By: Mikejuha
email: getmybox@hotmail.com
Author's Note:
Bati Portion:Magsimula tayo sa mga commenters na sina agua, razhly, white_pal, ar.jhay, jai, taga_cebu, jess.sanchez, james.wood, larry, bladez.six, adik_ngarang, Jin kazama, bigbro’09, pauless, enzo, x4nthz, alex, krys, roy (a.k.a. Kris and now the reigning Ms. Universe ng Butuan), cassell, crzy, daucus, noel (ang bunsong pasaway), my "son" allen of Bacolod (hayyyy, nanjan na nama ang lugar na yan!) troy (huwag nang mag-iinum kung wala ako ha? lol!) and others di ko na po matandaan. Pasensya na kung nalimutan ko ang mga names but please tell me para ma mention ko kayo in my next story.
Gusto ko ring i-special mention sina:
newbie, na siyang volunteer administrator ng MSOB, salamat sa iyo, di pa man tayo nagkita ng personal major, major na ang utang ko sa iyo. Pati anak ko ay napahanga sa bagong mukha ng MSOB.
Mga volunteer contributors ng MSOB na sina – alexander, migs, michael santos (na sawi din ba sa pag-ibig? Hmmm Welcome to the club! lol!), seniorito aguas, july, aaron, speed. at nice_mice na nagbigay kulay din sa MSOB, maraming salamat sa inyo guys! Sana isang araw magkakaroon tayo ng eb...
Sa mga bagong followers ko na sina – louie ibarra, john christopher, jozwa pol, val patrick, aljunn alcantara, emjhay, reynaldo quellar, sherwin uy, jhay, at nice_mice na contributor din. Maraming salamat din sa inyo.
Sa mga silent readers, sana magfollow na rin kayo. Maaaring para sa inyo ay walang kahulugan ang pag follow sa isang blogspot ngunit para sa isang katulad kong nagsusulat na hindi naman kumikita (hehe), napakalaking boost at encouragement na po sa amin ito - ang makitang may naninidigan upang sumuporta sa amin. Nakakawala ng pagod, nakakaengganyong gumawa pa ng mga kuwento...
Enzo, for coming up with the initiative to conduct a contest sa cover page for the planned new book, “Tol... I Love You!”
And speaking of pa-contest, the mechanics will be out soon. At ang pa premyo lang naman ay shoes, (nike, sketchers, adidas, cat... I’d like the winner to select and I’ll LBC the item straight to your doorstep.) Gusto ko sanang idagdag ang sarili ko sa pa-premyo kaso baga biglang magbackout ang mga participants kaya huwag na lang, lol!
I promote ko rin po dito ang book kong out in the market “Idol Ko Si Sir” at heto po ang online bookstore ng publisher ko at makikita din dito ang mga outlets nila: http://www.central.com.ph at pede rin pong umorder sa http://men4menphilippines.ning.com nagdistribute din po sila ng books
Ang isang “son” ko rin pala from Iligan City na si Oliver G ay nagrequest na ipromote ko ang site niya, bago pa lang po (he is open for suggestions): http://bix-2010.webs.com sana you’ll visit the site and give your comments.
Gusto ko rin sanang batiin ang mga top commenters kaso nawala sila sa page kaya next time na lang... sayang hindi ko nakuha ang mga names. Paging newbie!!! Top comenters please. Malay ninyo, may biglang darating sa mga bahy ninyo na LBC package, na ang laman ay si Kuya Rom. Lol!
Salamat sa lahat ng tagasuporta ng MSOB particularly sa AKKCNB. I admit, I was soooo attached to my character “Kuya Rom”. Of course pati na rin kay Noel, Kuya Paul Jake. Pero doon ako in love na in love kay Kuya Rom. Na-miss ko sya ng major major at gusto kong umiyak dahil hindi ko na siya makikita pa o ni mababasa. Nakakaloka kasi ang angking pagka-adik niya. Iyong tipong papatayin ka muna sa inis tas bubuhayin ka naman later sa ibayong sarap... Hayyyyyy, may naalala ako. (sigh!)
Ok... kita-kits na lang tayo sa sunod na kuwento.
Muli, maraming salamat sa inyong lahat!
