The Tree The Leaf and The Wind 13: Endlessly

The Wind, The Leaf and The Tree

Chapter 13

“Endlessly”

By: Jace Knight

https://www.facebook.com/jace.pajz

  

 

Author’s Note:

Good day minions! Sorry sa matagal na pag-update ha? Pero don’t worry, ito nay un oh. Walang humpay na pasasalamat sa lahat ng nagbabasa, sumusuporta at nag-aabang sa updates ng storyang ito. Maraming salamat talaga.

Welcome ko lang po ang mga bagong minions ni Jace. Sina Sir Mike Suarez, Emjay, Dilos, Ran, dark wizard, at Alfred of TO. ADD nyo po ako sa facebook pls, para mas makilala ko pa kayo. Kaway-kaway din sa existing pools of minions ni Jace, lalo na sa mga malalapit na sa puso ko. Ang bunso kong sina Hao Inoue, Ken, at Eros. Sa mga kuya kong sina Mr.CPA, Allen, Cord, Raffy at kay Jess. Hahaha. Natutuwa lang po, nang dahil sa TLW, nakilala ko lahat kayo.

Broken-hearted na naman ang lolo nyo pero, ayos lang. im better now. Nyahahaha. Single ulit. Kayo nalang inspirasyon ko sa ginagawa kong ito, so keep the comments and reactions coming okay?

I dedicate this chapter to Ken, ang makulit kong kapatid na nag-introduce sakin ng kanta na ifineature ko dito. Hahaha. Ken, alam ko someday, makikita din natin ang totoong tayo. Yung tayo na pipiliin natin, at hindi yung anino na iniiwasan natin. Cheer up kapatid! :)

The 13^th Chapter of TLW.. Enjoy!

==========================

== The LEAF ==

“And by okay, you mean?” Natatawa na ako sa tono niya. Nakita ko lang ang pagkunot ng noo nya. “What?”

“Wala lang.  Okay naman. Nakausap ko na din ng matino yung hambog na yun. Hindi naman pala sya ganun ka sama.” Ngiti ko pa.

“Wait. Iba yang mga ngiting yan ah? Anong meron?” Napatingin naman ako sa kanya na natatawa na ulit. Ano ba problema nito?

“Wala. Mag drive ka na nga lang.” Iling ko nalang at tumingin na sa labas ng bintana. Natahimik naman kami sa loob ng sasakyan nito. Maya-maya..

“Jayden, gusto mo ba si Alfer?” Biglaang tanong nya. Napatingin naman ako dito. Nakita ko ang seryosong aura nito.

Pabalik-balik sa akin ang tingin nito at sa kalsadang tinatahak namin. Natahimik ako, ngunit maya-maya pa’y napahagalpak na sa tawa.

“What?”

“Hoy! Itsura mo. Ano na naman yang naiisip mo? Mukha ba akong bakla?” Naiiling na tugon ko.

“Kasi..”

“Kasi ano?” Natatawa talaga ako sa inaasta nito. Ganito ba ang may bespren-slash-kuya? Ang kulit. Nyahahaha.

“Y-yung mga ngiti mo kasi. A-akala ko gusto mo si Alfer.” Alanganing tugon nito.

“Hoy Yoh. Kilabutan ka nga sa mga pinagsasabi mo. Lalaki yun, at mas lalong lalaki ako.” Natatawa pa rin ako sa nagiging takbo ng usapan namin. “Selos ka naman?” Hirit ko pa.

“O-oo..” Narinig kong sabi nya?

Ano? Nagseselos sya? “Ano ulit sabi mo?”

“W-wala. Sabi ko nagseselos ako baka kasi iisnob mo na ako nyan kasi may katipan ka na.” Pilit naman syang tumawa, pero hilaw ang naging kinalabasan nito.

“Haay. Ewan ko sayo. Basta ikaw pa rin ang Kuya-Slash-Bespren ko. Mag drive ka na. Inaantok na ako.” Ngumiti pa ako sa kanya ng ubod ng tamis.

Haaay. Yui. Ikaw ata ang nagugustuhan ko eh. Pero hindi pwede.

Una, best friend kita. Ayoko mangyari ulit na best friend na nga kita, at baka mawala ka pa sa akin pag sinabi ko sayo ang kalituhang ito. Worse is, baka maparehas lang tayo sa naging sinapit namin ni Karin.

