Ang Lalaki Sa Burol

By: Mikejuha

email: getmybox@hotmail.com

fb: getmybox@yahoo.com

-----------------

Matagal ko nang napansin ang lalaking iyon sa burol. Marahil ay may mahigit isang taon ko na siyang napapansin doon. Ang pagkakaalam ko, isa siyang security guard na naka-assign sa isang malaking bodega ng mga kopra at abaca. Ang bodega na iyon ay pagmamay-ari ng isa sa pinakamayamang negosyante sa aming lugar. Nasa tuktok ng burol ang bodegang binabantayan niya. Sa sa dulo noon ang kalsada at sa gilid ay ang gulod.

Sa ibaba ng gulod na iyon ay ang parte ng ilog kung saan ang mga tao sa aming baranggay ay naglalaba o di kaya ay naliligo. Maganda kasi ang lugar. Kapag umaga ay natatakpan ng gulod ang sikat ng araw at sa tanghali ay may lilim ang malalaking kahoy na nasa gilid ng ilog. May isang bahagi din ng ilog kung saan hinarangan ng mga bato ang daloy ng tubig upang lumalim ang gilid na bahaging iyon na parang isang catch basin ng tubig. At mainit-init ang tubig sa parteng iyon dahil may hot spring sa mismong lugar. Kung kaya sinadya talaga nila ang paggawa ng catch basin. May ginawa rin silang parang diving spot na purong bato. Napakaganda ng lugar. Napaka presko ng tubig. Kapag ang trip mo ay mainit-init na tubig doon ka maliligo. Ngunit kung gusto mo naman ng sobrang lamig, sa mismong sentro ng daluyan ng tubig-ilog ka maliligo.

Doon ko nakita ang lalaking iyon. Kapag naglalaba kami o naliligo sa ilog, kadalasan ay nandoon siya, naglalakad sa gilid ng railing ng compound sa labas lang ng bodega. Minsan naman ay sasampa siya sa railing at panoorin ang mga naglalaba o naliligo. At ang isang hindi ko malilimutang eksena sa kanya ay noong isang beses na naligo ako kasama ang mga kaibigan. Nadayo ang tingin ko sa kinaroroonan niya. Nakatutok din pala ang tingin niya sa kinaroroonan ko. Tiningnan ko ang aking likuran. Baka kasi hindi ako ang tinitingnan niya; baka may kasama akong nasa aking likuran o di kaya ay may ibang bagay na tinitingnan siya na nakaharang ako. Ngunit wala naman. Kaya ako talaga ang kanyang tinitingnan. At dahil doon, bigla akong na-conscious sa aking galaw. Umupo na lang ako sa gilid ng ilog, paminsan-minsang tinitingnan din siya.

Doon ko na siya napansing maigi. Kahit nasa malayo siya, pansin ko ang kapogian niya. Siguro ay nasa 19 o 20 ang edad niya. Matangkad, matikas, maputi, makinis ang mukha. At sa uniporme niyang puti ang pang-itaas at kulay dark blue na pantalon, parang lalo pa itong nagpatingkad sa kanyang appeal at porma. At lalo pang naturete ang utak ko noong nginitian niya ako. Nahuli kasi niya akong palihim na tumitingin sa kanya at iyon... ngumiti siya. Ewan kung para saan iyong ngiti niyang iyon.  

Ah grabe. Parang hindi ako makahinga. Pero may kumontra din naman sa aking utak at nagsabing baka hindi naman ako ang nginitian niya; na baka may nakita lamang siyang nakakatawang eksena sa ilog at napangiti siya na hindi naman sinadyang ako talaga ang pakay niyang ngitian.

Pero... wala akong paki. Basta ngumiti siyang nakatingin sa akin, kung kaya ay para sa akin ang ngiting iyon. Inangkin ko na talaga. Hanggang sa pag-uwi ko ng bahay, hanggang sa pagtulog ko, mukha niya ang aking nakikita. Kinikilig ako kapag naalala ko ang eksenang iyon.

Labing-apat na taong gulang pa lamang ako noon. At sa panahong iyon, naramdaman ko na sa sariling may kakaiba sa aking pagkatao. Mas naaattract ako sa lalaki kaysa sa babae, nagkakaroon ako ng crush sa lalaki, at nag-iinit ang aking katawan kapag nakakakita ako ng isang lalaking nakahubad o naka-brief lang. Nagkakaron din naman ako ng crush sa babae, naaadmire ko kapag may magandang mukha at katawan ang isang babae ngunit mas matindi ang atraksyon ko sa lalaki. Kapag nakakakita ako ng guwapo, para akong kinikilig.

At ang lalaking iyon sa burol ang isa sa mga taong nagpapakilig sa akin.

Syempre, pinipigilan ko ang aking sarili. Hindi ko pa naman kasi tanggap sa sarili na isa akong bakla. May mga nabasa kasi akong payo para sa mga batang kagaya kong nalilito sa kanilang pagkatao o orientation. Ang sabi ay normal lang daw sa ganitong edad na nakakaranas ng atraksyon sa kapwa lalaki. Kapag hindi pa nawala ito hanggang sa edad 23 o 25, saka na raw maaaring ma-prove na bakla nga ang isang lalaki.

