Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [18]

WARNING: This post contains explicit scenes and is not suitable for readers below 18.

By: Mikejuha
getmybox@hotmail.com
http://men4menphilippines.ning.com/group/kuwentongkantonikuyamike

Author's Note:

I would like to give a special mention dito sa episode na to ang mga followers ko sa blogsite ko na to (in no particular order): jason, dennis, nashdane, stanley, mariz, neil, jett, alimuom, at marr d. salamat po ng marami. Kahit di ako minsan nakakasagot sa comments ninyo, but nababasa ko iyon at na-appreciate ko ang pagparegister ninyo as followers ng blog ko. TC!

-----------------------------

Sa gabing iyon, muli naming pinagsaluhan ang tamis ng aming pagmamahalan. Mas mainit, mas nag-aalab kaysa nauna naming pagniniig. At masasabi kong nasa ibang level na rin ang pagsisiping namin. Sa pagkakataong iyon, ibang klaseng pagpapaligaya naman ang itinuro sa akin ni Kuya Rom. Sa kalagitnaan ng init na aming tinatamasa, biglang lumabas sa mga bibig niya ang, “Tol... ipapasok ko sa iyo.”

May bahid na takot man ang marinig iyon sa kanya, hindi naman ako lantarang umayaw. Naisip ko na kapag mahal mo ang tao, ibibigay mo sa kanya ang kung ano man ang gusto niya na kaya mong ibigay. “K-kuya, hindi ko pa naranasan ang ganoon. B-baka masakit po, parang hindi ko kaya... anlaki pa naman niyan!” tukoy ko sa ari niya.

“Dahan-dahanin ko lang tol... please? Libog na libog na ako e.”

At dahil sa sobrang libog ko na rin, hindi ko na magawang tanggihan pa ang kagustuhan ni Kuya Rom. Habang hinagod niya ng halik ang aking bibig, leeg at kinagat-kagat ang tila butil sa ilalim ng aking utong, ipinasok naman ang isang daliri niya sa butas ng aking likuran matapos lagyan ito ng pampadulas.

“Ahhhhhhhh!” Ang ungol ko habang kinakalikot ng daliri niya ang kaloob-looban noon. Hindi ko maipaliwanag ang magkahalong kiliti sa ginagawa ng bibig niya sa katawan ko at sa daliri niya sa ilalim ng aking butas. At habang inilabas-masok niya ito, hindi ako makgandaugaga paghalinghing. “Ahhhhhh, ahhhhh, ahhhhhh!”

“Masarap ba tol? Masarap ba?” Ang tanong niyang sinabayan din ng ungol.

“O-opo kuya. Masarap po…” ang sagot ko.

Maya-maya, pinahiga niya akong nakatihaya sa kama at itinaas ang mga paa, ipinatong ang mga ito sa kanyang mga balikat. Pagkatapos lagyan ng pamapadulas ang tigas na tigas at ga-kabayo sa laki niyang pagkalalaki, itinuon niya ito sa butas ng aking likuran.

“K-kuya, dahan-dahan lang po... masakit!” ang sambit ko noong naramdaman kong pwersahan niyang idiniin ang ari niya sa lagusan ng butas ko.

“Relax ka lang tol... mabilis lang ito. Dahan-dahanin ko lang.”

“D-dahan-dahan lang Kuya...” Sagot ko, kagat-kagat ang sariling labi.

Dahan-dahan nga niyang ibinaon ang kanyang sandata. Dahil sa sobrang kipot pa ng aking likuran, naka-ilang ulit din niyang pinilit na mapasok ito. Kitang-kita kong pinapawisan na siya ngunit hindi pa rin maipasok iyon at ngingiwi-ngiwi naman ako kapag nakatutuko na doon at dinidiin niya. “K-uya, wag na lang po. Hindi ko yata kaya.” Ang nasabi ko noong mapansing hirap na hirap na kaming dalawa sa kahit anong posisyon ang gagawin namin. Nand’yan yung lalagyan niya ng unan ang may parteng puwetan ko, nand’yan iyong patuwarin niya ako…

Ngunit tila naalipin na si Kuya sa kamunduhan. Pagkatapos ng ilang minuto, nakapasok din ang ulo ng ari niya sa butas ko. Sobrang sakit ang naramdaman ko. Tila napupunit ang buo kong lukuran at ang kaloob-looban nito. “Arrgggggggg! Kuya, ansakittttttttt! Arrgghhhhhhh!” ang pigil kong pagsigaw, ang mukha ay hindi ma-drowing sa tindi ng sakit.