Pangalawa, baka confused lang ako. Hindi pa ako sigurado sa mga nararamdaman ko sayo. Well, I’m pretty sure na espesyal ka sa akin dahil nga best friend kita, pero, yung beyond sa pagkakaibigang yun, hindi ko alam.

At pangatlo, natatakot ako. Natatakot ako sa posibilidad na baka nga bakla ako. Siguro sa ngayon, oobserbahan ko muna ang mga bagay-bagay. Ayoko muna magpadalos-dalos.

Mas makakabuti sigurong maging magkaibigan na muna tayo. Let’s enjoy what we have. Atleast pag nag stay tayo dito sa ganitong set-up, sigurado tayong masaya tayo. Pero kung piliin ko mang magtapat sayo, may posibilidad na baka mawala itong lahat sa atin.

Yui.

Nagising ako sa tapik ni Yui sa aking balikat. Nakatulog pala ako.

“Yoh. Yoh, gising na. Andito na tayo sa inyo.”

“Hummmn?” Ungol ko pa at nagdilat na ng mata. Putek may laway pang tumutulo sa gilid ng bibig ko. Nakakahiya.

“Yoh, laway mo oh. Bilis na. Baba ka na at may naghahanap sayo.” Tawa nya pa.

Naghahanap? Sino naman? Inayos ko lang ang sarili ko at bumaba na nga sa kotse ni Yui. Andidito na pala kami sa tapat ng bahay.

Nagngangalit na ako sa galit ng makita kung sinuman ang taong nasa tapat ng gate ng bahay namin. Ayoko muna ito maka-usap at makaharap. Ayoko muna. I’m still not yet ready.

Pagkakita ko dito, simple lang akong naglakad sa harapan nito at binuksan na ang gate para makapasok.

“Anak. J-jayden.” Narinig kong sabi nito.

Di lang ako umimik. Nawala na sa isipan ko si Yui, at dire-diretsong pumasok sa loob ng bahay. Binato ko lang ang bag na dinala ko sa sofa at agad umakyat sa kwarto ko. Ayokong makausap yung taong iyon. Atleast not now.

Hindi pa ako handa. Yung galit ko kagabi, akala ko nawala na, pero naririto pa pala sa dibdib ko. Alam kong hindi agad ito mawawala kaya papabayaan ko muna. Sabi nga ni Yui kanina, may tamang panahon para bitawan ang lahat ng sakit at poot sa dibdib. At ang panahong iyon ay hindi ang ngayon.

Papaano ako makakalimot nito kung nandidito na naman yang Miguel Gonzales na iyan upang ipaalala sa akin ang sakit ng nagdaang kahapon? Hanggang ngayon, namumuhi pa rin ako dito. Pero alam ko, balang araw, makakalimot din ako.

Sa lahat ng pag-iisip ko, di ko namalayang tumutulo na ang luha ko. Pero pilit ko tong pinipigilan. Sinabi ko na sa sarili ko na di na ako iiyak para sa parehong rason. Pagod na pagod na ako at ubos na ang mga luha sa aking mata.

Haaist. Takte. Pinahid ko lang ang mga luha ko at agad tinungo ang banyo upang maghilamos. Pagkatapos, nagbihis ako ng tshirt at agad bumaba. Lumabas ako ng bahay, at dun ko lang naalala si Yui.

“Nasaan na kaya siya? Sorry Yoh. Nakalimutan na kita kanina.”

Palabas na ako ng gate ng biglang… “Yoh! San ka pupunta?” Napatingin ako sa pinanggagalingan ng boses. Nakita ko si Yui na nasa may garahe ng bahay. “Pinasok ko na ang kotse ko ha? Sasamahan ulit kita ngayong gabi.” Ngiti nito.

Andidito pa pala sya? “Y-yoh, gusto ko uminom. Bibili lang sana ako ng beer sa may convenience store?”

“Ah ganun ba? Sige. Samahan kita. Nauuhaw na rin ako eh.” Ngiti pa nito.

Nilakad lang namin ang convenience store na bukas buog gabi. Malapit lang naman. Tahimik lang kami sa paglalakad. Na awkward tuloy ako bigla.

“Yoh, ano gusto mong pulutan?” Pagbasag nya sa katahimikan namin.

“Ah, chips nalang siguro Yoh, tas mani.” Nakatungo lang ako habang naglalakad. Naramdaman ko naman itong lumapit sa akin at saka umakbay sa akin. Naiilang ako, pero parang nagugustuhan ko ang ginagawa nito.

