PILYO

WARNING: This post contains explicit scenes and is not suitable for readers below 18.

-----------------------------

Part 1:

Inaamin ko na may pagka-pilyo ako lalo na nung nag-aaral pa lang.Third year high school ako nun, fourteen at tila nasa tuktok ng kapilyuhan. Sabi nga ng mga teachers, nasa stage na to daw, o sa edad na yan ang pinaka-highest point sa discipline-problem ng isang istudyante. Siguro totoo dahil sa level ko din na to ako nagiging sobrang enterprising. Syempre, sobrang init sa katawan; nasa tuktok din ng kalibogan kumbaga.Dahil sa bibo, pinakamatangkad sa klase, may talino, hitsura (hehe – yabang!) at kapilyuhan na rin, pasimuno ako sa kung anu-anong activities sa klase – sanctioned man ni ma’am o sanctioned ko lang (lol!). Ibig sabihin, kung may ipapagawa sa amin ang homeroom adviser namin na related sa subject, ako ang taga follow up. Kumbaga, henchman, teacher’s pet, pabrito sa klase, type ni ma’am, whatever. Malupet. Kaso, lingid sa kaalaman ni ma’am, may sarili din akong underground group, may sariling mga “kampon” at sariling extra-curricular underground activity. Kung may sabayang pagbigkas activity si ma’am sa klase, kami rin ng mga katropa ko ay may sabayang pagjakol. Di nga… totoo yan dre! And I am proud to say that I founded that underground movement singlehandedly, hehehe. Ang kaibahan nga lang sa kaisa-isang activity namin sa activity ni ma’am ay nagla-lock kami ng pinto, lol!Nagsimula lang naman yung “underground movement” namin nung hindi sumipot ang teacher namin sa huling subject ng hapon. Thirty minutes na lang nun bago mag bell at tuluyan ng nagsilabasan ang mga classmates namin maliban sa akin at mga walo pang kabarkada. Dahil sa enjoy kaming nagbabangkaan tila nawala sa isip naming na halos magta-time na pala. Kwentuhan tungkol sa chicks, sa mga crush, sa mga bago. Kahit mga gurong dalaga, di naming pinalampas.“Wow pare, nakita nyo yung substitute teacher naten sa English? Ganda ng lips, sinilipan ko kanina habang nakaupo paharap ng klase. Ay ala e… wala yatang pante. Di ko Makita eh!” sabi ni Jason. Tawanan kaming lahat.“Ang ganda pa ng mukha no? Parang anghel. Tsaka ampula ng lips, siguro sarap tsumupa nun” dugtung naman ni Eman. Yan ang mga hirit ng kwentuhan hanggang sa naramdaman ko na lang na nag-init ang pakiramdam ko. Tumayo ako, isinara ang ilang bintana, at inilock ang pintuan. Nagtaka ang lahat sa ginawa ko. “Mikey anong ginagawa mo?!” sigaw ni Lance.“Shhhh! Wag maingay!” Sagot ko na lang. Bumalik ako sa umpukan, kinuha sa bag ang dalawang page ng bold magasin na ninakaw ko sa kwarto ng Tito at binulatlat yun sa gitna nila. “Gusto nyong magpainit… sige.” Nanlaki ang mata ng mga manyakis, at tila natuyuan ng laway ang mga lalamunan.Ngunit lalong nanlaki ang mga mata nila nung bigla akong tumayo, tinanggal ang sinturon, walang kakyemekyemeng binuksan ang zipper at hinila pababa iyon kasama ang brief. Lumantad ang tigas na tigas at tila nagpupumiglas kong pagkalalaki. Umupo ako, hinimas-himas ang sarili habang nagtinginan ang mga ungas sa di makapaniwalang ginawa ko.Maya-maya, heto, naghubad din si Jason at nakisabay na rin sa akin. Sumonod na rin si Eman hanggang sa kaming lahat na ang nagpapaligaya sa mga sarili namin, lahat ang mga mata ay nakatutok sa dalawang pahinang bold pictures. May mga 15 minuto din yun at halos sabaysabay na kaming nilabasan.“Shit! Basa na ng mga tamod nyo tong magasin ah! Panu pa natin magagamit to?” Tawanan ang lahat.“E di bukas, iba na naman ang magdadala ng bold?” sambit ni Rayjohn. “Ayos! Yan ang gagawin natin. Kada session natin ay may magdadala ng bold magasin. Kung yung naka-assign ay hindi makapagdala, magkukuwento na lang sya ng sex story sa atin, pampagana hanggang sa makapagparaos tayo. Ok ba?” tanong ko sa grupo. “Sang-ayon kami jan!” sigaw naman nila.“Dapat may tawagan tayo!” mungkahi ni Rayjohn.“Alam ko na, ‘JAK’ tawagan naten, as in short for Jakol. At tawag natin sa pagjajakol naten ay SPJ”“Anong SPJ? Tanong ni Lance.“Sabayang pagjakol!” “Hahahaha! OK kami jan, JAK!” sigaw ng lahat.So, nabuo din ang underground movement namin. Syempre pa, may code of secrecy din kami at napagkasunduan namin na kung sino man ang magtraydo at magsiwalat sa sikreto namin, ay may parusa. Di nga lang naming napagdesisyonan kung panung parusa ang gagawin. Three times a week ang session namin. Kumbaga, MWF.May isang beses pagkatapos na ng last subject, dahil sa iyon ang schedule naming ng “SPJ”, atat na atat na kaming lahat. Ngunit ang isang classmate naming babae, si Roselyn, ay nandun pa rin, halos di matitinag sa inuupuan sa kakakopya ng notes sa blackboard. Palibhasa sya ang taga-sulat pag tinamad si ma’am kaya hindi sya nakakasabay sa pagno-note taking namin. Muse namen si Roselyn at majorette din ng banda ng school. Dahil muse, syempre maganda talaga. Matangkad, chinita, makinis ang balat, matungis ang ilong at ang ganda ng lips lalo na kapag ngumingiti. At ang hinahangaan naming lahat, ang legs nya. Sobrang swabe, sarap papakin. Sabi nila, may crush daw sa akin si Roselyn. Sabi nga rin nila, bagay kami. Kaso, sobrang taas ng pride neto, mataray, palaban, masungit… at dahil siguro bata pa, di ko rin alam kung panu diskartehan.“Hoy Roselyn, umalis ka na, may gagawin pa kami dito sa room!” sigaw ni Eman.“Bakit? Room ko din naman to ah. Di gawin nyo ang gusto nyong gawin. Bakit di nyo ba magawa yan kung nandito ako?” ang mataray nyang sagot.Nagkatinginan kaming lahat sa sinabi nyang iyon, sabay tawanan.Marahil ay nainsulto, “Pwes, ayaw kong umalis hanggang nandito kayo!” “Hahahahahahahaha!” Tawanan ulet kami.Dahil mejo napikon na rin ako, nilapitan ko si Roselyn, pinaharap sa kanya ang isang upuan na nasa gilid ng inupuan nya. “Sigurado ka bang di ka aalis habang nandito kami?” “Mr. Mayabang, hindi ka naman bingi, diba!”“Wow, ganda sana, kaso mataray. Kung maghubad kaya ako, di ka pa rin aalis?” ang paghamon ko.“O di maghubad ka? Jows koh naman… yan lang ba? Tagal! Hmpt!” sabay yuko at sulat sa notebook tila hindi siniseryoso ang sinabi ko.“Abababa! Hinahamon ako!” Sa isip ko lang habang nagwawala naman ang mga ka-tropa kong mga manyakis sa kakakantyaw at kakatawa.“Hubarin mo na, Jak Mikey, ipakita mo na!” Sigaw ng barkada.Feeling ko namumula ang mukha ko sa di inaasahang pagkapalaban ni Roselyn at sa napasukang sitwasyon kung saan nagkakantyawan na ang mga barkada. Wala akong magawa kungdi simulan ang pag unbutton ng polo shirt ko at inihagis iyon sa isang armchair, ang mata ay nakatutuk kay Roselyn.Parang wala lang nangyari kay Roselyn. Nakayuko pa rin, tila hindi ako nag-eexist, walang tigil sa pagsusulat. Walang humpay naman ang pagkakantyaw at paghihiyaw ng barkada.Tinitigan ko ang nakayukong si Roselyn. Tila lalo akong na-challenge sa ginawa nyang pag-dedma sa paghuhubad ko ng damit. Tumayo ako, tinanggal ang sinturon at inihagis ulet iyon sa armchair. Wala pa rin syang kibo. Tinanggal ko ang butones ng pantalon at ibinaba ang zipper.Ewan ko pero tila naramdaman ko ang malakas at mabilis ng pagkabog ng dibdib nya. Di ko maintindihan kung na-excite sya, nabastusan, o nagtitimpi sa galit. Ngunit di pa rin sya natinag.“Ayaw mo pa ring sumuko ha. Tingnan naten…” sabi ko sa sarili. At tuluyan ko ng ibinaba ang pantaloon ko, pati na ang brief. Napuno ng hiyawan at kantayawan ng barkada ang buong klase…-------------------------------------------

Part 2:

Parang wala pa ring nagnyari para kay Roselyn. Nakayuko pa rin, kumukopya.“Talagang hinahamon neto pagkalalake ko ah!” sigaw ng utak kong nanggagalaiti. Umupo ako sa tabi ng inuupuan nya at sinimulan kong himas-himasin ang tmutigas kong ari, “Ahhhh…. Sarap mong pag-tripan Roselyn!” Hindi rin nakayanan ni Roselyn ang tagpo na iyon. Dali-dali syang tumayo, naiwan ang notebook nya at ballpen at tumakbong nagsisigaw palabas ng room. “Bastos! Isusumbong ko kayo kay Ma’am!” Tawanan ang lahat, habang dali-dali ko namang itinaas ang brief at pantalon ko, hinayaang nakalaylay ang fly kitang-kita ang puting brief.“Jak Mikey panu na yan, e di mabuking na ang SPJ? Tanong ni Rayjohn.Mejo may kaba din ako sa tanong na iyon ngunit ipinagwalang bahala ko na lang. “Pwes, makikita nya kapag nagsusumbong sya…” sabay dampot sa nalaglag na notebook ni Roselyn at binubuklatbuklat iyon. “Hmm, pati penmanship pede nang pagpantasyahan… Ang gandang magsulat neto” sabi ko sa sarili. Nasa ganung paghanga ako sa mga sulat kamay nya nung aksidenteng mapansin ang isang nakatupi na page at may isang envelope na tila pinakaingat-ingatang isiniksik dun.Binuksan ko iyon at namangha ako nung makita ang isang letrato. “Ako ito ah!” sigaw ng isip ko. Nakabasketball shorts lang ako sa picturte at walang damit pang itaas. Natandaan ko ang picture na iyon na matagal ko na ring hinahanap. Tiningnan ko ang likod nun, may nakasulat, “The cute guy in this picture is my biggest crush! –Roselyn– Tiningnan ko rin ang papel na nakabalot nun. May nakasulat na naman, “To my one and only super crush – Michael. Kahit ganyan ka ka suplado, kayabang... Kaw lagi ang nasa isip ko, ang inspirasyon ko. Ang cute cute mo kasi. Kahit nagseselos ako kapag may mga babaeng nagkukwentuhan tungkol sa iyo, pero, ewan, super crush talaga kita eh. Di mo lang alam kilig na kilig ako kapag nakikita ka sa klase, lalo na sa paglalaro mo ng basketball. Ang galing mo kasi… At alam mo din ba na kahit tinatarayan kita, charing lang iyon. Gusto ko lang kasing mapansin mo. Hmmm! At hmmmmm pa! Mwah!” –Roselyn– Natulala ako sa nabasa.“Jak Mikey, ano yang picture na yan!” “Wala, wala to…” ang pagdeny ko nalang at dali-daling ibinalik iyon sa notebook at isiniksik sa knapsack ko. “Yes!!! Hindi sya magsusumbong, sigurado na ako!” Nagtaka naman ng mga manyakis kong katropa na kung bakit sa kabila ng nangyari, tila tuwang-tuwa pa ako. At dahil sa nalaman kong sikreto, umandar ang pagkademonyo ng utak ko. “Ganun ka pala ha? Sige…” sabi ko sa sariling may nabuong di kanais-nais na binabalak.“Panu mo nasabi na di yun magsusumbong Jak Mike!” ang biglang tanong ni Lance.“Basta, ako na ang bahala dun, hehehe! Wa-is yata ito!” paniniguro kong abot-tenga na yata ang ngiti.“OK, sinabi mo eh! So itutuloy pa ba natin ang SPJ naten?”“Tuloy….!” Sigaw kong di magkamayaw sa tuwa. “Heto nga ready na ako eh!” sabay turo sa di ko pa tuluyang naisarang fly ng pantalon.At isinara namin ang bintana, ni-lock ang pinto habang inilatag naman ni Lance ang dalang bold magasin, dali-daling nagsihubaran ng mga briefs at pantalon na parang mga gago, pumuwestong pinaikutan ang bold magasin at sabay-sabay na nagjakol hanggang sa makaraos…Kinaumagahan, maagang-maaga ako, sadyang inantabayanan ang pagdating ni Roselyn sa may gate ng school. Nung makita nya ako, nanlaki kaagad ang mga mata at naglulundag na tila batang inagawan ng kendi, “Ang notebook ko!!!”“Shhh!” ang lumabas lang sa bibig ko, sabay dilat ko ng mata pagpahiwatig na nakakaagaw pansin ang inasal nya. Iniabot ko kaagad ang isang note na hinablot naman nya kaagad. Binasa, at tila pinag-isipan ng maigi ang laman saka lumingon sa akin. May galit pa rin sa mga mata nya, tumango lang sabay lakad ng mabilis, at di lumilingon.Pagkatapos ng last period na klase sa hapon, nandun na ako sa greenhouse. Iyon kasi ang nakalagay na lugar sa instruction ko kay Roselyn kung saan magkipagkita ako sa kanya sa oras na iyon. Pinili ko ang lugar dahil sa wala halos tao na pumupunta dito, malamig at presko ang lugar at may iba’t-ibang klaseng halaman, giant ferns, orchids, at bulaklak na nakapaligid. Nature trip kumbaga. RomanticNaghanap ako ng isang magandang lugar at naupo sa may damuhan hawak-hawak ang mahiwagang notebook ni Roselyn. Mayamaya, may narinig akong mga yapak. Si Roselyn. Tumayo kaagad ako, “Hey! Buti naman at dumating ang secret admirer ko. Heto peace offering ko.” Sabay pitas ng isang African daisy galing sa flower pot at iniabot yun sa kanya.“Peace offeringin mo yang mukha mo. Kapal! Akin na yung notebook ko!”“Aba… taray ka pa rin ah. Ako na nga itong nag-offer ng peace eh!”“Wala akong pakialam sa peace offer mo. Cheap neto, magbibigay lang ng peace offering, nakaw pa!”“Ah, so gusto mo yung binibili na bulaklak, ganun! Pwes, sineswerte ka!” “Kung ayaw mong ibigay yang notebook ko, isusumbong na talaga kita kay ma’am!” pasigaw nyang sabi, hindi pa rin pinansin ang bulaklak na iniaabot ko sa kanya.“Aba… at talagang super mataray to!” sa loob-loob ko lang. Sa inis, itinapon ko ang bulaklak sa harapan nya. “Ah… Miss masungit, kung gusto mong magsumbong, sige magsumbong ka. Pero baka nakalimutan mo – ito o…” at binulatlat ko ang envelope kung saan nakalagay ang sulat nya para sa akin kasama na ang picture ko. “O ano, kaya mo bang ipahamak ang super crush mo? Ha? Kawawa naman ang crush mo…” pangungutya ko.Kitang-kita ko sa mukha nya ang sobrang pagkagulat. Tila di inaasahan na sa notebook pala nya na iyon nakatago ang sikreto nya. “Bakit nasa iyo yan! Akin yan! Ibigay mo sa akin!” sigaw nya.“Mag please ka muna” sabi kong pangiinis.“Please…” tugon naman nya na klaro sa mukhang napilitan lang.“Dry naman ng please mo, kulang sa feeling. Kiss ka nalang kaya sa pisngi ko… Kahit ganyan ka, pweding ko nang pagtyagaan yan” at pilyong inilapit sa mukha nya ang pisngi ko.“Ano ka artista! Ayoko nga!” ang biglang pagtataray na naman.Tila nag-init ang tenga ko sa narinig. “Pwes, di ko ibabalik sa iyo to!” “Mikey please…” pagmamakaawa na ni Roselyn.“Bakit ko ibibigay sa iyo ito. Akin ang picture na to, at ang nakasulat sa papel dito ay para sa akin. Kaya akin na to!” pasigaw kong sabi. “O sige, magsumbong ka nalang kay ma’am…” At inihagis ko ang notebook nya. Bumagsak ito sa damuhan, katabi ng African daisy. “Yan na lang ang isosoli ko sa iyo.” Sabay talikod at alis.Tila napatunganga sya sa pag walkout ko. “Isusumbong kita kay ma’am! Bastos!” Ang pahabol nyang sigaw.“Di magsumbong ka. Sabihin mong naghubad ako sa harap mo at nakita mo yung akin na hinihimas-himas ko pa” ang sigaw ko ring nakatawa ng malakas. “Pagkatapos mong magsumbong, basahin mo ang naka-post sa bulletin board dahil malamang nandun na rin naka post ang sulat mo para sa sikreto mong super crush. Kaw din… malalaman ng buong campus ang pagnanasa mo sakin.” Walang nagawa si Roselyn kung di ang tumahimik. Nilingon ko ulet sya. Nakita kong pinulot nya ang notebook at pagkatapos, ay iyong African daisy. Tiningnang maigi, inamoy-amoy tsaka ininsert sa notebook.“Uy… nakita ko yan!” ang pahabol kong sigaw. “Tarantado!”“Thank you!” “Bwesit!”Napatawa nalang ako, napailing, dama ang sobrang pagkaproud sa sarili sa tila tagumpay ko sa tagpong iyon. “Huh! Love talaga ako ng babaeng yun!”At di nga nagsumbong si Roselyn. Feeling ko, nanalo pa rin ako. “Taray mo kasi. Kala mo, ikaw na ang pinakamaganda dito sa campus” sabi ko sa sarili.Sa mga araw na nagdaan, hindi nya na ako pinapansin. Tila hindi na ako nag-iexist. Pag nakita ako nyan na lumalapit sa lugar kung nasaan sya kahit na hindi sya ang pakay ko, kusa na syang lumalayo. Ngunit hindi pa ako tapos sa kanya. May balak pa rin ako. Naghintay lang ako ng tamang panahon. Sa isip ko, magtatagumpay pa rin ako sa gagawin sa kanya. “Nandito kaya sa akin ang makapangyarihang pangontra!” pagmamalaki ko.Isang araw, may ipinakilala si ma’am na bagong practice teacher, si Miss Lorraine. Mga edad 19 lang siguro. Maganda, matangkad, maputi, sexy, at kapag ngumiti, tila ma mesmerize ka. Ngunit ang sobrang turn on ko, at naming mga ka-tropa sa kanya, ay ang kanyang boobs. Ahhh, bakat na bakat at sa cleavage pa lang, ulam na kumbaga. Sa pag iintroduce pa lang sa kanya sa klase ni ma’am, nagpapapansin kaagad ako sa kanya. At sa tingin ko, umepekto ang drama ko. Laging nakangiti na sa akin si Miss Lorraine at laging ako ang tinatanong, pinapasagot sa mga questions nya sa klase, tinatawag kung may ipapagawa tulad ng paglinis ng board, pagbubuhat ng mga audio at visual materials nya, at kung anu-ano pa. At napansin din yun ng mga katropa ko. “Jak Mikey, tila may crush sa iyo si Ma’am Lorraine ah!” pagpaparinig ni Rayjohn nung makita si Roselyn na nakatayo lang sa isang tabi.“Hayaan nyo silang magpantasya sa kin, hehehe” ang buong pagyayabang kong sagot habang sinulyapan si Roselyn. Kitang-kita ko ang pang-ismid nya na tila nagmamaktol ang utak at sinabing “Yabang! Grrrrrrr!” Ako naman nakangiting-aso na bumubulong-bulong, “Hehehe, asar-talo!”. Alam ko, nasaktan ang puso nya. Pero, yun naman talaga ang gusto kong mangyari eh. Sobrang taray kasi, at mataas pa rin ang pride.Sa totoo lang, type ko rin si Miss Lorraine. May isang beses na naglaro ako ng basketball at naging pisikal ang laro. Nagkasuntukan at nagkaroon ako ng black eye. Itinakbo kaagad ako ni Miss Lorraine sa clinic. Nakaupo ako sa silya at sya ay paharap sa akin. Habang nilalapatan nya ng gamot ang black eye ko, ang mata ko naman ay nakatutuk sa boobs nya na nasisilip sa may collar ng blouse habang sya ay yumuyuko. “Shit!” Sambit ng utak kong di magkamayaw. Di ko mapigilang tigasan sa ginawa nyang nagpahapdi ng konti sa mata, ngunit nagpainit naman ng katawan ko. Di ko alam kung hahawakan ang braso ni Miss Lorraine, kunyari nasasaktan ako, hahaplusin ba iyon o ang mukha nalang nya, o hipuin nalang diretsahan ang boobs. At ewan ko ba, feeling ko sinasadya din nyang ilapit sa akin ang dibdib nya at ang mukha nya ay halos idikit na rin sa mukha ko. “Ano ba to? Iniisip kaya nito na wala pa akong experience? Dadakmain ko na ba? Arrrggggghhh!” sigaw ng utak kung naalipin na ng sobrang libog. Talagang gusto ko ng magpaputok sa eksena palang na iyon. Ewan ko kung napansin din ni Miss Lorraine ang pagpupumiglas ng ari ko sa ilalim ng basketball shorts sa harapan lang nya. Ang ginawa ko nalang pagkatapus nya akong gamutin, ay dumeretso ng CR at dun nagmamariang-palad, pinakawalan ang naguumapaw na libog sambitsambit ang katagang “Miss Lorraine-Miss Lorraine-Miss Lorraine-Miss Lorraine-Miss Lorraine-Miss Lorraine-Miss Lorraine-Miss Lorraine-Miss Lorraine-Miss Lorraine-Miss Lorraine-Miss Lorraine-Miss Lorraine!” hanggang sa tuluyang pumulandit ang katas ko sa toilet bowl. At tsong, madami. Ibig sabihin, libog na libog talaga, hehehe.Araw iyon ng SPJ namin. Marahil ay dahil confident na kaming laging ginagawa iyon at wala namang nakakapansin, nalimutan naming isara ang pintuan ng classroom. Nasa bandang may pintuan pa man din ako nun at tapos na silang lahat ng mga katropang magparaos. Naka pantalon na, at handa nang umuwi. Dahil sa hindi pa nga ako tapus, ang iba sa kanila ay naka upo na lang at pinagmasdan ako ako, nagtatawanan habang ako naman ay di magkamayaw sa pagmamadali. Bilis-bilis-bilis-bilis-bilis-bilis at bilis pa... Nasa tuktok na ako ng sarap at handa ng lumabas ang tamod ko nung biglang bumukas ang pintuan ng kwarto kung saan din ako nakapwesto. “Ahhhhh! Ahhhh! Ahhh!” ang sambitsambit ko at tamang-tamang pumulandit na ang dagta ko nung iyong pasok din ni Miss Lorraine at kitang-kita ang paggalaw pa rin ng kamay ko na nakahawak sa tigas na tigas ko pang ari. Nanlaki ang mga mata nya, nakatutuk sa ari ko…-------------------------------------------