-Mikejuha-
-----------------------------------------
Alas 9 ng gabi noong kinatok ko si kuya Rom sa kwarto niya. Dala-dala ko ang isang karton na naglalaman ng mga gamit na ibinigay niya sa akin kagaya ng white gold thumb ring niya, gold bracelet, ang mga pinatuyong rosas… Napagdesisyonan ko na kasing isoli na lang ang mga ito at turuan ang sariling tanggapin ang lahat, limutin siya at mag move-on. Napag-isip-isip ko rin kasi na napakadami nang pinagdaanan kong hirap sa relasyon namin at hindi naman siguro patas na ako na lang ang palaging nagdurusa. Nakakapagod na; hindi ko na kaya. Hindi kaya manhid o bato ang puso ko upang hindi makaramdam o mapagod. Isiksik ko na lang sa isip na isa na lang siyang pangarap. Maigi na ang ganoon para at least alam ng puso ko kung saan siya lulugar. At kapag isang pangarap na lang ang lahat, nagagawa ko ang kahit ano sa isip ko; na hindi ako nasasaktan, hindi nangangamba, hindi namomroblema. Sabi nga nila, libre daw ang mangarap. Oo naman. Libre ang mangarap ngunit may bayad na ito kapag umasa... Kaya, dapat lang na hindi na ako aasa. Baka mamaya, ibayong sakit lang ang kabayaran nito.
Kaya ang final na desisyon ko ay ang pakawalan na siya at turuan ang sariling tumayo, harapin ang mga hamon sa buhay na nag-iisa, na walang kuya Rom na dati ay siyang nagsilbing inspirasyon ko…
Binuksan naman kaagad ni kuya ang kwarto niya, hawak hawak pa ang cp, may kausap sa linya, “Ok.. Elsie, saka na lang tayo mag-usap, hon. Nandito ang utol ko, may kailangang yata. Bye muna! Mwah!” Inbinaba ang cp niya atsaka nakangising tiningnan ako at sinabihang, “Girlfriend ko… hehe. O, anong atin?”
“Heto kuya, isosoli ko na ang mga ibinigay mo sa akin...”
“Ah… iyan lang ba? Sige tol, sa iyo na lang iyan. Ok lang ako…” ang sagot niyang hindi man lang nagdadalawang-isip na para bang ang mga bagay na iyon ay walang bakas ng aming kahapon, walang kahulugan.
“Hindi kuya, sa iyo naman talaga ito eh. At… wala na ring halaga ito sa akin.” Ang sagot kong hindi maitago ang pagkadismaya.
“Bakit mo nasabing walang halaga ang mga iyan sa iyo? Kung ibinigay ko iyan sa iyo dati at tinanggap mo ito, bakit mo isosoli? May kaibahan ba ngayon?”
Natameme naman ako sa kanyang tanong. Pakiramdam ko ay talagang napaka-insensitive na niya. Tila nawalan ako ng lakas upang sabihin pa sa kanya ang lahat. Feeling napahiya, nainsulto, naawa sa sarili. “A, e… wala kuya. Basta sa iyo na ito.” Ang nasabi ko na lang sabay lapag sa karton sa sahig ng kuwarto niya at dali-daling lumabas upang huwag niyang mapansin ang pagdaloy ng aking luha. Hindi ko na hinintay pa ang sasabihin niya.
Bumalik ako sa aking kuwarto at doon na nagmumukmok, mag-isang humahagulgol.
“Iba na talaga siya… ni hindi man lang ako sinundan o inalam ang mga saloobin ko. Pero di bale… isang araw, mabubura rin sa aking puso ang lahat ng ito.” ang bulong kong pang-aamo na lang sa sarili.
Dahil sa nawalan ako ng lakas ng loob upang sabihin sa kanya ng personal ang mga saloobin ko, idinaan ko na lang ang lahat sa sulat.