“Sisig, gusto mo?” Ngiti nya.

“Di ako marunong magluto nyan eh. Tas isa pa, wala ng mabibilhan ng sisig ngayon.” Kumalas naman ito sa pagkaka-akbay sa akin.

“Sinabi ko bang ikaw ang magluto? Tss. Dami mong alam Yoh.” Ngiti nito. Napangiti na din ako sa kakulitan nito. “Yoh, yung papa mo kanina…”

“Wag na muna natin yang pag-usapan Yoh.” Pilit lang akong ngumiti sa kanya. Nagkibit-balikat nalang ito sabay tapik sa aking balikat.

Narating na namin ang convenience store. Bumili lang kami ng can ng beer, chichirya, at mga sangkap ng sisig. Buti nalang at may Pork Belly pa na natira sa ref sa bahay.

Umuwi na kami sa bahay at si Yui ay nagsimula ng magluto ng sisig. Pinapanood ko lang itong magluto habang tamang kwentuhan lang. Pagkatapos magluto, umakyat kami sa may balcony sa second floor ng bahay namin at dun naglatag ng comforter, naupo sa sahig at nagsimulang tumungga ng beer.

“Yoh, wala pa bang text si Nanay sayo?”

“Wala pa eh. Nakalimutan ko na ding itext. Bukas, tatawagan ko. Baka naman kasi naaabala na kita sa pagpapasama sa akin dito. Kaya ko namang mag-isa eh.” Tumungga ako ng beer at sumubo ng sisig.

“Yaan mo na. Nag-eenjoy naman ako dito sa bahay nyo eh.”

“Baka naman masyado ka ng mawili dito at dito ka na tumira? Naku. Lagot ako kina Tita Pearl nyan.” Tumatawang saad ko. Nakatingala lang ako sa mga bituin nung panahong iyon. Ang sarap nila titigan kasi napakadami nila.

“Papayag naman yun si Mama eh. Alam naman nyang..” Nagtaka lang ako sa sinabi nito at napatingin dito. “Ah eh, sabi ko, alam naman ni Mama na wala kang kasama dito.”

“Swerte mo sa Mama mo no?” Napatungo lang ako. Na-miss ko tuloy si Mama ko.

Tinapik naman ako sa likod nito ng makitang nag-iba ang ekspresyon ng mukha ko. “Pwede mo namang maging mama si Mama eh. Welcome na welcome ka sa bahay Yoh. Alam mo yan.”

“Nakausap mo ba si Papa kanina Yoh?”

“Ah. Oo Yoh. Ayun, kinukumusta ka lang.”

Napabuntong-hininga naman ako. Bakit ko ba kasi tinatanong ang tungkol kay Papa? Haist.

“Yoh, sorry sa sasabihin ko ha? Alam kong di ka pa handa na harapin si Papa mo at yung mga kapatid mo, pero nakita ko sa mga mata ng papa mo kanina ang sinseridad eh. The sincerity to win you back and start all over again.”

“Yoh, hindi ko pa rin kasi lubusang maisip ang mga nangyari. Lalo na yung pag-trato ng pangalawang asawa ni Papa sa akin nun. Masakit pa Yoh.” Tumingala nalang ako para hindi lubusang tumulo ang mga luha ko.

Lumapit naman sakin si Yui at tinapik ang balikat ko. “Yoh, just give him a chance. Talk to him. Hindi ko sinasabing ngayon, pero alam ko, in time, maghihilom lahat ng sugat.” Ngiti nya sa akin.

Haay. Napatingin na naman ako sa pamatay na ngiting iyon. “Jayden, control yourself.” Nasabi ko sa sarili ko. “Yoh, di mo pa sinasabi sakin yung tungkol sa crush mo. Ano na ba nangyari dun?” Pag-iiba ko sa usapan.

“Wala eh. Bopols pa rin ako dun. Natotorpe akong umamin dun.” Ngiti nya at tumungga pa ng beer.

“Haay. Si Yukito Ramirez na makulit at parang megaphone kung magsalita, natotorpe sa isang babae? Unbelievable.” Natatawang saad ko.

“Bakit? Sinabi ko bang babae ang crush ko?” Mahina pero sapat na para marinig ko ang sinabi nya. Nanlaki naman ang mga mata kong biglang napatingin sa kanya.

“What?! What do you mean Yoh?”

