Pasensya na po sa matagal na update. Kasalanan ni Glenda! Hahaha.. At hanggang ngayon ay wala pa ring ilaw sa aming barangay.. tsk..tk..
Anyways, maraming salamat po pala sa mga nag-comment sa chapter 20 ng Fated Encounter.. Salamat po sa comment. At sa mga naghihintay nito.. Pasensya na kayo kung natagalan ng sobra.
Sa mga co-RA's ko na sina Kuya Bluerose, Kuya Rye at Jace.. Hello, sa inyo.. lol
Salamat kay kuya Bluerose na palagi kong nakaka-chat sa fb kapag may pagkakataon.. hehe.. thank you sa paniniwala na magaling ako.. You're an absolutely an ego booster.
Kay kuya Rye na lagi akong ini-inspire sa mga comment.. thanks to you..
Kay Jace din, thank you sa pagsagot sa mga katanungan ko noong nag-uumpisa pa lang ako.. haha
Sa mga readers rin na nag-comment (redundant lang.) Salamat sa inyo! Namely, Angel, Bharu, Alfred of T.O, Hardname, Marvs, Migs, CRV.. Pati sa mga readers na tahimik.
Gusto ko rin pong iparating ang aking pasasalamat kay Kuya Ponse at Sir Mike..
By the way, malapit na itong matapos.. 4 chapters to go na lang..
"I'm a dreamer, a thinker of impossible thoughts."
CHAPTER TWENTY-ONE
WALANG
KATAPUSAN ang kasiyahan ni Vin habang magkahawak-kamay
sila ni Joen naglalakad papasok sa malaking bahay ng mga ito. Parehong may
ngiti sa kanilang labi at kahit walang salita na lumalabas mula sa mga bibig
nila ay nagkakaintindihan ang kanilang damdamin.
Kinakabahan
man sa posibleng maging reaksyon ni Tito Ric ay nasasapawan naman iyon ng
kaligayahan. Alam niya rin kasi na hindi siya pababayaan ni Joen. Papasok na
sila sa pintuan ng bahay nito nang makasalubong nila si Nick. Nagtama ang
paningin nila. Slowly, a smile formed in his lips. Kung dati ay babawiin niya
ang kamay mula sa hawak ni Joen, ngayon ay hindi na. Nakapili na siya. Alam
niya na masasaktan si Nick sa nakikita nito pero kailangan na niyang gawin ito.
Dahil
sa likas na maloko si Joen ay itinaas nito ang magkahawak nilang kamay na tila pinagyayabang.
Ngumiti pa ang loko.
"Hello
Nick," bati niya dito.
"Hi,
Vin. Pagkatapos n'yong makausap si tito, pwede ba kitang makausap, kayo palang
dalawa ni Joen."
"Pwedeng-pwede,"
agad niyang sagot.
"Sige,
aalis na `ko," anito saka sila nilampasan.
Sinundan
na lamang nila ito ng tingin. Nagkatinginan sila ni Joen pagkatapos.
"Siguro
alam na ngayon ni Nick kung sino ang pinili mo," ani Joen.
"`Wag
ka ngang mayabang, Joen. `Wag ka ring loko-loko. Alam mo nang nasasaktan ang
pinsan mo tapos ginagatungan mo pa. Malala ka na talaga."
"Ang
hilig mong manermon."
"Mahilig
ka kasing magpasermon. Papansin ka pa."
"Ang
sakit mong magsalita. Pasalamat ka at sanay na `ko sa `yo."
"Hindi
naman masakit `yong sinabi ko, ah? Totoo nga `yon, eh."
"Sa
tingin mo. Ano kaya ang sasabihin sa `tin ni Nick mamaya?" tanong nito.
"Hindi
ko alam. Basta kausapin na lang natin siya."
"Okay,
you're the boss. Sa ngayon ay si daddy muna ang harapin natin. Magpapabili ako
sa kanya ng bahay na matitirhan natin in the future."
"Adik
ka. Magtrabaho ka kaya. `Wag kang ganoon, Joen."
"I'm
just joking, Vin. Tara na nga at kausapin na natin si daddy."
Nadatnan
nila si Tito Ric na nakaupo sa single seater. Nang tingnan sila nito ay gumuhit
ang maluwang na ngiti sa labi nito. Napako ang tingin nito sa magkahawak nilang
kamay ni Joen.
"Dad,
ipapakilala ko ulit sa `yo si Vin. Meet my partner."
Kimi
siyang napangiti sa ginawang pagpapakilala ni Joen sa kanya.
"Lumapit
nga kayong dalawa sa `kin," ani Tito Ric saka tumayo.
Lumapit
sila dito ni Joen. Nang makalapit sila ay mahigpit siyang niyakap nito.
"Welcome
to the family, Vin. Natutuwa ako at nakapili ka na sa kanilang tatlo. And I'm
more glad that officially you will become a part of my family."
Pareho
silang napakunot ng noo ni Joen sa sinabi nito.
"Officially?"
"Ano
po ang ibig n'yong sabihin, tito?"
Sabay na sabi nila ni Joen.
Makahulugan
lang na ngumiti si Tito Ric. Hindi sinagot ang tanong nila saka nagsabi.
"Ipapakasal ko kayong dalawa."
Pareho
silang nagulat ni Joen. Magsasalita sana sila ng unahan sila nito. "`Wag
na kayong kumontra pa na dalawa. Ipapakasal ko kayong dalawa kahit na ano ang
mangyari. Gusto kong maging ka-apelyido kita, Vin. Sa ngayon ay magsaya muna
tayo. Let's enjoy this moment. Natutuwa talaga ako. Sandali lang at aasikasuhin
ko muna ang pagkain natin." Ang sabi nito saka sila iniwanan.
Nang
makaalis ito ay nagtama ang paningin nila ni Joen. Hinawakan nito ang kamay
niya saka siya iginiya paupo. Hindi sa mahabang sofa kundi sa kandungan nito.
Natawa na lang siya.
"Para
ka talagang baliw. Ang lawak ng upuan tapos dito mo ako pauupuin sa kandungan
mo. Ang mga trip mo talagang lalaki ka. Tinatrato mo akong parang tunay na
babae. Hindi ka ba nasasagwaan sa ginagawa natin," pagbibiro niya.
"Hindi.
`Wag ka nang kumontra. Ang hilig mo doon." Niyakap siya nito. "Vin,
payag ka ba sa gusto ni daddy. Gusto mo bang makasal sa `kin?" Seryosong
tanong nito.
"Ewan,"
nakangising sagot niya.
"Wala
kang kwentang kausap. Iba ka rin `pag dinadatnan ng topak mo, no?"
Natawa
siya sa paraan ng pagkakasabi nito niyon.
"Magseryoso
ka nga, Vin," sabi nito, seryoso.
Inalis
niya ang pagkakangiti sa labi niya. Mataman niyang tiningnan ito. Mata sa mata.
"Ikaw?
Ano ba sa tingin mo?"
Ngumiti
si Joen. "Gusto mo."
"Alam
mo na pala, nagtatanong ka pa."
"Gusto
kong marinig mula sa `yo na gusto mong pakasalan ako. Na gusto mo akong
makasama hanggang sa huli. Na wala tayong iwanan kahit na ano ang
mangyari."
"Gusto
kong mangyari ang lahat ng iyon, Joen. Sa ngayon ay hindi muna ako mangangako
sa `yo. Marami ka pang hindi alam sa `kin. Isa pa ay bago pa lang tayo. Kapag
handa na akong sabihin sa `yo ang mga itinatago ko ay saka ako mangangako sa
`yo. Isa lang ang ipapangako ko sa `yo ngayon. Sa `yo lang ako at walang iba kahit
may unawaan lang tayo."
"Marami
ka bang sikreto na tinatago, Vin? Kahit na gaano pa `yan karami ay handa akong
makinig sa `yo. Handa akong tanggapin ka kahit na madilim o ano pa man ang
sikreto na `yan. Tandaan mo na dito lang ako palagi at hindi kita iiwan."
Niyakap
niya ito nang mahigpit. Masayang-masaya siya sa mga narinig.
"I
love you, Joen."
Inilayo
siya nito at pinakatitigan. "Mahal din kita, Vin. Matagal na."
"Alam
ko," aniya. "May sasabihin ako sa `yo, Joen."
"Ano?"
"Narinig
ko ang lahat na sinabi mo kagabi." Nanlaki ang mata nito.
"Paano?"