“Rrelax ka lang tol.” Ang sabi niya habang inihinto ang pagdiin ng kanyang harapan sa butas ko, hinayaang nakapasok ang halos kalahati ng katawan ng kanyang tirik na tirik na ari.

Pakiramdam ko naman ay nagdurugo ang pwet ko sa sobrang sakit. Ang mukha ko ay nakangiwing nagmamakaawa habang tila matanggal na ang sariling labi sa lakas ng pagkakagat ko nito. Pilit namang inabot ng mga labi ni kuya ang leeg ko at hinahalik-halkian ito, tila nagdedeliryo. “Tolllllll, ansaraaapp.” At noong kinagat-kagat at sinipsip-sipsip na naman niya ang utong ko, mistulang nalimutan ko na ang sakit na dulot nang bahagyang pagkapasok ng ari niya sa likuran ko.

Noong makitang tila nasasarapan na naman ako, itunuloy na naman ni Kuya ang pagdiin ng ari niya hangngang sa makapasok na ang buong katawan nito sa kaloob-looban. “Arrrgggggggg! Ansakit kuya! Ansakitttttt poooooo!!!!!” sigaw ko.

Ngunit naalipin na ng kamunduhan si Kuya Rom at hindi na niya napansin pa ang daing ko. “Tol... sandali lang to, tol.” Ang sambit niya habang umuulos na nakasampa sa akin. “Ansarap mo tol! Tol... tol... tol... Ahhhhh! Ahhhhh! I love you tol... ansarap!” ang narinig kong magkahalong ungol at banggit niya sa pangalan ko.

Wala na akong magawa pa kungdi ang tiisin ang matinding sakit sa patuloy niyang pag-ulos. Hanggang sa naramdaman kong tila lalong lumalaki pa ang ari niyang nakabaon sa likuran ko at binilisan nang binilisan ang pagbayo, idiniin ng husto ang pagpasok ng ari niya. “Tol... lalabasan na ako tol. And’yan na ako tollllllll. Ahhhhhhhh! Ahhhhhhhhhh! Ahhhhhhh! Ahhhhhhhh! Tollllllllllllllll” ang sambit niya. Hanggang sa ang narinig ko na lang sa kanya ay ang mabilis at habol-habol niyang paghinga.

Noong mahimasmasan na, dahan-dahan niyang hinugot ang pagkalalaki niya sa ilalim ng butas ko. Sobrang hapdi ang naramdaman ko. “Argggh!” ang nasambit ko. Hindi ako halos makakilos sa sobrang kirot. Noong tiningnan ko ang beedsheet, may bakat ng mga dugo ito.

Humiga siya sa gilid ko at tumagilid, niyakap ako. “Sorry tol... Sobrang na-miss lang kita, at atat na atat talaga ako sa iyo. Salamat at pinagbigyan mo ako.” Ang sabi ni Kuya Rom sabay halik niya sa bibig ko. Naghalikan kami. Inabot ng isa niyang kamay ang ari ko at nilaro-laro ito hanggan sa tumigas. Binati niya ito habang patuloy niya akong hinahalikan sa bibig, sa leeg, sa dibdib... hanggang sa naramdaman ko na lang na tila marating ko na ang sukdulan. “Ahhhhh! Kuya, lalabasan na ako! Ahhhhhhh!” sambit ko, sinambunutan ng malakas ang buhok ni Kuya Rom na nagpaubaya na lang sa ginawa ko sa kanya. At pumulandit ang dagta ko sa dibdib, pati na rin sa mukha ni Kuya Rom. Naghalikan uli kami, pinaglalaruan ng mga dila namin ang katas na galing sa ari ko. Hanggang sa unti-unting humupa ang init na naramdaman ng aming mga katawan.

Maya-maya, bumalikwas ako sa higaan at tinungo ang shower. Noong maupo ako sa inodoro at umire, Sobrang hapdi pa rin ang naramdaman ko. Tiningnan ko ang laman ng inodoro. Magkahalong dagta ni Kuya Rom at dugo ang naghalo sa tubig na lumabas galing sa aking likuran.

Hindi ko lubos maipaliwanag ang naramdaman. Masaya na napagbigyan ko ang mahal kong Kuya at masakit dahil natatakot na baka hahanap-hanapin ko ang ganoon at tuluyan na akong maalipin sa isang damdaming hindi ko alam kung kaya bang tanggapin ng aking mga magulang.

