EXCHANGE OF HEART pt19

Authors Note:

Bago po ang lahat HUMIHINGI PO AKO NG PAUMANHIN SA LAHAT NG READERS NG EXCHANGE OF HEARTS sa ISANG BUWANG walang update. gawa po ng SOBRA po akong naging busy sa school ko sa dami ng ginawa ko SOBRA!! pati LINGGO ko hindi ko na masulit para sa sarili ko sa sobrang pagkabusy. well anyways.. itong next chapter ay sobrang haba halos 3 chapter in one na ang ginawa ko para naman masulit ang BONGGANG pag hihintay niyo dito. sana po kahit sobrang tagal ng pag hihintay nyo sana tangkilikin nyo parin at storya na ito at sana hindi kayo mawalan ng gana.. I HOPE YOU LIKE THIS NEXT CHAPTER.. GOD BLESS EVERYONE.. :)

--------------------------------------------------------------------

By: Gelo

By: Gelo

“O M G!!” yun lang ang nasabi ni faye pag kakita kay Kim na may kasamang ibang lalake.

“halika dito sa tabi mag tago tayo.” Pag hila ko sa kanya sa gilid para hindi kame makita.

“wait! Kilala ko yan!”

“ha? kilala? Panong kilala?” laking pag tataka ko.

“si Kim Malvas yan!”

“oo nga! Pano mo nalaman?” atat kong tanong sa kanya.

“eh anak yan ni ma’am Malvas! Yung Prof natin sa Biochem! At balita ko yan daw ang princess ng fraternity sa school natin!”

“ha? ano? Princess? Pano?” gulat na gulat ako sa nalaman ko.

“ano ka ba! Kaya nga walang bumabanga jan sa school dahil pag may kumalaban jan sigurado hindi mo na gugustuhin pumasok ng school.”

“talaga? Eh hindi ko naman nakikita ng school yan ah!”

“nag transfer na iyan ng school, balita ko last year may nakaaway na lalake iyan sa school at tulad nga ng sabi ko sayo, binanatan ng mga brad nya sa school yung guy tapos hindi na pumasok yung guy sa school after that incident. Ang alam ko lang nakarelasyon nya yung lalake na iyon tapos niloko ata sya? Tapos nalaman ni ma’am Malvas ang tungkol duon kaya pina transfer sya pero regular parin syang member ng Fraternity dito sa school.” Medyo natakot naman ako sa nalaman ko, dahil nga maaring nasa panganib si bayag sa puder nya.

“ganun ba? Hala! Pano si bayag nyan!” sabi ko ng may pag-aalala.

“yun lang wag nya gaguhin o pahuli sa babae na yan kundi malilintikan sya!” mas nagpakalas ng kabog ng dibdib ko ang sinabi ni faye na iyon.

“halika! Alis na tayo dito baka makita pa tayo nyan.” Pag hila ko kay faye palayo sa kinatatayuan nila kim. Ngunit nung pag talikod namin napa “shit” ako dahil ilang hakbang nalang pala ang layo nila kim samin sa likuran namin hindi naman namin napansin na andun na sila. Parang naman akong nabilaukan nung nagkaharap kameng apat at mag kaholding hands pa silang dalawa, kitang kita ko rin ang reaksyon ni kim na gulat na gulat at hindi alam ang gagawin kung bibitawan ba ang kamay ng lalake o hindi. Si faye naman wala ding nasabi, wala na akong nagawa kundi hilain si faye palayo at nag kunwaring hindi kame magkakilala ni kim.

“shit!shit!shit! nakita nya tayo!! Kasi to eh!!” sabi ko na parang natataranta na hindi alam anong gagawin.

“hala sya! Ako sinisi mo?” sabi ni faye.

“ang daldal mo kasi dun mo pa kinuwento sakin pwede namang umalis na tayo duon tapos ikwento mo sakin sa malayo diba?” pag susungit ko.

“hala! Ikaw kaya ang upakan ko? Wag ka ngang paranoid! Ok lang iyon! mas mabuti iyon na alam nyang nakita natin sya para kilabutan naman sya sa ginagawa nya!”

“so pano to? Sasabihin mo ba kay louie na nakita mong may kasama ibang guy si kim?”tanong ni faye.

“ewan! Hindi ko alam! Baka naman pag sinabi ko kay bayag na nakita kong may bang kasama si kim baka ma misinterpret nya ako baka sabihin nya sinisiraan ko si kim.”

“pero teh! Papayag ka nalang bang niloloko si louie ha?” napa-isip ako saglit.

“hindi syempre!”

“oh! Anong kailangan mong gawin ngayon?”

“sabihin sa kanya?”

“tama!!” maya maya may natangap akong text galing kay kim.

“andy, wag mong sabihin kay louie na nakita mo akong may kasamang iba? Magpapaliwanang ako, please!” yan ang text ni kim.

“teh ano na?” bigla naman inabot ni faye ang phone ko at sya ang nag reply.

“ok! Bibigyan kita ng panahon na ikaw mismo mag paliwanang kay louie. Kaibigan ko si louie at kahit sino naman pag alam kong niloloko kaibigan ko hindi ako papayag na wala akong gagawin. Bibigyan kita ng isang buwan pag hindi ka pa umamin ako na mismo mag sasabi kay louie.” Yan ang text ni faye kay kim gamit phone ko. Wala namang naging reply si kim noon.

“teh! Tama ba yang sinabi mo?” sabi ko.

“oo! Tama lang iyan!”

Dumating na ang araw ng pag-uwi ni louie galing probisnya nila, actually hindi ako masyadong nakatulog bago dumating ang araw na iyon sa sobrng excited kong makita ulit ang mahal ko. 5pm ang dating ng barko sa pantalan kaya 4pm palang andun na ako at nag hihintay. Ng dumating na ang barko hindi naman ko mapakali at mapalagay sa sobrang pananabik. Unti-unti ng bumababa ang mga tao, sinubukan kong tawagan ang cellphone nya pero out of coverage ito. May mga 30 minutes ng nakalipas wala parin akong louie na nakikita. Medyo kinakabahan na ako. kaya nag tanong ako sa guard.

“kuya! May byahe ba kaninang umaga na dumating?”

“meron po, kaninang 5am.” Biglang kumabog ang dibdib ko sa narinig! Shit! Baka naman madaling araw ang dating nya hindi hapon? Pero bakit hinid sya agad nag text sakin if nakarating na sya? O kaya pumunta ng bahay? Nasa ganoong sitwasyon ako ng pag-iisip at pag-aalala ng bigla may humawak ng kamay ko at may pinahawak sakin ng kung ano, napalingon naman ako agad, si BAYAG!!! Parang nagtatatalon ang puso ko ng makita ko sya. Nangitim pa sya ng sobra at nakasumbrero pa sya ng oras na iyon.

“iiih!! Kakainis ka!!” hinampas ko naman sya agad sa dibdib, ramdam ko ang mas pag umbok ng dibdib nya gawa ng nabanat ito sa trabaho sa probinsya.

“oh!! Kakarating ko palang inaaaway mo na ako??” reklamo nya.

“eh kasi eh! Kala ko kaninang umaga yung dating mo kasi ang tagal mo kaya!”

“sows!! Halika ka na! nagugutom ako!” sabay akbay sakin para lumakad na, ng makita ko bag pala ang inabot nya sa kamay ko.

“kuya salamat po ha!” sabi kay kuya guard habang nag lalakd palayo.

Kumain naman kame sa pinakamalapit na MACDO favorite fastfood restaurant na kinakainan namin, ewan ko ba at kahit ilang beses kameng kumain duon hindi kame nag sasawang kumain sa macdo. At ang madalas namin iorder yang yung pang masa talaga!2 CHICKEM FILLET WITH EXTRA RICE, 2 FRIES regular and 2 HOT FUDGE kuntento na kame sa ganyang order. At ang pinaka kakaiba pag kumakain kame sa mcdo ay para maka tipid kame lalo na’t pag walang badget ay kakainan namin ng konti ang hot fudge hangang kalahati lang at iinuman namin ang coke na hangang kalahati lang din matapos ay pag hahaluin namin ito para maging instant COKE FLOAT! Ahahahaha! Minsan nga pinag titinginan kame ng mga tao kasi muka kameng mga tanga na ewan o siguro narerealized ng mga tao pwede pala iyon? ahahaha! Matapos naming kumain, umuwi na din kame agad dahil dumaing si bayag na pagod daw sya at walang tulog.

“oh bat naman wala kang tulog?” tanong ko sa kanya habang nasa byahe kame sa taxi pauwi.

“eh hindi ako makatulog eh!”

“bakit nga?”

“urong ka nga duon sa dulo” tinulak nya ako ng marahan para mapunta sa dulo ng upuan ng taxi sa likod.

“bakit?” matapos bigla syang humgia sa hita ko at inunat ang katwan para mag kasya ang katawan sa upuan.