"Oo,
lasing ako pero kahit na ganoon ay narinig ko ang lahat ng sinabi mo Joen. Lahat
ng mga ginawa at sinabi ko kagabi ay totoo. `Yong nangyari sa CR, sinadya ko
`yon. Hinalikan kita kasi matagal ko nang gusto na gawin `yon. `Yong pagsasabi
sa `yo ng 'I love you' ay sinadya ko rin. Gusto ko kasing marinig mo ang totoo
kahit na lasing ako, saka, sabi nila, ang mga lasing ang isa sa sincere na tao.
Kaya iyon. Masaya ako sa mga narinig ko mula sa `yo. Ang sabi ko ay sasarilinin
ko ang mga iyon pero hindi ko na kaya. Sasabog na kasi ang puso ko kapag hindi
ko pa nasabi sa `yo ang totoo, Joen. I love you. Salamat kasi pinapasaya mo
ako. Sana kapag may nalaman ka mula sa `kin ay hindi tayo magbago sa isa't-isa.
Sana hindi magbago ang pakikitungo mo sa `kin."
"Narinig
mo ang mga sinabi ko sa `yo, Vin. Tutuparin ko ang lahat ng `yon. Walang
magbabago kahit na ano man ang malaman ko mula sa `yo. Either it's good or bad.
Mahal din kita. Mahal na mahal."
Naghalikan sila. Isang halik na mula sa puso.
Iyong puro at inosente. Mahal na mahal niya ang lalaking ito. Hahawakan niya
ang pangako nitong iyon. Alam niya na tutuparin nito iyon. Pinalalim ni Joen
ang halik. Pareho silang napaungol sa ginawa nitong iyon. Pagkatapos ng halik
ay nagyakapan sila.
Lumayo
sila sa isa't-isa nang bumalik si Tito Ric.
"Naistorbo
ko yata kayong dalawa," ang nakangiting sabi nito.
"Hindi
dad,. Tamang-tama ang pagdating mo, dad, tapos na kami mag-usap. And by the
way, dad. Kami na ni Vin officially. Hindi na lang kami MU kundi kami na
talaga."
"Masaya
ako na malaman `yan, Joen. Talagang matutuloy ang kasalan n'yong dalawa. Alam
kong paulit-ulit ko na `tong sasabihin. Masaya ako para sa inyong dalawa.
Masayang-masaya."
INIWANAN
ni
Enrico ang dalawa na kumakain sa dining area nila. Diretso siyang nagtungo sa
kanyang kwarto. Doon ay agad niyang kinuha ang kanyang cellphone para matawagan
ang isang tao na may malaking papel sa pagkatao ni Vin. Ilang sandali lang ang
hinintay niya bago sumagot ang taong tinatawagan niya.
"Sila
nang dalawa!" Ang masaya niyang sabi. "Who would have thought that
the two will reunite and meet again. After twenty years of being seperated they
back to each other again, Lee. Kung hindi man natuloy ang pag-ampon ko noon sa kapatid
mo ngayon ay matutupad na iyon. Sa iba nga lang na paraan. Ipapakasal ko silang
dalawa para maging ka-apelyido ko na siya."
Narinig
niya ang mahinang tikhim ng nasa kabilang linya. "I can feel how excited
you are, Kuya Ric, but do you think I will agree on your plan? Of course not.
Ayoko sa anak mo para sa kapatid ko. Alam mo naman siguro kung ano ang dahilan ng
pagkakawatak ng pamilya ko at pagkamatay ni mama."
Nagulat
siya sa sinabi nito. Damang-dama niya ang pait at galit sa boses ng lalaki sa
kabilang linya. "Of course, alam ko `yon, pero kailangan mo bang idamay
pati si Joen, Lee? Wala siyang kinalaman sa kasalanan na ginawa ng ama mo at
ina niya. Biktima rin ng sirkumstansya ang bata. Alam mo `yon. Pareho kayong
mga biktima. Maging masaya ka na lang para sa kapatid mo, Lee. Mahal niya si
Joen at ganoon din ang anak ko. Mahal nila ang isa't-isa. Hindi ba dapat ibang
bagay ang pinagtutuunan mo ng pansin? Alam mo kung ano ang nangyari kay Vin sa
kamay ng lalaking umampon sa kanya. Hayaan mo na maging masaya ang mga bata sa
piling ng isa't-isa. Alam naman natin na mula pa noon ay para na sila sa isa't-isa
kahit na pareho silang lalaki. Natatandaan mo pa ba na si Vin lang ang
nakakapagtahan kay Joen tuwing umiiyak siya. Nakita mo naman siguro noon ang
iyak niya nang ilayo mo si Vin sa kanya kahit na bata pa lang sila. At ngayon
na tadhana na ang gumawa ng paraan para magkasama sila ay tutulungan ko iyon.
Hindi ako papayag na muli na naman silang magkalayo. Baka hindi na kayanin ng
anak ko."
"I'm
trying to be happy for them, Kuya Ric, but still I can't stop the hate
everytime I saw Joen's face. May pagkakahawig siya sa kanyang ina. Ang babaeng
naging dahilan ng pagkakasira namin. Kung sana ay hindi siya pumatol sa papa ko
sana ay buo pa kami. Hindi sana kami nagkawatak-watak."
'Walang
kasalanan doon si Joen," giit niya. "Kung sana sa akin mo pinaampon
ang mga kapatid mo sana ay magkakasama pa rin kayo."
Narinig
niya ang palatak nito. "You know the reason why I didn't let you to do it,
Kuya Ric."
Natigilan
siya. Bakit ba niya nakalimutan na siya, mali, sila ang dahilan ng mga kapatid
niya kung bakit hindi ito pumayag na ampunin niya si Lei na Vin na ang pangalan
ngayon at ang isa pa na kakambal ni Vin, si Loi. It's just like that history
repeats itself. Noon, nang mga bata pa ang mga ito, ten years old si Arkin, at
isang taon ang kambal ay tumira sa kanya ang mga ito. Marami ang kadahilanan
kung bakit niya pinatira ang mga ito sa bahay niya. Una na doon ay nang makita
niya ang mga ito ay bumangon ang awa sa kanyang puso. The three siblings look
miserable that particular day. Pangalawa, nang hindi niya mapatahan si Joen sa
pag-iyak dahil sa hindi niya alam na kadahilanan, tumahan si Joen nang makita
nito si Vin. Every time na nag-ta-tantrums si Joen ay nagsilbi na pacifier sa
anak niya si Vin. The two became inseperable that day. Ayaw nang lumayo ni Joen
kay Vin. At nang umalis ang mga ito sa bahay nila, sa murang edad ni Joen ay
ito ang pinakanasaktan.
Umalis
si Arkin sa bahay nila kasama ang mga kapatid nito na may sama ang loob sa
kanilang magkakapatid. Nakita kasi nito ang pag-aaway nila na lubhang inaayawan
nito dahil sa trauma na sinapit mula sa mga magulang. Inaamin niya na nag-away
sila at nagtalo dahil walang balak magpakumbaba at hindi pumapayag na ampunin
ng isa ang tatlo. And just like now, ang mag-pi-pinsan ay nag-aaway dahil kay Vin.
"Sana
pala ay hindi ko na lang sinabi sa `yo ang lahat, Kuya Ric."
"Anong
ibig mong sabihin?" takang-tanong niya.
"Hindi
mo dapat nalaman ang totoo. Alam ko na may hint ka na kung sino talaga si Vin
dahil may pagkakahawig kami pero kung hindi ko sa `yo sinabi sana ay hindi tayo
nagtatalo dahil sa mga magulang namin. Inaamin ko na kasalanan ko kaya kami
nagkawatak-watak, dahil sa takot ko na magkagulo kayo ay mas pinili ko ang
umalis. Kung sana ay pumayag ako sana magkakasama pa rin kami at hindi nangyari
kay Vin ang ganoon na bagay."
"Naiintindihan
kita, Arkin," ang sabi niya.
Tama
ito. Nang makita niya si Vin ay sinabi niya dito na may kahawig ito mula sa
nakaraan niya. At ang kahawig nga nito ay si Arkin. Dahil sa kaabalahan niya sa
mga bagay-bagay ay hindi na niya iyon pinagkaabalahan pa at naisip man lang.
Nalaman lang niya ang totoo mula kay Arkin nang sabihin nito iyon sa kanya nang
dumating ito. At nang magbakasyon sila sa probinsya nito, sa pangatlong araw,
ay saka lang nito nalaman mula sa investigator na ang ina ni Joen ang dahilan
kung bakit laging nag-aaway ang mga magulang nito at nauwi sa pagpapakamatay ng
ina ni Arkin. Tumira ang tatlo sa bahay kasama si Joen at ang ina nito. Ang
pakilala ng ama ay ninang nito ang babae at kinakapatid ang batang lalaki.