“A-aah, eh. Malay mo baka tomboy, diba?” tumatawa pa sya. “Anyways, kunin mo muna yung ipod na binigay ko sayo. May ipaparinig ako sayo.”

Naguguluhan man ako sa sinabi nito, tumayo nalang ako’t kinuha sa kwarto ko ang ipod na binigay ni Yui at ang portable speaker ko. Bumalik naman agad ako sa may balkonahe at ibinigay kay Yui ang ipod at speaker. May hinanap lang syang kanta at ipinatugtug ito.

“Pakinggan mo. Endlessly, by The Cab. Favorite song ko to.” Ngiti nya pa sa akin.

“There's a shop down the street, where they sell plastic rings, for a quarter a piece, I swear it. Yeah, I know that it's cheap, not like gold in your dreams, but I hope that you'll still wear it.

Yeah, the ink may stain my skin, and my jeans may all be ripped. I'm not perfect, but I swear, I'm perfect for you.”

I'm not perfect, but I swear, I'm perfect for you. Tumatak talaga ang linyang iyon sa isipan ko. Ang ganda ng kanta. Nagustuhan ko na agad ito kahit ito pa ang kauna-unahang beses na narinig ko ito.

“And there's no guarantee, that this will be easy. It's not a miracle ya need, believe me. Yeah, I'm no angel, I'm just me, but I will love you endlessly. Wings aren't what you need, you need me.”

Nakakainlove talaga ang chorus. Napapangiti naman ako sa naririnig kong kanta, na miminsan ay sinasabayan ni Yui sa pagkanta. Ang cute ng boses nya pagkumakanta sya.

“Ink may stain my skin, and my jeans may all be ripped. I'm not perfect, but I swear, I'm perfect for you. And there's no guarantee, that this will be easy. It's not a miracle ya need, believe me. Yeah, I'm no angel, I'm just me, but I will love you endlessly. Wings aren't what you need, you need me.”

I’m inlove with the song. Grabe pumili ng kanta itong si Yui. First, was Mirrors by Justin Timberlake. Now, ito na naman. Kung bakit ba kasi di ko pa masyadong nagagamit tong ipod na to?

“Oh diba? Maganda?” Ngiti pa ni Yui sa akin.

“Hanep Yoh! Kung ako babae, tas kinantahan  mo ko nyan, kow. Hindi lang panty ko ang malalaglag, kundi lahat ng saplot ko sa katawan! Hahahaha.” At nagtatawa na ako sa sinabi ko. Nakita ko naman syang natigilan ng saglit pero tumawa na rin. Namumula sya. Siguro dahil sa beer.

“Glad you liked it Yoh.” Ngiti pa nito.

Sa buong gabing iyon sa balkonahe, biruan, kantahan, kwentuhan at inuman lang ang ginawa namin. Wala talagang dull moments pag kasama ko si Yui. At isa pang nadiskubre ko sa kanya, maganda pala boses nito. Yung tipong pang singer.

Kahit hilong-hilo na kami pareho, tuloy pa rin ang kulitan hanggang maubos na namin ang beer at ang mga pulutan. I had a great time. Pasalamat talaga ako kay Yui at hindi ko na naalala ang mga pasanin ko sa buhay kapag andidito sya sa tabi ko.

“Yui, mahal na ata kita.” Nasabi ko sa sarili ko. Hilong-hilo na talaga ako at nakahiga na ako sa kama. Buti nalang at nakabihis na ako ng pantulog kanina bago kami nagsimulang uminom. Si Yui, sya na ang naglinis ng kalat namin, at maya-maya pa’y nahiga na rin sa tabi ko.

“Goodnight Yoh. Dami nating nainom no? Pero, salamat. Nag-enjoy ako.” Sabi nya. Nakapikit na ang mga mata ko nun pero gising pa ang diwa ko.

Umungol lang ako, kasi di na kaya ng mata ko ang dumilat at sumagot kay Yui. Naramdaman ko lang na pinatay na niya ang lampshade na nasa tabi ng kama ko. At tuluyan na nga akong nawala sa kamalayan.

Kadiliman. Katahimikan. Bigla akong nagising ng maramdamang may humahawak sa mga kamay ko at yinayakap ako mula sa likod. Gulong-gulo ang isipan ko kung sino yung taong katabi ko sa kamang iyon. Pilit kong inaalala ang mga nangyari, pero wala akong matandaan.