“wow! Gawin bang unan ang hita ko?” reklamo ko.

“sige na inaantok talaga ko eh!” matapos inalagay nya ang sumbrero nya sa muka nya para matakpan ito.

“yan! Tulog tulog din kasi! Baka naman may nagpapuyat sayo kagabe kaya ka puyat ngayon?”

“oo nga eh!” medyo kinabahan naman ako sa sinabi nyang iyon. pero hindi ko naman pinahalata.

“kaya naman pala eh.” Matapos hindi na ako nag salita. Maya maya hinarap nya ang muka nya sa tiyan ko at yumakap sabay kagat ng marahan.

“aray!! Ano ba yan?” reklamo ko.

“ikaw kasi eh! Pinuyat mo ako kagabe..” bulong nya na medyo hindi ko naman naintindhan gawa ng natatakpan ng tiyan ko ang bibig nya.

“ano?” kunwari hindi ko narinig.

“wala! Kita ng utak mo oh sa ilong mo oh!” sabay tangal ng takip sa muka nya.

Nakarating na kame sa bahay. Pag kabukas na pagkabukas palang ng pinto sumigaw na agad si louie na.

“I’M BACKKK!!!” bigla namang nag lingunan ang mga kapatid nya at si ninang sa sigaw ni louie.

“KUYAAA!!!” sigaw ng dalawa nyang kapatid sabay kumaripas ng takbo patungo sa kanya upang yakapin sya.

“kuya na miss ka na namin!! Alam mo ba si ate lagi ako inaaway nung wala ka dito wala tuloy ako kakampi kasi si mama kay ate kumakampi!” sumbong ng nakakabatang kapatid nya.

“wag kang maniwala kuya si dingdong ang laging umaaway sakin! biruin mo mas matanda ako sa kanya pero lumalaban sakin!” bawi naman ni alexis.

“oh sya! Mamaya na kayo mag talo at mag bibihis muna ako pagod ako sa byahe eh, mamaya na tayo mag usap ha? pagod si kuya eh.” Hindi na umangal pa ang mga kapatid nya sa halip ay kinuwa ang mga gamit nya at tinulungan syang iakyat sa kwarto nya. Lumapit naman kame ni louie kay ninang upang mag mano.

“oh! Musta ka na?muka ka ng igurot sa kulay mo ah!” pangungutya ni ninang dahil nga nangitim itong si louie.

“hehehe.. oo nga ma eh! Dami kasing trabaho sa bukid kaya ito, di bale babalik din naman kulay ko makalipas ng ilang linggo.”

“kamusta naman sila tiya at tiyo mo?”

“ok naman sila, ayun malungkot kasi umuwi na naman ako dito sabi nga eh bumalik daw kame agad nitong si andeng. Umiyak nga iyon nung umalis si andeng eh.”

“ah ganun ba? Nakuwa mo pala agad loob ng mga tao doon.” Sabi ni ninang sakin.

“ganun po talag ninang pag MABAIT! Ahahaha!” tawa naman kame.

“ma akyat na ako sa taas pagod sa byahe eh bukas na ako mag kwekwento.” Daing ni louie.

“oh sya sige.”

Naunang umakyat si louie sa kwarto nya samantalang ako ay kinuwa muna ang mga naiwang gamit nya sa baba. Pag akyat ko sa kwarto nya nadatnan ko syang nakahilata na sa kama nya at mukang pagod na pagod.

“hoy bayag maligo ka muna bago ka matulog jan!” habang binababa ko ang mga gamit nya. Wala naman akong narinig na sagot mula sa kanya. Kaya lumapit ako sa kanya at inulit sang sinabi ko.

“huy!! Maligo ka muna! Ang baho baho mo kaya!” inuuyog ko sya habang ginigising. Wala naman syang reaskyon nakapikit lang ang mga mata mukang pagod na pagod nga talaga.

Ayaw ko na sanang gisingin kaso amoy bukid talaga ang dating balak ko punasan nalang sya habang nakahiga mukang walang wala na syang lakas kahit tumayo. Tinitigan ko lang sya habang nakahilata sa kama nya. Sobra ko talaga syang na miss!! Imagine tatlong araw lang kameng hindi nag sama pakiramdam ko ilang buwan kameng hindi nagkita. Pinag masdan ko lang sya mula ulo hangang paa. Ganun parin lakas parin ng dating nya para sakin kahit umitim. Bawat angolo ng muka nya pinag mamasdan ko hangang maphinto ako sa labi nya. Parang may nanghihikayat sakin na siilin ko ito ng halik kahit nangitim sya ganun parin mapula ang labi nya ang sarap parin pagmasdan at halikan. Hindi ko naiitis ang tawag ng KALIKASAN!! Ayun inilapat ko ang labi ko sa labi nya ng marahan. Idiniin ko lang ito, yung tamang halik lang. Nung una wala syang reaksyon maya maya may narinig akong marahan na ungol sa kanya “hmmm” dahan dahang binuka nya ang labi nya at naglapat ang aming mga dila. Marahan lamang, swabe, cool! Yung tamang halik lang pero ramdam ko ang bawat galaw ng labi namin. At hininto ko ang aming pag hahalikan.

“tara na tayo na, ligo kana.” Sabayan ng malumanay na ngiti. Wala naman syang sagot kundi isang ngiting pagod. At tumayo na sya at nag hubad ng damit at short, boxer’s short na lamang natira sa kanya nung pumasok sa c.r. habang naliligo sya ako naman ay hinanda ang mga damit na gagamitin nya nilagay ko na ito sa kama. Ilang minuto lang lumabas na din sya ng c.r. deretso kuwa ng damit nya at nag bihis.

“ikaw ba hindi pa maliligo?”tanong nya sakin habang nakaupo sa kama nya at ako naman inaayos ang ilan nyang damit at nilalagay sa damitan nya.

“ha?” medyo nagulat ako sa tanong nya bakit nya ako papaliguin? Mabaho ba ako?

“hayaan mo na yan jan, ako na mag-aayos nyan.”

“hindi ok lang, pahinga ka na jan saglit lang naman ito.” Wala na akong narinig pang sagot sa kanya nahiga nalang sya ako naman inaayos ang damitan nya.

Ng matapos ko ng ayusin ang damitan nya, balak ko mag paalam kasi pupunta ako kay joner simula kasi nung maka balik ako ng manila hindi pa kame nag kikita ni joner alam kong kailangan ko syang kausapin ng personal dahil nga may commitment ako sa banda. Humiga ako sa tabi nya habang mukang tulog na nga ang bayagra dahil nakanganga na nga ang mokong. Hindi ko na sana gigisingin pero baka hanapin ako pag nagising. Kaya ginising ko na sya.

“bayag, bayag!” inuuyog ko sya ng dahan dahan.

“hmm?” pero nakapikit parin sya. Inuuyog ko parin sya hanggang mapadilat sya.

“oh? Bat di ka pa naliligo?” tanong nya.

“ha?ano kasi.. aalis ako.”

“oh? San ka pupunta? Anong oras na ba?”

“20 minutes to 10pm.” sagot ko.

“oh? Gabi na ha! san ka ba pupunta?”

“kay joner?” medyo alangan ako sa pagkabangit sa pangalan ni joner.

“bakit?” biglang naging seryoso ang muka nya nung narinig nya ang pangalan ni joner.

“simula kasi nung nakabalik ako dito ng manila hindi pa kame nag-uusap, nag text kasi sya sakin kanina kung pwede kame mag-usap tungkol kung kelan ako pwede bumalik sa banda.” Paliwanang ko. Ang tagal nyang hindi sumagot, tahimik lang nakatingin sakin.

“anong oras ka uuwi? At san ka uuwi?” biglang pagbasag nya ng katahimikan.

“ahmmm? Before 12?”hindi na sya sumagot sa halip ay nahiga ulit.

“huy ano?” pangungulit ko.

“ikaw bahala.” Sagot nya na parang walang pakelam.

“oh sige!” umalis na din ako agad, badtrip!! Alam ko ayaw nya ako papuntahin yung tipong mga ganun ang sagot? Kakaurat!! Buti nga nagpaalam kung tutuusin kahit hindi na ako dapat mag paalam kaso sya itong iniintindi ko baka nahapin nya na naman ako pag gising nya at magalit sakin pag hindi ako makita. Nangyari na kasi samin na kala nya katabi kame natulog tapos pag gising nya ay hindi pala nya ako katabi natulog at bonggang bonggang bulyaw ang naabot ko kabastusan daw kasi iyon hindi nag papaalam! Ang daming alam diba? Tapos pag magpapaalam nag-iinarte?

Kaya dumeretso na ako ng lakad kila joner, 30 minutes lamang nakarating na ako sa restobar nila joner. Dumeretso na ako agad sa likod ng restobar kung san kame nag prapractice, mga ganung oras kasi tapos na ang play ng banda at sa likod kame nag papahinga. Kumatok ako sa pinto. Naka tatlong katok na ata ako wala paring nag bubukas. Kaya nilakasan ko na ang katok ng biglang bumukas ang pinto. At si joner agad ang bumungad sakin!