Noong bumalik na ako sa kama, nakahiga pa rin si Kuya Rom, bakat sa mukha ang abot-langit na saya. Humiga ako sa tabi niya. Tumagilid siya paharap sa akin at hinalikan ako sa bibig. “Mwah! Sarap talaga ng bunso ko!” sambit niya.

Hindi ako sumagot. Naglalaro sa isip ang eksenang nangyari, ang ibang level na pagtatalik na namagitan sa amin sa gabing iyon.

Maya-maya naitanong ko ang tungkol sa kanila ni Shane. “T-too bang boyfriend mo si Shane?”

“Hindi ah… sinet-up ka lang namin upang umamin ka…” ang agad niyang sagot.

“Waaahhhhh!” ang pag-react ko, nagulat sa sinabi niya. “Set-up lang?”

“Ang totoo niyan, isang philantropist si Shane at ang mga magulang niya. Iyon bang mahilig sa kawang-gawa, tumutulong sa mga taong nangangailangan. Ganyan ang pamilya ni Shane. At dahil milyonaryo, hindi mahirap sa kanila ang gumastos para sa mga taong gusto nilang tulungan. Noong isinugod ko sa ospital ang inay, walang-wala akong pera. May isang duktor na naawa sa kalagayan naming mag-ina at ini-refer niya kami kay Shane na nagkatong nandito din sa Pinas. Pabalik-balik na lang kasi siya dito dahil sa kanyang projects sa mga mahihirap. Sinubukan kong tawagan siya. At laking pasalamat ko noong pinuntahan niya agad ako sa ospital…”

“E… paano mo na-open sa kanyang i-set up ako? At bakit”

“Noong magkausap kami ni Shane, nagmungkahe siyang isama niya ako sa Canada. Marahil ay naawa siya sa kalagayan ko o baka rin ay may iba siyang plano. Alam ko, may gusto din siya sa akin. At kapag sumama ako sa kanya, nakikinita kong may ibang patutunguhan ang lahat. Nabanggit niya kasi na may partner siya sa Canada, kasal sila ngunit nagkalabuan na at nagpaparinig na single na siya at available. Syempre, iba ang kaagad ang sumiksik sa isip ko. Malaki ang utang na loob ko sa kanya at nagpaparinig pa sa akin ng ganoon, bagamat wala naman siyang lantarang sinabi. Ngunit, ewan… bigla kitang naisip noong binanggit niya ang indecent proposal niyang iyon. At ang naisagot ko na lang sa kanya ay pag-isipan ko...”

“At…?”

“Iyon… nasabi ko rin sa kanya ang tungkol sa iyo. At napagdesisyonan ko na kapag inamin mong mahal mo ako, hindi na ako sasama sa kanya. Ngunit kapag wala ka namang inamin na mahal mo ako, sasama na ako sa kanya. At iyon ang napagkasunduan namin. Kaya naisipan naming I setup ka. Alam mo naman ang ugali ng mga kagaya ni Shane, sport lang sila.” Sabay tawa. “Kaya, hayun umalis si Shane na mag-isa. Pero babalik din iyon sa isang buwan. Aayusin lang niya ang legal separation nila ng partner niya at babalik uli siya dito upang maghanap ng isang makakasamang Pinoy, dahil Pinoy daw ang type niya.” paliwanang niya. “Kaw ha… kunyari ka pa, mahal mo naman pala ako!” pahabol pa niya.

“Kuya… naman eh! Dina-drama nyo lang ako.” Ang nasabi ko na lang.

“Hirap mo kasing umamin e…” sabi niya.

“E… paano kasi, wala ka namang sinabing mahal mo ako! Alangan namang ipangalandrakan kong mahal kita samantalang andami mo pang babae.”

“E, binigyan ka nga ng singsin eh. Hindi pa ba sapat iyon? Hindi mo ba naaamoy?”

“Wala kayang amoy iyong singsing..” biro ko.

“Ganoon? Gusto mo pangigilan kita uli?” sabay bitiw ng isang nakakalokong ngiti. “Hmmmm! Sarap mo talagang asarin, nakakapangigigil!”