Inaalala ko pa rin ang mga nangyari, pero mas kinabahan ako sa mga nangyayari. Kinakabahan na nagugustuhan ko rin naman. Naramdaman ko naman na iniharap ang katawan ko sa taong katabi ko ngayon. Gusto ko man umangal kasi di ko naman kilala ang taong ito pero hindi ko magawa dahil sinasapian pa rin ako ng espirito ng alcohol. At aaminin kong naeexcite na rin ako sa mga maaring mangyari kaya nagpa-ubaya nalang ako.

Nabigla ako ng tuluyang may kung anung malambot na bagay ang dumampi sa halik ko. Mamasa-masa ang mga iyon. At natigalan lang ako ng kusang gumalaw ang bagay na iyon, na ngayon ay kaulayaw na din ng labi ko. Ewan ko pero gustung-gusto kong tugunin ang mga halik na iyon. And so I did.

“Fuck! I’m kissing somebody, and I don’t know who she is.” Tili ng isip ko. “But I love it.”

Patuloy pa rin kaming naghahalikan ng maramdaman ko ang mga palad nito na nilalakbay ang buo kong katawan. Pero may napansin lang ako sa mga palad nito. Hindi ito palad ng isang babae. May malaking kaibahan ito sa palad ng isang babae. Sino ito?

Nagiging mas mapusok na ang halikan. At habang tumatagal, mas nagugustuhan ko na ang ginagawa namin. Natutunan ko na ding makipagsabayan sa kanya. Nag-eespadahan na kami ng mga dila at naglalakbay na rin ang mga kamay ko sa katawan nito.

“I love you, Yoh.” Ang narinig kong saad ng taong kaulayaw ko ngayon. Bigla naman akong natigilan at na shock sa pangyayari. Agad-agad namang lumayas ang espirito ng alak sa buo kong katawan.

Si Yui ang kahalikan ko ngayon? Bigla lang bumalik sa alaala ko ang mga nangyari kagabi. Oo, si Yui ang katabi ko sa kama. Si Yui. Si Yui na bestfriend ko. Si Yui.

Bigla ko lang syang tinulak palayo sa akin. Hindi naman ito nangulit pa at maya-maya pa’y naririnig ko na ang mga hilik nito.

“Shit! What just happened Jayden?!” Galit na sabi ko sa sarili. Pilit kong pinapakalma ang sarili habang bumabalik sa pagtulog. Haaist. Sana tulad kagabi, wala itong maalala sa mga nangyari ngayon. Haist. “Ang tanga-tanga mo Jayden!”

Siguro, nadala lang kami sa kalasingan. Siguro, normal lang talaga tong nangyayari. Siguro, pareho lang kaming tigang sa sex at hindi na nakontrol ang mga nangyayari sa paligid namin lalo pa’t puro kami lasing. Haaay.

Sana naman. Sana naman wag nya maalala. Ayokong maging awkward kami ni Yui sa isa’t isa. Mahal ko sya bilang kaibigan at ayokong mawala pa sya sa akin.

“Okay Jayden. Bukas, relaks ka lang. Wag mong isipin ang nangyari. Kakalimutan mo yan.” Pakonswelo ng utak ko.

====================================================

== The TREE ==

Friday.

 Klase sa taxation.  Absent si Jayden.

 Takte. Bakit ko ba sya hinahanap?

Pagkatapos ng klase ko nung araw na iyon, pupunta na sana ako sa cafeteria para maghanap ng makakain ng makita ko si Jayden sa may fountain area na mag-isang nakaupo habang nakasukbit na naman sa leeg nito ang headphones nito.

Naisipan kong lapitan ito at kumustahin.

Iniangat ko lang ang headphones nya at binulungan sya sa tenga nya. “Hi.”

Nagulat naman ito ng mapatingin sa kinaroroonan ko. Agad lang nitong itinabi ang headphones nya sa bag at pilit na ngumiti sa akin. Pero halata sa mukha nito na marami itong iniisip. “Oh, ikaw pala?”

“Ba’t parang nakakita ka ng multo?” Lumipat naman ako ng pwesto  at umupo sa tabi nito. “Nasaan pala si Yui. Ba’t di kayo magkasama?”

Nakita ko lang itong nag-iwas ng tingin. “A-ah. Hindi ko pa sya nakikita ngayong araw eh.”

