JUST FOR A MOMENT 27 FINAL BOW

Just For aMoment

By: Bluerose

CHAPTER 27

THE FINAL BOW

AUTHOR’s NOTE: Siguro lahat nga may ending pero kahit matapos ‘tong story na to, Ito yung pinakafavorite ko kasi malaking bahagi ng sarili ko yung nailagay ko sa kwento na to, Parang inulit ko yung emosyon, yung pakiramdam, Yung sakit dahil dito naramdaman ko ulit yun, kung pano mawalan at sariwain yun lahat. Hindi naging madali para sakin isulat to, di tulad ng iba kong story. Sabi nila writers live twice, at napatunayan ko yun.

           Sa lahat ng mga nagbasa, nagbigay ng oras, nakiiyak, nakitawa, kinilig at nalungkot maraming salamat sa pagappreciate niyo nung kwento, Sabi nila na write to express not to impress, yeah totoo yun pero kapag naimpress mo yung reader is big factor, kasi it helps you para galingan pa. So salamat sa mga taong nagtyaga, nagtiwala, at nagmahal sa bawat characters na ginawa ko.

           Bakit nga ba tatapusin ko na yung universe na binuo ko? Ang hirap magbigay ng reason pero siguro nandun yung feeling na parang last story ko na to. Hindi dahil ayoko na magsulat kundi dahil di ako siguro kung makakapagsulat pa ko. Mula sa bliss, sa character ni Carlos na hindi ko na minsan gusto maalala haha pero kahit pagbalibaliktarin ang mundo, yung story na yun, yung naging dahilan kung bakit nagkaroon ng characters na Blue, Nicko, Franz, Geo, and Joseph and Chris. Kundi dahil sa Bliss hindi ako magsusulat ng story, kasi sa story na yun nagsimula yung journey ko bilang isang writer, Bilang isang manunulat.

           A part of me ang nilalagay ko sa bawat characters na ginagawa ko kaya tuwing nagsusulat ako parang sarili ko na yung sinusulat ko, journey ko, pananaw at paniniwala, mga bagay na tungkol sa pagkatao ko, mga ugali na galing sakin.

           I’m not a good writer coz I’m a story teller, hindi ako ganun kagaling magsulat pero kaya kong ikwento yung laman puso ko and I think that makes me a good story teller, NO DAW! Haha Pagbigyan niyo na last na eh haha.

           Mejo mahaba to, last na eh pasensya hahaha. Sa mga Admin na hindi pinababayaan yung group hehe super thanks guys. Kay SICHEM, RED, IAN at higit sa lahat kay RHAFY, Salamat sa walang tigil na support guyys!! hehe

            Kay Young na isa sa mga taong tumulong para mabuo tong story na to, Salamat sayo huh love yan, Kay PETER, na super talino talaga hehe, SCHIFFER miss ow, goodluck sa life hehe retreat, BRYAN na sobrang hindi talaga ako iniwan, hehe nandun na sya nung mabuo yung group hanggang ngayon.

           Kay JHUNNEL kung saan galing si Aulric bro salamat talaga!, REN SEVERIN na inlove kay THOMAS or JUSTINE!! Salamat sa inyong dalawa. Kay NESTEA salamat din sa pagpopost mo ng story ko sa page mo, salamat bro mwuah mwuah BTBBC na hanggang ngayon okay parin kahit mejo busy yung iba, hindi parin nakakalimot hehe. Miles Go salamat sa pagsuporta mo ng mga stories ko I super love you!. 44 miss you hehe.. Ingatz ka lage.. LANTIS, JHARZ, MARC ABELLERA,, PEACHY BAXTER at sa lahat ng Anonymous Super thanks sa mga comments niyo hehe

MHARA, Joey dedicatoria , JANE ,King gregorio, CHRIS TIAN,Christian Paul San Luis, Jhoharei Tabao, ELDRIENN SALONGA salamat sa support mo, Kay NHIE CAS bebe bunso hindi ako galit sayo miss nga kita eh heheh. RAYVEN JAMES, JAYJAY PEREZ, SHAI BORD, LEX NOVELA, RAEGAN,Janefer Gregorio, Rikz Maquiona Salamat din sa support mo hehe, Aco Xii IAN,Rayver rave, KUYA JAPS!! Hehe salamat din KIKO, Alex j King, Nino Gabrielle, ALdon jake, Johhn nicko, Lei abarquez, Mhoy, Ninz Loza, Lex novela, Kier mwuan, ARVIE, ADRIAN, Bona kiddo, Aldon, Smiley Saldivar, Eden Gravina, Janrich, Noel Generalo, Jaypee, Jason Adriano, ADRIAA, LARIMA,

SA MGA HINDI KO NABANGGIT sa next update nalang haha next talaga? hahaha chos lang

Kay SEYREN, VIENE, RYE, APPLE GREEN , AXEL, hehe push lang ng push .. Love you guys hehe

Sali kayo sa group.. Kwentuhan .. More pictures of the characters.. Close close tayo guys..again happy anniv satin lahat!! hehe mwuah mwuah

https://www.facebook.com/groups/carlosbluerose/







SI JOSEPH


           Someday, Makakalimutan din natin yung sakit, Yung dahilan bakit tayo umiyak at yung mga taong dumaan at nanakit satin. Someday, Marerealize din natin na hindi naman pag ganti yung sagot para gumaling ang isang sugat, Na hindi pananakit ng iba yung sagot para maghilom tayo.

           Hindi naman importante kung gano kalalim at kasakit yung naging sugat, Ang importante darating yung panahon na maghihilom din ito. Titigil sa pagdugo at unti unting gagaling, unti unti mawawala yung sakit at unti unting mauubos ang kirot tulad ng isang bagyo, Every storm runs, runs out of rain like every dark night turns into day, mauubos din yung sakit and every heartache will fade away just like every storm runs, runs out of rain.

           Happy ending?

           Lahat tayo naghahangad ng happy ending, Sino bang hindi? Ako? I wanted a beautiful and perfect ending but some of us learned the hard way. Time make us realize that some poems don’t rhyme and some stories had a beautiful beginning but don’t have a clear ending. Pero sabi nga nila.. Maybe it’s not about the happy ending, maybe it’s about the story.

           Sabi ko naman, There is no real ending, It’s just where you stop the story.

           And this is where I stop my story.

           Sumakay lang ako ng kotse ko saka tumuloy sa isang cafe. Sana bumilis ang
oras para matapos na agad yung scene na yun. Haixt naiistress ako.

           Ilang sandalli pa kong nandun ng makita ko si Aulric na pumasok, tinanguan ko naman sya.

           “ You’re here.” saad niya paglapit sakin.

           “ Kailan ka dumating?”

           “ Uhm kanina lang, galing ako dun sa taping niyo and sabi nandito ka daw.”

           “ Di ko kayang panuorin eh.” iwas ko ng tingin.

           “ Sabagay, handa ka na ba para sa ending?” saad niya humugot naman ako ng malalim na hininga saka tumango. “ Joseph paghandaan mo yun, Nakita na kita mag act nung nagcomeo ka sa isang movie, dapat mas galingan mo.”

           “ Yeah I know.”

           “ Gusto mo ba motivation?” ngiti niya.

           “ What?”

           “ Kasi dapat may paghuhugutan ka, para madali kang umiyak.”

           “ No need yung nakita ko palang kanina, gusto ko na umiyak eh.” natatawang saad ko.

           “ Enough na ba yun? I think mas kailangan mo to, mas matutulungan ka niyan para ilabas lahat ng luha mo.” ngiti niya saka may nilapag na cellphone sa mesa. Kumunot naman yung noo ko.

           “ What’s that?”

           “ Open it, Nasa videos.” saad niya. “ I’m sure magiging makatotohan tong ending na to and I can’t wait to see it.” saad niya.

           “ Ano ba sinasabi mo?”

           “ Open it Joseph.” Saad niya binuksan ko naman yung cellphone saka pumunta sa videos, natigilan ako ng makita yung name ng file na yun. - Chris and Marie sex video

           “ Ano to Aulric?”

           “ My gift for you.” matamis na ngiti niya. Nagsimula naman tumulo yung luha ko habang deretsong nakatingin sa mga mata mga niya. “ Why don’t you play it? Name palang ng file naiiyak ka na? Nice motivation right?”

           “ How dare you.” gigil na saad ko.

           “ Just play it.” Kibit niya ng balikat pinindot ko naman yung play button. Nakagat ko lang yung labi ko habang pinapanuod yun kasabay ng luha sa mata ko. Hanggang ilapag ko yung cellphone sa mesa saka tumungo. “ Tapusin mo Joseph, Gusto ko makita mo kung pano ka niloko ni Chris, Kung pano ka totoong niloko ni Chris.” Di ko lang napigilang umiyak ng mga oras na yun habang gigil na hawak yung cellphone.

           “ Pano mo to nakuha?” gigil na bulong ko habang nakatingin sa kanya.

           “ You know me, mali ka ng kinalaban Joseph. Maling mali, You know what I’m smelling right now?”  ngiti niya saka nilanghap yung hangin. “ I can smell the distinct aroma of retribution in the air.” ngiti niya pinunasan ko lang yung luha sa mata ko. “ Naaamoy mo ba Joseph?”

           “ Fuck you!” saad ko saka sya ubod lakas na sinapak sa mukha. Kita ko naman na natawa sya saka pinunasan yung dugo sa labi niya. “ Hayop ka!”

           “ Hindi ako ang nanloko sayo, hindi ako kundi si Chris.” ngiti niya  gigil lang ako lumabas sa cafe na yun saka tumuloy sa kotse ko. Hindi ko lang mapigilan umiyak ng aktong bubuksan ko na yung pinto nito.

           “ Shit!” gigil na saad ko saka binuksan yung pinto at agad pumasok. Nagdrive lang ako pabalik kung saan nagtataping sila Chris. Nang mga oras na yun para wala akong maramdaman, parang tinatangay ako ng hangin.

           Gigil ko lang pinalo yung manibela saka nagmamadaling lumabas ng kotse at agad pumasok sa bahay na yun kung saan nagaganap yung taping ng movie namin.

           Pinunasan ko lang yung luha sa mata ko saka binuksan yung pinto, napalingon naman silang lahat sakin.

           “ CUT!” sigaw nung Direktor. Nang lingunin ko si Chris kita ko lang na nakapatong parin sya kay Marie. “ Joseph, we’re filming ano ba?” saad nung direktor pero di ko to pinansin nanatili akong nakatitig kay Chris. Tumayo naman sya saka lumapit sakin.

           Gusto tumulo ng luha sa mga mata ko nun habang pinagmamasdan sya pero ayoko makita niya yung luha ko, ayoko.

           “ Joseph? May problema ba?” tanong niya, hindi ko lang mapigilan titigan yung mukha niya, pano niya nagawa yun? Pano? Damn!! humugot naman ako ng malalim na hininga saka pinilit ngumiti at umiling.

           “ Wala, I’m sorry direk, lalabas na uli ako.” Saad ko saka tumalikod pero hinawakan ni Chris yung kamay ko, agad ko naman tong tinanggal saka lumabas ng kwarto. Pagsara palang nito hindi ko na napigilang umiyak. Hindi ko na napigilan yung mga luha na tumulo mula sa mga mata ko. Nanghihina ako, parang ng mga oras na to ubos na ubos yung lakas.

           “ I think ready ka na para sa ending.” rinig kong saad ni Aulric. Nanatili lang akong nakatungo saka naglakad at nilampasan sya. Pinunasan ko lang yung mukha ng makita yung mga crew na nakatingin na sakin, Pinilit ko lang ngumiti sa kanila saka agad bumaba at lumabas ng bahay na yun.

           Sumakay ako sa kotse saka to agad pinaandar. Nang mga oras na yun para ayaw na tumigil ng luha sa mga mata ko, parang ayaw na huminto nung sakit na nararamdaman ng puso ko.

           Hanggang makarating ako sa lakeside saka bumaba ng kotse, ramdam na ramdam ko lang yung lamig ng hangin habang dumadampi sa balat ko. Wala sa sarili hinakbang ko yung mga paa ko papunta sa isang bench kung saan pwedeng maupo.

           Ramdam na ramdam ko ng mga oras na yun, yung sikat ng palubog na araw, yung init nito na nanunuot sa balat ko kasabay ng lamig ng hangin mula sa lawa.

           “ Joseph.” Rinig kong tawag ni Aulric. huminto naman ako sa paglalakad. “ I’m sorry.” saad niya lumingon lang ako saka sya pinagmasdan. “ Joseph I’m sorry.” Umiwas lang ako ng tingin kasabay ng pagtulo ng luha ko.

           “ Sorry?” Payak na saad ko.

           “ Pwede suntukin mo pa ko ng isang beses , yung mas malakas.” seryosong saad niya humugot naman ako ng malalim na hininga saka pinunasan yung luha sa mga mata ko. “ Gumanti ka Joseph, hahayaan kita? Gantihan mo ko.”

           “ Gusto kitang patayin, Gustong gusto pero mas gusto kong patayin ka ng sarili mong kunsensya.” saad kong deretsong nakatingin sa mga mata niya. “ Masaya ka ba ngayon na nakikita mo kong umiiyak? Masaya ka ba?”

           “ Iiwan mo si Chris?”

           “ Kung iiwan ko ba sya titigilan mo na kami?”

           “ Titigilan kita pero si Chris hindi.” saad niya. “ So wag mo syang iiwan kasi di ako magdadalawang isip na kunin sya sayo.” Umiwas lang ako ng tingin saka hinayaan yung luha ko. “ Kung ako sayo hindi ko sya iiwan, Ituloy mo yung plano mo.”

           “ Ituloy? Ituloy? Alam mo ba kung gano kasakit dito huh.” gigil na turo ko sa dibdib ko. “ Sobrang sakit! Aulric, sobra! Kung pwede lang mamatay ngayon, ginawa ko na, Kung pwede lang na bigla nalang akong maglaho, Aulric sana ginawa ko na kasi yung sakit na nararamdaman ko ngayon, parang namatay narin ako.” hindi naman sya nagsalita. “ Aulric tama na.”

           “ Joseph please listen to me.”

           “ Tatapusin ko ‘yung movie and after that.”

           “ What?”

           “ Wala ka ng paki kung ano man gusto ko gawin, Tapos ka na ba? Tapos ka na bang gumanti? Kasi kung tapos na.. Tama na.. Hindi na ko gaganti sayo hindi na, kasi ayoko na.. Ayoko na Aulric.”

           “ Joseph.”

           “ Ayoko na kaya please tama na?”

           “ Joseph, Wag kang magdedesisyon na pagsisihan mo sa huli, dapat sigurado ka kung yun ba ang gusto mo kasi hindi mo na maibabalik ang oras Joseph, hindi na, Hindi ko to ginagawa para sirain kayo ni Chris, ginagawa ko to para itama yung maling ginawa ko.” saad niya pinunasan ko lang yung luha ko saka naglakad at tumigil sa gilid,Tanaw na tanaw ko lang yung unti unting paghalik ng araw sa tubig. “ Joseph wait, Maiintindihan ko kung hindi mo na matatapos tong movie.” habol niya sakin.

           “ Tatapusin ko ‘to don’t worry, ibibigay ko yung ending na gusto mo.”

           “ Damn it!” gigil na saad niya  “ Patawarin mo si Chris, Kasalanan ko lahat, kasalanan ko.” madiin na saad niya.

           “ Gusto ko maniwala na kasalanan mo lang, gusto ko maniwala pero wala ka dun sa video, Wala ka dun!”

           “ Ako yung nagset up ng Camera.”

           “ Pero hindi ikaw yung nakipagsex..”

           “ Pero ako yung nagpainom ng drugs sa kanya!”

           “ ‘Yung pinainom mo ba sa kanya, inutusan sya makipagsex kay Marie? Pinatigas ba nun yung ari niya? ‘Yung pinainom mo ba sa kanya inutusan syang makipaglaplapan kay marie? Wow? May drugs bang ganyan? Pahingi naman ako para utusan din ako na basagin yang mukha mo!” sarkastikong ngiti ko sa kanya kasabay ng mga luha. “ Aulric wala akong video niyo ni Zafe, Wala.. Tinakot lang kita kasi ayoko magkaroon ng connection sayo kasi alam ko na ikaw yung magiging dahilan ng pagkasira ng relasyon namin ni Chris, Damn it!” kita ko lang yung pagtulo ng luha sa mata niya.

           “ Joseph I’m sorry, It’s my fault.”

           “ Yeah, It’s your plan, Pero nung pumasok sila sa kwarto? Yung ginawa nila? Aulric It’s a choice!”

           “ Joseph no, Damn it! Pwede ba pinipilit kong ayusin to! Bumalik ako ng maaga para maayos man kung ano yung ginawa ko. I’m not destroying your relationship with him, I’m righting wrongs.” gigil na saad niya. “ Nung humingi ka sakin ng tulong sa pagpopopropose mo kay Chris, Joseph nagising ako. Na may mga taong gusto sumaya pero ito ako sinisira yun, Ginagawa ko to kasi ayoko magkaroon kayo ng dahilan ni Chris para maghiwalay kapag kasal na kayo.”

           “ Really?”

           “ Joseph, Please ayusin niyo to.” saad niya hindi naman ako nagsalita, Nanatili lang akong nakatingin sa sunset. Napakaganda nito, Lumingon lang ako kay Aulric na nakatingin din sa paglubog ng araw. “ Joseph, Gusto ko maayos niyo to, hindi na ko mangugulo.. Hahayaan ko na kayo basta ipangako mo na maaayos niyo to.” Seryosong saad niya. “ Tapusin mo yung video please.” lahad niya nung cellphone.

           “ Gaano karaming copy ng video na yun ang meron ka?”

           “ Nagiisang copy nalnag to, Binura ko na lahat.” Natawa naman ako ng payak saka kinuha yung cellphone at tinapakan, kita ko naman yung pagkabasag nito. “ Joseph.” saad niya. Yumuko lang ako saka kinuha yung cellphone at binato sa tubig. “ Joseph sana pinanupd mo muna.”

           “ What for? Para saktan yung sarili ko? Aulric bakit ka ganyan? Ipakilala mo naman sakin kung sino ka? Kung bakit mo ginawa samin to?” nakatungong saad ko. “ Bakit?”

           “Kilala mo ko di ba?” saad niya habang nakatingin sa tubig.. “Joseph when everything you’ve had is stolen from you, kapag lahat ng mahal mo nawala, kapag wala ng natira sayo, kapag yung mga taong mahalaga sayo kinuha, Kapag kinain ka ng galit sa puso mo Joseph all you have left is revenge.”

           “ Baki kami ni Chris?”

           “ Kasi masaya kayo.”

           “ Ngayon hindi na ko masaya, Is it enough para tigilan mo na ko?”

           “ I’m sorry.”

           “ Sana yung sorry mo galing sa botika, Na pwede tangalin yung hapdi at sakit na nararamdaman ko ngayon. Sana yung sorry mo kayang punasan yung bawat tutulong luha sa mga mata ko! Sana yung sorry mo pwede akong yakapin. Sana yung sorry mo pwede ibalik yung oras para hindi na ko nasasaktan ngayon! Pero hindi di ba!?Kaya sayo na yang sorry mo!”

           “ Joseph.”

           “ I’m Steven, yun ang tawag mo sakin? Yun ako di ba?” gigil na saad ko nanatili naman syang nakatingin sa malayo. “ Aalis na ko.”

           “ Joseph wait.”

           “ Anong bang gusto mo marinig?” Sigaw ko sa kanya. “ Fine you’re forgiven.. Yun ba ang gusto mo marinig huh!? You’re forgiven now get the fuck out of my life!!” madiin na saad ko kita ko naman na tumulo yung luha sa mata niya. “ Naririnig mo ba ko huh! GET THE FUCK OUT OF MY LIFE!” sigaw ko sa mukha niya.

           “ Hindi yun ang gusto ko marinig.”

           “ Tang ina, ano!” hindi naman sya nagsalita nanatili lang syang nakatungo. Humakbang lang ako pero hinawakan niya yung braso ko. “ Ano pa gusto mo? Ibibigay ko sayo, tigilan mo lang ako, Damn it! Tang ina sabihin mo!”

           “ Gusto ko marinig na itutuloy mo parin yung pagpopropose mo kay Chris.” saad niya. “ Please ituloy mo? Naready ko na lahat, tulad ng gusto mo kaya please, Joseph please?”

           “ Really? Napaniwala mo ko na tutulungan mo ko sa tang inang proposal na yan!.” iling ko. “Ito yung gusto mo di ba? Yung hindi kami masaya pwes ito na? Wala ng dahilan para ituloy ko yun.”