“Sige, panggigilan mo ako at tatadyakan ko yang opera mo!” biro ko. “E, bakit pala naghalikan kayo sa ospital ni Shane? At sa harap ko pa? Tapos, nagtatawanan kaya kayo noong dali-dali akong lumabas doon”

“Kaya nga kami nagtawanan kasi hindi naman kasama iyon sa usapan na halikan niya ako e. Siyempre, nagulat ako kaya hindi ko napigilan ang sariling matawa. Biniro ko nga sa pananantsing niya eh.”

“Kaya siguro dahil nasarapan ka rin! Hindi mo man lang inisip na nasaktan ako…”

“Nasarapan? Hehe. Nagselos ba. Hmmm! Sarap talaga ng pakiramdam kapag nagseselos ang love mo!” sabay dukot niya sa panga ko at hinalikan ako sa lips. “Mwah! Kung ikaw iyong kahalikan ko, masasarapan ako. At syempre naman, inisip kita. Pero buking ka na kasi e. Kahit galit ka, alam ko ang kiliti mo. Pupuntahan lang kita dito sa bahay at konting lambing, sigurado, pawi na ang lahat ng galit mo sa akin…”

Sobrang touched naman ako sa sinabing iyon ni Kuya Rom. Tinitigan ko siya. “Mahal mo ba talaga ako Kuya?”

Tumango siya, seryosong nakatitig sa akin.

“Bakit mo ako mahal?”

“Huwag mo nang tanungin pa. Kapag nagmahal ka nang malalim, hindi mo ito kayang ipaliwanag. Kasi kapag ang pagmamahal mo ay may kaakibat na dahilan, ibig sabihin, mababaw lang ito. Kapag ang dahilan na iyan ay naglaho, maglalaho na rni ang pagmamahal mo. Kaya ang sagot ko sa tanong mo? ‘Hindi ko alam’” paliwanag niya. “Basta mahal kita. Iyon na iyon.”

Tumango na lang ako, napaisip sa sinabi niya.

“Ikaw, bakit mo ako mahal?” balik niya sa tanong ko.

“Hindi ko rin alam Kuya. Basta, ang alam ko, masaya ako kapag kasama kita…” ang nasiagot ko na lang.

“Ibig sabihin, malalim ang pagmamahal mo sa akin?”

Tumango lang ako. At naramdaman ko na lang na hinaplos niya ang pisngi ko habang tinitigan ng mapupungay niyang mga mata ang aking mukha. At muli, inangkin namin ang gabi…

Noong makalabas na ng ospital ang inay ni Kuya Rom, doon na rin siya tumira sa amin. Ang maganda pang nangyari ay nag-hire pa talaga ang mama ko ng nurse para maalagaang mabuti ang kalagayan ng inay niya.

Masaya ako dahil pakiramdam ko ay wala na akong mahihiling pa. Si Kuya Rom ay kasama ko sa sa lahat ng oras, at gabi-gabi kaming nagtatabi sa pagtulog.

Sa school, pinakiusapan din namin ang lahat niyang professor na pagbigyan si Kuya Rom at huwag i-drop sa mga subjects dahil sa hindi naman niya kagustuhan ang nangyari sa inay niya. At pinagbigyan namannila siya. Kaya, balik eskwela na naman kami at balik sa dating set-up, maliban na lang sa hindi na niya nagbo-boarding house dahil doon na siya umuuwi sa bahay namin.

Ang mga magulang ko naman ay sobrang tuwa na kasama na namin si Kuya Rom sa bahay. Ang lakas din kasi ng hatak ni Kuya Rom sa mga magulang ko. Kapag nagkasama kami niyan at nagkukwentuhan, parang ang saya-saya nila kapag kausap siya. Tawanan, biruan. Lahat kasi ng kasipagan, kabaitan, ganda ng pakikisama ay ipinakita ni Kuya Rom sa kanila. Kapag may problema ang mga magulang ko, nandyan palagi si Kuya Rom nagbo-volunteer kapag kaya niya, na siya ang bahala, siya ang gagawa… Pati sa pagluluto ng pagkain namin pinasukan na rin ni Kuya Rom, pati ang pamamalengke, paggi-general cleaning ng bahay at pag-aayos ng mga furnitures at arrangement. Kahit ang paghahardinero, paglilinis ng mga sasakyan, ginagawa din niya. Sobrang sipag ni Kuya Rom. At pati ako, natuto rin kahit papaano sa mga ginagawa niya. Kaya, sobrang hanga ang mga magulang ko sa kanya. At siguro din ay talagang likas na magkatugma ang mga panlasa nila.