“Ah ganun ba? May gagawin ka pa?” Tanong ko lang. Ewan ko pero gusto kong mapalapit din kay Jayden. Sa isang parte ng pagkatao ko, naiinggit ako kay Yui dahil close na sila ni Jayden.

“W-wala naman. T-tambay lang muna ako dito. Walang kasama sa bahay.”

“Gala muna tayo?” Ngiti ko sa kanya.

“S-sige. S-san tayo pupunta?” Alanganing tanong nya.

“Ikaw?”

“Kwek-kwek tayo?” Ngiti nya. Wow. Yung mga ngiting yun, bakit ba ako natutulala dun?

“H-ha? Di ako kumakain nyan eh. M-mall nalang tayo?” Ngiti ko pa. Actually, hindi talaga ako nahilig sa mga street foods. Pihikan kasi ako eh. Malay mo, baka marumi yang mga yan? Magkasakit pa ako.

“S-sige.”

Agad ko naman syang dinala sa mall para maglibang. Naglaro lang kami sa Arcade, tapos nanuod ng movie. Captain America: The Winter Soldier. Matagal ko ng planong manuod nito, kaya lang badtrip si Paul ayaw nyang manuod. Tinatamad daw sya.

Nasiyahan naman ako ng makita si Jayden na nag-eenjoy naman sa akin. Napapangiti talaga ako pag nakikita syang masaya at nakangiti. Haaay, Alfer, ano ba?!

Pagkatapos manood ng sine, hinatak ko sya sa may Department Store at namili ng mga bagong damit. Pati rin sya pinapili ko na rin.

“Ah, Alfer, wag na. Wala akong pera para dito.” Sabi nya ng binigyan ko sya ng ilang tshirt upang isukat nya.

“Isukat mo lang. Wag ka ng kumontra. Sige na, mamimili lang din ako dito.” Ngiti ko sa kanya.

Napapakamot nalang ito sa ulo na tinungo ang dressing room at isa-isang sinukat ang mga napili ko para sa kanya. Ewan ko kung bakit ko ginagawa nito, basta alam ko lang, masaya ako na kasama ko sya ngayon.

Bumagay talaga sa kanya ang mga damit na napili ko. And I admit, this man is more gorgeous than me. For the first time, may ganitong klaseng bagay akong inamin sa sarili ko. Nang dahil kay Jayden. Haaay.

“Sige, dalhin ko na to sa sales lady para mabalik na sa istante.” Sabi ni Jayden pagkalabas naming ng fitting room.

Pinigilan ko naman ito at bumaling sa Sales Lady. “Miss, pakidala po sa counter.” Ngiti ko dito.

“Al, wag na kasi. Wala akong pera para jan.”

“Sino ba nagsabi na pera mo ang ipambibili ko dun?” Ngiti ko sa kanya.

“Alfer, you don’t have to do this.”

“Yes, I don’t have to, but I want to. So makisabay ka nalang, pwede?” Kunwaring inis na sagot ko.

Nagkibit nalang ito ng mga balikat at sumunod sa akin sa counter.

Pagkatapos magbayad, plinano kong dalhin si Jayden sa isang mamahaling restaurant. I want this night to be special. Ito na yung chance ko upang mapalapit kay Jayden.

Napapansin ko pa rin syang nayayamot sa mga pinamili ko para sa kanya. Natutuwa ako kasi siya yung tanging naiba sa mga kaibigan ko. Kung ang iba ay parang dyos ang tingin sa akin na kulang nalang ay lumuhod sa harapan ko at mamatay sa kilig pag binibigyan ko ng kung anu-anong regalo, si Jayden hindi.

At yun ang nagustuhan ko sa kanya. Ang prinsipyo nya. Ang pagiging iba nya sa lahat ng nakilala ko. Ang katapangan nya. Haaay, inlove na ba talaga ako kay Jayden? Bakla ba talaga ako?

Wala akong pakialam. Basta masaya ako sa ginagawa at nararamdaman ko, itutuloy ko to. Total naman, mukhang wala din naman akong magiging problema kay Mom. Ewan ko lang kay Dad. Di kami close nun.

Jayden is really special. Sa tuwing naiisip ko sya, ewan ko pero napapangiti ako. Alam mo yun? Parang bumalik ako sa pagiging high school pag kinikilig? Di naman ako ganito dati. Pero, I’m willing to embrace this drastic change sa pagkatao ko kasi alam kong masaya ako.