May isa ngang nagpatotoong noong siya raw ay nasa edad 15, kapag nakita raw niya ang kanyang iniidolong guro, tinitigan ito kapag nag-uusap silang dalawa sa loob ng silid-aralan, nag-iinit raw ang kanyng katawan. Tinitigasan siya. Ngunit noong nasa 22 na siya at nagka-girlfriend, doon niya napagtanto na lalaki pala talaga siya dahil mahal na mahal daw niya ang gf niya. Pinakasalan niya ito at nagkaanak sila ng 4 at hanggang sa panahong iyon, mahal na mahal pa rin niya ang kanyang asawa.

Siguro ay mayroon din talagang ganoong klaseng kalagayan. Kaya hindi ako nagworry na bakla nga ako kasi wala pa naman ako sae dad na nasabi bagamat hindi ko rin nako-control ang sarili kapag may nakikita akong guwapo at nagkakaroon ako ng atraksyon dito.

Sa edad kong iyon ay wala pa naman akong seryoso rin talagang masasabing crush. I mean, maraming mga guwapo at magagandang estudyante sa aking pinapasukang public high school ngunit pag-aaral lang talaga ang laman ng aking utak. Isa kasi akong honor student kung kaya gusto kong i-maintain ito. At isa pa, hindi ako iyong tipong barkadista, o isa sa mga estudyanteng pagkatapos ng klase ay kung saan-saan nagpupunta, naglalakwatsa, nag-iinum, gumigimik. Ako, kapag galing sa eskuwela, deretso na ng bahay, kung hindi man ay sa library muna nagbabasa o nag-aaral.

Ngunit may isang bagay akong sobrang ikinahiya sa lalaking iyon sa burol.

Maaga akong umuwi galing sa eskuwelahan noon, mga alas tres lang sa hapon. Dahil sa init at alikabok sa sa school, naisipan kong maligo sa ilog. Sa edad kong iyon kasi, bako ko pa lang natutunan ang pagpaparaos. Parang na adik ako nito na araw-araw ay dalawang beses kong ginawa ito, kung minsan ay mahigit pa. Nakatihaya ako noon sa ibabaw ng divig board at ewan kung ano ang pumasok sa aking utak at bigla kong inilabas ang aking ari sa aking brief at nilaro ko ang aking sarili. Malapit na akong labasan noon noong bigla namang napadayo ang tingin ko sa may bodega at kitang-kita ng aking dalawang mga mata ang guwardiya na nakatingin sa aking ginawa!

Sa tindi ng aking pagkagulat at hiya, dali-dali akong tumalon sa tubig. Grabe. Di ko maisalarawan ang matinding hiya. Pakiwari ko ay naglupasay siya sa katatawa sa akin. Halos hindi na nga lang ako tataas sana sa ibabaw ng tubig eh. Parang gusto ko na lang ilublub ang sarili ko sa ilalim ng ilog, itatali ang aking katawan sa malaking bato doon hanggang sa tuluyan na akong maging sirena. Kung ibang tao lang sana ang sarili ko, nasigawan ko na ito ng, “O yan, gago! Tanga! Sige... jakol ka pa!” Grabe talaga...

Noong hindi na ako nakatiis, umahon na rin ako. Ang sakit ng akin gbaga huh! Lalo na ang aking puson. Sinilip ko muna ng lihim kung nandoon pa ba siya. Ngunit mabuti na lang at nawala na. Kung kaya ay dali-dali akong umahon sa tubig, nagbihis at umuwi. Sa bahay ko na itinuloy ang pagpaparaos.

Pagkatapos noon, may ilang linggo ring hindi muna ako nagpunta ng ilog. Natakot akong makitang muli ang lalaking iyon sa burol. Nabalot ng hiya ang aking isip.

Isang araw na Sabado, naisipan kong maligo uli sa ilog. Parang naka-recover na ako sa hiya. Alas 5 ng hapon na iyon. Wala lang, gusto ko lang maligo, mabisita ang lugar at lumangoy. Naisip kong baka nalimutan na ng guwardiya ang ginawa ko, o ang pagmumukha ko.  Baka rin naman ay wala na siya roon, lumipat na ng ibang assignment.

Naghubad na ako ng damit; brief lang ang natira sa aking katawan. Sa ibabaw ng diving spot na bato handa na sana akong tumalon noong bigla ko namang napansin ang isang taong naliligo ng tahimik lamang sa isang gilid ng catch basin. Tiningnan ko kung sino ito.

“Ang lalaki sa burol!” ang sigaw ng isip ko.

Ramdam ko ang biglang pagkalampag ng aking dibdib sa pagkakita sa kanya. Para bang may naghilahan sa aking isip kung tutuloy pa ba ako sa pag-dive o magsuot muli ng damit at lihim na aalis na lang. Biglang nanumbalik sa utak ko ang eksena kung saan ako nagparaos na mismong bato kung saan ako nakatungtong at nakita niya. Grabe talaga ang pagkalampag ng aking dibdib mga ateng. At bagamat crush ko siya, tila nawala na sa isip ko ang excitement na makita siya roon... Ang nasa isip ko lang ay ang ginawa ko na nasilip niya.