           “ Please ituloy mo?” tumulo lang yung luha ko saka umiling. “ Joseph makinig ka muna sakin please, Nung gina-”

           “ Shut up ayoko na makinig sayo, Ayoko na! Aalis na ko.. Excited ka para sa ending di ba? Ibibigay ko sayo yun at sisiguraduhin kong madadama mo para mas lalo kang kainin ng kunsensya mo!” saad ko saka mabilis na naglakad, pinunasan ko lang luha sa pisngi ko pagtigil ko sa kotse ko. Tumungo lang ako saka umiyak, Gusto ko intindihin pero yung puso ko unti unti nadudurog, unti unti nawawalan ng pakiramdam.

           Dahan dahan lang ako napaupo sa gilid ng kotse ko saka hinayaan yung mga luhang dumaloy sa mga mata ko.

           Pain? Para lang yang si change, hindi mo na mapipigilan kapag dumating na.

           Iiyak ka kahit ayaw mo.

           Masasaktan ka kahit pigilan mo.

           Manghihina ka kahit pilitin mo maging malakas.

           Isa yun sa mga lesson sa love, kahit gaano ka katotoo magmahal, darating yung panahon na masasaktan ka at iiyak.


SI CHRIS


           Minsan sa buhay natin darating yung panahon na magkakamali tayo, Wala naman kasing perfect eh. Pero hindi na importante kung pano ka nagkamali, Ang importante kung pano mo tinama yung pagkakamaling yun, Life is not about how you fall down, It’s about how you stand up after the fall.

           Nagbibihis na ko nun sa dressing room ng may kumatok dito. Inabot na kami ng hapon sa taping ng movie. Yung scene namin kanina ni Marie sobra yung pagkailang na naramdaman ko, Ilang beses ako nagkamali pero pagkatapos ng ilang subok natapos din namin yung scene na yun.

           “ Come in.” saad ko.

           “ I’m sorry late ako, where’s Joseph.” saad ni Ren.

           “ Di ko nga alam, san ka ba galing tapos na yung taping eh.”

           “ Uhm, somewhere and galing din ako kay Paul, Anyway how’s your taping?”

           “ Okay naman, sabi ni direk maganda daw. Konti nalang matatapos na yung movie.” saad ko saka umiwas ng tingin. “ Tawagan mo naman si Joseph?” pakiusap ko sa kanya. Nagdial naman sya sa phone niya saka tinapat sa tenga.

           “ San ba kasi sya nagpunta?”

           “ I don’t know, Umalis kanina eh.”

           “ Ayaw sagutin eh, Chris nakita ko si Aulric sa labas, He’s back. Nakita mo ba sya? Nakausap mo?” saad ni Ren natigilan naman ako saka marahang umiling. “ Sabihin mo na kay Joseph yung nangyare sa inyo ni Marie bago mahuli ang lahat.”

           “ Sana ganun lang kadali yun.” bulong ko.

           “ Chris I’m not telling you it is going to be easy but what I’m telling you  is he deserve to know about it, mahal mo sya di ba? patunayan mo. Patunayan mo na ganun mo sya kamahal na kahit masaktan sya, sasabihin mo parin yung totoo kasi yun ang tama.” seryosong saad niya, napabuntong hininga lang ako saka marahan tumango.

           “ I know.”

           “ Chris if you really love him, be brave enough to tell the truth, otherwise, be brave enough to watch him leave.”

           “ Sasabihin ko sa kanya yung totoo, kung iwan niya ko, I deserves it.”

           “ Maayos niyo to Chris, I know.” ngiti ni Ren. “ Ipupusta ko tong nguso ko, kapag hindi niyo naayos, You have unlimited kiss from me.” kumunot naman yung noo ko saka umiwas ng tingin. Seriously?

           “ Uhm maayos to, pipilitin ko pangako.” saad ko.

           “ Dapat lang.” ngiti niya. Napakamot naman ako sa ulo.

           Sabay lang kaming lumabas sa bahay na yun kung saan ginanap yung taping namin ng scene namin ni Marie. Susunod na scene ay puro kay joseph at yung last scene ay yung saming dalawa ni Joseph kung saan malalaman niya na yung totoo. Sisiguraduhin ko na bago matapos tong movie na to malalaman na ni Joseph yung bagay na yun, Ayoko na magtago sa kanya.

           Habang pauwi kami sa condo tuloy lang yung pagdial ko sa cellphone ko. Shet kinakabahan ako, Sinabi na ba ni Aulric kay Joseph? damn it wag naman sana. Hindi ko lang mapigilang mapabuntong hininga, Minsan hindi naman pagsasabi ng totoo ang mahirap eh, minsan mas mahirap na makita sa mata ng taong yun, Yung sakit kapag sinabi mo na yung totoo..

           “ Ayaw parin sagutin?” Tanong ni Ren, marahan naman ako tumango. “ Hanapin natin gusto mo?”

           “ Nope, natatakot ako kausapin sya, Kinakabahan ako.” saad ko habang nakatingin sa labas ng van.

           “ Chris, In case na di niyo maayos ni Joseph to, I’m here.” ngiti niya napangiwi naman ako.

           “ What?”

           “ Joke! Joke yun grabe hindi ka natawa? Kanina ka pa huh nakakainis na.” natatawang saad niya. “ Masyado ka kasing serious eh.”

           “ Hindi bagay sayo magjoke.” napapakamot na saad ko, sumeryoso naman yung mukha niya. “ Si joseph lang mamahalin ko, kung hindi man maayos to isusuko ko na yung puso ko kay kupido.”

           “Corny, Minsan na nga lang ako magjoke, waley pa.” simangot niya natawa naman ako.

           “ That’s funny.”

           “ Ano nakakatawa?”

           “ Wala, Wag ka na magjojoke uli.” ngiti ko saka muling tumingin sa labas ng van. Isang buntong hininga lang yung pinakawalan ko, Pano ko nga ba sasabihin kay Joseph, Pano?

           Naabutan lang namin sa condo si Thomas saka yung kuya ni Joseph habang nanunuod ng Tv.

           “ Sarap buhay ah!” asar dito ni Ren.

           “ Shut up.” ngiti ni Thomas.

           “ Hi, Stephan, Si Joseph umuwi ba dito?” tanong ko sa kanila.

           “ Hindi eh.”

           “ I see.” tiningnan ko naman yung cellphone ko saka muling nagdial. Pumasok lang ako sa kwarto habang pinakikinggan yung ring sa kabilang linya. Hangang may sumagot dito.

           “ Hello?” saad nito, natigilan lang ako ng marinig yung boses sa kabilang linya, Parang bata.

           “ Hi, bakit hawak mo yung phone ni Joseph?” Tanong ko dito.

           “ I knew it, si Joseph nga yon.” excited na saad nito.

           “ Who are you?”

           “ I’m Carl, well nakuha ko yung phone niya sa resto, kanina pa ko dun kaya umalis na ko so kung gusto mo makuha yung phone niya I’ll txt my address nalang para makuha mo.”

           “ Ok, Thanks.” saad ko.

           “ Si Chris ba to?” tanong nito.

           “ Yeah.”

           “ Wow, tetext ko yung address.” saad niya, pinatay ko naman yung cellphone. Napabuntong hininga lang ako saka lumabas ng kwarto.

           “ Ano nacontact mo na? Tanong ni Ren.

           “ Nawala niya yung phone niya.”

           “ Careless.” iling ni Ren. “ As always.”

           “ Nasaan kaya sya?”

           “ Baka hinahanap yung phone niya?” sabat ni Thomas. “ Nagdinner na ba kayo? Nagluto ako so kung gusto niyo kumain, sige lang.”

           “ Wow nagluluto ka pala? Kala ko puro pacute lang alam mo eh.” simangot ni Ren.

           “ Masarap yung luto niya.” ngiti ni Stephan.

           “ Ano naman niluto mo?”

           “ Sinigang na pork.”

           “ What?! Galing! Ang hirap lutuin nun nakakaproud ka Thomas, Alam mo bang 3 years old ako nung matutunan ko lutuin yun?” irap ni Ren saka naglakad papuntang kusina natawa naman ako.

           “ Seryoso? Marunong na sya magluto nung 3 years old sya?” ngiwi ni Stephan.

           “ Baka? Alam ko paglabas niya palang sa nanay niya nagsasalita na yun eh.” ngiti ni Thomas.

           “ Hoy thomas naririnig kita!” sigaw ni Ren

           “ So? Wag mo titikman yan baka mainlove ka pa sakin!”

           “ In your dreams!” Sigaw ni Ren.”

           “ Inlove pa nga sakin yun, Putek balita ko ang daming lovelife nun.” Ngiti ni Thomas.

           “ Really.” ngiwi ko.

           “ Oo, Madami! tinalo pa tayo sa dami ng pagibig niya.”

           “ Shut the fuck up Justin! Baka ikaw ang inlove skain, papansin ka lage eh.” Asik dito ni Ren.

           “ Sorry may Stephan na ko, kaya yung pangarap mo sakin wag mo na asahan.” yakap ni Thomas kay Stephan.

           “ Whatever.”simangot ni Ren, Napalingon lang ako sa pinto ng bumukas to, Pumasok lang dito si Joseph habang may hawak na gitara.

           “ Hi.” ngiti nito.

           “ San ka galing Joseph.” tanong ko haixt mukhang di pa sinabi ni Aulric. tumingin naman sya sakin saka umiling.

           “ Sa bahay lang, kinuha ko lang ‘tong guitara na bigay ni mama, Namimiss ko na kasi tugtugin. Uhm hindi na ko nakapagpaalam sayo, Sobrang busy niyo kasi kanina.”

           “ Umiyak ka ba Joseph?” Tanong ni Stephan.

           “ Huh? Napuwing kasi ako pagbaba ko ng kotse, I don’t know nairitate ata yung mata kp, Bakit naman ako iiyak?” natatawang saad niya habang nagpupunas ng mata.

           “ My eyedrops ako.” saad ni Ren saka may kinuha sa bag niya at inabot kya Joseph.

           “ Salamat, Heartdrops meron ka ba?” natatawang saad ni Joseph.

           “ Wala eh, Don;t worry magiimbento ako nun.” irap ni Ren.

           “ Joseph yung phone mo.” saad ko natigilan naman sya saka kinapa yung bulsa niya.

           “ Shit!”

           “ Tinawagan ko na, tinext na din yung address kung san natin kukunin.” ngiti ko, tumango naman sya.

           “ Hanggang ngayon ba Joseph, nawawalan ka parin ng phone?” saad ni Ren.

           “ Hindi ko lang napansin, Pasok lang ako.” Saad niya saka pumasok sa kwarto.

           “ May nangyare ba?” tanong ni Stephan sakin, Marahan naman akong umiling.

           “ Bibihis na rin muna ako.” ngiti ko saka pumasok sa kwarto, naabutan ko lang si Joseph na nagtatanggal ng shoes niya. “ Bigla kang nawala kanina?” untag ko sa kanya lumingon lang sya sakin saka nagbigay ng pilit na ngiti.

           “ Uhm naisip ko lang pumunta ng bahay para kunin yung guitara.”

           “ I see.” saad ko habang nakatingin sa kanya.

           “ Why?”

           “ Para kasing malungkot ka? May nangyare ba?” natawa naman sya.

           “ Wala naman, Kumain ka na ba? Nagutom na ko kaya kumain na ko sa bahay.

           “ Busog pa ko, kumain kami sa set eh.. Umiyak ka ba sa bahay niyo? Maga kasi yung mata mo eh.” Nagpakawala lang sya ng malalim na hininga saka deretsong tumingin sa mga mata ko. “ May nangyare ba Joseph?” ngumiti lang sya saka umiling at muling napabuntong hininga. “ Umiyak ka ba?”

           “ Yeah.” saad niya.

           “ Bakit?”

           “ Mejo napasenti kasi ako nung pumunta ako sa bahay, Namimiss ko si Mama.” saad niya saka nakagat yung labi niya. “Haixt, I really miss her Chris.” bulong niya kasabay ng luha sa mata niya. “ I’m sorry, naiiyak talaga ako eh.” punas niya ng luha niya saka napabuntong hininga. “ Narealize ko lang na wala na nga talaga sya, Na hindi na talaga sya babalik. Ang sarap lang isipin na sana buhay pa sya, Na sana maramdaman ko uli yung yakap niya.” saad niya saka tumungo kita ko naman yung pagtulo ng luha niya. “ Chris, Sana nandito sya eh, Akala nila tanggap ko na wala na si mama, Pero Chris, Dito sa puso ko hindi.”

           “ Joseph.”

           “ Hindi ganun kadali yun Chris, Tanggap lang ng tanggap? bullshit!” Iling niya. “ Kaya kong ipakita na tanggap ko pero sa loob ko, Hindi. Hindi ko kaya, I’m sorry kasi umiiyak ako ngayon, hindi ko lang mapigilan eh, Hindi ko mapigilan.” hikbi niya. “ Wala na si Mama para punusan yung luha ko, wala na sya para patahanin ako kapag nasasaktan ako, Chris wala na sya.”

           “ I’m here.”

           “ Yeah, I know... I know.” saad niya. Lumapit lang ako sa kanya saka umupo sa tabi niya. “ Ang hirap pigilin yung luha, Ang hirap kapag ito lang yung pwede mong gawin para mapagaan yung nararamdaman mo.” saad niya habang umiiyak. “ Chris, Please don’t hurt me.” nakagat ko lang yung labi ko ng marinig yung pag crack ng boses niya. “ Don’t hurt me, Please don’t hurt me.”

           “ I won’t.” bulong ko.

           “ Don’t hurt me, Please.” Umiiyak na saad niya.

           “ I won’t Joseph, Never.” Iling ko, Tumungo naman sya, isang buntong hininga lang yung ginawa ko saka sya niyakap ng mahigpit, Ramdam ko lang yung paghikbi niya, ramdam na ramdam ko yung bigat na nararamdaman niya ng mga oras na yun. “ I’m here Joseph, Nandito lang ako.”

           Nung gabing yun hawak ko yung kamay ni Joseph habang mahimbing syang natutulog, may bakas parin ng luha sa mga mata niya. Isang buntong hininga lang yung pinakawalan ko, Aktong tatangalin ko yung kamay niya ng higpitan niya yung hawak dito.

           “ Gising ka pa?” tanong ko sa kanya tumango naman sya pero di niya idinilat yung mga mata niya. “ Punta lang ako sa toilet.” Saad ko niluwagan naman niya yung pagkakahawak sa kamay ko. Bago tumayo hinaplos ko muna yung mukha niya saka napangiti, Binigyan ko lang sya halik sa pisngi bago tumayo at pumasok sa Cr.

           Isang malalim na buntong hininga lang yung pinakawalan ko pagpasok sa toilet, Pano ko sya hindi masasaktan? I’m really sorry Joseph..


SI JOSEPH

           Nang marinig ko yung pagsara ng pinto ng Cr, dinilat ko na yung mga mata ko saka nakipagtitigan sa kisame. Ayoko sya mawala pero tuwing tinitingnan ko sya, Yung sakit na nararamdaman ko, parang unti unti akong pinapatay. Ayoko sya mawala pero tuwing katabi ko sya di ko mapigilang umiyak.

           Agad ko lang pinunasan yung luhang tumulo sa mata ko, Be strong Joseph.

           Ngiti lang sinalubong sakin ni Chris pag labas niya ng CR. Pinilit ko naman ngumiti sa kanya.

           “ Kala ko tulog ka na eh.” saad niya saka tumabi sa kama at yumakap sakin.

           “ Can’t sleep, Gusto ko na nga matulog pero hindi ako makatulog.” lingon ko sa kanya saka pinagmasdan yung mukha niya, Napakaamo ng mukha ni Chris, Yung mga mata niya, yung matangos na ilong, yung mga labing tila nag aanyaya lagi ng halik. He is perfect, before.

           “ Maaga pa call time mo bukas di ba?”

           “ Yeah.” saad ko saka humarap sa kanya. Ngumiti naman sya sakin. “ No doubt kaya patay na patay sayo si Marie, sobrang gwapo mo Chris.” saad ko umiwas naman sya ng tingin.

           “ Uhm nagseselos ka ba sa kanya?”

           “ May dahilan ba?”

           “ Uhmm, Kung iniisip mo yung mga gifts niya sakin, Friendly gift lang yun.”

           “ Wala akong iniisip na iba.” ngiti ko saka hinaplos yung mukha niya.

           “ Si Aulric, He’s back nakita mo ba sya?”

           “ Yeah, nakita ko sya.”

           “ Nag usap ba kayo?” tanong niya. Nilapit ko naman yung mukha ko saka sya masuyong hinalikan, naging mapusok naman yung sagot niya sa halik na yun. Ilang segundo din ang lumipas ng maghiwalay yung labi namin, napangiti lang ako kasabay ng hingal habang pinaglalaruan ng daliri ko yung labi niya. “ I’m sorry sa nakita mo kanina huh.” pilit na ngiti niya. “ Ikaw yung iniisip ko habang magkalapat yung labi namin ni Marie.” Saad pa niya marahan naman akong tumango. Ako rin kaya yung nasa isip niya nung nakipagsex sya kay Marie, Haixt

           “ Napakasarap ng lips mo Chris.” saad ko saka pumatong sa kanya. Hinawakan naman niya yung mukha ko saka ako muling mapusok na hinalikan, sinagot ko lang to saka tinaas yung Tshirt na suot niya, Binaba naman niya yung boxer na suot ko.

           “ Joseph.” saad niya ng magihiwalay yung labi namin. Pero hindi ako sumagot bagkus binaba ko lang din yung boxer na suot niya kasabay ng underwear niya. “ Joseph, wait.” saad niya pero tinaas ko na yung paa niya saka muling pumatong at mapusok syang hinalikan.

           Dahan dahan ko lang pinasok yung ari ko sa butas niya saka marahang umulos. “ Ahhh..” Ungol niya. Habang umuulos ako hindi ko lang mapigilan pagmasdan yung mukha niya, yungmga mata niyang nakatitig sakin. “ Joseph may usapan tayo di ba? Sabi mo ako naman.” saad niya, Natigilan naman ako. “ Pero kung gusto mo talaga, okay lang sakin alam ko naman na it’s not your thing naman talaga eh.” saad niya habang hinahaplos yung dibdib ko. “ Mahal kita Joseph, Sobra, Tandaan mo lage yun Handa ko ibibigay maging masaya ka lang, wag ka lang masaktan.”

           “ I know.” Maikling saad ko saka humiwalay sa kanya. “ I’m sorry, turn mo nga pala.”

           “ Uhm it’s okay Joseph.”

           “ Sige na.” saad ko saka hinawakan yung ari niya, marahan lang nagtaas baba yung kamay ko dito. Habang ginagawa ko yun nakatingin lang ako sa mukha niya na bakas na bakas yung ligayang dulot ng ginagawa ko. Maya maya pa sumandal na sya sa headboard ng kama saka ngumiti sakin.

           “ Sure ka ba talaga? Okay lang naman sakin eh.” saad pa niya.

           “ Okay lang sakin Chris, Lagi nalang ako di ba? I’m sorry kung hindi kita napagbibigyan lage.”

           “ Hindi naman importante sakin kung anong posisyon eh, Ang importane ikaw yung kasama ko.” ngiti niya, tumango naman ako.

           “ Really.”

           “ Yeah.” saad niya, hinalikan ko lang sya sa labi saka umupo sa hita niya. Dahan dahan ko lang pinasok yung ari niya sa butas ko habang magkalapat yung mga labi namin.

           “ Ahh shit!” kagat labing saad ko.

           “ Joseph, Kung ayaw mo okay lang talaga.” saad ni Chris. Umiling naman ako.

           “ No, Ibibigay ko sayo to, Alam ko nagkulang ako bagay na to.” saad ko. Napangiwi lang ako ng maramdaman yung sakit. “ Shit.” impit ko.

           “ Joseph.”

           “ Gusto mo ng sapak? Ginagawa ko na nga ayaw mo pa? Kapag nainis ako sisikmuraan na kita.” asik ko sa kanya.

           “ Fine.” Pilit na ngiti niya.

           “ Dami pang sinasabi.” simangot ko natawa lang sya saka ako hinalikan sa labi habang nakayakap sya sakin. Ramdam ko lang yung bagay na yun sa loob ko habang umuulos sya kasabay ng galaw ng katawan ko, di ko lang mapigilan pagmasdan yung mukha niya habang namumuo yung pawis sa noo niya.

           “ Aaahh.” impit na ungol niya.

           “ I love you Chris.” saad ko, hindi naman sya sumagot bagkus ay lalo lang bumilis yung pag ulos niya habang nakayakap sakin.

           Tumulo lang yung luha ko pero agad ko tong pinunasan.



SI STEPHAN

         
           Perfect? Yang yung pakiramdam ng nagmamahal, Everything is perfect, Na kahit may reason ka para malungkot, Isang ngiti lang ng taong mahal mo, nagliliwanag na yung paligid, nabubuo na yung araw mo.