Ngunit
isang araw ay nangyari ang isang aksidente na ikinasawi ng dalawa. Naiwan ang
apat na bata. Nawala pa ang mga ari-arian ng mga ito dahil sa gahaman na
kapamilya. Dahil sa sampung taong gulang pa lang si Arkin ay hindi nito alam
kung ano ang gagawin. Ang una nitong naging aksyon ay ang pag-iwan kay Joen sa
madilim na eskinita na iyon, kung saan niya nakuha ang bata. Nang tumira at
umalis ang mga ito sa kaniya ay wala na siyang naging balita sa mga ito. Kung
ano ang ginawa nito. At nang bumalik nga ito ay ibang-iba na.
Ang
animosidad na nararamdaman ni Arkin para kay Joen ay nagsimula nang malaman
nito ang totoo.
"Hindi
pa rin kita mapapayagan na ilayo ang kapatid mo sa anak ko. Sila ang para sa
isa't-isa, Arkin."
Bumuntung-hininga
ito sa kabilang linya. "I don't have any plan of doing that thing, Kuya
Ric. Kahit na ayoko kay Joen para kay Vin ay wala naman akong magagawa. Nakikita
ko na masaya si Joen at ang kapatid ko. Alam ko kung gaano kamahal ni Joen si
Vin, kuya. Hindi rin ako magiging kontrabida sa istorya nilang dalawa dahil
nagawa ko na iyon noon. I'm just here to support. Tama ka, walang kinalaman si
Joen sa nagawang kasalanan ng ina niya at ng ama namin. Kahit na may
nararamdaman akong galit tuwing nakikita ko si Joen ay hindi ko pipigilan ang
pagmamahalan nila. HIndi ako ang tipong ganoon. Hindi ko kayang makita na
masasaktan ang kapatid ko dahil sa pagtutol ko sa kanila."
Sa
mga narinig niya ay gumaan ang kalooban niya. "Natutuwa ako na marinig
`yan mula sa `yo. Akala ko ay tututol ka sa kanilang dalawa."
"Hindi
ko gagawin `yon. Mas pinagtutuunan ko ng pansin ang ginawa ng kinikilalang tatay
niya. Nagkamali ako na ibinigay ko sa kanila ang kapatid ko."
Ramdam
niya ang galit nang sabihin nito iyon.
Pagkatapos
niyang makausap si Arkin ay lumabas siya ng kanyang kwarto at pinuntahan ang
iniwan niya sa dining area. Nag-uumapaw ang kasiyahan sa dibdib niya habang pinagmamasdan
ang dalawa. Kung hindi man natuloy noon ang pag-ampon niya kay Vin ngayon ay matutupad na iyon. Magiging ka-apelyido na
niya ito sa pamamagitan ni Joen.
Dahil
sa koneksyon at pera niya ay na-proseso niya ang pagpapalit ng pangalan ni Joen
noon. Nalaman niya mula kay Arkin na ang totoong pangalan ng batang inampon
niya at pinalitan ng pangalan ay Christian Alfonso. Ang totoo naman na pangalan
ni Vin ay Lei Angeles.
Nakuha
niya ang atensyon ng mga ito. Parehong bumaling sa kanya ang dalawa.
"Nandyan
ka na pala, dad. Bakit ang tagal mo?"
"May
kinausap lang ako," ang nakangiting sagot niya.
Nginitian
niya si Vin saka lumapit sa mga ito. Umupo siya sa upuan na nasa kabisera.
"Kailan
n'yo balak na magpakasal?" Ang tanong niya na naging sanhi para mabilaukan
si Vin. Napangiti naman ang anak niya at agad na binigyan ng isang basong tubig
ang partner nito.
"Ikaw
`pa, kailan mo balak na ipakasal kami?"
"Kapag
handa na kayo. Sa lalong madaling panahon at kapag na-proseso na ang dapat
i-proseso."
"Tito,
masyado naman po kayong nagmamadali. Alam ko po na pwede nang ipakasal ang may
kaparehong kasarian sa ibang bansa pero bago pa lang po kami ni Joen. May mga
bagay po na dapat niyang malaman muna sa `kin bago mangyari ang gusto
niyo." Ang sabi ni Vin.
"I
know that, Vin. Kahit ano pa `yan na dapat na malaman ni Joen, masama o mabuti
man, I'm assuring you that Joen won't leave your side."
"I
second the motion, `pa. Tama po kayo. Hindi ko po iiwan si Vin kahit na ano pa
ang malaman ko. Takot ko lang na malayo siya sa `kin." Ang sabi ni Joen
saka hinalikan si Vin sa pisngi.
Masaya
siya sa nakikita.
WALANG
pagsisidlan
ang kasiyahan na nararamdaman ni Vin sa piling ng lalaking mahal niya, sa piling
ni Joen. Hindi mawala-wala ang ngiti sa kanyang labi habang. Ilang araw na ang
nakakalipas mula nang aminin nila sa isa't-isa ang nararamdaman at hanggang
ngayon ay matindi pa rin sa kanya ang epekto niyon. Wala siyang pinagsisisihan
sa pag-amin niya kay Joen dahil nagbunga iyon ng maganda. His days with him was
filled with so much joy and love. Nangangarap siya na sana ang kaligayahan na
iyon ay tumagal. Kahit na ano ang pagsubok sa kanilang dalawa ay makayanan
nila. Lalo na sa parte niya. Sa kanilang dalawa ni Joen ay siya ang mas may
problema. Marami siyang agam-agam kahit na malakas ang paniniwala niya sa mga
salitang binitawan ni Joen sa kanya.
Pinagmasdan
niya ang mukha ng lalaking mahal niya na abala sa bagay na tinitingnan nito.
Kasalukuyan silang nasa loob ng isang mall. Pumasok siya sa restaurant ngunit
kalahating araw lang dahil niyaya siya nito at dito nga sila sa mall napadpad.
Bumaling
ito sa kanya saka ngumiti. "Vin, tulungan mo `ko dito. Alam kong mahal mo
`ko pero `wag mo kong masyadong tingnan baka matunaw ako niyan."
Napangiti
siya sa biro nito. Lumapit siya dito. Tinampal niya ito sa pisngi. "`Wag
kang mayabang. Parang ikaw, hindi mo rin ito ginagawa. Mas malala ka pa nga sa
akin, eh."
"Mas
malala pa daw ako? Pareho lang naman tayo." Ngumisi ito. "Pareho
tayong in-love na in-love sa isa't-sa. I love you, Vin."
A
wide smile formed in his lips. May kalakasan ang pagkakasabi nito sa tatlong
salita. Kinikilig siya nang sobra. Pinapakita lang kasi ni Joen kung gaano siya
nito kamahal. Hindi ito natatakot na sabihin ang nararamdaman para sa kanya
kahit na nasa pampubliko silang lugar. Kahit na alam nito na marami ang
magtataas ng kilay kapag narinig ng ibang tao ang sinasabi nito sa kanya.
"I
love you din." Ang sabi niya.
"Ano
ba ang pwede nating ipadala kay Lola Fe, Vin?" Maya-maya ay usisa nito.
"Malapit na siyang bumiyahe pauwi sa probinsya."
Speaking
of pag-uwi sa probinsya. Sa isang araw nga ay uuwi na ang lola niya. Maiiwan
siyang mag-isa ngunit hindi rin iyon magtatagal dahil mga ilang araw ay ang mga
kapatid at magulang niya ang luluwas para sa pag-aaral ng kanyang kapatid. Ang
pag-iisip ng napipintong pagluwas at pagdating ng ama niya ay nagbibigay sa
kanya ng sobrang takot. Ang balak niya nga ay tumira sa bahay nina Joen kapag
dumating ang mga ito. hindi niya kaya na muling makasama ang ama. Natatakot
siya na baka maulit ang ginawa nito sa kanya na hindi naman dapat.
"Uy,
Vin, natahimik ka na," untag sa kanya ni Joen.
"Joen,
kapag dumating sina papa, sa inyo ako titira, ah."
Kumunot
ang noo nito. "Bakit?"
"Hindi
ba dapat masaya ka dahil makikita mo ulit ang pamilya mo. Bakit ikaw hindi,
Vin?"
Hindi
niya pinansin ang tanong nito. "Pwede ba Joen?"
"Pwede
naman. Pwedeng-pwede. Gusto ko malaman kung ano ba ang problema mo sa ama mo,
Vin. Gusto ko rin siyang makilala."
