasa isip ko ay ang matinding galit, ang matinding kaba na baka patayin nila ako. Sumagi rin sa isip ko ang pagtraydor ng aking ama, at ang kasabikan ko sa aking mommy.

Nakailang minutos siya sa pagsubo sa aking pagkalalaki. Nagtawanan ang dalawang kasama niya at nagpustahan pa sila kung sino sa kanila ang makakapagpatigas ng aking ari.

Hanggang sa pinatuwad nila ako at ang aking likuran naman ang kanyang dinilaan. Nilawayan, hanggang sa naramdaman kong ang matigas na bagay na pilit ipinasok sa aking butas. Napangiwi ako sa sobrang sakit. At nang puwersahang umulos siya, napasigaw ako nang tuluyang pumasok ang kanyang pagkalalaki sa aking tumbong. Parang mabiyak ang aking buong katawan. Mistulang ikamamatay ko ang matinding sakit. “Arrgggghhhh! Tama na po! Tama na! TAMA NAAAAAAAA!!! MOMMMMMYYYYYY!!! MOMMMMYYYYYYYY!!!” Ang sigaw ko. Hindi pangalan ng daddy ang aking isinigaw. Alam kong wala rin akong maaasahang tulong mula sa kanya.

Ngunit bingi na sila sa aking pagmamakaawa. Kasabay sa ungol habang umuulos ang taong gumahasa sa akin ay ang pagsisigaw ko naman ng pagmamakaawa.

Tiniis ko ang tagal ng kanyang pagpapapsasa sa aking katawan. Iba’t-ibang posisyon. May pinapatihaya ako habang kinakadyot, pinapatuwad, pinapatagilid, nakatihayang nakapatong sa kanya habang kinakadyot niya, kinakarga nilang tatlo, kahit anong posisiyonng pambababoy na alam nila. At habang ang isa sa kanila ay nakapasok sa aking tumbong, ang dalawa naman ay nagsasalitan ng pagpasok ng kanilang ari sa aking bibig. Iyon ang isa pang pinandirihan ko. Kaya sa bawat pagpasok ng ari nila sa aking bibig ay sumusuka ako. At sa bawat pagsusuka ko ay sinasampal nila ako.

Nang tuluyan nang nilabasan ang naunang tumira sa aking likuran, sumunod naman ang isa. Tumihaya siya at ipinatong nila ako sa kanyang katawan na nakatihaya rin. Habang umuulos siya, ang pangatlong lalaki naman ay pumatong na nakataob sa akin. 69. Isinubo niya ang aking ari samantalang ipinasubo naman niya sa akin ang kanyang tigas na tigas na pagkalalaki. Dahil sa sobrang pagod ng pagsisigaw at sa ginawa nilang pagpapahirap sa katawan ko, dagdagan pa ng pagsusuka ko, isinuko ko na lang sa kanila ang lahat. Wala na akong lakas upang sumigaw at manlaban. Patang-pata ang aking katawan at hindi ko na kayang gumalaw. Hinayaan ko na lang na pasukin nila ako. At ang aking bibig ay hinayaan ko na lang na nakabuka upang makalabas-masok ang ari ng kahit sino man sa kanila.

Muli na naman akong hinalikan, pinagsisipsip ang aking buong katawan atsaka isinubo ang aking pagkalalaki. Nagtatawanan pa rin sila. Pakiramdam nila, isang malaking karangalan ang mapatayo nila ang ari ko. Ngunit diring-diri ako sa pinaggagawa nila. Nasusuka ako sa kabaklaan nila, at nagngangalit ako sa walang puso nilang paglapastangan sa mura kong katawan, at sa pagtraydor nila sa akin.

Sa puntong iyon ay tanggap ko na na hindi ko na makikita pa ang aking mommy.

Nang nakalabas na sila ng kuwarto, habol-habol ko ang aking paghinga. Mistulang nagdedeliryo ako, parang lumulutang sa ulap at tila naubos ang lahat kong lakas. Doon ko na rin nakita ang dugo na nagkalat sa bed sheet na nanggaling sa aking tumbong.

Akala ko ay makapagpahinga na ako. Ngunit muling may pumasok na dalawang lalaki at nakangising tiningnan ako. Naghubad sila ng kanilang mga damit. Pagkatapos ay nilapitan ako, niyakap, atsaka hinalikan... Iyon na ang huli kong natandaan. Nawalan na ako ng malay.

Nang nagising na ako, nasa loob na ako ng aking kuwarto. Masakit ang aking buong katawan at lalo na ang aking pang-upo. Hindi nila ako dinala sa ospital. Ang sabi ng yaya ay ayaw daw ng daddy na dalhin ako roon. Basta ang alam ko ay binilhan lang ako ng gamot ng aking yaya. Tinanong ako ng aking yaya kung ano ang nangyari. Hindi ako ako nagsalita. Tinanong din niya kung ano ang nangyari at puno ng kagat at kissmarks ang aking katawan. Hinid pa rin ako nagsalita. Gusto kong malimutan ang lahat.