“im back!” sabay ngiti ng wagas! Kitang kita ko ang reaksyon ni joner! Hindi mawari, magkahalong gulat, tuwa at pananabik ang makikitang emosyon sa muka nya hindi alam anong sasabihin! Bigla nalang nya akong niyakap ng mahigpit! SOBRANG HIGPIT!!

“aray aray! Ayaw mo ako yakapin ha?” sabi ko habang nakasubsob ang muka ko sa dibdib nya.

“ay sorry! Nabigla lang talaga ako, GUYSS!!! ANDITO NA SI ANDYYY!!” sigaw nya na parang natataranta. Bigla namang naglapitang ang ibang miyembro ng banda at binati ako.

“huy! Andy!!bat ngayon ka lang!! Daming nag hahanap sayong costumer natin!!” sabi ni lovely na babaeng pianista namin. Ang iba naman ang ginugulo ang buhok ko sa sobrang tuwa nila na bumalik na ako. ang saya! Ramdam na ramdam ko ang pananabik nila sakin at pagkamiss. Sa sobrang tuwa ng banda nag yaya ang mag itong uminom sagot na daw ng papa ni joner. Natuwa din ang papa ni joner sa pagbalik ko madami daw kasi ang nag hanap sakin na costumer. Grabe ang saya ramdam na ramdam ko ang pagmamahal sakin ng mga tao. Nag saya kame noon, habang nag-iinuman ipinaliwanag ko naman sa lahat kung bakit ako nawala at naintindihan naman nila ang importante daw ay bumalik ako. habang nag sasaya. Hindi ko na namalayan ang oras 1am na! naalala ko ang sabi ko kay bayag na before 12am ang uwi ko! Nakoo!! Patay!! Pero hindi ko na pinansin ito sabi ko sa sarili ko bahala na tulog naman si bayagra at imposible na magising pa iyon sa tipong ganung kapagod. maya maya napukaw ang atensyon ko sa vibration mula sa bulsa ko. Pag tingin ko 20 messages at 5 missed calls! Pag bukas ko si BAYAG!! Lahat ng messages at missed calls sa kanya!! Napa shit tuloy ako! hindi ko akalayain na hihintayin nya ako kahit pagod na pagod sya kala ko naman kasi hindi na nya mapapansin dahil nga mahimbing ang tulog nya. Binuksan ko ang isang message.

“12 NA! SAN KA NA?!” naka caps lock talaga ng mga letters! Pag ganto text nito malamang galit ito! Ang ilang texts ganun din ang laman. Nag bukas pa ako ng ilang messages at nagulantang ako sa isang text nya.

“ANDITO AKO SA LABAS NG RESTOBAR! LUMABAS KA NA JAN KUNG AYAW MONG AKO PUMASOK SA LOOB!” kinilabutan ako sa nabasa ko! Alam ko pag sinabi nya gagawin nya ito baka gumawa pa ng eksena sa loob mahirap na. kaya kinausap ko si joner na samahan ako kay louie sa labas atleast may magtatangol sakin pag inaway ako ni louie.

“joh! Samahan mo ako sa labas, may tigre nag hihintay sakin sa labas baka kainin ako ng buo!” biro ko sa kanya.

“ha? sino?”

“si louie.” Bulong ko.

“oh? Bat andun sya papasukin mo,”

“hindi hindi! Wag! Tayo lalabas! Ang paalam ko kasi before 12 ang uwi ko tignan mo oh! Halos mag aalas 2 na.” kaya sinamahan na din ako ni joner sa labas. Pag labas namin nakita ko naman sya agad naka jacket na itim at moang pants nakaupo sa motorsiklo. Lumapit ako ng may alanganin, nakakayanig ang aura nya mukang gusto ng sumabog ang kanina pang naipong galit.

“oh? Bat andito ka bat di ka pumasok?” kalamado kong tanong kunwari maang maangan. Nakatingin lang sya sa sahig.

“anong oras paalam mo sakin?” kalmado nyang tanong pero ramdam mong may namumuong galit sa salita nya. Napatingin ako kay joner bago sumagot.

“ahhmm.. before 12am?” alanganing sagot ko.

“anong oras na?” unti unting tumitigas ang tono ng boses nya. Mas lalo akong kinakabahan.

“15 minutes to 2am?”medyo cracky ang boses ko ng mga oras na iyon sa kaba.

“tol ako na mag papaliwanag..” pag singit ni joner sa usapan.

“tol pasyensya na ha, pero hindi ko kailangan paliwanag mo. Tol naman! Alam mong may sakit yang taong yan! Hindi mo pwedeng isabak yan sa matagalang inuman tapos lahat pa ng mga kasamahan mo duon nag sisigarilyo!eh kung biglang sumpungin ng sakit yan? Alam mo ba pano pahupain yan? Tumawag lola nyan sa bahay ang buong akala nasa bahay namin ginising ako ni mama ang akala nasa kwarto ko natutulog wala pala! Lahat ng tao sakin hinahanap yan!!” medyo nag cracrack ang boses ni louie habang sinasabi nya iyon, halatang galit sya sa tono ng boses nya kaso pinipigilan lang nya ito. Hindi na kame nakapag salita nagulat naman ako sa nalaman ko, mali ko din naman hindi ako nag paalam sa bahay at kay ninang na aalis ako.

“sorry tol, hayaan mo hindi na mauulit itong ganto. Sobra lang kasi kameng natuwa sa pag balik nitong si andy.” Pag hingi ng dispensa ni joner, nahiya namna ako kay joner kasi wala naman syang kasalanan pati sya dinamay pa ng ugok na to!

“uuwi na kame.” Sabay suot ng helmet ni louie at sinimulang ineutral ang motorsiklo at inabot sakin ang helmet.

“joner, pasyensya kana kung pati ikaw nadamay pakisabi nalang sa iba na nauna na ako.” sabi ko kay joner na medyo maluwa luwa pa.

“oh sige, ok lang yun ako na bahala magpaliwanag sa kanila. Ingat nalang kayo.”

Sumakay na ako sa motorsiklo, biglang umandar ang motor napahawak naman ako sa likod ng motor, ayaw kong humawak sa kanya naiinis ako! syempre! Nakakhiya kay joner noh! Wala naman kasing kasalanan si joner at wala syang alam na ganun pala ang sitwasyon tapos bubulyawan nya ng ganun napakakitid ng utak ng hinayupak na ito! Sobrang bilis ng karipas ng motor pakiramdam ko lumilipad kame sa ere! Nakakatakot! Sa inis ko sumigaw ako.

“teka laaang!! Ihinto sa mo tabi!!!!” sigaw ko. Unti unting bumagala ng takbo at huminto. Tinangal ko ang helmet sa ulo ko at inabot sa kanya.

“mauna ka na! mag cocomute nalang ako.” hindi nya inabot ang helmet sakin sa halip ay tinitigan lang ako.

“oh! Kunin mo na! kung may balak kang magpakamatay wag mo akong idamay ha!” matapos ay nilapag ko ang helmet sa upuan sa likod ng motorsiklo.

“ikaw pa ngayon may ganang magalit? Ha?!! ang paalam mo sakin “ANDY” before 12 ang uwi mo! Nag alarm ako ng 12 wala ka pa sa bahay! Tumawag lola mo samin hinahanap ka ang akala nasa bahay ka pati si mama nag-alala natataranta na naman mga tao sa bahay dahil sayo tapos ikaw nag sasaya ka? Tapos ikaw pa may ganang magalit ngayon? Alam mo bang kahit diseoras na ng gabi inistorbo ko pa tito ko para manghiram ng motor para lang mapuntahan kita duon? Andy naman!!!! TANG INA OH!! Hindi ka katulad ng ibang tao jan na pwedeng mag saya saya, uminom ng marami at mag paabot ng diseoras ng gabi!! Alam mo yan!! May karamdaman ka! Pano nalang pag inatake ka ha?!! wala ako duon para sagipin ka!! Pakiusap naman oh!! Matalino kang tao!! Gamitin mo!!” para naman akong nabilaukan sa sinabi nyang iyon! lahat iyon tagos sa puso ko, tama sinabi nya hindi ako normal na ibang tao jan na pwedeng mag saya saya at abusuhin ang katawan ko. Bigla nyang inalis ang helmet nya at palihim na nag punas ng luha. Naiyak na din ako, hindi ko alam bat ako naiyak nadala na din kasi ako sa sinabi nya. Para akong tipong batang pinapagalitan dahil sa may nagawang kasalanan. Nag takip ako ng muka para matago ang muka gamit damit ko dahil sa pag iyak ko. Niyakap nya ang ulo ako at sinandal sa dibdib nya.