Nag-iwas
siya ng tingin. "Darating din tayo doon. Darating ang panahon na masasabi
ko sa `yo ang pinagkakaganito ko, Joen. Hindi pa kasi ako handa. Sasabihin ko
ulit ito sa `yo. Sana kapag may nalaman ka tungkol sa akin ay hindi ka magbago."
"Vin
naman. Ilang ulit ko ba sasabihin sa `yo na hindi ako magbabago. Walang
magbabago sa pagtingin ko sa `yo kahit na ano man ang malaman ko tungkol sa
`yo. Mas lalo pa nga kitang mamahalin dahil doon."
"Salamat,
Joen."
"Wala
ba akong kiss?" Pilyong tanong nito.
"Sa
bahay na lang."
Lumuwang
ang pagkakangiti nito. "Tara, uwi na tayo."
"Loko-loko
ka talaga. Tara na nga at maghanap na tayo ng pwedeng dalhin ni Lola Fe,"
yaya niya dito.
"Bukas
na lang kaya tayo mamili. Mas mahalaga ang kiss na ibibigay mo."
Napailing
na lang siya. Nagulat siya nang hilahin siya nito sa pinakamalapit na comfort room.
Eksaktong walang masyadong tao doon. Hinintay ni Joen na lumabas ang mga
gumamit saka siya hinila papasok sa isang cubicle. Isinara nito iyon pagkatapos
ay hinalikan siya sa kanyang labi na buong-puso naman niya na tinugon.
NAKATANGGAP
ng
isang mensahe sa kanyang cellphone mula kay Nick si Vin. Nang mabasa niya ang text
message na iyon ay saka lang niya naalala na kakausapin pala sila nitong dalawa
ni Joen. Dapat ay n'ung isang araw pa sila nito kakausapin pagkatapos nilang
pumunta sa bahay ni Joen at makausap si Tito Ric. Sa sobrang kaligayahan at
kasiyahan na nararamdaman niya ay nakalimutan niya iyon. Isa pa ay tanging si
Joen at ang napipintong pag-alis ng Lola Fe niya. At pagdating ng magulang at
mga kapatid niya ang umo-okupa sa isip niya.
Sinagot
niya ang text message. Pagkatapos ay naghanda siya ng pwedeng maisuot sa
pagkikita nila ni Nick. Tatawagan niya sana si Joen ngunit nagbago ang pasya
niya. Gusto niyang makausap nang mag-isa si Nick. Sa halip na tawagan si Joen
ay nag-text na lang siya dito. Nagpaalam na magkikita sila ni Nick.
Nang
makapagbihis ay nagpaalam siya kay Lola Fe na abala sa ginagawa nito. Agad
siyang lumabas ng bahay nila pagkatapos. Naglakad lang siya patungo sa sakayan
ng jeep. Eksakto naman may paparating na jeep nang makita niya si Charles. May
sukbit itong malaking backpack. Iyong bag na katulad ng sa mga mountaineer. Imbes
na sumakay sa jeep ay hinintay niya si Charles na makalapit sa kanya. Binigyan
niya ito ng isang malawak na ngiti na ginantihan naman nito.
"Saan
ka pupunta?" Usisa niya.
"Magbabakasyon.
Uuwi sa probinsya."
"`Di
ba may trabaho ka? Paano `yon?'
"Wala
na, Vin, tapos na ang kontrata ko sa kanila."
"Ah
ganoon ba."
"Oo.
Kaya babalik na muna ako sa probinsya. Gusto mong sumama sa `kin?"
"Baliw.
May trabaho ako saka hindi ako sasama sa `yo."
Sumimangot
ito. "Sabay na nga tayong sumakay ng jeep. Saan ka ba pupunta?"
"Kakausapin
ko si Nick," maiksi niyang sagot.
"Ah,"
anito saka pinara ang paparating na jeep. Nang huminto iyon ay siya ang una
nitong pinasakay. Magkatabi silang naupo. Habang nakasakay sa jeep ay kahit ano
na lang ang pinagkwentuhan nila.
"Mag-iingat
ka Charles. Or better yet ay sila ang mag-ingat sa `yo," pagbibiro niya
nang malapit na siyang bumaba.
"Baliw
ka. Nahawa ka na ng boyfriend mo o better yet ay ikaw ang nakahawa,"
panggagaya nito sa kanya.
"Kanino
mo nalaman na boyfriend ko na si Joen?"
"Sa
pinsan ko, saka isang beses ay nakita ko kayong magkasama ni Joen. HHWW pa
kayo."
Natawa
na lang siya. "Ganoon talaga. Ang sweet namin, no?"
Sumimangot
ito. "Oo, ang sweet niyo, sa sobrang ka-sweet-an ay nilalanggam na."
"Sige
na, Charles. Bababa na ako. Mag-iingat ka, ah."
"I
will. Sige. Bye Vin. See you someday."
Nginitian
niya ito saka siya bumaba ng jeep.
Nang
makababa siya ay agad siyang pumasok sa loob ng mall. Kinuha niya ang cellphone
na nasa bulsa niya para ma-text si Nick. Dahil sa kaabalahan niya sa pagpindot
sa cellphone niya ay hindi niya nakita na may kasalubong siya. Nabangga niya
ang taong iyon. Nagtaas siya nang paningin para humingi ng paumanhin ngunit
tila nalunok niya ang kanyang dila nang makita kung sino ang taong nasa harapan
niya. Ang lalaking naging bahagi ng nakaraan niya at naging sandalan niya nang mga panahon na
lugmok na lugmok siya dahil sa nangyari sa kanya.
Nginitian
siya nito. "Long time no see, Lei," anito.
"Kuya
Lee," ang sabi niya saka ito niyakap nang mahigpit.
Natutuwa
siya na pagkatapos ng maraming taon na lumipas ay muli niyang nakita ang
totoong kapatid. Tinotoo nito ang sinabi nito sa sulat kahit na umabot iyon ng
mahabang panahon. Limang taon na ang nakakalipas mula nang malaman niya ang
totoo niyang pagkasino dahil sa nangyari sa kanya. Sa mga panahon na lugmok
siya ay saka niya nakilala si Lee Angeles. Huli na nang sabihin nito sa kanya
ang totoong relasyon nito sa kanya. Nalaman niya mula dito na kapatid niya ito
sa pamamagitan ng sulat nito, pagkatapos niyang mabasa iyon ay saka ito nawala.
Dahil
sa kalungkutan na nadarama niya noon ay lahat ng problema niya ay sinabi niya
dito pati ang masamang bagay na ginawa sa kanya ng ama niya.
"Kuya,
na-miss kita. Bakit ngayon ka lang nagpakita sa akin?" Malungkot niyang
tanong. Hindi rin niya napigilan ang pagtulo ng luha niya.
"Na-miss
din kita, bunso," ang malambing na sabi nito. May namumuo na ring luha sa
sulok ng mata nito na mabilis naman nitong pinunas.
"Akala
ko hindi mo na ako babalikan, kuya."
"Hindi
pwedeng hindi kita balikan, Lei. Alam mo naman ang dahilan ng pagkawala ko ng
limang taon."
Alam
niya ang dahilan nito dahil nakasaad iyon sa sulat na iniwanan nito. Kinuha
kasi ito ng mag-asawang nag-ampon dito. Nakalimutan na niya ang pangalan nito ngayon
ngunit hanggang ngayon ay ginagamit pa rin nito ang totoong apelyido.
"Hindi
ako nagpapakita sa `yo pero may nagbabantay naman sa `yo, eh. `Yong nangyari sa
`yo noon, makakaganti rin tayo. Bakit ba kasi ayaw mong umalis sa kanila?
Sabihin mo na rin ang totoo na alam mo na ang lahat."
Noon
pa ay pinipilit na siya nitong sabihin ang ginawa sa kanya ng ama sa kinikilala
niyang ina ngunit hindi niya ginawa dahil sa takot na nararamdaman niya. Noon
ay pinilit rin siya ng totoong kapatid na sumama dito at iwanan ang
kinikilalang pamilya ngunit hindi rin niya ginawa. Kung tutuusin ay kaya na
siyang buhayin ng kapatid niya sa mga panahong iyon. Bukod kasi sa pera at
ari-arian na namana nito mula sa mga nag-ampon dito ay may sarili itong
trabaho. At the age of twenty six during that time, his brother was already
successful. Siya lang naman ang tumanggi dahil ayaw niyang lumayo sa lola at mama
niya. Ang attachment niya sa lola at mama niya ay sobrang lalim at hindi
basta-basta mababali kahit na nagsusumigaw ang katotohanan ng sakit, pagkamuhi
at pait para sa kinalakihan niyang ama. Kahit na kasi ano man ang negatibong
bagay na nararamdaman niya para sa ama ay nasasapawan iyon ng sobrang
pagmamahal para sa dalawang babae na naging magandang bahagi ng pagkasino niya.