Simula noon ay halos palagi na lang akong tulala. Palaging pumapasok sa aking isip ang ginawang kahayupan ng mga taong iyon sa akin. Halos gabi-gabi rin akong binabangungot. At ang bangungot na ito ay hindi na humihiwalay sa akin hanggang sa paglaki ko. Kaya iyon ang simula kung bakit galit ako sa mga bakla at kapag may alam akong bakla na kaklase, hindi ako hihinto hanggang makahanap ako ng tyempo na mabugbog ko siya.

Lumipas pa ang ilang buwan, dinala ako ng aking daddy sa isang malayong resort. Magbakasyon daw kami. May tuwa akong nadarama sa sinabi niyang iyon. Ngunit ang hindi ko alam ay sa resort na iyon, may naghihintay na naman palang dalawang lalaki na lalapastangan sa aking katawan. Wala akong magawa. Ano nga ba ang magagawa sa isang paslit na katulad ko. Muli akong dinudugo ngunit chicken lang ang lahat dahil may dalang gamot ang aking ama.

Naulit pa ng ilang beses ang pambubugaw sa akin ng sarili kong ama...

Sa kalaunan ay nalaman ko kung bakit ako ibinugaw ng sarili kong ama. Dahil sa mga talo niya sa casino. Pathological gambler ang aking ama. At hindi lang iyan, closeted na bakla siya. Kaya kapag natalo siya sa casino at nagkaroon ng malaking utang sa mga closeted din niyang kaibigan, ako ang ginagawa niyang pambayad. Dahil sa aking ama, naging isang first class na prostitute ako. Milyones ang presyo.

Simula noon ay tila nagbago na ang pagtrato sa akin ng aking ama. Hindi na niya ako pisikal na sinasaktan. Hindi na niya ako hinigpitan. Marahil ay nagkaroon siya ng guilt sa kanyang mga ginawa, o naawa sa akin.

Iyon nga lang, kapag natatalo siya sa sugal, ihanda ko na ang aking katawan, at ang aking tumbong.

Ngunit ang malaking epekto noon sa akin ay nasa aking isip. Hindi ko mabura sa aking alaala ang matinding takot, galit at sakit. Palagi iyong bumabagabag sa akin. Palagi akong binabangungot... Okay lang sana ang pisikal na sakit, kaya kong dalhin. Ngunit kapag nasa isip ang bumabagabag, para kang tinotorture, para kang unti-unting pinapatay.

Kaya naisipan gkong lumayas sa poder ng aking daddy. Ngunit dahil wala naman akong pera, hindi ko kaagad naisakatuparan ang balak na iyon. Hanggang sa nag-enrol ako ng college, hinikayat ko ang daddy na bayaran ang buong taon ko ng college, pati na ang boarding house. Iyon na ang simua na hindi na ako umuwi pa ng bahay. At upang matustusan ko ang aking mga pangangailangan, naghanap ako ng trabaho. Iyon iyong sa bar.

Nang wala na ako sa poder ng aking ama, nalaman kong nagsama na sina Allan, ang lalaki niya. Siya iyong nagpunta rito noon at nagdala ng sulat. Hindi ko siya kapatid. Kalaguyo siya ng aking ama. At ang alam ko, siya na rin ngayon ang ibinubugaw ng aking ama. Ang kapalit lang, ang luho niya. At heto... dahil pabagsak na ang negosyo ng daddy, ako pa rin ang gagamitinniyang pantubos, sa pamamagitan ng pagpapakasal kay Trixia, ang anak ng kasosyo ng daddy sa negosyo.

***

“Iyan ang kuwento ng buhay ko...”

“I’m sorry... sobrang hirap pala ang karanasan mo. Hindi ko alam kung kakayanin ko iyon kung ako ang nasa kalagayan mo. Naiiyak ako sa kuwento ngbuhay mo. Grabe.” Ang sambit ni July na nagpahid pa ng kanyang luha.

“Iyan din ang dahilan kung bakit hindi na ako tinitigasan sa bakla o sa kapwa lalaki. Dahil sa matindi at masakit kong karanasan. Kahit hindi ko iniisip ang ganoon basta nakikita ko na isang lalaki ang nagtangkang humihipo sa aking ari, mistulang nanumbalik sa aking isip ang paglapastangan nila sa akin. Nawawalan ako ng gana. Para akong masusuka. Ngunt nagpasalamat na lang din ako na heto, naka-survive at malaki na, nakayanan ko ang lahat.” Nahinto ako sandali at tinitigan si July. “At... nandito ka na handang tumulong sa akin.”

Binitiwan niya ang isang matipid na ngiti. “Paano iyan? Bakla ako. Di ka naman galit sa akin?”