“Gutom na ako. Tara, kain muna tayo?” Sabi ko sa kanya. Nakita ko lang itong sumimangot sa akin at inirapan lang ako. “Hoy, anung nangyari sayo?”

“Nakakainis ka Alfer. Sana di na ako sumama sayo.”

Kinuha ko naman ang mga kamay nya.  Binabawi nya ito, pero mahigpit ko lang itong hinawakan para di sya makawala sa akin. Pinagtitinginan na kami ng mga tao. Imagine? Dalawang napaka-gwapong lalaki, magka-holdinghands habang naglalakad? Ang sweet no?

“San mo ba kasi ako dadalhin?” Inis pa ring sabi nya. “Hoy! Yung kamay ko. Nakakahiya na sa mga tao.” Pilit pa rin syang nagpupumiglas sa aking pagkakahawak sa kamay nya.

Ang sarap hawakan ng kamay nya. Haaay. “Basta sumunod ka nalang. Kakain tayo.”

Umirap pa ito sa akin pero di ko nalang pinansin. Kahit nagsusungit ito, gwapo pa rin. Yung mga mata nya. They were so expressive. Isang titig mo palang sa mga matang iyon, masasabi mo ng malalim ang taong nagmamay-ari ng mga ito.

Dinala ko sya sa isang three-star na hotel. Katabi lang yun ng mall. Pagkarating namin sa hotel, dinala ko sya sa rooftop nito kung saan naroroon ang restaurant ng hotel na iyon.

Nakita ko si Jayden na namangha sa nakikita nitong view. Semi-open ang rooftop ng hotel. May parte na may bubong pa rin, at may isang parte, sa may dulo, na wala talaga bubong at makikita mo talaga ang kabuuan ng syudad. Pero mas maganda yun pagmasdan sa gabi, kasi parang langit lang ang view na iyon. Parang langit kung saan nakasabit ang mga mumunting stars.

Romantic talaga ang lugar na to. At sinadya ko talagang dito dalhin si Jayden. Honestly, hindi pa ako nag-effort ng ganito para sa isang kaibigan o naging girlfriend. Sa mga ordinaryong lugar ko lang sila dinadala para mag date. Pero si Jayden? I want the best for him.

“Alfer, ang mahal ng mga pagkain dito. Punta nalang tayo sa may boulevard, madaming masasarap at mura—“ Hindi na nya naituloy ang iba pang sasabihin habang tumitingin sa menu ng restaurant. Alam kong magrereklamo na naman ito.

“Shhh! Wag kang maingay. Andami mong reklamo. Di naman kita dinala dito para pagbayarin sa mga kakainin natin eh.” Irap ko pa sa kanya. Kahit maingay at mareklamo tong taong ito, mahal ko na ata to. At natutuwa ako sa company nya.

Nilapag nalang niya ang menu sa mesa. “Ikaw na bahala pumili para sa akin. Di ko alam yung mga menu nila. Tss.” Simangot pa niya.

Simple. Yun ang isa pang nagustuhan ko sa kanya. Napakasimple lang pero prinsipyadong tao.

Napangiti naman ako ng makita itong ngumingiti at naaaliw sa view.

“Kumusta pala kayo ni Yui?” Bigla kong natanong habang kumakain na kami. Natigilan naman ito sa pagsubo at nag-iwas ng tingin.

“Kayo, kumusta kayo ng Dad mo?” Pag-iiba nya sa usapan.

“Ako una nagtanong sayo eh.” Umiling naman ito.

“Okey naman. Best friend pa rin.” How I wish I was Yui. How I wish na naging maganda yung pagkakakilala sa akin ni Jayden para di ako mahirapang magsabi sa kanya. “Kayo ng Dad mo?” Sabay titig sa akin. Mata sa mata.

“Same old, same old. Ayun, di pa rin kami close. Wala syang pakialam sa akin, at wala din akong pakialam sa kanya. Tapos.” Nag-iwas na din ako ng tingin. Grabe yung mga titig nya, nakakatunaw.

“Eh bakit kasi ayaw mong mag reach-out sa kanya? Know what? Di ko gusto makialam pero, parang feeling ko, ikaw lang yung lumalayo sa kanya eh. Nararamdaman ko naman na okey naman mga kapatid at Mom mo sa kanya.”

Iba talaga tong si Jayden. “Haaay. Nasanay na din akong walang tatay na nakasama sa paglaki. At di naman yun malaking issue sa akin eh.”

