Kuya Renan 12

WARNING:

This post contains scenes which are not suitable for readers under 18.

By Michael Juha

Email: getmybox@hotmail.com

Fb: getmybox@yahoo.com

Bati Portion:

Guys, maraming-maraming salamat sa inyong mga boto at suporta. Nakasali po ang ating blog sa 6 finalists at may email ang awards committee na may “SPECIAL AWARD” tayong matatanggap sa category natin!!! Hindi binanggit kung anong award bast makakatungtong sa entablado ang kinatawan ng MSOB!

Dahil sa po iyan sa inyong suporta, guys. Masaya ako na marami pa rin sa inyo ang walang sawang nariyan pa rin para sa MSOB; kasama ko pa rin through thick and thin.

November 21, 2015 po ang awarding. Diyan malalaman kung anong specila award ang matatanggap natin. Good luck pa rin sa ating lahat!

Special mention kay James Silver sa kanyang ginawang image, at kay Stephen Fundal sa ginawang image kay “Mico”. Special mention din para kay Clarence guntang Ochinang na siyang gumawa sa image ng kuwento na ito.

Special Mention din para kay Tirso Lomandas Ofiasa, Jr. na pumayag maging “Mico” model face.

Maraming salamat din sa mga MSOB Resident Authors na active na nagpopost: “Loving You...” by Seyren, “Hopia” by Ponse, “String from the Heart” by Vienne Chase, “”Love, Stranger...” by White_Pal, “Trombonista...” by bluerose, “Andromeda” by Jam Camposano.

Heto naman ang ating mga commenters sa part 10:

1. Lemon Pascual

2. Russ

3. Az

4. Kev

5. Bharu

6. Julie Castro

7. Zands

8. Roland

9. Yahiko

10. JhayL

11. Sullivan S. Edsu

12. Zach Znah

13. JhayL from Dubai

14. Bong-Dubai

15. Benny Ramos

16. Edison Smith

17. Sharkablue blue

18. curtis

19. Michael Tan

20. Unknonw

21. ace mark cinco

22. Jodeyz Jedoyz

23. Zummie bobo

24. Berting Banago

25.Edsa2008

26. Paulo

27. Don Boli Mael

28. JM Perez

29. djhay19

30. kim bords

31. harlie autine rize

32. norman prudente

33. Tim Tsui

34. Ernz

35. Rheign Canlas (Di ko nakita ang comment)

Paki-tawag sa aking atensyon kung hindi nabanggit ang mga names ninyo.

Thanks guys for supporting MSOB!

NOTE:

Pinost ko na lang kahit hinid ko pa na-review dahil nag promise ako today guys. I’ll review and repost na lang later.

Enjoy reading po!

J

-Michael Juha-

-------------------------------

Mistulang napako ako sa aking kinatatayuan. Alam kong pati si Anne ay nagulat din sa sorpresa ni Mico para sa akin. Ramdam ko kung bakit itinuloy pa rin ni Anne ang lahad sa aming sorpresa sa kabila nang naroon na si Kuya Renan. Ayaw niyang basta-basta na lang na tatalikuran ko ang aming usapan. Gusto niyang ilagay ako sa hot seat at mamili. At gusto niyang si Mico ang pipiliin ko.

Nilingon kong muli si Kuya Renan na nakatayo lang sa dulo ng aisle, hawak-hawak ang kanyang dalang mga pulang rosas at naghintay sa akin. Nang nilingon ko naman si Mico na nasa stage, nakatayo rin siya, nakatingin sa akin halata pa rin sa kanyang mukha ang pagkagulat bagamat hinahawakan ang mga puting rosas na hinanda ni Anne kung saan ay base sa plano, ibibigay ko sana kay Mico.

“Paningdigan mo ang pagmamahal mo kay Mico, Bugoy. Lapitan mo siya!” ang muling pagsalita ni Anne.

Nagsisipulan ang mga bisita at may nagsimulang sumigaw ng “Mico! Mico! Mico!” hanggang sa silang lahat na ang nagsisigawan. Syempre, mga kaibigan at bisita nina Mico ang mga naroon kung kaya ay kampi sila sa kanya.

Tiningnan ko si Kuya Renan na nakangiti at minuwestrahan niya ako na lapitan si Mico. Para naman akong naawa sa kanya. Parang hayan, alam kong na-miss din niya ako ngunit nagpaubaya siya upang hindi mapahiya si Mico.

Nag-aalangan man, bumalik ako sa entablado at nang nakarating na roon, inabot ni Mico ang mga puting rosas sa akin. Tinanggap ko ito. Niyakap ko siya, at niyakap niya rin ako. Habang kayakap ko siya, hindi ko naman malaman kung sasabihin ba sa kanya na mahal ko siya, kagaya ng nakasulat sa streamer.

Maya-maya ay kumalas siya mula sa aming yakapan. Nang tiningnan ko siya, minuwestrahan niya si Kuya Renan na nanatili sa kabilang dulo ng aisle na lumapit sa amin. Agad na naglakad patungo sa amin si Kuya Renan. Nang nasa stage na siya, kinamayan siya ni Mico atsaka niyakap. Kinamayan din siya ni Anne matapos siyang ipakilala ni Mico na pinsan niya. Bineso-beso naman siya ni Anne.

Nang ako na ang kaharap niya, mistulang matunaw ako sa kanyang mga titig. Tila hindi ko kayang makikipagtitigan sa kanya. “Miss na miss ko na ang bunso ko… Ang laki mo na, binatang-binata na. At mas lalo pang pumogi.” ang sambit niya habang inabot sa akin ang kanyang dalang-dalang mga mapupulang rosas.

“N-namiss ko rin ang kuya ko…” ang sagot ko rin.

Doon na niya ako niyakap. Mahigpit na mahigpit na halos ay hindi ako makahinga sa sobrang higpit na tila sabik na sabik sa akin, walang pakialam sa mga taong nakatingin. Pagkatapos ay inangat pa niya ako habang yakap-yakap at pinaikot-ikot. Nang ibinaba na ako ni Kuya Renan, may sumigaw naman ng “Kiss! Kiss! Kiss!”

Hindi ko pinansin ito. Bale ang ayos ng aming pagkakatayo sa entablado ay si Kuya Renan ang nasa aking kanan habang si Mico naman ay nasa aking. Si Anne naman ay katabi ni Kuya Renan.

Ngunit nagpatuloy ang sigaw ng “Kiss! Kiss! Kiss!” hanggang sa nagsisabayan na rin ang iba pang mga bisita.

Sa totoo lang, hindi ko talaga alam kung sino sa amin ang gusto nilang mag-kiss. At assuming na ako man iyon, hindi ko rin alam kung kanino kina Mico at Kuya Renan ang gusto nilang i-kiss ko. Si Kuya Renan ba na nakita nila kung gaano ako niyakap at inikot-ikot? O kay Mico na kaibigan nila at kung saan ay nabasa nila ang streamer na may ‘I Love You’ ako?

Ngumiti na lang ako ng hilaw at hindi na pinatulan ang kanilang sigaw.

Ngunit nagpatuloy pa rin sila sa pagsisigaw. At palakas ito nang palakas. “Kiss! Kiss! Kiss!”

Hanggang sa sumingit si Anne at tiningnan ako, “I-kiss mo raw si Mico!” ang sambit niya na ipinarinig pa talaga sa mga bisita sa pamamagitan ng mikropono sabay turo niya kay Mico.

Doon na ako tumalima. Humarap ako kay Mico. Tiningnan ko siya. Hindi naman siya gumalaw o nagreact kaya inilapat ko ang aking bibig sa mga labi niya. Nang kumalas na ako sa aming paghahalikan, binulungan ako ni Mico, “Mahal mo na ba talaga ako? O Napilitan ka lang? Okay lang sa akin kung magkunwari tayo para sa mga bisita.” ang sabi niya.