           Bago ko nakilala si Thomas punong puno ng galit yung puso ko, punong puno ng hinanakit, inggit at sama ng loob sa mga taong nasa paligid ko pero di ko alam na sa isang kisapmata mababago lahat yun dahil lang sa isang tao. Binago ni Thomas yung pananaw ko sa buhay, binago niya yung mga maling pinaniniwalaan ko, Pinakita niya sakin ang mundo, Pinaramdam niya yung halaga ko, pinakilala niya sakin yung totoo ako, Kung sino nga ba si Stephan.

           “ Nakakita ka na ba ng butterfly?” minsa’y tanong niya sakin. Marahan naman akong tumango. “ Alam mo noong una kitang makita, May isang word na pumasok sa utak ko.” ngiti niya.

           “ Ano? At anong connect ko sa butterfly?

           “ Empty, Yun yung nakita ko sa mga mata mo. Hindi ka malungkot pero hindi ka rin masaya, para kang zombie na gumagalaw pero walang emosyon. Dahil mabait ako at charming kinausap kita, hanggang naging close tayo, Dun ko nalaman na hindi mo alam yung halaga mo.” umiwas naman ako ng tingin. “ Bakit?” tanong niya.

           “ Nung namatay kasi si Daddy, Feeling ko magisa nalang ako. Na wala ng sense yung buhay ko. Alam mo ba yung pakiramdam na sana bigla nalang ako mawala, yung sana may truck na bumangga sakin na dahilan para mamatay na ko. Kasi kapag nangyare yun, walang iiyak, walang malulungkot.” seryosong saad ko kita ko naman yung ngiti sa mga labi niya. “ Bakit ka nakangiti? Seryoso kaya ako.”

           “ Para kang butterfly.”

           “ Huh?”

           “ Butterflies can’t see thier wings, They can’t see how beautiful they are but everyone elses can.” ngiti niya. “ Stephan you’re beautiful, hindi lang sa panlabas pero higit sa lahat sa panloob at nakikita ko yun kaya minahal kita. Siguro sa iba wala kang halaga pero sakin? You mean the world to me, Nakikita ko yung halaga mo, nakikita ko na dapat kang mahalin hindi lang dahil sa panlabas kundi dahil sa karapatdapat kang mahalin.” Sinserong saad niya, napangiti naman ako kasabay ng pagtulo ng luha ko.

           “ Thomas Thank you.”

           “ Hindi lang mata ko ang nakakakita sa wings mo, Pati ito Stephan.” turo niya sa dibidb niya. “ So whenever you feel like you are worthless. Just remember that you mean the world to me.” ngiti niya.

           Minsan may mga taong darating sa buhay natin hindi lang para mahalin tayo, Darating sila para iparealize satin na kahit ano, sino or kahit anong naging nakaraan natin, may darating para ipaalala satin na we are worth loving.

           May darating, Isang taong di mo inaasahan na magpapabgo ng buhay mo at magiging dahilan ng bawat pagtibok ng puso mo.
         
           “ Stephan dali.” hila sakin ni Thomas, Nasa isang mall kami nun para mamasyal. Napangiti lang ako ng makita yung excitement sa mukha niya nang nasa tapat na kami ng isang toy store.

           Ilang sandali pa ay pumasok na kami dito saka dumeretso sa isang estante na punong puno ng mga action figure na laruan.

           “ Naisip mo ba Thomas na parang you’re too old for this.” lingon ko sa kanya pero umiling lang sya habang nakangiti. “ Pero di ba?”

           “ Stephan, This is my life and this is me.. Hindi mo naman ako babaguhin di ba?” ngiti niya.

           “ Hindi.”sagot ko Hindi naman sya nagsalita, nakatingin lang sya mga laruan nang lumingon sya sakin pinalobo niya lang yung pisngi niya. Sobrang cute niya talaga kapag ginagawa niya yun, ang sarap pagsamantalahan. haha “ Why?” tanong ko.

           “ Naisip ko lang, Gusto ko baguhin mo ko.” saad niya kumunot naman yung noo ko.

           “ Huh?”

           “ Gusto ko mabago mo ko.”

           “ Why?”

           “ Immature ako, itong pagbili ko ng toys? Ang isip bata.”

           “ Pero that is you at wala akong karapatan baguhin yun, You love toys kasi sila yung nagpapasaya sayo di ba?” Saad ko.

           “ Yeah, bihira sa isang toys ang nakasimangot, Halos lahat sila nakangiti. Nakakatuwa di ba? Pero gusto ko mabago yun, Ayoko na ng toys gusto ko yung totoong tao na, ikaw.”

           “ What do you mean?”

           “ Baguhin mo ko, Make me realize na yung mga ngiting nakikita ko sa mga toys, pwede ko ng makuha sayo. Na I don’t need them to be happy, Na ikaw lang sapat na. Alam mo kapag nakikita kitang masaya, kapag nakikita kitang nakangiti yung saya dito sa puso ko, hindi ko masukat. Yung tipong mapangiti lang kita, buo na yung araw ko.”

           “ Pero hindi naman ako isang toy na hindi napapagod sa pag ngiti.”

           “ Kasi tao ka na sana hindi mapagod na mahalin ako at pinapangako ko sayo na magiging massya ka sakin. Papangitiin kita every single day of your life.”

           “ Hindi ako isang toy na hindi aalis sa tabi mo kapag ginusto mo.”

           “ Kasi tao ka na kahit wala ka sa tabi ko, Alam ko na mahal mo ko at hindi mo ko iiwan.”

           “ Thomas.”

           “ Stephan, I want you to change me to be better me, Gusto ko tanggalin mo yung takot ko na baka mangyare sakin yung nangyare kay daddy, tangalin mo yung takot na darating yung araw na iiwan mo ko. Stephan kapag nagmahal to.” turo niya sa dibdib niya. “ Totoo, kaya makakaasa ka.. To infinity and beyond.” ngiti niya,

           “ Takot kang mawala ako?” tanong ko, tumingin naman sya sa mga laruan.

           “ Hindi, takot akong iwan mo ko.”

           “ Anong pinagkaiba nun?”

           “ Hindi ako takot mawala ka kasi nandito ka na sa puso ko at never ka ng mawawala dito, never, pero yung iwan mo ko? Hindi ko hawak yun eh, ikaw na yun. It’s your choice at natatakot ako na baka isang araw magdesisyon ka na iwan mo ko.”

           “ Thomas wala naman permanente sa mundo di ba?”

           “ I know, Change hindi ako takot dun, baguhin mo ko? Okay lang sakin kasi may tiwala ako sayo at alam ko na babaguhin mo ko to be the better version of me, walang permanente sa mundo, lahat magbabago, lahat lilipas kahit ayaw mo pa so wag kang matakot.”

           “ Right, Change.” buntong hininga ko. “ Alam mo Thomas kahit sino tanungin mo, ayaw nila na baguhin sila kasi yun sila eh, pero ikaw.”

           “ Nagbabago ang tao, Pero hindi lang naman pain ang pwedeng maging dahilan para magbago ang isang tao, Happiness can also do that. From someone who’s pretending to be happy into someone na hindi kailangan magpanggap, kasi totoong masaya na sya.” ngiti niya, Hindi ko lang mapigilan titigan yung mukha niya ng mga oras na yun. “ So now, I surrender myself to you. Sayong sayo na ko Stephan. Yung dream ko na magkapamilya? yung magkaroon ng mga little Thomas? pwede pa yun matupad, pwedeng gawan ng paraan pero yung hayaan kita mawala? Yun ang hindi pwede.”

           “ Grabe ka magpakilig noh?” irap ko sa kanya, natawa naman sya.

           “ Itong buhay na papasukin ko, This big change? seriously it is pretty scary but you know what’s even scarier?”

           “ What?”

           “ Regret.”

           “ Right.”

           “ Ayoko maramdaman yun, ayoko magsisi sa huli kung bakit kita hinayaang mawala. Mahal kita, Pwedeng takot ako pero hindi ako duwag.”

           “ I’m so lucky to have you.” ngiti ko saka kumuha ng isang box ng laruan.

           “ Alam mo ba yung story about butterfly?” saad niya napalingon naman ako sa kanya.

           “ Hindi.” iling ko. “ Butterfly again?” ngiti ko marahan naman syang tumango.

           “ Once upon a time there’s a caterpillar who’s afraid of change. Takot sya kasi for him, he is perfect, he can breathe and his alive. Kuntento na sya kung ano sya at kung sino sya at ayaw niyang mabago pa sya pero wala syang nagawa kasi kahit pigilan niya yun, part yun ng buhay niya, Change? Isang bagay na hindi pwedeng pigilan. Just like when the caterpillar thought the world was over, he became a butterfly.”

           “ Uhm.”

           “ How does one become a butterfly?” Tanong niya.

           “ How?”

           “ You must want to fly so much that you are willing to give up being a catterpillar. Sinusuko ko na yung sarili ko sayo, sinusuko ko na yung dating ako at gusto ko ipakilala mo ko sakin kung sino na ko ngayon, Yung taong sobrang mahal ka na, yung taong nagsisimula na maging butterfly at lumabas sa cocoon dahil natuto ng magmahal,Stephan hindi korin makita yung sarili kong wings kaya I need you.”

           “ After niya maging butterfly? Ano mangyayare sa kanya?”

           “Maikli lang ang buhay ng mga butterfly so ginagawa nila para maging memorable yun, at yun ang gusto ko gawin. To make memories.”

           “ Ibig sabihin mawawala din sila.”

           “ Yeah, Sabi mo nga walang permanente sa mundo? Stephan, Life belongs to the brave. Wag na wag kang matakot sa isang bagay na alam mong mangyayare.  Ako takot ako pero pilit ko yun nilalabanan, pilit kong tinatanggal yung takot kasi yun ang hihila sakin pababa, yun yung bagay na magaalis na ngiti sa labi ko, Takot akong iwan mo ko, sobrang takot kaya gusto ko bigyan mo ko assurance na hindi mo ko iiwan kasi masasaktan ako.” seryosong saad niya.

           “ Pano kung iwan kita?” Tanong ko.

           “ Asshole! Nahulog na ko sayo tapos bigla mo kong iiwan? The thing that makes woody special is he’ll never give up on someone. Di ba ako si buzz at ikaw si woody? Please don’t give up on me? Don’t you dare give up on me.” saad niya humugot naman ako ng malalim na hininga saka binalik yung box sa estante. “ Ikaw kailan mo isusuko yung sarili mo sakin, Stephan hindi lang sapat na mahal mo ko, dapat pagkatiwalaan mo din ako? Hindi lang sapat na nagsesex tayo dapat kilala din kita.” pilyong saad niya.

           “What do you mean?”

           “ Alam ko may tinatago ka sakin. Alam ko at gusto ko malaman kung ano yun.” saad niya saka hinawakan yung kamay ko. napabuntong hininga naman ako saka ngumiti.

           “ Ano ba bibihilin mo?”

           “ Stephan tell me? Bakit nasabi mo sakin na wag kitang mahalin? Bakit?”

           “ Uhm, Thomas.” saad ko.

           “ What?”

           “ Wala, wala akong tinatago sayo.” iling ko sumimangot naman sya saka naglakad palabas ng toy store na yun. “ Wait lang Thomas.” habol ko sa kanya.

           “ Sabihin mo muna? Are you sick or what?”

           “ Huh?”

           “ For god sake Stephan, Gusto ko ng happy ending, Gusto ko magkapamilya tayo tapos malalman ko may taning na pala buhay mo? Ano? May sakit ka ba? Ano sakit mo? Cancer? Dengue? Sipon, Lagnat, Flue? Insect bites? What?”

           “ Uhm.” Nakatungong saad ko.

           “ Stephan, maiintindihan ko naman eh. Gusto ko lang alam ko? Bukod kay Daddy ikaw na yung taong ayako mawala sakin kaya please kung temporary ka lang sa buhay ko, sabihin mo para handa ako sa sakit na mararamdaman ko?” umiwas naman ako ng tingin saka napabuntong hininga.

           “ Yes I’m sick.” bulong ko kasabay ng pagpatak ng luha sa mata ko kita ko naman na natigilan sya.

           “ Damn! Sabi na eh tama yung kutob ko.”

           “ I’m sick, May butas yung puso ko and anytime pwede akong mawala. I mean pwede kitang iwan.”

           “ Are you kidding me?”

           “ No.”

           “ Kaya ka pumunta ng Vegas mag isa di ba? Dahil dun?” Marahan naman akong tumango. “ Anong sabi, Operation? Kaya pa naman di ba? Damn it! Butas lang yan yung iba nga mga walang utak pero humihinga eh.”

           Napakamot lang ako sa ulo.

           “ Stephan kung pumunta ka ng Vegas bakit di ka pa nagpaopera?”

           “ Natatakot ako na baka hindi magtagumpay yung operasyon kaya bumalik ako dito, mas gusto kong makasama ka.”

           “ Tell me may pagasa pa di ba”

           “ 50% Chance.”

           “ God thanks! Atleast may chance.”

           “ Iiwan mo ba ko?” tanong ko tumitig naman sya sa mukha ko.

           “ Hindi, kaya magsmile ka.” ngiti niya.

           “ Huh?”

           “ Hindi kita iiwan, Nakapagbook ng ko ng ticket papuntang vegas, sasamahan kita, Nandun yung Doctor mo di ba? Next time nalang natin ienjoy yung vacation, kailangan gumaling ka muna.”

           “ Pero Thomas?”

           “ Shut up?”

           “ Natatakot ako.”

           “ Tatangalin ko yang takot mo,  Ngayon magdecide ka na hindi mo ko iiwan.”

           “ Thomas.”

           “ Decide?” seryosong saad niya, “ Decide? Iiyak ako dito?” saad niya, kita ko naman na may namuong luha sa mata niya. “ Ano? Iiyak talaga ko dito?”

           “ Hindi kita iiwan.”

           “ Good! Now pupunta tayo ng vegas para jan sa puso mo na tumitibok para sakin, wag kang matakot kasi sasamahan kita.”

           “ Pano kung?”

           “ Magtatagumpay yun! Kung kailangan ibigay ko yung puso ko sayo gagawin ko mabuhay ka lang.”

           “ Ayoko?”

           “ Joke, Nung narinig ko yung sinabi ni Jospeh na mahina yung puso mo, I Ask your mom kung ano meron sa puso mo, nung una ayaw niyang sabihin pero nung sinabi kong papakasalan kita, sinabi niya pero okay ka na daw eh, hindi lang ako naniwala kasi nakikita ko yung takot sa mata mo.”

           “ Sinabi ni mommy?”

           “ Yeah, And kinausap niya yung doctor mo.”

           “ Sinabi rin ni doc?”

           “ Hindi, ang gusto niya ikaw ang magsabi samin and presto napaamin din kita.”

           “ Thomas natatakot ako.”

           “ I’m here, look at me.” saad niya tinitigan ko naman yung mukha niya. “ Mas matakot ka kapag itong ngiting to nawala dahil sa iniwan mo ko.”

           “ Thomas.”

           “ Please?” saad niya saka muling pinalobo yung pisngi niya habang nakangiti.

           “ Ang cute mo, kainis.”

           “ Please?”

           “ Haixt, kailan ba alis natin?” iwas ko ng tingin.

           “ Bukas.” ngiti niya saka ko niyakap. “ Stephan ayoko na maulit yung mawalan ng mahal sa buhay, kaya please wag mo ko iiwan huh, gagaling ka at magsasama habang buhay si buzz at si woody. To infinity and beyond.” saad niya.


SI JOSEPH


           Nasa set kami nun para sa ilang scene ng movie, tapos na yung mga scenes ni Chris.

           “ Joseph are you ready?” tanong nung director.

           “ Yes, Direk.”

           “ Okay lights, camera action!” sigaw nito, nagsimula naman gumiling yung Camera, Feeling ko totoong totoo na tong movie na to. Shit!

           Halos abutin din kami ng hating gabi sa taping, Pagod na pagod naman akong sumakay sa kotse ko saka ilang sandali pinagmasdan yung pagliligpit sa set, pinipilit kong wag isipin, pinipilit kong magpanggap na okay lang ako, pinipilit kong ipakita na hindi ako nasasaktan pero sobrang hirap pala gawin yun. Haixt

           Gusto ko pakinggan yung paliwanag ni Chris pero iniiisip ko palang nasasaktan na ko.

           Haixt

           Sinuot ko lang yung cap na nasa dashboard saka lumabas ng kotse. Naglakad lang ako saka nagpara ng taxi at agad sumakay.

           “ Saan po tayo sir?” tanong nung driver.

           “ Drive ka lang po manong, hangang makakita po kayo ng overpass na walang tao.” Saad ko.

           “ Huh?”

           “ Gusto ko lang po sumigaw.” saad ko, pinaandar naman nito yung taxi. Nanatili lang akong nakatingin sa bintana hanggang magsimula dumaloy yung luha sa mga mata ko. Mali yung ginawa niya pero bakit feeling ko I deserve it.

           Kung hindi ako nakipaghiwalay sa kanya nung gabing yun baka hindi nangyare to. Damn it!

           Ilang minuto pa ng tumigil kami sa isang overpass.
         
           “ Dito iho mejo konti dumadaan na tao dito so hindi ka nila mapapansin.”

           “ Salamat po.”

           “ Ikaw si Jospeh di ba? Pulsar?” Tanong nito. Marahan naman akong tumango. “ Wow, pwede magpaautograph?” ngiti nito saka may kinuhang papel at ballpen. “ Idol ka kasi ng anak ko.”

           “ Salamat po, ano po name ng anak niyo?”

           “ Helga.” ngiti nito. Nagsulat naman ako sa papel ng dedication para sa anak niya, “ Salamat Joseph.”

           “ Salamat din po.” tango ko saka bumaba ng taxi.. Parang wala sa sariling umakyat ako sa overpass na yun habang tuloy yung luha sa mga mata ko hanggang makarating ako sa gitna, kitang kita ko yung bilis ng mga sasakyan na dumadaan, wala din tao sa parteng yun. “ Wala na si mama, tuwing nakikita ko si Chris nasasaktan din ako.” bulong ko.

           “ Ma, tulungan mo naman ako tanggalin yung sakit oh.” umiiyak na saad ko saka tumingala. “Ma, You are my sunshine, my only sunshine you make me happy when skies are grey you never know dear how much I love so please dont take my sunshine away.” bulong ko.

           “ Aaaaaaahhhhh..” sigaw ko kasabay ng luha sa mata ko, halos di ko marinig yung boses ko nun dahil sa ingay ng mga sasakyan. “ Ahhhhhhh.” sigaw ko, napaupo lang ako saka tahimik na umiyak, hinayaan ko lang yung luha ko na dumaloy.

           Pain, Yeah I really demands to be felt, pero sa sitwasyon ko hanggang kailan? Pano?

           Ilang minuto pa kong nanduon ng magpasya akong bumaba, natigilan lang ako ng makita yung taxi na naroon parin.

           “ Okay na?” Tanong nung driver habang nakasandal sa kotse.

           “ Hinintay niyo po ako?”

           “ Bihira kasi yung taxi dito kaya kung magaabang ka baka abutin na ng umaga.” ngiti nito.

           “ Salamat po.”

           “ Lumuwag ba yung dibdib mo.” tanong nito pagpasok ko sa taxi.

           “ Konti po, manong paano po ba ibalik yung tiwala na nasira ng taong mahal mo.”

           “ si Chris?”

           “ Pano niyo po alam?”

           “ Punong puno ng poster niyo yung bahay namin, mula sa kwarto ng anak ko hanggang sa sala. Kabisado ko na nga mga kanta niyo kasi puro yun ang pinapatugtog sa bahay. Ginayuma niyo siguro yung anak ko noh?” saad nito napangiti naman ako.” Yan, nakangiti ka sa lahat ng poster mo sa bahay, hindi bagay sayo nakasimangot.”

           “ Uhm nakilala ko na po kaya yung anak niyo?”

           “ Oo, sabi niya nahawakan niya daw kayo ni Chris, kung nakita mo lang yung itsura niya ng gabing yun, mababaliw ka. Teka yung tanong mo? Nasira ba ni Chris yung tiwala mo sa kanya?” saad niya marahan naman akong tumango. “ Pano ibalik yung tiwala kapag nasira na?”

           “ Opo?”

           “ Wag mo isipin kung pano to nasira bagkus isipin mo kung pano to nabuo.”

           “Po?”

           “ Nagtiwala ka sa kanya kasi mahal mo sya, isipin mo lang na mahal mo sya at mahal ka niya. Sabi nila kapag wala ka daw tiwala sa tao hindi daw ganun katatag yung pagmamahal mo sa kanya pero kapag nakaya mo syang pagkatiwalaan kahit napakadaming pagaalinlangan, ibig sabin sobrang mahal mo sya. Ganun lang yun, Trust and love? They compliment each other, para silang couple, kaya dapat lagi silang magkasama.” ngiti nito humugot naman ako ng malalim na hininga saka tumango.

