Ang Roommate Kong Siga [16]

By Michael Juha

getmybox@hotmail.com

Ang Lalaki Sa CR

---------------

July’s POV

---------------

“Ayoko na po! Ayoko na! Sobrang sakit na po. Di ko na po kaya! Maawa po kayo sa akin! Tama na po! TAMA NAAAAAAAAAAAA!!!”

Bigla akong napanablikwas sa lakas na pagsisigaw ni Jerome. Nang tiningnan ko siya sa ibabaw ng kanyang kama, ang katawan niya ay nagpabaling-baling na mistulang may yumakap sa kanya at gustong niyan makaalpas. 

Dali-dli akong tumayo at tinumbok ang kama niya. “Gising Jerome!” ang sambit ko habang malakas kong inalog ang aking katawan. Nang nagising siya at nakita niya ako, tumambas sa aking mga mata ang mga luhang dumadaloy pa rin sa kanyang mga mata. Nanginginig ang kanyang katawan, kitang-kita sa kanyang mukha ang matinding takot. Pinaupo ko siya sa kama. Niyakap ko siya at hinahaplos ang kanyang ulo at likod.

“Anong nangyari?” ang tanong ko.

“Napanaginipan ko na naman ang paglapastangan nila sa akin...”

“Bumalik uli?”

“Ganyan naman talaga kapag naaalala ko siya. Lalo na hayan... ikinikuwento ko sa iyo. Nanumbalik nan naman ang alaala. Muling nanariwa ang lahat sa aking isip. Tila mga sugat na naging peklat ngunit muling nagdurugo.”

“Sorry...” ang sabi ko habang niyakap ko siya.

“Okay lang. Sabi nga nila, harapin at i-conquer ang takot.”

Tumayo ako at kumuha ng tubig mula sa refrigerator. Pinainom ko siya. Hindi na siya nakatulog pang muli. Tumabi na lang ako sa kanya sa kanyang kama. Nagyakapan kami habang nakahiga.

“Kaya gusto kong kalimutan na lang talga siya. Kasi kapag na-trigger uli ang alaala ko, muli kong napapanaginipan ang lahat. Muli naguguluhan ang utak ko. Takot akong hindi ko mawari...”

“Ayaw mo bang i-report sa mga pulis ang ginawa ng iyong ama?”

“Mauungkat lang ang lahat at muli akong mata-trauma. Lalong gugulo ang aking isip. Lalong hindi ako matatatahimik. Malalaman ng lahat ng tao ang tungkol sa akin. Ayoko ng ganyan.”

Natahimik ako nang sandali. Tama naman din siya. Talagang mahirap ang kanyang kalagayan. “Ayaw mo bang magpatingin sa isang psychiatrist?”

“Ayoko. Baka isipin ng mga tao na baliw ako.”

“Tapos, iyan ang dahilan kung bakit hindi mo kayang makipag-sex sa bakla o lalaki...”

Tumango siya.

“Sensya ka na... Hanggang halik lang ang kaya kong ibigay sa iyo.” Ang sambit niya.

“Okay lang. Ang mahalaga ay pinagbigyan mo ako.”

Inginuso niya ang kanyang pagkalalaki. “Angkinin mo siya. Subukan mong gisingin.”

Yumuko ako at isinubo ko ang kanyang pagkalalaki. Ngunit kagaya ng pinaka-una kong paggawa noon sa kanya, umabot na lang ako ng halos 30 minutos at nanatiling patay ang ari niya. Para lang akong sumisipsip ng goma. Walang thrill, walang excitement, walang kabuhay-buhay. Dahil sa pagkapagod ko at kawalgn pag-asa, hininto ko iyon. Muli na lang kaming naghalikan.

Nagpunta na lang ako ng CR upang ituloy ko ang aking pagpaparaos. Alam kong kapg iginiit ko pa iyon, makadagdag lang ako sa kanyang trauma.

Tanggap ko iyon. Tanggap ko na hindi niya ako maaaring paligayahin at mahalin bagamat hindi ko maiwasang mangarap na maranasan din iyong nakikita ko sa mga palabas na gay porn kung saan ay tirik na tirik ang pagkalalaki ng ka-partner na isinusubo at ipinapasok sa likuran ng kapartner. Nakakalibog. Nakakapawi ng matinding pagnanasa.

Iyon na rin ang simula ng halos gabi-gabing pananaginip ni Jerome sa mga masasamang karanasan niya noong bata pa siya. Halos gabi-gabi o minsan ay madaling araw na nagsisigaw siya, umiiyak.

***

Als 3 iyon ng hapon, nasa student center ako at ibang kaklase. Wala kasi kaming pasok sa isang subject. Nagutom ako kaya imbes na sa library ako tutungo, sa student center na lang upang bumili ng pagkain.

Nakaupo na ako sa isang sementong bangko sa isang sulok nang dumaan si Archie at Jerome. Nilapitan ako ni Jerome at tinanong kung bakit ako nandoon sa student center samantalang may schedule akong klase sa oras na iyon. Sinabi kong nagutom ako at hindi sumipot ang ang aming professor. Tumango lang siya. Inalok ko siya ng hopia na siyang nabili ko. Wala na kasing ibang pagkain sa canteen kundi iyon. Natawa siya atsaka tumalikod at umalis. Naroon kasi si Archie kaya ayaw niyang makipagkuwentuhan nang matagal sa akin. Ngunit nag-loading pa rin ang utak ko kung bakit siya natawa sa pag-alok ko sa kanya ng pagkain.