“Dear kuya Rom. Pasensya ka na sa sulat na ito. Dito ko na lang ipalabas ang mga saloobin ko. Nahihiya kasi ako… Hindi na kasi ikaw ang dating kuya Rom na nakilala ko. Nahirapan akong tanggapin na ibang-iba ka na. Na-miss ko ang dating kuya Rom ko. Ang kuya na walang araw o gabi na hindi ako kinukumusta, inaalam kung saan nagpunta, o kumain na ba, o ano ang pakiramdam, ano ang balita sa akin... Ang kuya na nangungulit ngunit nanunuyo sa akin… Ang kuya na nilalapitan ko sa panahong kailangan ko ng katuwang at masasandalan… Ang kuya na pwede kong sabihin ang lahat ng mga hinanakit ko sa mundo… Ang kuya na alam na alam ang aking mga saloobin at ang aking mga kahinaan… ang kuya na siyang pumupuno sa mga kahinaan at kakulangan ng aking pagkatao… Ang kuya na sa panahon ng aking kagipitan ay nand’yan lang palagi para sa akin… Ang kuyang pangalan ko lang ang nakatatak sa kanyang puso… Ang kuyang nangakong hindi ako bibitiwan kahit ano man ang mangyari…
Hindi naman din kita masisisi eh… may karamdaman ka at nabura na sa isip at puso mo ang lahat ng mga nakaukit na nakaraan at samahan natin, kasama na ang pagmamahal. Ewan ko nga rin ba kung tama ang sabihin ko ito sa iyo. Pero mahal ko pa rin ang dati kong kuya. Hinahanap-hanap ko siya. Oo, sa nangyari sa iyo na muntik ka nang mamatay, nagdasal ako na sana ay huwag kang kunin sa akin, at nangako ako na tatanggapin ko kung ano man ang kapalit na hirap kung sakaling pagbigyan man ang kahilingan ko. Ngunit sobrang sakit din pala. Kasi, nanumbalik man ang malay mo, sabay namang namatay ang katauhan ng tunay kong kuya… Hindi ko akalaling kasing sakit lang din pala ng pagpanaw ang pagbalik ng iyong malay. Totoo, nakikita kita sa araw-araw, ngunit sa likod ng anyo na iyan, ay may ibang katauhan. Masakit. Kasi, sa araw-araw na nakikita kita, nadudurog ang aking puso. Pakiwari ko ay namatay ang kuya ko at tinuruan ko ang pusong makapag move on. Subalit nandyan ka na humahadlang sa pagnanais kong malimutan siya. Mistulang isa kang multong nagpapahirap sa aking kalooban, patuloy na pinapaalala ang aming nakaraan…
Pero huwag kang mag-alala kuya. Matatangagp ko rin ang lahat. Pipilitin kong buuin pa ring mag-isa ang buhay, ang mga pangarap ko; kahit wala na ang kuya kong nangarap din ng kaparehang mga pangarap na pinangarap ko...
Pagkatapos mong basahin, sunugin mo ang sulat kong ito, sampu ng mga gamit na isinoli ko sa iyo. Kasi, wala nang halaga ang lahat ng iyan sa akin at alam ko namang wala na ring halaga ang mga iyan sa iyo.
Sana ma-enjoy mo pa ang panibago mong buhay. Hindi man ako kasali sa mga plano mo… nandito pa rin ako, handang sumuporta sa iyo bilang kapatid at kaibigan.
Oo nga pala. Dalawang linggo mula ngayon, birthday ko na. Wala lang... Kapag birthday ko kasi may sorpresa sa akin ng kuya ko. Lalo na sa birthday ko na darating. Napaka-significant sana nito kasi magde-dese otso na ako. May binitiwan kasi siyang salita sa akin dati na kapag nagi-18 na daw ako…
Ah basta. Huwag mo nang intindihin iyon. Sa dami ba namang pagsubok at masasakit na karanasan sa pag-iibigan namin… hindi na ako dapat na umasa pa.
Ang iyong kapatid – Jason.”
At isiniksik ko ang sulat ko sa guwang sa ilalim ng pintuan niya.
Lumipas ang isang linggo simula noon. Halos hindi ko na nakikita ng bahay si kuya Rom. Hindi na nagparamdam at minsan, hindi na rin siya sa bahay natutulog. Ewan kung may epekto ang sulat kong iyon sa kanya kaya pakiramdam ko ay iniiwasan niya ako. Pero ok lang. Kasi, nasabi ko na sa kanya ang lahat. Iyon naman ang mahalaga.
“Ma, bakit hinayaan ninyo si kuya Rom na gumala? Wala na nga si papa tapos heto, gala nang gala pa siya na parang walang responsibilidad sa pamilya natin. Hindi na siya nakakatulong sa atin.” Ang sabi ko kay mama.
“Hayaan mo na, Jason. Nalilito lang siya sa kalagayan niya ngayon.”
“Nalilito pero andaming babaeng dinidate? Iyan ba ang nalilito?”