Part 3:

Tila bigla akong tinamaan ng kidlat sa tagpong iyon, di malaman ang gagawin. At sa sobrang pagkataranta, hinayaan ko nalang ang sariling tumayo sa harap ni Miss Lorraine, ang dalawang kamay takip-takip ang matigas ko pang ari, ang tamod ay nagkalat sa armchair kung saan din nakalatag pa ang bold na magasin.“Ah, e… good afternoon po Miss Lorraine!” ang nasambit ko lang na parang basang sisiw na nakakaawa. Feeling ko nabanat ng husto ang mukha ko sa sobrang hiya, nangangatog ang tuhod habang dinig ko ang pigil na pagtatawanan ng mga honghang kong ka-tropa. Hindi pa rin nakakibo si Miss Lorraine sa sobrang pagkabigla.“May naiwanan po kayo Miss?” ang tanong ko ulet, ang mga kamay ay nakatakip pa rin sa ari ko, nanginginig ang buong katawan na baka bulyawan ako at irereport sa principal. Nabuhayan lang ako ng loob nung makita ang pagngiti nya at nagsalita. “Tapos ka na? Isuot mo ang brief at pantalon mo. And…” dugtong nya nung dali-dali akong tumalikod upang hilahin pataas ang brief at pantalon. “Don’t be ashamed, I saw it already...”Napatunganga ako’t napatingin sa kanya sabay harap at hinayaang nakalawit ang ari at itinaas ang brief at pantalon. Tila may gumapang na init sa katawan ko sa narinig. Nahiya man, ngumiti pa rin ako sa kanya. Di ko alam kong tama pero ang nasambit ko nalang ay, “Thank you Miss…” Ginantihan nya ang ngiti ko sabay talikod, “And clean up your mess!” Ewan kung nagbibiro lang si Miss nung sabihin nya yung linyang “I saw it already”. Pero ibang kiliti din ang naramdaman ko sa sinabi nyang iyon. “Jak Mikey, buti hindi nagalit si Miss Lorraine!” sabi ni Jason.“Malaki ang tama sa iyo si Miss Lorraine, Jak Mikey! Iba talaga ang level ng ka-pogihan mo!” dugtong naman ni Lance.Ngingiti-ngiti nalang ako. “Hindi, baka sanay lang makakita ng ari si ni Miss!” at tawanan ang ka tropa. Parang wala lang nangyari nung lumabas na kami ng room.Kinabukasan sa homeroom session namin, si Miss Lorraine ang naghandle ng discussion. Tungkol iyon sa katawan at mga pagbabago, puberty stage, adolescence, growing up problems. Part ng sex education kumbaga. Ok naman ang presentation ni Miss Lorraine at nakikinig ang lahat. Pero naging wild yata ang discussions nung biglang magtaas ng kamay si Roselyn sabay irap sa akin.“Yes Roselyn!” pag acknowledge ni Miss Lorraine sa kanya.“Can I ask about masturbation?”Biglang hiyawan ang grupo namin at ang ibang mga lalaki na rin sa klase. Bulong ko naman sa mga katropa ko, “Maga Jakos, siguro nagmamasturbate din si Roselyn ano?” na lalong nagpapalakas naman ng tawanan namin.“Silence!” Sigaw ni Miss Lorraine na nakatutuk ang paningin sa direksyon namin, na sya din naman naming ikinatahimik. “Yes Roselyn, what about it?”“Is it normal for boys to masturbate?”Lalong lumakas ang hiyawan ng klase lalo na ang mga lalaki, ang mga babae naman ay abot-tenga ang ngiti na nakatingin sa aming mga lalaki, feeling nila naisahan kami.Ngunit kalmante lang ang sagot ni Miss Lorraine. “I would like to use the word ‘curiousity’. When boys reach that age, they tend to become curious with what goes on with their body. And with what they learn form others or from magazines, they tend to feel the urge to experiment… And yes, it is normal. But, everything that is excessive is absolutely unhealthy.”Tumango-tango naman ang mga lalaki, kasama na ako, na tila na redeem ang dignity sa pagpapasaring na tanong ni Roselyn. “Ang galing ng sagot ni Miss…” sabi ko sa sarili. “Ngayon, tayo naman ang titira sa mga babae” bulong ko sa mga ka-tropa, sabay taas ng kamay.“Yes, Michael!” turo sa akin ni Miss Lorraine.“A… Miss, is it also normal for girls to masturbate?” sabay tingin kay Roselyn.Biglang nag boo ang mga babae sa akin samantalang ang mga lalaki naman ay nagpalakpakan at naghiyawan. Ang ibang mga babae ay sumisigaw ng “mga manyakis! Mga manyakis!” habang sumisigaw naman ang ibang mga ka-tropa kong, “Umamin na kayo! Nagmamasturbate din kayo!”Halos magbatuhan na ng mga aklat at notebooks ang mga estudyante sa tagpong iyon. At dahil nahirapang kumontrol sa matinding hiyawan, umakyat nalang si Miss Lorraine sa teacher’s table sa harap ng klase at dun tumayo sabay sigaw ng, “Class, silence! Silence!”Syempre, biglang natahimik ang lahat nung Makita si Miss Lorraine na nakatayo na sa ibabaw ng lamesa. Ang mga babae ay natahimik dahil naawa kay Miss Lorraine ngunit kaming mga lalaki, natahimik dahil halos lumuwa na ang mga mata namin sa magagandang legs ni Miss Lorraine na tumambad sa amin. At sa suot ba namang halos mini-skirt na, tila naiimagine ko ang umbok ng kanyang ari na halos uusli na. Natuyo bigla ang lalamunan ko at napalunok ng laway.Nung mapansin na natahimik na ang lahat saka bumaba ng lamesa si Miss. “Ok… this is my answer to Michael’s question: Girls are not as aggressive and as enterprising as boys. Generally, girls are more conservative when it comes to changes in their body. They are more of afraid than of being enterprising; more of compliant than of being experimental. And for your question if it is normal for girls in that stage to do that…? My answer is generally, no. It’s because girls are not that aggressive, not that enterprising with what goes on with their body.”Palakpakan naman ang mga girls sa explanation ni Miss, habang nakatingin sa akin, lalo na si Roselyn na pinalabas pa ang dila sa pang-iinis sa akin.Napakamot nalang ako sa ulo. “Daya ni Miss. One-sided. Walang katorya-torya yung sagot. Palibhasa, babae din!” ang bulong ko nalang sa mga katropa ko. “Itanong mo nalang kaya Jak Mikey kung nagmamasturbate si Miss Lorraine…” patawa ni Rayjohn. “Nakita mo yung panty nya kanina?”“Tadu! Panu ko makita... Hindi yan nagsusuot ng panty!” bulong ko sabay tawanan kaming magbarkadang full-bloodied na yata ang pagkamanyakis.Nakatayo na kaming lahat upang magsiuwian na nung, “Ah… Michael, please stay behind, I need to talk to you.” Pahabol ni Miss Lorraine.Tumingin sa akin si Roselyn, naintriga, ramdam ko ang pagseselos. Binitiwan ko naman ang pilyong ngiti, pagmamayabang, “O, kasalanan ko bang ma-in love sa akin si Miss Lorraine?” Sa isip-isip ko lang habang nakatingin sa kanya.Inirapan naman nya ako, nagmamaktol at tila bumubulong, “Mayakis!” at sabay talikod na.Tiningnan din ako ng mga katropa na lahat ay nakangiting-malisyoso. Kinabahan naman ako nung kami nalang dalawa ni Miss Lorraine ang naiwan. Para akong maiihi o matatae sa di maiiwasang malisyosong pag-iisip. “Shit! Pagagalitan kaya nya ako dun sa nakita nya sa akin? O nagustuhan nya bay un at at… arrgggghhhh!” Tila may gumagapang na naman na kiliti sa katawan ko nung maalala ang sinabi nyang “Don’t be ashamed. I saw it already!” at sabayan pa nung pagtayo nya sa ibabaw ng teacher’s desk sa harap ng klase kanina na halos nakita na ang umbok nya sa ilalim ng skirt.“Michael!” Tawag ni Miss sa akin.“A, e.. yes, Miss…” ang sagot kong tila biglang nabuhusan ng isang baldeng malamig na tubig sa gitna ng pagmumuni-muni, binitiwan ang hilaw na ngiti. “Miss… sorry po talaga dun sa nasaksihan nyo kahapon Miss… di ko na po uulitin” ang pag-explain ko na parang isang batang nanghingi ng tawad.“A… wala iyon. Just be careful the next time around, and don’t abuse it…” sabi nyang nakangiti.Napawi din ang pangamba ko. “Sarap naman ng ngiti neto! Sarap kagatin ang mapupulang lips” sigaw ng utak kong nagsimula na namang alipinin ng libog. Napako yata ang tingin ko sa mga labi ni Miss at sa kaiimagine na mahalikan ang mga labi nya kaya, “Michael! Jan ka pa ba?” Tila bigla akong nagising. “A, opo. Opo, Miss. So, ano nga po ba ang pakay nyo sa akin?”“I just want to ask for your assistance. I was asked by your teacher adviser to structure the class bulletin so I need you to come tomorrow at 5:30 in the morning. Is it ok with you?”“Yun lang po ba?”“Yes. At ibigay ko nalang sa iyo ang susi netong room just in case you come earlier.”“Sige po.” Ang sagot ko. Tila biglang nawalan ako ng lakas. “Kala ko kung ano na. Haaaaahhh! Bad trip!” pagmamaktol ng utak ko. Ngunit may excitement din akong nadama sa nalamang magkita pa din kaming dalawa lang kinabukasan ng umaga.Hindi ko rin maintindihan kung bakit masyadong maaga ako pinapunta ni Miss sa school samantalang Sabado naman iyon at walang pasok. Ngunit hindi na ako nagtanong pa. “Baka may iba pa syang gagawin na personal kaya ganun kaaga sa school sya.” Inisip ko nalang ang ganun.Alas kwatro palang handa na ang lahat sa akin. Nakapaligo na, matagal nag-toothbrush, mabango, naka-gell ang buhok, bagong T-shirt ang suot at dahil wala namang pasok, nakamaong. Poging-pogi. At upang madagdagan ang pogi points, pinitas ko ang isang pulang rosas sa garden ng mommy ko at dinala. “Ah… tingnan natin kung walang mangyari sa diskarte ko na to” bulong ko sa sarli. Nasa room na ako mga alas 5 pa lang. Inilagay ko ang bulaklak sa flower vase sa teacher’s table. Nung mag 5:30 eksakto, nakapasok na si Miss sa classroom. “Shit! Tangina, ang sexy!” sambit ng utak ko. Naka-maong din si Miss, naka-puting shirt lang din na bakat na bakat ang katawan, lalo na ang pinagpapantasyahan ko at ng lahat ng mga lalaking estudyante sa campus – ang malulusog at tayong-tayo na boobs ni Miss. “Good morning Miss!” bati ko sa kanyang nakangiti.“Good morning Michael! An aga mo ah!”“Opo! Nasa akin kasi ang susi, kakahiya naman po kung ma-late ako!” Sagot ko naman. Nung maupo na si Miss Lorraine sa upuan nya sa teacher’s desk, napansin kaagad nya ang bulaklak sa flower vase. "Saan galing to, Michael?" tanong kaagad."Ah, dala ko po, Miss...""Para sa akin?" sabay tawa.Napatawa na rin ako, "Opo!""Wow... sweet naman" at inamoy-amoy nya ang bulaklak.Natuwa din ako sa pagkapansin nya sa bulaklak na dala ko. "May bayad yan Miss" bulong ng utak kong malisyoso. Nakakondisyon na talaga ang utak kong mag-structure kami ng bulletin board at handa na ako kung may ipa-cutout, ipadikit, ipalinis, etc nung tinawag nya akong lumapit sa kanya. Akala ko, may i-aabot na gunting o materials na gagamitin kaya nya ako pinalapit. Nung nasa harap na ako ng mesa, “Ikot ka dito, dito sa tabi ko!” Umikot nga ako sa mesa at nung nasa tabi na nya, bigla syang tumayo. Nagkadikit ang mga mukha namin. Natulala naman ako, lumakas ang kabog ng dibdib. “Miss...?” tanong ko nalang dala ng kalituhan.Di sya sumagot. Bagkus, inilapit pa nya ang dibdib nya sa dibdib ko, ang mga mata ay nakatutuk sa mga mata ko. Ramdam ko ang pag-init at ang pagdaloy ng kiliti sa buong katawan lalo na nung madampi sa dibdib ko ang mga boobs nya na tila sinadyang idiniin-diin pa. Dahil sa tumigas na ang ari ko na bumubundol naman sa harapan nya. Mejo tinablan ako ng hiya. Kaya, tinanong ko nalang sya tungkol sa gagawin namin. “A, e… Miss, nasaan na po iyong mga materia – Uhhhmmmmmmpppppppppptttttttt!” Ang nasambit ko nalang di na magawang maipagpatuloy pa ang sasabihin gawa ng pagdiin nya ng mga labi nya sa mga labi ko sabay lock ng mga kamay sa ulo ko…-------------------------------------------

Part 4:

Tila napakabilis ng mga pangyayari. Hinayaan ko nalang na paglaruan ng mga labi ni Miss ang mga labi ko. Hindi ko malaman ang gagawin. Naalimpungatan ko na lang na ipinasok ko ang isang kamay ko sa ilalim ng t-shirt nya atsaka hinimas-himas ang kanyang boobs. Naalipin na ang utak ko sa sobrang kiliti at sarap sa ginawang laplapan namin ni Miss habang hinihimas-himas ko naman ang kanyang dibdib.Maya-maya, bumaba ang mga labi ni Miss sa leeg ko, Dali-dali kong tinanggal ang t-shrt. Ibayong kiliti naman ang nadarama ko sa ibang klaseng ginawa nya. Muli nya akong hinalikan hanggang sa bumaba ang mga ahlik nya sa leeg, at sa dibdib ko. Pinaglaruan ng mga dila at bibig nya ang nya ang mga utong ko at sinisipsip-sipsip iyon. Di ko mapigilang mapaungol. Sa tindi ng init na nadama ko, ramdam kong lalabasan na ako sa punto pa lang na iyon. Dali-dali kong binuksan ang zipper ng pantalon ko, ibinaba iyon kasama na ng brief at hinawakan ang tigas na tigas kong pagkalalaki. Akala ko hanggang jakol na lang ako. Ngunit bumaba pa ang mga labi ni Miss sa may parteng harapan ko at isinubo nya ang matigas kong ari.“Ahhhhhh, Ahhhhhh! Ahhhhhhh!” ang nasambit ko nalang. Kitang-kita ko ang paglabas masok ng ari ko sa magagandang mga labi ni Miss Lorraine. Ramdam ko rin ang sarap na sarrap nyang nadarama sa kanyang ginagawa. Umusog ako ng konti at isinandal ang puwetan sa may desk at itinukod ang dalawa kong kamay dun. Marahan ko ding ikinakanyod-kanyod ang balakang ko hanggang sa maramdaman ko na lang na lalabasan na ako. Tila alam ni Miss na malapit na ako sa sukdulan at pabilis ng pabilis na ang ginawa nyang pagtsupa sa ari ko samantalang binilisan ko naman ang pagkanyod sa bunganga nya. Kitang-kita ko ang pagpulandit ng tamod ko sa magandang mukha ni Miss Lorraine. “AHHHHHHHH, AHHHHHHHH! AHHHHHHHH!” ang malakas na ungol kong pinakawalan.Tila wala lang nangyari nung matapos linisin ni Miss Lorraine ang mukha nya, at nakapagbutones na rin ako ng panatalon. Hinalikan nya ako ulet sa labi saka bumalik sa upuan.Ngunit, tulala pa rin ako sa nangyari. Umupo nalang ako sa upuang harap ng mesa ni Miss at nagtanong. “Miss a.. e... san na po ba yung gagawin naten?” “Wag na... Tapos na” ang tugon lang nya sabay bitiw ng nakakalokong ngiti. Dahil sa sarap na naranasan sa mga kamay ni Miss, itatanong ko pa sana kung kailan ulet sya magpapatulong sa pag structure ng bulletin namen. Ngunit naunahan na ako ng hiya. Kaya nagpaalam na lang ako at dali-daling tinungo ang pintuan ng silid aralan, ngingiti-ngiti sa sarili at may pasipol-sipol pa. “Mukhang swerte yata ang bulaklak na napitas ko kaninang umaga sa flower pot ng mama ah.” Bulong ko sa sarili. “Sikreto lang naten yun ha?” dugtong nya bago ako makalabas ng pinto.Tumango lang ako, sabay bitiw ng pamatay na ngiti.Simula noon, naging mas close pa sa akin si Miss. Syempre, di maiwasang magduda ang iba kong mga ka-klase, lalo na si Roselyn at ang mga katropa kong manyakis.Isang araw, hindi nakasipot ang isang teacher namin kaya naisipan kong magpuntang library. Serious mode ako sa oras na iyon, nag-reasearch. Kahit naman kasi ganun ako ka pilyo, nag-aaral din naman ako kahit papano. Nasa gitna ng katinuan ang utak ko ng mapansin kong nakaupo pala sa harap ko ang best friend ni Roselyn na si Maila, nag-iisa. Inikot ko ang paningin sa paligid, nagbakasakaling nandun din si Roselyn. “Himala, tila hindi yata sumama sa best friend nya.” Bulong ko sa sarili.Tila umandar na naman ang pagka-pilyo ko, inisip kong kausapin ang best friend nya at asarin din. Tumayo ako, tumabi ng upuan kay Maila. “Ehem!” pagparamdam ko nung mapansin na kahit sa palipat ko ng upuan, tila dinidedma pa rin ako.Lumingon sya, ngumiti. At bumalik sa pagsusulat ng notes.“Himalang di mo yata kasama ang best friend mong masungit?” tanong ko.“Ah... si Roselyn. Nandun nasa hospital. Na-ospital kasi ang mama nya at sya ang nagbabantay.” Paliwanang ni Maila.“Hah? Bakit? Anong nangyari sa mama nya?” Tila bigla din akong natauhan sa nalaman at mejo tumino ang takbo ng utak.“Nag-collapse na lang eh. Pero ok na daw ngayon, na over-fatigue lang. Baka bukas makalabas na ng hospital” Napatigil si Maila at binitawan ang may pagka-lokong ngiti. “Uy... concerned sya sa best friend ko!” “Hindi ah. Ano ka... Syempre, nagtataka lang ako bakit di kayo magkasama ngayon samantalang halos magkapalit na ang mga mukha nyo sa sobrang dikit sa araw-araw eh!” paliwanag ko. “At... Bakit pala sya ang nag-babantay, hindi ang papa nya?”Tiniklop ni Maila ang kanyang notes na tila nakukulitan. “Sige, sasabihin ko sa iyo ang totoo ha, para naman tantanan mo na ang best friend ko sa kakaasar. May problema ang pamilya ni Roselyn... OK?”“Ha?” ang pagkabigla ko.“Oo. At may trauma ang kaibigan ko sa mga nangyari sa pamilya niya. Nahirapan pa syang tanggapin iyon.”Di ko alam ang naramdaman sa narinig. Kahit hindi ko alam ang buong estorya, tila lumambot ang puso ko para kay Roselyn. “Ganyan pala sya.” Bulong ko sa sarili. “Kaya ba sya masungit sa mga lalaki?” tanong ko.Tumango lang si Maila. “At lalo na sa iyo!” sabay dilat ng mata at turo sa mukha ko. “Bakit? E, di ba crush nya ako? Super crush pa nga eh!”“Dahil marami kang babae!” pasigaw nyang sabi, nakadilat ulit ang mata.Napakamot ako sa ulo ko. “E, di ko naman siguro kasalanan kung magkakagusto sa akin ang mga babae, di ba?”“Yun na nga eh. Di mo kasalanan pero pinapatulan mo. Sandali...” biglang napahinto si Maila. “Nanliligaw ka ba kay Roselyn?”“Hindi ah!” Ang tila taranta kong sagot. “Bakit ako manligaw dun, e ang taray-tary nun. Ayoko sa babaeng mataray.” Dugtong ko.“E bakit interesado kang malaman ang buhay niya. O-uyy! Kinikilig ako.” Biro nya.Ngumiti lang ako. “O sige Maila, salamat ha. At sabihin mo kay Roselyn, sana ok na ang mama nya.” At kinuha ko na ang knapsak ko at tumayo.“Ok. Wala man lang regards para kay Roselyn?” Sinuklian ko nalang ng isang pilyong ngiti ang tanong nyang iyon at tumalikod na.Hindi ko lubos maintindihan ang nararamdaman sa nalalaman. Tila bigla akong naawa sa kalagayan ni Roselyn, ngunit humanga na rin sa katatagan nya. Sa kabila ng problema nya sa pamilya, hayan nangunguna pa rin sa klase, masipag pa at active sa mga school activities.Simula nun, tila bumait na rin ako sa kanya. Kapag nakita ko sya, nginingitian ko na, hindi na pinapasaringan o kaya’y iniisnab. Ang masaklap, ganun pa rin sya sa akin. Kapag nginitian ko, iniirapan lang ako. Kung lalapit naman ako sa kanya, sya naman iton magwa-walk out. At di ko rin maintindihan kung bakit the more na iniignore nya ako, the more din na nasasaktan ako, or nacha-challenge. At sya nalang palagi ang laman ng isipan ko. “Shit! Na in love na kaya ako?” sigaw ng utak kong tila natuliro na rin sa mga pangyayari.Nagkataon din iyon na may isang lalaking trasferee sa school namin na galing sa ibang bansa, sa ibang section na-assign. Mestiso-Amerikano si Marvin at sa unang araw pa lang na pagsulpot nya sa campus, talk-of-the town na kaagad. Marami din ang nagka-crush, maraming curious, maraming gustong makipagkaibigan. Sikat. Dahil sa naguluhan na ang isip kung papano mapalapit kay Roselyn, ginamit ko ang pagkakataon na iyon upang gumawa ng anonymous na sulat para sa kanya. Inihulog ko iyon sa post office upang di ma-trace. “Hi, Roselyn! You don’t know me yet but I heard a lot about you. I hope you can be my friend. I’m your secret admirer. I got my YM: maverick_xxxc@yahoo.com. I hope to keep in touch with you, - on Friday at 8pm? I’ll be there. I hope I’m not being too pushy. - Your secret admirer –“Dahil walang pangalan, inaakala ni Roselyn na galing iyon sa bagong salta. Pati din kasi ang YM ay magkasingtunog sa panagalan nya. Sa classroom nila binasa ni Maila at Roselyn ang sulat. Tila na-figure out ko ang pinag-usapan nila habang binabasa ito. Nagtatatalon si Maila, kilig na kilig na tila sinasabi kay Roselyn, “Sige na makipag-chat ka mamaya! Sya yan, si Marvin!” na halata namang tila dry ang pagtanggap ni Roselyn. Hindi ko alam kung kakagat sya sa imbitasyon sa sulat ngunit alas syete palang ng gabi, nandun na ako sa internet cafe upang magsign up ng isang bogus account. Eksaktong alas otso nung may mag pop out na message, “Hello! This is Roselyn. How are you?”Sa tuwa, di ako magkamayaw sa pagsagot sa kanya. “I’m fine. Tks for accepting my offer of friendship... How are you?”“Do you understand tagalog?” tanong nya.May sumundut na guilt naman sa akin sa tanong nyang iyon, di malaman kung sasabihin na ba ang totoo na ako yun at di ang bagong saltang si Marvin. “Oo naman...” ang sagot ko nalang.“Ah... ok” sagot nya.“May... boyfriend kana ba? Sorry for the question, you may not answer it, hehehe” tanong ko ulet.“It’s ok. Wala pa... at ayaw ko pang magka-bf”Tila na-excite ako sa sagot nya. “Pero naman siguro may crush ka sa campus...”“Meron, kaso ayaw kong pag-usapan sya.”Lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko. “Bakit naman?”“Masyadong bilib sa sarili, mayabang, arogante, playboy, at manyakis...” “Araykupo!” sigaw ng utak ko at muntik na akong malaglag sa kinauupuan. “Sandali sino ba ang crush mo, if you don’t mind?”“Wag na.. basta ka-klase ko sya.”“Hahahaha! Bullseye!” sigaw ko naman sa sarili, proud na proud na ako pa rin pala ang crush nya. “Ah.. ok. Pero yun lang ba ang ikinagalit mo sa kanya? Baka naman panlabas lang nya yun?” sagot ko sa message nya.“Hindi. Naalala ko ang papa ko sa kanya...” “Bakit? Ano naman ang kinalaman nya sa papa mo?”“Ahhhh.. Mahabang estorya eh. At madrama” ang maikling tugon nya, tila ramdam ko ang pagbuhos ng lungkot sa mga binitiwang message.“Try me. I’m listening...”“Kasi... lahat ng mga characteristics ng papa ko ay nasa kanya – guapo, playboy, easy-go-lucky, irresponsible... at higit sa lahat, madaming babae at mayabang.”“Ah.. ganun? Pero alam mo bang hindi naman lahat ng mga lalake ay pare-pareho?” pagdepensa ko.“Pare-pareho lahat! Lalo na kapag playboy...”“Bakit, ano bang ginawa ng papa mo? Sorry to ask ha, and you may not answer…”“Bakit ba feeling ko, parang kilala na kita, hehehe. Nakakahiya nagdrama pa talaga ako, wag na lang...”“Kung nahiya ka, please don’t be. I’m here as a friend to listen, to prove to you that hindi lahat ng mga lalake ay pare-pareho. But... it’s up to you na rin if you feel I don’t deserve your trust.” “Sige na nga... baka mamaya, magtampo ka pa.”“Cool!” sabi ko. "Hehehe! Kumagat sa drama ko" ang tawa ng utak kong naalipin ng kapilyohan.“Five years old palang ako noon nung iniwan kami ng papa para sa ibang babae. Playboy ang papa ko. Palibhasa guapo, maraming babae at kahit sinu-sino pinapatulan. At di lang yan, iresponsableng ama pa. Simula nung iwanan nya kami, hindi na ito nagpakita pa sa amin. Halos wala na akong matandaan sa hitsura nya o magandang bagay na nagawa nya para sa akin o sa amin. Mama ko na lang ang nag-alaga at nagpalaki sa amin ng kapatid kong lalaki. Naranasan ko ang sobrang hirap sa buhay na halos hindi makakain ng talong beses sa isang araw. Minsan nga, dahil sa konting pagkain sa mesa, hindi iyon ginalaw ng mama ko, kami ang inuuna nya, malagyan lang ng laman ang mga tyan namin. Hanggang sa makapaghanap ng trabaho ang mama ko, nagkaroon ng steady na income at natuloy ang pag-aaral namin. Kaya, mahal na mahal ko ang mama ko. Kahit sobrang hirap, itinataguyod pa rin nya ang mga pangangailangan namin. Di ko alam kung anong gagawin kapag nawala sya. Ngunit sa papa ko, matinding galit ang nabuo para sa kanya dito sa puso ko. Alam mo bang ang pinakamasaklap kong naranasan ay hindi yung wala kaming makain kungdi yung walang maramdamang ama na sumusuporta, umaalalay, tumutulong, at higit sa lahat magbigay ng pagmamahal? Naiinggit ako sa mga kaibigan ko o kakilala na buo ang pamilya, sama-sama ang lahat sa hirap at ginhawa... Kaya, isinusumpa ko na hindi mangyayari sa akin ang nangyari sa buhay ng mama ko.”Tila binuhusan ako ng malamig na tubig sa nalamang hinagpis ng kalooban nya. Di ko alam ang sasabihin. Marahil sa pagkaawa ko sa kanya at sa kagustuhang sumaya sya, tila naging makabuluhan ang mga binitiwan kong mga salita para sa kanya. “Hindi nga kita masisisi kung ganyan nalang ang galit mo sa lalaking crush mo. Pero sa totoo lang, hanga ako sa katapangan mo. Sa kabila ng nangyari sa pamilya mo, naging proud ang mama mo sa iyo. No. 1 ka sa klase, aktibo sa mga school activities, at tinitingala ng mga kapwa estudyante. Di ba dapat maging proud ka pa rin?”“Thanks.”“At sabi nila, lahat daw ng mga bagay na nangyayari sa buhay ay may dahilan, at may katuturan.”“Ewan ko. Siguro nga. Masakit lang talaga para sa akin eh.”“OK lang yan. Ganyan talaga, iiyak ka, feeling mo nag-iisa kalang sa mundo. Pero that’s normal. There’s a time to cry, to grieve, but there is also a time to laugh, to move on, and to enjoy life, diba? At ang sabi rin nila, don’t cry over spilled milk. And I think it’s time you get on with life, enjoy it, make the most of it, and make everyone proud of you.”“Hehehe. Galing mo mag-advice. Parang ang tagal-tagal na talaga nating magkakilala no? Ansarap mo palang kausap.”“Tks! Kaw din, sarap ka-chat. Honest, sincere…”“Kaw naman magkwento sa buhay mo plis...”“Ha?! A, e ano naman sa buhay ko ang gusto mong malaman?”“Yung buhay mo sa Amerika...”Tila bigla akong binatukan sa message nya. “Patay, mabubuking na ako! Paano ba to…?” tanong ng tuliro kong utak… -------------------------------------------

Part 5:

“Pano mo pala nasabi na galing akong Amerika?” tanong ko habang kinakabahan na sa maari pa nyang isunod na tanong.“Di ba ikaw si Marvin? Yung transferee galing Amerika?”“Taena! Di ako yun! Mas gwapo ako kesa dun!” Pagmamaktol ng isip ko, nalilito kung ano ang isasagot. “Hehehe!” ang nai-type ko nalang na sagot.“Sige na plis... Kwento ka na.”“A... Bahala na! Nasimulan na to kaya sige, panindigan nalang!” bulong ko sa sarili “AmeriKa? Ano ba... A! Yung snow, malamig at kulay puti pa din sya, hehehe!”“Lol! Palabiro ka pala. E, ano bang mga magagandang lugar sa Amerika?”“Shit! Panu na to!” sigaw na ng utak ko. “A, wag na nating pag-usapan ang mga lugar dun. Alam mo mas maganda pa rin dito, yung mga lugar sa Bohol, Palawan, Puerto Galera, Boracay, hundred islands…” “Oo nga, pero iba kasi yung sa ibang bansa eh. Ito na lang... yung white house, nakita mo na?”“White House?!!” Napakamot na ako ng ulo, ang mga mata nakatutuok sa kisame na para bagang ang kasagutan ay nandun. “A, eh… Yun, puti pa rin yung kulay nya at ang mga nakatira dun, mga kuwago, hahahaha!” “Kaw naman, di ba yun ang tirahan ng prisedente nila?” “Ganun ba? Kala ko ba Malakanyang! Hehehe! Jowk po. A, e.. Roselyn, alis na pow ako. May pupuntahan pa kasi ako at late na ako. Ingat ka!” Ang pag alibi ko nalang.“Ay... sayang. O sige, ingat ka at nice chatting! Sandali.. my number ka? Text kita.”“Hehehe! Yari ka!” sigaw ko sa sarili. “0921085333. Bye!”At naka-eskapo din ako. “Yes!” Ang nasambit ko, di magkamayaw sa nalamang ako pa rin pala ang crush niya. At dahil sa nalamang kwento ng buhay nya, di ko na rin maintindihan ang sarili. Kung ang dati ay tila inetsapwera ko nalang sya, inaasar at niloloko, ang pumalit dun ay ang matinding pagkaawa sa nalamang paghihirap ng kalooban nya ng dahil sa ginawa ng ama at sa paghahanap na rin nya sa pagmamahal nito... Naramdaman kong lalo syang napalapit sa kalooban ko. Maaga pa lang nandun na ako sa classroom namin, nang eespiya kay Roselyn at Maila kung ano ang magiging reaksyon nila tungkol sa pagchachat namin. Mayamaya, pumasok na ang dalawa at kitang-kita ko ang pagka-excited ni Maila, kinikilig habang kinukulet si Roselyn.“Ano ba... kwento ka naman kung anong pinagcha-chat nyo!” ang narinig kong tanong ni Maila. Kahit di sila kalapitan, dinig ko pa rin ang kanilang pag-uusap. “Ano pa bang ikikwento ko, e di yun, tinanong nya kung may bf na ako”“Tapos... anong sagot mo? Daliii!” “E, di wala.”“E, liligawan ka ba daw nya?” “Tange! Hindi ah. Nagtanong nga kung may crush ako eh” ang mejo pabulong na sabi ni Roselyn sabay tingin sa kinaroroonan ko, tila sinisigurong di ko marinig ang sinasabi habang ako naman patay-malisya, kunyari seryosong nagbabasa ng aklat.“Hahaha!” Sa isip ko lang. “Kala mo ha...”“Talaga?! E, anong sagot mo?” ang halatang pigil din na pagsalita ni Maila.“Syempre, e di sinabi ko!”“Yan?” sabay palihim na pagturo ni Maila sa akin.“Shhh! Ano ka ba! Wag ka ngang ganyan! Gusto kong burahin na ang demonyong yan sa bokabolaryo ko! Di ko sinabi ang pangalan no!” bulong pa din ni Roselyn. “Hay naku. Bat mo pa kasi sinabing meron, e di ma turn off na yung tao sa yo!”“Heh! Kaibigan lang naman yung tao eh. Tsaka, di ko sya type...”“U-owwww!” Biro ni Maila. “Dahil na naman jan!” turo ulet ni Maila sa kinaroroonan ko.“Hahaha!” Tawa ko lang sa sarili habang kunyari tuloy-tuloy lang sa pagbabasa. Proud na proud. “Syeeet! Ang wafu ko talaga! Patay na patay sa kapogihan ko!”Nahinto lang ang pag-uusap nila nung pumasok na ang guro namin sa subject na iyon.Sa araw na iyon ang scheduel ng SPJ ng grupo namin. As usual, nandun kaming walong magkabarkada nagpaiwan sa room pagkatapos ng last subject. Turno iyon ni Rayjohn na magdala ng bold magasin. Ang problema, nalimutan nyang magdala.“Sige, magkwento ka nalang ng sex story. Ok ba sa inyo mga Jakos!” tanong ko sa tropa. Nakita kong nag-aalangan si Rayjohn, siguro hindi makaisip ng kwento.“Kung di ka magkwento, Jakolin mo isa-isa ang mga titi namin!” pahabol ko.“Hahahahaha!” Tawanan ang lahat. “OK kami” sigaw ng grupo. “Pero mas gusto ko tsupa!” hirit ni Lance. Tawanan ulet.“Ako naman ang titira sa pwet!” dagdag naman ni Eman. Lalong lumakas ang tawanan. Kantyawan, hiyawan“Ok, magkwento na lang! Kakatakot na kayo ha, hindi tayo talo!” ang sagot ng tila nagmamaktol na si Rayjohn. “Good! Sabi ko dahil totohanin talaga namin yan. At dapat yung nakaka- L na storty ha? Pag hindi, Lagot ka.” Dugtong ko.“Si Miss Lorraine ang ikwento ko...”“Ok sa amin yan!” sigaw ng grupo.At nagsimula nang magkwento ni Rayjohn “...Halos gabi na iyon at nasa bahay na ako. Nagkataong naiwanan ko pala ang cellphone ko, di matandaan kung saan ko naiwanan. Ginamit ko ang cp ng papa ko upang i-dial ang number ko baka sakaling jan lang sa paligid. Aba, may sumagot, at si Miss Lorraine! Sa classroom ko pala naiwan. Sabi nya na nandun pa sya sa classroom at nagtsitsek sa mga tests namin. Tinanong ko kung pwede kong puntahan sya at kunin ang cp malapit lang naman ang bahay namin. Umuo naman sya kayat dalidali kaagad akong pumunta sa school. Halos walang katao-tao na nun sa campus maliban na lang sa dalawang guards. Nung nasa classroom na ako, laking gulat ko nalang nung pagbukas ko ng pinto, bigla nalang akong hinblot ni Miss Lorraine, itinulak pasandal sa dingding at niyakap, hinalikan sa bunganga...”“Sandali! Totoo ba yan?” pag interrupt ko sa kwento.“Hahahahaha! Tawanan ang mga ka-tropang manyakis. “Nagselos yata si Jak Mikey!”Tumawa lang si Rayjohn. “Sikretttt!” “Siguraduhin mong hindi dahil pag totoo yan, dila mo lang ang walang latay!” pananakot ko. “Sige ituloy mo na! Libog na libog na ako!” Ngumiti lang ang lahat habang kagaya ko, hawak-hawak din ang kanilang mga tigas na tigas ring ari, parang mga gago, sinasabayan ang kwento.“So yun... naghalikan kami habang kinapa-kapa ko ang matambok nyang dibdib hanggang sa di ko na matiis at binuksan ko na ang zipper ng pantalon ko at ipinalabas ang tigas na tigas ko ng ari. Hinawakan ni Miss Lorraine iyon at pinaglaruan. Tapos nung di pa siguro sya nakontento, isinubo nya ang ari ko. ‘Ahhhhhh! ‘Ahhhhhhh!’ ang pigil kong halinghing. Sarap na sarap ako sa ginawang paglabas-masok ng ari ko sa bunganga ni Miss. Matagal… Maya-maya, tumayo sya at hinawakan ang kamay ko, itinuon iyon sa ari nya. Iginapang ko ang kamay ko sa ilalim ng palda nya at ipinasok iyon sa panty. Shit! Basang-basa na sya habang pini-finger ko. Pumiglas sya ng bahagya nung naipasok ko ang dalawang daliri at simulang ilabas-masok iyon. ‘Ahhhhh! Ahhhhhh! Ahhhhhhhh! Ahhhhhh!’ napaungol sya..... Nilalaro na rin ni Miss Lorraine ang ari ko habang walang tigil ang paglabas-masok ng mga daliri ko sa bukana nya. Sa sarap na naramdaman ko sa ginawa ni Miss at sa narinig na pag-uungol din nya sa bawat labas masok ng daliri ko sa kanya ay halos di ko na makayanan at puputok na ako sa tagpong iyon.” “Wag muna! Patagalin mo muna dun, di pa ako handa” sigaw ni Jason. Tawanan.“Tuluyan ko ng ibinaba ang pantalon at brief ko at humiga sa sahig, di alintana ang dumi dun. Tinanggal ni Miss ang panty nya at hinayaang nakalaylay ang palda, nagmamadaling inupuan ang ari ko. Kumanyod ako ng kumanyod, hawak-hawak ang balakang ni Miss. ‘Ahhhhhhhh! Ahhhhhhhh! Ahhhhh!’ sabay kaming ummuungol na tila napuno sa ungol ang silid-aralan. May mga limang minuto sigurong nasa ganung ayos kami nung maramdaman ko na lang na lalabasan na ako, “Anjan na ako Misssssssssssssssssssssss! Ummmppt!’ ang nasambit ko habang binilisan naman ni Miss ang pag taas-baba ng kanyang pwetan sa kandungan ko.”“Ahhhhh! Ahhhhhh! Upmttttt!” Ang ungol naman naming mga ka-tropa, halos lalabasan na rin. Nasa dulo na kaming lahat sa sarap at nasa puntong lalabasan na nung biglang bumukas ang pinto. Si Miss Tala, ang matandang dalagang mabagsik na guro namin sa Religion. Kitang-kita ko sa mukhan nya ang pagkabigla nung makita kaming lahat na hawak-hawak pa ang rin ang mga ari namin, ang iba ay dumudura pa ng tamod. Nanlaki ang kanyang mga mata, napanganga at itinakip bigla ang kamay dun, napa-antada, sabay sigaw ng, “My God! My God! What are you doing!!!” at kumaripas na ng takbo tila nawala sa katinuang nagsisigaw. “Susmariyosep! Susmariyosep! Susparyoseppppppppppp!!!!”Bigla din kaming natauhan at mabilis na itinaas ang mga brief at pantalon, nag-unahan sa paglabas ng kwarto na tila may bombang itinanim dun sa loob. “Panu na yan Jak Mikey, lagot tayong lahat bukas! Sigurado nasa Principal’s office na tayo at ang masaklap, yung kantyawan!”“Ok lang. Akong bahala.” Ang pag encourage ko sa mga ka-tropa. “At yung kantyawan, wag nyong intindihin yun! Alam naman natin nag jajakol ang lahat, diba? Pag may nagsabing di sya nagjajakol sabihin nyo sa akin kung sino yun at ipapakita ko sa kanya at ituturo ang tamang pagjakol!” Tawanan lang ang lahat.Kinabukasan sa klase, ramdam ko na ang kakaibang tingin ng mga estudyante sa akin. May mga nag-uumpukan na ang mga mata’y nakatitig sa akin tapos magbubulungan sila. Yung iba ay may patamang nagbibiruan, nagtatawanan. “Sana naka-video, hahahahahahaha!” Binale-wala ko na nalang iyon. Ang matinding kaba na naramdaman ko ay ang magiging reaksyon ni Roselyn sa eskandalo na kinasasadlakan ko.Nung nandun na ako sa loob ng classroom, naupo kaagad ako, inilatag ang knapsack sa sandalan ng upuan at inilatag ang cp ko sa armrest. Nandun na sina Roselyn at Maila, nagku-wentuhan. Nung makita nila akong nandun na pala ay bigla silang huminto sa pag-uusap. Tila ako ang pinag-uusapan nila at pinapakiramdaman ang kilos ko.Mayamaya, nagsalita si Roselyn, patama. “Alam mo Maila, ang ayaw na ayaw ko sa isang lalaki, ay iyong manyakis! Eiiiiwwwwww! Kadiri to the max! Kakahiya! Grabe!” sabay lingon sa kinaroroonan ko.Pigil lang ang pagtawa ni Maila, tinapik ang balikat niya, pagpapahiwatig na tantanan na ako.Ngunit nagsalita pa rin si Roselyn. Hindi alintana ang mga classmates na nakatingin na sa amin. “Buti nalang meron pa ring lalaking matino na nakikipagkaibigan sa akin, magaling mag-advice, naiintindihan ang kalagayan ko, at higit sa lahat, nakapagpapatawa sa akin. Magcha-chat pa nga uli kami mamaya eh!” pasaring pa rin nya, walang kaalam-alam na ako rin pala yung lalaking tinutukoy nya at alam na alam na nag-iimbento lang sya dahil wala naman kaming usapan na mag-chat uli mamaya. Ngingiti pa rin si Maila, patingin-tingin sa akin, tila nagmasid kung ano ang magiging reaksyon ko.Hindi pa rin ako naimik. Pakiwari koy isa akong basang sisiw, ginaw na ginaw at nakakaawang tingnan. Di ko malaman kung aalis, iiyak sa hiya at sag alit, o sapakin na ang mukha nya. Nagtimpi pa rin ako. Ngunit tila hindi na maawat ni Roselyn sa pagpapasaring. “Heto pa nga o, may number syang ibinigay sa akin. Sandali ha at tatawagan ko.” At dinayal nga nya ang number.Syempre, number ko yung binigay ko sa kanya kaya’t nag-ring ang cp ko na nasa armchair ko lang., naka-full volume pa naman.Nagulat si Maila nung mag-ring yung cp ko sa pag dial nya sa number ng inaakalang si Marvin. Nataranta na rin ako at upang hindi mahalata, di ko nalang pinansin ang cp ko sa armrest kahit ring ng ring ito. Namatay din ang tunog. Syempre, walang sumagot. Kaso, dinayal ulet ni Roselyn ang number at nung mag ring ulet iyon, di rin nya natiis. Lumapit sya sa akin hawak-hawak pa ang cp nya. Dahil di ko alam kung anong gagawin, di ko na nagawang tumayo o umiwas. Nababalot man sa matinding kaba, tiningnan ko na lang siya habang papalapit sa akin. Nung nasa harap na sya ng upuan ko, nakatayo at matulis ang binitawang tingin sa akin, galit na nagsalita, “O ano, di mo ba sasagutin?”Feeling ko natuyuan ng dugo ang mga ugat sa mukha ko sa putla at nanginig. “A... e... hehehe. Hayaan mo na sya!”“Sagutin mo!!!” ang sigaw ni Roselyn, nakatitig sa akin, tila nagbabaga na ang mata sa galit.“E… e...”-------------------------------------------

Part 6:

Nakatunganga na lang ako sa kinauupuan di malaman ang gagawin. Nakatutuk naman ang mga mata ni Roselyn sa mukha kong ramdam ko ang pamumutla sa matinding kaba. Hawak-hawak sa isang kamay ang cp nya, pinapakinggan ang patuloy na pagring ng cp ko at ang kabilang linya sa cp nya.“O ano, di mo ba sagutin yan?!!” sigaw nya ulet, ang mga mata ay nagliliyab pa rin sa galit.“A.. e... di sige, sagutin!” ang pangingimi ko namang sabi sabay hablot ng cp sa armrest. Nung tiningnan ko ang keypad ng nagriring ko pang cp ay bigla kong naisipan na pindutin pasikreto ang silence button imbes na ang answer button neto sabay tuon sa tenga ko at nagkunyaring may kausap. “Hello! Ey.... Camille! Napatawag ka…? Owww? Talaga? Kaw naman... kagabi nga lang tayo nagdate e namiss mo na kaagad ako? Ganyan mo naba ako ka love?” sabay tawa ng malakas. “Wag kang mag-alala, kaw lang ang nag-iisang Camille ko. Wala ng iba, pramis! Anu…? Ibang babae? Walang binatbat yan silang lahat sa iyo. Mabait at sobrang ganda mo kasi. Mwwwwwaaaaahhhhhh! Love you! O sige na at may asungot na nakikinig dito!” at ipinasok ko na sa bulsa ang cp, ngingiti-ngiti pa rin sa nalusutang gusot.Tiningnan ko si Roselyn na tila napako sa kinatatayuan di makapaniwala sa nasaksihan. Pansin ko naman ang pigil na pagtatawanan ng mga manyakis kong katropa. Sa sobrang hiya, bigla syang tumalikod at kumaripas na ng takbo palabas ng classroom at nagsisigaw, “Ang yabang-yabang! Mamatay ka na sana. Tamaan ka sana ng kidlat! Arrgggghhhh!” Ewan ko din ba. Di ko na rin maintindihan ang naramdaman ko para kay Roselyn. Naaawa, gusto ko syang sundan, mag-sorry at magpaliwanag. Ngunit tila may pumigil din sa akin, isang parte sa akin na puno ng kapilyuhan, tuwang-tuwang nakikita syang napipikon at naaasar.Hinayaan ko nalang syang makalabas. Sinundan naman sya ng best friend nyang si Maila. Pinatay ko na rin ang cp ko, panigurong di na ulet maisahan.Halos lunch break na nung sinabi sa akin ng adviser namin na pinatawag daw ako ng principal. Alam ko na ang dahilan nun, yung nahuli kami ni Miss “Sungit” Tala, teacher namin sa Religion nung ginawa namin yung SPJ namin. Dali-dali ko namang tinungo ang office.Nung nasa loob ng office na ako, nandun na din ang mama at papa ko. Para akong basang sisiw na sinermonan ng principal, tatango-tango lang ang mga magulang ko. At ang matinding parusa, pagka-suspinde ng dalawang araw. Para sa akin, ok lang iyon. Ngunit para sa mama ko, may hiya at awa din akong naramdaman para sa kanya. At sa papa ko? Sobrang kaba. “Sigurado, bugbug na naman ang aabutin ko sa kanya.” Sigaw ng utak ko. At, yun nga ang nangyari. Pagdating ko palang ng bahay, nakatikman ko kaagad ang bagsik ng mga sipa at suntok ng papa ko. Syempre, kasama na dun yung pabalik-balik na sermon. Tiniis ko nalang. Talagang may ginawa din naman akong kahihiyan. Ngunit ang di ko lang matanggap-tanggap sa papa ko ay ang tila di ko maramdamang pagmamahal. Yan ang issue ko sa kanya.Anyway, napag-alaman ko din na ang iba pang mga kasamahan ko sa SPJ ay suspendido din sa klase. Hapon iyon ng unang araw ng pagkasuspinde namin, binisita ako ng mga katropa. Nagdala ng dalawang malalaking bote ng alak si Lance. “Mga Jakos, i-ienjoy natin ang pagkasuspinde natin!” sabi nya. Tawanan lang kami.“Ey, dun tayo kina Ate Ann! Maganda dun dahil private ang lugar at game na game si Ate.” pag imbita ko sa kanila kahit ang totoo, ayaw ko lang mahuli na naman ako ng papa ko at katakot-takot na bugbog na naman ang matikman.Si Ate Ann pala ay sya yung babaeng nagbinyag sa akin sa... alam nyo na – kamunduhan. Japayuki at may kabit na Hapon na umuuwi lang sa kanya ng dalawang beses sa isang taon. Kaibigan din sya ng ate ko at simula nung mga eight yrs palang ako at wala pang kamuwang-muwang, lagi ng kinukurot nyan ang pisngi ko, nanggigigil kumbaga, kapag napadayo ng bahay namin. At bibiruin nyan ang ate ko at mga barkada nya na naka-reserve na daw ako sa kanya at sya ang magtuturo sa akin ng kamunduhan. Hindi ko pa alam ang ibig sabihin nyang iyon. Pero di mabura sa isip ko ang mga sinasabi nyang iyon dahil nakakaloko ang mga tawanan nilang mga magkabarkadang babae. Kaya’t nung nagpatuli na ako, hindi talagang mapigilan si ate Ann na busisiin at pagtitingnan ang nangangamatis ko pang ari. At nung gumaling iyon, talagang pinanindigan nya ang binitiwang salita na reserved na ako sa kanya at sya ang magbinyag sa akin. Yan ang di ko malilimutan kay Ate Ann. Twelve years pa lang ako nung una akong makatikim ng tunay na butas, sa kanya. Sa kanya ko rin nalasap ang tunay na sarap ng ice cream (Hehe!). Twenty-five pa lang si Ate nun. Simula nung makuha ni Ate ang pagka-virgin ko, halos dalawang beses isang linggo nya na akong pinapapupunta sa bahay nya kapag wala ang Hapon.“Sino ba yun?” tanong ng mga katropa.”Basta... masarap dun” ang pag explain ko nalang. “Malapit lang dito!”Tuwang-tuwa si Ate Ann nung makita ako na may mga amoy-beybi pang kasama, mga mukhang anghel sa kainosentehan at sariwang-sariwa, walang kamuwang-muwang. Ang di nya lang alam, mga lantong na ang mga hinayupak at mga manyakis pa. Tila walang ipinagbago sa anyo si Ate. Sariwa pa ring tingnan kahit sa edad nyang 28. Sexy, maganda, makinis at maputi. Tila nasa 20 - 23 lang ang ayos. Palibhasa maaruga sa katawan, maraming pera, at maginhawa ang pamumuhay. At ang isa sa mga turn on ko kay Ate Ann maliban sa mga boobs na malulusog ay ang kanyang mga labi at mapuputing mga ngipin. Kumbaga, kissable talaga. Labi pa lang, ulam na kumbaga. Makahalikan mo lang si Ate, pawi lahat ang gutom mo, ang problema mo. Malimutan mo ang lahat ng bad trip sa mundo.“Woi Mikey Boy, naligaw ka. Wala bang pasok?” ang tanong kaagad ni Ate Ann.“Nasuspended po kaming lima Ate. Dalawang araw kaming bawal pumasok sa skul.” Ang sagot ni Lance. “Pasaway kasi...” dugtong naman ni Rayjohn.“Ah...” tumango si Ate. “At ano naman ang ginawa nyong kabulastugan? Sa mga mala-anghel at inosente nyong pagmumukhang yan?” Tawanan. “Mga manyakis kasi... Nahuli kami ng Religion teacher na sabay na nagjakol sa loob ng classroom!” sabi uli ni RayJohn. Tawanan ulet.“Di nga...? Totoo?” tanong ni Ate, di makapaniwala sa narinig, tiningnan ako.Napangiti nalang ako at tumango. Ewan ko ba. Ngunit ramdam kong may pagkapilyo ang binitiwang ngiti at titig ni Ate sa aming lima.“Ah, Ate, pwedi ba kaming mag-inuman dito? Mahirap kasi sa bahay, baka mahuli pa kami ng papa ko. Alam mo naman gaano kahigpit sa akin yun! May dalang alak kasi tong barkada ko.” “Oo ba? Walang problema, Mikey Boy. Ikaw pa. Ano bang gusto nyong pulutan at ipagluluto ko kayo” ang masayang sabi ni Ate.“Wag na Ate, nakakahiya sa iyo.”“A, hindi. Sige, mag-inuman lang kayo jan...” at pinaupo kami ni Ate sa sala nya, habang diretso naman syang nagtungo sa kusina.“Ang sarap dito, Jak Mikey! Kompleto sa gamit, malalaki ang speakers sarap sa sound trip, may malaking TV, ang lambot pa ng sala set.” Sabi ni Jason habang ipinalabas na ang bote ng alak.“Sabi ko sa inyo eh! Sandali, punta muna akong kusina at kukuha ng baso at ice, tagay system tayo ha?” at pumasok na akong kusina.Nung nasa kusina na ako, kinuha ko ang isang baso sa lalagyan. Nagulat nalang ako nung biglang tampalin ni Ate ang pwetan ko. Nung humarap na ako sa kanya, bigla din nya akong niyakap, hinipo-hipo ang harapan ko at siniil ng halik ang mga labi.“Ummmmppp!” napaungol ako ng bahagya. Tila may kuryenteng biglang dumaloy sa buong katawan at naramdaman ko kaagad ang pagtigas ng ari ko. “Maya na natin ituloy Ate, mag-iinuman pa kami.” Ang sabi ko sabay dakma sa malulusog nyang susu, hinihimas-himas iyon ng ilang sandal at tumalikod na pabalik ng grupo. “O sige, simulan na ang tagay!” sabi ko sa tropa. Tinuntun ko ang remote control ng stereo at nagpatugtug ng FM music.“Waaahhh! Galing ng background!” sigaw nila.Halos mangalahati na kami sa bote ng alak nung sumali na si Ate, daladala ang isang tray ng crispy pata. “O pulutan muna!” sabi ni Ate.“Waaahhhh1 Sarapppp naman! Swerte talaga namin dito!” hirit ko kay Ate.“May mas sasarap pa jan. Heto, nakita nyo tong playing cards na to?” at inilatag ni Ate ang baraha sa mesang nasa gitna lang namin. “At nakita din ba ninyo ang mga kendi sa plastic bag na to?” sabay latag naman nya sa isang supot na kendi. “Maglalaro tayo ng lucky nine. Kung sino ang may pinakamataas na punto sa inyo, susubo ako ng kendi at ilipat nung nanalo ang kendi na nasa loob ng bibig ko sa bibig nya gamit lang ang mga labi at dila. Ngayon, kapag ako naman ang may pinakamataas na punto sa inyong lahat, pipili ako ng isa sa inyo na sya namang susubo ng kendi at kukunin ko yun sa bibig nya gamit lang din ang mga labi at dila ko… Ano, ok ba?” Nagkatinginan kaming lima, binitiwan ang mala-demonyong ngiti. “Okay sa olrayt!” sigaw ng mga manyakis.“Waaahhh!” sigaw naman ng utak ko. “Hindi talaga mauubusan ng pakulo si Ate!” Habang umiikot ang tagay, nagsimula na kaming maglaro ng card. Unang round ng laro, ako kaagad ang nanalo. Kumakabog ang dibdib ko sa kakaibang trip ni Ate na iyon. Pinagmasdan ko muna si Ateng kunin ang isang kendi sa supot, binalatan iyon at isinubo. Pigil naman ang hininga ng mga manyakis kong katropa, tila tulo-laway na nakatingin sa akin na lumapit at umupo na sa tabi ni Ate Ann. Tinitigan ko muna at pinagmasdang maigi, binusog ang mga mata sa pagsamsam ng mga bibig ni Ate sa kendi. Nang-aakit at nanuksong ang mga labi niya. “Shitttt!” sigaw na naman ng utak ko. “Ang sarap papakin ng mga lips ni Ate! Grabe! Tinigasan na ako. Tangina!” At dali-dali kong siniil ng halik ang mga labing iyon, ang dalawang kamay naka-lock sa ulo nya. Nilaro-laro ng mga labi ko ang kaloob-looban ng bibig ni Ate. Gumanti din ng paglaro-laro ng mga labi at dila nya si Ate. Matagal, at di ko na pinansin pa ang kendi. Sinamsam ko nalang ang lasa ng mga naghalong laway at lasa ng kendi na palipat-l;ipat ng pwesto sa mga bibig namin. Tila gutom na gutom ako at wala sa katinuang nilaplap ng nilaplap ang mga labi ni Ate.Natauhan lang ako nung biglang nagsalita si Jason. “Mikey Boy! Tirhan mo naman kami! Hindi naman yata kendi ang tukoy mo eh! Daya neto!” Habol-habol ang paghinga, kumalas din ako sa laplapan naming ni ate. “Ah, sorry ha.” Ang sabi ko nalang.“Nasaan ang kendi?”“A, e… nalunok ko eh!” Tawanan.Pinagpatuloy pa rin naming ang laro at ang sunod na nanalo ay si Jason. Dahil wala pang karanasan, tila pinapawisan sya ng malamig at nanginginig. At nung maglaplapan na, si Ate mismo ang humawak ng ulo ni Jason at tinuruan siyang humalik. Pakiramdam ko lumulutang si Jason sa sarap ng una nyang karanasan sa halik na iyon.Naglaro ulet kami at ang sumunod ay si Lance. Kagaya ni Jason, first time ding laplapan nya iyon. Tinuruan din syang maigi ni Ate Ann.Hanggang sa kaming lima na ang nakahalikan ni ate. Alam ko, bitin na bitin ang mga ungas, sumasakit ang mga puson habang tirik na tirik naman ang mga bukol na bakat na bakat sa mga pantalon namin. Ngingiti-ngiti lang ako. Alam kong dahil sa pati si Ate ay lasing na din, di yun papayag na walang milagrong mangyayari sa amin sa mga oras na iyon.Nasa kalahati na kami sa pangalawang bote nung magsalita na naman si Ate. “OK, iba naman ang procedure naten. Kung sino ang talo sa laro, ay may huhubaring parte ng damit nya. Okay pa rin ba?”Nakangiti lang ang mga honghang. Halos tulala nung marinig pa ang sinabi ni Ate. Tulala dahil sa kalasingan, sa experience ng unang halik, at sa hubaran na magaganap. Tuluyan na ring naalipin ng kalibugan ang utak ko...-------------------------------------------