Napatingin ako sa kanya. Binitiwan ko ang isang ngiti. Hindi ko na sinagot pa ang kanyang tanong. Nalilito pa rin kasi ako, at ayaw ko siyang masaktan.

Dinig na dinig ko ang maingay na pagsisigawan at pagpalakpakan ng mga bisita. pati si Anne ay pumalakpak din. Nang tiningnan ko si Kuya Renan, nakita kong nakangiti siya, pumalakpak bagamat may kakaiba sa kanyang ngiti. Parang may bahid na pagseselos o pagkainggit.

Maya-maya ay kinuha ni Mico ang micropono, “Gusto kong i-announce dito ang isa pang sorpresa ko para kay Bugoy… isang 7 days and 6 nights na bakasyon sa Amanpulo, kasama ang Kuya Renan niya!!!”

Nagpalakpakan ang mga bisita bagamat hindi kasing lakas sa palakpakan nila nang kami ni Mico ang naghalikan. Ang iba ay mistulang nagtaka.

Ngunit sumingit si Anne. “Actually, nang sinabihan ako ni Mico na bumili ng ticket ng eroplano at reservation for two sa resort, dahil wala naman siyang pangalan na sinabing kasama ni Bugoy, si Mico ang inilagay kong kasama ni Bugoy. Silang dalawa ni Mico at Bugoy ang magbakasyon sa Amanpulo for 7 days and 6 nights!” ang pag-announce niya.

Mas lalo pang naghiyawan ang mga bisita. Halata talagang panig sila kay Mico. Nang tiningnan ko si Mico, napakamot na lang ito ng ulo.

“Ok lang iyan… Gusto ko rin namang makasama ka eh.” ang sabi ko naman kay Mico para lang hindi siya malungkot.

“See? Gusto ni Bugoy na makasama ka.” ang dagdag pa ni Anne. “Mag-enjoy kayo roon, ako na ang bahala kay Kuya Ren.” ang sambit ni Anne na ngumiting tiningnan si Kuya Renan. “Di ba Kuya?” ang tanong din niya kay Kuya Renan. At nagkuya pa talaga siya. At iba ang tawag niya, “Kuya Ren”

“Sure. Hihintayin ko na lang dito si Bugoy sa Tuguegarao...” ang sagot naman ni Kuya Renan.

Bumaba na kami ng entablado at dumiretso sa presidential table. Ganoon pa rin ang aming arrangement sa upuan. Pinagitnaan ako nina Kuya Renan at Mico, samantalang si Anne naman ay katabi ni Kuya Renan.  

Habang kumakain na kami, palihim namang kinukurot-kurot ni Kuya Renan ang aking hita sa ilalim ng mesa. Iyon bang nagpapapansin. Syempre, hindi kami makagalaw nang libre dahil bisita lang siya at mga kaibigan at may mga kamag-anak din si Mico roon. 

Napatingin ako sa kanya. Ibinaba ko na rin ang aking kamay at sa ilalim ng mesa tila nagpambuno ang aming mga daliri. Iyon bang sa haba-haba ng panahon na hindi kami nagkita, at noon pa sa maraming tao ay sa lihim na paglalaro na lamang ng aming mga kamay naipapalabas ang aming mga kasabikan para sa isa’t-isa.

Para akong nakikiliti na naiihi sa aming lihim na ginagawa.

“Ehem! Your attention everybody!” ang pagbasag ni Anne sa kasayahan. Pinaiingay niya ang hawak na wine glass sa pamamagitan ng marahang pagpalo nito ng kutsara. “We now come to the dance part but let us allow the the celebrant and my cousin Mico to lead the dance floor.” at baling sa in-charge ng sound system, “Music please…”

Tumugtog ang kantang “One Last Cry” by Brian McKnight

My shattered dreams and broken heart
Are mending on the shelf
I saw you holding hands
Standing close to someone else
Now I sit all alone
Wishing all my feeling was gone

I gave my best to you, nothing for me to do
But have one last cry

One last cry, before I leave it all behind
I've gotta put you outta my mind this time
Stop living a lie
I guess I'm down to my last cry, cry

I was here, you were there
Guess we never could agree
While the sun shines on you
I need some love to rain on me
Still I sit all alone
Wishing all my feeling was gone

Gotta get over you, nothing for me to do
But have one last cry

One last cry, before I leave it all behind
I've gotta put you outta my mind this time
Stop living a lie
I know I've gotta be strong
'Cause round me life goes on and on and on
And on

I'm gonna dry my eyes
Right after I had my one last cry

One last cry, before I leave it all behind
I've gotta put you outta my mind for the very last time
Been living a lie
I guess I'm down
I guess I'm down
I guess I'm down to my last cry

Napatingin ako kay Kuya Renan na tumango, pahiwatig na okay lang sa kanya. Tumayo ako at hinawakan ang kamay ni Mico at nag-holding hands kaming tumungo sa gitna ng dance floor.

Dahil sweet ang music kaya yumakap sa akin si Mico, sa aking baywang. Ako naman yumakap sa kanya, sa kanyang balikat.

“Ganda ng music no?” ang bulong ni Mico.

“Oo.” Ang sagot ko.

“Parang ako lang ang kumanta... parang galing sa puso ko ang mensahe.”

“Woi... kaw naman. Huwag ganyan ah. Maiinis naman ako sa iyo niyan. Kasi, ako rin naman ay hindi ko gusto ang ganito eh.”

“Sorry.”

“Huwag kang malungkot dahil nandito pa rin naman ako para sa iyo.”

Nasa ganoon kaming pagsayaw at pag-uusap nang nakita ko naman si Anne na hinila ang kamay ni Kuya Renan upang sumayaw sila. Wala lang naman sa akin iyon. Syempre, bisita, kaya sa isip ko ay gusto lang ni Anne na hindi ma out-of-place si Kuya Renan. Na-appreciate ko iyon.

Ngunit nang nagsayaw na sila, doon na ako may napansin. Parang kinikilig si Anne na hindi mawari. Nariyan iyong pagyakap niya na talagang walang preno, kakaiba sa mga babaeng hindi pa kilala ang lalaki na halos ilayo ang mga katawan nila, iyong pagtatawa niya na parang ang landi-landi lang, iyong pagbubulong niya sa tainga ni Kuya Renan na halos ipasok na lang ang kanyang bibig sa loob ng butas ng tainga. At tawa naman nang tawa si Kuya Renan na parang nagi-enjoy sa pananantsing ni Anne.

Kaya ang ginawa ko na lang ay ang higpitan ko pa ang pagyakap kay Mico na ang aking ulo ay paminsan-minsang idinikit ko sa kanyang dibdib.

Nilingon ko uli si Kuya Renan. Nagkasalubong ang aming mga mata. Nang nakita niyang isinandal ko ang aking ulo sa dibdib ni Mico, parang idinikit din niya ang ulo niya sa ulo ni Anne. At nakangiti pa siya sa akin. Ewan kung biro lang niya, na akala ay hindi ako nagseselos, o sinadya niyang ipakita sa akin upang pagseselosin ako.

Ewan, pakiramdam ko talaga ay sasabog ang aking dibdib sa sobrang pagseselos. Pero pinigilan ko ang aking sarili na huwag magwala. Nanaig pa rin kasi sa aking isip na dayo lang ako roon at binigyan pa nila ng halaga ang aking kaarawan.

Nang matapos na ang tugtog, ang pumalit ay disco music naman. Hinarap ni Kuya Renan si Mico at nagpaalam na isayaw niya ako. Pinaunlakan naman siya ni Mico. Sila ni Mico at Anne ang nagpartner.

Habang sumasayaw ang iba, niyakap naman ako ni Kuya Renan, ginawang sweet iyong disco. “Disco ang tugtog eh…!” ang sambit ko, lalo na nang hinigpitan pa talaga niya ang pagyakap sa akin.

“Pakialam ko. Na-miss lang kita nang sobra.”