Napabuntong-hininga sya. “Di ba talaga malaking issue yun? Sa tingin mo yang pagiging bully at egoistic mo ay hindi dahil sa pagrerebelde mo sa Dad mo?”

May laman yung mga hirit ni Jayden. Hindi ako naka-imik kasi tinamaan ako ng mga hirit na iyon. Tama sya. Unconciously, nagrerebelde ako sa pagiging hindi ko masyadong malapit sa Dad ko. Ngayon ko lang na realize. Tama si Jayden.

“Siguro, may pagkukulang din ang Dad mo sayo. Pero I think you guys can work it out.”

Tumitig ulit ako sa mga mata niya. Nakangiti na ito at enjoy na enjoy sa pagkain at sa view.

“Don’t get me wrong Alfer, salamat dito at for the first time naligaw ako sa ganito kamamahaling restaurant. Pero hindi mo naman kailangan na gumastos para lang bumawi sa akin.” Ngiti pa nito.

Natawa naman ako sa sinabi nito. “At sinong nagsabing bumabawi ako sayo? Assuming.” Although may bahid ng katotohanan yung sinabi niya. I want to make up to him, at the same time, maging malapit pa sa kanya.

“Yan na naman yang pride at ego na yan. Aminin mo na kasi. Nahihiya ka lang.” Natatawa na rin sya. Ang sarap nyang titigan habang tumatawa sya.

“Aminin ang alin?” Pa-inosenteng tanong ko.

“Na bumabawi ka sa pangga-gago mo sa akin nun.”

“Ginago ba kita? Napaka harsh naman ng word na yun.”

Ngumiti sya. “Ganun talaga. Most of the times, I can be so kind. But sometimes, hard core ako. Harsh. Mean. Naalala mo yung ginawa ko sayo nung isang araw?”

Natatawang napapailing na din ako sa pag-alala nung panahon na harap-harapan nya akong sinuntok sa harap ng napakaraming estudyante sa Student Center.

“Kaya ko ulit gawin yun.” Banta nya pa, pero nakangiti sya.

Natatawa na rin ako. “Oo na. Sige na. Ikaw na ang malakas sumuntok. Sorry na.” Alanganing paghingi ko ng paumanhin sa nagawa ko dito. Hindi ko to normally na ginagawa, pero what can I do? Espesyal tong taong kaharap ko ngayon.

“Good. Yan naman pala eh. Kung ganyan ka ba ng ganyan, eh magkakasundo talaga tayo.” At ngumiti sya ng ubod ng tamis.

Noon ko lang nakita ang mga ngiting iyon. Pakiramdam ko, napakaswerte kong tao kasi nabiyayaan ako ng pagkakataong masilayan ang mga ngiting iyon. Ang mga ngiting nagbubukas sa pinto papuntang langit.

This is really it. I admit. Inaamin ko na sa sarili ko na gustong-gusto ko si Jayden. At  gusto ko syang maging akin.

Wala akong pakialam kung ano magiging tingin ng ibang tao sa akin at sa aming dalawa. Mahal ko si Jayden. Nararamdaman ko sa puso ko.

“Napanood mo na yung Frozen Jayden?” Maya-maya ay natanong ko sa kanya. This is it Alfer.

“Alin dun? Yung movie ba na-stuck silang tatlo sa isang gondola ride sa bundok habang nagso-snow at namatay sila lahat dahil sa ginaw?” Nakakunot ang noong tanong niya.

Natawa naman ako. May movie bang ganun? “Hindi! Yung may kanta bang Do You Wanna Make a Snowman? Yung si Queen Elsa at Princess Anna?”

“Oo. Napanuod namin yan ni Yui nung isang araw. Maganda nga eh. Bakit?” Natawa na rin sya sa naging sagot nya nung una.

Tss. Si Yui na naman. “Natandaan mo yung usapan nina Prince Hans at Princess Anna? Yung tungkol sa ‘Can I say something crazy?’”

Nakakunot parin ang noo niya habang ngumingiti sa akin. “Oh bakit nga?”

“Because I’ve got crazier stuffs up my sleeves.” Bumuntong hininga ako at tumitig sa mga mata nya. “So, can I say something crazy?”

“Ano?”

“I think.. I think.. I like you..” Mahinang saad ko. Nakita ko lang ang panlalaki ng mga mata niya.

“Whaaaat?!” Fail..

- Itutuloy -