           “ Okay na?”

           “ Salamat po manong, Dun po tayo kung saan po ako sumakay, Nandun po yung car ko eh.” ngiti ko marahan naman tong tumango saka pinaandar yung taxi. Sinandal ko lang yung ulo ko saka pumikit, I wanna get better.

           I know.

           Ilang sandali pa ng maramdam ko yung yugyog sakin. “ Iho, andito na tayo.” saad nito, kinuha ko naman yung wallet ko saka nagabot dito ng tatlong libo. “ Sobra to iho.”

           “ May movie po kami ni Chris, Sana po makanuod po kayo kasama yung anak niyo.” ngiti ko.

           “ Salamat, Kaya mo yan, Fighting!” ngiti nito napangiwi naman ako. “ Nahawa lang sa anak ko.”

           “ Sige po, Salamat po.”

           Pagpasok ko sa condo sumalubong lang sakin yung katahimik na bumabalot sa loob. Pabagsak lang akong naupo saka nasapo ng dalawang palad ko yung mukha ko. Ilang sandali pa kong nasa ganun posisyon ng bumukas yung pinto ng kwarto nila Paul.

           “ Anong ginagawa mo jan?” tanong ni Paul

           “ Kararating ko lang.”

           “ Kamusta Yung taping?”

           “ Kapagod.” pilit na ngiti ko.

           “ You look so tired nga, Kanina pa tulog si Chris.” saad niya saka umupo malapit sakin. “ Kaya ayoko ng movie sobrang nakakapagod, okay na ko sa paghohost ko.”

           “ Ayaw mo lang talaga mawalan ng time kay Geo.”

           “ Oo naman.”

           “ Paul remember nung sinabi ko sayo na tayo yung magiging next big thing ng Philippine television?”

           “ Graduation day nung narinig ko sayo yun, Ito na tayo isa na sa mga tinitingila at iniidolo ng lahat. Natupad na yung pangarap mo, Pangarap natin.”Ngiti niya marahan naman akong tumango saka nagbigay ng ngiti. “ Bukod dito Joseph may iba ka pa bang pangarap?”

           “ Uhm, Wala na. ”

           “ Di ba magpopropose kay Chris, Kamusta na yun? If you need help I’m here, di naman ako masyadong busy.”

           “ Paul, nasabi mo sakin dati na sasaktan lang ako ni Chris? Hanggang ngayon ba yun parin tingin mo sa kanya?” Natawa naman sya.

           “ Oo yun parin.”

           “ Mahal ako ni Chris kaya sigurado na hindi niya kayang gawin yun.”

           “ Hindi poket mahal ka ng isang tao, hindi ka na niya sasaktan.”

           “ Ayoko na masaktan.” iwas ko ng tingin.

           “ Di sana di ka na nagmahal.” ngiti niya. Bumuntong hininga naman ako. “ Di ba nga, Kapag nagmahal ka, dapat handa ka na din masaktan.” seryosong saad niya. “ Wag kang tanga Joseph, wag mo paniwalain yung sarili mo sa mga bagay na inposible, Masasaktan ka kahit ayaw mo.”

           “ Nasaktan ka na ba ni Geo?”

           “ Oo naman palage nga eh, Friendly kasi yun si Geo at yung mga client niya minsan nakakdinner niya kaya yun nagseselos ako, tapos sya pinapaselos naman ako. Nasasaktan ako pero eventually marerealize ko na mahal niya ako at mahal ko sya. Gago lang talaga yun si Geo lakas mangasar.”

           “ Yung pagseselos niya sakin?”

           “Ah yun? Sinadya ko yun, Pinaramdamko lang sa kanya yung nararamdaman ko, masyado kasi akong faithful kaya nung bumili ka ng bahay sinamahan kita kahit alam ko na anniversary namin yun. Galit na galit sya pero okay na kami. Alam mo Joseph ganyan ang nagagawa kapag pagod ka, Kung ano ano pumapasok sa isip mo, You look sad pero ang totoo, pagod ka lang. ”

           “ Right, Pagod lang ako Paul kaya kung ano ano naiisip ko.” ngiti ko.

           “ Alam mo bang pupunta ng Vegassi Thomas at Stephan?”

           “ huh? Kailan?”

           “ Bukas daw? Dun nga natulog yung mokong eh.”

           “ Di man lang nagpaalam?”

           “ Ang sbai ni Stephan skain, Sabihin ko daw sya kasi baka daw pigilan mo pa daw sila ni Thomas eh.”

           “ Tingin mo mahal talaga ni Justin si kuya?”
          “ hanggang ngayon justin parin huh?” natatawang saad niya. “ First time nun naging ganun kaya I think mahal niya talaga yung kuya mo, Naisip ko lang yung kuya mo syota ng pinsan ko? Tapos yung boyfriend mo exboyfriend ng syota ko? Magbestfriend talaga tayo noh?”  natawa naman ako. “ Ayoko maalala na naging exboyfriend ni Geo si Chris, Kumukulo lang dugo ko, okay na kami ng syota mo eh baka magdilim pa yung paningin ko at mapatay ko sya.” iling niya.

           “ Whatever Paul.” ngiti ko.

           “ Makatulog na nga, baka magselos nanaman si Geo.”

           “ Nanjan si Geo?”

           “ Yeah kaya inutusan ko yang si Chris na wag lalabas ng kwarto.”

           “ Seriously?”

           “ Yeah naghanda nga ako ng bread knife para kapag lumabas sya patay agad.”

           “ Sapakin kita eh, Matutulog na ko, bukas na yung last taping namin.”

           “ Goodluck, manunuod ako.”

           “ Really?”

           “ Oo naman susuportahan kita.”

           “ Salamat.”

           “ Joseph one more thing, Whatever happens just remember na mahal na mahal ka ni Chris, He is your first but you are his last. Tandaan mo yun.”

           “ I don’tcare if he is my first all I want is to be his last.”

           “ Good.”

           “ Kung hindi sya magchecheat sakin.” saad ko saka tumayo, nang lingunin ko si Paul napapakamot lang sya ng ulo, haixt. Pagpasok ko sa kwarto naabutan ko lang si Chris habang mahimbing na natutulog. Isang butong hininga lang yung pinakawalan ko, Mahal ko parin sya pero.. Damn!

           Umupo lang ako sa gilid ng kama saka pinagmasdan sya habang mahimbing na natutulog.


SI STEPHAN

           Nakangiti lang ako habang pinapanuod si Thomas na nasa kama habang may kagat kagat na donut, hawak niya lang si woody at buzz an tila pinapalipad. Minsan pinagkikiss pa niya.

           “ Pati sila woody binabastos mo.” natatawang saad ko.

           “ Dito ka sa tabi ko dali.” saad niya tumabi naman ako sa kanya saka hinila yung kumot.

           “ Lalangamin ako dito sa kama eh.” kuha ko ng donut sa bibig niya at nilagay sa side table.

           “ Naman eh.” nguso niya.

           “ Aixt fine.” ngiti ko muli ko lang kinuha yung donut saka tumingin sa kanya at mapangakit na dinilaan yung donut, natawa naman sya.

           “ Ayaw mo na binabastos ko sila woody pero yang paborito kong pagkain binabastos mo.” Saad niya napangiti naman ako saka hinati yung donut, sinubo ko lang yung kalahati pagkatapos ay sinubo din sa kanya yung isa pa.

           “ Ang sarap.” saad ko saka sumandal sa balikat niya. PPinagmasdan ko lang yung hawak niyang laruan. “ Pano ko kaya mababago yung hilig mo sa laruan?” saad ko.

           “ Uhm I don’t know?” Saad niya. “Laro tayo? Sayo si woody. ” lahad niya skain nung laruan umiling naman ako saka pinasok yung kamay ko sa ilalim ng kumot, dahan dahan ko lang kinapa yung boxer short niya saka pinasok dito yung kamay ko.

           “ Ito ang gusto kong laruan.” ngiti ko natawa naman sya.

           “ Ayoko na nga nito.” saad niya sak anilagay din sa side table yung laruan niya. “ Weird ko noh?”

           “ Yun naman nagustuhan ko sayo eh.” saad ko habang pinaglalaruan yung alaga niya, hanggang maramdaman ko na unti unti na to nagigising.

           “ Gusto mo ba? Di ba bawal ka mapagod?” saad niya sinilipko naman sa ilalim ng kumot yung alaga niya.

           “ Wow.” ngiti ko sa kanya nakagat naman niya yung labi niya.

           “ Gustong gusto ko, kaso baka mapagod ka eh.” nguso niya saka pinalobo yung pisngi natawa naman ako.

           “ Thomas kapag ikaw ang kasama ko,, itong puso ko hindi napapagod, nagmamahal kasi sya eh.”
         
           “ Uhm pero.” Pumasok lang ako sa ilalim ng kumot saka hinarap yung alaga niya. “ Stephan dahan dahan lang huh, Baka mapagod ka eh.” di naman ako sumagot, Unti unti ko lang sinubo yung alaga niya, Ang bango nito at ang linis, ramdam na ramdam ko rin yung mumunting buhok na andun na lalong nagbibigay ng kakaibang kiliti sa pagkatao ko.

           Nang mag angat ako ng tingin kita ko lang na nakatingin sya sakin.

           “ Gusto mo Itry?” saad ko agad naman syang umiling.

           “ Ayoko.”

           “ Try mo lang, ayaw mo na ng laruan di ba?” I have a solution.” ngiti ko saka tumabi sa kanya nanlaki naman yung mata niya ng hawakan o yung kamay niya at dalhin sa loob ng boxer ko.

           “ Stephan?”

           “ Ito nalang ang gawing mong laruan?”

           “ Ayaw.”

           “ Ayt napapagod ako.” saad ko saka hinawakan yung dibdib ko.

           “ Are you okay tatawag na ba ko ng ambulansya?”

           “ Ayoko? Gusto ko isubo mo.” ngiti ko. Sumimangot naman sya. “ Sabi mo okay lang na baguhin kita?”

           “ Uhm, Pero?”

           “ Ayaw mo talaga?”

           “ Hindi naman ako kumakain ng lollipop at sabi ko laruan lang, edi paglalaruan ko nalang.” ngiti niya saka nagtaas baba yung kamay niya dito.

           “ Duga?”

           “ Maduga?” ngiti niya skaa mabilis na nagtaas baba yung kamay niya napaliyad naman ako sa sarap. “ Ano masarap?”

           “ Maduga ka parin.”

           Pinaling naman niya yung ulo ko paharap s akanya saka ako mapusok na hinalikan habang nagtataas baba yung kamay niya sa ari ko. “ Ang sarap lasang donut yung bibig mo.” ngiti niya.

           “ Buti di mo nalasahan yung ano mo.” ngiti ko kumuha naman sya ng donut sa box saka sinubo sakin.

           “ Donut gusto ko malasahan.” natatawang saad nya saka ako hinalikan habang may donut sa bibig ko. Masarap mainlove kaya kahit kailan hindi ko pipigilan yung puso ko na mahalin sya, Alam ko hindi ganun katatag yung puso ko pero matatag naman si Thomas para mahalin ako.


SI JOSEPH


           Nung ara na yun magkasabay lang kami ni Chris na pumunta sa set para sa huling taping ng movie namin.

           “ Ready ka na Joseph?” tanong ni Chris pagtigil ng sasakyan namin sa location ng set. Napakahirap magpanggap na parang okay lang lahat, Na walang mali at higit sa lahat na hindi ako nasasaktan kapag nakikita ko sya. “ Joseph.”

           “ Chris, uhm.”

           “ What?”

           “ Nothing.”

           “ Joseph may gusto akong sabihin sayo.” Seryosong saad niya.

           “ Ano?” Humugot naman sya ng malalim na hininga saka hinawakan yung kamay ko na nasa manibela ng kotse.

           “ I’m sorry.” saad niya tumungo naman ako. “ Joseph I’m sorry.”

           “ Please don’t hurt me.” bulong ko. “ Don’t hurt me please?”

           “ Joseph.” Natigilan lang kami parehas ng may kumatok sa bintana ng kotse. Binaba ko naman yung bintana.

           “ Guys baba na kayo, ready na lahat.” saad ni Ren.

           “ Yes Ren, Sunod kami.” ngiti ko. “ Chris, mamaya mo na lang sabihin yan.” saad ko, Shet ayoko marinig, ayoko.

           “ Pero.”

           “ Tara.” Saad ko saka binuksan yung pinto ng kotse.

           “ I cheated on you.” rinig kong saad niya ng aktong bababa na ko ng kotse. Para naman akong naestatwa ng marinig yun. “ Joseph I’m sorry.” rinig kong saad niya, nakagat ko lang yung labi ko saka bumaba ng kotse at humarap sa kanya.

           “ Let’s go.” pilit na ngiti ko.

           “ Joseph narinig mo ba ko? Nagcheat ako, nagsex kami ni Marie, I’m really sorry.” naluluhang saad niya. Umiwas naman ako ng tingin saka humugot ng malalim na hininga. “ Joseph I was drunk that ti-”

           “ Enough, tapusin na natin to.”

           “ Tapusin ang alin?”

           “ Yung movie, Let’s go.” saad ko saka tumalikod at naglakad, Nagsimula naman tumulo yung masaganang luha sa mga mata ko.

           “ Are you okay Joseph?” tanong ni Ren, ngumiti lang ako saka tumango.

           “ Nagpapraktis lang, baka hindi ako makaiyak mamaya eh.”

           “ Sure ka?”

           “ Oo naman.” ngiti ko, Nang lingunin ko si Chris kita ko lang yung tingin niya sakin pero nagbigay lang ako ng ngiti sa kanya.

           “ Guys ready na kayo huh!” sigaw nung direktor, Nasa isang restaurant kami nun, Punong puno ng rose petals yung sahig, kumpleto yung pagkain habang nakapataong sa may pulang mantel na mesa. The scene is perfectly romantic pero kabaliktaran nun yung pakiramdam ng character na pinopotray ko, He already know the truth, katulad ko. “ Papasok ka Chris then magsisimula ka tumugtog ng piano Joseph.”

           “ Yes Direk copy.” saad ko.

           “ Gusto ko makita yung tears Joseph while doing the piano okay?” pagbibigay ng instruction ng direktor marahan naman akong tumango. “ kaya mo ba yun? Or gusto mo imotivate pa kita?” umiling naman ako, nakita ko naman sa di kalayuan si Aulric habang nakatingin sakin.

           “ No need Direk.” saad ko habang nakatingin kay Chris.

           “ But, Look joseph, Isipin mo na totoo to, na si Chris ay talagang ginawa niya sayo yung lokohin ka, makipagsex sa iba, Isipin mo na he cheated on you for real, For sure iiyak ka na kapag inisip mo yun.” Saad pa nito. Umiwas naman ako ng tingin, he already did.

           “ Yes Direk.”

           “ And ikaw Chris, yung emotion na regret, Gusto ko makita yun sa mukha mo, Gusto ko maramdaman yung pain jan sa mga mata mo, yung sakit ng maloko.” Nakagat ko lang yung labi ko saka marahan tumango.

           “ Opo direk.” saad ni Chris.

           “ Okay guys, Let’s do this.” saad nito saka puwesto sa likod ng camera. “ Ok guys ready, ready lights, Camera, Action!” sigaw nito. Nagsimula lang gumiling yung camera,

           Wala ka ng ibang maririnig sa paligid kundi katahimikan.

           Tumungo lang ako saka pinagmasdan yung keyboard ng pianong yun, Pumindot lang ako ng isang key na bumasag sa katahimikan ng lugar.

           Narinig ko naman yung yabag, dahan dahan lang ako lumingon, nakita ko lang si Chris na nakatayo habang nakatingin sakin. Nakipagtitigan lang ako sa kanya hanggang magsimulang dumaloy yung luha sa mga mata ko. Shit hindi pa dapat tumulo yung luha ko eh.. Damn it! Tumungo lang ako saka tumipa sa piano.

Let's talk this over It's not like we're dead Was it something I did? Was it something you said? Don't leave me hanging In a city so dead Held up so high On such a breakable thread

           Bigkas ko sa lyrics ng kantang yun, di ko lang mapigilang umiyak habang tumitipa sa piano. Nang lingunin ko si Chris nakatungo lang sya.

You were all the things I thought I knew And I thought we could be
You were everything, everything that I wanted We were meant to be, supposed to be but we lost it And all of the memories, so close to me, just fade away All this time you were pretending So much for my happy ending

It's nice to know that you were there Thanks for acting like you cared And making me feel like I was the only one It's nice to know we had it all Thanks for watching as I fall And letting me know we were done He was everything, everything that I wanted We were meant to be, supposed to be but we lost it And all of the memories, so close to me, just fade away All this time you were pretending So much for my happy ending
It's nice to know that you were there Thanks for acting like you cared And making me feel like I was the only one It's nice to know we had it all Thanks for watching as I fall And letting me know we were done He was everything, everything that I wanted We were meant to be, supposed to be but we lost it And all of the memories, so close to me, just fade away All this time you were pretending So much for my happy ending

           “ Henry.” banggit ni Chris sa pangalan ng character ko. Nakagat ko lang yung labi ko. “ I’m really sorry I’m late.” saad niya.

           “ Pano mo nagawa yun?” naluluhang saad ko. “ Pano mo ko nagawang lokohin?”

           “ What?”

           “ Pano mo ko nagawang lokohin!” gigil na saad ko kita ko naman na may tumulong luha sa mata niya.

           “ Alam mo na?”

           “ Oo.” saad ko saka muling pumindot sa keyboard. “ Sabi mo hindi mo ko sasaktan, Sabi mo hindi na ko iiyak, pero bakit? Gusto ko maintindihan pero hindi ko kaya eh, kasi sobrang sakit, sobra.”

           “ I’m sorry.” saad niya, Nang muli ko syang tingnan kita ko lang yung pagtulo ng luha sa mga mata niya.

           “ Nagkulang ba ko sayo? Ginawa ko naman lahat, bingay ko lahat, kinalimutan ko yung sarili ko kasi naniniwala ako na ikaw yung magbibigay ng ending na gusto ko. Pinaniwala mo ko na totoong may happy ending pero hindi pala.. Kasi all this time pinagmumukha mo na pala akong tanga, Damn it! Pano mo ko nagagawang tingnan ng deretso sa mga mata ko kung puro kasinungaling yung laman ng utak mo!”

           “ Please makinig ka muna?”

           “ Pagmamahal ba yung tawag mo dun? ” lingon ko sa kanya.“ All this time you are pretending so much for my happy ending.” Saad ko lumuhod naman si Chris sa gilid ko.

           “ Please forgive me?” saad niya.

           “ Can you promise not to promise again?” saad ko.

           “ Hindi ko sinasadya, I’m really sorry.”

           “ I’m sorry, kaya kitang patawarin pero yung tiwala at yung relasyon natin, tapos na.” saad ko saka tumayo “ Tapos na tayo kasi kahit kailan hindi ko kayang mahalin yung katulad mo.” umiiyak na saad ko habang nakatingin sa mga mata niya. “Pano mo nagawa yun, Sana inisip mo man lang na masasaktan ako. Sana inisip mo man lang kung ano mararamdaman ko, kasi yung sakit na nararamdaman ko ngayon? Unti unti akong pinapatay, unti unti nun tinatanggal yung pagmamahal ko sayo.”

           “ Plese wag, I love you.” saad niya.

           “ Yung pagmamahal mo ba sakin hindi naging sapat para wag mo ko lokohin? Hindi pa ba naging sapat yun huh! Minahal kita, sobrang minahal kita pero niloko mo ko, Ginawa ko lahat, binigay ko kung ano yung gusto mo, Nilunok ko yung pride ko, kahit sarili ko kinalimutan ko pero anong ginawa mo?”

           “ I was drunk.... Hindi ko sinasadya.”

           “ It’s a choice.” saad ko saka naglakad. “ Enjoy your dinner, nawalan na ko ng gana.” saad ko pero hinawakan ni Chris yung kamay ko. “ bitawan mo ko.”

           “ Please, patawarin mo naman ako oh?”

           “ Tapos na tayo, kasi di ko kayang mahalin yung taong kaya akong lokohin.”

           “ Wag, Joseph wag.” saad ni Chris.

           “ CUT!!” sigaw nung direktor. “ Chris hindi Joseph ang name niya! Bakit di niyo masabi yung pangalan ng mga character niyo?” sigaw ng direktor pero nanatili kaming nakatayo ni Chris.

           “  Joseph please wag, ayusin naman natin to oh.” saad parin ni Chris.

           “ Sana ganun lang kadali yun Chris, sana ganun kadali.” umiiyak na saad ko.

           “ What’s happening?” saad nung direktor.