“Hmmm. Ikaw nga riyan ang hindi nagpaparamdam eh!” ang pagmamaktol ko pa.

“Paano ako magpapramdam sa iyo, patay yung SIM card mo. ‘Di na kita mahagilap.”

“Ipinakidnap kami ng babae mo! At ipapatay pa sana!”

“Alam ko. Sorry, wala ako sa tabi mo.”

“Iniwan mo ako! Kung namatay ako, kasalanan mo ang lahat.”

“Oo nga eh. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung may nangyaring masama sa iyo. Sorry…” at hinaplos niya ang aking buhok habang tinitigan ang aking mukha na halos idiin na lang ang kanyang mga labi sa mga labi ko.

“Paano ka nakarating dito?” ang sambit ko.

“Mamaya ko na ikuwento kapag tayong dalawa na lang. Tabi tayo mamaya sa pagtulog ha?”

“Kayo ang magtabi ni Anne!” ang pagmamaktol ko.

“Uy… nagselos.”

“Mukha mo!”

“Tabi nga tayo mamaya…” ang giit niya.

Sa sinabi niyang iyon, ay mistulang naramdaman ko sa aking harapan ang pagbundol-bundol ng malaking bukol sa harapan ni Kuya Renan. Ramdam kong tinigasan siya. Napatingin ako sa mukha niya, ang kanyang mga mata ay mistulang nakikipag-usap, nagmamakaawa. Naramdaman ko na rin ang pag-init ng aking katawan at ang pagtigas ng aking ari. Nagkikisan ang aming mga bukol. At lalo na nang naramdaman ko pang lalong idinidiin ni Kuya Renan ang kanyang harapan, dagdagan pa ng nakakabighaning ngiti at titig niya, para akong nagpre-cum na sa posisyon naming iyon. At habang isinayaw namin ng sweet ang ipinatugtog na disco music ini-enjoy ko naman ang sarap na dulot ng ginawa niya. Pakiwari ko ay kapag tumagal pa ang ginawa naming pagsasayaw na iyon ay hindi malayong labasan na ako. Natahimik na lang ako. Sa loob-loob ko ay sobra akong kinilig.

“Tabi tayo mamaya ha?” ang tanong niyang muli.

“A-anong gagawin natin?” ang sagot ko.

“Matulog...”

“Matulog lang pala…” ang bulong ko, inismiran ko pa siya.

“May gagawin tayo, siyempre.” ang pagbawi rin niya.

“Magkatabi kami ni Mico, eh.” ang pag-aalibi ko. Nainis pa kasi ako sa ipinakita niya sa akin na pagsasayaw nila ni Anne.

Natahimik siya nang bahagya. Naging seryoso ang mukha. “Mahal mo ba talaga siya?”

Sasagutin ko na sana ang tanong niyang iyon ng biglang sumingit naman si Anne, “May I dance with with you again?” ang tanong niya kay Kuya Renan.

Tiningnan ako ni Kuya Renan. At syempre, ano pa ba ang magagawa ko kundi ang tumango. Ang hinarap ko naman ay si Mico.

Nagsayaw sila. Disco ang pinatugtog ngunit marahil, dahil sa pagkakita ni Anne na sweet ang aming sayaw, niyakap niya si Kuya Renan.

Muli na naman akong nainis. Nang nakita ko silang nagyakapan, niyakap ko rin si Mico at isinayaw din ng sweet ang disco music.

Iyon ang takbo ng party. Habang ako ay atat na atat na makasayaw o makausap si Kuya Renan, naroon palagi si Anne na sumisingit. Lalo na nang umepektpo na ang alak sa aming mga katawan. Gusto kong magwala. Ngunit si Anne ay talagang halos maghubad na lang sa harap ni Kuya Renan sa pagsasayaw.

Nagpigil pa rin ako. Tawa nang tawa ang mga bisita at pati na si Kuya Renan ay nakitawa rin. Palibhasa, lasing na rin. Pero ako, ngumingiti sa panlabas ngunit nagpupuyos sa inis sa kaloob-looban.

Hanggang sa nagsiuwian na ang mga bisita at kami na lang ang naiwan. “Kuya Renan will go with us, Mico. Sa guest room namin siya matulog.” ang sambit ni Anne na halatang lasing na.

“No-no-no… Thanks sa concern pero sa bahay namin siya matutulog. Bisita ko siya, ako ang nag-invite sa kanya rito kaya ako ang dapat na mag-handle sa kanya.”

“Pero gusto naman ni Kuya Renan eh,” ang sagot niya sabay baling kay Kuya Renan, “Di ba Kuya?”

“Eh…” ang sagot naman ni Kuya Renan na nag-aalangan. “Actually, may boarding house ako. Naroon ang mga gamit ko.” dugtong niya.

“No, Anne. Sa bahay namin siya. It’s final.” ang giit ni Mico nang nahalatang nahiyang sumagot si Kuya Renan sa tanong ni Anne.

“Ok… fine.” ang sagot ni Anne. At baling kay Kuya Renan, “See you around Kuya Ren! It was fun having you! Soon we will have another party ha? Nabitin ako eh!” ang sambit ni Anne bago tumungo sa sasakyan niya kung saan ay naghintay na ang driver.

Kaya doon talaga napunta si Kuya Renan sa bahay nina Mico. Masaya naman kaming tatlo habang binaybay ng aming sinasakyan ang kahabaan kalsada pauwi ng bahay. Bale sa harap nakaupo si Mico, katabi ng driver nila habang sa likod naman ay kami ni Kuya Renan. Sa punto pa lang na iyon ay parang may demonyo nang naglalaro sa aking isip. Ang tagal ng dalawang taon na nawala siya sa akin. Ang tagal ng panahon na hindi ko siya nakakapiling. Sobrang miss na miss ko na siya. Tapos, si Kuya Renan naman, marahil ay dahil sa kalasingan, parang batang naglalambing. Inakbayan ako at ipinatong pa ang kanyang ulo sa aking kandungan. Alam ko namang hindi siya ganoon ka-lasing. Pero siguro ay gusto lang niya akong kulitin, o gusto niyang haplos-haplusin ko ang ulo niya, kagaya nang dati. Kaya hiinaplos-haplos ko ito. Pati na ang kanyang pisngi. Paminsan-minsan ay yumuyuko rin ako upang halikan ang kanyang buhok. Dati kasi nang magkasama pa kami sa bahay nila ay inaamoy-amoy ko ang buhok niya habang hinahaplos. Iyon iyong kaming dalawa lang sa bahay ay naglalambing siya. Minsan ay amoy araw ang buhok niya, lalo na kapag galing sa paglalaro ng tennis. Pero nababanguhan pa rin ako. Siguro ay ganyan kapag mahal mo ang isang tao, kahit iba ang amoy basta sa kanya nanggaling, gusto mo pa ring amoy-amuyin ito. Minsan din, kapag bagong paligo, mabago. At mabango siya sa oras na iyon.

Maya-maya ay naramdaman ko na lang na kinagat-kagat niya ang aking hita. Doon ko na siya sinambunutan at idiniin-diin ko pa ang kanyang ulo sa aking kandungan. Nakakatawa kasi kung may nakakakita sa aming ginagawa, masasabing binigyan niya ako ng blow job. Lalo pa tuloy na umandar ang kademonyohan sa aking utak. At sa ilang ulit na pagsubsob ko ng niya sa aking kandungan ay naramdaman ko na lang na tinigasan ako. Gusto kong tumawa habang patuloy ang pabirong pagsusubsob ko sa kanyang mukha sa aking harapan. Hanggang sa napasigaw na lang ako ng “Arayyyyy!!!” Kinagat kasi niya ang malaking bukol sa aking harapan.

Tawa nang tawa naman si Kuya Renan na umayos na sa pagkaupo, parang wala lang nangyari.

“Ba’t ka sumigaw?” ang tanong ni Mico na nagulat, mistulang nagising mula sa pagkahimbing na lumingon sa akin.