“Hindi na, anak. Nag-usap na kami. Ang totoo niyan, hindi niya malaman kung ano ang kanyang gagawin, kunga paano at saan magsimula. Litong-lito ang pag-iisip niya. Wala daw direksyon ang buhay niya, maraming katanungang hindi mahanap-hanapan ng kasagutan. Sumasakit palagi ang ulo niya sa kaiisip sa mga bagay-bagay na hindi niya maintindihan. Naguguluhan siya, anak. Minsan nga daw, inuumpug-umpog na niya ang ulo niya upang maintindihan lang ang mga nangyayari sa kanya at maibalik ang dati niyang ala-ala. Ito ang matinding nagpapahirap sa kanya. At kailangan niya ng pang-unawa. Sinabi ko rin sa kanya na ibang-iba siya kaysa Romwel na nakilala natin. Ikinuwento ko sa kanya na dati, ganito siya, concerend sa pamilya, sa papa niya, sa akin, sa iyo, kay Noel, at na ipinagkatiwala sa kanya ang maraming bagay sa pamilya. Sinabi ko sa kanyang masyado kang naapektuhan at nag-iiyak sa nangyari sa kanya. Ipinakita ko rin sa kanya ang video ng huling habilin ng papa mo, upang mas maintindihan niya ang mga sinasabi ko. At noong makita niya iyon, nag-isip siya. At hayun, nagdesisyon kaagad na pupunta ng Canada… Ewan kung ano ang plano niya. Baka daw mas maliwanagan pa siya sa mga pangyayari kapag nandoon siya. Ito din daw ang mungkahi sa kanya ni Shane.”
Med’yo nasira na naman ang mood ko noong pumasok ang pangalan ni Shane sa eksena at sa Canada pa. Bumalik-balik kasi sa isipan ko ang mga pangyayring nandoon si kuya Rom sa kanila sa Canada at iyon ang simula ng mga paghihirap ko, ang paglalayas ko, ang pagkamatay ng papa ko… “G-ganoon ba ma?” ang naisagot ko na lang. “E… di sige. Mabuti na rin iyon ma para tuluyan ko na rin siyang malimutan.” Dugtong ko.
Tahimik. Alam kasi ni mama ang sakit na dinadala ko. Masakit sa kalooban ko ang bigkasin mga katagang iyon na limutin siya ngunit lumabas ito sa bibig ko nang diretso. Marahil ay dahil napag-isip-isip ko na talagang wala nang chance na babalik pa siya sa akin. Kapag nasa Canada na kasi siya, tuluyang malimutan na niya ako at tuluyang mawala na rin siya sa akin… At wala rin naman akong magawa kundi ang tanggapin ang masakit na katotohanan.
“Anak… May sinabi pala si kuya Romwel mo na sinulatan mo raw siya?”
“Ah… O-opo ma...” ang gulat kong pag-amin.
“At ano naman ang sinabi mo sa sulat?”
“S-sinabi ko sa kanya ang lahat tungkol sa amin… dati. At binanggit kong ibang-iba na siya, na hindi na siya ang nakilala kong kuya Romel. Iyon lang.” Napahinto ako ng saglit, pinigilan ang sariling huwag tumulo ang luha. “… At sinabi ko ring huwag siyang mag-alala dahil tanggap ko kung hindi na niya ako mahal.” Sabay yuko at pahid sa luhang hindi ko rin napigilang pumatak.
Binitiwan ni mama ang isang pilit na ngiti, at niyakap ako. “Anak… Darating din ang araw na mahahanap mo ang taong talagang sadyang para sa iyo…”
“Sana nga ma…” ang sagot ko na lang pahid-pahid ng isang kamay ang mga luha sa mata.
“Alam mo bang ang sulat mo ang lalong nagpatindi sa kanyang kalituhan? Palagi daw niyang naiisip ang mga binanggit mo sa sulat. Hindi raw siya makatulog sa kaiisip kung paano nangyari ang mga sinasabi mo.”
Hindi na ako kumibo. “Kailan naman daw ang alis niya ma?” Paglihis ko na lang sa topic.
“Mga limang araw mula ngayon…”
Kinabukasan, nagpunta kami ni Noel sa bukid, sa hacienda namin. Summer break na kasi iyon kaya nagkaroon kami ng oras na magbonding. At marami pa kaming planong gustong puntahan ni Noel sa summer break na iyon, kasama na doon ang lugar kung saan ko siya unang nakita at isinama. Kahit papaano, makapagrelax din ako, makalimot…
Sa lupain namin, inikot ko si Noel, ipinakilala sa mga nagtatarabaho. Dalawang araw kami doon at kagaya ng dati, nandoon din si Julius na walang sawang umaalalay sa amin sa pamamasyal at pag-iikot sa bukirin, sa pagturo sa amin ni Noel na mangabayo. Syempre, tuwang-tuwa ang mga tauhan namin noong makita nila si Noel. Bibong bata kasi, matalino at cute pa. Si Noel naman ay tuwang-tuwa. Lalo na sa pagsakay sa kabayo.
