FB:iheytmahex632@gmail.com
Twitter:@roviyuno
Author:Rovi Yuno / Unbroken
Blog: http://strangersandunbrokenangels.blogspot.com/
Twitter:@roviyuno
Author:Rovi Yuno / Unbroken
Blog: http://strangersandunbrokenangels.blogspot.com/
Salamat sa mga nagcomment :)
Parang biglang nawala sa sarili si FR
sa nangyari. Hindi nya maalis sa isip yung tagpong iyon. Iba yung
dating sa kanya ng ginawa ni Daniel.
Bakit nya hinawakan yung kamay ko? Bakit ganoon? Bakit parang ewan? Bakit?
Bakit nya hinawakan yung kamay ko? Bakit ganoon? Bakit parang ewan? Bakit?
Binukas ni Daniel
ang pinto sa likod at sumakay si FR. Wala pang ilang segundo, mabilis
ng pinaharurot ni Daniel ang sasakyan. Tahimik sila. Parang walang
gustong magsalita.
Daniel felt
different after having FR's hands locked in his. Hindi nya alam kung
bakit nya ginawa yun at hindi din nya alam kung bakit nagawa nya ang
mga nagawa nya. Hindi nya alam kung naiilang ba sya or what. Hindi
nya masabi kung ano ba talaga yung meaning nung ginawa nyang iyon.
Bakit naging ganun? Sino ba sya?
Bakit parang iba ang trato ko sa kanya?
Daniel thought
Tahimik. No one
wants to speak. They felt na mas kailangan muna nilang manahimik.
Both of them are confused. Both of them do not know what happened.
Daniel sighed.
“FR.
I'm sorry.”
Daniel sounded so
sincere. FR felt guilty dahil sa pagiinarte nya kanina. He must admit
that he was touched with the gesture and the deed, pero hindi nya
alam kung bakit nga nya nagawa iyon.
“So-sorry
din.” FR said
“FR,
sorry for shouting.”
“Sorry
din sa pagkuha ng ID mo.”
Daniel looked at
the front mirror and saw FR's face. Napabuntong-hininga sya nang
makitang malungkot si FR. Hindi nya alam kung bakit, but he felt a
stab in his heart.
“Oh.
Sorry na FR. Wag ka ng malungkot oh.”
“I'm
okay Daniel. Sorry din.”
“Will
you please smile for me FR?” malambing na sabi ni Daniel
Hindi alam ni FR
pero napangiti nalang sya after hearing that from Daniel. Nakita ni
Daniel ang ngipin ni FR. Malaki ang 2 front teeth nya pero
pantay-pantay pa rin ito, walang nakausli, walang sungki. Napuna rin
nya ang magandang linyang gumuhit when FR smiled.
“May
nakapagsabi sayo na maganda ka ngumiti FR?”
FR just looked at
front mirror. Their eyes met.
“Tigilan
mo nga ako Daniel. Kung anu-anong pambobola na yan.”
“Nagsasabi
lang ako ng totoo.”
FR felt himself
blushing but he tried to hide it from Daniel.
“So
ano FR? Bati na tayo? Please?”
“Oo
na po.”
Daniel felt very
happy. Sobrang iba ng feeling na bati na sila ni FR. Hindi nya alam
pero masayang-masaya sya after hearing na okay na sila at pareho na
silang nakangiti.
“FR,where
do you want to go?”
Napatingin si FR sa
kanyang relo.
“Da-daniel.
Sorry. Anong oras na, baka hinahanap na ako nung amo ng nanay ko.”
“Huh?”
Eh wala pa nga tayong isang oras magkasama eh.” angal ni Daniel
Wala pang isang oras pero nalilito
na ako sayo. FR thought
“Next
time nalang siguro.” sagot ni FR
“Ganito
nalang. Kakausapin ko nalang tapos ako ang maghahatid sayo pauwi?”
Sana naman pumayag, gusto pa kitang
makasama ng matagal. Daniel
thought
“Ha?
Naku. Hindi pwede. May trabaho din ako mamayang gabi sa Lounge eh.”
“Ha?
Trabaho? Akala ko nagaaral ka?”
“Working
student po.”
Natahimik si
Daniel. He started having an idea on what kind of person FR is.
“I
see. Mind me asking, saan ka nagaaral?” tanong nito
“Sa
Manila ako nagaaral. Sa isang State University. Di ko kasi afford
magprivate.”
“There's
nothing wrong with that. PUP?”
Napaangat ng ulo si
FR.
“How
did you know?” nagtatakang tanong nito
“A
wild guess.” sabi ni Daniel sabay tawa
Napatawa nalang din
si FR.
“Yep.
PUP student ako. I wonder how did you know. Wala naman akong ID.”
“Nothing.