           “ I’m sorry Direk, I’m sorry.” saad ko saka nagmamadaling naglakad, Kita ko lang na natulala lahat ng crew.

           “ Totoo yung acting nila kanina?” bulong pa ng ilan. Binilisan ko lang yung paglalakad.

           “ Joseph pagusapan naman natin oh?” habol ni Chris sakin. Humarap naman ako sa kanya saka sya tinitigan sa mata. “ I’m sorry.” umiiyak na saad niya. “ Joseph I’m really sorry.”

           “ Titigan mo ko Chris, Gusto ko makita mo kung gaano ako nasasaktan ngayon.” saad ko tumungo naman si Chris. “ Tingnan mo ko Chris.”

           “Joseph.”

           “ Hindi mo kaya?” payak na saad ko. Dahan dahan naman syang nagtaas ng tingin. Saka tumitig sa mga mata ko kasabay ng paghikbi niya. “ Nakikita mo ba Chris?”

           “ I’m sorry.”

           “ Ngayon sabihin mo sakin kung sino yung pupunas ng luha ko, Chris sabihin mo sakin kung sino yung magpapatahan sakin ngayon? You’re here pero tang ina ikaw yung dahilan bakit ako umiiyak ngayon!”

           “ Joseph I’m really really sorry.”

           “ Chris ikaw nalang yung meron ako pero binitawan mo ko.” iwas ko ng tingin. “ Chris maniwala ka gustong gusto ko intindihin pero ang hirap. Gusto ko intindihan ka kung pano mo nagawa yun? gusto ko intindihan kasi mahal kita pero di ko alam bakit di magawa!” Saad ko saka tumalikod at mabilis na naglakad hanggang mabangga ako ng kung sino, nakita ko lang si Paul.

           “ Hey, Joseph tapos na?” rinig kong saad ni Paul. “ Teka umiiyak ka ba?”

           “ Tumatawa ako.” hikbi ko.

           “ Teka anong nangyare?” saad nito pero umiling lang ako saka muling naglakad, humabol naman sakin si Paul. “ Wait what happen?”

           “ Niloko ako ni Chris.” bulong ko aktong bubuksan ko yung pinto ng kotse ng pigilan ako ni Paul.

           “ Ako magdadrive.” agaw niya ng susi sa kamay ko, pinunasan ko lang yung luha ko saka umikot sa sasakyan. “ So alam mo na?” saad niya pagpasok namin sa kotse, napalingon lang ako sa kanya. Pinaandar naman niya yung kotse.

           “ Alam mo?”

           “ Matagal na.” saad niya, Nakuyom ko naman yung kamao ko.

           “ Damn it! Bakit hindi mo sinabi sakin?”

           “ kasi alam ko hindi sinasadya ni Chris yun.”

           “ Hindi sinadya? Kalokohan!”

           “ Ano ba Joseph? Mag isip ka nga, kung si Aulric yung nagsabi sayo malamang napanuod mo yung video? Tinapos mo ba?”

           “ Hindi.”

           “ Haixt, Okay kahit di mo napanuod, Joseph hindi ka niloko ni Chris kasi technically nung araw na yun, Hiwalay kayo ni Chris kasi di ba nakipaghiwalay ka sa kanya.”

           “ Pero Paul.”

           “ Kasalanan mo Joseph.”

           “ What?”

           “ Shut up alam kong alam mo na kasalanan mo kaya pwede ba wag kang masyadong pabida na akala mo ikaw yung aping api, Kilala ng lahat si Chris, kapag nagmahal yun sagad sa buto!”

           “ Niloko niya ko.”

           “ Natakot lang syang masaktan ka kasi ganun ka niya kamahal, alam mo ba kung gano kabigat sa pakiramdam yung araw araw ka niyang magkasama pero hindi niya masabi sayo yung bagay na yun dahil alam niya masasaktan ka!”

           “ Bakit all of a sudden parang si Chris na yung kaibigan mo.”

           “ Alam ko Joseph si Chris ang una mong naging karelasyon pero fuck, ayaw mo ba syang maging last?”

           “ Sinira niya na yung tiwala ko!”

           “ So makikipaghiwalay ka sa kanya?”

           “ Ayoko?”

           “ Ayaw mo pala eh?”

           “ Pero sobrang sakit dito.” gigil na turo ko sa dibdib. “ Ayoko sya mawala pero anong magagawa ko kung nasasaktan ako tuwing nakikita ko sya?”

           “ Joseph pwede ka pa uli sumubok magmahal uli ng iba pero si Chris? I doubt it na kapag naghiwalay kayo magmamahal pa sya uli, Joseph he is your first but you are is his last.” saad ni Paul.

           “ Paul.”

           “ Joseph ayusin mo to.”

           “ Bakit ako ang aayos?”

           “ Sinabi na ba ni Chris sayo?”

           “ Sinabi niya na at sobrang sakit tang ina niya! Gusto ko sya patawarin paul pero hindi ko alam kung pano!”

           “ Joseph mahal mo ba sya?”

           “ Sobra!”

           “ Ang arte mo grabe!”

           “ Huh?”

           “ Pachicks ka eh noh.”

           “ Tangina ka Paul huh! Bumaba ka na nga ako magdadrive.”

           “ Tang ina ka din! Gago ka eh! Kung hindi ka nakipaghiwalay kay Chris ng gabing yun sana hindi sya naset up ni Aulric at kung hindi dahil sayo hindi sya pagiinteresan ni Aulric naiintindihan mo? Alam mo ba kung ilang beses na nasaktan si Chris huh? Madaming beses na ngayon sabihin mo sakin kapag ikaw yung nasa sitwasyon niya anong gagawin mo kapag yung taong mahal mo iniwan ka bigla sa ere!”

           “ bibigti?”

           “ Alam mo maswerte ka pa nga Joseph eh.. Kasi si Chris sobrang lakas niya kasi kung ako yun magbibigti nalang din ako, Sobrang mahal ka ni Chris, Joseph naisip mo ba yun huh! Ano yun dahil lang sa nagkamali sya ng isang beses iiwan mo na sya? Kung pagkakamali bang matatawag yun! Ganun nalang yun Joseph? Asan na yung forever niyo ni Chris na sinasabi mo huh! Nasaan na yung sinasabi mong Spark kapag kasama mo sya huh! Nasasaktan ka lang ngayon pero hindi ibig sabihin na hindi mo na sya mahal! ” nanatli lang akong nakatingin sa labas ng kotse.

           “ Hindi nga ako makikipaghiwalay sa kanya di ba?” simangot ko.

           “ Eh ano tong drama mo?”

           “ masakit eh. Tang ina ako na yung nasaktan ako pa yung pinapagalitan mo!”

           “ Pachicks ka kasi! Nandun ako nung gabing dinala ni Chris si Marie sa condo, Alam mo ba kung ano nangyare huh? RAPE! Nirape ni Marie si Chris.”

           “ Huh?”
          “ Sige anong napanuod mo sa video huh?”

           “ Hinubaran ni Marie si Chris, hinalikan, pinatungan, pero Paul nakita ko nakipaglaplapan sya kay Marie!”

           “ Lasing sya at nakadrugs? akala niya ikaw yung humahalik sa kanya, kahit ako kapag hinalikan ng kung sino habang tulog at lasing sasagutin ko din! Laplapan eh tatangi pa ba ko? My god Joseph, kung tinapos mo yung video makikita mo dun na tinulak niya si Marie.”

           “ Huh?”

           “ Gani katagal yung nakita mong Video?”

           “ Almost 20 minutes, I think pero di ko tinapos, gago ka ba hindi ko kayang panuorin yun.”

           “ 20 minutes? Ganun ba kayo kabilis magromansahan ni Chris?”

           “ Hindi?”

           “ Hindi di ba! Tang ina kaya galit na galit ako jan kay Chris kasi nabanggit ni Geo sakin na sobrang tagal daw na ..”

           “ Na?”

           “ Labasan yung gagong yun! Tapos 20 minutes? Nagiisip ka ba? Parang di kayo nagsesex ni Chris ah?” Napakamot naman ako sa ulo.

           “ Sobrang tagal nga.” ngiwi ko.

           “ See.. Tang ina panget ng topic natin.” iling ni Paul natawa naman ako saka pinunasan yung pisngi ko, gago tong si Paul eh! “ Alam mo bang si Chris ang nakavirgin kay geo kaya nababatrip ako, aixxtt!!!”

           “ Oo na, Change topic na baka mapatay mo pa si Chris.”

           “ Eh gago kasi yun eh! Fine kung hihiwalayan mo sya hindi na ko kokontra, bahala sya sa buhay niya. Shet kapag talaga naalala ko yun gustong gusto ko sya patayin!”

           “ Hindi nga ako makikipaghiwalay sa kanya.”

           “ Makipaghiwalay ka na para magsuicide na yun!”

           “ Paul.’

           “ What?”

           “ Ang bitter mo kay Chris.”

           “ Eh kasi badtrip eh, sa dinami dami ng mamahalin mo si Chris pa eh, badtrip ka din eh, alam mo ba kung gano ako kaplastik kapag kaharap yun? Damn it! Lulutang ako sa baha kapag umulan sa sobrang plastik ko.”

           “ Kala ko okay na kayo?”

           “ Nung mga nakaraan okay na ko sa kanya, naging kaibigan ko na nga eh kaso putek dahil jan sa kaartehan mo kailangan ako magexplain ng side ng gagong yun, naalala ko tuloy yung mga kawalanghiyaan niya kay Geo.”

           “ Relax, ako yung niloko.” ngiwi ko.

           “ Niloko ka na di ba? Hiwalayan mo na!”

           “ Eh sabi mo kanina?”

           “ Eh basta!”

           “ Laki pala ng galit mo kay Chris noh?”

           “ Kaya di kami close eh, Ano hihiwalayan mo ba? Patayin ko nalang kaya?”

           “ Mahal ko yun gago, at sobrang mahal niya ko di ba?” Saad ko.

           “ Kapag umarte ka pa, papatayin ko yun! Romcom tong story niyo tapos ang drama mo, walanjo ka.”

           “ Sabi ko nga saka ang panget mo talaga umiyak.”

           “ Gago.”

           “ Totoo tanga.”

           “ Grabe ka na sa bad words huh.”

           “ Kapag naalala ko si Chris at yung ginawa niya kay Geo, tapos sya pa nakavirgin sa mahal ko, Tapos pati sayo! Dam it! Masasabi ko lahat ng kademonyohan sa mundo!”

           “ Uhm, Ang alam ko ako yung nasaktan pero parang mas galit ka pa sakin.”

           “ Hindi ko pa kasi nasasapak yang Chris po! Pasapak ako?”

           “ Gago sasapakin din kita kapag sinaktan mo yun.”

           “ Haixt! Kainis.”

           “ Past na kasi yun, kalimutan mo na, Hello ano naman kung sya unang nakapasok sa butas ni Geo? Eh araw araw mo naman pinapasok yun?” ngiti ko napalingon naman sya sakin.

           “ Bastos ng bibig mo.”

           “ Whatever, Don’t worry napasok ko na din naman si Chris at ako nakauna..Yun nalang isipin mo.” natatawang saad ko.

           “ Umiyak ba?”

           “ Yeah.” lingon ko sa kanya.

           “ Buti nga sa kanya, Versa nga kayo noh?”

           “ Kayo ni geo?”

           “ Hindi, pero gusto niya, ayoko lang, never!” natatawang saad niya binatukan ko naman sya.

           “ Grabe Topic natin, ayoko na.”

           “ magbestfriend tayo kaya okay lang itopic yan, pero tang ina mo wag na wag mo sasabihin kay Geo na pinaguusapan natin to.”

           “ Wag mo din sabihin kay Chris?”

           “ Oo naman, Bestfriend eh.” ngiti niya. “ Balik na tayo?” saad niya humugot naman ako ng malalim na hininga saka tumango.


SI CHRIS


           “ Are you okay Chris?” tanong ni Ren tumango naman ako.

           “ I’m fine.” pilit na ngiti ko.

           “ Damn! Chris yung acting niyo kanina, totoong totoo.” iling nito.

           “ Ren aalis na ko, Uuwi na muna ako samin, Pahiram naman ng motor mo?”

           “ Si Joseph pano?”

           “ Hindi sya dapat nasasaktan dahil sakin, Ren ayoko na dagdagan pa yung mga luhang tutulo sa mata niya.”

           “ You mean?”

           “ I love him, Pero hindi sya dapat nasasaktan.” saad ko.

           “ Shut up, hayaan mo lang muna sya magisip, marerealize din nun na hindi ka niya dapat iwan. Nakita ko si Paul, kasama niya si Joseph kaya sigurado kakausapin yun nun Paul para malinawan.”

           “ Haixt, Sana nga.”

           “ Kailangan mo pa yung motor ko?”

           “ Yeah.” saad ko nilahad naman niya yung susi ng motor niya. Papunta na ko sa parking nun ng sumabay sa paglalakad ko si Aulric.

           “ You lose.” saad niya.

           “ Wala akong panahon para sayo.” saad ko saka mabilis na naglakad pero sumabay parin sya hanggang makarating kami sa motor ni Ren. “ Ano ba?”

           “ May plano pa ko eh.” ngiti niya saka may sinenyasan sa likod niya nang lumingon ako may nakita lang akong dalawang lalake.

           “ Damn it!”

           “ Bye Chris.” ngiti niya nagulat lang ako ng may nialagay na panyo sa bibig ko, pumalag naman ako hanggang unti unti na kong nanghina at nawalan ng malay.


SI JOSEPH

           Natulala lang ako ng makita yung pagsakay nung dalawang lalake habang takip takip yung bibig ni Chris sa isang kotse. Shit!

           “ Key mo.” bato ni paul sakin nung carkeys ko. “ Hoy.” Gulat pa niya sakin pagalis nung kotse nakita ko lang si Aulric habang nakatayo sa gilid. Nakuyumom ko lang yung kamao ko saka sya sinugod.

           “ Wait Joseph relax.” ngiti nito. Pero binigyan ko na sya ng malakas na sapak sa mukha.

           “ Joseph ano ba.” awat sakin ni Paul.

           “ Hindi mo ba talaga kami titigilan huh! San nila dadalhin si Chris!?”

           “ Ano sinsabi mo Joseph?”

           “ Paul nakita ko sinakay nung dalawang lalake sa kotse si Chris!”

           “ Sideline ni Chris? Pick up na sya?” ngiwi ni Paul.

           “ Gago ka ah!” amba ko kay kay Paul. “ Ano plano mo huh?!” sigaw ko kay Aulric.

           “ Plano natin, nakalimutan mo na ba?” ngiti niya natigilan naman ako. “ Pero since mukha sira yung plano natin, may plan B ako.” saad niya saka may kinuhang baril sa bewang niya.

           “ Sakay.” saad niya habang nakaturo sa motor. Nagkatinginan naman kami ni Paul

           “ Aulric ano ba to?!”

           “ Di ba hindi mo na itutuloy yung proposal mo, pwes hindi ako papayag kasi sa ayaw at sa gusto mo itutuloy mo yun.” sarkastikong ngiti niya.

           “ Proposal?” kunot ang noong tanong ni Paul. May kinuha pang maliit na box si Aulric sa bulsa niya saka binuksan. Nakita ko lang dun yung gold na singsing na may maliliit na diamond.

           “ Let’s have a deal.” saad niya. “ Papayag akong di mo ituloy yung proposal kay Chris pero lulunukin mo to.”

           “ What the!? Are you out of your mind?”

           “ Baliw ka nga.” saad ni Paul.

           “ Shut up, Gusto mo pabagsakin ko yung negosyo ni Geoffrey?”

           “ Hoy tang ina mo wag mo idamay si Geo dito!”

           “ Di wag kang makialam.”

           “ Edi wag.”

           “ Aulric, Tama na di ba?”

           “ Well, Ayoko lang masayang yung plano.. You have two options, Isuot to sa kamay ni Chris O lulunukin mo to?”

           “ Lulunukin ko nalang.” saad ko kita ko naman yung pag ngiwi ni Paul.

           “ Joseph?”

           “ Ok.” ngiti ni Aulric saka kinuha yung singsing sa box at nilahad sakin. “ Ako nalang magpopropose kay Chris.” saad pa niya natawa namna ako ng payak.

           “ Laki ng pagnanasa mo kay Chris noh?”

           “ Oo naman, lagi ko nga pinapanuod yung video niya eh.”

           “ Fuck you.”

           “ Lunukin mo na to?”

           “ Lulunukin ko yan pero akin na si Zafe? Exchange partner?” kita ko naman yung gigil sa mukha niya.

           “ Pwede ba Joseph, wala kaming relasyon ni Zafe and I dont know kung sinong hampaslupa ang nagsabi sayo na may relayson kami ni Zafe.” Madiin na saad niya. “ Tell me sino yung hampaslupa na yun para mapagawaan ko na sya ng lapida!”

           “ Di mo kilala.” ngiti ko ng makita si Ren sa di kalayuan.”

           “ Kung sino man sya, Humanda sya!”

           “So akin nalang si Zafe?”

           “ Hindi kayo bagay!”

           “ And so?”

           “ Tinatamad na ko sa kalokohan niyong dalawa.” simangot ni Paul. “ Patingin nga ng singsing?” saad niya saka tiningnan yung hawak ni Aulric.

           “ Kaya mong bumili neto kaya wag kang mainggit!”

           “ Eh kung sapakin kita?”

           “ Wala na yung Option A, Magpopopropose ka kay Chris sa ayaw at sa gusto mo.”

           “ Wala nga kayong relasyon ni Zafe takot ka naman maagaw sya ng iba, how pathetic.” simangot ko tinutok naman niya sa mukha ko yung baril.

           “ Gusto mo pasabugin ko yung mukha mo?!”

           “ Fine, Oo na magpopropose na ko siguraduhin mo lang na titigilan mo na kami pagkatapos nito.”

           “ Alis na ko, wala naman akong kikitain sa kalokohan niyong dalawa.” saad ni Paul saka tumalikod.

           “ Hoy!” sigaw ni Aulric dito.

           “ Ano?”

           “ Wag kang magsusumbong sa pulis.”

           “ Don’t worry hindi, kapag hindi nagpropose si Joseph patayin mo na!”

           “ Good, Ikaw sakay.” turo nito sa motor.

           “ Fine.” simangot ko saka sumakay sa motor. “ Sigurado ka bang hindi pagiintersan nung mga lalake si Chris?”

           “ Concern? Di ba nakipaghiwalay ka na dun?” saad niya saka sumakay sa likod ko.

           “ Fine, Pwede ba hindi mo ko kailangan yakapin?” simangot ko ng maramdaman yung pagyakap niya sa bewang ko, agad naman niya tong tinanggal

           “ Bilisan mo na nga!”

           “ Sa puerto ba ko magpopropose?”

           “ Yun ang nasa plano di ba kaya bilisan mo na? Summer ngayon at dahil sayo walang kikitain ngayong araw yung resort ko dun.” saad niya napabuntong hininga naman ako saka palihim na napangiti.


SI CHRIS


           Naalimpungatan lang ako ng marinig yung tawanan ng dalawang lalake, dahan dahan ko naman minulat yung mga mata ko saka nilibot sa kwartong yun yung mata ko. Damn! Nasaan ako? Nakaupo ako nun sa isang upuan habang nakatali sa likod yung mga kamay ko. Shit!

           Ilang sandali pa ng pumasok yung dalawang lalake na kumuha sakin kanina.

           “ Ano plano ni Aulric huh!” sigaw ko.

           “ Pare di makapaniwala yung misis ko na kasama ko ngayon si Christian Castillo.” natatawang saad nung isa.

           “ Mga hayop kayo!!” sigaw ko. “ Pakawalan niyo ko dito!”

           “ Mukha kaming hayop pero tao kami! Gago to pare ah, sabi ng misis ko mabait daw to.”

           “ Hayaan mo na ikaw kaya itali, baka magmukha kang aso, picturan mo kami.” saad nung isa saka tumabi sakin. “ Member ng Fans club ng pulsar yung anak ko eh.” saad nito saka tumabi sakin, nagpumiglas naman ako pero lalo lang humigpit yung tali sa kamay ko. Shit!

           “ Okay ready.” saad nung isa habang hawak yung cellphone.

           “ Damn it!” inis nasaad ko nung magflash yung camera.

           “ Panget pare, hindi nakangiti eh.”

           “ Motherfuck! Pakawalan niyo ko dito!”

           “ Pwede manahimik ka, ngingiti ka ba o hindi!” banta nung isa habang hawak yung baril niya, gigil ko naman tong tiningnan. “ Ano ngingiti ka ba o hindi?” tutok pa niya sakin ng baril.

           “ Ngumiti ka na, remembrance lang.” saad nung katabi ko.

           “ Ayoko.”

           “ Ay pare ayaw! Pagsasamantalahan ko yan!”