“Alam mo kuya, may sorpresa ako sa iyo.” Ang masayang biglang sambit sa akin ni Julius.
“Talaga tol? Ano naman iyon?”
“Hindi ko pa pwedeng sabihin kuya pero baka dalawang linggo mula ngayon, pwede ko nang sabihin.”
“Waahhh! Sa birthday ko?”
Tumango naman si Julius.
“Paano mo nalaman ang birthday ko?”
“Kuya naman o… di ba nagpapakain naman kayo palagi kapag birthday mo? At lagi kaming iniimbitahan sa bahay ninyo.”
“Ah… Oo nga pala. Pero ano nga iyang sorpresa mo?”
“Saka na kuya. Kasi, hindi na sorpresa kapag sinabi ko.”
“Ito naman o, may pasorpre-sorpresa pang alam… siguro in love ka no? Mukhang in love ka e.” Biro ko.
Mistula namang kinilig si Julius, nakangiti ngunit kagat-labing tiningnan ako. “Basta kuya, matutuwa ka… para sa akin, para sa atin, hehe.”
“O siya, kung ano man iyan, sabihin mo kaagad ha? At dapat masosorpresa talaga ako dahil kung hindi, lagot ka.” Dagdag kong biro.
Kinabukasan noong bumalik na kami ni Noel sa bahay, napagalaman kong hindi na umuuwi doon si kuya Romwel. Nabuo na naman sa isip ko na baka sa babae na niya umuuwi ito at na isama na niya iyon sa Canada at doon na sila magsama; na baka sinadya niya talaga iyon upang hindi na niya ako makita at hindi niya ako masaktan kapag nagsama na sila noong babae niya.
“Ma… bakit hindi na umuuwi si kuya Rom?” tanong ko kay mama.
“Nagpaalam lang sa akin na habang pina-process niya ang mga papeles niya, at ibang mga bagay pa kasama ng abugado natin, doon na lang muna siya mamalagi sa syudad upang mas malapit lang. At may narinig akong duktor na tumitingin din sa kanya na may contact naman daw sa duktor niya sa Canada na siyang magpapatuloy sa gamutan nila doon.”
“G-ganoon ba ma? Pero bakit kailangan pang hindi siya uuwi?”
“Iyon daw ang mungkahi ng abugado niya upang mapabilis ang pag-asikaso ng mga dukomento na nilalakad niya bago siya tutungo ng Canada, at mungkahi din ng dukto niya ang ganito upang makabubuti sa palagiang pagmo-monitor sa kalagayan niya.”
“Sino naman ang kasama niya ma?”
“Si Shane ang nag-assist sa kanya, pati na ang pagsama-sama sa kanya sa paglalakad ng mga papeles.”
Hindi na lang ako nagtanong pa kung ano yung mga dokumentong inaasikaso. Sumingit na naman kasi ang pangalan ni Shane. Lalo tuloy tumindi ang kirot sa puso na mas si Shane pa ang pinili niyang sumasama-sama sa kanya at hindi man lang ako ni kinunsulta man lang. Pakiramdam ko out of place na talaga ako… at wala na akong muwang pa sa puso niya.
Dumating ang araw ng kanilang pag-alis ni Shane. Inihatid siya nina mama at Noel. At napag-alaman ko rin na nandoon din daw sa airport sina kuya Paul Jake, at dati naming mga ka-tropa at kasamahan sa team. Natuwa naman ako. Kahit papaano, hindi siya kinalimutan ng mga barkada. Napakarami din kasi naming mga masasaya at sobrang memorableng experience na halos hindi na kami magkahiwa-hiwalay pa sa sobrang pagka-close ng barkada. Marami kaming pinagsamahan. Ngunit ako, hindi na nagpunta pa ng airport. Nagdurugo kaya ang aking puso. Nagmukmok na lang ako sa kwarto, nag-iiyak na ipinagdiwang ang magkasabay na independence day at national hero’s day ng aking puso.
“Wow… ni hindi man lang siya nagtext sa akin na aalis na siya. Na-amnesia na naman kaya siya at nalimutan uli na may kapatid siyang nandito lang sa bahay? Hay naku…” Sigaw ko sa sarili.