Part 7:

At naglaro nga kami ng ulet ng baraha kung saan ang parusa ay hubaran ng parte ng damit. Unang natalo si Ate Ann sa unang round. Dahil lasing na rin sya, walang kakyeme-kyeming hinubad ang T-Shirt nya. Tawanan kaming lahat, palakpakan. Tila plano talaga ni Ate ang gagawing laro dahil nung hinubad nya na ang T-shirt, tumambad kaagad ang tayong-tayo at malulusog nyang susu. Ramdam ko ang lakas ng kabog ng mga dibdib ng mga katropa kong virgin pa ngunit lantong na. Ang sunod na biktima ay si Jason, na dahil may kasamang babae, tila nahihiya pang maghubad ng T-shirt. Tapos, ay si Rayjohn, si Eman, at si Lance. Huli akong natalo ngunit dahil nalilibugan na, ang hinubad ko kaagad ay ang jeans. Hindi ako naka-brief noon kaya bumulagta kaagad ang tigas na tigas ko nang ari. Tawanan ang lahat. Tumayo ako at nagsayaw-sayaw, hinimas-himas ang sarili at pagkatapos ay humarap kay Ate Ann na agad namang hinawakan ang tayong-tayong pagkalalaki ko at at dali-daling isinubo sa bibig nya. Sa nasaksihan ng mga katropa, lalong uminit ang mga katawan nila, natuturete. HInayaan kong maglabas-masok sa bunganga ni Ate Ann ang matigas kong ari, tuluyan na ring hinubad ko ang pang-itaas kong damit. Hinawakan ko ang ulo ni Ate Ann at inayudahan ang pagurong-sulong ng ulo nya sa harapan ko. “Ahhhhh! Ahhhhh! Sige pa Ate… Ahhh! Sarapppp!” ang ungol ko. Habang nasa ganung posisyon kami, sinenyasan ko ang mga katropa na maghubad na at lumapit sa amin. Si Lance, pagkatapos hubarin ang pantalon at brief ay dali-daling dinakma kaagad ang susu ni Ate na umiindayog pa habang tinatrabaho ang ari ko. Pumwesto naman sa kabilang tabi ni Ate si Rayjohn, nilantakan ang isang susu ni Ate. Sina Eman at Jason naman ay nakontento nalang sa paghipo-hipo sa makinis at maputing likod ni Ate habang himas-himas ang mga sarili. Maya-maya, sinenyasan kami ni Ate na umupo ng nakahilera. Mabilis naman kaming sumunod. Nauna si Eman, sunod si Jason, tas si Lance, si Rayjohn, at ako. At isa-isang nilalaro ni Ate sa bibig nya ang mga ari namin. Napuno ng ungol ang buong kwarto. “Tangina, lalabasan na ako! Ahhhhhh!” Sigaw ni Lance habang sinusubo ni Ate ang ari nya. “Ako rin! Ahhhhh!” sigaw naman ni Eman, hawak-hawak ang ari nya na pumulandit na ang tamod.Napangiti nalang ako. Maya-maya, humiga na si Ate at pinapaligiran namin. Hinimas-himas namin ang ang buong katawan nya. Ako, kahalikan ni Ate, habang sin Eman at Rayjohn naman ay abala sa sa kahihimas ng magkabilang susu niya. At dahil nasa babang parte sina Jason at Lance, sarap na sarap naman nilang nilalaro ang maselang parte ni Ate ng pagkababae ni Ate ng kanilang mga daliri. “Uhhhhmmmm! Ahhhhhhh!” ungol ni Ate. Hanggang sa di ko na matiis at pinatabi ko na sina Lance at Jason, pumwesto sa may paanan, inangat ang dalawang paa ni Ate at ipinasok ang tigas na tigas kong pagkalalaki. Itinukod ko ang dalawang kamay sa sahig, diretso ang mga paa, at ang dalawang paa naman ni Ate ay nasa balikat ko, naka-push-up position kumbaga, sa ilalim ko nakaipit si Ate. “Ahhhhh! Ahhhhh!” Ang magkasabay na ungol namin ni Ate. Umindayog ako ng umindayog, sinamsam ang sarap sa bawat paglabas-masok ng ari ko sa ari ni Ate. Isang minuto, dalawang minuto, tatlong minuto, hanggang sa pabilis ng pabilis at tila mababaliw na si Ate sa sarap, pabaling-baling ang ulo sa kama. Lalo ko pang idiniin at isinagad ng husto ang pagkalalaki ko sa bawat pagbayo. Sumigaw na si Ate ng, “Mikey Boy, uhhhhhhh… anjan na, anjan na!” na sya ko namang tinugun ng, “Sabay tayo Ate, lalabasan na akoooooooohhhhh! Ahhhhhhhhhh!!!” At pumulandit na ang katas ko sa loob ng pagkababae ni Ate.Dali-dali naman akong tumayo at hinayaang sumunod si Rayjohn. Ibinuka nya ang hita ni Ate atsaka ipinasok ang ari nya doon. Tila nanginginig si Rayjohn sa unang karanasan niyang iyon. At nung makapasok na ng buo ang pagkalalaki nya, kitang-kita ko naman sa mukha nya ang ibayong sarap na nuon lang nya naranasan. Pati pag-indayog nya sa kaselanan ni Ate ay pahinto-hinto, may pag-aalangan. At hindi pa yata naka isang minuto ay nilabasan na. Napangiti lang si Ate, naintindihan ang pagkawalang muwang ni Rayjohn. Sumunod naman si Jason. Kagaya ni Rayjohn, halos ganun din kabilis natapos. Sumunod si Lance, at pagkatapos, si Jason naman. At kahit naunang nilabasan na sila, tigas na tigas pa rin ang mga ari, at halos kasingbilis din nilabasan nina Rayjohn at Jason.Alam ko, bitin si Ate sa kanila dahil ambibilis labasan, di man lang hinintay si Ateng makaraos din. At dahil nalilibugan pa rin ako nung matapos na silang apat, hinalikan ko na naman ulet si Ate at kinakapa ang kanyang pagkababae. Basing-basa iyon, at dumadaloy pa ang mga tamod naming naghalo sa loob nito. Maya-maya, pinatuwad ko na sya at pinasok ang butas nya habang naka-tuwad sya. Pumapatak-patak pa sa sahig ang tamod galing sa ari ni Ate. Hindi ko na pinansin ito. Umindayog ako, binayo ng binayo ang pagkababae nya. Mejo matagal, hanggang sa tila magdedelirium na naman si Ate at lumalakas na ang ungol. Binilisan ko ng binilisan ang pag-indayog ko, diin na diin hanggang sa sinunggaban na ni Ate ang kamay kong nakahawak sa balakang nya at nagsisigw ng, “Mikey Boy, ayan na namannnnnnnnnnn! Ahhhhhh! Ahhhhhhhh!” At sabay naming narating ang rurok ng kalibugan.Palakpakan ang mga manyakis nung matapos na kami ni Ate. “Hayup talaga si Jak Mikey sa kama!” sigaw ni Jason. Ngingiti-ngiti lang ako. Hinablot ang pantalong nakalatag sa sahig at isinuot iyon, tapos nag t-shirt na.Feeling euphoria pa rin ang mga utak ng mga katropa ko nung magreport na kami ng school. Nagkahangover ang mga putsa sa unang mga karanasan nila sa babae. Di rin maiwasan ang mag-umpukan, sikretong magkwentuhan, tawanan sa mga kalokohang ginawa.Nasa ganun kaming kasarapan ng kwentuhan nung pumasok sina Roselyn at Maila. Bigla ko na namang naalala ang cp ko. Kinapa ko iyon sa bag ko at tiningnan, isinet sa silent mode para di tutunog kahit nagriring.Tila kinuryente ang buo kong katawan. Kinakabahan na nasasabik makita sya. “Syeeet! Ganda talaga ni Roselyn ko!” sigaw ng utak ko. Habang nasa ganung kwentuhan ang mga katropa ko, ang isip at tenga ko naman ay nakatuon kina Roselyn, palihim na minanmanan ang mga ginagawa at pilit pinakinggan ang pinag-uusapan nila. Ngunit dahil sa ingay ng mga barkada, di ko na natiis ang sarili at tumayo, lumapit sa inuupuan nina Roselyn, kinuha ang isang bakanteng armchair sa harap nila at paharap din sa kanilang naupo, ang mga paa ay naka-buka at mga braso ay itinukod sa sandalan ng upuan. Astig na astig ang dating. Lumaki kaagad ang mga mata ni Roselyn sa nakitang ayos ko at biglaang pagsulpot. “Hi Roselyn, Maila! Good moring!” ang bati kong ubod ng ka-preskohan, pagsingit sa usapan nila.“Hayyyy Maila! Wala ka bang napansin?” ang patama ni Roselyn sa akin.Ngiting pigil lang ang tugon ni Maila, tinampal ang balikat ni Roselyn, tila ang mensahe ay, “Hoy, yan ka na naman, cool ka lang!” “Syempre naman, nandito ako, dapat lang mapansin.” Singit ko.“Maila! Maila! Pigilan mo ako, anlakas ng hangin, nakaka sira ng mood!” tapik nya kay Maila. Tapos ako naman ang hinarap “At ikaw, di kita kinakausap no…”“Roselyn naman… di mo ba ako na-miss? Dalawang araw na nga akong na-suspinde tas ganyan ang pasalubong mo sa akin?” “Miss mong mukha mo. Ang kapal!” sabay pagdadabog ng mga notebooks nya.“A, e… Roselyn, mag-CR muna ako ha? Dito ka muna” ang alibi ni Maila upang mabigyan kami ng pagkakataon.“Wag mo akong iwan dito…”“Hmmmm… kunyari pa to” bulong ko sa sarili.“Jan kalang, sandali lang ako.” Sigaw ni Maila na nakatalikod na.“Dalian mo ha! Nasusuka na ako, may nakakadiri dito.”“Bye Maila!” Sigaw ko. Nung makaalis na si Maila, hindi na ako nagsalita, tinitigan ko lang si Roselyn. Yung titig na tila nagmamakaawa, lungkot na lungkot ang mukha na may halong drama at pa-cute. Tatlong sigundo, isang minuto, at isa pa uling minuto, at isa pa… Ganun lang ang ayos ko, tila naalipin ng kung anong magic, pinagmasdang maigi ang kabuuan ng mukha ni Roselyn na animoy isang birhen – simula sa buhok, noo, kilay, ilong, mata, pilik-mata, mapupulang mga labi at bibig; ang kinis at maamong mukha. Tila nasisilaw naman si Roselyn sa mga titig ko sa kanya. Nanatiling nakayuko, nag-blush, di makapagsalita. Noon ko lang sya napagmasdan ng ganun kalapit at katagal. At ang nasambit ko nalang sa kanya ay, “Roselyn, I’m sorry!” Ewan ko rin ba di ko maintindihan kung bakit nasambit ko iyon.Tila bigla ring natauhan si Roselyn at ang maamong mukhay parabagang nagbagong-anyo at naging tigre ulet, ang mga mata ay sumisiklab. “Sorry ka jan!”“Ano ba. Ganito na lang ba tayo, parang aso’t pusa na palaging nag-aaway?” “E, sino ba ang nang-aaway sa atin? Ikaw itong antipatiko eh! Sobrang yabang, sobrang bilib sa sarili.” “Kaya nga nag-sorry na eh…” “Ayoko nga!”“Ano bang pwedi kung gawin para mapatawad mo ako?”“Anong gawin mo? Heto ha… simula sa gate ng school na to, maglakad kang paluhod papuntang classroom, nakahubad ng pang-itaas. Magdala ka ng 250 red roses na hawak-hawak at sa likuran mo ay may nakadikit na poster at nakasulat ang ‘I’m sorry Roselyn, magpakatino na ako!’ O anu, kaya mo yan?” Napahinto sya sandali. Alam kong hindi nya siniseryoso ang sinasabi. “At bakit nga pala; ano bang meron jan sa patawad ko? Di naman importante yun di ba?” sabay pabulong na dumugtong ng, “Andami mo ngang babae jan! Hmpt!”“Narinig ko iyon. Bakit sino bang mga babae ko?”“Hayyy naku!!! Kailangan pa bang i-memorize yan? Si Miss Lorraine! Yung mga taga-ibang section na parang mga pokpok, anlalakas ng mga tili pag nagbabasketball ka na, yung kapitbahay nyo na halos pumasok at tumabi na dito sa upuan mo sa classroom natin para ka lang makausap. At yung sa telepono nung araw na nasuspend ka, Camille ba yun? Sino yun?”“Ah, nagseselos!” sa sarili ko lang, pigil ang pagtawa. “Hoy, Mutya ng Selos makinig ka. Si Miss Lorraine, syempre magbabaitan ako dun, nagbibigay din ng grade sa atin yun. Yung mga taga-ibang section, wala yun, mga taga-hanga lang ang mga iyon, mga panis. Kasalanan ko ba kung may mga tagahanga ako? At yung kapitbahay namin, alam mo namang di ko pinapansin yun, diba? At yung Camille na nakausap ko sa phone na akala mo cp ko yung nag ring nung nagdial ka ng number ni Marvin…” napakamot na ako sa ulo, di malaman kung paano i-explain, “A…”“A… anu? Ano? O… Girlfriend mo nga!” “Hindi nga… di ko sya kilala!”“Yan ka na naman. Sinungaling ka talaga! Panu ko tatanggapin ang sorry mo, e di ko alam kung ano ang totoo sa mga pinagsasabi mo? Di mo ba kilala, e nagdate nga kayo, at ang sabi mo pa, siya lang ang babae mo, walang binatbat yung ibang babae… baliw!”“Tangina, panu ba to lusutan!” pagmamaktol ko sa sarili. “E, hindi mo rin naintindihan, eh…” “Ipaliwanag mo nga kasi para maintindihan ko.”“A, e… ganito nalang. Pede ba mag-usap tayo mamayang gabi mga 8pm sa park? Nanjan na si Ma’am o magsisimula na ang klase.” sabay turo kay maam na nadun na sa harap ng klase.“Di pwede ah!”“Bakit?”“Mag-usap sila ni Marvin!” singit ni Maila na nakapwesto na sa upuan nya.“Pano? Bakit?” sabay kamot ko sa ulo, di makapaniwalang nagkaroon na sila ng kontak at malamang na mabuking na ang pagpapanggap ko.“Sinulatan ko kasi” sagot ulet ni Maila na pilit takpan ni Roselyn ang bibig “…sa pangalan ni Roselyn na may itatanong si Roselyn sa kanya.”“Ano bang itatanong niya doon?” tanong ko kay Maila. “At bakit ikaw ang sumulat?”“E, ayaw nya eh.” Turo niya kay Roselyn. “Kasi, nagchachat sila. Nagbigay ng number yung tao, e nung tinawagan na ang number na iyon, di naman sumagot. Ano yun? Tapos, nagtry akong mag text dun, wala ring sagot.”“Patay!” sabi ko sa sarili “Kaya pala may nagtitext sakin na di ko kilala, si Maila pala yun. Buti di ko sinagot.”“O e… sasama ka ba sa pag-uusap nila mamaya.?” Tanong ko kay Maila.“Oo naman. Best friend ko yata yan… at ako lang naman ang may type kay Marvin e…” sabay tawa, kinilig sa sinabi.“Michael! Go back to your seat!” tawag ni Ma’am pagpahiwatig na magsimula na ang klase. Bumalik nalang akong upuan, kinakabahan at nalilito kung panu na naman lulusut. Pero may nabuo din akong balak. Pagdating ng lunch break sinadya kong hanapin si Marvin at kinausap. Napag-alaman ko sa kanya na di pa pala sila nagkausap ni Roselyn. Nagulat na nga lang daw sya at may sulat sa kanya ito na gustong makipagmeet samantalang di naman sila magkakakilala.“Do you have a crush on her?” tanong ko kaagad sa kanya.“Kind of… but it’s her best friend I really like”“Ah, Maila! Good, because you know, I love Roselyn. And she is mine, ok?” ang paniniguro ko. Tumango lang ang tisoy. Kaya laking tuwa ko na rin na di pala nya type si Roselyn. “Mukhang magkasundo kami nito, hehehe.” Sa sarili ko lang.Eksaktong alas otso ng gabi nung dumating ako sa plaza kung saan nandun nakaupo silang dalawa ni Roselyn at Maila sa ilalim ng malaking puno. Nung makalapit na kami sa kanila, nagulat na lang silang dalawa kung bakit kasama ako ni Marvin. “A… Marvin, this is Maila, Roselyn’s friend” pagpakilala ko. “Marvin, this is Maila…” sabay kindat kay Marvin na maghanap sila ng lugar nila. “Ay! Bakit nandito ka Michael! Si Marvin lang ang-“ di na naituloy ni Maila ang sasabihin.“Shhhh!” Pag cut ko sabay signal kay Maila na lumayo sila. “A, by the way, this is Roselyn.” Pahabol ko kay Marvin na nagwave lang ng kamay at ngumiti kay Roselyn at tumalikod na.Kitang-kita ko ang pagkabadtrip sa mukha ni Roselyn. Hindi nalang umimik, naupo, itinuon ang mga mata sa dagat.Nung mejo nakahanap na sina Marvin at Maila ng maupuan sa malayo-layo, tumabi na ako kay Roselyn, iniabot sa kanya ang dala kong tatlong mapupulang rosas na isiningit ko sa ilalim ng T-shirt sa may likuran ko. Tiningnan muna nya ito, at tila walang kagana-ganang inilagay ang mga ito sa tabi ng inuupuan nya, ngumingiwi ang mukha sa inis.Kalmante lang ako. Tila nadadala sa matiwasay na ambiance, di alam kung paano magsimula. Hindi muna naimik at hinayaang dumaloy ang nakakulong tinatago-tagong emosyon. Maya-maya, binitiwan ang malalim na buntong-hininga. “Sarap ng simoy ng hangin no? At napakapayapa ng dagat…” ang seryoso kong tugon. Di pa rin umimik si Roselyn.“Sana… ganyan na lang ang buhay. Sana, ganyan na lang… tayo. Alam ko, ang tingin mo sa akin ay salbahe. Pero alam mo bang sa likod ng kasalbahehan ko ay may mga hinanakit din ako sa buhay? Kung ikaw, naghahanap ng pagmamahal ng isang ama, ako, hindi ko ni minsan maranasang maramdaman ang pagmamahal nuon… Oo nanjan ang papa ko, pero hindi ko sya madama.”Napatingin sa akin si Roselyn. “Sandali… paano mo nalaman ang tungkol sa papa ko?”“Di ba nung may isang beses na nag-absent ka at binantayan ang mama mo sa hospital dahil nag-collapse ito, naitanong ko kay Maila kung nasaan ang papa mo.” “Ahhh” sabay tango, at tila napawi na ang galit. “Halos pareho pala tayo ng hinahanap” “Siguro nga. Pero siguro din, mas matindi ang sa akin. Simula pa lang nung bata pa ako, palagi nalang akong sinasaktan ng papa ko, pinapagalitan kahit sa maliliit at simpleng bagay. Hindi ko maintindihan kung bakit ganyan sya sa akin. Netong taon lang na to, narinig kong nagkwentuhan sila ng mama ko sa kwarto nila. Gabi na iyon at akala nila tulog na ako. Alam mo kung ano ang nalaman ko sa pag-uusap nila? Ampon lang ako! Inilagay lang pala ako sa harap ng pintuan namin nung sanggol pa lang…” Napahinto ako ng sandali nung maramdamang tumulo bigla ang mga luha. Hinayaan ko nalang iyong bumagsak sa T-shirt. Yumuko na lang ako, hindi ko na nagawa pang gumalaw.Wala ring imik si Roselyn. Tila naghintay sa sunod ko pang sasabihin.“Ang masaklap, hindi ko alam kung sino at saan ko hanapin ang mga magulang ko. At alam mo… hanggang ngayon, nagkukunyari pa rin ako. Ang buong akala nila hindi ko pa alam ang tunay kong pagkatao. Kaya kapag ganung sinaktan ako ng papa ko, tinitiis ko na lang dahil iniisip ko na maswerte pa rin ako. Heto, nakapag-aral, may makakain, normal halos ang buhay… Kaya siguro ako pasaway minsan dahil, kulang sa pansin, o kaya nagrerebelde. Ni hindi nga ako marunong umiyak eh, dahil ayaw ko. Ngayon ko lang hinayaang tumulo ang luha, dahil sa iyo. Siguro dahil alam kong naramdaman mo ang naranasan ko…” Sabay bitiw ng hilaw na ngiti at baling ulet ang paningin sa dagat. “Kaya alam mo, ang gusto kong lugar ay ang dalampasigan. Dito masarap ang simoy ng hangin at lalo na kung mapayapa ang dagat… Tila napapawi ang gulo sa isipan ko, nalilimutan ang mga tanong na hindi ko mahanaphanapan ng kasagutan, ang mga takot sa hinaharap at pagsubok na haharapin sa buhay. Dito, naging totoong tao ako.”Ramdam ko ang pagkahabag ni Roselyn sa akin nung kinapa ng kaliwang kamay nya ang kanang kamay ko. Hinawakan iyon at tiningnan ako. “I’m sorry Michael, hindi ko alam… sorry talaga” sabay pahid ng isang kamay nya ang mga luha sa pisngi ko. Kitang-kita ko rin ang mga luhang dumaloy din sa pisngi nya. Tila nararamdaman din nya ang sakit na naramdaman ko. Pinahid ko din ito. Nagyakapan kami. Hinaplos-haplos ko ang mahabang buhok. Langhap ko ang bango nun. Hanggang sa hindi ko na mapigilan ang sarili. Halikan ko ang mga pisngi nya. At naalimpungatan ko nalang na gumapag ang mga labi ko at siniil ang mga labi nya… -------------------------------------------