Siyempre,
nang malaman niya ang totoo sa pagkasino niya ay marami siyang naging
katanungan. Bumangon rin ang galit sa kanyang dibdib. Ngunit ng mabasa niya ang
sulat na iniwan sa kanya ng kuya niya kung saan nakapaloob ang totoo niyang
pagkatao ay naunawaan niya ang lahat. Iminulat niya ang isipan at inunawa ang
mga bagay na dapat unawain.
Nasabi
niya sa sarili na simple na magulo lang ang buhay niya nang mga panahon na
hindi niya masyadong naiisip ang tungkol sa totoo niyang pagkatao. Kabaliktaran
pala iyon dahil ang buhay niya ay maraming spices na naghalo-halo at nagbigay
ng kulay na karamihan ay itim.
Ngayon
na nakita na niya ang totoong kapatid ay sobra siyang natutuwa. Pakiramdam niya
ay buo na siya ulit. At lalong nabuo siya dahil sa pagdating ni Joen sa buhay
niya. May isa na lang na kulang at iyon ay ang kakambal niya na si Loi.
"Hindi
pa rin ako sasama sa `yo, kuya. Alam mo naman ang dahilan ko, hindi ba?"
Tumango
ito. "Alam ko na hindi mo `yon gagawin. Kahit na masakit sa `yo ang
nangyari ay hindi mo naman kayang iwanan ang mama at lola mo lalo na ang mga
kapatid mo." Nakakaunawang sabi nito. "Kaya nga sabi ko sa `yo ay
nagkasya na lang ako na pabantayan ka."
"Pabantayan?
Kanino?"
"`Wag
tayong mag-usap dito. Let's find a place where we can talk."
Nauwi
sila sa isang restaurant. Um-order muna sila bago nila ipinagpatuloy ang
pag-uusap. Nang makapag-order na ay saka siya nag-usisa.
"Kanino
mo ako pinapabantayan, kuya?"
"Sa
lalaking nagpapunta sa `yo dito."
Nanlaki
ang mata niya sa sinabi nito. Sunod doon ay hindi pagkapaniwala. Si Nick. Alam
nito ang totoo sa kanyang pagkatao. Speaking of Nick, nakita niya ito at
papalapit sa pwesto nilang magkapatid. Kinuha nito ang isang upuan at inilagay
sa pwesto nila at doon umupo.
"A-alam
ni Nick--" Bumaling siya kay Nick. "Alam mo ang totoo kong pagkasino?"
Tumango
ito. "Matagal ko nang alam ang totoo sa `yo. Pero n'ung isang araw ko lang
nalaman na kapatid mo si Arkin. Natatandaan mo pa ba `yong araw na nagtanong ako
tungkol sa alam mo na."
Alam
niya iyon. Malinaw pa niyang natatandaan. "Kaya pala nag-usisa ka ng
ganoon na bagay dahil alam mo na ang totoo sa `kin."
"Yeah.
Kaya nga nagsisisi ako sa tanong ko kasi alam mo na pala ang totoo."
Natatawang saad nito.
Bumaling
siya sa kapatid. "Bakit mo sinabi sa kanya? Bakit siya, kuya?"
Ngumiti
ang kuya niya. "Dahil gusto ko siya para sa `yo." Diretsahang sabi
nito.
"May
boyfriend na ako, kuya." Ang nahihiyang niyang sabi. He apologetically
looked to Nick.
"Don't
worry, Vin, tanggap ko na na mahal mo si Joen. Na sawi ako sa `yo. Kukunin ko
na `tong pagkakataon na ito para humingi ng sorry sa `yo. I was selfish, I'm
sorry for being one, Vin. Masyado akong nag-focus sa nararamdaman ko at hindi
ko man lang inisip na mas nasasaktan ka. I'm sorry. I'm happy for you, too.
Okay na sa akin ang maging kaibigan mo. Kapag sinaktan ka ni Joen, lumapit ka
lang sa akin at aawayin ko siya."
He
smiled. "Salamat, Nick. Gusto rin kitang maging kaibigan pero alam ko na
matagal bago magagamot ang sugat sa puso mo. Okay lang sa `kin, mauunawaan ko
kung lalayo ka."
Ngumiti
lang ito. "Magpapaalam na ako. Moment n'yo `tong magkapatid."
Tumayo
ito. Tumayo din siya saka ito niyakap nang mahigpit. "Thank you,
Nick."
"Walang
anuman. Sayang lang at gusto ako ng kapatid mo para sa `yo pero iba ang mahal
mo," pagbibiro nito.
"Makakahanap
ka rin ng iba. Magtiwala ka lang."
"Sana
huwag magtagal," anito saka umalis.
"Kuya,
ipapakilala ko sa `yo si Joen."
"You
don't need to, Lei. Kilala ko na si Joen."
Nagulat
siya. "Paano?" Maya-maya ay natigilan siya. "Ikaw ba ang Arkin
na sinasabi ni Joen?"
Tumango
ito. "Ako nga. Alam mo bang anak siya ng babaeng sumira sa pamilya
natin."
"Hindi."
Bigla siyang kinabahan. "Kuya, tututol ka ba sa `min dahil doon?"
"Ikaw?
Gusto mo bang tutulan ko ang relasyon niyo? Hindi ka ba magagalit sa kanya
dahil anak siya ng babaeng sumira sa pamilya natin?"
"Hindi.
Mahal ko si Joen. Hindi ako lalayo sa kanya dahil doon. Isa pa ay wala naman
siyang kinalaman sa ginawa ng mama niya. Pareho kaming walang muwang nang
mangyari ang mga iyon. `Wag kang kontrabida sa amin, kuya. Hindi bagay sa
kagwapuhan mo."
Ngumiti
ito. "Hindi ako magiging kontrabida, Lei. Tadhana na ang gumawa ng bagay
para muli kayong magkita at magkasama."
"Anong
ibig n'yong sabihin?"
"You
and Joen were inseperable since you were kids. Tumira sa atin si Joen noon
kasama ang mama niya. Noon pa man ay lagi na kayong magkadikit sa isa't-isa.
Lagi ngang naiitsapwera si Loi dahil hindi n'yo pinapansin na dalawa. Kapag
magksama kayo, sa mura niyong edad ay parang may sarili kayong mundo. At nang
dumating anag araw na magkalayo kayo dahil sa kagagawan ko ay nakita ko kung
paano umiyak ang dalawang taon na batang si Joen. Nang tumira tayo kina Kuya
Ric ay ikaw ang nagsilbing pacifier niya tuwing nag-ta-tantrums siya. Noon pa
ay kayo na talaga ang para sa isa't-isa. Bonus na lang at naging alanganin ka."
Shock
siya sa mga narinig. Hindi siya makapaniwala. Kaya pala ganoon na lang siya
ka-komportable sa piling ni Joen. Kaya pala ganoon na lang niya nadadama ang
koneksyon nilang dalawa. Na kahit na nag-umpisa sila sa hindi magandang
pangyayari ay nauwi silang nagmamahalan.
Hindi
siya naniniwala sa tadhana at sa isipin na may nakalaan sa kanya dahil nga sa
alanganin nga siya. Alam niya na malabong mangyari iyon. Ngunit sa mga narinig
niya ay lumakas ang paniniwala niya doon. Siya at si Joen ay nakatadhana sa
isa't-isa.
"Wala
na pala kaming problema," aniya. "Kami na talaga ni Joen. Siyanga
pala, kuya. Ano ang totoong pangalan ni Joen?"
"Christian
Alfonso."
"Ang
pangit. Mas maganda ang Johanson Enrique. Bagay sa kagwapuhan niya."
Napailing
na lang ang kapatid niya.
"I'm
happy for you, Vin. Sabi sa `kin ni Kuya Ric ay ipapakasal niya kayo. Okay lang
sa akin `yon. Susuportahan ko siya sa bagay na gusto niyang mangyari sa inyo. Tuwang-tuwa
`yon ngayon kasi matagal na niyang gustong ampunin ang isa sa atin, kaso ay
hindi ako pumayag dahil nag-away silang magkakapatid. Just like what happened
now sa magpi-pinsan. Nag-away sila dahil sa `yo."