“Tara na uwi na tayo.” Sabay lagay nya ng helmet sa ulo ko. Sumakay na din ako sa motorsiklo sa likod nya, nakayakap ako sa bandang tiyan nya at pinatong ang ulo sa likod nya at patuloy na umiiyak. Narealized ko kasi sa sarili ko na mali na nga ako, ako pa yung nagmamatapang at duon ko naramadaman kung gaano ang pag-aalala ng mga tao sakin lalong lalo na si bayag.

Ng maka uwi kame sa bahay, dumeretso na kame sa taas dahil tulog na ang lahat. Walang nag sasalita. Nahiga lang si louie sa kama nya na parang walang nangyari. Alam kong pagod na pagod pa sya mula sa byahe tapos ako nakikisingit pa ng katangahan ko. Naligo na din ako tulad ng kanina pa nyang pinahahabilin. Damit nya ginamit ko pati brief. Matapos ay humiga na din ako katabi sya. Naka talikod sya ng higa sakin, walang imik pero alam ko gising pa sya. Nahihiya akong kausapin sya dahil nga ako may kasalanan. Pero hindi ko matiis eh! Sobra akong naguiguilty. Kaya niyakap ko sya sa bandang tiyan at nakasubsob ang muka sa likod nya at duon ang buhos ng iyak.

“bayag sorry.. sorry talaga..” iyak parin ako ng iyak. Hinawakan nya ang kamay ko at humarap sakin.

“pwede na.. tulog na tayo.. wala na yun sakin..” matapos ay hinalikan nya ako sa nuo pero hindi parin matigil ang iyak ko.

“tsk! Sabi pwede na eh.. hindi na nga ako galit.” matapos ay hininto ko na ang pag iyak ko at binigyan ko sya ng isang halik sa labi at niyakap sya. Muli pinag saluhan namin ang isa pang malamig na gabi.

Naging maayos na ang lahat, pasukan na.. balik sa dati, busy busyhan! Pero lagi kameng may oras sa bawat isa pag gagawa ng mga requirements, kahit pag review sa darating na exams magkasama kame. Masasabi kong mas naging malapit ang masahan namin matapos ang bakasyon namin sa probinsya. Madalas din may nangyayari samin pag magkasama kaming natutulog. Higit pa namin ang mag jowa parang mag asawa na nga kame eh. Hatid sundo na din nya ako sa school dahil binigay na sa kanya ng tito nya ang motorsiklo gawa ng nakabili ang tito nya ng bago nitong sasakyan. Madami kameng naging masayang pangyayari dahil sa motorsiklo na iyon. pag may vacant time kame kung san san kame nakakarating. Kahit sa pag uwi ko galing sa practice ng banda sya na din sumusundo sakin pauwi ng bahay.

Pero hindi pala sa lahat ng oras ay masaya darating at darating din ang panahon at may susubok sa pagsasamahan namin ni bayag. Biglang sumagi sa isip ko si kim at ang nasaksihan kong panloloko nya kay louie. Dumaan na ang ilang buwan halos matatapos na ang semester pero wala naman akong nababalitaan na umamin na itong si kim kay louie. Pag kakaalam ko ay sila parin pero patago silang nagkikita at nag-uusap sa pag kakaalam ko. Ang sabi pa sakin ni faye nag kikita parin daw yung guy at si kim ng palihim minsan nahuhuli nya itong nag dadate sa mall. Kaya napag desisyonan ko ng umamin kay louie about sa nalalaman namin ni faye. Pero bago iyon nag message muna ako kay kim sa text na ipapaalam ko na kay louie tungkol sa kabalastugan nya.

“gud pm, kim alam kong nag kikita parin kayo ng other guy mo bukod kay louie. Pasyensya na i gave you a long time para magpaliawanag kay louie pero wala kang ginawa. Ako na mismo mag sasabi kay louie. Sorry pero i have to do this for my friend.” Yan ang text ko kay kim ng mga oras na iyon. patungo na ako sa bahay nila louie upang ipaalam sa kanya ang nalalaman ko. Ng makarating ako sa bahay nila louie nadatnan ko syang gumagawa ng requirements namin para sa finals namin. Kinakabahan ako sa sasabihin ko hindi ko alam san sisimulan? Baka kasi ma misinterpret nya ako at isipin na sinisiran ko lang si kim lalo na’t alam nyang may nararamdaman ako sa kanya.

“oh! Ano? Tapos ka na ba sa case analysis mo?” tanong nya.

“ah?eh hindi pa eh. Kaw ba?” tanong ko naman sa kanya.

“malapit lapit na din.” Sagot nya habang nag susulat. Nanatili naman akong nakatayo sa gilid nya, hindi alam pano mag sisimula. Napansin nya atang may gusto akong sabihin.

“oh? Bat ayaw mo maupo jan?” pag uusisa nya.

“ah eh.. hehe oo nga noh?”

“ano yun?” tanong nya habang nag susulat.

“anong ano yun?”

“ano yung sasabihin mo kako!”

“ha? sino nag sabi sayo may sasabihin ako?” pag kukunwari ko.

“sasabihin mo ba o hindi?” pag sususngit nya. Kaya iyon nakakuwa na din ako ng tyiempong sabihin.

“ah kasi yung..” biglang nag vibrate phone ko naka napahinto ako sa pag sasalita. Ng makita ko galing kay kim kaya binuksan ko na din agad ang sabi.

“andy please! Can we talk personally? Please wag mo munang sabihin sa kanya kumukuwa pa kasi ako ng right time eh i’ll explain on you now lets meet at school rooftop old buliding i’ll see there after an hour, hope to see you.” Yan ang tetxt nya. Napa-isip ako kung pupuntahan ko ba sya o hindi.

“huy ano?” pangungulit sakin ni louie.

“ah eh! Ano pwede ba akong gumawa dito?” wala na akong masabi alam kong pag tatawanan ako nito. Matpos ay nilapag ko ang phone ko sa kama nya.

“parang baliw to eh! Syempre oo!! Sabi ko sayo itigil mo na yan eh!” medyo inis nyang sagot.

“ha? itigil ang ano?” pagtataka ko.

“yang pag drudrugs mo tignan mo para ka ng wala sa sarili.”

“baliw! Oh sige kukunin ko lang mga gamit ko sa bahay.”

“bilisan mo ha! bili ka na din miryenda ha?!” sigaw nya habang palabas ako ng pinto. Tinungo ko na agad ang school malapit lang naman iyon mula samin siguro 30 minutes mararating mo na iyon. habang nasa byahe ako balisa ang utak ko kung tama ba itong gagawin kong pag kita kay kim? Baka may masamang mangyari sakin if ever? Pero babae naman yun eh at lalake parin ako wala naman syang kayang gawin physically na hindi ko kakayanin mas malakas parin ako sa kanya. Pero nag sigurado parin ako, itetetxt ko sana si faye na magkikita kame ni kim ng maalala ko na nalapag ko pala ang phone ko sa kama ni louie! Badtrip! Pero bahala na! andito na ako eh.

Narating ko na ang school ng 5:30pm wala ng masyadong tao lalo na sa old building, pumunta na agad ako sa old building ng school namin sa rooftop. Actually once palang ako nakapunta duon dahil nakakatakot sa taas mababa lamang ang harang sa edges ng bawat sulok halos sing taas lamang ng tuhod ko, may fear of heights pa naman ako kaya hinid ako napunta sa rooftop. Ng marating ko na ang pinakataas ng gusali nadatnan ko agad si kim duon naka upo. Inikot ko ang paningin ko sa bawat sulok pero wala naman syang ibang kasama duon kame lang dalawa. Lumapit naman agad ako kung san sya naka pwesto sa bandang gilid ng rooftop kung san sya nakaupo.

“kim.” Napalingon naman sya agad sakin mula sa pagkataligod nya.

“andito ka na pala.” Mukang malungkot ang muka nya at pagsasalita.

“simulan na natin ito may naghihintay sakin.” pag mamadali ko dahil medyo natatakot na ako dahil may kataasan nga ang building kahit hangang 4th floor lamang ito at mababa pa ang pundasyon ng harang sa bawat sulok nito.

“andy, naiintindihan kita kung concern ka sa kaibigan mo. Pero sana hayaan mo nalang kame na mag-usap about sa bagay na ito. Balak ko naman talagang aminin sa kanya ang tungkol kay edgar kaso hindi lang ako makakuwa ng tamang tyiempo para sabihin sa kanya, mahal ko si louie. Mahal na mahal ko sya hindi ko kayang mawala sakin so please let me handle this one.” Medyo maluwa luwa ang kanyang mga mata. Nakadama naman ako ng konting awa sa narinig ko sa kanya.

“naiintindihan kita kim, pero sana naman maintindihan mo din ako na nagmamalasik lang sin ako sa kabigan ko. Oh sige lets make a deal. Sasamahan kitang sabihin mo yan kay louie for atleast andun ako at may kasama ka kahit papano may paghugutan ka ng lakas ng loob pag sasabihin mo sa kanya. Maiintindihan ka naman ni louie if ipapaliwanag mo sa kanya ng maayos ang ang rason bakita mo nagawa iyon.” pag papaliwanag ko sa kanya. Napangiti naman sya sa suggestion ko.