At ang isa rin sa mga magagandang nangyari ay binigyan kami ng mga magulang ko ng isang kotse na siya naming ginagawang service ni Kuya Rom kahit saan kami magtungo. Syempre, si Kuya Romwel ang nagdadala gawa nang wala pa ako sa legal na edad upang magkaka-driver’s license. Pagpasok ng school, naka-kotse kami, kapag naggagala, naka-kotse. Kahit saan. Siya ang driver ko, ang bodyguard at naman, kuya, as in… hehe.

Lumipas ang isang buwan at nakabalik na si Shane galing Canada. At sa nalaman kong kabaitan niya, kinaibigan ko na rin siya. Masayang kausap si Shane. Mabait… at kapag may time kami ni Kuya Rom, isinasama namin siya sa bonding namin. Ang saya-saya.


May isang beses na nagpunta kami sa lupain namin sa bukid, sama-sama kaming nagba-bonding. Doon, ipinakilala ko si Julius kay Shane. Naging magkaibigan sila at sa tingin ko naman ay masaya si Julius. Kapag namamasyal kami sa lupain, nakaangkas kami sa kabayo, magkapares kami ni Kuya Rom ns siyang nagrerenda habang si sina Shane at Julius naman sa isang kabayo, si Julius ang nagdala habang yakap-yakap naman ng mahipit ni Shane ang katawan niya. Ngingiti-ngiti lang kami ni Kuya Rom sa kanila. Syempre, malaswa ang iniisip namin sa pagyakap ni Shane kay Julius habang si Julius naman ay nagmistulang isang inosenteng tila walang kaalam-alam sa mundo. Ewan ko din lang kung ano ang laman ng utak niya, hehe... At habang ganoon ang drama ni Shane, si Julius naman ay paminsan-minsang tumitingin sa akin, sa amin ni Kuy Rom na mistulang may ibig ipahiwatig.

Anyway, sa kabuuan, masaya kaming lahat. Pakiwari ko ay nasa akin na ang lahat at wala na akong mahihiling pa sa set-up naming iyon.

Isang linggo matapus ang gradution ni Kuya Rom, namatay ang nanay niya. Sobrang nasaktan siya na halos hindi na namin siya makausap. Syemptre, mahal na mahal niya ang kanyang nanay, sa salita niya, na iyon na lang ang “nag-iisang pamilya niya” at iniwanan pa siya. Ramdam ko ang lungkot ni Kuya Rom, ang kanyang pagkahabag sa sarili, pakiramdam na nag-iisa nalang siya sa mundo.

Pinayuhan siya ng mga magulang ko na huwag nang malungkot dahil kahit papaano, nandiyan naman kami na nagmahal, at hanadang sumuporta sa kanya, at welcome siya sa pamilya namin sa lahat ng oras. Sinabi din ng mama ko sa kanya na ang pagpanaw ng nanay niya ay ipinagkaloob ng maykapal at iyon ang plano ng nasa taas para sa kanya; na kahit papaano, dapat pa rin siyang magpasalamat dahil nakapagpahinga na ang nanay niya, atsaka naabutan at nasaksihan pa nito ang paggraduate niya sa kanyang kursong pinili.

Pagkatapos na pagkatapus mailibing ang kanyang nanay, ibinunyag ko kay Kuya Rom ang sorpresang napagdesisyonan ng aking mga magulang para sa kanya. At ang pasya nilang ito ay upang i-assure kay Kuya Rom na hindi siya pababayaan ng pamilya namin.

Nasa kuwarto kami noon nakahiga nang pareho. “Kuya… may sasabihin ako sa iyo”

“Ano iyon?” tanong niya.

“Sabi ng papa ko, aampunin ka daw namin ng legal… Kung papayag ka daw.”

Kitang-kita ko ang excitement ni Kuya Rom noong marinig ang sinabi ko. “T-talaga?”

“Oo. Maging Iglesias na rin ang family name mo kung papayag ka, pareho na tayo. Payag ka kuya?”

“Sige tol… payag ako! Tutal, wala na rin akong kamag-anak eh. Atsaka, napalaki ng utang na loob ko sa pamilya ninyo. Sino ba ang hindi matuwa na ako ay magiging legal na kapamilya niyo na.”

“Talaga Kuya? Yipeeeeeeeee!” sigaw habang nagtatalon-talon sa kama.