“Wala… kinagat niya ako eh.” ang turo ko kay Kuya Renan.

“Ah, naglalabming ang kuya mo.” ang sagot naman niya na natawa na rin.

Doon na nagsimula ang kuwentuhan naming tatlo. Nagpasalamat si Kuya Renan kay Mico sa pagprotekta at pagdamay niya sa akin. Pati na sa pagcontact ni Mico kay Kuya Renan nang pumunta si Kuya sa bahay nina Mico sa probinsya upang itanong kung nasaan na kami. Ibinigay kasi niya ang kanyang contact number sa papa ni Mico.

Tinanong din namin siya kung bakit nang magpunta kami ng Davao at nag-advertise sa mga local na media ay hindi siya sumipot. Naroon daw pala sila sa General Santos City. “Mahirap lang ang pamumuhay ng utol ko sa Davao City. Na-demolish ang bahay nila sa suqatter’s area kung saan sila nakatira.” ang sabi ni Kuya Renan.

“Ano ba ang nangyari at natagalan ka sa pagbalik sa probinsiya natin?” ang tanong ko.

“Iyon na rin iyon. Syempre, walang pera, wala pa akong work. Ang hirap. Nang nakapagtrabaho na ako at nakaipon ng kaunti, nag-file ako ng leave at hayun, binisita ko ang lugar natin.”

“Si Cathy, ang mahal mo, kumusta na?” at inimphasize ko talaga ang salitang “mahal”.

Natawa si Mico. Napangiti naman si Kuya Renan ng hilaw habang kinurot ang bibig ko. “Hindi ko alam kung naroon pa sa atin eh.”

“Mahal mo talaga siya?” ang tanong ko uli.

“Gago!” ang sagot niya.

Tawanan.

Ganoon ang takbo ng aming usapan. May seryosohan, may okrayan. May lokohan. Kagaya pa rin ng dati. Si Mico ay nakitawa na rin.

Nang narating na namin ang bahay nina Mico agad na hinatid namin si Kuya Renan sa kanyang kuwarto, sa guest room nila na nasa ground floor lang. Pagod kasi kami sa activity sa buong araw na iyon.

Ramdam kong gustong tumutol ni Kuya Renan sa ibinigay na solo room sa kanya. Ngunit wala siyang magawa. Si Mico naman ay syempre, respeto niya sa kanyang bisita kaya solo room ang ibinigay. At ayaw ko namang sabihing magtabi kami. Parang nakakahiya namang lantaran ko talagang ipakisuyo na magsama kami sa isang kuwarto lalo na’t kakatapos lang ng pabirthday nila sa akin kung saan ay may isinulat sa streamer na mahal ko si Mico, bagamat sabik na sabik na ako sa Kuya Renan ko.

“Bukas na lang tayo magkuwentuhan Kuya…” ang sambit ko nang nakapasok na siya sa kanyang kuwarto.

Pagkatapos magpaalam ay inihatid muna ako ni Mico sa aking kuwarto. “Happy ka?” ang tanong niya habang nanatiling nakatayo sa labas ng aking kuwarto.

“Oo. sobra. maraming salamat ah.”

“Wala iyon. Ikaw pa. Kahit ano, gagawin ko para sa iyo. Salamat din pala…”

“Saan?”

“Doon sa sinabi mo sa streamer, na mahal mo rin ako. Alam ko, pakana ni Anne ang lahat. Bagamat bago ko lang nakilala ang pinsan kong iyon, nakuha ko na agad ang ugali niya. Kapag may plano, hindi maaaring hindi niya gawin. Kapag may nagusthuhan, hindi maaaring hindi niya maangkin. Ganyan siya. Palibhasa ay mayaman at spoiled.”

“Ganoon ba?” ang sagot ko na lang.

“At iyong sa tour natin, kung nagdadalawang-isip ka, puwede ka pang mag back out. Sa makalawa pa naman iyon. May time pa.”

“Ano ka ba! Syempre, Gusto kitang makasama ‘no…” ang sagot ko.

“Salamat.” ang sambit niya sabay talikod. naka-ilang hakbang na siya nang bigla siyang bumalik at humarap sa akin. “P-puwede bang humalik?”

Hindi ako nagdadalawang-isip na halikan siya. Naghalikan kami. pagkatapos noon ay bumalik na siya sa kanyang kuwarto.

Hindi naman ako dalawin ng antok habang nakahigang nakatihaya sa ibabaw ng aking kama. nagpabaling-baling ako, ang nasa isip ay si Kuya Renan. Naaalala ko ang aming mga dating ginagawa. Naaalala ko ang mga yakapan namin, ang halikan, iyong bagay na ipinapagawa niya sa akin… iyong mga iyon.

Halos may isang oras din akong nagpabaling-baling nang sa kalaunan ay nabuo sa aking isip ang puntahn siya. Parang hindi ako makatulog kung hindi ko siya mayakap at mahalikan, kung hindi ko siya makausap.

Dali-dali akong bumalikwas sa aking higaan at tinumbok ang pinto. Nang nabuksan ko na ito, nagulat ako sa aking nakita. Si Kuya Renan! Nakatayo siya sa harap ng pinto at akmang kakatok na sana at kitang-kita sa kanyang mga mata ang pagkagulat sa biglang pagbukas ng pinto!

“H-hi!” and sambit niyang binitiwan ang hilaw na ngiti, ang isang kamay ay nakataas pa, na akmang ikakatok sa pinto.

“H-hi…” ang sagot ko rin. “A-anong g-ginawa mo rito?” ang tanong ko.

“Eh… u-umiikot lang.” ang sagot niyang parang nahihiya.

“Umiikot ka tapos kakatok ka sa kuwarto ko?”

“Napadaan lang... Ikaw? Saan naman sana ang tungo mo?” ang tanong din niya.

Doon naman ako nataranta. “Eh…ano, iihi lang ako sa labas.”

“Iihi???” ang tanong niyang parang nagulat. “Bakit, wala bang CR sa loob ng kuwarto mo?”

“Ulk!!! Buking!” sa isip ko lang. “Eh… s-sa labas ako iihi eh, sa may swimming pool?” ang pangangatuwrian ko pa rin.

Doon na niya binitiwan ang ngiting nakakaloko. At hindi na siya nagpatumpik-tumpik pa. Bigla niya akong itinulak papasok sa aking kuwarto at pumasok na rin siya. Pagkatapos niyang isara ang pinto, bigla niya akong niyakap. “Iihi sa swimming pool ha? Maloko ka pa rin, ano? Kagaya ng mga brief ko na nilabhan mo lahat, inamoy-amoy mo? Akala mo hindi ko alam? Ngayon… pupuntahan mo sana ako sa kuwarto ko, ano?” ang sambit niya.

Syempre, nagpupumiglas ako kunyari. “Hindi ah!”

“Bistado na kita…” ang sabi niya na patuloy pa rin sa pamumuwersa niyang yakapin ako. Hanggang naghabulan kami. Napuno ng ingay ng aming tawanan ang  loob ng kuwarto. Nang ma-corner niya ako at magipit sa ibabaw ng aking kama, hindi na ako nakapalag pa. Ni-lock niya ang katawan ko habang nakatihaya at nakadagan siya sa ibabaw ng aking katawan. (...)

Wala na akong nagawa. Doon na kami natahimik. Ang tanging narinig ko na lang ay ang mahinang ingay ng habol-habol naming paghinga habang tinitigan niya ako. Tinitigan ko rin siya. Sa dalawang taon niyang pagkawala, doon ko nakita ang tila pagbabago ng kanyang mukha. 24 na siya sa pagkakataong iyon. Lalo pa siyang pumogi sa paningin ko, ang makinis niyang mukha, ang mga matang mistulang nangungusap, ang makakapal na kilay na mistulang iginuhit ng isang pintor, ang mapupulang mga labi.