Habang nakatalikod na si Jerome, pasimpleng hinarap naman ako ni Archie at pabulong na sinabing, “Kain ka lang daw niyan dahil iyan ang bagay sa iyo. Pareho kayo ng pagkaing iyan. Hopia. Hanggang hopia lang... walang pag-asa. Masarap ba?” ang pang-iinis niyang nakangisi, ngumuso sa akin, iyong aktong nanghahalik,”Mwah!” sabay talikod.

Napatitg na lang ako ng matulis sa kanya. “Ang kapal ng mukha nito!” sigaw ng isip ko.

Sumunod siya kay Jerome. Ngunit kahit nasa likod siya ni Jerome, nilingon pa niya ako uli at tinitigan. Iyong titig na parang galit, tila may pananakot, at sa bandang huli ay binitiwan ang isang ngiti na nakakaloko, nang-iinis.

Dinilatan ko siya. “Tangina mo! Pasalamat ka’t ayoko ng gulo. Kung hindi ay nabubugbog ka na sana niyang kaibigan mo!” ang isinigaw na lang ng isip ko. Hindi ko naman kasi puwedeng sigawan siya. Baka mahalata ni Jerome. Kaya hindi ko na siya pinatulan pa. Napatitig na lang ako sa aking hawak na hopia. Parang gusto ko tuloy siyang itapon. Nakakainis.

Oras ng uwian. Hinintay ko si Jerome sa gilid ng daan. Ang routine kasi namin simula nang nagkakilala na sina Jerome at dalawa niyang mga kapatid ay ihahatid niya ako sa boarding house bago siya dediretso sa eskuwelahan ng kanyang dalawang kapatid at sila naman ang sunduin niya upang ihatid sa kanilang bahay.

Habang naghihintay ako kay Jerome, dumaan si Marco at nakipagkuwentuhan sa akin. Iyong kumustahan lang, tinanong niya ako kung hindi na ba raw ako binully ng grupo ni Archie. Sinabi niya na kung may gagawin uli silang hindi maganda sa akin ay tawagan ko lang siya. Nanghingi na rin ako ng dispensa sa ginawa sa kanya ni Jerome. Sinabi kong napagkamalan lang siya.

“Gusto kong ako naman ang magtanggol sa iyo. Ang mga kagaya nila ay dapat matuto ng leksyon. Sila dapat ang matakot sa mga pinaggagawa nila.” Ang sambit ni Marco. Binuksan niya ang dala niyang box ng doughnut at inalok niya akong kumuha.

“Busog pa ako, Tol.” Ang pagtanggi ko.

Ngunit pinilit niya ako. “Sige ka, magtampo na ako sa iyo niyan.”

Kaya kumuha na lang ako ng isang piraso. Pinili ko iyong chocolate na flavor at agad na kainin iyon. Kumain na rin siya. Habang pareho kaming kumakain, biglang inangat ni Marco ang kanyang palad at idinampi iyon sa aking bibig. Tinitigan niya ako.  

Nahinto ako at tinitigan din siya. Hindi ko kasi alam kung bakit niya idinampi ang kanyang palad sa aking mukha at tinitigan pa niya ako. Pinunasan lang pala niya ang tsokolate na nagkalat sa gilid ng aking labi. Hinayaan ko na lang siya.

Ngunit ang ginawang iyon ni Marco ay nakita pala ni Jerome na siyang pagdating.

Walang pasabi na sinuntok niya ang ulo ni Marco mula sa likod. At dahil may hawak si Marco na box ng doughnut, dagdahan pang hindi niya nakita si Jerome, hindi siya nakailag at muntik siyang matumba.

Muli na naman sanang suntukin ni Jerome si Marco. Ngunit hinarangan ko siya. “Ba’t mo ba siya sinuntok?” ang sigaw ko.

Ngunit hindi siya sumagot. Bagkus ay nagpumilit siyang abutin si Marco.

“Pare, ayokong makipagsuntukan sa iyo. Cool ka lang! Hindi tayo magkalaban, pare!” ang sambit ni Marco. Nabanggit kasi ni Marco sa akin na purely defensive ang lang kanyang martial arts at hindi raw ito ginagamit upang manakit ng tao. Nabanggit ko rin kasi sa kanya na nagbago na si Jerome at hindi na siya nananakit.

“Tangina mo, cool? Duwag!” ang sigaw ni Jerome habang patuloy niyang ginigitpit si Marco.

Si Marco naman ay pilit na iniiwasan si Jerome. “Pare, ayaw ko ng gulo. Hindi ako lalaban! Maghunos dili ka pare!”

Ngunit ayaw makinig ni Jerome. “Lumaban ka, duwag!” ang sigaw ni Jerome habang pinakawalan ang isang suntok para kay Marco na mabilis namang nakailag.