Napangiwi
siya. "History just repeat itself."
"Indeed."
Sang-ayon nito.
Dumating
ang order nila. Sa mga sumunod na sandali ay binuhos nila ang atensyon sa
isa't-isa. They patched things between them. Walang pagsisidlan ang kasiyahan
niya. Excited na siya na sabihin kay Joen ang totoo maliban sa sikreto niyang
madilim.
KANINA
pa
naaasar si Joen. Kanina pa niya kasi tinatawagan at tini-text si Vin ngunit
wala itong reply sa kanya. Maliban sa pagkainis na nararamdaman niya ay
nag-aalala rin siya. Bukod pa doon ay nagseselos rin siya. The heck! Ang kasama
ni vin ay si Nick. Ang pinsan niya na malaki ang pagkakagusto at ilang beses na
niyang nakasuntukan dahil kay Vin. May tiwala siya kay Vin pero kay Nick ay
kaunti lang. Gusto na niyang sundan at hanapin si Vin sa lahat ng mall sa
siyudad ngunit alam niya na magmumukha lang siyang tanga kung gagawin niya
iyon.
Sinubukan
niyang tawagan ulit ang cellphone ni Vin ngunit katulad ng dati ay walang
tugon. Masyado siguro itong nag-e-enjoy na kasama si Nick kaya ganoon.
Bumuntung-hininga
siya.
Dapat
ay igapos na niya si Vin sa tabi niya. O hindi kaya ay bigyan niya ito ng
kuwintas na may nakasulat na 'Only for Joen'. Pero siyempre ay hindi naman niya
pwedeng gawin iyon dahil tao si Vin at hindi bagay na pwedeng ganunin.
He
just composed a message for him.
Nagtatampo na ako sa `yo. Kasama
mo lang si Nick ay nakalimutan mo na ako :((
Ang
text niya na may paawa effect.
Narinig
niya ang katok sa pintuan ng kanyang kwarto kasunod ang boses ni Aling Mercy.
"Bakit
po?" Ang sigaw niya. HIndi na siya nag-abalang buksan ang pintuan. Nanatili
siyang nakaupo sa kama niya.
"Pinapatawag
po kayo ng daddy n'yo, sir."
"Sabihin
mo na susunod na lang po ako." Ang sagot niya.
Tumayo
siya at lumabas ng kwarto niya para puntahan ang daddy niya. Hindi niya
naitanong kay Aling Mercy kung saan ang daddy niya pero alam niya na nasa
library ito kapag gusto nito siyang kausapin.
Nagtungo
siya doon. Nakita niya ang daddy niya na nakaupo. Pinaupo siya nito sa sofa.
Padabog niyang sinunod ito.
"Bakit
ka nagdadabog?" Untag nito sa kanya.
"Wala
lang," ang balewalang sagot niya.
"Mukhang
alam ko na ang dahilan," anito, saka ngumiti.
"Bad
trip kasi, eh. Hindi pa nagte-text sa akin si Vin porke't kasama niya si Nick.
Nakakapagselos."
Tumawa
ito. "Para kang bata, Joen. Umayos ka nga. I'm assuring you. Hindi kasama
ni Vin si Nick."
Napatingin
siya dito. "Anong ibig n'yo pong sabihin?"
"Kasama
ni Vin ang kapatid niya."
Naguluhan
siya sa sinabi nito. "Paanong kasama ni Vin ang kapatid niya? Hindi pa
lumuluwas ang ama at kapatid niya."
"I
mean `yong totoo niyang kapatid."
Nagulat
siya sa sinabi nito. "Anong ibig n'yong sabihin?" Naguguluhan siya.
"Dad, alam n'yo na ampon si Vin? Na hindi siya totoong anak ng kinikilala
niyang pamilya?"
Nakita
niya ang pagkagulat sa mukha nito sa sinabi niya. "Alam mo na ang totoo?
SIno ang nagsabi sa `yo?"
"Hindi
na po importante kung sino ang nagsabi sa `kin. Kayo, paano n'yo nalaman?"
"Sa
totoo niyang kapatid. Kay Arkin."
Hindi
siya makapaniwala sa mga narinig. Kapatid ni Vin si Arkin. Kaya pala may
pagkakahawig ang dalawa dahil magkapatid ang mga ito.
"Iyon
po ba ang dahilan kaya ipinatawag niyo ako?"
"HIndi
iyon," anito. "Pinatawag kita para sabihin sa `yo ang totoo sa
pagkasino mo."
Bigla
siyang natahimik. "Dad, sinabi ko na po sa inyo na hindi na mahalaga sa akin
na malaman kung sino ang totoo kong magulang. Ang mahalaga na po sa `kin ay
`yong ngayon."
'Alam
ko pero gusto ko pa rin na malaman mo ang totoo. Karapatan mo na malaman ang
pagkasino mo."
"Kayo
po ang bahala. Ano po ba ang dapat kong malaman? Kailan n'yo pa nalaman ang
totoo?"
"Marami
kang dapat malaman tungkol sa nakaraan. Kung bakit ka napunta sa `kin. Well,
alam ko naman na nasabi ko na iyon sa `yo. Ang hindi mo pa alam ay ang past mo
at ni Vin."
"Paano
nasama si Vin sa nakaraan ko, daddy?"
"Dahil
ang pamilya niya ang una mong nakasama."
"Paano?"
"Makinig
ka. Ang totoo mong ina ang dahilan ng pagkakawatak-watak ng pamilya nila, Joen.
Pumatol ang ina mo sa ama nina Vin. Dahil doon kaya namatay ang ina nina Vin.
Nabuntis ang ina mo ng isang turista. Nagsama sila, nagbunga ang pagmamahalan
nila at ikaw nga ang naging bunga niyon kaso ay nawala na lang na parang bula
ang totoo mong ama at kayong dalawa ng ina mo ang naiwan. Then, your mother
meet Vin's father in a bar. Waitress ang trabaho ng ina mo at nagkagustuhan
sila doon. Natuklasan iyon ng ina ni Vin at dahil sa nalaman niya kaya siya
namatay. Vin's mother killed her self because of that."
"Anong
gusto niyong sabihin, dad? Bakit n'yo ba sinasabi sa `kin ang mga `yan? I'm not
interested. It's okay with me, though. At least ay nalaman ko na kung hindi mo
ako inampon ay bastardo pala ako. Walang kikilalaning ama. Hindi ko alam kung
mag-re-reflect ba ang sinasabi ng mga matatanda na nasasalamin ang ugali ng
bata sa turo ng magulang o kaya ay i-reciprocate natin. Kung alam na ni Vin ang
totoo sa pagkatao namin, hindi ibig sabihin niyon ay iiwan niya ako. Kilala ko
si Vin, hindi niya gagawin `yon. Hindi siya makitid mag-isip."
Umiling
ito. "Nakakasigurado ka ba sa mga sinasabi mo?"
"Opo.
Katulad nga nang sinabi ko ay kilala ko siya. Given what just you said to me
only clarify one thing, kami talaga ni Vin ang para sa isa't-isa. We meant for
each other and destiny did his thing. Muli kaming nagkita kahit na hindi naging
maganda ang una naming pagkikita. I'm happy and I'm not scared because he will not
leave me."
"Sinasabi
ko sa `yo ang mga bagay na ito para malaman mo. By the way, Joen, ang totoo
mong pangalan ay Christian Alfonso."
"May
pangalan na ako at iyon ay ang binigay n'yo, dad. Wala nang iba pa. Sige po, aalis
na ako. Kailangan ko pang i-text at kausapin si Vin."
"`Wag
kang masyadong halata, Joen," anito.
Lumabas
na siya ng library room. Eksaktong pagpasok niya sa kwarto niya ay bumuhos ang
luha niya. Ang sabi niya ay walang kaso sa kanya ang mga nalaman. Wala siyang
pakialam ngunit hindi niya mapigilan ang malungkot sa mga nalaman.
Nakakalungkot na malaman na mula sa kanyang pinagmulan ay walang-wala siya. His
mother was a home wrecker. Nasira nito ang pamilya ni Vin dahil pumatol ito sa
ama ng lalaking mahal niya. But who is he to judge about his mother doing? Wala
siyang alam at hindi niya alam kung bakit nito nagawa iyon.
Yes,
he's confident that Vin won't leave him because of that, but still he will be
shy facing him because of his biological mother's did.