“talaga? Ok lang sayo iyon?”

“oo naman.” Binigyan ko lang sya ng isang ngiti.

“you’re such a good friend tulad ng nababangit sakin ni louie. Pwede ka bang mahug?”

“sure!” sabay ngiti ko sa kanya. Nakadama ako ng kaluwagan sa dibdib. Mabait namna pala itong si kim di tulad ng naririnig ko. Nilabas nya ang dalawa nyang kamay na kanina pa nakatago mula sa likuran nya at niyakap ako ganun din naman ako. ng bigla may sinabi sya habang niyayakap ako.

“you’re really such a good person andy kaya ang mga tulad mo dapat kinukuwa na ng Dyos!!!!” biglang nanlaki ang mga mata ko at lumakas ang kabog ng dibdib ko! Bigla nyang hinawakan ang dalawa kong kamay at nakita ko na nakasuot pala sya ng gloves sa magkabila nyang kamay kaya pala kanina pa nya ito tinatago mula sa likuran nya habng nag-uusap kame. Hindi ko napansin ay nakatapat na pala ako sa sulok ng building kung san mababa lamang ang pundasyon ng harang habang nakahawak sya sa magkabilang braso ko. Sobrang naging mabilis ang pangyayari hindi ko na namalayan. Halatang pinaghandaan nya ang pangyayari.

“wag kang mag-alala ako na bahala sa PINAKAMAMAHAL MO KAIBIGAN! PAALAM ANDY!!” bigla nya akong tinulak, sobrang bilis ng pangyayari wala na akong nagawa!

Ng naitulak na nya ako nakagawa ako ng paraan para makahawak sa kanya, naabot ko ang buhok nya at nahila ito kasama sakin. nadala sya sa pagkatulak nya sakin. nakahawak pa ako sa dulo ng semento ng gusali habang si kim at nakahawak sa dalawa kong paa.

“OH MY GOSH!!! SOMEBODY HELP ME PLEASE!!!!” habang nakahwak sya dalawa kong paa. Ako naman hindi na makasigaw dahil sa sobrang bigat ng aking dinadala pakiramdam ko pag sumigaw pa ako mawawalan ako ng lakas at baka makabitaw ako at dalawa kameng mahulog.

Gusto ko sanang ipiglas ang mga paa ko para makabitaw sya sa pagkakapit ng kamay nya sa paa ko, pero nanaig parin sakin ang awa. Iyak sya ng iyak kaya kahit bigat na bigat na ako ay inabot ko ang isa kong kamay para makaakyat sya.

“KIM!! ABUTIN MO KAMAY KO BILIS!!!” inabot naman nya ito agad, unti unti naman syang naka-akyat hangang dalawa na kameng naka hawak sa gilid sa semento. Sinusubukan kong iangat ang katawan nya dahil hindi nya magawang buhatin ang katawan nya para mai-angat ang katawan nya.

“GrRRRhhg!! Arrrgh!! SIGE IANGAT MO KATAWAN MO!!” pag motivate ko sa kanya.

“aaargghhh!!!! HINDI KO NA KAYAAAA!!” daing nya, ako din pakiramdam ko bibitaw na ako sa bigat ng nararamdaman ko. Ng biglang may maririnig akong sumisigaw!

“ANDENGGG!!!!! ASAN KAYOO!!!” si louie! Andito sya!

“LOUIE!!!! TULONG!!! ANDITO KAME!!” sigaw ko, bigla naman sya dumating at gulat na gulat sa nasaksihan, natulala sya sa nakita nya. Hindi alam ang gagawin. Kinabahan ako sa susunod na mangyari. Ayaw ko makita ang susunod na eksena baka mas ikamatay ko pa ito kesa sa pagkahulog ko dito sa gusaling ito. Nakita kong inaabot na ni louie ang kamay nya. Ipinikit ko ang mga mata ko ayaw ko ng makita ang susunod na pangyayari. At pag dilat ko ng mata ko magkahawak na ang kamay ni louie at kim at unti-unti na nya itong inaangat. Nanlumo ako, nanghina! Nawala ang buo kong lakas sa nakita ko. Una nyang sinagip si kim kesa sakin. naiyaka ko.. matapos pakiramdam ko nawala na lahat ng senses ko nanlabo paningin ko, pati pandinig ko as in nablangko ako. nakita ko nalang para silang nagtatalo at pinipigilan ni kim si louie sa pag sagip sakin.

“PUTANG INAAAAA!! BITAWAN MO AKO KIM!!!” nag pupumiglas ng todo si louie.

“HAYAAN MO NA IYAN!!SYA ANG NAGTULAK SAKIN PARA MAHULOG AKO!” nang-aabutin na ni louie kamay ko, ramdam ko wala na akong ilalabas pang lakas para kumapit. Sunod ko nalang naramdaman ng unti unting bumibitaw ang mga daliri ko mula sa pagkapit nito.

HANGANG SA TULUYAN NA AKONG NAKABITAW SA PAGKAKAPIT KO.

Nagising ako mula sa pakiramdam na mahabang tulog. Inikot ko ang paningin ko wala ako makitang ibang tao duon. Susubukan ko sanang tumayo ng bigla akong makaramdam ng sakit ng katawan. At hindi ko maigalaw ang ulo gawa ng parang may nakaharang na kung anong bagay sa leeg ko. Ng binaling ko ang tingin ko sa ibaba nakita kong may natutulog sa gilid ko. Hindi ko masyadong makilala dahil nakatakip ang muka nito at buhok lang nakikita ko. Binuhos ko ang buo kong lakas para maigalaw ang kamay ko at mahawakan ang ulo nya. Ng mahawakan ko na ito, bigla itong gumalaw at binaling ang tingin sakin.

“pwet? Gising ka na? GISING KA NA!!” bigla syang nag sisigaw at lumabas ng pinto. Medyo nagulat naman ako sa naging rekasyon nya. Saglit lang at bumalik din naman sya kasama ang isang nakaputing lalake at ilan pang babae.

“kamusta ang pakiramdam mo?” tanong sakin.

“ang sakit ng katawan ko, ano bang nagyari?” nag tinginan lahat silang lahat na parang binagsakan ng langit at lupa sa narinig mula sakin.

“naaksidente ka, nahulog ka mula mataas na gusali. Maswerte ka parin at hindi ka bumagsak sa lupa dahil sa harang ng mga air conditioner ng gusali dun ka bumagsak.” Paliwanag sakin.

“ah ganun ba?” yun lang ang naisagot ko. May unti unting katanungan na namumuo sa isip ko. Bakit ako nahulog? At pano ako nahulog?

“bukod dun, ano pang di mo maalala?” pag uusisa muli sakin. hindi na ako makasagot dahil naguguluhan na ako sa pangyayari.

“isa pang tanong. Naaalala mo ba pangalan mo?” lahat sila nag hihintay sa sagot ko. Medyo natagalan ako sa pag sagot dahil hindi ko masyado inintindi ang tanong nya sakin dahil iba ang iniisip ko.

“Andy.” Para naman silang nabunutan ng tinik sa sinagot ko.

“ilang taon kana?”

“18 po, dok wala po akong amnesia, naaalala ko po ang lahat tungkol sakin, ang naguguluhan lang ako ngayon ay sa kung pano ako nahulog sa gusaling iyon at pano ako napunta duon.”

“woooh!!! Papatayin mo ako sa kaba pwet eh!! Kala ko naman nag ka amnesia ka eh!!” sabi ni louie.

“ay teka po, sino sya?” pag turo ko kay louie. Natulala naman si louie sa sinabi ko.

“huy! Gagu ka! Wag ka mag biro ng ganyan!”kitang kita sa muka ni louie na kinakabahan sya.

“ahahaha! Joke lang!”

“retograde amnesia ang nangyari sa kanya, isa tong klase ng amnesia na nahihirapan silang iretrieve ang memories during the incident which they suffer damage to the head.” Paliwanag ni dok samin. Dun ko lang napansin na may bandage din pala ako sa ulo ko.

“dok temporary lang naman ito diba? Maalala ko din ang nangyari?” tanong ko.

“maaring oo, maaring hindi. In some cases naaalala nila ulit ang pangyayari kung makita mo o mapuntahan mo ang yung lugar mismo ng pinangyarihan o di kaya may isang bagay na magpapaalala sayo na konektado sa pangyayari. Sa ngayon wag mo munang isipin anong nangyari, makakasama lamang sayo iyan. Ang mahalaga ay ligtas ka na ngayon.”

“salamat po dok.”

“oh sige, balikan ko nalang kita mamaya. Bahala na mga nurse sayo mag-alaga.” Sabay labas ni dok sa pinto.

“kamusta ka na?” tanong sakin ni louie.