Ngunit dahil nakahubad na nga ako at siguro rin, pride na rin na kunyari hindi ako affected o na kung kausapin niya ako tungkol doon, idi-deny ko rin naman talagang may ginawa ako. “Hindi naman ata niya namukhaan kung sino iyon ah!” ang sigaw ng utak ko, bagamat sa totoo lang, mistula akong magko-collapse na sa hiya. Bakit naman kasi iyang bagay na iyan na public knowledge namang ginawa ng halos lahat ng tao sa mundo, ay ikinahihiya pa? Ewan ko ba... siguro ay bahagi na ito ng ating psyche, dahil iyan ang ating kinamumulatan na kapag tungkol sa sex, nakakahiya.

Anyway, ang final na desisyon ng aking utak ay “not guilty” kung kaya itinuloy ko na lang ang pagtalon. At imbes na dive ang aking gagawin sana, tila nawalan ako ng lakas at nahiyang gawin iyon. Tumalon na lang ako sa tubig na nakatayo.

“Splashhhh!” at may dialogue pa talaga ang tubig.

At noong nasa tubig na ako, lumangoy ako na parang wala lang, patungo sa isang gilid malayo sa kanya at doon tumalikod ay kunyaring kinuskos ko ang aking buhok at pagkatapos ay humanap ng bato upang ihilod sa aking balat.

Tahimik lang akong ginawa ko ang paghilod. Halos hindi ko na siya tiningnan sa sobrang hiya. Syempre, sa nangyari at dagdagan pa sa aking naramdaman kaba at kilig, para akong isang yelo na unti-unting nalulusaw.

Maya-maya, hindi rin ako nakatiis, lihim ko siyang tiningnan. Nagsasabon na pala siya at bagamat ang ang tubig ay hanggang sa kanyang beywang, kitang-kita ko ang balahibo sa kanyang matitipunong dibdib. Maputi an gkanyang balat, makinis, maganda ang hugis ng kanyang katawan, walang kataba-taba. At ang kanyang biceps ay halatang nagbubuhat, o naggi-gym. Ang sarap tingnan. Para akong naglalaway.

Tahimik lang din siyang nasasabon. Napaisip tuloy ako. Wala pala akong dalang sabon at shampoo.

Ngunit patuloy lang ako sa paghihilod. Tanging ang ingay ng agos at tilamsik ng tubig lamang ang naririnig sa pagitan naming dalawa. Parang naisip ko na baka hindi nga niya ako nasilipan sa aking ginawagawa.

May halos 15 minuto sigurong nasa ganoon kaming ayos. Naghihilod ako gamit ang bato samantalang siya ay patuloy na nagsasabon, nagsa-shampoo.

Parang nanghinayang naman ako na hanggang doon na lang. Parang may nag-udyok sa kaloob-looban ko na gumawa ng paraan. “Ngunit ano? Paano? Virgin kaya ako at wala akong kaalam-alam sa mga ganyan. Atsaka, anong iisipin niya, bakla ako? Ewwwww! Kakahiya! Baka ipagsasabi niyang ako pa talaga ang gumawa ng paraan para makalapit sa kanya o tsansingan siya? Ewnesss talaga!” sigaw ng isip ko.

Maya-maya, habang nasa ganoon pa rin akong ayos, may narinig ako. “Pssssst!”

Syempre, lumingon ako sa kinaroroonan niya. At noong nakita kong sa akin siya nakatingin, tinuro ko ang sarili ko sabay sabing, “Ako?”

“Hindi, iyang bato sa likod mo!” sambit niya. “Syempre ikaw! Ikaw lang naman ang taong kasama ko dito di ba?” ang pagbawi niya.

Napa-“Amffff!” naman ako sa sarili. “May pagka antipatiko pala tong tao na to!” sa isip ko lang. “Bakit???” ang mataray kong sagot. Playing hard-to-get ba ang drama bagamat, halong mapatid na ang aking paghinga sa sobrang excitement.

“Jack name mo no?”

“Jack? Hindi ah! Bakit Jack?”

“Jack... Jakolero!” sabay bitiw ng malutong na tawa.

At doon na ako namula. Yumuko ako at naghanap ng bato at, “Gusto mo, batuhin na kita?! Di kaya ako nagjajakol!!!” ang sigaw ko.

“O sya... hindi na kung hindi. Pero wala namang dapat ikahiya sa pagjajakol eh. Lahat ng lalaki, nagjajakol. Normal lang iyan kapag walang babae.”

Bigla ko namang naibaba ang bato sa aking kamay na handa ko na sanang ihagis sa kanya. Hindi nakakibo at nakatingin na lang sa kanya.

“Halika... hilurin mo ang likod ko. Hilurin ko rin ang likod mo.” Ang tila nanunuyo niyang boses, ang mga mata ay tila may bahid na panunukso.”

At syempre, nilapitan ko kaagad siya. Wala namang masama sa paghilod ng likod ng may likod di ba? At wala ring masama kung hihilurin niya ang aking likod.

Kaya malaking go...

(Itutuloy)