           “ Gago ka, baka magsuicide yung misis ko kapag nalaman narape to!”

           “ Sabagay, yung anak ko din handang magpakamatay para dito sa lalakeng to.” umikot naman yung mata ko, kidnapers ba talaga tong dalawang to?

           “ Ngingiti na ko.” simangot ko.

           “ Talaga?”

           “ Oo na, pero gusto ko malaman bakit..” napansin ko naman yung suot ko. Naka puting.. Teka ano ba tong suot ko? “ Bakit ganito damit ko?”

           “ Pang prinsipe? Astig nga eh.” ngiti nung isa. “ Bagay sayo.”

           “ Pero pare tingin ko kung kulay black yan mas magmumukha syang astig, Sobrang linis ng puti eh, tapos may kapa pa sa likod? Seryoso pare mukha syang puting zorro, kulang nalang maskara.” natatawang saad nung isa. Napangiwi naman ako.

           “ Bakit ganito suot ko?”

           “ Chris di ba? Alam mo ba Chris nung unang panahon ganyan yung mga sinusuot ng mga tao kapag namatay na? Baka papatayin ka ni boss?”

           “ Tinakot mo pa eh! Ang alam ko kapag nagsusuot ng ganyan, nililibing ng buhay?” Umiwas naman ako ng tingin, edi sila na may alam sa history! Nilibot ko naman yung tingin ko sa buong kwarto habang nagtatalo yung dalawa about history ng damit na suot ko na parang ewan.

           Naulinagan ko naman yung hampas ng alon sa di kalayuan, Teka nasa manila ako kanina pano nila ko nadala sa beach?

           “ Nasa Beach tayo? Cavite?” Tanong ko.

           “ Nasa puerto tayo.”

           “ Seriously?”

           “ Oo, Papicture na ko.” saad nung isa saka umakbay pa sakin. “ Dali Pare, picturan mo na kami, Ngumiti ka naman Chris.”

           “ Pagkatapos mo ako huh.” saad nung isa saka tinapat samin yung cellphone niya, ngumiti lang ako hanggang magflash yung Camera. Ilang minuto din yung pictorial na yun habang nakatali ako hanggang mapagod na sila.

           “ Ang gwapo mo eh noh.” saad nung isa habang tinitingnan yung cellphone. Hindi naman ako sumagot. Sumakit panga ko kakangiti buset.

           “ Mukha ka talaga kabayo pare!” natatawang saad nung isa.

           “ Gago!”

           “ Uhm nangangalay na ko pwede bang tanggalin niyo na yung tali sa kamay ko, Mejo masikip din tong suot ko, hindi ako makahinga.” saad ko.

           “ Hindi pwede.”

           “ Please sige na, para mapicturan niyo na rin ako na nakatayo?”

           “ Hindi pwede!”

           “ Kapag nakaalis ako dito, pupuntahan ko yung misis mo at yung anak mo.” saad ko sa kanilang dalawa. “ Lilibre ko pa sila ng movie.” nagkatinginan naman sila.

           “ Seryoso ka?”

           “ Of course, makikipagdate pa ko sa kanilang dalawa, kaya tanggalin niyo na to hindi naman ako tatakas eh.”

           “ Hindi pwede pare, tatakas yan malalagot tayo.”

           “ Ikakasal kasi ako Chris, gusto ko sana ikaw yung maging wedding singer ko?” saad nung isa. Napangiti naman ako “ Bukod kasi sa anak ko, yung babaeng papakasalan ko may gusto din sayo.”

           “ Payag ako, magiging singer ako sa kasal mo ng libre.” ngiti ko.

           “ Pare libre daw!! Alam mo bang isang daang libo hinihingi sakin nung irequest ko si Chris na maging singer sa kasal ko, tapos ngayon libre na?”

           “ kalagan niyo na ko, at ikaw kapag kinasal yang anak mo.”

           “ Wala pa kaming anak ni misis.”

           “ Edi kapag kinasal uli kayo ng misis mo, ako kakanta sa kasal niyo.”

           “ Sigurado ka.”

           “ Oo naman, kalagan niyo na ko please?” ngiti ko pumunta naman yung isa sa likod ko saka sinimulang tanggalin yung tali.

           “ Matutuwa misis ko kapag nalaman niyo to.” ngiting ngiting saad nung isa.

           “ Haixt ang sakit.” hawak ko sa pulso ko. Tumayo naman ako saka naginat inat at sinuri yung damit na suot ko, OA naman yung mukhang zorro, Ano ba plano ni Aulric damn it!

           Ilang sandali pa ng marinig ko ng yung isang helicopter sabay sabay naman kaming napalingon sa pinto.

           “ Nandyaan na si boss.” saad nung isa. Humanap naman ako ng tyempo saka tumakbo papunta sa pinto. “ Hoy!” rinig kong sigaw nila, pagkalabas ay agad na kong nanakbo papuntang dalampasigan, shet bakit nakablack shoes pa ko.

           Aktong tatangalin ko yung shoes ko ng makita yung ladder na nakalaylay sa helicopter. Natigilan lang ako ng makita kung sino yung bumaba dun, Si Joseph habang may hawak na boquet ng roses. Nakaitim syang suit na bumagay sa kanya.

           “ Joseph?”  saad ko pagtingin ko sa taas nakita ko lang si Aulric na nakasakay sa helicopter.

           “ Hi.” iwas ang tingin na saad ni Joseph paglapit sakin. “ Para sayo.” lahad niya ng bulaklak, tinanggap ko naman to. Nang mga oras na yun hindi ko lang mapigilan pagmasdan si Joseph, Damn bakit sobrang gwapo niya ngayon. Halata parin yung magang mata niya pero may ibang glow na yung nakikita ko sa mukkha niya.

           “ Joseph ano to?” Lumingon lang sya sa dagat kung saan kitang kitang yung bilog na bilog na buwan. “ Joseph.”

           “ Chris, Alam mo ba Chris dito sa lugar to, I mean hindi sa exact place pero dito sa puerto una kong naramdaman na mahal kita.”  saad niya habang nakatanaw sa dagat.

           “ Joseph please patawarin mo ko sa nagawa ko.

           “ Dito ko unang naramdaman yung halik na nagpabilis sa tibok ng puso ko.” saad niya saka tumingin sakin. “ Dito kita unang minahal, pagmamahal na handa kong ilaban hanggang huli, You know what nung gabing yun sinumpa ko si kupido kasi bakit ikaw? Bakit isa pang Christian castillo yung binigay sakin. Imagine, my boyfriend is the ex boyfriend of my bestfriend’s boyfriend.”

           “ Joseph I’m sorry.”

           “ Chris ayoko na ng happy ending, Hindi naman kasi ako fan ng kahit anong disney movie o kahit fairytale kung saan may happy ending, Chris naniniwala ako na yung ako at ikaw ay kahit kailan hindi matatapos, We were infinite at ang inifinity walang hanggan at hindi natatapos. From now on I don’t care about happy ending all I want now is a happy beginning.” ngiti niya tumulo naman yung luha ko.

           “ Pinapatawad mo na ko?”

           “ I saw that you were perfect and so I love you but then I realize that nobody’s perfect, kahit ikaw hindi, you are not prefect but because of that I love you even more.”

           “ Mahal kita, sobra at sapat na yun para hindi ita bitawan at sapat na yun para hindi masira yung tiwala ko sayo. I love you Chris I really love you.”

           “ Pero nasaktan kita? And I’m really really sorry.”

           “ nagmahal ako hindi lang para sumaya, nagmahal ako at minahal kita kasi.. Itong puso ko.. Handa na uli masaktan.” ngiti niya tumulo lang yung luha ko saka napangiti. “ I love you Chris.”

           “ I love you too.”

           “ Marry me.” ngiti niya saka lumuhod habang hawak yung box ng singsing, dun naman nag ilaw yung kalangitan dahil sa nagagandahang fireworks, napangiti naman ako. “ Marry me?”

           “ Ang duga, ako dapat magpopropose di ba?”

           “ Sasapakin kita! Sumagot ka na dali.” simangot niya napangiti naman ako.

           “ Pero?’

           “ Sasapakin talaga kita?!” Asik niya sakin natawa naman ako.

           “ Oo papakasalan kita, Joseph Arthur Mendoza Reyes.” saad ko kita ko naman yung pag ngiti niya, Sinuot niya lang yung gold na singsing sa kamay ko saka ako yinakap ng mahigpit.

           “ Subukan mo pang magtaksil sakin, dudurugin ko yang mukha mo.” bulong niya natawa naman ako.

           “ Hindi na.” hinarap niya lang yung mukha ko saka ako masuyong hinalikan sa labi. Nang mga sandaling yun pakiramdam ko nakalutang kami kahit nararamdaman ko yung hampas ng alon sa mga paa ko kasabay ng malamig na simoy ng hangin sa ilalim ng bnilog nabilog na buwan, And from this moment I Know that we were infinite.

         
                                End






EPILOGUE


SI CARL


           Damang dama ko lang yung lamig ng simoy ng hangin na dumadampi sa mukha ko habang pinagmamasdan ko yung unti unting paghalik ng araw sa tubig,  Halos magkulay lila ang kalangitan dahil sa unting unting paglubog ng araw. Kita ko din yung mga ibon na lumilipad sa paligid, yung huni nila ay tila isang musika na sumasabay sa sayaw ng alon mula sa lawa.

           Napangiti lang ako saka tumipa sa laptop na nakapatong sa hita ko, Nasa lakeside ako nun habang ginagawa yung huling bahagi ng storyang ginagawa ko.

           “ Ending na?”  Rinig kong saad ng isang lalake, Napalingon naman ako dito.

           “ Yeah, Faisal right?” Ngiti ko marahan naman syang tumango, Classmate ko sya this school year, ang alam ko transferee sya mula sa ibang school. “Anong ginagawa mo dito?” ngiti ko sa kanya, umupo naman sya sa tabi ko.

           “ Para sa sunset.” ngiti niya. “ Ikaw anong ginagawa mo dito?”

           “ Nagsusulat ng story.”

           “ Writer ka pala?” Saad niya saka tiningnan yung ginagawa ko. “ Ending na?”

           “ Yeah, Kalungkot nga eh.”

           “ Alam mo Carl, Hindi ako naniniwala na dapat END ang nilalagay sa dulo ng story.” Saad niya napangiti naman ako, Wow alam niya yung pangalan ko.

           “ Ano ba dapat?”

           “ To be continued.”

           “ Ending na nga eh, so wala ng kasunod.”

           “ May nabasa ako before, Na hindi ka dapat gumagawa ng fictional character kasi yung ginagawa mo dapat mga totoong tao, kasi kapag yun ang ginawa mo? Yung feeling ng magbabasa nung story mo, magiging totoo din. In real life carl walang ending, life goes on and on so naniniwala ako na dapat hinding End ang nilalagay sa isang story.”

           “ My point ka.”

           “ Bakit ka ba nagsusulat?”

           “ To give myself strength, to explore?” ngiti ko.

           “ Really?”

           “ Yeah, I write kasi binibigyan ko ng lakas yung sarili ko, I write to be the charaters that I’m not, To explore the things I am afraid of?” saad ko. “ Katulad nung Character ni Geo.”

           “ Who’s Geo?”

           “ Isa sa mga Character na ginawa ko.” lingon ko sa kanya.

           “ Okay Then what kind of character he is?” tanong niya.

           “ Takot akong makipagusap sa iba.”

           “ Pero kausap mo ko ngayon.” ngiti niya umiwas naman ako ng tingin, Eh ang gwapo niya haha. Nang lingunin ko sya nakangiti lang sya. “ Pakilala mo naman sakin si Geo?”


SI GEO


           Pagbaba ko palang ng kotse binati na ko nung gwardya ng furniture store na pagmamay ari ko. Napangiti lang ako saka umapir dito. Lampas isang taon na rin tong business ko at unti unti narin nakikilala, Hindi lang dahil sakin yun kundi dahil na din sa mababait kong trabahador.

           “ Goodmorning sir.”

           “ Goodmorning Manong, bakit parang yung kaldero ata kinain niyo ngayon?” saad ko na nakatingin sa tyan nito, natawa naman sya. “ kahapon mangkok nakikita ko jan ngayon kaldero na?”

           “ Birthday po ni misis kahapon.”

           “ And? Yung kaldero kinain niyo?” ngiti ko.

           “ Hindi po napadami lang po ng kain.” natatawang saad nito. “ Hindi ko po kaya nainvite kasi po nagmamadali po kayo kahapon.”

           “ Next time manong dapat maaga palang invite niyo nako para maprioritize ko.” saad ko. “ Pasok na po ako, Jogging ka manong huh.”

           “ Yes sir.” saad nito, nilagay ko lang sa mukha ko yung pinakamagandang ngiti ko saka sinalubong yung mga tauhan ko. Simulan ang araw na ng may ngiti sa labi. Ayay!

           “ Magandang umaga sir.” bati nila.

           “ Magandang umaga din.” saad ko saka pumasok sa office ko, napangiti lang ako ng makita yung napakaraming papel na nasa table ko. Humugot lang ako ng malalim na hininga saka umupo sa upuan ko.

           Ilang sandali pa ng kumatok yung assistant ko saka pumasok.

           “ Sir Geo, You need to sign this.” saad nito saka may nilapag sa mesa ko yung folder.

           “ Kumain na kayo sir?”

           “ Tanong ba yan?”

           “ Opo sir.” ngiti nito.

           “ kakain ako kung lilibre mo ko ng breakfast?”

           “ Ah eh sir sige po.” pilit na ngiti nito.

           “ Kamusta honeymoon niyo ng asawa mo? Malaki ba?” biro ko natawa naman to.

           “ Ay sobra sir! Sobra sa liit, pero mahal ko naman yun kaya size doesn’t matter.” saad nito, napangiti lang ako saka pinirmahan yung mga papel. “ Sir mamimiss po kayo dito kapag naopen na yung branch sa rizal?”

           “ Papasyal naman ako dito don’t worry, saka I think hindi ako dapat magaalala kasi maggaaling kayo dito saka yung kinuha kong magiging manager dito, mas gwapo sakin.” saad ko.

           “ Talaga sir?

           “ Oo naman.” Saad ko saka inabot yung folder sa kanya. “ Yung supply sir okay na, lampas din po yung kinita ng store natin sa quota.” ngiti nito.

           “ That’s good.”

           “ Sige sir alis na ko.”

           “ Di ba ako lang aalis?” ngiti ko.

           “ I mean , labas na po ako.” ngiti nito saka lumabas sa office ko, humugot lang akong ng malalim na hininga saka sinimulang trabahuhin yung mga folders sa mesa ko, we need investor para sa branch, haixt binuksan ko lang yung laptop saka sinimulan gawin yung proposal namin.

           Maghahapon na nun ng may kumatok sa office ko.

           “ Come in.” saad ko bumakas naman to saka niluwa si Paul na bihis na bihis, napangiti naman ako. “ At anong ginagawa mo dito Mr. Unidad?”

           “ Binibisita ka Mr. Young.” ngiti ko.

           “ Really.” saad ko saka binaba yung eye glasses na suot ko at sumandal sa swivel chair. “ I’m so tired, Aliwin mo nga ako.” ngiti ko sa kanya.

           “ Ewan.”

           “ Why?”

           “ Fine, Bakit hindi ka nagtext?”

           “ Eh bakit di ka tumawag kagabi?” sarkastikong saad ko umiwas naman sya ng tingin.

           “ Uhm eh.”

           “Uhm eh mo mukha mo! Bakit!”

           “ Uhm, nagpapamiss lang.” Simangot niya. “ Ang busy mo kasi dito? Wala ka ng time sakin.”

           “ Eh di ba sabay tayo nag lunch kahapon? Pumunta pa ko sa studio niyo para makasama ka tapos wala akong time sayo?”

           “ Fine edi meron!”

           “ Mukha kang ewan paul.” ngiti ko.

           “ Eh kasi, basta gusto lang kita makita, masama ba na mamiss ka.”

           “ Sabi mo eh, I love you.” ngiti ko sa kanya. Umiwas naman sya ng tingin saka napangiti. “ I love you.” ulit ko.

           “ Ang sweet mo ata ngayon?”

           “ Stress kasi ako eh, at gusto ko makita yung smile mo, Please? I love you?” tumayo naman ako saka sinenyasan syang lumapit. “ Dali?”

           “ I love you too.” saad niya saka lumapit sakin, agad ko naman hinawakan yung damit niya saka hinila papalapit sakin. “ Dahan dahan naman.”

           “ Stress ako eh kaya gusto ko ng sex.” saad ko saka sya hinalikan ng mapusok. Aktong hahawiin niya yung mga papel sa mesa ng pigilan ko sya. “ Oops.. Wag yan, Dito nalang tayo.” tulak ko sa kanya pahiga sa sahig.

           “ Seriously?’
          “ Magugulo yung ginagawa ko kapag sa mesa, saka ilang beses na dun, dito naman.” ngiti ko saka dahang dahang tinanggal yung pagkakabotones ng damit niya. Tumayo lang ako saka nilock yung pinto ng office ko.

           Pagbalik ko sa kanya hinalikan ko lang sya labi pababa sa leeg. “ Teka amoy babae ka?”

           “ Huh?” amoy niya sa damit niya.

           “ Amoy pabango ka ng babae.”

           “ Ah eh kasi hinalikan ko ng mga fans kanina eh.” pilit na ngiti niya sumimangot naman ako.

           “ Sabi ko sayo di ba, kapag ganyan sa likod ka lang nila Joseph and Chris?”

           “ Opo.”

           “ Feeling ko talaga lolokohin mo lang ako.” saad ko natawa naman sya.

           “ Hindi ah.”

           “ Ows?”

           “ Pero sabagay sa gwapo kong to, Imposibleng ipagpalit mo ko eh.”

           “ Talaga lang huh.” ngiti niya. Kinurot ko naman yung tagiliran niya. Syete feeling ko hanggang ngayon bumubukas parin ang kalangitan kapag nakikita ko yung ngiti niya. “  Oo nga pala, bukas pupunta tayo uli ng duhat tree kasama yung barkada.”

           “ Talaga? Body shot uli?”

           “ Wow excited ka huh?”

           “ Hindi ko naenjoy yung nakaraan.” ngiti ko.

           “ Ah ganun, Eenjoy muna kita dito sa pinagpala mong sahig.” saad niya saka ako hiniga at pinatungan at mapusok na hinalikan, sinagot ko naman yun ng buong pagmamahal.

           Mahigit tatlong taon na din yung relasyon namin pero kahit kailan hindi kami naghiwalay, nagaaway pero hindi nagiiwanan, nagsasagutan pero nagkakaintindihan.

           Love? Hindi mo sya kailangan hanapin kasi darating sya, Hindi mo rin kailangan ipagpilitan yung sarili mo sa iba kasi si kupido ay may taong inihanda para ipagpilitan sayo, ang kailangan mo lang gawin ay buksan yung mga mata mo. I’m Geoffrey Kurt Young and he is Paul Kendrick Unidad, kami? Habang buhay hanggang mabungi haha.



SI CARL


           “ Wow mukhang masayahin si Geo sa kwento mo?” saad ni Faisal sakin habang nakatingin sya sa tubig ng lawa. Napangiti naman ako. “ Sigurado hindi lang sya laging masaya, for sure napakadami rin niyang pinagdaanan.”

           “ Oo naman.”

           “ Actually 1 year ago namatay yung daddy niya.”

           “ Really.”

           “ Yeah, Alam mo belib ako kay Geo sa pagmomove on, kasi sya kapag sinabi niya ginagawa niya, when it comes to moving on? Si Geo magaling dun, kaya niya itago yung sakit hanggang unti unting mawala.”

           “ Wow, tara na mejo malamok na eh.” saad niya tumango naman ako saka nilagay sa bag ko yung laptop at tumayo. “ Sa lahat ng characters na ginawa mo sino yung pinakamabigat yung pinagdaanan?” tanong niya habang sabay kaming naglalakad.

           “ Uhm si Nicko.” ngiti ko napalingon naman sya sakin.

           “ Talaga? Gano kabigat naman yung pinagdaanan niya?”

           “ Sobrang bigat na hindi kaya lampasan ng ibang tao, Pagiging strong yan ang sobrang hinangaan ko kay Nicko, yung tipong kahit sobrang hirap na hindi parin sya sumuko. May natutunan ako sa kanya eh, When nothing is sure, everything is possible.”

           “ Wow?”

           “ Yeah totoo yun, Walang kasiguraduhan yung nangyare kung malalampasan yung nangyare pero naniniwala sya na posibleng malampasan.” saad ko.

           “ Uhm , sounds interesting. Pero siguro meron din syang kasama or tumulong sa kanya para malampasan yun.”

           “ Oo naman.” ngiti ko.