Ganoon din ang pagtitig niya sa akin. Mistulang inukit sa kanyang isip ang bawat detalye ng aking mukha. “Ang laki-laki mo na talaga. Lalo kang pumogi. Nakakapangigigil!” ang bulong niya, habol-habol pa rin ang kanyang paghinga habang hinaplos ng kanyang daliri sa itaas ng aking labi kung saan ay may mga sumisibol nang maninipis na bigote.

Hinayaan ko na lang siya sa kanyang ginawa. Nakatitig lang siya sa akin na tila naalipin ng hipnotismo. hanggang ang aking mismong mga labi ang siyang nilaro-laro na ng kanyang mga daliri.

Hindi ako kumibo. Hindi gumalaw at hinayaan lang siya sa kanyang ginawa. Ninamnam ko ang sarap ng paglapat ng kanyang mga daliri sa aking mg labi habang marahang hinahaplos niya ang mga ito bagamat sa isip ko ay gusto ko nang malasap ang sarap ng kanyang halik. Sabik na sabik na ako sa kanya. matindi ang aking pangungulila.

Ipinikit ko na lang ang aking mga mata. At maya-maya lang ay naramdaman ko na lang ang paglapat ng mga labi niya sa mga labi ko.

Tila ibinayaw ako sa ikapitong alapaap sa sarap na nasamsam kong muli ang halik ng taong mahal. Mapusok ang iginanti kong halik sa kanya. Nag-espadahan ang aming mga dila sa loob ng aming bibig. Mistulang isang torneo ang pagsisipsipan namin ng aming mga laway.

Maya-maya lang ay huminto siya upang tanggalin ang kanyang t-shirt. Nang natanggal na ito, ang dulo naman ng aking t-shirt ang kanyang hinila pataas upang maalis ito sa aking katawan. Bumalik uli siya sa kanyang paghahalik sa akin, sa aking mukha, sa aking leeg, sa aking dibdib. Doon na siya tumagal sa aking dibdib. Sinipsip niya nang sinipsip ang aking magkabilang utong. Alam ni Kuya Renan na iyon ang aking weakness. Kahit nga kami kapag nagbibiruan at biglang aatakehin siya ng libog, kukurutin na lang niya bigla ang aking utong. Alam niyang nakikiliti ako na nag-iinit kapag ganoon ang gagawin niya. Kapag ginawa niya iyon, alam ko na nalilibugan rin siya. Kaya iyon ang sinipsip nang sinipsip niya ng todo. Malakas ang pagsipsip niya, iyong hindi lang namumula ang aking balat kundi magkulay bluish ito tanda ng paglabas at pamumuo ng dugo sa balat gawa ng matinding pagsisipsip niya. Kapag ganyan ang ginawa niya, hindi ko mapigilan ang matinding pag-liliyad at pagpakawala ng malalakas na ungol. Mistulang magdideliryo ako niyan, magmakaawa na huwag niyang tigilan ang kanyang ginawa.

Nang nagsawa na siya roon ay ibinaba pa niya ang kanyang bibig sa aking tiyan, hanggang sa aking pusod. Muli siyang tumiwalag at dali-daling binuksan ang butones ng aking pantalon at zipper at ibinaba iyon kasama ng brief. Ganoon din ang ginawa niya sa kanyang sarili.

Nang sumampa siyang muli sa ibabaw ng aking katawan, muling dinila-dilaan niya ang aking dibdib, pababa sa tiyan, hanggang sa bumundol-bundol na ang kanyang mukha sa tirik na tirik kong pagkalalaki. Maya-maya ay nahinto siya, tumingin sa akin. Ngunit idiniin ko ang kanyang ulo sa aking pagkalalaki.

Wala nang nagawa si Kuya Renan kundi ang isubo iyon. Iyon ang kauna-unahang pagsubo ni Kuya Renan sa aking pagkalalaki. Napa-ungol ako nang maisubo niya ang kabuuan ng aking ari. Halatang hindi siya marunong dahil nasusuka siya at naiilang. Dinila-dilaan na lang niya ang ulo noon at sinipsip-sipsip ang aking bayag.

Maya-maya ay siya naman ang tumihaya. Ako naman ang nagpaligo sa kanya ng halik. Mula sa kanyang bibig, iginapang ko ang aking mga labi sa kanyang dibdib, ginaya ang ginawa niya sa akin. Napa-igtad din siya sa ginawa kong pagsisipsip sa kanyang magkabilang utong. Nang nagsawa na ako roon, ibinaba ko ang aking mga labi sa kanyang tiyan, at iginapang ko ang aking dila sa nakahilerang balahibo mula sa kanyang pusod pababa sa kanyang pagkalalaki.

Nang bumundol-bundol na sa aking mukha ang kanyang nag-uumigting na pagkalalaki, hinawakan ko iyon, pinagmasdan, kinumpara sa aking isip ang kaibahan nito noong huli kaming nagniig. Pakiwari ko ay mas lumaki pa siya, mas tumaba at humaba. Ngunit ganoon pa rin siya kalinis. Pati ang pagkatuli nito ay makinis, wala kang makikitang umusling balat. Ganoon pa rin siya, walang amoy. Iyon ang nagustuhan ko sa ari ni Kuya Renan. Tuwid, makinis, at tila bagong-paligo.

Dali-dali ko itong isinubo. Napa-ungol siya nang halos maipasok ko na sa aking bibig ang kahabaan ng kanyang pagkalalaki. Nang inilabas masok ko na ito, dinig na dinig ko ang kanyang ungol. Sinabayan ko na rin ang pag-ungol niya habang nilalaro naman ng isa niyang kamay ang aking ari.

Maya-maya ay huminto muli siya. “Dapa ‘tol...” ang utos niya.

Dumapa ako. Nang nakadapa na ako, binuhat niya ang aking gitnang katawan dahilan upang mapatuwad ako. Doon na ako kinabahan sa posisyon kong iyon.

“K-kuya, b-baka m-masakit!” ang sambit ko.

“H-hindi ka pa ba nakaranas?”

“Hindi ah! Ayaw ko kaya...”

“Try natin?”

“Masakit iyan kuya ah...”

“Tumihaya ka...” ang utos niyang muli.

Tumihaya ako. Muling isinubo ni Kuya Renan ang aking pagkalalaki. Maya-maya ay itinaas niya ang aking dalawang paa at isiningit naman niya ang kanyang mukha sa gitna ng aking puwet. Dinila-dilaan niya ito. Iyon ang kauna-unahang karanasan ko kung saan ay dinilaan ang bukana ng aking butas.

Muling isinubo ni Kuya Renan aking ari. At doon ako napaigtad nang habang itinaas-baba niya ang kanyang ulo sa aking harapan, pinilit niyang ipasok sa aking likuran ang kanyang daliri.

“Umphhhh!!!” ang binitiwan kong ungol nang nakapasok ang isa niyang daliri. Ramdam ko ang sakit at kakaibang sakit na may halong kiliti sa pagpasok ng kanyang daliri roon.

Patuloy pa rin si Kuya Renan sa pagsubo sa aking pagkalalaki habang inilabas-masok naman niya ang kanyang daliri sa aking butas. “M-masakit pa ba?”

“O-ok lang.” Ang sagot ko.

Doon ay ipinasok naman niya ang dalawang daliri sa aking butas. Muli akong napa-ungol. Medyo mas ramdam ko ang sakit at tila natatae ako sa kanyang ginawa.

“I-relax mo lang ang muscle mo. Hayaan mo lang ang daliri ko. Okay?” ang sambit niya. Tapos ay dinahan-dahan niya ang paglabas masok ng kanyang daliri kung saan ay sa bawat pasok at labas noon ay halos ibubulong niya para malaman kong papasok ito at papalabas at hindi ko maipuwersa ang aking muscles. Hanggang sa parang na-control ko na ang pagrelax noon kahit naglalabas-masok ang kanyang daliri na ang sarap na lang ng pagsubo niya sa aking ari ang aking naramdaman. Umabot sa tatlong daliri ang ipinasok niya sa aking butas. Nungit dahil nilawayan niya, madulas na madulas pa rin ito.