Part 8:

Biglang kumalas ni Roselyn sa paghalik ko sa kanya, yumuko at tila umusog ng bahagya palayo sa kinauupuan ko.“Bakit?” Tanong ko.“Anong bakit? Ako ang dapat magtanong. Bakit mo ako hinalikan?”Natameme naman ako sa tanong nyang iyon. Tila bumalik sa katinuan. “A… sorry. Sorry.”“Siguro akala mo ganun ako kadali, gaya ng iba mong babae.”“Hindi.,Hindi. Nadala lang ako, promise. Sorry na ulet.”Tumingin lang sya sa akin at ngumiti. “Hindi ka na galit sa akin?” tanong ko.“H-hindi na…”“So friends na tayo?”“Oo. Lalo na ngayon, na nalaman kong halos pareho pala tayo ng problema. Mas matindi lang siguro ang sa iyo.”“Oo nga eh. Salamat at naintindihan mo ako. Heto pala…” sabay bunot ko sa isang papel at picture na nasa bulsa ko, yung picture ko na aksidenteng nadiskubre kong tinago nya sa notebook nya at may nakasulat na super crush nya ako. “Ibalik ko na sa iyo ang mga to. Sinadya ko talagang dalhin ang mga yan ngayon para ibigay sa iyo.” Napahinto ako ng sandali. “Di ka ba magalit kong may itatanong ako sa iyo?“Ano yun?” ang tila pag-aalangan ni Roselyn sa kung ano ang itatanong ko.“Crush mo pa rin ba ako?”Kitang-kita ko ang pag-blush ni Roselyn na tila may halong kilig. Yumuko, umiiwas sa mga tingin ko. “A… bakit mo pa bang gustong malaman yan? Akin na nga yan…” sabay hablot sa picture at sulat na nasa kamay ko pa.“Kasi… alam mo, ikaw naman talaga ang gusto ko eh..” ang sabi kong mejo nahiya.“Hmmm! Mambobola!” ang tila kinilig namang hampas nya sa balikat ko.“Aray! Masakit yun ha!” sabi kong kunyari nangungunsyensya.“Ay! Sori pow! Masakit ba?” “Opow! Kaya dapat may kapalit yan.”“Ano?”“Kiss!” Ipinikit ko naman ang mga mata, nagbabaksakaling bibigay sya.Pumikit lang ako, hindi gumalaw, hinintay na may mangyari. May isang minuto siguro yun nung may dumampi na sa pisngi ko. Tila naglulukso naman sa tuwa ang puso ko.Nung iminulat ko na ang mga mata, “Andaya mo naman! Daliri mo lang pala!”Tumawa ng malakas si Roselyn, kitang-kita ang mgagandang mga labi, mapuputi at pantay na mga ngipin, ang mga dimples sa magkabilang pisngi. “Syeeettt! Ganda talaga ng Roselyn ko!” sigaw ng utak ko. “E, bakit ba ako ki-kiss sa iyo? Di naman kita boyfriend.”Para akong binuhusan ng malamig na tubig. “Oo nga pala ano. E, pwedi ba kitang ligawan?”“Ewan…” ang maiksi nyang sagot.“Bakit naman ewan?”“Seryoso ka ba jan?” tanong nya ulit.“Oo naman. Hindi pa ba sapat sa iyo ang pagkukwento ko sa iyo sa mga hinanakit ko sa buhay? Ang mga dinanas ko, hirap ng kalooban…? Alam mo ba na sa iyo ko lang sinasabi ang sikreto na to? Na ako’y isang ampon lang? Alam mo bang sa iyo lang ako umiyak? Dahil panatag ang loob ko sa iyo. Hirap kaya magtiwala. Kaya, proof yan na seryoso talaga ako.”“Naguguluhan kasi ako e. Ang totoo, nanjan pa rin ang takot ko na baka saktan mo lang ako, na matulad sa mama ko na iniwan ng papa, at magkaroon ng anak at magdusa sa paghahanap ng pagmamahal ng ama – kagaya ko. Kasi, alam ko, maraming babaeng nagkakagusto sa iyo. Alam ko, masasaktan lang ako. At alam ko rin… lalaki ka, at sa ugali mo, mahirapan kang iwasan ang tukso” Ang seryosong salita nya.“E… pano kung magbago ako?” ang seryoso ko ding sagot. “Alam ko din naman ang hirap at sakit ng walang mahanap na tunay na ama eh, na hindi kilala ang mga tunay na magulang…”“Pwes, ipakita mo sa akin… sa amin na nagbago ka na nga. Maipangako mo ba?”Natahimik ako ng sandali. Nag-isip. “Oo, pangako yan sa iyo Roselyn. Para sa iyo, gagawin ko yan.” Sabi kong tiningnan sya. Seryoso ang mukha.”Sige nga sabihin mo sa akin ang plano mo?”“Maging seryoso sa pag-aaral. Tanggalin ang bisyong sigarilyo. Iwas-iwasan ang barkada… tama na ba yan?”“Ang mga babae?”“A… e” napakamot ako ng ulo. “Sige… iwasan ko na sila. Hirap naman nyan, baka sabihin suplado ako. So, payag ka nang ligawan kita?”“Kapag may nakita na akong pagbabago sa iyo. Sa ngayon, kaibigan na lang muna.”“Kelan naman yun?”“Darating nalang ang araw na iyon. Malay natin, after two months, four months, six months… At pag dumating ang araw na yan, malalaman mo kung payag na ako dahil may makikita kang isang yellow ribbon. Basta ipakita mo lang sa akin na may pagbabago.”“A.. sige, deal!” Ngumiti lang si Roselyn. Bakat sa mukha ang kasiyahan.“A, e Roselyn, wag kang magalit kung may sasabihin ako sa iyo ha?” ang pag-aalangan kong sabi nung may pumasok bigla sa isip ko. “Ano yun?”“Promise di ka magagalit?”“Sige promise.”“Yun palang ka-chat mo… hindi si Marvin yun.”“Alam ko, ikaw.” Ang mabilis na pag sagot nya.“Ha???” Ang taranta ko naming sagot. “Ibig mong sabihin, hindi ka galit?”“Hindi naman masyado.” Tila pagbibiro nyang sagot.“Panu mo nalaman?”“Una, hindi marunong magtagalog ni Marvin. Pangalawa, nakita ka namin ni Maila dun sa internet café sa oras na nag-chat mismo tayo. Pasikretong sinilip pa nga ni Maila ang cubicle mo eh. At nakita nyang ako nga ang ka-chat mo. At pangatlo, pinagtanongtanung namin ang number mo sa isang kaibigan mo at Bingo! Huli ka.”“Ibig mong sabihin, sinet-up nyo lang pala ako?”“Hmmmm, parang ganun na nga.”“Wag mong sabihing sinet-up nyo rin itong kunyari pag-uusap ninyo sana ni Marvin ngayon?”“Hmmm… parang ganun na rin. Kala nga namin di ka sasama kay Marvin eh.” Sabay tawa.“Langya! Nagpapakahirap pa ako tas set up lang pala ang lahat.”“Kaw kasi, masyadong bilib sa sarili, hehehe. Woi, joke lang yun ha. Sabi mo pa naman magpakatino ka na.” “E… alam mo din na nung nagring ang phone ko, ay dahil sa tawag mo iyon?”“Syempre.” Ang tila pagyayabang nyang sagot.“E, bakit ka tumakbo at nagsisigaw ka sa galit, e alam mo naman pala na…”“Syempre, naiinis ako sa iyo. Sobrang sinungaling mo, galling pang magpalusot. Pati pagda-rama parang totoo! Hmpt!” ang pag-cut niya, at pabirong pang-ismid sa akin.“E…” nung maisip ko ang tungkol kay Camille “Alam mo palang walang Camille sa buhay ko!”“Sinabi mo pa.”“Yeheeeeyyyy! Wala na akong dapat i-expalin pa!” sigaw ko naman sabay paglulundag.“Hoy! OA ka ha!” biro ny Roselyn.At sa gabing iyon naging magkaibigan kami ni Roselyn, nagkapanatagang-loob… Sobrang saya ang naramdaman ko sa sandaling iyon. Tila biglang nagbago ang paningin ko sa mundo, nag-iba ang takbo ng utak. Tila nagkaroon na ng kahulugan ang lahat sa akin, ng kabuluhan ang buhay. Parang panaginip lang ang lahat. Sobrang inspired at sobrang sarap ng naramdaman.Base sa pangako ko kay Roselyn, pinilit kong magbago. Wala ng sigarilyo, umiiwas na sa barkada, nagsipag sa pag-aaral. At wala na akong ibang babaeng inaatupag kundi sya. Nanjan yung sabay kaming magaral, mag-research sa library, mag-outing, o kahit magpapalipas lang ng oras habang hinihintay ang klase. Naging open na rin ako sa lahat ng bagay sa buhay ko, kahit mga konting problema, mga ginagawa o plano. Pati na rin sya sa akin. Nanjan din yung nagsishare kami ng mga mangarap, o plano at target sa buhay… Pati sa pag-uwi nya sa bahay, walang ibang lalaking nakakasingit dahil mahigpit akong gwardya (hehe!). Syempre, gaya ng ibang magkaibigan nanjan din yung konting tampuhan. Pero, naaayos din naman at kapag nagkaayos ulet, sobrang close na naman. Dahil dito, lalong lumalalim ang pagkakakilala at pag-intindi namin sa isa’t-isa, pati na ang pagsasamahan. Alam naming pareho ang mga weakness, mga topak, mga paborito at nakakainis na bagay naming pareho. At marami kaming parehong gusto at di gusto.Kung dati wala akong pakialam sa mga grades ko, pinag-igihan ko na ito. Dahil din dito, palaging kaming dalawa ni Roselyn na ang nag-uunahan sa top scores pag may tests, at syempre, sa top grades na din. Nakakatuwa dahil napansin iyon ng lahat lalo na ng mga guro namin. Sabi nila para daw may milagrong kung anong bumagsak galing langit at sa akin tumama ang lahat ng iyon dahilan ng bigla kong pagtino. Ngingiti na lang ako kapag narinig ang ganung comment. At ang isa rin sa pinakamagandang nangyari sa buhay ko ay ang pagbabago na din ng turing sa akin ng papa ko. Naging proud na sya sa akin, at unti-unti kong naramdaman ang concern, pagtitiwala, at pagmamahal nya. Kinakausap na nya ako, tinatanong sa mga plano ko, o kung anong mga plano nya para sa akin. Nakikipagbonding na din, laro ng basketball, badminton, table tennis, o kung anu-ano. Kung may problema sya, ako kaagad ang tinatawagan hinihingian ng payo o tulong, tila naglalambing. “Michael! Hali ka nga dito, di gumagana itong remote ng TV, may battery pa ba to?” Simpleng bagay lang pero napakalaki na nun para sa akin. Ibig sabihin, napapansin nya na ako. Pag naglalakad kami nyan, inaakbayan ako tila gustong ipakita sa mga tao na anak nya ako at proud sya sa akin. Pag minsan din sa bahay nakikipagharutan yan sa akin. Napakasarap ng pakiramdam. Feeling ko, tunay talaga akong myembro ng pamilya… at tunay na anak. Parang wala na akong pweding hilingin pa sa buhay. Anim na buwan ang nakalipas at ramdam ko na rin na malapit na akong payagan ni Roselyn na manligaw sa kanya. Kapag tinatanong ko kasi sya, ang isasagot nya palagi ay isang nakakalokong ngiti, “Malapit na. Masosorpresa ka nalang. Basta bantayan mo ang isang yellow ribbon.” At yun… naghintay nga ako. Nagtyaga, nagtiis. Yun na kasi ang pinakasukdulan ng lahat ng paghihirap ko. Ang inaasam-asam na pagpayag ni Roselyn na liligawan ko na sya. “Pag nangyari yun, yun na ang pinakamaligayang sandali ng buhay ko.” sabi ko sa sarili.Subalit, tila mailap din ang inaasam-asam kong bagay na iyon. Isang araw pagkatapos ng huling subject namin, sinabihan ako ni Miss Lorraine, ang practice teacher namin na magpaiwan. Nagdadalawang isip ako baka may mangyari na naman sa amin. Ihahatid ko pa naman si Roselyn sa bahay nila. Tiningnan ko si Roselyn na tila ayaw ding pumayag. “A, e… Miss, pwede po bang si Lance nalang muna ang mag-assist sa iyo? Kailangan ko po kasing makauwi ng maaga eh.”“No, it’s you I want. I would like to talk to you about something.” Ang diretsahang sagot ni Miss Lorraine.Labag man sa kalooban, sinenyasan ko nalang si Roselyn na mauna na. Hinabol ng mga tingin ko ang paglabas nya ng classroom, kasama ng iba pa naming mga ka-klase. Nung kami na lang ni Miss Lorraine ang naiwan. Umupo na ako sa upuang harap ng teacher’s desk. “Ano po yun Miss Lorraine?”“Just stand up, Michael.” Yun lang ang sinabi at dumeretsong pintuan at ini-lock iyon.Lumakas na naman ang kabog ng dibdib ko. Nung nakitang ni-lock ni Miss ang pintuan, dali-daling tinungo ko iyon upang i-unlock at aalis at iiwanan na lang sya. Ngunit nung magkasalubong kami, hinablot nya ang kamay ko sabay yakap sa akin. Mahigpit.“Michael, di mo ba na-miss yung nangyari satin?” ang tanong nya.Pansin ko ang bilis din ng kabog ng dibdib nya habang nakalapat ito sa dibdib ko. Di ko maintindihan ang naramdaman. Sa pagdikit ng aming mga katawan ang isip ay tila nagsisigaw sa pagrerebelde habang ang kiliti naman na dulot nun ay gumagapang sa buong katawan ko. Pilit ko itong nilabanan. “A… e… Miss, uuwi na lang po ako.” Ang nasambit ko.Ngunit imbis na sagutin ako, siniil nya ng halik ang mga bibig ko. Nakatayo lang ako, hinayaan na gawin nya ang nais nyang gawin. Matagal, puno ng pagnanasa ang mga halik nya. Nug magsawa sya dun, bumaba ang mga labi nya sa harapan ko. Tinanggal ang ang sinturon sabay baba ng zipper atsaka dinukot ang tigas na tigas ko ng pagkalalaki.Napaungol ako ng bahagya sa ginawa ni Miss Lorraine. Hinawakan ko ang ulo nya at inayudahan iyon. Marahan namang napaindayog ang katawan ko.Nasa ganung ayos ako nung biglang mapabaling ang paningin ko sa bintanang hindi nakasara. At tila may bumagsak na napakalaking bato sa ulo ko. “Si Roselyn! At nakatingin sa amin!” sigaw ng utak ko “Syeeeettttttttttttt! Tangina!” At nakita ko na lang na bigla syang kumaripas ng takbo nung makitang nakatingin na ako sa kanya, umiiyak, ang isang kamay ay pahidpahid ang luha sa mukha.Dali-dali kong itinulak si Miss Lorraine, na tila nataranta din, sabay hila pataas ng pantalon, sarado ng zipper. Kahit hindi pa nabuckle ang sinturon, parang kidlat namang tinungo ko ang pintuan, pwersahang binuksan iyon at hinabol na si Roselyn.“Roselynnnnn!” sigaw ko. Ngunit nasa malayo na sya. Napahinto nalang ako sa corridor. Tila umikot ang paningin ko sa sobrang galit sa sarili at panghihinayang. Wala akong nagawa kundi ang suntok-suntukin ang dingding sa gilid ng corridor. “Arrrggggghhhhhh! Tangina! Tangina!” sigaw ko sa sarili.Babalik na sana ako sa silid-aralan upang kunin na ang mga gamit at diretsong umuwi nung sa pagtingin ko sa sahig, natuon ang paningin ko sa isang malaking yellow ribbon na anyong pinag-igihang gawin at inihugis puso. Kinabahan kaagad ako. Dinampot ko ito, at tiningnang maigi. May nakasulat sa dalawang dulo ng ribbon: “Michael, pwede mo na akong ligawan… Roselyn.”“ARRRGGGGGGHHHHHHH!” Ang ubod lakas kong sigaw.-------------------------------------------