SI NICKO

           Nagpupunas ako nun tuwalya ng mapansin ko yung peklat na nasa hita ko, Hinaplos ko lang to saka napangiti. Sabi ni Jonas pwede naman tangalin tong peklat pero ayoko kasi habang nasa katawan ko to. Ito yung magsisilbing paalala na kahit anong bagyo yung dumating, malalampasan ko.

           Napangiti lang ako saka lumabas ng banyo at nagsimulang magbihis. Ilang taon nalang matatapos na namin yung medicine sa new york, magiging doctor na kami ni Jonas soon. Habang di pa kami natatapos pinipilit pamahalaan ni Daddy patrick yung JN Hospital. Si Lola naman busy na sa mga charity na tinutungan ng foundation namin. Kung saang saang parte ng pilipinas sya pumupunta para matulungan yung mga batang nawalan ng magulang. Haixt sana madami pang tao yung kagaya ni Lola Lina.

           Pagkabihis ay kinuha kolang yung libro ko saka bumaba sa sala, pasalampak lang akong nahiga dun.

           “ Ako’y laki sa bearbrand, laki bearbrand tayo.” rinig kong kanta ni Jonas habang nasa kusina, Hindi ko naman mapigilan mapangiti habang hawak yung libro.

           Ilang sandali pa ng makita ko sya na hawak na yung tasa saka nilagay sa center table . “ Nicko that’s enough.” saad niya pero hindi ko inalis yung tingin ko sa librong hawak ko. “ Nicko, Milk time?” saad niya saka kinuha yung book.

           “ Nagbabasa pa ko eh?”

           “ Naman? Hindi kaya tayo umuwi ng Pilipinas para magbasa?”

           “ Pinaghahandaan ko lang yung next sem.”

           “ Haixt, inumin mo na to para makaalis na tayo.” saad niya umupo naman ako ng maayos saka sinimulang inumin yung gatas.  “ Masarap?”

           “ Perfect.” ngiti ko.

           “ Kailan ka kaya titigil sa paginom ng bearbrand?”

           “ Uhm, kapag doctor na tayo.” Natatawang saad ko.

           “ Matagal pa yun, Mukhang ilang lata pa ng bearbrand ang kailangan nating bilihin ah.” natatawang saad niya.

           “ Ewan ko sayo.” lapag ko sa tasa ng maubos na.

           “ Tara na hinhintay tayo ni aling Mercy.” saad niya, tumayo naman ako saka inayos yung damit ko. “ Ganda talaga ng mata mo Nicko grabe.”

           “ Oo na.” ngiti ko palabas na kami ng bahay nun ng makita ko yung malaking potrait namin ni Jonas na nakasabit sa dingding. Ilang sandali ko yun pinagmasdan, Picture namin yun ni Jonas nung ten years old kaming dalawa, nakaakbay sya sakin. Kitang kita sa mata namin yung saya.

           “ Hindi talaga ko magsasawang tingnan yang picture natin na yan.” Saad niya saka umakbay sakin.

           “ Ako rin.” saad ko naramdaman ko naman yung paghawak niya sa kamay ko. Nang lumingon ako sa kanya, nakangiti lang sya habang nakatingin sakin.

           “ Kapag naging Doctor na tayo at bumuo ng sariling pamilya, ako na yung magiging pinakamasayang tao sa buong mundo.” ngiti  ni Jonas.

           “ Ipasa mo muna yung mga exams mo.” ngiti ko.

           “ Nicko naman eh.” saad niya saka tinaas yung kamay ko. Binuka niya lang yung palad ko saka may nilagay dito. Napangiti lang ako ng buksan ko yung palad ko.

           “ Monami momami loving you is so easy.” kanta niya. Natawa lang ako saka sya hinila palabas pero natigilan lang kami na makita yung mahinang pag ulan.

           “ Ligo tayo?”

           “ Sisipunin ako?”

           “ Okay lang yan, doctor naman ako eh, papagalingin kita tulad ng pag gamot mo ng mga sugat sa puso ko. That is a promise.” ngiti ko.

           “ Of our forever?”

           “ Yeah, A promise of forever.” ngiti ko. “ Ligo na tayo?”

           “ Sige na nga.” hila niya sakin. Sabay lang kaming tumakbo sa kalsada habang sinasalo yung patak ng ulan.

           Kami ni Jonas Pinagbuklod ng tadhana, sabay sasaluhin yung bawat ulan at bagyong darating sa buhay namin. Mga pangako na tutuparin, pagibig na pang habang buhay, A promise of forever.

           Ako si John Nicko Alcantara at sya si Johny Celerez nangangako ng panghabang buhay na pagmamahalan, Bahain man yung bahay namin haha.


SI CARL

.
           Agad ko lang kinuha yung payong sa bag ko ng maramdaman yung patak ng ulan. Nagtaka lang ako ng makita na hindi natinag si Faisal sa paglalakad.

           “ Hey umuulan?” saad ko.

           “ Okay lang ako, Parang ang sarap saluhin ng ulan tulad ng ginagawa nila Nicko pati yung kasama niya. Maganda ba yung kasama ni nicko?” tanong niya.

           “ Uhm okay lang.” saad ko.

           “ Wow.” saad niya habang magkasukob kami sa payong ko. “ Kunin ko pala
yung number mo?”

           “ Huh?”

           “ Number mo? Ikaw kasi yung una kong nakilala dito sa lugar na to eh.”

           “ Okay.” pilit na ngiti ko, kinuha naman niya yung cellphone niya sa bulsa. “ Text tayo huh? Or tawagan kita?” ngiti niya ng masave niya yung number ko.

           “ Okay lang, pero magsusulat kasi ako ng story mamaya eh.”

           “ Alam mo kapag naiisip kitang nagsusulat, naiimagine ko na nakaharap ka sa computer mo using a blank document with a dirt mind, tama ba ko?”

           “ Uhm, mejo.” tango ko natawa naman sya. “ Teka sigurado may mga bed scene yang mga gawa mo.”

           “ Oo naman.”

           “ Uhm about bed scene, Sino ang nagawa mong Character na alam mo yun, pinanganak na may imbakan ng pagnanasa sa katawan?” ngiti niya natawa naman ako hanggang maramdaman ko yung paghawak niya sa kamay ko na nakahawak sa payong.

           “ Ako na hahawak, mas matangkad kasi ako sayo eh baka mangalay ka.”

           “ Okay.” ngiti ko.

           “ So sino ang pinakamalibog mong character.” saad niya natawa naman ako.

           “ Si Franz.”

           “ Wow, parang ang ganda niya huh? Pano mo nagawang malibog ang isang babae.” saad niya nagkibit naman ako ng balikat.


SI FRANZ


           “ Mine!!!!” sigaw ko ng makita yung reflection ko sa salamin na nasa Cr. Kainis naman eh bakit sinulatan niya yung mukha ko? “ Mine!!!!” muling sigaw ko.

           “ Po?” silip ni Daryll sa Cr.

           “ Ano to!” turo ko sa mukha ko.

           “ Uhm Mukha?”

           “ I mean ito!” turo ko sa nakasulat sa pisngi ko. Kainis naman ang aga aga ang perfect ng mukha niya, haixt pero naiinis ako sinulatan niya yung mukha ko! Never in my entire life na may nagsulat sa mukha tapos sya susulatan niya! aixt dedemanda ko sya hahaha joke. “ Mine ito oh! Ano to!”

           “ Pisngi? Mine naman alam ko yung parts ng face, hindi mo na kailangan itanong.” ngiti niya umikot naman yung mata ko saka muling tumingin sa salamin. Pagong ang walanjo yan! Haixt “ May tatanong ka pa ba mine?”

           “ Wala na.” simangot ko.

           “ Bakit ka nakasimangot?”

           “ Eh kasi nga ito oh!” gigil na turo ko sa mukha ko.

           “ Mine di ba sabi ko wala akong pakialam kahit ano pa itsura mo, basta mahal kita? Yun naman ang importante di ba?” ngiti niya bumagsak naman yung balikat ko saka nagpakawala ng malalim na buntong hininga. Pagong times ten! Ilang sandali naman akong natigilan ng mabasa yung nakasulat sa mukha ko. “ I love you mine.” saad niya napalingon naman ako.

           “ Babaguhin mo na yung apelido ko?” manghang saad ko.

           “ Kung papakasalan mo ko?” ngiti niya saka may kinuhang box sa bulsa niya. Nanlaki naman yung mata ko, hello as in hello!! My god, muli lang akong humarap sa salamin.

           “ Francisco Balagtas will you marry me?” dugtong dugto ko sa mga words na nasa mukha ko.

           “ So papakasalan mo ko?”

           “ I hate you!” simangot ko.

           “ Bakit nanaman?”

           “ Bakit sinama mo pa yung Balagtas?!”

           “ Hayaan mo na, magiging Schoneberg din naman yan kapag pinakasalan mo na ko. Francisco Balagtas Schoneberg.” ngiting ngiting saad niya.

           “ Erase mo na yung balagtas!”

           “ Okay sige, Francisco ERASE YUNG BALAGTAS Schoneberg!”  yakap niya sakin.

           “ Mine!” padyak ko.

           “ I love you Franz.” seryosong saad niya.

           “ Erase na kasi yung Balagtas nakakainis ka naman eh.”

           “ Okay sige, Your wish is my command, Pero sagutin mo muna ako kung papakasalan mo ko?”

           “ Uhm Pagiisipan ko.” ngiti ko kita ko naman yung pag nguso niya.

           “ Franz.”

           “ Uhm?”

           “ Francisco?” Napalingon naman ako sa kanya.

           “ Di ba sabi ko ayoko ng franci-” naputol lang yung sasabihin ko ng bigla niya kong halikan sa labi, Napangiti naman ako saka sinagot yun.

           “ Yes or no?” saad niya ng maghiwalay yung labi namin.

           “ Tinatanong pa ba yan? Syempre YES! Pero ituloy muna natin to, grabe ang perfect mo talaga.” ngiti ko saka pinagsawaan yung labi niya na bongga sa pagkasarap! Haha. Agad ko lang hinubad yung short niya saka lumuhod dito.

           “ Hilamos ka kaya muna mine?” rinig kong saad niya. Umiling naman ako saka unti unting sinubo yung alaga niya. “ Ahhh..”

           Pagkatapos namin magbihis excited lang akong bumaba ng hagdan saka tumuloy sa dinning area, naabutan ko lang dun si kuya jasper at yung mommy monster at super poging daddy ni daryll.

           “ Bakit ganyan ngiti mo Franz?” tanong ni kuya jasper. Inakbayan naman ako ni Daryll.

           “ We’re getting married.” ngiti ni Darll saka tinaas yung singsing na nasa kamay ko.

           “ Seryoso?” saad ni Daddy schoneberg.

           “ Opo dad, As soon as posiible”

           “ My god! Kailangan ko ng bonggang gown sa kasal na yan!” saad ni Mommy Veronica. “ Gusto ko rainbow color!!” saad nito.

           “ Mom?” ngiwi ni Daryll.

           “ kailan ba yan? Kailangan makapagpatahi na ko? Ilang kulay ba yung rainbow color?” tanong pa nito. Gusto ko may pink ako dito.” turo niya sa ulo niya.

           “ Mom wala naman pink sa rainbow di ba?” Saad ni kuya Jasper.

           “ Ang alam ko meron?” napapakamot na saad ni Daryll

           “ Tanong mo kay Daryll mom kung ilan ang kulay ng rainbow.” natatawang saad ni kuya jasper.

           “ Ilang nga kulay ng rainbow Daryll?”

           “ Uhm mine ilan ba?” lingon sakin ni Daryll, kinindatan naman ako ni kuya Jasper.

           “ Di ko alam mine?”

           “ 7 mine di ba.” ngiti nito.

           “ Wow ang talino.” saad ng Daddy niya.

           “ Grabe na kayo sakin huh.” natatawang saad ni Daryll.

           “ Kumain na nga muna kayo, aalis ba kayo ngayong gabi?”

           “ Yes dad.”

           “ Kumain na po ako tito.” ngiti ko, hello as hello busog na busog na ko kay Daryll haha ang sarap niya kainin, yum. Sumakit ata yung panga ko kainis, ang laki naman kasi eh haha ang bastos ko hahaha baka mareport ako sa Facebook haha.

           Ako si Francisco Balagtas at sya si Daryll Schoneberg nangangakong magmamahalan hanggang huli, Guys puso ang tumitibok hindi ang mata huh! Haha  Maniwala kayo, ako nakabingwit ng Daryll baka kayo din haha. Hello as in hello perfect! Love you guys, hanggang sa muli.





SI CARL

           Napalingon lang ako sa cellphone ko ng marinig yung pagtunog nito, Umupo lang ako sa kama habang pinupunasan yung ulo ko saka sinagot yung Tawag.

           “ Hi Carl.”

           “ Nakauwi ka na?”

           “ Yeah, Interested ako sa story ni franz, pwede ko bang mabasa?”

           “ Uhm Hindi pwede eh?”

           “ Bakit?”

           “ Uhm Secret.” saad ko. “ Teka sinundan mo ba talaga ko kanina sa lakeside?” pagiiba ko ng usapan.

           “ Uhm eh.”

           “ Nagtext kasi sakin si Helga, sabi niya tinanong mo daw ako sa kanya.”

           “ Uhm kumain ka na?” saad niya.

           “ Hindi pa?”

           “ Kain ka na.”

           “ Hindi pa ko gutom eh, So may kailangan ka pa?”

           “ Uhm may tanong pa ko, Love stories yung sinusulat mo di ba?”

           “ Kinda?”

           “ Okay, sa mga character mo sino yung may pinakamagandang love story.”

           “ Kay Blue.”
         
           “ Really?”

           “ Yeah, Well hindi ko sinasabi na pinakamaganda sya pero yun ang pinakafavorite kong love story. Kinikilig kasi ako sa kanila at isa sila sa mga nagpaiyak sakin ng sobra.”

           “ Ano naman yung story nila?” Napangiti naman ako.

           “ Sila lang naman ang Power Ranger Loveteam.” ngiti ko.



SI BLUE


           Nasa bagong biling bahay kami nun ni Aldred ng lagyan niya ng piring yung mga mata ko.  Anim na taon na yung relasyon namin ni Aldred pero hindi parin nagbago yung pakiramdam ko sa kanya. Pakiramdam ko lalo pa itong umusbong at tumatag at alam ko ganun din sya sakin.

           Pinagpaplanuhan na din namin yung kasal namin sa ibang bansa, haixt forever? Meron kami nun at kahit kailan hindi magfefade yun.”

           “ Aldred tangalin mo nga tong nasa mata ko.” Simangot ko.

           “ Relax lang Blue, Sigurado matutuwa ka sa suprise na to.” rinig kong saad niya hinayaan ko naman sya hanggang maramdaman ko na nakalabas na kami ng bahay.

           “ Wait? Teka lang baka may ahas dito.” Reklamo ko, Pagkatapos ng ilang taon ay bumili kami ng bahay ni Aldred sa isang mataas na bahagi ng lugar namin kung saan matatanaw mo yung lungsod, pangarap naman yun ni Aldred , yung tahimik lang, sariwa yung hangin kung saan namin pinangarap na bumuo ng power ranger family.

           “ Game ready ka na ba?”

           “ Yeah.” saad ko, tinanggal naman niya yung piring sa mga mata ko.

           “ Maligayang kaarawan po!” sabay sabay na bati ng tatlong bata, dalawang lalake at isang babae.

           “ Sino sila?” pilit na ngiti ko.

           “ I’m dark.” saad nung pinakamatanda. Napalingon naman ako kay Aldred.

           “ I’m pink.” Cute na cute na saad nung maliit na batang babae.

           “ I’m Green.” ngiti pa nung isa natawa naman ako.

           “ Teka teka aldred, you mean?”

           “ Yeah, May mga anak na tayo, Tinulungan ako ng Daddy mo para sa adaption papers nila, kaya nga pinush ko na tong bahay natin, isa kasi sa mga requirements eh.”

           “ Galing sila sa orphanage na tinutulungan ni Daddy?”

           “ Opo.” sabay sabay na saad nung tatlo.

           “ Ang cute nila Blue di ba? Magkakapatid sila na dinala sa ampunan, si Dark dadalhin dapat sa boys town pero pinigilan ko.” napangiti naman ako.

           “ Sobra, Yung name nila? Totoo ba yun?”

           “ Uhmm, Hindi pero yun na yung mga bago nilang pangalan.” ngiti ni Aldred. “ Buo na tayo Blue, the power Ranger family.” ngiti nito saka lumapit sa tatlong bata at niyakap. “ kami na ang bago niyong daddies huh, Sya si Blue ang pinakabait na daddy na makikilala niyo.”

           “ Nakwento mo na po sya samin Daddy Aldred.” ngiti ni Pink.

           “ Ilang taon na sila Aldred?”

           “ Si Dark 15 na sya, si Green, 7 na sya at si pink na sobrang cute, 5 years old na sya.”

           “ May mga super powers po ba tayo?” saad ni Green natawa naman si Aldred saka sila niyakap.

           “ Pangalan lang yun Green.” saad ni Dark.

           “ Meron tayong powers, nandito.” turo niya sa dibdib niya. “Power of love.”

           “ Salamat po sa pagampon samin.” ngiti ni Dark.

           “ Dark, always remember na anak na namin kayo kaya we’re family na.” ngiti ni Aldred. “Let’s go, let’s play.” saad ni Aldred saka kinuha yung bola at nakipaghabulan sa mga bata. Hindi ko lang mapigilang mapangiti habang pinagmamasdan sila.

           Bumuo ng pamilya? Yan yung pangarap namin at ngayon habang pinagmamasdan ko yung mga bata feeling ko natupad na yung pangarap namin, hindi man  namin sila totoong mga anak pero sisiguraduhin ko na sa puso ko, aangkinin ko sila.

           Ako si ALexander Blue Sebastian at sya si Aldred Castro nangangako sa ilalim ng mga stars na hindi magiiwanan habang buhay. Falling star? Ilang beses ko na hiniling yun at hanggang ngayon hindi parin ako binibigo. Try niyo guys! Hahaha love you all. Mwuah,


SI CARL


           Nakahiga na ko nun habang kausap ko si Faisal sa cellphone, Kinuwento ko lang sa kanya yung love story ni Blue.

           “ How cute.” saad niya.

           “Dream nila yun eh, tinupad lang nila.” saad ko habang nakatingin sa kisame.

           “ Ikaw ano dream mo?”

           “ Makasal sayo.” saad ko. Natawa naman sya. “ Joke lang, Siguro gusto ko din nung love story nila Blue, kasi for me pinatunayan nila na hindi nagfefade ang love kahit lumipas man ang panahon.” saad ko.

           “ Sabagay.”

           “ Ikaw ano gusto mo?”

           “ Makasal din sayo.” biro niya.

           “ Seryoso?”

           “ Joke lang din, Mainlove sa taong gusto ko at makasal sa taong mahal ko.” rinig kong saad niya dumapa naman ako sa kama. “ Masarap siguro mainlove noh?”

           “ Di ka pa naiinlove?”

           “ Di pa eh.”

           “ So hindi mo pa nararanasan magmahal ng todo?”

           “ Hindi pa, Sa mga characters na ginawa mo sino yung pinaka matindi magmahal?”

           “ Pinakamatindi?”

           “ Yeah yung tipong di alam yung salitang move on? Yung wala naman pag asa pero sige parin, aahh alam ko na sino sa mga character mo yung pinakatanga?” saad niya natawa naman ako. “ Sino?”

           “ Si Chris, pero along the broken road may nakilala syang tao na hindi na sya iniwan, taong handang magpakatanga para masabayan lang yung katangahan niya.”

           “ Seriously?” natatawang saad niya.

           “ Yung love story niya is perfect pero it’s worth reading, I assure you.”

           “ Ayaw mo nga ipabasa sakin yung story eh?”

           “ Hindi pwede eh, akin lang yun.”

           “ Okay sige nga ikwento mo sakin si Chris at kung pano sya nagpakatanga?”

           “ Una syang nagpakatanga sa story ni Blue.”

           “ Wow you mean kalovetriangle sya dun?”

           “ Yeah, pero nagkaroon sya ng sarili niyang story. Hindi sya pero fairytale pero it’s a story na bibigyan ka ng pag asa na kahit gaano ka pa nasaktan dati, pwede ka uli magmahal, na kahit ilang beses ka umiyak may darating para pangitiin ka.”

           “ Talaga?”

           “ Yeah, Actually story sya ng dalawang pusong sugatan.”

           “ Really, Kwento mo naman kung pano niya natagpuan yung taong magmahal sa kanya.” tanong niya.

           “ Fine.” saad ko.

SI JOSEPH

           Nasa isang church kami nun habang sinasaksihan ang isang kasal. Hindi ko mapigilang mapangiti.