Nang sa tingin ni Kuya Renan ay handa na ako, doon na niya ako pinasok. Nakatihaya ako, ang dalawa kong paa ay nakapatong sa kanyang dalawang balikat. “D-dahan-dahan Kuya ah...” ang sambit ko nang itinuon na niya ang ulo ng kanyang pagkalalaki sa aking butas at tinangkang idiin ito.

“Relax ka lang... medyo masakit lang sa una.” Ang sambit niya habang dahan-dahan an gpagdiin ng ulo niya sa aking lagusan.

“Kuyah...Kuya... m-masakit.” Ang sambit ko nang nakapasok na ang kalahati ng katawan ng kanyang ari.

Huminto siya. “I-relax mo muna...”

May isang minuto siyang tila estatuwa sa ganoong posisyong nakadagan sa akin habang ang kanyang tigas na tigas na ari ay nasa loob ng aking butas. Maya-maya lang ay tuloyan na niyang idiniin ang kabuuan ng kanyang pagkalalaki.

Umulos siya nang marahan. Labas... pasok... labas uli... pasok...

“Kuyahhh.” Ang sambit ko. Nasasaktan pa rin kasi ako bagamat kaya ko na dahil nangingibabaw na ang init ng aking katawan sa nakitang porma niya, at sa mukha niyang nasarapan.

Hanggang sa umulos na siya nang umulos. Hindi ko maipaliwanag ang aking naramdaman. Masakit sa aking likuran dahil mas malaki at mahaba ang ari niya kaysa daliri niyang una niyang ipinasok doon. Mas malalim pati, mas mataba.

Nang binilisan na niya ang kanyang pag-ulos, doon na ako umiyak. “Kuyaaaa. Ang sakitttt!!!” Kahit kasi nilalaro ni Kuya Renan ang aking pagkalalaki, may nangingibabaw pa rin ang sakit dahil sa mabilis niyang pag-ulos.

Ngunit naalipin na si Kuya Renan sa kamunduhan. Sa naranasan kong sakit ay naisip ko si Mico, ang naranasan din niyang sakit sa paggahasa sa kanya ng mga hoodlums. Pati na rin ang pagtira ko sa kanya. Na-realize ko na hindi pala basta-basta ang sakit, mapaligaya lang ang taong mahal.

Nasa ganoon kaming posisyon nang napadayo ang paningin ko sa pinto ng kuwarto. Hindi pala ito lubusang nakasara. Nang inaninag kong maigi ang guwang, nagulat ako dahil may nakatingin.

Si Mico!!!

Dali-dali akong kumalas sa aming pagniniig ni Kuya Renan at bumalikwas. Nagulat din si Kuya Renan sa aking paghinto. “B-bakit?” ang tanong niya na humihingal pa.

“Si Mico” ang sagot ko. At baling sa pinto “Mico!” ang sigaw ko. Ngunit bigla siyang nawala sa guwang. Nang sinilip ko siya mula sa bahagyang nakabukas na pinto, wala na siya. May guilt akong naramdaman. Alam kong nasaktan siya.

Inilock ko na lang ang pinto atsaka bumalik sa kama. Ipinagpatuloy namin ni Kuya Renan ang aming pagtatalik. Sa pagkakataong iyon ay mistulang nabawasan ang gana ko. Sumiksik kasi sa aking isip si Mico.

“Ang sakit...” ang sambit ko nang natapos na kaming pareho at nakatihayang magkatabi sa kama.

“Virgin ka pa pala.”

“Oo naman! Sa iyo ko lang ibinigay iyan ah! Lahat ng bagay sa sex, ikaw ang nagmulat sa akin.” Sambit ko.

“Talaga?”

“Opo... Kung hindi ikaw, ayaw ko rin.”

“Pareho naman tayo eh!”

“Pareho? Paano?”

“Iyong unang sex ko sa ibang tao, ikaw iyon. Iyong pagpapalaro ko sa iyo sa ari ko, ikaw pa lang ang pinakaunang taong nakahawak ng ari ko. Unang halik. Unang pagtira sa pwet.”

“Pero natira mo na si Cathy!”

“Wala ka namang ari ng babae di ‘ba? Mas nauna iyong sa atin. Kaya nga nga natukso ako kay Cathy dahil sa mga panahon na iyon ay hindi ka na lumalapit sa akin noon, Hinid mo na ako nilalaro...”

Hindi na ako nakaimik. Natandaan ko kasi ang time na iyon dahil na-guilty ako sa sinabi ng inay na huwag akong magiging bakla. “Paano iyan, bakla na talaga ako. At ikaw pa itong namuwersa sa akin.” Ang sabi ko.

“Hayaan mo na. Maintindihan iyon ng inay mo...”

“Hindi iyan ang sinabi ng inay ah.”

“Basta. Maintindihan niya. Anak ka yata niya, di ba? Ang inay ay nakakaintindi sa anak.”

Hindi na ako kumibo.

“May regalo pala ako para sa birthday mo.” ang sambit niyang pagbasag sa katahimikan sabay balikwas sa higaan at dinampot ang kanyng pantalon na nakalatag sa saghig. May hinugot siya mula sa bulsa nito. Isang maliit na kahon.

Bumalikwas na rin ako. Nang bumalik na siya sa kama, binuksan niya ang laman ng maliit na box.

“Ano ‘to?” ang tanong ko. isang ginto kasi na parang hugis yoyo ngunit mas maliit lang at may kwintas na white gold.

“Isang locket iyan. Ibinigay iyan ng inay mo sa akin kasama sa mga dokumento ng inyong lupa at birth certificate mo. Ibigay ko raw sa iyo kapag nasa tamang edad ka na. Sa palagay ko ay nasa tamang edad ka na. Dalawang taon na lang at 18 ka na…” ang sabi niya.

Kinuha ko ang locket at binuksan iyon. Ang litrato ng inay ang nasa loob, panahon pa ng kanyang kabataan. Siguro ay nasa 20 o 22 lang siya sa litratong iyon. “Ang ganda pala ng inay noong kabataan niya.” ang sabi ko. Muli ko na namang naalala ang inay. Napaluha na naman ako. Namiss ko na kasi siya, lalo na sa aking kaarawan.

“Huwag ka nang umiyak.” ang sabi ni Kuya Renan.

“Di ko lang kasi mapigilan ang sarili ko Kuya. Kaming dalawa na nga lang ang pamilya iniwan pa niya ako.

“Kaya siguro sinadya na makarating ako sa birthday mo para kahit papaano ay maramdaman mo pa rin siya, sa pamamagitan ng locket niya.”

Niyakap na lang ako ni Kuya Renan. Hinaplos-haplos ang aking likod at hinahalik-halikan ang aking buhok at pisngi. “Nandito naman ako eh.” ang bulong niya.

“Nandito ka, aalis ka rin naman! Isama mo na ako Kuya…” ang pagmamaktol ko.

“Huwag muna ngayon. Mahirap pa ang kalagayan namin sa Gensan. Wala pa kaming klarong bahay roon.”

“E, sa probinsya natin tayo uuwi eh.”

“Huwag din muna roon dahil delikado pa. May mga ka-grupo ng mga sindikato at hoodlums na napatay ninyo ang gustong gantihan kayo. Mahirap na.”

“Naman eh…”

“Hayaan mo na muna. At least ngayon ay may contact na tayo. Puwede na kayong magbakasyn sa Gensan kung gusto ninyo.”

Hindi na ako kumibo.

“Huwag ka nang umiyak. Heto may regalo naman ako sa iyo.” at muli ay may hinugot siya mula sa bulsa ng kanyang pantalon. Isang mas maliit na box. “Jarannnn!” ang sabi niya.

“Thumb ring!” ang sigaw ko.