“ito, sakit ng buo kong katawan. Ano bang nangyari talaga? Sino nag dala sakin dito?” pag-uusisa ko.

“anong sabi sayo ni dok? Wag mo munang isipin ang mga nangyari hindi lang makakabuti sayo ito.”

“haayss.. sige na nga.. nagugutom ako.” daing ko.

“gutom na gutom ka na ba? Parating na kasi sila mama kasama lola mo mag dadala sila ng pagkain dito.”

“ganun ba? Eh gutom na talaga eko eh!” reklamo ko.

“oh sige bibili nalang ako sa labas, ano ba gusto mong kainin?”

“hmmm pwede ba ikaw?” seryoso kong tanong.

“dito?” alanganin nyang sagot na parang gustong tumawa.

“ahahahaha! Baliw!! Joke lang!! Sa sitwasyon kong ito? Ahahahaha! Aray aray!” medyo sumasakit ang sugat pag napapalakas ng boses ko.

“ahahaha! Yan.. wag kang masyadong magalaw sasakit talaga yang sugat mo. Lugaw nalang gusto mo?”

“sige sige, yung may itlog ha? para rich in protein, promotes wound healing.”

“naks! Nurse na nurse ha! hehehe.. sige saglit lang bibili lang ako sa labas.” Bago sya lumabas humalik muna sa noo ko.

“hihirit pa eh!” pahabol ko bago sya lumabas dinilian lang ako bago isara ang pinto, kitang kita kay louie ang saya na ok na ako. ng makalabas na sya, hindi maalis sa isip ko kung pano talaga ako napunta sa gusali at nahulog? Sumasakit lang ulo ko pag iniisip ko. Kaya naidlip nalang ako saglit.

Tatlong araw lang ako sa hospital at pinayagan na ako ng doktor ko na umuwi. Maayos na ang naging kalayagayan ko, nakakalakad na ako mag-isa at nakakakilos mag-isa. At syempre hindi ko magagawa yun kundi dahil kay bayag. Sya lagi nag babantay sakin sa hospital, pagkauwi na pakauwi nya galing school deretso na sakin sa hospital upang mag bantay. Hangang maka uwi ako sya ang umaalalay sakin sa bahay. Actually nag volunteer sya na sa bahay na muna sya matutulog para lang mabantayan ako. halos dalawang lingo din akong hindi nakapasok sa school. Naging maayos ang lahat, mas napabilis ang pag galing ko dahil kay louie. Pero may gumugulo parin sa isip ko at yun ang aksidenteng nangyari sakin. hindi ko parin mawari kung paano ako napunta at nahulog sa gusaling iyon. sa tuwing tinatanong ko kay louie ang tungkol duon ang lagi nya lang sagot ay “wag mo muna intindihin iyan, ang mahalaga ligtas ka ok?” kaya hindi ko na rin sya inuusisa tungkol sa bagay na iyon.

Balik ulit sa normal, pumapasok na ako sa school at regular na din akong nag iinsayo sa banda. Ok na ulit ang lahat, masaya kame ni louie. Hatid sundo ako sa school at practice sa banda. Paminsan minsan nag-aaway kame pero hindi na tulad ng dati na grabe kung mag-away at pansin ko kahit ako may kasalanan sya ang unang gumagawa ng paraan para mag bati kameng dalawa.

Araw ng linggo, araw ng pag sisimba namin. Halos 8pm na natapos ang misa at deretso kame sa lagi naming kinakainan na lugawan.

“ay! Bayag, hangang 10pm pa naman nag sasara ang sm diba?” tanong ko kay louie.

“oo, bakit?”

“deretso tayo dun, bibili ako ng G-tech naubusan ako eh para matapos ko na yung case analysis ko.”

“sige, eh dapat sana dun nalang tayo kumain?”

“ok lang iyon, namiss ko din itong lugawan ni kuya eh!” maya maya biglang nag ring ang phone ni louie na nasa bulsa ko. Kim ang pangalan. Pinakita ko sa kanya na tumatawag si kim. Nung makita nya nanlaki ang mata nya sa nakita nya at biglang hinablot nya sakin ang cellphone nya at sinagot palayo sakin.

Laking taka ko naman kung bakit kailangan pa nyang lumayo para sagutin nya ang tawag. Alam ko naman ang tungkol sa kanila at wala naman sakin iyon. hindi ko tuloy maiwasang mag-isip ng kung ano? May tinatago ba sya sakin? at bakit parang gulat na gulat sya?

“tara na?” matapos nyang sagutin ang tawag. Hindi naman ako kumibo at dumaretso na sa motorsiklo. alam kong alam nya na may tumatakbo na sa isip ko sa ginawa nyang iyon. wala kameng kibuan habang nasa byahe ni hindi ko man lang sya hinahawakan instead sa likuran ng motorsiklo ako nakahawak.

“hintayin mo nalang ako dito, saglit lang naman ako.” sabi ko ng makarating na kame sa mall sa parking area. Ng paalis na ako bigla nyang hinablot kamay ko napalingon naman ako sa kanya.

“oh bakit? May ipapabili ka ba?” tanong ko.

“galit ka ba?” tanong nya na may halong lungkot sa muka.

“ha? bakit? Baliw to!” sabi ko.

“eh hindi mo ako kinakausap eh hindi ka man lang humawak sakin kanina habang nasa byahe kahit mabilis ang pagpapatakbo ko.” Gagong to! Kaya pala nya binibilisan para humawak ako sa kanya.

“paranoid ka noh? Bakit naman ako magaglit sayo! Simpleng bagay binibigyan mo ng kahulugan.” Sabi ko.

“sige, punta ka na. bilisan mo ha?” tapos hinalikan nya nag kamay ko na kanina pa nyang hawak hawak, buti nalang walang ibang tao sa parking area ng mga oras na iyon. at iyon nga! Sa simpleng halik sa kamay nawala na lahat ng tanong ko sa isip ko. Tsk tsk tsk! IM SO WEAK!! Haays..

“opo sir!” sabay banat ng isang pacute na smile, natawa naman sya sa ginawa ko.

Habang nagbabayad na ako sa cashier, naisipan kong bumili ng fruit salad na paborito nyang pasalubong ko lagi sa kanya pag napapadaan ako ng mall. Habang nag lalakad ako papuntang parking area, sa malayo palang may nakikita na akong isang nakaputi bukod kay louie. At pansin ko parang nag tatalo sila na kahit sa malayo naririnig ko ang sigaw ng boses babae. Kinabahan naman ako kaya dali dali akong nag lakad patungo sa kanila. Habang papalapit ako narinig kong sumisigaw na din si louie.

“diba sayo ko sayo! wag kang magpapakita ha? ang tigas ng ulo mo!” hindi ata nila pansin na papalapit na ako. ng biglang mag sasalita sana ang babae ay napatigil sya nung nakita na ako.

“anong problema dito?” tanong ko. Pansin ko biglang yumuko ang babae at parang hiyang hiya na makita ko sya.

“ah! Wala yun. Tara na at gagabihin na tayo nito papagalitan na tayo ni mama.” Biglang suot ni louie ng helmet at inabot sakin ang helmet.

“teka!” nilapitan ko ang babae na bahagyang tumalikod at hinawi ko ang buhok na nakatakip sa muka nito. At nakilala ko ito. Si Kim!

“oh! Kim ikaw pala iyan?” biglang tingin sakin ni kim at nanlaki ang mga mata.

“ha?” hindi nya alam anong sasagutin nya. Parang kabang kaba sya na nakilala ko sya.

“sabay ka na samin.” Sabay ngiti ko sa kanya. napatingin naman sya kay louie parang hinihintay ang sagot ni louie kung papayag ba ito.

“tara na!” bingay ko naman sa kanya ang helmet na para sakin at pina-una ko syang sumakay sa motorsiklo. ng sasakay na sya sa inabot ni louie ang kamay nya at hinila ito paakyat.

Ng biglang nanlaki ang mata ko sa nakita ko! Ang pag hawak ng kamay nilang dalawa! Parang nakita ko na iyon! may biglang sumiksik na eksena sa utak ko na magkahawak sila ng kamay. Sumakit ang ulo ko bigla. Sa sakit napaatras ako at napahawak sa ulo ko, napa upo ako sa sahig! Isa isang sumisiksik sa utak ko ang mga eksena na hindi ko maintindihan. Ang rooftop ng gusali, dalawa kame ni kim na andon, ang eksena na nakakapit kameng dalawa ni kim at ang huling eksena na magkahawak sila ng kamay ni louie para i-angat sya. Naalala ko na ang lahat! Humagulgol ako sa nalaman ko. Naka upo parin ako sa sahig habang hawak ang ulo ko sa sakit! Lumapit sakin si louie.

“huy! Andeng! Anong nangyari sayo? ok ka lang?” laking pag tataka ni louie. Hindi ako sumagot hindi ko alam kung sasagutin ko ba sya o ano, gulong gulo ako sa nalaman ko!