I've got friends from that University too. Mukha ka namang matalino,
tapos state university pa. Mahirap makapasok sa ganon. So PUP nga.”
paliwanag ni Daniel
“Hmmm.
Yep.”
“And
yung sa lounge? Anong work mo don? Mind me asking.”
“Ahh
don ba? Kumakanta ako don. Commonly American Standards.”
“I
see. Impressive. Mapuntahan ka nga minsan.”
“Wag
na. Cheap yung lugar. Di mo din magugustuhan.”
“Anong
akala mo sakin sobrang yaman? Di no. Simple lang ako.”
FR was amazed on
how Daniel carries himself. Mukha itong mayaman pero napakasimple.
Walang kaere-ere sa katawan. Pero kahit ganun pa man, nahihiya syang
pumunta ito sa lounge. Hindi naman dahil sa ayaw nya, pero nahihiya
syang makita sya nitong kumakanta.”
“Uyyy.
Basta ha? Puntahan kita sa Lounge minsan. Saang lugar yun?”
“Ha?
Wag na. Parang ewan to.”
“Saan
nga FR?”
“Basta. Sasabihin ko sayo soon.”
“Hmmm.
Okay.”
Daniel turned left
at mabilis na pinaandar ang sasakyan pabalik sa hotel na kanilang
pinanggalingan. Wala pang 10 minutes ay nandun na silang dalawa.
Nakita ni FR ang dala nilang sasakyan sa parking. Wala pa din ang amo
ng kanyang nanay.
Bumaba si FR sa
kotse. Sumunod si Daniel.
“Ayan
oh. Wala pang tao eh. Dapat pala kumain muna tayo FR.”
“Hayaan
mo na. Kesa naman hanapin pa ako nun paglabas nila ng hotel.”
Tahimik. They both
don't know what to say. Sumusulyap-sulyap lang sila sa isa't-isa na
parang mga gago. May mga gusto silang sabihin pero di nila alam kung
ano yun.
“FR.”
“Po?”
“Wala
lang.” nahihiyang sabi ni Daniel
“Ano
nga yun?”
“Ka-kasi,
ano. Uhmmm.”
Natutuwa si FR sa
gestures ni Daniel. Hawak ito ng hawak sa ilong, naisip ni FR na
ganun sya magrelease kapag kinakabahan. Cute na cute pa rin kahit
nangangatal magsalita.
“Kasi
po ano?”
“Yung
number mo.”
Pagkasabi nito ay
biglang namula si Daniel. Nanlaki ang mata ni FR.
“Anong
yung number ko Daniel?” nagtatakang tanong ni FR
Daniel blushed. He
wants to get FR's number. For some unexplainable reason, he wants to
keep him and know him better.
“Pu-pwede
ko bang makuha yung number mo?” nangangatal na sabi ni Daniel
“Ahhh
yun ba? Sure sure.” FR exclaimed.
Kinuha ni Daniel
ang number ni FR. Kahit na nalilito si FR sa mga pinaggagawa ni
Daniel, masaya pa rin syang nakita nya ito dito accidentally. They
gave warm smiles to each other.
“Salamat
FR.”
“You're
welcome.”
Nakita na ni FR na
papalabas ang amo ng kanyang nanay. Marahil ay tapos na ang
convention. Nagkukulay orange na rin ang langit, malapit ng sumapit
ang gabi. Napatingin sila ni Daniel sa napakagandang paglubog ng
araw. Ito ang unang takipsilim na pinagsaluhan nila. Bakas ang ngiti
sa kanilang mga labi. Ito ang simula ng kanilang pagkakaibigan.
“FR
tara na! Pasensya na at ginabi tayo. Aabot ka pa ba sa lounge?”
sigaw ng amo ng kanyang nanay mula sa malayo
Nabigla si FR at
agad na dumistansya kay Daniel.
“Naku
oo nga po tito. Sana po umabot pa po ako. Mabilis ka namang
magmaneho.”
“Oo.
Sige hijo. Sakay na.”
Naunang sumakay ang
amo ng kanyang nanay sa kotse. Umupo ito sa driver's seat. Pinaandar
na nito ang makina. Nakatitig lang si Daniel sa galaw nila FR.
Tumingin si FR dito.
“Ingat
ka.”
“Salamat
FR. Kayo din. Ingat kayo.” pabulong na sabi nito.
Sumakay na si FR sa
loob ng kotse. Umandar ito. Nakita nyang parang batang kumakaway si
Daniel mula sa malayo. Sya ay napangiti.
I T U T U L O Y . .
.
ang iksi na naman, hehe! kakabitin lang. kinilig po ako kahit papano. salamat po sa update. sana nxt chapter mahaba na kwento. salamat.
ReplyDeletebharu
ganda... ngayon ko lng naunawaan ang simula ng unbroken galing nyo po author... thnx po
ReplyDelete