“Yahoooooo!!! Sigaw din niya, sinabayan ako sa pagtatalon-talon. “Tunay na kapatid na kita tol. Mwah! Mwah!” ang masaya niyang sabi.

Kaya kinabukasan, ipinalakad kaagad ng papa ko ang lahat ng mga papeles upang maging legal na kapamilya na namin si Kuya Rom. At dahil sa pera ang pinagalaw ng papa ko, wala pang isang linggo, official nang “Iglesias” ang apilyedo ni Kuya Rom. Syempre, proud na proud ako na may Kuya akong kasing guwapo, kasing tangkad, kasing bait, kasing responsable ni Kuya Rom. At sigurado ako, sobrang proud din ang mga magulang ko sa kanya.

Akala ko tuloy-tuloy na ang kaligayahan naming iyon. Ngunit isang araw habang may ginawa kami ni Kuya Rom sa kwarto, hindi pala namin nai-lock ang pinto. At habang nasa posisyon kaming umiindayog si Kuya Rom, nakatayo sa gilid ng kama at ako naman ay nakatihaya at ang dalawang paa ay nakapatong sa mga balikat niya, napupuno sa mga ungol namin ang buoung kwarto, biglang bumukas ang pinto.

“Ang papa ko!” sigaw ng utak ko. Kitang-kita ko ang pagkagulat niya, nanlaki ang mga mata, hindi makapaniwala sa nasaksihan.

Biglang tinanggal ni Kuya Rom ang ari niyang nakapasok pa sa butas ko habang dali-dali ding umalis si papa na walang pasabi at isinara ang pinto, iniwanan kaming dalawa ni Kuya Rom.

Nagkatinginan kami ni Kuya Rom. Ang mga mata ay may bahid na takot at pangamba. Dali-daling nagdamit si Kuya Rom, humiga sa kama, bakas sa mukha ang takot at matinding lungkot.

“Huwag kang mag-alala kuya... at least ngayon, alam na nila ang tungkol sa atin” ang pag-encourage ko.

“Nakakahiya tol... Pagkatapos kong maging legal na kapatid mo, heto, nabisto pa tayo... marahil ay naisip ng papa mo na inahas ko ang pamilya ninyo.”

“Huwag kang magsalita ng ganyan, kuya. Mahal ka nila di ba? Alam ko iyan.”

“Kahit na. Mali pa rin ang ginawa natin; ng ginawa ko sa iyo. Ako ang dapat na magtuwid sa iyo sa landas at nagtitiwala sila sa akin na aalagaan kita, hindi aabusuhin. Pwede nga nila akong ipakulong eh... dahil lalo na 16 ka pa lang, underage.”

“Hindi ako papayag niyan, Kuya. Kapag ipinakulong ka nila, sasama ako sa kulungan o kaya, magpakamatay ako… makikita nila. Basta, huwag ka nang mag-isip ng ganyan”

Tahimik. Maya-maya, may kumatok. Si Mama.

“Jason, Romwel... baba na kayo, naghihintay ang papa ninyo. Dinner na!” sigaw ni mama, ang boses ay tila wala namang bahid na galit.

“Susunod na po kami ma!” sagot ko, hindi na binuksan ang pinto at hindi na siya sinilip pa.

“Ok, antayin namin kayo! Dalian ninyo!”

Nagtinginan uli kami ni Kuya.

“Parang ayaw kong bumaba tol...” sabi ni Kuya Romwel

“Huwag kang mag-alala, Kuya. Kakampi mo ako. Ipaglaban kita kung sakali mang may sasabihin o gagawin ang papa ko sa iyo. Tara na baba na tayo... Harapin natin ito nang sabay para magkaalaman na.”

Sa pagpipilit ko, sumama na rin si Kuya Rom na bumaba at tumuloy sa hapag kainan.

Nakaupo na sina mama at papa sa hapag-kainan at naghintay na lang sa amin. Ramdam ko na pinag-usapan na nila ang nasaksihan ng papa ko sa ginawa namin ni KuyaRom.

Agad kaming naupo. Walang imikan. Sumasandok kami ng pagkain na tila bilang na bilang ang paggalaw dahil sa nararamdamang tensyon na namuo at nakaambang sumabog.

Nasa kalagitnaan na kami ng kainan noong. “Uhum!” ang pagpaparinig ni papa.

Bigla namang kinalampag ang dibdib ko. “Ok… this is it!” sigaw ko sa sarili.