“andy? Ano ok ka lang?” umupo din sya sa harap ko para tignan ang kalagayan ko. Hindi ko maintindihan, sobrang galit ang nararamdaman ko ng mga oras na iyon. galit dahil sa haba ng panahon nag sinungaling sya sakin! hindi nya sinabi sakin ang totoong nangyari! Halos buhay ko na ang nakataya sa aksidenteng nangyari pero nakukuwa parin nyang makipag kita kay kim at makipag relasyon dito! Ang sakit! Ang alam ko lang ay sobrang poot ang nararamdaman ko ng oras na iyon! Tinignan ko sya ng may bahid ng luha at galit ang muka ko.

“oh? Bakit? Ano bang nangyayari sayo ha?” tanong nya na parang may takot habang nakahawak sa braso ko.

“bitawan mo ako..” pigil na galit kong sinabi iyon.

“ano? Ano ba! Hindi kita maintindihan! Ano bang nangyayari sayo ha?!!” napapasigaw na sya. Bago ako mag salita tinignan ko muna si kim ng matulis. Natakot naman sya sa ginawa kong iyon.

“alam ko na.. naalala ko na ang lahat..” pikit mata kong sinabi iyon. pigil na pigil ako sa sarili ko gusto ko ng pumutok. Napaatras si louie sa narinig nya sakin.

“ano bang pinag sasabi mo?”

“tapusin na natin ang gaguhang ito! Ok na! TALO na ako! napa ikot nyo na ako!” hindi sila nakapag salita marahil alam na nila kung ano tinutukoy ko.

“shiiiiiit!!!! Tang inaaaa!!! Wooooh!!” isinigaw ko nalang ang galit ko! Dahil pakiramdam ko ay puputok na ako kung hindi ko ilalabas ito.

“andy pag-usapan muna natin ito, please.. mag papaliwanag ako. calm down..” malumanay sagot ni louie.

“tang inaaa.. tang inaa talagaaa louie!!! Shiiit!! Pag-usapan? Ano pa bang pag-uusapana natin? Wala na
! nangyari na! ang haba ng panahon mo para mag sabi sakin ng totoo! Pero ano??!! Wala! Tinatanong kita kung ano ba talagang nangyari pero hindi mo ako sinasagot! Tapos ito? Malalaman ko? Despite na PUTANG INANG BABAE YAN NA KITILIN ANG BUHAY KO? NAGAGAWA MO PARING MAKIPAG USAP AT MAKIPAG RELASYON JAN??!! SHIIIT!! Louie!! Tang inaa!! Ano ba sya??!! Kumpara sakin?!! kelan mo lang nakilala iyan!! Ako?!! halos buong buhay mo kasama mo!!”

“please! Andy pag-usapan muna natin to ng maayos wag ganto please please wag ganto! Pakingan mo ako..” lumuhod na sya sa harap ko, nag simula na ding tumulo ang luha nya. Pero walang epekto sakin iyon dahil nilalamon ako ng sobrang poot at galit!

“at alam mo ba?! Bat kame andon ha?? dahil yang BABAENG yan may ibang lalaki!! Dapat sasabihin ko na iyon sayo! kaso pinipigilan nya ako dahil nag karoon kame ng kasunduan na sya mismo ang mag sasabi sayo! at sa huling pag kakataon pumayag ako sa gusto nya dahil ang buong akala ko SINCERE sya sa sinasabi nya!”

“ayaw ko na! you just prove yourself louie, SALAMAT nalang sa pag tulong sakin para maka recover at SALAMAT NALANG sa lahat! I guess you don’t know me that better. Kung sinabi mo agad sakin alam mong maiintindihan ko iyon. LET’S STOP THIS! Ayaw ko na..” malunay ang sabi ko noon, pakiramdam ko wala ng pag-asa para saming dalawa. Nanghina ako, halo halo ang nararamdaman ko ng oras na iyon. nag simula ako mag lakad kahit hindi ko alam kung san ako pupunta.isa-isa kong binitawan ang mga dala ko. Ng bigla akong nakaramdam ng mahigpit na yakap mula sa likod ko. Napapikit nalang ako.

“pwet please! Wag mong gawin ito.. hindi ako papayag please please nagmamakaawa ako.” iyak parin sya ng iyak.

“tama na louie.. lagi nalang tayong ganto. Tanggap ko na naman eh, i guess its about time na lets have a separate ways. Please hayaan mo na ako..” pikit mata kong binibigkas ang masasakit na salitang iyon.

“papayag lang ako pag sinabi mo sakin na hindi mo na ako mahal.” Napahinto sya sa pag-iyak. Matapos hinarap ko sya at sinabing.

“louie, ayaw na kitang mahalin.. ayaw ko na..” yun na ata ang pinakamasakit na salita na nasabi ko sa buong buhay ko. Hinawakan ko ang kamay nya na nakayakap sakin at piniglas ito sa pagkakakapit sa katawan ko. Ramdam ko ang panghihina ng kapit nya sa narinig nya mula sa akin.

Nag patuloy ako sa pag lalakad, hindi ko alam san ako pupunta. Wala akong pakelam sa mga taong nakakakita sakin at nag lilingunan. Hindi ko man lang alam kung nasaan na ako. iyak parin ako ng iyak hindi matigil, pinaghalong sakit at galit ang nararamdaman ko nung oras na iyon. iyon na ata ang pinakamabigat sa damdamin na naramdaman ko sa buong buhay ko. Habang nasa daanan ako biglang pumasok sa isip ko si joner. Pumara ako ng taxi papunta kay joner, hindi parin matigil ang pag-iyak ko habang nasa taxi ako. alam kong si joner lang makakatulong sakin upang mapawi ang galit ko. Ng marating ko na ang restobar agad akong dumeretso sa likod nito kung saan kame nag prapractice. pagkabukas na pagkabukas ko hindi ko inaasahan ang nadatnan ko. Nakayakap si joner kay lovely na pianista namin habang nakahawak ng gitara si lovely. Nanghina ako sa nakita ko, pakiramdam ko wala na ako malapitan ng mga oras na iyon. lahat sila may kanya kanyang pinagkakaabalahan. Ganun din si faye at aldrin busy sa bawat isa.

Paralisa ang utak ko, parang lumulutang habang nag lalakad. Hindi alam anong gagawin. Pabalik pabalik ang eksenang nangyari sa parking area. Pakiramdam ko ako nalang mag-isa sa mundo walang kakampi. Pakiramdam ko pinagkaisahan ako ng lahat. Hindi ako nakatulog ng gabing iyon iyak lang ako ng iyak. Hindi na rin ako pumasok ng araw na iyon kahit may duty ako. parang wala na akong gana pa sa lahat ng bagay. Kahit kumain ayaw ko. Halos tatlong araw akong hindi pumasok sa school, hindi ko ata kakayanin na makita si louie lalo na’t kasama pa nya si kim baka may magawa pa akong masama sa kanila at may masaktan pa ako. araw araw din pumupunta si louie sa bahay tinatanong ako kung bakit daw hindi ako pumapasok pinapasabi ko nalang sa lola ko na may sakit kamo ako at ayaw ko makipag-usap kahit kanino man, nagpupumilit daw na maka-usap ako pero ang habilin ko kahit anong mangyari wag papasukin sa bahay. Hindi ko alam bakit ganto nalang ang nararamdaman ko, ako ang nag desisyon na tapusin na namin ang lahat samin ni louie pero ako ngayon ang hindi makabangon at lubusang nasasaktan. Pati pag inom ko ng maintainance ko sa gamot hindi ko na nagagawa, ni hindi ko man lang maubos ang 1 cup ng kanin wala na agad akong gana.

Binisita ako ni faye tatlong araw matapos ang huling pag-uusap namin ni louie. Ikinuwento ko sa kanya ang lahat na nangyari, naintindihan naman nya ako at sya rin mismo nagalit kay louie sa nalaman nito. Nabalitaan ko din sa kanya na halos gabi gabi daw ay nag-iinom si louie sa onse(harap ng school kung san pwede makipag inuman ang mga studyante at tago) kasama mga varsity ng bassketball ng school. Pero wala na akong pakelam sa mga bagay na iyon basta patungkol sa kanya! Nakunbinsi naman ako ni faye na pumasok na ng school. Nagkalakas na ako ng loob para pumasok ng school, lahat ng classmate ko nag tatanong sakin kung bakit ako absent ang sagot ko lang “nag kasakit ako eh, alam nyo naman sakitin ako.” Hindi kame ang papansinan ni louie, ni hindi ko man lang magawang tignan kung anong ginagawa nya. Nag palit din sya ng pwesto ng upuan nya. Lakas loob kung kinakaya ang sitwasyon naming dalawa na parang hindi mag kakilala. Pansin ko din ang pagkamatamlay nya ni hindi man makipag kwentuhan kahit kanino. Isang beses hindi sinasadyang nagkasalubong ang aming mga tingin, biglang yuko sya hindi ko alam kung nahihiya o wala talaga syang mukang mapakita sakin. halatang punong ng kalungkutan ang buo nyang pagkatao nakakaawa kung tutuusin ngayon ko lang sya nakitang ganung katahimik na walang kibo kibo kahit kanino. Pero hindi ako nag padala sa nararamdaman ko dahil nilalamon parin ako ng galit everytime naaalala ko ang ginawa nya sakin.