Ngunit sa patuloy na pagsuntok ni Jerome sa kanya ay natamaan din si Marco sa dibdib at natumba. Nalaglag ang dala niyang box ng doughnut sa semento at nagkalat sa kalsada ang mga doughnuts at ang iba ay gumugulong pa.

Nang nakita kong pinagsusuntok pa rin ni Jerome si Marco kahit nakahandusay na ito sa semento, doon na ako pumagitna. Ngunit nahagip ng suntok ni Jerome ang aking mukha at pati ako ay napatihaya.

Dahil sa inis ko, pumatong ako sa nakatihayang si Marco at niyakap ko siya upang matakpan ko ang kanyang buong katawan. Doon na huminto sa pagsuntok si Jerome. Hinawakan niya ang aking bisig at hinila ako patayo. Nang nakatayo na, sinunggaban niya ang aking kamay at hinatak patungo sa parking area kung saan ay naroon ang motorsiklo niya.

Habang hatak-hatak ako ni Jerome, nakita ko namang nilingon niya si Marco na sa pagkakataong iyon ay nakatayo na at pinagpag ang dumi at mga alikabok na dumikit sa kanyang pantalon at damit. Matalim ang kanyang tingin.

Nang ibinaling ko naman ang aking mga mata sa isang tabi, nakita ko si Archie na nakangisi at nakatuon ang kanyang tingin sa akin. Nananadya, nang-aasar ang kanyang postura. ”Tangina mo! Nang dahil sa iyo kung kaya ay nagsuntukan itong dalawang tao!” ang sigaw ng utak ko habang binitiwan ang isang matulis na tingin sa kanya. At tila nakikinita niya ang laman ng isip ko. Mas lalo pang lumaki ang kanyang ngisi na may pakindat-kindat pa. Tila isa siyang demonyo na naglupasay sa tuwa.

Tahimik akong umangkas sa likuran ng motor ni Jerome. Nanatili ang katahimikang iyon hanggang sa pag-andar ng motor at pag-alis nito.

“Kung hindi ang gagong iyon ang kumagat sa leeg mo, sino?” ang bigla niyang pagbasag sa katahimikan.

Nagulat ako sa muling paggiit niya sa tanong na iyon. “Una, hindi gago si Marco! Mabait na tao iyon! Pangalawa, ‘di ba sinabi ko na sa iyo na okay lang ako. At hindi importante kung sino ang kumagat sa leeg ko. Hindi naman pananakit iyong pagkagat niya sa leeg ko eh!” Ang padabog kong sagot.

“Iyon na nga eh. Hindi pananakit. Kaya kung sino mang demonyo ang kumagat d’yan sa leeg mo,  may gusto siya sa iyo! May pagnanasa sa iyo! At isa pa, noong unang binugbog namin iyong gagong iyon, ang sabi mo ay pinsan mo siya. Paano mo naging pinsan iyon? Nagsinugaling ka na noong una pa! At ngayon naman, hindi siya ang kumagat sa leeg mo. Nagsinungaling ka uli!”

“Sinabi nang hindi gago iyong tao eh! May pangalan iyon! Marco!” ang sagot ko sabay batok sa ulo niya. “At syempre mag-alibi ako sa inyo na pinsan ko iyong tao dahil binugbog ninyo siya! Alangan namang sasabihin kong jowa ko iyon, e ‘di lalo ninyo siyang bugbugin, gago!” ang dugtong kong pasigaw.

“So sino nga siya?” ang tanong niya uli.

“Anong sino?”

“Iyong kumagat sa leeg mo!”

Hindi ko na siya pinatulan sa kanyang tanong. Bagkus, “Sige... selos pa more!”

“Selos pa more...” ang pabulong na paggagad nya. “Bakit kung magseselos. May problema ka?”

Doon na ako natahimik sa sagot niyang iyon. May inis akong nadama dahil makulit siya at dahil bagamat alam niyang mahal ko siya, wala naman siyang sinabi na mahal din niya ako at kami na nga. Ngunit may kiliti rin rin itong dala sa aking sistema, may kilig. Kung simple lang sana ang lahat at ang pag-amin ko ay hindi magdulot ng matinding away sa pagitan nina Archie ay sinabi ko na sa kanya ang lahat. Ngunit delikadong kaaway si Archie. May sarili siyang tropa at kagaya ni Jerome hindi rin siya takot makipagpatayan. At kapag nagkataon, siguradong damay din ako, Ayoko ng gulo. Ayokong pahirapan ang aking sarili sa isang bagay na puwede ko namang iwasan. “Bakit? Ano ba tayo? Ba’t kailangan mong magselos, Mr. Jerome Guzman???” Ang tanong ko na lang.

“Inabot ng kanyang kamay ang aking ulo at pilit na binatukan niya ako. “Kung ayaw mong sabihin sa akin kung sino siya, bubugbugin ko uli iyong taong iyon kapag nagkita kami.”

“Doon na tumaas ang boses ko. ”Ba’t ba ang kulit mo? Ano ba ang makukuha mo kung sasabihin ko sa iyo? At huwag mong idamay si Marco! Kaibigan ko siya!”

“Kaibigan? O Crush?”