           “ Haixt buti pa tong mga kidnapers ni Chris, pwedeng ikasal dito sa simbahan nato.” simangot ni Paul. Natawa naman ako saka lumingon kung saan nakapwesto si Chris.

           I can still remember the day nung nakita ko syang kumakanta sa isang wedding sa puerto, Siguro dun palang nainlove na ko sa kanya, nung narinig ko syang kumanta parang dinala niya ko sa ibang mundo.

           “ Kayo ni Geo? Kailan?’

           “ Next year Bro, Kuya mo kamusta?”

           “ Ngayon yung dating nila Justin dito.” ngiti ko. Ilang buwan na rin nung sinagawa yung operation ni kuya, Galing din kami dun para suportahan pero putek si Justin ang gusto katabi, edi sila na haha.

           Nung medyo pwede na bumayahe si kuya Stephan umuwi sila dito ni Justin, dito sya nagpagaling at during that process hindi sya iniwan ni Justin at yun ang hiningaan ko sa mokong na yun, haixt mahal niya talaga si kuya.

           Napalingon lang lahat sa pinto ng simbahan ng magsimula yung entorage ng kasal. Unti unti naman pumaibabaw sa lugar na yung yung malamyos na tunog ng piano hanggang binalot ng napakangang boses ni Chris yung loob ng simbahan na yun. Pinikit ko lang yung mata ko saka hinayaan pakinggan ng puso ko yung bawat salitang binibigkas ni Chris, malapit na kami ikasal ni Chris, tatapusin lang namin yung contract sa SBR na ilang buwan nalang din naman ang nalalabi.

           Kita ko naman na lumingon sakin si Chris habang kumakanta, ngumiti lang ako.

           I don’t want him to be my happy ending, I want him to be my happy beginning.

           Ako si Joseph Arthur Mendoza Reyes a.k.a Steven Harris at sya si Christian Castillo nangangako sa ilalim ngb buwan kasabay ng hampas ng alon mula sa dagat na habang buhay magsesex ayt este magmamahan hahaha.. Guys, Love? maniwala ka lang at bibigay sayo yun ng universe. Love you guys, mamimiss ko kayo.


SI CARL

           Tumayo lang ako saka similip sa bintana ng kwarto ko, sobrang lakas ng ulan nun.

           “ Yung lovestory ni Chris, Wow.” saad ni Faisal na kausap ko parin sa cellphone.

           “ Yeah I know, yung story kasi nila hindi isang love story.. It’s story of love.”

           “ Wow naman, Wait kung si Blue ang pinakagwapo? Sino ang pinakamaganda?” Tanong niya, napangiti naman ako. “ Si franz ba?”

           “ Nope, Si Erika.”


SI ERIKA


           Nakasimangot lang ako habang pinagmamasdan si Kristel na nagsusukat ng damit, Nasa isang mall kami nun para magshopping at nakakabwiset kasi wala pa rin syang taste sa damit.

           “ Kristel enough.” Awat ko sa kanya ng muli syang papasok sa dressing room.

           “ Why?”

           “ Right girl enough na.” saad ni Jert mula sa likod ko habang may subo subong lollipop.

           “ lollipop? Tama yan kesa drugs ang tinitira mo.” irap ko sa kanya.

           “ Hoy miss Erika.”

           “ Hoy ka din, Shut up gusto mo dalhin kita sa rehab?” taas ang kilay na saad ko.

           “ Uhm, sasabihin ko lang na wag kang maingay, haixt ginagawa ko na lahat para tigilan yun okay.”

           “ Dapat lang at ikaw Kristel pwede ba hindi ka Christmas tree at ano ba meron sa purple bakit ang hilig mo sa kulay na yan.” turo ko sa damit na suot niya.

           “ Motif ng kasal nila ni James.” irap ni Jert.

           “ Jert pwede ba I love purple lang talaga.”

           “ Well hindi ka niya mahal kaya tigilan mo na.” saad ko.

           “ Sino si James?” Tanong ni Jert.

           “ Nung damit, di kasi bagay sa kanya.”

           “ Guys pinatawad ko na si James at pinirmahan ko na rin yung annullment papers namin. Right time na siguro para palayain hindi lang sya kundi pati sarili ko.” Seryosong saad niya habang nakatingin sa malayo. “ Nagpapakabait nako tulad ng advice mo Erika.”

           “ So happy for you, remember this okay, It’s okay to be a bitch, It’s okay to be ugly but never both.” ngiti ko sa kanya agad naman nagbago yung expression ng mukha niya.

           “ Yun lang!” natatawang saad ni Jert.

           “ Uhm just kidding sabi ko nga di ba you’re beautiful.” natatawang saad ko.

           “ Totoo?”

           “ Yeah, Kapag kinsal kami ni Tyler gusto ko ikaw yung bridesmaid ko.” saad ko.

           “ Ako? Seryoso?”

           “ Wala akong friend na girls, pero ngayon meron na.. Ikaw?” ngiti ko.

           “ Talaga? Haixt I miss Tricia, Yung bestfriend ko sigurado makakasundo mo yun.”

           “ I doubt it girl, masyadong mabait yung bestie mo na yun.” natatawang saad ni Jert.

           “ Shut up bakla.”

           “ Totoo naman, kala ko nga magmamadre yun eh, hindi pala, tapos ngayon may pakwan na sa tyan, bongga!”

           “ Nanganak na sya bakla.” ngiti ni Kristel.

           “ Really?”

           “ Yeah sigurado ako na matutuwa yun kapag nalaman niya na napapayag ko na ang pulsar na maging ninongs sa anak niya.” ngiti ko.

           “ Napapayag mo na sila Erika?”

           “ Ako pa ba?”

           “ Ay bongga ka girl, mas matutuwa ako sayo kapag pinatikim mo samin yung kasama nung boyfriend mo.” saad ni Jert saka ngumuso, Sinundan ko naman yung dereksyon na tinutukoy niya. “ Oh my god.” nganga pa nito. Naglalakad lang si Tyler palapit samin kasama yung dalawa niyang kaibigan.

           “ Suprise ko sa inyong dalawa, baka sakaling magustuhan niyo.” ngiti ko.

           “ Ang gwapo.” ngiti ni kristel.

           “ Ayt salamat girl!” hawak pa ni Jert sa braso ko. Napangiti naman ako. Sinalubong ko lang si Tyler saka humalik sa pisngi nito.

           “ Di ba may usapan kayo ng mga kaibigan mo sa duhat tree?”
   
           “ Yeah, Let’s go late na ko actually.” saad ko saka hinila si Tyler, kinindatan ko naman si Kristel saka si Jert.

           Malayo palang tanaw na tanaw ko na yung strakturang yun na napapalibutan na ngayon na magagandang bulaklak. Kitang kita ko na yung mga kotse na nakapark sa baba.. Shet nandito na silang lahat.

           Pagbaba ko sa kotse nakita ko lang ang buong barkada na magkakatabi habang nakataas yung kamay nila habang nagkakantahan. Isang ngiti lang yung pinakawalan ko saka nagmamadaling umakyat duon.

           “ Guys how dare you para iwan ako?”

           “ Haixt Erika late ka lang talaga!” simangot ni Franz. “ Si Tyler mo nasaan?”

           “ Ay naiwan ko?” ngiwi ko.

           “ I’m here na love.” saad nito na nakaayat na pala.

           “ I’m sorry love.”

           “ Okay lang.”

           “ Stephan you’re back?!” yakap ko sa kuya ni Joseph.

           “ Kanina lang kami dumating.” ngiti ni Thomas.

           “ Nicko and Jonas, My god namiss ko kayo!” yakap ko sa dalawa.

           “ Namiss din kita Erika, and finally my Boyfriend ka na!!” ngiti ni Jonas habang nakatingin kay Tyler.

           “ Iknow right, love ako nyan.” maarteng saad ko.

           “ Blue kamusta ang pagiging magulang?” ngiti ko.

           “ Nagaadjust pa kami ni Blue.” ngiti ni Aldred. “ pero ang cucute nila seryoso.”

           “ Right.” ngiti ni Blue. “ Bisita kayo sa bahay namin minsan.

           “ Bisita eglesia?” ngiwi ni Daryll. Natawa naman ako saka sya inirapan haha grabe ang gwapo pero hirap talaga kapag slow haha.

           “ Si Geo saka si Paul bakit wala?” tanong ko.

           “ Always late syempre.” simangot ni Ren. Napalingon lang kaming lahat ng marinig yung mabilis na sasakyan hanggang sa nakakabingi nitong pagpreno.

           “ Bwiset yang si Paul kapag nagasgasan yung kotse namin.” simangot ni Thomas natawa naman ako.

           “ Tutugtog kayo?” saad ko ng makita yung mga instrument na nakaayos sa gilid.

           “ Yeah, Huling kanta.. Mamahinga kasi muna ang Pulsar, papakasal kasi kami ni Chris di ba?” saad ni Joseph.

           “ Kami rin ni Franz.” ngiti ni Daryll.

           “ Kami hindi pa eh, tapusin muna namin yung pagdodoctor.” ngiti ni Nicko.

           “ Kami ni Stephan, Uhm .. Magpopropose pa ko sa kanya.” ngiti ni Thomas.

           “ Kami ni Blue soon.” ngiti ni Aldred saka umakbay kay Blue.

           “ Kami din magpapakasal na!” Bungad ni Paul pag akyat.

           “ Gago ka Paul, buti di mo nabangga yung kotse ko.” simangot ni Thomas.

           “ Naman ako pa!”

           “ Hi geo.” halik ko sa pisngi niya. “ Kakasal na kayo?”

           “ Yeah.” taas niya ng kamay niya na may singsing.
          “ Wow lahat tayo ikakasal na.”

           “ Ikaw Ren?” Ngiti ni Thomas.

           “ Shut up!” simangot niya nagtawanan naman kami.

           “ Guys.” Napalingon lang kami ng marinig yun.

           “ Aulric?” ngiwi ko.

           “ Guys fpart na sya ng barkada.” ngiti ni Joseph saka inakbayan si Aulric “ Don’t worry mabait na sya.”

           “ Siguraduhin mo lang!” simangot ni Paul

           “ Magiging kaibigan niyo ko sa ayaw at sa gusto niyo kasi kung hindi pagigiba ko tong duhat tree na to?” banta nito.

           “ Wellcome sa barakada!!” masayang saad ni Jonas. “ Wag mo to ipapagiba, maawa ka.” ngiti pa nito.

           “ Of Course hindi, dito kayo nagsesex ni Nicko di ba?” nagtawanan naman kami, buset.

           “ Game na. Finally nandito na si Paul.” saad ni Joseph saka kinuha yung Guitara niya. “ Pwesto na Paul, Let’s do the final bow.” ngiti ni Joseph, Pumuwesto naman si Thomas at Chris, ganun din si Paul, nakatayo naman kami sa gilid habang pinagmamasdan sila.

           “This is not the end guys coz this just only the beginning.” Saad ni Chris sa mic nagsimula naman paluin ni paul yung drums niya, Si Joseph and Thomas naman natatawang kinalabit yung guitara nila, This is us, this is our friendship and this is forever.


Kapag kasama ka lubos ang saya tunay na kaibigan
Di kita iiwanan
Kapag kasama ka lungkot limot ko na tunay na kaibigan
Samahang hanggang wakas

Kapag kasama ka lubos ang saya tunay na kaibigan
Di kita iiwanan
Kapag kasama ka lungkot limot ko na tunay na kaibigan
Samahang hanggang wakas



           Kanta ni Chris, napalingon lang ako kay Stephan na may ngiti sa labi.

           “ Congratz nga pala sa inyo ni Thomas.”

           “ Salamat, Sayo din,  Sa inyo ni Tyler.”

           “ Naman, Ang sarap maging masaya noh?”

           “ Sobra.” ngiti ni Stephan habang nakatingin kay Thomas.

           Ako Si Erika De Guzman, Sya Stephan Harris na katabi ko at si Thomas Garcia Martinez na mahal niya, Kaming tatlo na nangangako na mas magiging magaling pa na supporting sa bida sa susunod na story haha Just kidding! Haixt whatever magkakaroon din kami ng sariling story, kulitin niyo yung author please!!! hahaha Sureness mamimiss niyo ko kaya gumawa kayo ng paraan! Hahaha love you guys.



SI CARL


           “ Carl, Ikamusta mo ko sa daddy mo huh.” saad ni Daddy Carlos habang nilalagay yung pagkain sa paper bag. Umupo naman ako sa upuan saka nangalumbaba. “ Why Carl?”

           “ Mejo puyat lang Dad.” hikab ko.

           “ Anong oras ka na ba natulog?”

           “ 4am na po.” nguso ko.

           “ Nagsulat ka ng story?” umiling naman ako. “ Eh bakit puyat ka?”

           “ Uhm may kausap lang po ako sa phone.”

           “ Si Tita May mo? Or lola mo?”

           “ Uhm hindi po, Si Faisal po.” saad ko kumunot naman yung noo nito.

           “ Yung bago niyong classmate?”

           “ Yes dad, wala daw syang friend kaya kinaibigan ko na kawawa naman kasi.” ngiti ko.

           “ Okay.”

           “ Morning guys.” rinig kong saad ni Tito Earl. “ Morning Carl.”

           “ Tito Earl okay lang naman po na wag niyo na ko ihatid, baka malate po kayo sa meeting niyo?”

           “ No, ihahatid ka ng Tito Earl mo.” saad ni daddy Carlos.

           “ Carl, after lunch pa yung meeting ko kaya okay lang, ayaw mo ko kasama huh?”

           “ Tito naman, Di kaya ang astig mo nga kasama eh.”

           “ Hoy Earl tigilan mo yung drifting na yan huh kapag nadisgrasya talaga kayo.”

           “ Astig kaya nun Dad?”

           “ Hindi yun astig Carl.” Simangot nito natawa naman si tito Earl saka yumakap kay Daddy, napangiti naman ako, having two dads? Hindi normal pero sobrang saya.

           Pagkatapos namin magbreakfast ay tumuloy na kami sa kotse ni Tito Earl, Sabi nila na abnormal daw yung pamilya ko, Eh ano naman ang importante nagmamahalan yung parents ko at masaya na ko dun,

          Hininto lang ni tito Earl yung kotse sa tapat ng bilibid prison, lumingon naman ako dito saka nagbigay ng isang matamis na ngiti.

           “ Salamat tito Earl.” ngiti ko.

           “ Hintayin kita dito huh.” ngiti nito.

           “ Tito kaya ko naman umuwi magisa?”

           “ Carl, bilin ng daddy Carlos mo na..”

           “ Opo opo.. Alam ko na po.” putol ko sa sasabihin nito. “ Opo hindi na po ako kokontra.”

           “ Pakisabi sa Daddy mo na next time nalang daw dadalaw si Carlos, End of School year kasi kaya madami syang inaasikaso.

           “ It’s okay tito, sige po una na po ako.” saad ko saka bumaba ng kotse. Nilanghap ko lang yung hangin ng lugar na yun saka napabahing, Grrr.. Punas ko sa ilong ko saka pumasok.

           Nasa waiting area na ko nun ng makita ko si Daddy Raymond, Tumayo naman ako saka sya niyakap ng mahigpit. Two dads? Haha Dalawa daddy ko plus tito Earl haha. Ang gifted ko sa magulang haha.

           “ Daddy.”

           “ Kamusta ka baby Carlos?”

           “ Daddy, 15 na ko kaya di na ko Baby?” Simangot ko natawa naman to.

           “ Baby ka parin sa mga mata ko.”

           “ Ewan ko sayo Dad, Pinagluto ka nga pala ni Daddy Carlos.” ngiti ko saka nilabas yung mga pagkain sa dala kong paper bag.

           “ Wow friend Chicken.” saad nito saka inamoy. “ Kamusta naman sila ni Earl? Baka sinasaktan sya nun huh, gulpihin mo para sakin.”

           “He’s fine dad, Si tito Earl nga naghatid sakin eh.”

           “ Talaga?”

           “ Yes Dad.”

           “ Mabait sya dad at ang astig niya.”

           “ Hayaan mo anak kapag nakalaya na ko dito, papakita ko sayo kung gaano ako kaastig.”

           “ Malapit na ba dad?”

           “ Sekreto.” ngiti nito.

           “ Daddy naman?” nguso ko natawa naman to.

           Hapon yun ng magpasya akong maglakad papunta sa park para kumain ng dirty ice cream. Pagdating ko dun nilanghap ko lang yung hangin, dito nabuo yung story ni Geo, haixt hehe.. Dito sa park na to tumatambay si Blue and Aldred. Memories, napakadami nun dito.

           Napangiti lang ako ng makita si Faisal na naglalakad din pasalubong sakin habang may hawak na ice cream. Ang ganda ng mga mata niya, Deep brown eyes, Yung matang makikita mo sa isang bollywood movie. Nakwento niya sakin na Arabo daw yung tatay niya pero iniwan sila nito nung bata pa sya, Dream niya pumunta sa bansa kung saan lumaki yung tatay niya. U. A. E,

           “ Wazzup.” ngiti niya.

           “ Ito puyat dahil sa pagkukwento sayo.”

           “ I really enjoyed it.”

           “ Really, Well that’s good.”

           “ Uhm, Sinubukan ko hanapin yung mga story mo sa internet pero di ko makita.”

           “ Di mo makikita yun.”

           “ Bakit?” saad niya saka dumila sa ice cream na hawak niya. “ Totoong tao ba sila? I mean yung mga characters sa story mo?”

           “ Yeah totoo sila.”

           “ Talaga? Gusto ko sila makilala?”

           “ Nandito sila eh.” ngiti ko habang nakaturo sa dibdib ko. “ Dito sa puso ko buhay na buhay sila. Alam mo tama ka naman eh, Nung sinulat ko sila hindi ako bumuo ng isang character, kasi gumawa ako ng totoong tao. Me, I Create myself.”

           “ Uhm okay.” ngiti niya.

           “ Narealize ko kasi na every story I create, Creates me.” ngiti ko. “ I write to create myself.”

           “ Alam mo yung story mo, magaganda, full of hopes, siguro yung nagbabasa nung mga kwento binigyan mo sila ng hope that there is a chance, Love? Posible yun. Yun yung mga mesaage ng story mo.” umupo naman ako sa bench, Tinapon naman niya yung apa ng ice cream niya. Nang linguninko sya ngumiti lang sya saka nagkibit ng balikat.

           “ May aaminin ako sayo.” saad ko.

           “ Ako rin eh?” napapakamot niyang saad.

           “ Uhm sino una aamin?”  natatawang saad ko.

           “ Ikaw muna.”

           “ Uhm yung sinusulat ko is Gay stories, Gay romance, Bromance or love between same sex, So meaning sa lahat ng nakwento ko sayo si Erika lang ang babae.” saad ko tumango naman sya saka umiwas ng tingin. “ Any violent reaction?”

           “ Uhm.. Ako naman.”

           “ Uhm ano aaminin mo?”

           “ Nakita na yung mga story mo, And nabasa ko na.” Saad niya, natigilan naman ako. “ Sorry.”

           “ Okay lang, Nabasa mo talaga?”

           “ Yeah, and my suggestion ako.” saad niya nagring naman yung cellphone ko.

           “ Wait sagutin ko lang.” saad ko saka tumalikod at sinagot yung tawag. “ Yes dad pauwi na ko.” saad ko saka binalik sa bulsa ko yung cellphone. “ Wait I have to go, Hinahanap na ko eh.”

           “ Uhm okay.”

           “ Bye.” ngiti ko saka nagsimula maglakad. Nakakailang hakbang na ko nun ng lumingon ako sa kanya, nanatili lang syang nakatayo ngumiti lang ako saka nagwave ng kamay at tinuloy yung paglalakad.

           “ Carl!” sigaw niya. Tumigil naman ako saka humarap sa kanya.

           “ Why?” Sigaw ko din.

           “ Why don’t you create your own story? Our own story?” Ngiti niya natigilan naman ako saka sya pinagmasdan mula sa malayo. Nagsimula naman sya maglakad papalapit sakin.

           “ Ano sabi mo?” Tanong ko ng magtapat kami.

           “ I fell inlove with the person you created, Ikaw.” ngiti niya. Nang mga sandaling yun parang tumigil yung mundo ko habang nakatitig ng deretso sa mga mata niya, parang biglang nawala yung mga tao sa paligid at unti unti akong dinala sa ibang lugar. “ Pwede ba natin simulan yung sarili mong love story?” ngiti niya..



         

           Happy ending? Nope, It’s a happy beginning. Naghahangad tayo ng isang masayang katapusan pero di natin alam na mas masarap matikman ang magandang simula. Siguro dito hihinto yung story ng lahat ng Characters pero sa puso ko, natin, di sila mawawala at patuloy silang mabubuhay sa sarili nating imahinasyon. Habang buhay.

           This is not a fairytale or a love story... Coz this is a story of love where fairytales happen.


BYIEEE!!!!!