Part 9:

Wala na akong magawa pa sa nangyari. Pinulot ko na lang ang ribbon na ginawa ni Roselyn para sa akin. Tila bigla akong nanlupaypay sa matinding panghihinayang. Inayos ko ang senturon at binutones ang pantalon habang mabilisang naglalakad patungong classroom upang kunin ang mga gamit ko doon sabay uwi na sana.Nandun pa rin si Miss Lorrain sa loob nung datnan ko. Dahil sa inis hindi ko na sya pinansin. Naupo muna ako sa isang upuan malapit sa may pintuan, nakayuko, ramdam na ramdam ang naghalong matinding lungkot, pagkabadtrip, galit, panghihinayang, at kalituhan sa kung papanu maibabalik kay Roselyn ang tiwala nya sa akin.“Michael… anong nangyari?” ang sambit ni Miss Lorraine habang tumayo na at lumapit sa akin, umupo sa silayang katabi. Hindi ako kumibo. “Won’t you talk to me? What’s wrong?” tanong nya ulet, tinapik ang balikat ko.“What’s wrong??” Ang sagot ko, ang galit na tinitimpi ay tila gustong kumawala. “Tinatanong nyo pa? Wala na po, sinira nyo na ang mga magagandang plano ko, ang masasayang araw ko?!” ang pasigaw kong dugtong.“Wait… Ano ba ang nangyari sa iyo?” “Ano ba talaga ang gusto nyo sa akin? Gusto nyo bang maglaro? Gusto nyo bang matikman ako, o sirain ang mga pangarap ko? Ano???” ang pasigaw ko pa ring sabi.“A…” napahinto sya ng sandali, di inaasahan ang mga diretsahan kong tanong. “A…” at binitiwan ang buntong-hininga. “I like you Michael!”“You like me…” Binitiwan ko ang ngiting-hilaw, umuling-iling. “Hindi nyo ho ba naisip na isang araw ay maging ganap ka ng guro, at kung tutuusin, ay sa pagpaparaktis mo ngayon sa klase namin diba guro na dapat ang trato ko sa iyo? Di ba dapat na ikaw ang gumabay sa aming mga estudyante at turuan kami sa tamang landas? Bakit yan ang ginawa mo?” Alam nyo ba na sa ginawa nyo, mahihirapan na naman akong buuhing muli ang mga nasimulang kong magagandang plano, ang tiwala ko sa sarili, at ang tiwala ng isang taong mahal ko? Di nyo ba naobserbahan ang pagbabago ko nitong mga nakaraang buwan? Di na ako salbahe, wala ng sigarilyo, barkada, at nagtatop ako sa mga subjects ko. Di mo ba ikinatutuwa iyon? Di mo ba naitatanong kung bakit? Putsang buhay naman o… Parang ako pa ang guro ngayon dito e.”Hindi nakakibo si Miss Lorraine.“Nagbabago po ako dahil sa isang tao – si Roselyn. Mahal na mahal ko po sya. Handa ko pong gawin ang lahat upang magtiwala sya sa akin at maging akin sya. Pinaghirapan ko ang pagbuo ng tiwala nya, malaking sakripisyo ang ginawa ko… Ngunit sa isang iglap lang, sa nakita nya sa atin, biglang gumuho ang lahat ng iyon. At kasabay dun ay gumuho na rin ang mga pangarap ko. Anong magagawa sa sinabi mo sa aking ‘I like you’ ngayon?”Napayuko nalang si Miss Lorraine, kitang-kita ko ang pagtulo ng luha.Tinablan din ako ng awa sa nakita. Kahit papano, mabait din sa akin si Miss Lorraine. Humarap ako sa kanya. “Miss Lorraine… gusto ko rin naman po kayo e – totoo po iyon. Maganda po kayo, mabait, matalino. Lahat kaming mga lalaki mong estudyante ay hanga sa iyo. Ngunit sana, hanggang doon na lang. Teacher po ang pagtingin ko sa iyo, at mataas ang respeto ko sa iyo. Marami pong lalaki jan, mas higit pa sa akin…”Hindi pa rin kumibo si Miss Lorraine. Pinahid ang mga luha sa pisngi nya, at tumayo na papuntang teacher’s desk, inayos ang bag, pahiwatig na aalis na sya. “Miss… wag po kayong magalit sa akin.”“Hindi Michael, napakanda ng mga sinabi mo. Nahihiya lang ako sa sarili ko. Tama ka, sinira ko ang reputasyon ko at ang mga plano mo. Wag kang mag-alala, hindi na mangyari yung nangyari sa atin. Sana… sana lang, may magawa pa ako upang maitama ang nagawa kong kamalian sa iyo, sa inyo ni Roselyn. Sana, may maitutulong ako…” Lumapit sya sa akin, kinamayan ako, pagpapakitang wala syang sama ng loob sa akin. “I’m sorry” ang sabi nya “Kung sakali mang makarating man ito sa principal o sa taas, o kaya i-report mo ang ginawa ko, tatanggapin ko ang parusa” at dalidaling binuksan ang pinto sabay alis.“Hindi ko gagawin yan Miss Lorraine!” ang pahabol kong sabi.Huminto sya at humarap sa akin.“Alam kong may pangrap ka rin sa buhay. Kagaya ko; alam kong ayaw mong ring masira ito.”Binitiwan nya ang isang bahagyang tila pilit na ngiti, “Salamat Michael, salamat…” at tumalikod na, tuluyang umalis.Sumunod na rin ako. Imbes na umuwi ng bahay, dumeretso ako kina Roselyn. Mama nya ang sumalubong sa akin sa may gate at pinapasok nya ako sa loob. Dahil kasi sa kahahatid ko kay Roselyn sa bahay nila, kilala na ako ng mama nya. At ramdam ko rin na botong-boto sya na ako ang maging boyfriend ni Roselyn.“O, ano? Gusto mo ba ng juice o pagkain?” tanong nya.“Hindi na po. Salamat Tita.” Sagot ko. Tita kasi ang gustong itawag ko sa kanya. “Si Roselyn po, nanjan po ba?”“Ay… nasa kwarto e. Ano bang nangyari sa inyo at umiiyak yan, ayaw ka daw nyang kausapin. Dyos ko, batang iyan!”“Siguro po, may konting tampuhan lang...”“Hay naku… kayo talagang mga kabataan o. Mga malilit na bagay, nag-aaway kaagad. Wag mo nalang muna syang kausapin ha? At wag mong pansinin ang pagtatampo nyan. Lilipas din yan.” “Sana nga, ganun lang, maliit na bagay ang nagawa ko” bulong ko sa sarili. “A, e, opo. E, di sige po Tita, alis nalang po ako.” Sabay tayo at tumbok sa pintuan.“A, e. Dito kana kaya maghapunan. May niluto akong karekare, paborito mo. Di ba pareho kayo ng paborito ni Roselyn?”“A, e… sarap po sana kaso, wag nalang po Tita. May pupuntahan pa kasi ako” ang pag-aalibi ko sabay talikod na.“E di sige... mag-ingat ka!” Hindi ako mapakali sa gabing iyon. Balisa, tuliro di malaman kung papano mag-sorry kay Roselyn. Marahil ay naka sandaang texts na ako sa kanya ngunit hindi pa rin sya sumagot. Tinawagan ko ang cp nya ngunit pinapatay nya ito. Naalimpungatan ko na lang ang sariling gumawa ng sulat.“Dear Roselyn. Una sa lahat, hayaan mong humingi ako ng patawad dahil sa nangyari. Alam ko, napakalaking kasalanan ang nagawa ko. Kahit saang anggulo tingnan, mali at mali pa rin ako. Walang pweding gawing excuse na katanggap-tanggap sa nagawa ko. Nagkamali ako, malaking malaking pagkakamali. Masakit man sa kalooban, handa pa rin akong harapin ang parusang ipapataw mo sa akin, ano man iyon. Sana, matanggap mo pa rin ako bilang kaibigan. Sana, maibabalik pa rin natin ang magandang samahan natin… sana ganun pa rin tayo, walang pagbabago. Wag mo akong itaboy please. Ayoko nang bumalik pa sa dati kong gawi. Nagbago na ako. At ito ay dahil sa iyo. Ikaw lang ang nakapagbago sa akin, ang nagbigay ng kasiyahan. Ikaw lang ang nag-iisang nagturo sa akin kung paano maging totoong tao, kung paano mangarap, kung paano harapin ang mga pagsubok ng buong tapang, kung paano maging masaya sa kabila ng mga problemang hinaharap. Ikaw lang ang nagbibigay sa akin ng lakas. Higit sa lahat, ikaw ang nagturo sa akin kung paano gampanan ang papel ng pagiging anak sa kabila ng pagiging ampon ko lang. Dahil sa iyo, naging mabait sa akin ang papa ko. Dahil sa mga payo mo, naramdaman ko kung paano mahalin ng isang ama at malimutan na ampon lang. Sa iyo ko lang naramdaman na may halaga pala ang buhay, na may direksyon, may plano, may pangarap. At ikaw ang inspirasyon ko. Sa buong buhay ko ngayon ko lang naranasan ang maging ganito kasaya. Sa iyo ko lang nakita ang ganda ng kulay ng mundo… Kung tuluyan kang lalayo sa akin, di ko na alam kung paano ipagpatuloy ang buhay. Masasaktan ako, at baka mawawalan na naman ng direksyon… Sana, may natira pang kahit konting pang-unawa para sa akin sa puso mo. Sana mapatawad mo ako – Ang iyong kaibigan, Michael – “Nakakabingi ang kabog ng dibdib ko nung nasa loob na ako ng classroom at nung pumasok na si Roselyn na kasama ni Maila. Nginitian ko sya ngunit hindi ako pinansin, dumeretso lang sa upuan nya. Biglang nawalan ako ng gana, ng lakas, at ramdam kong tila tutulo ang luha. Ngunit pinigilan ko ang sariling wag umiyak.Hinugot ko ang ginawang sulat na nakasobre at iniaabot yun kay Maila na agad namang ibinigay kay Roselyn matapos tingnan kung para kanino ito. Lalo akong kinabahan nung binuksan iyon ni Roselyn at binasa, hinintay ang magiging reaksyon nya. Tila napakatagal ng pagbabasa nya. Maya-maya, lalo akong nadismaya nung pinunit nya ito at nagdadabog na tumayo, itinapon sa basurahan. Ramdam ko ang pagkapunit din ang puso ko sa sobrang sakit.Kinahapunan bago ang uwian, may iniabot naman si Maila sa akin. Isang sulat galing kay Roselyn. Naghalong excitement at kaba ang naramdaman habang dali-dali ko itong binuksan.“Dear Michael, salamat sa ipinakitang friendship. Masaya n asana ako. Akala ko, nakamit ko na ang hinahangad ko para sa iyo. Nagkamali ako. Ikaw pa rin yung Michael na nakilala ko, ubod ng kasalbahehan ng kasinungalingan. And I hate you. Sinaktan mo ako. Sobrang sakit ang ginawa mo. Kaya wag ka ng umasa pang maibabalik ko ang tiwala na hinihingi mo at ang pagkakaibigan natin. – Roselyn – PS. Heto pala ang picture mo na ibinigay sa akin… isinosoli ko na sa iyo.” Yung picture ko na tinatago-tago nya na may nakasalut na super crush niya ako.“Arrrrggggghhhhh!” Ang sigaw ng utak ko, di alam kung ano pa ang pweding gawin upang mapatawad. Umabot ang ilang araw, ilang lingo at halos dalawng buwan, ganun pa rin ang turing ni Roselyn sa akin. Ang masaklap, naging aborido na ako, nawalan ng gana sa pag-aaral, at balik katarantaduhan ulet. Lumala pa. Kahit sa loob ng klase pasaway, naninigarilyo, nag-iingay, gumagawa ng katatawanan para lang mapansin… walang ginawang matino kungdi sakit ng ulo sa mga guro. Pag may tests nangongopya, kung hindi man, nagsa-submit ng papel na walang laman, o drawing lang ng mukha ng teacher. Walang assignment, walang projects. At kapag ganung sinisigawan na ako ng galit na teacher, si Roselyn kaagad ang tinitingnan ko, pinapahiwatig sa kanyang ang mga katarantaduhang ginagawa ko ay dahil sa hindi na nya pagpansin sa akin.Nagwawala na rin ako sa mg chicks. Kahit sino basta alam kong type ako, nililigawan ko kaagad. At nakarami din ako, sabay-sabay pa. Sinasadya ko pang imbitahin ang iba sa classroom naming upang doon kami maglalandian, maghaharutan, nakikita ni Roselyn. Pero, wala akong pakialam sa kanila. Pag nagkabukingan, pinagtatawanan ko nalang, lalo na kapag nag-away-away na ang mga honghang.Barkada, sigarilyo, inum, At yung SPJ namin, aktibong aktibo pa rin. At syempre, si Ate Anne ang nilalapitan ko kapag napa-praning na. At naexperience ko na din maging wild sa sa sex nung binisita si Ate Ann ng isang kaibigan nyang Japayuki din, nag-inuman sila sa bahay ni Ate Ann nung madatnan ko. Dahil nakainum, flirt na rin yung kaibigan ni Ate Ann. Irene daw ang pangalan nya. Maganda, maputi, nakinis, sexy, may 20 lang siguro ang edad. Nung sumali ako sa kanila, naki sigarilyo, naki-inum, kusa ba namang itanong sa akin kung nakatikim na ba daw ako ng babae. Ngingiti-ngiti nalang kami ni Ate Ann. “Hustler yan si Mikey Boy, kala mo…” biro ni Ate Ann sabay tawa ng malakas.“Talaga? Sa mukhang yan? Akalain mo.” Sabay tawa din si Irene.Kunyari lang akong di pansin ang mga biruan nila. Hinubad ko ang t-shirt ko, tinanggal ang butones ng pantaloon, hinayang nakakalahating baba ang zipper at bumalik na sa unuupuan. “Init!” sabi ko, pagpahiwatig nay un ang dahilan kung bakit ako nakahubad.“Wowwww! Ang ganda na ng katawan ni Mikey Boy. Macho! Sigurado kang 15 ka lang?”“Oo naman! Pero di pang 15 yan…” singit ni Ate Ann sabay turo sa harapan ko.Tawanan silang dalawa. “Tila natikman mo na ata ah!” dugtong ni Irene.Tumawa lang si Ate ng malakas. Ako naman sige lang sa kasisigarilyo at sa pagtungga, hinintay na may mangyari.At may nangyari nga. Saby-sabay kaming tatlo. Nanjan yung sabay na nilalaro ng mga bibig nila ang ari ko, maglalaplapan sila o kaming tatlong sabay, tinitira ko ang isa sa kanila habang nakilaplapan naman ang isa sa akin o sa tinitira ko. Meron ding posiyon na habang tinitira ko ang isa, nasa bunganga ko naman ang pagkababae ng isa sa kanila. Buong magdamag iyon, paulit-ulit naming ginawa. At nasundan pa ulet iyon ng isa pang beses.Dahil sa bumaba ang mga grades ko, uminit na naman ang ulo ng papa ko sa akin. Lagi na naman akong pinagsasabihan, at binubuhatan ng kamay. Balik impyerno na naman ang buhay. Ang masaklap, nasagot ko isang beses ang papa ko nung di ko na makayanan ang pananakit nya sa akin, “Sige patayin nyo ako! Di nyo naman ako anak eh! Ampon nyo lang ako, di ba? Di ba?!!!”Natulala ang papa ko sa narinig at nung malaman yun ng mama ko, nagcollapse sya. Akala ko atakehin na ng puso. Kaya binabalaan na ako ng papa ko na kapag may nangyari kay mama at ako ang dahilan, maghanap na daw ako ng ibang pamilya dahil papatayin nya daw ako. Sabagay, maraming beses na ring pumasok sa isipan ko ang ganun, lumayas na sa kanila ngunit di ko rin magawa-gawa dahil kahit papano, mahal na mahal ko ang mama at ang ate ko. Sa kanila ko lang din naman kasi naramdaman ang pagmamahal.Huling subject na namin yun sa araw na iyon. Pagkatapos na pagkatapos ng klase, “Michael, will you please stay behind?” ang sabi ni Miss Lorraine sa akin sa harap pa ng mga nagsitayuan nang mga estudyante. Nilingon ko kaagad si Roselyn. Alam kong iba na naman ang nasa isip nya. Binitiwan ko ang nakakalokong ngiti pagpamukha sa kanyang dahil di nya na ako pinansin ay gagawin ko na naman ang ikinagagalit nyang ginawa namin ni Miss Lorraine. “Anytime Miss!” ang kunyaring napakasigla kong sagot.Nung kami na lang dalawa ni Miss Lorraine ang naiwan, hinanda ko ang sarili sa maaring mangyari. Lumapit ako sa harap ng teacher’s desk, nakatayo lang, tinitigan si Miss Lorraine. Hinintay kong tatayo din sya upang i-lock ang pinto, yakapin ako, at siilin na ng halik ang mga labi.Ngunit nanatili pa ring nakaupo si Miss Lorraine. Sinuklian nya ng titig ang mga titig ko, at binitawan ang isang nakabibighaning ngiti…-------------------------------------------

Part 10: Last Part

Nanatili pa ring nakaupo ni Miss Lorraine. Tinitigan ko pa rin sya, ang mga kilay ay nagkasalubong.

“Bakit?” tanong niya, binitiwan ang isang ngiting pilit, tila nalito sa binitiwan kong nakakalokong titig.

“Di mo ba ila-lock ang pinto?”

Tuluyan na syang ngumiti. “Ba’t ko ila-lock. Professional ang pakikipag-usap ko sa iyo. Bilang inatasan ng teacher adviser mo na kausapin ka.”

Para din akong nadismaya sa sagot nya. Kung kelan handa na akong gawin ang kagaya ng ginawa nya sa akin noon o kahit pa makipagrelasyon pa sa kanya, o kahit laro-laro lang, saka naman sya aayaw. “A… ano po ba ang pag-usapan natin, Miss?” tanong ko.

Natahimik sya nang sandali, naging seryoso ang mukha. “Alam mo, Michael, aaminin ko, nung simula palang akong mag practice teacher dito sa section ninyo, nagkaroon ako ng pisikal na atraksyon sa iyo. In fact siguro, in love din, nahirapan lang akong i-admit sa sarili. At nung mahuli ko kayong magbarkada na nagmasturbate sa classroom, lalong lumakas ang loob ko na gagawa ng paraan para makuha ang loob mo. At nangyari nga iyon. Alam ko, it was abuse; it was corruption of minor, it was a professional or ethical offense whatever you call it. Ngunit, ewan ko ba, siguro talagang tinablan ako sa iyo. At nung mapansin kong naging close na kayo ni Roselyn, nasaktan din ako. Di mo lang alam, umiiyak din ako… ng palihim. Gabi-gabi. Gusto kita, hinahanap-hanap kita, gusto kong maging akin ka sa kabila ng pagrerebelde ng utak kong hind pwede dahil sa katayuan ko at katayuan mo.” Huminto sya ng sandali nung napansin nyang tumulo ang mga luha nya. Kumuha sya ng tissue sa bag nya at pinahid ang mga iyon.