Hindi ako nakaimik. Sa totoo lang, simula nang ipinagtanggol ako ni Marco sa araw na iyon, doon ko na siya napansin. Kung sa kapogian lang, hindi magpapatalo si Marco. At dahil nakita ko sa kanya ang malaking transforamtion sa kanyang katawan mula sa pagiging tabain into being medium na phsically fit pa dahil sa kanyang training sa martial arts, mas lalo pa siyang naging kaakit-akit. Dagdagan pang napaka neat niyang tingnan, mabango, at presko, wala kang makikitang dumi sa mukha o sa katawan o sa damit. Parang oras-oras siyang naliligo at nagbibihis.

“Ewan ko sa iyo!” ang sagot ko na lang.

“Assuming pa more!” ang pagganti naman niya sa akin.

“Assuming saan? Kay Marco? Sa iyo? Sa pagseselos mo?”

“All of the above.” Sabay tawa.

Binatukan ko na lang siya. Hindi ko na siya sinagot upang huwag nanag humaba pa ang aming argumento.

Hanggang sa nakarating kami sa boarding house, hindi ko talaga sinabi kung sino ang humalik sa akin.

Ibinaba niya ako sa gilid ng kalsada saka siya tumuloy upang sunduin naman ang kanyang dalawang kapatid.

“Hay salamat at dumating ka na rin!” ang sambit ng inay nang dumaan ako sa sitting room ng boarding house.

“Huh? Bat ka napadayo ma?” ang tanong ko.

“Ba’t para kang hindi masaya na nandito ako? Siguro makakaistrobo na naman ako, no? Mag ganoon na naman kayo, ano?” ang pagmuestra niya sa kanyang dalawang kamay na ang isa ay binilog at ang daliri naman sa kabila ay inilabas-masok sa butas na binilog na palad.

“Ma! Ambastos mo! Para kang walang pinag-aralan, sa totoo lang.” ang pagdadabog ko pa habang tinumbok ang kuwarto namin.

“Sus pakipot pa ito! As if naman virgin.”

“Virgin pa ‘to no!” ang sagot ko naman habang kinapa ko ang susi mula sa aking bulsa atsaka akmang ipapasok iyon sa butas ng door knob.

Bigla niyang hinablot ang susi sa aking kamay atsaka isiningit iyon sa butas ng door knob. “Virgin? Sure ka na hindi mo pa talaga naranasan ang ganito?” ang sagot niya na nakapikit ang mga mata, bahagyang kinagat ang kanyang ibabang labi, iyon bang parang sa pagpasok niya sa susi sa butas ng door knob ay pinasukan din ng ari ng lalaki ang kanyang pagkababae.

Hindi ko naman alam kung mainis o matawa sa kanyang inasta. “OA mo ma!” ang padabog kong sabi sabay hawak sa susi at inikot iyon upang mabuksan na ang pinto. Pumsok ako sa loob. Sumunod siya.

“Ganoon naman talaga ang nakita ko sa mukha ng isang bakla d’yan nang pumasok ako sa kuwarto na ito eh. Nakapatong siya sa kandungan ng isang guwapong lalaki at pikit-matang umindayog!”

“Ma!!!” ang sagot kong dinilatan siya.

Nang nakita niya ang bakat ng kagat sa aking leeg, hinipo niya ito. “OMG! Kissmark! Inggit na talaga ako sa iyo, gurl!!!”

“Shut up ma! Ano bang pakay mo bat napadayo ka?” ang sagot kong tumaas ang boses habang padabog na inilatag ko ang aking knapsack sa ibabaw ng mesa.

“I-tsismis mo muna sa akin ang status ninyo ni Jerome. Ayiiiiiiii!” ang sambit niyang parang teenager na kinilig.

“Walang kami ma. Hindi niya sinabing kami, wala siyang sinabing ‘I love you’, walang nagyari. Naghalikan lang kami, ganoon. Happy ka na?”

Kitang-kita ko ang paglaki ng kanyang mga mata. “Ow? Akala ko naman ay nasingitan at nabusalan na ang butas ng bulkang Hibok-Hibok!”

“Wala...” ang malungkot kong sagot habang umupo sa silya ng aking study table. “Kaya drop it na ma. There is nothing to talk about.”

“Awts. Buong akala ko pa naman... But don’t worry anak. Konting push pa. Kung sa sgymastics pa iyan, isang tambling na lang.”

“Ba’t ka pala naparito? Nag-away na naman kayo ni Mang Kanor?” ang paglihis ko sa topic.

Nahinto siya sandali. “Ang hukluban na iyon! Napaka-kuripot! Galing kaming nag dinner. Nag walk out ako! Paano, nang oras na ng bayaran ng aming kinain, aba, pumunta ng CR! E, hindi ko nga binayaran ang pagkain. Hinintay ko talaga siya para siya ang magbayad...”

Habang nagkukuwento ang aking inay ay tinungo ko naman ang banyo upang maligo. Narinig ko na kasi ang mga ganyang reklamo niya tungkol kay Mang Kanor. Pabalik-balik na lang ang ganyang reklamo, sumbong, daing, tapos kinikilig naman kapag binanggit ko ang pangalan noong tao. Kaya alam ko na.