Kinagabihan, matapos kong gawin requirements ko at around 12am nag ring ang phone ko. Nag-aalangan akong sagutin dahil hindi naman nakaregister sa phone ko ang number. Nag hintay pa ako ng ilang sigundo maya maya tumigil din. Ng biglang nag ring ulit kaya sinagot ko na.

“hello?!” boses lalaki, hindi muna ako sumagot instead nakinig muna ako.

“hello? Si andy ba ito?” tanong ng nasa kabilang linya.

“bakit? Sino to?” tanong ko.

“ahmm pano ba to? Kaibigan to ni louie, pwede mo bang puntahan sya dito? Eh kasi lasing na lasing, andito nakabulagta sa labas ng onse hindi namin alam san iuuwi ito.” Nagulat naman ako sa narinig ko. Syempre hindi ako nag pa-apekto baka isa lang to sa binabalak nya para maka-usap ako.

“wag ako tawagan nyo! Hindi ako nanay nyan!” pagalit kong sabi.

“actaully tumawag na po ako kanina kay aldrin bago kita matawagan ang sabi wag daw tatawag sa mama nya sayo daw tumawag.” Parang nag mamadali ang lalaki sa pag sasalita.

“teka sino ba ito ha?” pag-uusisa ko.

“sige po iwan na namin si louie dito sa labas.” Sabay baba ng tawag.

Sa totoo lang gusto ko ng kumaripas ng takbo para puntahan si louie. Pero naisip ko baka isa lang ito sa mga pakulo nya para maka-usap ako at magkabati kame. Mahina ako pag dating sa kanya yun ang totoo, kaya mas mabuti pang umiwas ako. naidlip na ako binalewala ang lahat ng narinig ko pero hindi ako pinapatulog ng kunsyensya ko na baka ng totoo na nakabulagta si louie sa labas ng onse kahit naman sobrang galit ko sa kanya hindi ko sya hahayaan na ganun ang sitwasyon nya. 12:30am hindi parin ako makatulog parang pakiramdam ko habang tumatagal hindi ako mapakali hangang umabot na ng 1am at hindi ko na natiis at sinuot ko na ang jacket ko at nag simulang lumakad. Agad agad naman akong naka kuwa ng taxi. Habang nasa byahe sinubukan kong i miss call ang phone ni louie subalit out of coverage area ito. Palapit na kame sa Onse malapit sa school namin at nanlaki ang mata ng may nakikita akong naka bulagta ng sa harap ng onse na nakaputi. Ng marating ko ang harap ng Onse, si louie nga nakasandal sa pader sa harap ng Onse. Ang dungis dungis ng itsura nya dahil nga naka uniform pa ito, hindi ko napigilan ang sarili kundi ang umiyak sa nakita ko. Sobrang nakakaawa kung titignan mo sya ang dumi dumi, ang gulo ng buhok at nakakalat ng bag. Nilapitan ko agad, inayos ko ang itsura nya. Chineck ko wala na ang cellphone nya at wallet sa bag. Kaya pala ayaw mag pakilala ng lalaki sa tawag malamang ninakaw ang phone at wallet nya, lalo tuloy akong naiyak kung hindi ko pa sya pinuntahan malamang naabutan sya ng umaga duon at makikita sya ng mga estudyante. Nag patulong ako kay manong driver para buhatin paloob ng taxi si louie.

“manong tulungan mo naman ako oh ipasok natin to.” Paki-usap ko kay manong driver. Nung bubuhatin namin sya. Bigla syang nagising at tumingin sakin inaanag ata nya kung sino nag bubuhat sa kanya. Ng makita na ata nyang ako ang nag bubuhat sa kanya biglang ngumiti at pumikit ulit.

Nakahiga sya sa hita ko habang nasa byahe sya. Maya maya biglang syang nagsalita.

“pwet! Pwet!” tinawag nya ako, mukang hirap sya sa pag sasalita sa sobrang kalasingan pero pinipilit pa rin nyang mag salita.

“pwet naman! Wag mo sakin gawin to!” medyo lumalakas na boses nya, napapalingon tuloy si manong driver samin sa likod. Kaya ang ginawa ko ay tinakpan ko ang bibig nito. Pero hindi parin nag paawat ang gagu at nag sasalita parin. Hindi ko na masyadong maintindihan ang sinasabi nya gawa ng tinatakpan ko bibig nya, ng biglang hindi na nag salita at bigla ko nalnag naramdaman ang pagkabasa ng kamay ko. Kala ko laway, iyon pala ay luha galing sa mga mata nya. Unti unti syang humagulgol, nakakaawa syang tignan. Hindi ko maiwasan sa sarili ko na umiyak din.

“kung alam mo lang sakripisyong pinag dadaanan ko para sayo! kung alam mo lang!!!” mas lumalakas pa ang boses nya kasabay nito ang pag-iyak. Tinakpan ko ulit bibig nya para mahinto na sya sa kakasigaw pero hindi parin sya nahinto sa kakaiyak. Maya maya biglang huminto at tuluyan nalang itong nakatulog.

Pinili kong sa bahay na nila sya iuwi, ayaw ko subukan ang sarili ko na sa bahay sya patulugin masisisra lang ang lahat ng pinaghirapan ko at hinagpis na ginawa ko kapag sa bahay sya matutulog. Alam kong mali ang ginawa ko dahil papagalitan sya ni ninang sa ginawa nya pero wala na ako pakelam. Nag matigas pa rin ako, hindi pa rin maalis sa puso ko ang galit at poot na ginawa nila ni kim sakin. masakit para sakin ang ginawa kong iyon pero dapat kong tiisin dahil ito ang nararapat hindi lahat ng bagay pwede idaan sa sorry lamang lalo na’t pag tiwala mo ang nasira.

Nag daan pa ang ilang araw ganun pa rin ako wala sa tamang ulirat, pati mga exams ko sa school hindi na maganada ang resulta. Ewan ko ba! Pakiramdam ko wala ng silbi buhay ko pakiramdam ko hihintayin ko nalang mamatay ako para matapos na ang lahat kasi kahit buhay ako pakiramdam ko patay lahat ng bagay sa paligid ko, walang kahulugan at kwenta.

At dumating na nga ata ang araw na hinihiling ko, ang bawiin sakin ang buhay na pinahiram ng Diyos.

“teh! Ano ba yang itsura mo! Ang payat mo na nga mas pupayat ka pa! Hindi mo man lang maubos yang isang cup ng rice!” bulyaw sakin ni faye na katabi si aldrin.

“oo nga andy, tignan mo nga yang itsura mo, parang lagi kang namumutla walang gana tapos hinang hina. Iniinom mo pa ba mga gamot mo ha?” tumango lang ako, pero ang totoo nyan halos isang buwan na din akong walang inom inom ng gamot. Minsan sinusumpong ako ng sakit ko pero nagagawan ko naman ito ng paraan mag-isa para mapahupa ang sarili ko. Nasa bandang likuran lang namin si louie kumakain mag-isa. Pag mag kakasama kame nila faye at aldrin mas pinipili nyang hindi na dumikit samin. Alam na din ata ni aldrin ang dahilan kaya hindi na nag tatanong.

“ano tara na? hindi mo na uubusin yang pag kain mo?” sabi ni faye. Tumango lang ako.

“gamot mo?” hirit ni aldrin.

“nakalimutan ko eh.” Sabay kamot ko sa ulo.

“to talaga oh tara na nga!” ng sinimulan ko ng tumayo nilingon ko muna si louie, naka tingin sya samin. Inalis ko naman agad ang tingin ko. Ng biglang umikot ang paningin ko. Unti-unting nag didilim ang paligid. Napahawak ako kay aldrin at nagulat sya sa lakas ng hawak ko sa braso nya. Pabilis ng pabilis ang aking pag hinga, pakiramdam ko hinihiwa ang dibdib ko sa sakit at naninikip ang lalamunan ko at hindi ako makahinga! Naramdaman ko bumagsak ang katawan ko sa sahig. Naka rinig ako ng ilang sigawan, ang bilis ng pangyayari. Umiikot parin paningin ko, ang daming tumatawag sa pangalan ko. Ng dineretso ko ang tingin ko nakita ko ang muka ni louie sa harap ko. Unti-unting nawawala ang paningin ko at pandinig. Nakikita kong nag sasalita si louie na parang sumisigaw pero wala naman akong marinig, hanggang sa tuluyang nawala ang paningin ko at nag dilim ang buong paligid.

ITUTULOY..