“Romwel...” ang sabi ng papa ko inihinto ang pagsubo ng pagkain, tiningnan si Kuya Romwel. “...inampon kita dahil nakita ko sa iyo ang pagkamature at responsible mo. Hanga ako sa iyo sa maraming bagay. At nasabi ko sa sarili ko na napakaswerte ko kung isa ka sa maging anak ko... Sa pag-ampon ko sa yo, inaasahan kong alagaan mo si Jason, bigyan ng guidance, turuan ng mga bagay na makakatulong sa kanyang pagmature dahil ang anak naming iyan ay batang-isip, at spoiled. Iyan ang unang dahilan kung bakit namin napagdesisyonang ampunin ka...”

Tiningnan ko si Kuya Romwel at nakayuko lang ito, hindi kumukilos, malungkot na malungkot ang mukha na tila iiyak na at hinayaang nakalatag sa mesa ang dalawang kamay.

Nagpatuloy si papa. “Ang pangalawang dahilan kung bakit ka namin inampon ay dahil gusto ko – personal na gusto ko – na dadami ang lahi ng mga Iglesias. Nag-iisang anak ko lang si Jason. At hindi ako papayag na magiging bakla pa ito... kayong M-G-A anak ko!” ang pag-empahsize niya sa katang ‘mga anak’ na ibig sabihin ay kasama si Kuya Rom. “By hook or by crook, gusto kong magkakaapo, at gusto ko, puro mga lalaking apo na magtataguyod sa pangalang iniwanan ng tatay ko; mga lalaking siyang magpapatuloy na mamamahala sa mga lupain at hasyenda ng mga Iglesias. Sa unang dahilan, mukhang pumalpak ako sa iyo, Romwel. Nakakahiya, nanginginig ang kalamnan ko sa nasaksihan sa ginawa ninyo. You failed me miserably, you disappointed me, you disgraced me, you betrayed me. Alam mo ba iyon?” Npahinto ang papa ko, tila kumuha ng buwelo.

Nakayuko pa rin si Kuya Rom at walang kibo.

Nagpatuloy uli si papa. “At sa pangalawang dahilan, mukhang madidisappoint pa rin ako sa iyo! Sayang lang ang apelyidong ibinigay ko sa iyo... Ngunit hindi ako papayag na gawin ninyong kabulastugan ang pagiging magkapatid ninyo! At kung susuwayin pa rin niyo ang gusto ko, mabuti na sigurong umalis ka sa pamamahay ko, Romwel!” sigaw ni papa kay Kuya Rom.

Mistulang tinamaan ng kidlat si Kuya Romwel sa narinig. Hindi makakibo. Nanatiling nakayuko na mistulang estatwa. Marahil kung hindi lang pagkawalang-galang sa papa ko ang pag-walk out sa hapag-kainan ay siguradong ginawa na niya ito. Ngunit nanatili siyang nakaupo at bagamat dama ko ang naramdaman niyang hiya sa sarili. Buong tapang niyang tinanggap ang lahat nang masasakit na salita ng papa ko.

“S-sir... nanghingi po ako ng sorry. Ako po ang may kasalanan ng –“

“You don’t need to explain, Romwel. Alam kong ikaw ang may kasalanan ng lahat dahil ikaw ang nasa eksaktong edad!” ang pag-cut ni papa sa pag-expalin sana at panghingi ng tawad ni Kuya Rom.

“Hindi si Kuya Romwel pa, ako. Ako ang –“

“Shut up!” ang bulyaw ni papa, pag-cut din sa pagdepensa ko sana kay Kuya Rom.

Wala na akong magawa pa kungdi ang tumahimik. Ramdam ko naman ang pagkaawa ng mama ko kay Kuya Rom. Ngunit ramdam ko rin ang pagpanig niya sa papa ko.

“Simula ngayon, hiwalay na kayo ng Kwarto ni Jason at ayaw kong magsama pa kayo sa kahit saang lakad. At ikaw Jason, pinagbawalan na kitang makipag-usap kay Kuya Romwel mo. At ang dati mong driver ang siyang magiging driver mo uli at siyang maghahatid-sundo sa paaralan mo sa susunod na pasukan. Lahat ng mga kasambahay natin ay babantayan kayo at kapag nalaman kong nag-uusap kayo, makakatikim kayo sa akin. Ikukulong ko kayo sa kanya-kanyang kuwarto ninyo.”