Nagpatuloy siya. “Ano siya siniswerte? Tapos, nang makabalik na, ang lakas ng loob na magtanong kung binayaran ko na raw! Gago sya! Kaya sinagot ko siya na hindi pa. Tapos, inutusan kong magpunta siya uli ng CR at ako na ang magbaya. Sagot niya, ba’t daw siya pupunta nfgCR eh, katatapos lang niyang mag-CR. Sabi ko naman, turo sa kanyang mukha, may dumi ka sa kanang pisngi mo. Kaya napilitang bumalik ng CR ang matanda. Nang nasa CR na siya, dali-dali naman akong tumayo at tinungo ang cashier, sinabihan ang babae roon na ang magbayad ng kinakain namin ay iyong kasama kong nasa CR pa. Tapos dali-dali akong umalis!” Ang kuwento ng inay sabay halakhak.

Natawa na rin ako sa loob ng CR. “Ang tindi mo, ma!” ang sigaw ko.

“Talaga. Napuno na ako! Akala niya ay maisahan pa niya ako! Ang lakas ng loob! Akala mo naman ay tinitigasan pa! Ang lambot-lambot ng ari, eh! Kahit ano ang gagawin mong diskarte ay hindi tumatayo! Parang kulang na lang ay ilibing iyong pagkalalaki niya! Letse siya! Hindi marunong magpaligaya!”

Doon na ako nahinto sa aking ginagawa. At imbes na maliligo pa sana ako, hinablot ko na lang ang tuwalya at muling lumabas ng banyo. “Hindi siya tinitigasan, ma?” ang tanong ko sa aking inay nang nakabalik na ako sa kanya.

Biglang nahinto ang aking inay at tiningnan ako. Marahil ay nagtaka siya kung bakit nagkainteres ako sa hindi pagtayo sa patotoy ni Mang Kanor. “Ay, ewan ko sa hukluban na iyon!” ang sagot niya.

“Hindi kaya siya na-rape din noong bata pa?”

Natawa ang inay? “Rape? May magtangka bang mang-rape sa mukha na iyon?”

“Guwapo naman si Mang Kanor ah! At marahil ay noong bata pa iyan, cute niya!”

“At sinong babae naman ang mag-rape d’yan?”

“E-ewan ko. Basta. Baka lang... O b-baka lalaki ang nang-rape sa kanya?” ang sagot ko.

Napaisip ang aking inay. “Bakit mo naitanong iyan? Hindi ba tinitigasan si Jerome? Na-rape ba siya noong bata pa?”

Mistula akong binatukan sa tanong na iyon ng inay. Bigla akong natameme. “Eh...”

“Sabihin mo. Promise sikreto lang natin...” ang sambit niya. Marahil ay naamoy niya base sa aking tanong na may problema si Jerome.

Doon na ako tila nabuhayan ng loob. Tumango ako at ikinuwento sa kanya ang lahat. Sinabi ko rin sa kanya na ako lang ang nakakaalam ng sikreto niya, maliban sa papa niya.

Napa-“Oh My God!” ang aking inay. At kagaya ko, naimungkahi niya rin na isumbong sa mga awtoridad ang nangyari. Ngunit kagaya ng sinabi ni Jerome, sinagot ko siya na ayaw niya dahil siguradong mas lalaki pa ang issue at ayaw rin niyang makalkal ang kanyang nakaraan at malaman ito ng mga tao. Sinabi ko rin na ayaw ni Jerome na magpatingin sa isang psychiatrist dahil baka isipin ng mga tao na may tama siya sa pag-iisip.

Napatitig siya sa akin. “Hindi kaya sa genes natin iyan, na kung sino man ang lalaking ma-involve sa atin ay hindi tinitigasan?” Nahinto siya sandali. “O Gash! Hindi pa pala ako magkaapo nito!”

“Seryoso ako ma!!!”

“O sya, sya... tutulungan kita riyan. Magresearch ako d’yan. Ako ang bahala.”

“Hindi mo nga mapatigas ang junior ni Mang Kanor eh...”

“Si Kanor ay impotent. Ang cause noon ay ang matinding pagka-kuripot. Kasi kapag tinitigasan iyon, magkaanak ang babae. Eh, dagdag gastos ang bata. Iyan ang dahilan. Walang gamot sa pagka-kuripot. Iba ang kaso ni Jerome... Basta ako ang bahala.”

***

Alas 10 ng gabi iyon at nasumpungan namin ni Jerome na gumala sa may seawall. Full moon kasi iyon. Gusto lang daw niyang magpahangin at dahil gusto ko rin naman ang outdoor at ang preskong ambiance sa dagat, lalo na sa ganong full moon, sumang-ayon ako. May open air na mga stalls sa seawall. Doon kami nagtungo. Nag-order kami ng beer at pulutan na inihaw na isda at pusit. Nag-inuman kami habang ini-enjoy ang sarap ng malamig-lamig at preskong simoy ng hangin.

Naka-anim na bote ng beer na ako nang maramdaman kong maiihi. Dahil walang sariling palikuran ang stall, tinumbok ko ang public toilet na may halos 100 metros ang layo mula sa stall.

Walang katao-tao sa loob ng palikuran. Medyo kinabahan ako ng kaunti dahil mukhang haunted building ang palikuran, dagdagan pa na full-moon.