“Oo. Palaging isuot mo iyan ha?” ang sambit niya.

Dali-dali kong isinuot ito. “Kasyang-kasya!” ang sabi ko. “White gold din ito Kuya?”

“Oo… pinag-ipunan ko iyan para sa iyo.”

Napayakap na lang ako sa kanya. Nang niyakap niya ako, inilapit pa talaga niya sa aking mukha ang bracelet na una naming souvenir. Itinapat ko rin ang aking suot na bracelet sa braso niya.

“Luma na pala. Bibili tayo ng bago kapag nakapunta tayo sa palengke.” ang sabi niya.

“Sige… Tapos itago pa rin natin itong luma natin.” ang sagot ko.

“Oo, ikaw ang magtago.”

Tahimik.

“Mahal mo ba si Mico?” ang pagbasag niya sa katahimikan.

“Hindi ko alam eh. Naguluhan ako. Pero sinagip niya ang buhay ko nang ma-kidnap kami. At marami pa siyang sakripisyo para sa akin. Naawa ako sa kanya.”

“Nabasa ko kasi ang nakasulat sa streamer sa party, sabi mahal mo siya.”

“P-pakana ni Anne iyon. Atsaka sumang-ayon din ako dahil naawa nga ako sa kanya.”

Natahimik si Kuya Renan. Hindi na sumagot. Hindi ko alam kung ano ang laman ng kanyang isip.

“Ang ganda na ng katawan mo, Kuya…” ang paglihis ko na lang sa usapan. Mas gumanda naman talaga ang katawan niya. May porma na ang kanyang biceps at triceps, medyo lumaki ang kanyang dibdib at mga hita. At ang kanyang tiyan, mayroon nang mga pandesal. Hinipu-hipo ko ang mga ito. Sa may bandang tiyan ay iginapang ko ang aking palad sa nakahilerang mga balahibo mula sa kanyang pusod patungo sa kanyang bulbol at pagkalalaki. Ninamnam ko ang kiliting dulot niyon sa aking palad.

Hinayaan lang niya ako. “May gym kasi na malapit lang sa amin. Kinakaibigan ko ang may-ari nito. Tinulungan ko rin siya sa design ng kanyang gym kaya libre akong gumamit ng gym equipment niya.” ang sagot niya.

“Ah, ganoon pala. Grabe, parang Piolo Pascual lang ang porma. Di ang dami mo nang chicks na nadale?”

Ngumiti lang siya. Hindi sinagot ang aking tanong.

“N-nagkaroon ka ba ng syota sa Mindanao?” ang diretsahan ko nang tanong.

Tiningnan niya ako. Hinaplos ang aking buhok. “Syempre, wala.”

“Hmmm! Maniwala ako sa iyo. Ikaw? Malibog?” ang sagot ko habang kinurot ang kanyang labi. “E, kahit mamamasyal nga lang tayo ay may mga magpapa-cute na mga babae at mga bakla na sa paligid, ang iba ay aaligid-aligid talaga? Tapos hindi nagka-jowa? Lalo na ganyan na ang katawan mo?”

Napangiti pa siyang lalo. “Wala talaga, promise.” na itinaas pa ang palad.

“Eh, kumusta naman kapag nalasing?”

“Iyon lang…” ang sagot niya sabay bitiw ng malakas na tawa.

“Sabi ko na nga ba eh!”

“Joke lang iyon. Ito naman. Busy ako sa paghahanap ng work, sa pagtulong sa sa inay at utol ko.”

“Eh bakit hindi ka nag-girlfriend?” ang tanong kong tila kinilig naman. Naalala ko kasi ang sinabi niyang pagdating ng panahon ay maaari niya akong mahalin kung wala pa siyang asawa.

“Alam mo na iyon…” ang sagot naman niyang tila nahihiya o nagpapa-cute o nambibitin lang talaga.

“E, di ko alam eh. Sabihin mo na, Kuya! Bakit wala kang jowa?”

“Wala. Wala pang nagustuhan. Wala pang napusuan. Walang perang pang-date…”

“Eh kung may pera ka na, magkaroon ka na?”

“Hmmm... baka.”

“Kainis naman! Iyan lang?” ang sagot kong nagmamaktol.

Niyakap na lang niya ako, iyong nangigigil. “Kulit! Kuliiiittttt!” at kinagat-kagat ang pisngi ko.

Iyon ang kuwentuhan namin. Kinumusta ko rin ang inay niya at ang aming mga bahay sa probinsiya na base sa kanyang sinabi ay okay pa rin naman daw. Binigyan din daw siya ng share sa palaisdaan nila na bale dalawang taon at ipinadala niya sa kanyang inay sa General Santos.

Hindi na bumalik pa ni Kuya Renan sa kanyang kuwarto. Nakatulog kaming pareho sa kuwarto ko na hubo’t-hubad.

NAGISING kami kinabukasan nang marginig namin ang katok sa pinot. “’Tol… kain na tayo. Handa na ang almusal!”

Si Mico. Agad kaming bumalikwas sa higaan atsaka nagsuot ng ng brief at pajama. Tinumbok ko ang pinto at binuksan ito. “Okay Mico, susunod na k-kami ni K-kuya Renan.”

“O-okay. Hihintayin ko kayo sa baba. Tapos nang kumain sina Lola at Tita kaya tayo na lang.” Ang sagot niya na hindi man lang nagtanong kung bakit naroon si Kuya Renan.

Tiningnan ko ang wall clock sa aming kuwarto at doon ko nalaman na alas 9 na pala ng umaga. Dali-dali kaming nag-shower, sabay kami ni Kuya. Sa loob ng shower ay nangyari na naman ang nakasanayan naming gawin kapag ganoong sabay kaming maligo. Iyong sasabunin ko ang katawan niya, ang batok, leeg, likod hanggang sa umbok ng puwet, pababa ng hita. Tapos ay sa harap naman galing sa leeg, sa dibdib, tyan sa kanyang ari at bayag, pababa…

Pagkatapos niya ay ako naman ang gagawan niya ng ganoon. Syempre, dahil sabik na sabik pa kami sa isa’t-isa, hindi maaaring hindi kami mag-init. At doon na nangyaring muli ang bagay na iyon sa amin sa loob ng banyo. Madalian lang, wala pang labing-limang minuto.

Nang nasa hapag kainan na kami, naroon na si Mico, naghintay sa amin, nakaupo sa gitna ng mesa. Naroon din ang kanilang serbidora, nakatayo sa harap niya.

“Sensya na, Mico, natagalan kami. Mahaba kasi ang aming kuwentuhan kagabi…” ang sambit niy kuya nang nakaupo na kami sa hapag-kainan, nasa kabilang upuan si Kuya Renan at ako naman ay sa harap niya.

“Naintindihan ko, Kuya. Walang problema. O sige, kain na tayo.”

“Bukas na pala ang alis ninyo patungong Amanpulo no?” ang tanong ni Kuya Renan.

“Oo.” ang sagot ni Mico. “Pero parang mas gusto kong kayo na lang ni Bugoy ang magsama, Kuya eh.” ang sambit ni Mico na tumingin muna sa akin.

“Hindi, ‘tol. Hihintayin ko na lang kayo rito. Isang buwan naman ang leave ko sa trabaho kaya nandito pa ako sa pagbalik ninyo. Doon na lang ako mag-estambay sa nirentahan kong boarding house.”

“Kung ganoon ay dito ka na sa bahay maghintay sa amin, Kuya. Sayang ang bayad mo roon. Welcome ka naman dito.”  

“Puwede rin…” ang sagot naman ni Kuya Renan.

Nasa ganoon kaming pag-uusap nang biglang, “Good morning everyone!” ang malakas na pagbati.