Awang-awa ako kay Kuya Romwel. Alam ko, mali din naman talaga ang ginawa namin. “Pero kasalanan ba kung nagmahalan kami ni Kuya Rom?” Ang naitanong ko sa sarili. Sa puntong iyon, hindi ko na napigilan pa ang pagpatak ng mga luha ko, lalo na noong marinig ang huling sinabi ng papa kong hindi na niya kami papayagan ni Kuya Romwel na mag-usap at magsama pa.

Bigla akong tumayo at tumakbo papuntang kwarto ko. At doon, nag-iiyak nang nag-iiyak.

Maya-maya, kumatok ang mama ko at pumasok kasama si Kuya Romwel. “Jason, anak... nandito si Kuya Romwel mo. Pinakiusapan ko ang papa mo na makapag-usap muna kayo at kunin na rin niya ang mga gamit niya dito upang ilipat sa kuwarto sa may basement, doon na siya matutulog. 15 minuto lang ang ibinigay ng papa ninoy na mag-usap. Pagkatapos ng 15 minuto ay dapat tapos na sa pagliligpit ang Kuya mo at lalabas na siya ha?” ang wika ng mama ko. At lumabas na siya ng kwarto, iniwan kaming dalawa ni Kuya Romwel.

Agad-agad akong niyakap ng mahigpit ni Kuya Romwel at hinalikan sa labi. Noong kumalas siya, “Tol... baka iyan na ang huli kong halik sa iyo?”

“B-bakit Kuya? Pwede pa naman tayong magkita sa labas nang patago, di ba?”

“Hindi Tol... tama ang papa mo. Malaki ang tiwalang ibinigay niya sa akin. Nasira ko na ito. At ngayon, gusto kong buuin muli ang tiwalang ipinagkaloob niya sa akin.”

“A-anong ibig mong sabihin?”

“Napagdesisyonan ko tol, na tanggapin ko na lang ang alok ni Shane na pumuntang Canada...”

Mistulang gumuho naman ang mundo ko sa narinig, parang piniga ang puso sa sobrang sakit. “A-ano?!! Ang sigaw ko. “Paano na lang ako Kuyaaaa???!”

“Tama lang siguro ito upang tuluyang hindi na tayo ma-tukso sa isa’t-isa, at na maituwid natin ang mga pagkakamali natin...”

“Bakit kuya? Mali ba ang umibig? Sabihin mo kuya mali ba??? May ginawa ba tayong hindi maganda? May inagrabyado ba tayo?”

“Oo… ang mga magulang mo. Natapakan at naagrabyado natin sila.”

“Hindi kuya! Paninindigan natin ang pagmamahalan natin! Hindi ako papayag na umalis ka, hindi!” at tuluyan na akong humagulgol.

Niyakap ako ni Kuya Rom. Hinaplos-haplos ang aking likod, ang buhok, ang mukha. “Tol... huwag kang malungkot. Mahal na mahal kita. Palagi mong tandaan iyan. Ano man ang magyayari, saan man ako magpunta, palaging ikaw ang nasa puso ko.”

“Pero bakit kailangan mong umalis? Bakit hindi mo panindigan ang pagmamahal mo para sa akin?”

“Tol... kapag nagmahal ka, minsan ay kailangan mo ring masaktan upang maramdaman mo kung gaano mo kamahal ang isang tao. Hindi kailangang nand’yan siya palagi sa tabi mo. Minsan, kailangan mo ring magparaya, pagbigyan siyang tuparin ang ninanais at hangarin niya sa buhay, lumipad, lumaya, hanapin ang sarili... Dahil kapag mahal ka niya, sa bandang huli, ikaw pa rin ang hahanapin at babalikan niya.”

“Bakit kailangan mo pang lumayo? Ano ba ang gusto mong patunayan?”

“Ang maipakita ko sa papa mo na kaya kong tumayo sa sarili, maipagmamalaki niya ako, at mabibigyan ko siya sa inaasam-asam niyang mga apo... na siyang magpalaganap sa apelyido niyang ‘Iglesias’”

“Kuya.... hindi ko kayang mawala ka sa akin Kuya. Maawa ka sa akin!”

“Huwag kang mag-alala tol... Babalik ako para sa iyo” ang sabi niya, sabay kalas sa pagkakayakap ko, tinumbok ang pintuan at umalis na.

“Kuyaaaaaaaaaaa!!!!!”

(Itutuloy)