Dahil naiihi lang naman ako, doon ako tumungo sa nakahilerang urinal. Ang porma kasi ng palikuran ang parang letrang “L”. Pagpasok mo sa loob ay liliko ka pa sa kaliwa at naroon ang urinal sa isang hilera, at sa kabilang hilera naman ay ang mga cubicles.

Malapit na akong matapos sa pag-ihi nang sa di inaasahan ay biglang namatay ang mga ilaw sa loob ng CR. Naisip ko na baka sinadya iyon ng caretaker dahil gabi na upang makatipid sa kornete. Naramdaman ko tuloy ang paninindig ng aking mga balahibo. Dali-dali kong isinara ang aking zipper upang tapusin ang aking pag-ihi nang biglang may kamay na bumusal sa aking bibig. “May patalim ako! Sasaksakin kita kapag sumigaw ka at hindi mo susundin ang gusto ko!” ang pagbabanta ng lalaking nasa aking likuran.

Hindi ako makagalaw sa sobrang takot. Nang tiningnan ko kung sino siya, naaninag ko mula sa pumapasok na sinag na buwan ang mukha niyang may takip at tanging ang mga mata lang ang lantad.

Nang nakita niyang nilingon ko siya, idiniin niya ang matulis na bagay sa aking tagiliran. Napaigting ako nang bahagya. Doon ko napagtanto na totoong may hawak siyang patalim. “May gripo ka sa tagiliran kapag nagmatigas ka.” Ang pananakot niya.

“Wala akong dalang pera, boss...” ang sambit ko.

“Hindi ko tinanong kung may pera ka o wala! Pasok!” ang utos niya. Itinulak niya ako patungo sa loob ng isang nakabukas na cubicle.

“Boss... maawa ka sa akin. Huwag mo akong patayin. Wala akong pera ngayon ngunit kung gusto mo, bibigyan kita huwag mo lang akong patayin.”

Tinampal niy ang ulo ko. “Sinabi nang hindi ako interesado sa pera mo! Pasok!”

Kinabahan man, wala na akong nagawa kundi sundin ang gusto niya. Nang nasa loob na kami ng cubicle, dali-daling inilock niya ang pinto. “Buksan mo ang zipper ng pantalon mo at ipalabas mo ang ari mo!” ang utos niya.

Nalito ako sa kanyang utos ngunit sinunod ko pa rin. Ayaw kong magalit siya at masaksak ako. Nang nabuksan ko na ang aking zipper at nailabas ko na ang aking ari, tumingkayad siya na nakaharap sa aking gitnang katawan at nagulat ako sa sunod niyang ginawa. Hinawi niya ang tela na nakatakip sa kanyang bibig at isinubo niya ang aking pagkalalaki!

Napatingala ako at napalanghap ng hangin nang pumasok ang kahabaan ng ari ko sa kanyang bibig. Sa tanang buhay ko ay noon ko lang naranasan na may isang taong sumubo sa aking pagkalalaki. Kahit na may kaba pa rin akong nadarama, hindi ko maipaliwanang ang ibayong kiliti at sarap sa paglabas masok ng aking ari sa kanyang bibig. Tinigasan ako nang husto sa kanyang ginawa. Napasinghap ako. Napaungol. At nabaliktad ang nauna kong plano na sisigaw at tatakbo palabas ng CR. Mistula akong nawala sa aking tamang pag-iisip at naalipin sa kung ano mang kapangyarihan ang mayroon sa taong iyon. Ang tanging nasa utak ko ay ang namnamin ang sarap na dulot ng pagsubo niya sa aking pagkalalaki. Sinambunutan ko ang kanyang buhok habang ikinakanyod ko ang aking pagkalalaki sa kanyang bibig. “Ahhh! Ahhhh! Ahhh!” ang pag-ungol ko pa.

Napansin ko naman na nawala na sa kanyang kamay ang patalim dahil hinawakan ng dalawa niyang kamay ang aking baywang habang inilabas masok ko ang aking naghuhumindig na pagkalalaki sa kanyang bibig. Mas lalo pa itong nagpatindi sa nararamdaman kong libog.

Marahil ay naramdaman niyang malapit na akong labasan kaya siya tumayo, saka naman binuksan niya ang kanyang zipper. “Isubo mo!” ang utos niya.

Doon na ako muling kinabahan. Tila nanumbalik ang aking katinuan at muli na naman akong natakot. Natakot na baka may makakakita sa amin, natakot na baka biglang darating si Jerome. Natakot na baka i-blackmail niya ako.

Ngunit sinunggaban niya ang aking buhok at idiniin niya ang aking ulo sa kanyang tigas na tigas na pagkalalaki. Wala na akong nagawa kundi ang isubo ang mataba at mahaba niyang sandata. Kung una kong naranasan sa lalaking iyon ang isubo ang aking pagkalalaki, sa kanya ko rin unang naranasan ang makatikim at maisubo ang isang ari na tirik na tirik.