“Yayakapin ba kita ng ganito? Hahalikan ba kita kung galit ako sa iyo?”

“Iyon na nga eh. Di ba hindi ka naman nasisiyahan kapag ang hinahalikan mo ang isang bakla?”

Hindi ko siya sinagot. Tinitigan ko lang siya.

“Kapag ganyang hinahalikan mo ako, anong naramdaman mo? Gusto mo ba? Nandidiri ka ba? Nasusuka?”

“Dito sa puso ko?  Gusto ko.” Nahinto ako sandali. “Ngunit dito sa isip ko...” turo ko sa aking ulo, “...may masakit na alaala na kusa na lang sisingit at hindi ko kayang burahin o kontrolin.”

Inilingkis niya ang kanyang bisig sa baywang ko.

Nanatili pa rin kaming nakaupo noon sa sahig ang aming mga likod ay nakasandal sa dingding, ang aking pantalon at brief ay nakababa pa rin hanggang sa aking hita at lantad na lantad ang aking alaga na lupaypay. Sa aming gilid naman ay nagkalat ang mga bote ng beer.

“Paano iyan? Crush ko ang roommate kong siga? At mahal ko pa? Ngunit hindi niya ako kayang mahalin?”

“Hindi ka niyan kayang mahalin ngunit... gusto ka niya.”

“Gusto lang?”

Binitiwan ko ang isang malalim na buntong hininga. “Gusto niya ang babae. Nasasatisfy ng isang babae ang sexual na pangngailangan niya. Gusto ka rin niya. Ngunit may kulang. May bumabagabag at kumukontrol sa kanyang isip. Kung sana ay titigasan siya sa iyo at mapapaligaya ka rin niya nang lubos – iyong pareho kayong nasasarapan, pareho kayong nakalutang sa ulap habang nagla-love making... ikaw ang pipiliin niya. At sure daw iyan, sabi niya.”

Hindi na umimik si July. Marahil ay nasaktan ko siya sa aking sinabi. Ngunit iyon naman kasi ang katotohanan.

“Sorry.” Ang sambit ko.

“Okay lang. Ganyan naman talaga kaming mga bakla. Walang kasiguraduhan pagdating sa pagmamahal.”

Hinawakan ko ang kanyang panga at iniharap ko ang mukha niya sa akin. Siniil ko iyon ng halik. Iyong klaseng halik na nakabase sa kagustuhan ng puso bagamat sa kaloob-looban ng aking isip ay may naglalarong tila buhay na buhay ngunit isang masakit na alaala.

Sinuklian ni July ang aking halik. Ramdam ko ang init ng kanyang pagnanasa, ng kanyang kasabikan sa akin. Niyakap niya ako nang mahigpit. Hanggang lumipat siya ng puwesto at pumatong sa aking kandungan na hindi tinanggal ang kanyang mga labi sa aking labi. Niyakap ko rin siya nang mahigpit.

Nasa ganoon kaming pagroromansahan nang biglang may sumigaw. “Oh mg Godddddd!!!”

Biglang kumalas si July sa kanyang pagpatong sa aking kandungan at pareho naming tiningnan ang pinanggalingan ng boses.

Si Steff. Hindi pala namin nai-lock ang pinto at nakapasok siya nang hindi namin namalayan.

Tinakpan niya ng kanyang palad ang kanyang mga mata bagat tumalikod sa amin, nakaharap sa pinto at ini-lock iyon. Pagkatapos ay patalikod na pumasok. Dali-dali ko namang itinaas ang aking brief at pantalon.

“Oh my God July! Hindi ka na virgin???” ang sambit ni Steff nang nakaupo na siya sa gilid ng kama at nakaharap sa amin.

“Ma???!!!” ang sagot ni July na dinilatan ang inay niya.

“Anong ma??? Did I miss something here?” ang tanong ni Steff.

“Anong did I miss something? Ba’t hindi ka kumatok? Ang bastos mo!”

“Bakit? Sa bahay natin hindi naman ako kumakatok kapag pumapasok ako sa kuwarto mo ah! Ano bang ginawa ninyo?”

Nag-usap kami ni Jerome at napaiyak ako...” ang padabog na sagot ni July.

“Mapaiyak ka talaga dahil masakit iyan sa una. Tayong mga girls ay may hymen na napupunit!”

“Ewan ko sa iyo ma! Ang labo mong kausap!” ang sambit ni July na nagdadabog na tumayo at tinumbok ang banyo.

Sinundan niya si July sa banyo at patuloy na inasar. “Oh my God! I’m so proud of you, my daughter. Magkakaroon na ako ng apo nito! Oh my goodness!”

“Go away ma!” ang sigaw ni July.

“This calls for a celebration!”

“GET LOST!!!”

Natawa na lang ako sa mag-ina.

(Itutuloy)