Para akong isang kandila na di makakilos sa naghalong pagkahabag at pagkabigla sa narinig. Di ko sukat akalain na sagad pala sa puso nya kaya nagawa nya iyon sa akin.

Nagpatuloy sya, “Ngunit di ko nakayanan ang dikta ng puso ko at gumawa ulet ako ng paraan na masarili ka. Ngunit sa pangalawang pagkakataon, di ako nagtagumpay. Bagkus, sinisi mo ako dahil sa pagsira ko sa relasyon nyo ni Roselyn at sa pagsira ko sa nasimulan mo na sanang pagbabago. Pakiwari koy bigla akong nagising sa katotohanan at natauhan… nagsisi. Doon, naipangako ko na hinding-hindi ko na gagawin iyon at hayaan nalang kitang makalaya, lumipad, at kamtin ang iyong mga pangarap. Sabi nga nila ‘if things are not meant for you, learn to let go. It’s not weakness; it’s showing how strong you are - to fight the urge of wanting something you are not supposed to have’. At totoo yan sa akin. I have learned to let go…”

Halos di pa rin ako makaimik. Nakita kong humupa na ang pagdaloy ng luha sa mga mata nya. “S-salamat po, Miss… yun lang po ba ang gusto nyong sabihin sa akin?”

“Meron pa, Michael. May itatanong ako.”

“A-ano po yon Miss?”

“Galit ka ba sa akin?”

“Hindi po, Miss ah!” ang sagot kong mejo lumakas ang boses.

“Kung ganun saan ka nagagalit? Bakit ka nagkaganyan?”

Napayuko ako sa tanong nyang na iyon. Tila may sibat na tumusok sa puso ko. “Kanino nga ba ako nagagalit?” ang tanong ko sa sarili. “Di ko alam Miss… di ko po alam” ang sagot ko nalang sa kanya.

“Michael, kung may galit ka man jan sa puso mo, pakawalan mo na. Let go… Alam mo bang sa galit mong iyan, ang pinahirapan mo ay ang iyong sarili. At alam mo bang sa galit mo ring yan ay… pinarusahan mo ako?”

Nagulat ako sa sinabing iyon ni Miss. “Hindi po Miss ah. Ba’t nyo po nasabi yan?”

“Di ba yung ginawa ko sa iyo ang sya ding dahilan kung bakit nagalit si Roselyn sa iyo? At alam ko na hanggang ngayon, hindi mo pa rin matanggap ang nangyari. Nagi-guilty ako, alam mo ba? Everytime na napapansin ko ang pagpapasaway mo, ang pag-iiringan nyo ni Roselyn, nakokonsyensya ako, nagdurugo ang puso. Di ba… ikaw na nga ang nagsabi na dapat bilang guro, ako ang magdala sa iyo sa tamang landas. Pero ano ang nangyari? Sinira mo ang buhay mo…” Napahinto sya, tila nag-isip. “Alam mo bang sa katapusan ng school year na to, ga-graduate na ako, maging ganap na guro na at honors pa. Ngunit tila di ko kayang tanggapin ang diploma at karangalan kung nakikita kang ganyan dahil ang ibig sabihin nun, hindi ako karapat-dapat dahil sa imbes na magsucceed ang isang estudyante sa akin, ako pa hetong dahilan sa pagkariwara nya, sa pagkasira ng mga plano nya, ng mga pangarap nya. I’d rather not show up on my graduation kung hindi mo maipakita sa akin ang dati mong galing sa klase, ang dati mong magagandang nagawa sa school, ang dating responsableng Michael. Nahirapan akong patawarin ang sarili sa nakikita kong ganyan ka. Naalala ko palagi ang nagawa kong kamalian sa iyo, sa inyo ni Roselyn…”

Di ko lubusang maintindihan ang naramdaman sa sinabi ni Miss Lorraine. Nakonsyensya, naawa sa kanya, at may balot ding pagkaawa sa sarili. “Hindi ko po alam ang gagawin, Miss…”

“Sino ba ang inspirasyon mo?”

“Si Roselyn po…”

“Ano ba ang nagustuhan ni Roselyn sa iyo?”

“Yung pagtitiwala nya po sa akin, sa pagbabago ko…”

“Pwes, yan ang una mong gawin; ang maibalik muli ang tiwala nya at magbago ka. Maaring mahirapan ka dahil sa galit nya sa iyo. Ngunit ipagpatuloy mo lang. Napakasarap lasapin ng tagumpay kung ito ay pinaghirapan… Tsaka, kung mahal mo ang isang tao, ipaglaban mo. Lalo na kung alam mong mahal ka rin nya.”

Ewan ko, ngunit tila may liwanag na biglang tumama sa isipan ko. “S-salamat Miss, salamat. Tama po kayo, yan ang gagawin ko.”

“Good luck Michael! Matutuwa ako kung matupad mo yan. And give your best shot!”

“Yes Ma’am!” sabay tayo at tumakbo nang palabas, ramdam ang kasayahan sa narinig na payo ni Miss Lorraine. “Yes! Dapat na ipaglaban ko ang pagmamahal ko kay Roselyn… At sa iyo, Miss Lorraine, di kita bibiguin.”

At yun nga ang ginawa ko. Nagtaka na naman ang mga guro at barkada sa bigla kong pagsulpot sa klase kinabukasan na dala ang kumpletong libro, notebooks, punong-puno ang bag, arugang aruga ang postura, naka-gell ang buhok, hanep ang dating. Nag-aaral na ulet ako, nagpaparticipate sa discussions at recitations sa klase. At muli, gumanda ang mga grades at bumilib ang mga guro, pati na si Miss Lorraine. Nakipag ayos na rin ako sa papa ko, nanghingi ng patawad at nagpromise na di ko na sisirain pa ang pag-aaral. Yun lang naman kasi ang ikinagalit nya sa akin eh, pati na ang bisyong sigarilyo, at pag-iinum. Kaya iniwasan ko na din ang mga iyon. At naging mabait na ulet sa akin ang papa ko. Alam ko, kapakanan ko pa rin ang iniisip nya sa kabila ng katotohanang di nya ako tunay na anak.

Perpekto na na naman sana ang takbo ng buhay ko. Kaso, may malaking kulang – si Roselyn. Ganun pa rin sya sa akin. Sa kabila ng positibong nangyari sa akin, di ko pa rin lubusang maapreciate ang mga ito dahil sa sitwasyon namin. Tila napakalapit nya na sa akin ngunit napakalayo din. Abot-kamay ko lang, ngunit sa isip lang nangyayari ang lahat.

Halos araw-araw pinabibigyan ko sya ng rosas, paborito nya, nginingitian kapag nagkasalubong ang mga paningin namin, nag-oofer ng tulong sa pagpapagawa ng projects o research, pero wa epek pa rin. Ang mga bulaklak ay itinatapon sa basurahan, iniirapan ako, o kaya’y sinusupalpal pag nagsasalita. Ang masaklap, pinapagseselos pa nya ako sa isang lalaking ka-klase rin namin. Pinapakita sa akin ang paghaharutan, pagbibiruan. At minsan din, nakita kong hinatid ng kaklase kong lalaki si Roselyn sa bahay nila. Sobrang sakit ang naramdaman. Pakiwari koy pinapatay nya ako ng maraming beses.

Nag-isip na akong gi-give na at mag-concentrate nalang sa pag-aaral. Subalit bigla ding sumagi sa isip ang sinabi ni Roselyn sa sa akin nung di pa kami magkaibigan at inaasar ko pa. Tinanong ko kung anong gawin ko upang mapatawad nya. “Maglakad kang nakaluhod galing gate ng school, nakahubad pangitaas, may poster sa likod na nakadikit, hawak-hawak ang may 200 roses…”

“Arggghhhhh! Gagawin ko ba?” tanong ko sa sarili. Nung gabing iyon, hindi ako makatulog. At nabuo sa isip ko ang isang desisyon.

Kinabukasan, maaga akong nagising. Kinontak ko kaagad ang mga katropa upang tulungan ako sa gagawin.

Tapos na ang lunch break namin nun at magsimula na ang unang subject. Sinegurado kong nasa loob na ng classroom si Roselyn. Kinontsaba din namin si Maila na siguraduhing hindi aalis ng classroom si Roselyn. Nasa harapan ng gate ako, kasama ang mga loyalista kong mga katropa, may nagdala ng videocam, may nagdala ng tubig, may taga-bitbit ng gamit ko at ang iba ay pang moral support lang.

Hinubad ko ang pangitaas na damit, ikinabit naman ni Lance sa likod ko ang poster na may malalaking sulat na “I’m sorry Roselyn”. Kinuha ko ang 200 pirasong mga rosas na pina-order ko pa sa flower shop at niyapos ang mga iyon sa isa kong braso. Tapos, lumuhod na sa sementadong daan patungo sa building namin at nagsimulang inihakbang ang mga tuhod.

“Arrrrggghhhhh! Ansakit!” sigaw ko nung ang mga kneecaps ay natama sa mga maliliit na bato sa daananan. Dahil sa di inaasahang nakit, nakiusyoso ang mga tao sa akin. Naghalong sakit, init ng sikat ng araw na tumama sa balat., at hiya ang naramdaman. Ngunit tiniis ko lahat. Hawak-hawak ang may 200 ka rosas, nanginginig at balot na balot sa pawis ang katawan, tinahak ko ang halos 500 metrong layo ng gate papuntang building ng classroom habang dinig na dinig ko naman ang kantyawan ng mga estudyante, ang iba ay nagbubulungan. Tila walang hangganan ang kahabaan ng pathwalk. Ngunit nilakasan ko pa rin ang loob, “Kaya ko to, kaya ko to... para kay Roselyn ang lahat ng to!” sigaw ko sa sarili, pampalakas-loob.

Tila maubusan na ako ng lakas nung marating ko ang paanan ng building. Ngunit nasa third floor pa ang classroom namin. Halos hindi ko na maiangat ang mga paa sa hagdanan, muntik pa akong malaglag. Dahan dahan, pahinto-hinto. Ramdam kong nagasgasan ang mga tuhod ko at nagdurugo iyon. Ngunit matatag pa rin ang isipan at malakas pa rin ang loob. Sige pa rin ako.

Nung makaabot na ng third floor, ibayon panlulumo na ang naramdaman. Dahil sa umiikot na ang balita, pinaligiran na ako ng mga kapwa estudyante sa third floor at pinayuhan na ako ng teacher adviser ko na hihinto. Pinatawag na din nya ang school nurse.

“Ma’am, please just let me finish this. Please…? Malapit nalang po Ma’am” ang pakiusap ko.

Marahil sa awa, tumango nalang, si Ma’am, napailing.

At inubos ko na ang lakas ko, binilisan ang paglakad ng paluhod hanggang sa makarating sa loob ng silid-aralan, at sa harap ng nakaupong si Roselyn na sadyang ibinaling ang mukha sa, ayaw akong tingnan. Huminto ako, hindi gumalaw, nagmamakaawa ang mga mata habang tiningnan sya, humihingal sa pagod, nanlalambot, namumutla, namumula ang balat na punong-puno pa ng pawis, mahapdi ang nagasgasang tuhod.

Hindi nakatiis, ibinaling na rin ni Roselyn ang mukah paharap sa akin. Natulala, di makapagsalita.

Inabot ko ang mga rosas, ramdam ko ang panginginig sa pagod ng aking mga kamay.

Di ko alam kung ano ang nasa isip ni Roselyn ngunit imbes na tanggapin ang mga rosas, yumuko sya, itinakip ang dalawang kamay sa mukha. Tila umiiyak.

“Michael, halika sa clinic, dumudugo yang tuhod mo, gamutin muna natin at magpahinga ka din muna dun.” Ang sabi ni Ma’am.

Tumayo ako, tinitingnan ko pa rin si Roselyn na pansing umiiyak, takip-takip pa rin ng mga kamay ang mukha.

Habang nagpapahinga ako sa clinic, gumawa ako ng sulat. “Dear Roselyn, pupunta ako mamaya sa bahay nyo, alas 8 ng gabi. Bahala na kung magalit ka. Gusto kong malaman kung napatawad mo na ako o hindi. Nagdurusa ang kalooban ko. Sana mabigyang tulduk na ang lahat ng paghihirap kong ito. Kung sakaling patawarin mo man ako, nandito kasama sa sulat na ito ang yellow ribbon na ginawa mo para sa akin nung araw na nagkasala ako sa iyo. Hihilingin ko na gawin mong palatandaan ito sa pamamagitan ng pagsabit nito sa gate ng bahay ninyo. Pag wala akong yellow ribbon na makikita dun, asahan mo na hindi na ako tutuloy pa, at di na din kita gagambalain pang muli. Lilipat na ako ng school upang tuluyan na kitang malimutan. Aasahan ko ang sagot mo mamaya. Ang kaibigan mo, Michael.”

Ipinakisuyo ko sa isang kaibigan na ibigay ang sulat kay Roselyn kasama na ang yellow ribbon na tinupi ko at isinikip din sa sobre. Galing ng clinic, nagpaalam ako sa guro namin na din a muna papasok. Pinayagan naman ako. At dumeretso na ako ng bahay.

Alas syete pa lang ng gabi ay nakahanda na ako, kinakabahan sa maaring kasagutan sa mga tanong. Nung naglakad na ako patungo sa bahay ni na Roselyn, tila nakakabingi ang lakas ng kabog ng dibdib ko.

Eksaktong alas otso ay nandun na ako sa harap ng gate nila. Ramdam kong biglang gumuho ang mundo ko nung makitang napakatahimik ng bahay nila, madilim, at tila walang katao-tao. Inaninag kong mabuti ang kabuuan ng gate, hinahanap ang palatandaang binanggit ko sa sulat. Wala akong Makita. Hinalughug ko na lahat sa paligid ng gate; sa daanan, sa mga bougainvillang na nakapalibot dito. Ngunit wala pa rin. Namalayan ko nalang ang sariling hinawakan ang rehas ng bakod, napayuko. Ramdam ko ang pagsikip ng dibdib. At naalimpungatan ko na lang ang pag agos ng mga luha ko. Humagulgul ako, tinimpi ang sama ng loob na gusting kumawala.

“Roselyn, hindi ako galit sa iyo… at hindi ako pweding magalit. Mahal na mahal kita. Subalit, hindi yata ako nababagay sa iyo. Aalis nalang ako, at hindi na kita iistorbohin pa. Paalam sa iyo. Di ko malilimutan ang pagiging magkaibigan natin, ang mga masasayang alaala natin. Palagi kong iingatan iyan dito sa puso ko.” Bulong ko nalang sa sarili.

At tumalikod na ako, pinahid ang mga luha. Akmang lisanin ko na sana ang lugar nung mula sa likuran ko ay may tumawag, “Pssst! Michael!”

Ang mama ni Roselyn. “A, e… good evening po Tita. Akala ko po walang tao sa bahay nyo. Bakit po madilim?” ang tanong ko, pansin ang kawalang ganang makipag-usap.

“A, e… hindi ko nga rin alam eh. Nanjan ka pala, di kita kaagad napansin. Halika muna sa loob.”

“Pauwi na po ako Tita. Napadaan lang po ako…”

“Samahan mo muna ako sandali, Michael wala akong kasama at madilim. Hahanapin ko lang ang flashlight sa loob. Pag nahanap ko na iyon, pwedi mo na akong iwan.”

“A… e.. sige po.” Nag-aalangan man, sumunod na rin ako sa kanya. Naunang makapasok siya ng bahay at nasa bungad naman ako ng pintuan nung magtanong ako, “Ba’t nasaan po ba si Rose---“

Ngunit di ko na magawang tapusin pa ang itatanong sana gawa ng pagkabigla. Umilaw ang buong kwarto. Nanlaki ang mga mata ko at halos himatayin sa nasaksihan. Ang buong sulok ay napupuno ng mga nakalambitin na mga dilaw na ribbons! Sa kisame, sa dingding, sa mga dividers, pati na sa ibabaw ng TV, stereo component, sa sofa, at sa mga upuan… Natulala ako sandali at hindi na napigilang tumulo na ulit ang mga luha.

Ibinaling ko ang paningin sa isang sulok. Nandun si Roselyn, nakatayo, may malaking yellow ribbon din sa buhok nya. Nakangiti sa akin. Ngiting puno ng sigla at kaligayahan. “Ito ba ang hinahanap mo?” tanong nya sabay angat sa palad kung saan nya hinawakan ang unang yellow ribbon na ginawa at hiniling kong gawin nyang palatandaan sa gate.

Sinugod ko kaagad sya at sa sobrang tuwa, niyakap, hinalikan sa pisngi, at kinarga sa mga bisig ko, pinaikot-ikot.

“Naisahan mo na naman ako?” ang sambit ko.

“Kaw kasi, sobrang bilib mo sa sarili…” biro nya. Sabay tawa.

Nung maibaba ko na sya, nabigla na naman ako nung galing sa isang kwarto sumulpot, nagpalakpakan at naghiyawan sina Maila at Marvin na sobrang sweet na sa isa’t-isa, ang mga katropa ko sa SPJ, at ang pinakahuli, si Miss Lorraine.

“Pati ba kayo ka-kontsaba na rin ni Roselyn?”

“Sensya na Jak Mikey, malaki ang bayad sa amin dito” biro ni Jason sabay tawanan naman.

Ngingiti-ngiti naman si Miss Lorraine. Napagalaman ko na sya pala ang may pakana ng lahat.

“O, halina kayo, kain na tayo!” ang sigaw ng mama ni Roselyn sabay bukas ng ilaw sa may parting kusina kung saan naman nakahain na ang lahat ng mga pagkain. “Pinaghandaan talaga namin yan Michael, para sa iyo…. Abah!” Di biro ang maglakad na nakaluhod galing gate ng school papuntang building hanggang sa third floor ha?” Biro ng mama ni Roselyn na nakaalam na pala sa ginawa ko nung araw na iyon.

Tawanan ulet, palakpakan, hiyawan.

At yun ang simula ng pagiging close ulet namin ni Roselyn.

Pagdating ng katapusan ng school year, gumruaduate naman si Miss Lorraine, magna cum laude pa. Nandun kami ni Roselyn at iba pang mga naging estudyante nya sa practice teaching. Nung mag speech na sya sa poduim, di ko malimutan ang linyang ibinahagi nya sa mga kapwa nagsipagtapos na umantig din sa puso ko, “I may not be perfect; I may have stumbled along the way. I may have made the ugliest mistakes in life. But these didn’t deter me from facing the challenges. I stand up as many times as I have fallen. In each fall, I try to forget the pains, ask for forgiveness to people I’ve hurt, and make amends. Importantly, I keep the lessons. These lessons make me a better and wiser person. And then I move on, determined as ever to rise above my imperfections…”

Fourth year nung officially naging magkasintahan kami ni Rosleyn. Simula noon, tinalikuran ko na ang pagiging pilyo, ang mga bisyo, at ang pagiging pasaway. Sa SPJ naman, official na rin akong tumiwalag. Ngunit may pumalit, ang mestiso-Amerikanong si Marvin.

Isa na lang ang bisyong hindi ko matanggal-tanggal. Si Roselyn. At mas naging grabe pa ang pagka adik ko sa kanya…

(End)

Author’s Note:

Salamat pow dun sa mga sumusubaybay sa story, mga silent readers man o yung mga nagbibigay ng comments.

Para dun sa mga nagbibigay ng comments, buong pouso ko pong sasabihin (naks! rama talaga) na naapreciate ko po yung mga sinusulat nyo, kahit na minsan emoticons lang ang nakalagay sa comment box. It’s a way of saying, “Hey, dugtungan mo pa…” at nakakaengganyong magsulat. Minsan lang di ko nasasagot (comments) lahat dahil sa limitado po ang oras ko sa office (bawal sa office at disabled po ang net) but rest assured that those comments didn’t go unnoticed. Binibigyan kop o ng time na basahin lahat yun.

Sa muli mga bossing!