Narinig ko ang pag-ungol niya nang pumasok sa aking bibig ang halos kalahati ng kanyang pagkalalaki. Nabilaukan ako sa pilit niyang pagdiin ng ulo ko sa kanyang gitnang-katawan. Dahil sa taba at haba nito, hindi ko maipasok-pasok ang buong kababaan nito. Ngunit patuloy ko paring inilabas-masok sa aking bibig ang kung ano mang kaya ko. Dinig na dinig ko ang pag-ungol niya. Ramdam ko ang panginginig ng kanyang katawan sa matinding sarap habang mahigpit na hinawakan niya ang aking ulo at iginigiya niya ang aking bibig sa kumakanyod niyang gitnang-katawan.

Sa kalaunan ay nasarapan na rin ako sa aking ginagawa. Habang patuloy ako sa pagsubo sa kanyang ari ay hinahaplos ko ang kanyang bulbol, ang kanyang tiyan. At doon ko nakapa sa aking palad ang kurba na animoy mga alon o pandesal sa kanyang tiyan. Matigas, may abs, at nakakapa ko rin ang kanyang oblique muscles sa gilid ng kanyang baywang. Naalala ko si Jerome. Ganoon na ganoon din ang kanyang katawan.

Maya-maya lang ay hinila niya ako patayo at nang magkaharap na kami, bigla niya akong hinalikan sa bibig. Mapusok ang kanyang halik, ramdam ko ang tindi ng kanyang pagnanasa. Noong una ay hindi ko sinuklian iyon. Ngunit nang umungol siya, doon na muling napukaw ang init sa aking katawan. Sinuklian ko ang kanyang halik. Niyakap ko rin siya. Maliban kay Jerome, sa kanya ko rin natikman ang halik. Sa puntong iyon ko na rin napansin ang gamit niyang pabango. Noon ko lang naamoy ang ganoong klaseng perfume. Manly, presko, may halimuyak na parang mas lalo pang nakakapag-init ng katawan na hindi ko mawari.

Kumalas siya sa aming paghahalikan at pinatalikod niya ako. Hinawakan niya ang aking pantalon at dali-dali niya itong ibinaba, kasama na ang aking brief. “Tuwad!” ang pabulong niang pag-utos niya sa akin.

Doon na muli akong kinabahan. Iyong kaba na hindi ka pa handa na gawin iyon dahil ang nasa isip mo ay masakit. Iyong kaba na baka hindi mo kaya. Iyong kaba na hindi mo kilala iyong tao na gagawa sa iyo nito at baka pagtawanan ka pagkatapos, o i-blackmail...

Ngunit itinulak niya ang aking likod sanhi upang mapatuwad ako. At muli ay wala na naman akong nagawa. Tumuwad na ako nang bukal sa aking kalooban. At dahil nakikinita kong iyon na ang pagkakatao sa aking buhay na madonselya, ibinigay ko ang pinakamaganda kong pagtuwad.

Nang maramdaman ko ang kanyang pagkalalaki na dumampi sa bukana ng aking butas, napapikit ako.  

Ang sunod kong naramdaman ay ang kanyang pag-ulos sa aking likuran. Nang bahagyang nakapasok na ang ulo ng kanyang pagkalalaki sa aking butas ay napakagat naman ako sa aking labi habang pinakawalan ang isang pigil na pag-ungol. “Ahhhh!”

Muli na naman sana siyang umulos upang maipasok pa niya ang kanyang sandata. Ngunit hindi na niya ito naituloy nang may biglang sumigaw. “July! July! Nasaan ka! Julyyyyy!!!”

Si Jerome.

Tarantang itinaas ko ang aking pantalon at brief. “Nandito lang!” ang sagot ko at nanginginig na binuksan ko ang lock atsaka nagtatakbong lumabas, naiwan ang lalaki sa loob ng cubicle.

“Ba’t ang tagal mo?” Ang tanong ni Jerome nang nasa bungad na ako ng CR at nadatnan ko siyang papasok na rin.

“T-tumae ako eh!”

“Hindi ka natakot na patay ang ilaw?”

“Natakot nga. Bukas naman iyan nang pumasok ako. Di ko lang alam kung bakit biglang namatay.”

Kinapa ni Jerome ang switch atsaka pinindot ang on. Ngunit hindi pa rin ito gumana. “Tangina sira pala.” Ang sambit niya. Hahanapin pa sana niya ang switchboard ngunit pinigilan ko siya. “Hayaan mo na!” at kunyari ay nagmamadaling bumalik sa kainan.

“Ninerbiyos ka ano?” ang tanong niya nang malapit na kami sa kainan.

“Bakit mo nasabi?”

“Tingnan mo ang zipper mo, hindi mo naisara.”

Tiningnan ko ang zipper. Hindi ko nga naisara. “Ikaw kasi bigla ka na lang sumigaw. Kala ko ano na!” ang pangangatwiran ko pa sabay sara ng aking zipper.

***

Ang tagpong iyon sa CR ay hindi ko mabura sa aking isip. Tinatanong ko kung sino ang lalaking iyon, kung sadya ba talagang ako ang target niya o natsambahan lang na ako ang naroon, at naiimagine ko sa aking isip na maganda ang kanyang pangangatawan dahil sa kanyang abs, at ang kanyang boses, bagamat pilit na iniba niya, ay lalaking lalaki. Higit sa lahat, hindi mabura sa aking isip ang naudlot na sarap at kiliting ipinadama niya sa akin. Ang malaki at tigas na tigas niyang pagkalalaki. Ang sarap ng kanyang halik, ang bango ng kanyang gamit na perfume. At ang muntik na sana niyang pagdonselya sa akin.