Nagtatampo
na ako sa `yo. Kasama mo lang si Nick ay nakalimutan mo na ako :((
Napangiti
si Vin nang mabasa niya ang mensahe na mula kay Joen. Talagang sa huli ay may
sad face pa ito na inilagay. Kanina pa niya gusto itong i-text at sagutin ang
tawag nito kaso ay hindi niya magawa dahil kinuha ng kuya niya ang celphone
niya. Ibinigay lang nito iyon sa kanya dahil kanina pa iyon tumutunog mula sa
bulsa nito. Siguro ay narindi ito sa sunod-sunod na tunog niyon.
"Bawal
mo siyang i-text," paalala nito nang aktong mag-te-text siya. Nasa likuran
niya ito kaya kita nito ang ginagawa niya.
Napasimangot
siya. "Bakit ganoon? Na-mi-miss ko na siya, kuya. Kahit ba naman text
hindi pwede, kanina pa kaya tayo magkasama."
Sumimangot
ito. "Selfish ako, Lei. Gusto kong sa akin lang ang atensyon mo ngayon na
magkasama tayo. Matagal na naman tayong magkikita. After this, maghahanda na
ako para bumalik sa Canada. May aasikasuhin ako doon."
"Okay,
sige, naiintindihan ko. Magkikita pa naman tayo ulit, ah. Ang selfish mo lang
talaga."
"Let's
stop this talking. Ang pag-usapan natin ay `yong tungkol sa ginawa sa `yo ng ama-amahan
mo. Ano bang plano mo sa kanya? Now that we have money we can--"
"Wala
akong balak, kuya. Bahala na kung ano ang mangyari sa kanya. Basta huwag lang
iyon mauulit. Hindi ko na kakayanin. Isa pa, alam mo naman kung bakit ayokong
gantihan siya. Masasaktan ang mga kapatid ko."
"Ano
pa nga ba, Vin? Basta kapag naulit iyon ay ako na ang gagawa ng aksyon. Hindi
mo na ako mapipigilan."
"Ikaw
ang bahala."
Tiningnan
nito ang suot na relong pambisig. "Kailangan na nating umalis. Saan ba
kita ihahatid? Sa bahay niyo o sa bahay ni Joen?"
"Sa
bahay ni Joen. Nagtatampo na iyon sa `kin."
"Hayaan
mo siya," sabi nito.
Sabay
silang nagtungo sa kotse nito na nakaparada sa parking lot ng mall. Hinatid rin
siya nito sa bahay nina Joen.
Pababa
na siya ng sasakyan nang pigilan siya ng kapatid.
Bumaling
siya dito. "Bakit, kuya?"
May
kinuha ito sa bulsa nito. Pera iyon at ibinigay sa kanya.
"Para
saan `to?"
"Panggastos
mo. Gusto ko na makabawi sa `yo at kay Loi. AKo ang dahilan ng pagkakalayo
natin. Gusto kong bumawi sa simpleng paraan na alam ko, Lei." Ang sabi
nito.
"Hindi
mo na kailangan na bumawi sa akin kuya. Sapat na kasama na kita ulit."
Tumango
lang ito. "Salamat," anito saka siya niyakap.
Bumaba
na siya. Hindi na ito bumaba ng sasakyan nito dahil may gagawin pa ito. Hinatid
na lang siya nito ng tingin.
Pagkapasok
niya sa malaking bahay nina Joen ay dumiretso siya agad sa kwarto nito. Walang
babala na basta na lang niya binuksan ang pintuan at tumambad sa kanya si Joen,
half naked ito. Tanging nakatapis na puting tuwalya lang ang nakatabing sa
maselang bahagi ng pagkatao nito. Nasa akto pa lang ito ng pagsusuot ng brief
nito. Para siyang natulos sa kinatatayuan niya. Hindi siya makagalaw habang
nakatingin dito. Bahagya ring nagulat si Joen ngunit agad din itong nakabawi.
Imbes na magbihis na ito ay hindi nito itinuloy. Humarap ito sa kanya.
Napalunok siya nang tumambad sa kanya ang ipinagmamalaki nito na katawan na
talagang maipagmamalaki. Bigla siyang nakadama ng init sa kanyang katawan.
"Ma-magbihis
ka na," ang utos niya dito. Talagang nag-stammer pa siya. Syet na malagkit! Palagi na lang siyang
nakokompromiso sa lalaking ito. Mas malala ngayon ang ginagawa nito sa kanya.
Ngumisi
si Joen. "Ayoko nga. Kwarto `ko `to kaya ako ang masusunod." Niyakap
siya nito at hinalikan sa labi. "Na-miss kita," ang sabi nito.
"Please
Joen. Parang awa mo na magbihis ka. Nade-demonyo ang utak ko sa `yo. Hindi ko
nakakaya ang nakikita ko. `Wag mo `kong gawing makasalanan."
Malakas
itong tumawa. "Pwede kang gumawa ng kasalanan basta ako ang kasama mo. I'm
always willing just for you," anito saka lumayo sa kanya.
Nakahinga
lang siya nang maluwang nang magsuot na ito ng brief . Ngunit ang lalaki ay
iyon lang ang isinuot saka tinanggal ang tuwalya. Napailing na lang siya saka lumapit
dito. Tinampal niya ito sa pisngi. "Ang sama mo. Lagi mo na lang akong
tino-torture. Alam mo naman na ang lakas ng epekto mo sa akin tapos magbu-burles
ka pa."
"Ikaw
naman ang may kasalanan. Basta ka na lang pumapasok dito. Saka bagay lang iyon
sa `yo, hindi ka man lang nag-reply. Hindi mo man lang sinagot ang tawag
ko."
"Kasama
ko ang isa sa mahalagang tao sa buhay ko."
"Si
Arkin." Ang sabi nito na may katiyakan.
"Paano
mo nalaman?" Takang-tanong niya.
"Kay
dad. Alam ko na ang totoo sa pagkatao mo Vin. Kapatid mo si Arkin at may past
tayong dalawa. Akalain mo iyon. Simula pala umpisa ay tayo na. Ang kaso ay
nahihiya ako sa `yo dahil ang biological mother ko ang dahilan ng pagkasira ng
pamilya mo."
Hinawakan
niya ang magkabila nitong pisngi. Tinitigan niya ito, mata sa mata. "Wala
kang dapat ikahiya, Joen. Wala kang kinalaman, tayo, sa mga ginawang kamalian
ng mga magulang natin. Biktima lang tayo dito. Takot ko lang kung lalayo ako sa
`yo dahil lang doon. Kanino mo pala nalaman ang totoo sa akin?"
"Kay
Lola Fe," ang nagdadalawang isip pa na sagot nito. Nagulat siya. "Ang
sabi niya sa akin ay huwag ko daw sabihin sa `yo kaso alam mo na rin pala.
Kanino mo pala nalaman na ampon ka lang?"
Nag-iwas
siya ng tingin. "Bakit sinabi sa `yo ni lola?" Pag-iiba niya sa
usapan.
"Dahil
magaan ang loob niya sa akin. Gusto niya rin na protektahan kita at gagawin ko
`yon. Takot ko lang na mawala ka sa akin." Tinitigan siya nito. "Alam
mo na pala ang totoo. Bakit hindi ka nagtatanong?"
"Dahil
ayoko. Sapat na sa `kin na malaman ko ang totoo. Hindi ko na kailangan pang
magtanong dahil alam ko na ang totoo. Nakita mo naman siguro kung paano ako
itrato ni Lola Fe, para na niya akong totoong apo."
"Ang
understanding mo, Vin. Kaya mahal kita, eh." Hinila siya nito paupo .
Napaupo siya sa tabi nito. Niyakap siya nito. "We're really destined to
each other, Vin. This may crazy to look like because we were both male, but I
don't care. Ang tadhana na ang tumulong sa atin para magtagpo ulit tayo. Hindi
nga lang naging maganda ang una nating pagkikita pero tayo na at iyon ang mahalaga.
Kaya pala sobrang gaan ng pakiramdam ko sa `yo."
"Kaya
pala komportable tayo sa isa't-isa kahit na bangayan tayo nang bangayan. Ako
dama ko na agad ang koneksyon ko sa `yo Joen, simula pa n'ung umpisa."
"I
have a confession to make, Vin."
Kumunot
ang noo niya saka lumayo dito. "Confession? Ano?"
"N'ung
unang gabi na magkasama tayo ay doon nangyari ang una kong paghalik sa `yo
habang tulog ka, dito sa kwarto na ito." Nanlaki ang mata niya sa narinig.
Nagpatuloy ito. "That night, I also felt the connection that you feel.
That night also, the night, that I fell for you because of that kiss."
"Ano?