Si Anne na kapapasok lang at naglakad patungo sa amin. Naka body-fit v-neck na t-shirt, fit din na maong, sobrang sexy na halos lumuwa ang kanyang boobs. Naka-make up at may malalaking bilog na hikaw na tila mga bracelet na gold. Naka-shades at ang mahabang buhok ay naka pony-tail. Nang nasa hapag kainan na siya, ay isa-isang bineso-beso niya kami. pagkatapos ay umupo sa isang bakanteng upuan sa tabi ni Kuya Renan. At ang bango niya! Umaalingasaw na halos ang pabango niya sa sobrang dami siguro ng inilagay sa kanyang katawan.

“Puwedeng maki-kain?” ang sambit niya.

“Sure!” ang sagot naman ni Mico.

Agad naman siyang binigyan ng plato at kutsara at tinidor ng sirbedora. “Excited na talaga ako para sa inyo bukas, couz! OMG! Ang ganda ng Amanpulo, promise!” ang sambit ni Anne. At lingon sa akin, “Malulula ka sa ganda roon, Bugoy, promise. Parang paraiso roon! Hindi mo malilimutan. Mga mayayaman lang ang nagpupunta roon!”

“S-salamat” ang sagot ko naman.

“Ay, syanga pala, huwag kayong mag-alala kay Kuya Ren.” Ako ang bahala sa kanya rito. Ipapasyal ko siya sa mga magagandang lugar dito sa Tuguegarao!” at baling niya kay Kuya Renan na hinawakan pa talaga ang braso, “Mag-enjoy ka sa akin, Kuya Ren. Promise.” sabay bitiw ng nakakalokang tawa.

Lalo naman akong kinabahan sa narinig. Parang iyong “Mag-enjoy ka sa akin, Kuya Ren..” “Literal ba iyon o figure of speech lang?” sa isip ko.

Napangiti naman ng hilaw si Kuya Renan. Si Mico rin ay napatingin sa akin.

“Puwede namang ipalipat sa name ni Kuya ang name ko, di ba?” ang sabi ni Mico kay Anne. “Para sila na lang ang pupunta.” Dugtong niya.

“Opps! Hindi na maaari. At iyan ang regalo mo sa birthday ni Bugoy, di ba? Nag-usap na kami ni Bugoy tungkol d’yan kaya wala nang urungan.” At baling sa akin, “Di ba Bugoy?”

Tumango na lang ako. Natahimik. Tama naman siya. Nag-usap na nga kami tungkol sa bakasyon.

Habang kumakain ay panay pa rin ang tsansing ni Anne kay Kuya Renan. Iyon bang halatang patay na patay na pati ang paggalaw at pananalita ay napaka OA na, sobrang arte. Nariyan iyong tatampalin ang hita ni Kuya Rom, hahawakan ang braso, hihipuin ang dibdib habang nagsasalita… iniusog pa ang kanyang upuan malapit sa upuan ni Kuya Renan na halos magpakandong na lang.

Hindi na lang ako kumibo. Hanggang sa natapos kami at nagyaya si Mico na mamasyal sa mga pasyalan sa Tuguegarao.

Pinuntahan namin ang Basilica Minore, iyong Buntun Bridge, Sierra Cave at Santa Victoria Cave, iyong Cagayan Museum, at iba pang mga maggandang tanawin. Ganoon pa rin si Anne, panay ang dikit sa katawan ni Kuya Renan na halos ilingkis na lang niya ang kanyang sarili sa tao. Masaya kung sa masaya. Adventure, bonding, tawanan, kuwentuhan. Enjoy, maliban na lang sa ‘di maiwasang naramdamang pagseselos ko. Nakakawalang gana. Ngunit pinilit ko na lang na i-enjoy ang lahat. Ako naman talaga ang nilalapitan ni Kuya Renan kaya okay lang sa akin.

Nang nagawi kami sa mall, palihim na bumili si Kuya Renan ng dalawang bracelet.

Pagkatapos ay dali-dali rin naming isinuot ang mga ito. Subalit nakita ito ni Anne. “Kuya Ren, bilhan mo naman ako ng ganyan!” ang sambit niya.

Nagkasalubong ang tingin namin ni Kuya Renan, sa isip ko ay, “Hala! Nainggit!”

“Eh.. n-naubos na ang budget ko eh.” Ang sagot naman ni Kuya Renan.

“Heto may pera ako…” ang sagot naman ni Anne, sabay hugot ng pera mula sa kanyang wallet.

Kaya wala nang nagawa si Kuya Renan kundi ang bilhan si Anne. “Ang sigaw ni Anne na parang timang. Binilhan daw siya samantalang pera naman niya iyon.

Nang nakita ko naman si Mico na walang kibo, ako na ang bumili ng para sa kanya. Parehong-pareho lahat. Natuwa si Mico.

“Wala nang meaning itong bracelet natin?” ang biro ko kay Kuya Renan.

“Syempre, mayroong meaning yan. Mamaya susulatan natin, para may meaning.”

GABI NA nang makauwi kami sa bahay nina Mico. Diretso na kami sa kuwarto gawa ng sobrang pagod. Ganoon din si Mico. At dahil alam na ni Mico na sa kuwarto ko tulog si Kuya Renan nang gabing nakaraan, hinayaan na lang niya kami na magsama sa kuwarto ko. Syempre, kahit ganoon kami ka-pagod ni Kuya Renan, hindi namin pinalampas ang gabi nang walang nangyari. Ilang beses naming inulit-ulit ang pagpapaligaya namin sa isa’t-isa.

“Paano na iyan, mukhang type ka ni Anne ah.” Ang sambit ko.

“Wala iyon. Hindi ko naman siya type.”

“Eh paano kung pupuntahan ka rito sa bahay?”

“Doon ako matutulog sa boarding house na inuupahan ko.”

“Bakit ka pala nagrenta ng boarding house?”

“Eh kasi, iyan ang usapan namin ni Mico. At sabi rin naman niya na dahil sorpresa nga, mag-boarding house muna ako. Ipasundo na lang ako sa driver sa party. Kaya iyon...”

“Eh kung susundan ka pa rin doon ni Anne?”

“Trust me. Maraming ganyan sa Davao, mga babae at bakla na gustong umiscore sa akin. Pero alam ko kung paano lulusutan ang mga iyan.”

“Bakit pala iniiwasan mo sila?”

“E, di ko sila type eh.”

“E bakit ako, pinapa-score mo.”

“Type kita eh.” Sabay pose ng pa-cute.

Napangiti naman ako. “Sure ka?”

“Oo naman. Pa-kiss nga...”

Iyon ang takbo ng pag-uusap namin. Mga pakilig, pa-cute, mga sweet nothings. Pero nagpromise siya na iiwasan niya si Anne.

ALAS 8 pa lang ng umaga ay naroon na kami sa airport. Hinatid kami ni Kuya Renan. Hindi sumama si Anne. May lakad daw at hindi makakasama. Natuwa naman ako. Mabuti nga ang sabi ko sa sarili ko.

Alas 8:30 ay pumila na kami sa check-in at nang alas 9:00 ay nagboarding.

Kami ni Mico ang naunang nakapasok sa eroplano. Habang nakaupo na kami sa aming puwesto at naghintay sa iba pang mga pasahero, ang isip ko naman ay lumilipad patungo kay Kuya Renan. Parang nawala ang excitement ko sa lakad naming iyon. Parang gusto ko na lang lumabas ng eroplano.

Maya-maya ay nag-annonce ang piloto na ma-delay pa kami ng ilang minuto pa gawa nang may pasahero raw na humabol. Maliit lang kasi ang eroplano at minsanan lang ang flight patungo sa isla. Kaya kapag ganoong may makakahabol pa ay hinihintay habang hindi pa nakaalis sa hangar ang eroplano. Tiningnan ko ang mga upuan at hindi nga kami puno. May bakante pa sa aming likuran.

Nang dumating na ang hinihintay na mga pasahero, doon na ako nagulat sa aking nakita. Si Anne at si Kuya Renan ang dalawang pasaherong pumasok!

(Itutuloy)