Halos matulala na lang ako sa kaiisip sa kanya at sa ginawa niyang iyon sa akin.

Nang umuwi na kami sa boarding house, dumeretso ako sa aming palikuran at doon ay ipinagpatuloy ko ang pagpapaligaya sa aking sarili, muling binabalikan sa aking isip ang ginawa ng lalaking iyon sa akin.

***

Isang gabi nang binuksan ko ang aking facebook, napadayo ako sa mga message requests. Ito iyong mga pm ng mga tao na hindi ko friends. Nagulat ako nang may message ako mula sa isang Tyler Hernandez at ang message niya ay, “Hey dude! What’s up?”

Bigla akong kinabahan sa pagkabasa sa pangalan. Iyong best friend at crush ko sa high school ay Tyler at Hernandez din ang kanyang apilyedo. Dali-dali kong pinindot ang reply botton upang masagot ang message niya. Ngunit anong click ko, wala itong reply box. Nagtaka ako kung bakit hindi ko siya puwedeng masagot. At hindi ko rin makikita ang kanyang profile.

Nang tiningnan ko ang listahan ng mga taong naka block sa akin, doon ko nakita ang pangalan niya. Naka-block siya sa akin. At ang ipinagtataka ko ay sigurado naman akong hindi ako ang nag-block sa kanya. Ni noon ko nga lang nabasa ang pm niya.

“Jerome! Halika nga!” ang bulyaw ko kay Jerome na noon ay nakahiga na sa kanyang kama.

“Bakit? Kung maka-bulyaw ka naman!” ang galit na sagot niya.

Kaya nilambingan ko ang pagtawag. “Jerome mahal... halika nga rito. May itatanong ako sa iyo.”

Nang tumayo na siya at lumapit sa akin, “Good boy... good boy...” ang sambit ko.

“Anong ‘good boy’ ‘good boy’? Ano ako, aso?”

Doon ko na siya sinigawan. “BAKIT MO BINA-BLOCK SI TYLER???”

Dali-dali siyang bumalik sa kanyang kama at ibinagsak ang kanyang katawan. Dumapa siya, tinakpan ng unan ang kanyang tainga. Halatang guilty, pero sa totoo lang, ang cute niyang tingnan. Ang tanging nakatakip lang sa kanyang katawan ay ang suot niyang itim na boxers at kitang-kita ko ang matambok na umbok ng kanyang likuran.

“BAKIT MO BINA-BLOCK SI TYLER? SAGOTTTTT!” Ang muli kong pagbulyaw.

At dahil hindi siya sumagot, tinungo ko ang aking lagayan ng patpat at pinalo ko ang kanyang puwet. “Araykopooooo!” ang sigaw niya sabay tayo bago ko pa man siya mapalo muli.

Bigla niya akong kinarga sa kanyang mga bisig. Hindi ako nakapalag sa bilis ng mga pangyayari. Habang karga-karga niya ako, mabilis na hinalikan niya ang aking pisngi sabay bagsak din sa akin sa ibabaw ng kanyang kama. Nakatihaya ako sa aking pagbagsak at halos kasabay lang sa paglapat ng aking likod sa kanyang kama ay ibinagsak din niya ang kanyang katawan na nakadapa, sa ibabaw ng aking katawan.

“Bakit ko bina-block si Tyler sa FB mo?” ang tanong niya na nakatitig sa akin.

“Bakit?

“Dahil nagseselos ako. May reklamo?” ang sagot niya sabay dampi ng kanyang bibig sa aking mga labi. Hindi na ako nakapalag sa bilis niyang paghalik sa akin. Hindi rin ako pumalag. Hinayaan ko siyang halikan ako at paglaruan ng kanyang bibig at dila ang aking mga labi at loob ng aking bibig. Sa puso ko ay walang duda na mahal ko talaga si Jerome.

Matagal kaming naghalikan. Mapusok, at damang dama ko sa paghaplos ko sa kanyang katawan ang makinis niyang balat, ang nakakalibog na kurba ng umbok ng kanyang puwet, ang makapal niyang buhok na halos sambunutan ko habang naglapat ang aming mga labi. Ngunit hanggang doon lang ang lahat dahil hindi niya kayang ibigay sa akin ang higit pa sa halik. Hindi niya ako maaaring paligayahin. Hindi niya maaaring patigasin ang kanyang pagkalalaki upang tuluyang mapawi ang aking pagnanasa sa kanya.

At doon na muling pumapasok sa isip ko ang nangyari sa CR. Ang paglabas-masok ng ari ko sa bibig ng lalaking iyon, ang pagsubo ko rin sa kanyang tirik na tirik na pagkalalaki, at ang tangka niyang pagpasok sa aking pinakaiingat-ingatang kuweba. Kaya kahit mahal ko si Jerome, hindi ko rin maalis-alis sa aking isip ang lalaki sa CR...

(Itutuloy)