So ibig mong sabihin ay matagal mo na akong gusto?"
Tumango
ito. "Nakakahiya nga dahil ang kapal ng mukha ko na sabihin sa harapan mo
na para lang ako sa babae pero ako pa ang unang nagkagusto sa `yo. I just
swallowed what I've said to you."
Tumawa
siya. Malakas na tawa na dahil sa sobrang kagalakan. "I love you,
Joen." Ang tanging nasabi niya nang mapansin ang pagkakasimangot nito.
"Mahal
din kita. Magtabi tayo. Dito ka na matulog, ah. Na-miss kita nang sobra."
"Dito
talaga ako matutulog," aniya saka pumunta sa banyo.
"Vin,"
tawag ni Joen sa kanya.
"Bakit?"
sagot niya saka lumabas ulit ng banyo.
"I
think you should tell to them that you know the truth, Vin. Nangangamba din
kasi si Lola Fe sa `yo, eh. Ang sabi pa niya sa akin ay pagkatapos mo daw nang
high school ay bigla kang nag-iba. Naging tahimik ka daw. Ang nalaman mo ba ang
dahilan ng pagka-ka-ganoon mo?" Seryosong sabi nito.
Natahimik
siya. Kinalma niya muna ang sarili bago siya sumagot.
"It
will take time, Joen. Pahiram ako ng damit, ah."
"`Wag
ka nang magsuot ng damit, Vin. We can be naked all night. Iyon kung alam mo ang
ibig kong sabihin."
"Alam
ko pero pasensya ka dahil ayoko pa."
"As
I think," tila talunan na sabi nito.
"Darating
din tayo sa ganoon na bagay, Joen," aniya saka lumapit dito.
"Pasensya ka na sa `kin kung hindi kita mapagbibigyan sa ganoon na bagay
sa ngayon."
"Hindi
mo kailangang humingi ng pasensya. I understand. Mahal kita dahil mahal kita at
hindi dahil sa ibang bagay, Vin."
"Maunawain
ka din pala kahit na may pagka-adik ka." Pagbibiro niya.
"Kaya
nga bagay na bagay tayo. We complimented each other very well because of our
attitude."
"Oo
na po," sabi niya.
Bumalik
siya sa banyo para maghilamos. Pagkatapos ay nagtungo siya sa damit na susuotin
niya na inihanda ni Joen para sa kanya. Ang dati niyang damit na isinuot iyon
n'ung gabi na una silang nagkita.
Hinubad
niya ang suot na damit pati ang kanyang pantalon. Medyo nahihiya pa rin siya sa
paghuhubad sa harapan ni Joen pero kinakaya naman niya. Dahil nga sa nahihiya
pa siya ay hindi na naman niya maayos ang pagbu-butones ng pajama top.
Lumapit
sa kanya si Joen. Ito na ang nagpatuloy ng ginagawa niya. Nakangiting tiningnan
lang niya ito. Ang gwapo na, maalalahanin pa. Kung may mga bad traits man ito
ay nasasapawan iyon ng mga mabubuting bagay na pinapakita nito sa kanya. Hindi
siya magsasawang mahalin ito. Hinding-hindi na siya muling lalayo dito. Masaya
siya sa piling ni Joen. Kasiyahan na walang kapantay. Alam niya na bago pa lang
sila pero alam din niya, malakas ang paniniwala niya na malalampasan nila ang
mga pagsubok na darating pa sa buhay nila bilang magkarelasyon.
Isang
sekreto na niya ang nalaman nito. Natutuwa siya sa naging resulta niyon dahil
nalaman niya na simula pa noon ay magkasama na sila. It's like that their love
story just continue now they were old. Isa pang sekreto ang malalaman nito sa kanya.
Isang sekreto na madilim at hindi naman dapat nangyari sa kanya. Sana ay katulad
ng reaksyon nito ang maging pagtanggap din nito. Ngunit malakas ang paniniwala
niya na maiintindihan siya nito. Naniniwala siya kay Joen na hindi siya nito
iiwan. Kung kailan niya masasabi ang madilim na nakaraan na iyon ay hindi niya
alam. Basta ang alam niya ay masasabi niya iyon dito.
Nang
matapos si Joen sa ginagawa ay niyakap niya ito at hinalikan sa labi nang buong
puso naman nitong ginantihan. Tinapos niya ang halik. Isang masayang ngiti ang
gumuhit sa kanyang labi habang magkahinang ang kanilang mata.
"Hindi
ako magsasawang mahalin ka."
"Ako
rin, Vin. I love you."
Ang galing naman....to be continued ang connection. Thanks for the long update.
ReplyDeleteButi na nga lang po, sir Alfred at long na ito.. Nakabawi rin ako sa matagal kong pagkawala.
DeleteSalamat po sa komento!!
Sa uulitin ulit!! Thank you talaga!
Sa wakas may update na! Sabi na nga ba may dahilan kung bakit ang tagal niyo nawala. Woah! Kaya pala ma malalim na connection na sila dati pa. I think yung ama-amahan na lang ni Vin ang kontrabida sa kanila. Author namiss ko yung story niyo sobra. WELCOME BACK!
ReplyDeleteAngel,
DeleteOpo! May dahilan ako at si Glenda iyon! Hahaha..
Sad to say, hindi ang ama-amahan ni Vin ang magiging problema sa love story nilang dalawa.
Maglalagay ako ng bagong character pero wala-wala nang elaboration tsoo..tsoo about him.
Sana ma-justify ko ang parang kabuteng pagsulpot ng kontrabidang iyon!
Salamat sa komento pala!
PS: na-miss ko rin ang comment mo. Isa ka sa inaabangan ko na laging nag-ko-comment eh. Thank
Sweet nmn
ReplyDeleteSalamat kuya Anon sa comment po..
DeleteSa susunod po pakilala ka..:)
Para mabati kita!
paulit-ulit nalang sinasabi yung madilim na nangyari kay vin, siguro madilim din nung panahon na yon nung nangyari kay vin ang di nya inaasahan. Ginapang sya siguro ng ama-amahan nya sa dilim. Kapatid din kaya ni vin si charles at mack?
ReplyDeletebharu
Ginapang? Hahaha.. In some way.. siguro..
DeletePero mas malala pa yata doon..
Hindi ko na masyadong bibigyan ng diin yon..
Salamat sa comment, Bharu!
Hindi na niya kaano-ano iyon..
DeleteSpeaking of the two, they will have their ow story too. Kung sino ang mga ka-pair. Haha.. wushu!
Sir thanks s update ulit. Sinisubaybayan ko to. Pero wala po ch.20?
ReplyDeleteMay chapter 20 na po.. hindi n'yo ba nakita? Matagal ko na yong nai-post.. matagal ngang nasundan ng chapter 21 dahil kay Glenda..
DeleteSalamat sa pagsubaybay, kuya anon!
Asan po ang chapter 20?
ReplyDeleteMatagal na pong naka-post ang chapter 20 nito..
DeleteHindi ba nag-a-appear? Paano nangyari? Sa table of contents baka nandoon na po.
Salamat sa pagbabasa kuya anon
akin na lang yong 2 magpinsan na di pinili ni vin.lol
ReplyDeletePasensya kuya Anon, may nagmamay-ari na po sa kanila.
DeleteMr. V hndi ko mabasa bsa ung ep.21 kc wla ung 20 huhu panu yan pa update pls tnx
ReplyDeleteJaperski
May Chapter 20 na po nito.. hindi n'yo po ba nakita? Anyare?
DeleteSa table of contents doon na siya.. promise.
Wla po hndi nag aapear sa table of content huhuhu
DeleteI'm sorry Japs Lane.. tsunga lang ang peg ko.. hahaha.. wala nga talaga. Ngayon ko lang napansin. Pasensya na. Hindi ko yata nalagyan ng label sa kakamdali dati.. pasensya na talaga.
DeleteWew done reading 20 & 21 tnx for the update Mr. V, i like the twists their identity hehe ^_^ still hope for the new update i`m a fast reader thats why
ReplyDeleteOh by the way Mr. V u can call me japs
Dios mabalos manoy! I sana makauli ako sa bicol taning mka istorya ka
Kuya japs! Hahah.. na-excite akong bigla sa pgbi-bicol mo!
DeleteSadin ka po sa Bicol? Sa Albay ka po ba? Kung sa Albay? Anong town? Hahaha..
Pa-add ako sa fb!! Pwede?
BTW, `wag na pong Mr. V,, bata pa ako.. nonoy pa nga tawag sa kin ng mga gurang.. hahaha..