Ewan, pero magkahalong lungkot at pagkadismaya ang naramdaman ko sa pagkakataong iyon. Nalungkot dahil ang lahat ng pinaghirapan ko ay nauwi lang sa ganoon. At nadismaya dahil sa kakaibang pagtrato niya sa akin sa kabila nang alam naman niyang kapatid niya ako at buhay pa at humihinga pa naman kahit papaano...
Binuksan ko ang FM radio at noong tumugtog ang paborito naming kanta, pinatay ko kaagad ito. Ibayong lungkot na ang dulot sa akin ng kantang iyon. Pakiramdam ko ay paulit-ulit na sinaksak ang puso ko kapag narinig ang mga lyrics nito.
Lumipas ang halos isang linggo. Natanggap ko naman ang tawag galing sa Canada. Si Shane.
“Jason… gusto kong ipaalam sa iyo na inoperahan uli ang utak ni Romwel dito at… may bad news akong sasabihin.” napahinto siya, tila kumuha ng buwelo sa sunod niyang sasabihin.
Bigla akong kinabahan sa pambungad pa lang niyang salita. Kasi naman, nagkaphobia na ako kapag may bad news galing sa kanya. Naalala ko na naman noong siya din ang nagsabi sa akin ng bad news, noong nagpakasal si kuya Rom sa kapatid niya. “A-ano ang bad news na naman iyan Shane???!!!”
“Huwag kang mabigla ha…?”
“Ano nga iyon????!!!” Bulyaw ko.
“B-binawian ng buhay si Romwel sa operasyon… kanina lang, may halos isang oras na ang nakaraan.”
Pakiramdam ko ay nagblackout ang buong paligid sa aking narinig. “Nagbibiro ka Shane!!! Sabihin mong nagbibiro kaaaaaaaaaa!!!!!”
“H-hindi Jason...” Ang malungkot niyang boses. “Pumunta ka dito upang maniwala ka.”
“Arrgggghhhh!!!” Hindi!!!” Sigaw ko. Ewan, kahit may galit ako sa kanya pero hindi ko rin pala kaya ang makarinig ng ganoong balita. “Paano nangyari iyon??? Bakit siya nagpaopera??? Wala naman siyang sinabi na magpaopera siya ah!!! Hindi siya nagpaalam sa aminnnnn!!!!”
“W-walang sinabi sa inyo pero sa amin meron. Napagdesisyonan niya ito noong sobrang kalituhan ang nadarama niya, lalo na noong mabasa ang sulat mo. Ang sulat mo ang nag-udyok sa kanya upang gawin ang pagpaopera at upang naisin niyang maibalik ang dating pagkatao niya. Naguguluhan siya sa nangyari sa kanya, sa inyong dalawa, hindi malaman ang gagawin. Nakokonsyensya, hindi makatulog, hindi alam ang mga kasagutan sa kanyang tanong. Hindi raw niya kasi alam kung bakit naging iba ang pagkatao niya. At wala siyang control dito. Ramdam niya ang paghihirap mo, ang paghihirap ng pamilya mo para sa kanya. Kaya napagdesisyonan niyang magpa-opera na lang. At bagamat ipinaalam sa kanyang maaring ikamatay niya ito, gusto pa rin niyang ipagpatuloy ang operasyon. Sabi niya, ‘mabuti na raw ang mamatay at wala na siyang iisipin kaysa buhay na habambuhay naman na magtatanong, maghahanap sa kanyang tunay na katauhan, hindi alam ang gagawin, at maraming nasasaktan’. Mistula daw siyang isang taong naglalakad ngunit walang kaluluwa. At upang walang sisihang mangyayari, gumawa siya ng liham na nagpapatunay na sariling desisyon niya ang pagpapaopera, na walang pumuwersa sa kanya, at walang sinumang dapat na sisihin kapag may nangyaring hindi maganda.... Nandito sa akin ang liham na iyan kasama ng liham niya para sa iyo. Kaya dapat na pumunta ka o ang mama mo dito upang magdesisyon kung ano ang dapat gawin sa bangkay niya.”
Hindi ko maintindihan ang naramdaman ko sa narinig. Pakiramdam ko ay nawalan na ako ng lakas, hindi makapagsalita. At namalayan ko na naman ang pagdaloy ng aking mga luha. “Shiitttttt! Bakit ang sakit namang maglaro ng tahana?! Bakit pinaglaruan ang buhay koooooo!!!” sigaw ng utak ko.
Sinabi ko kaagad kay mama ang balitang natanggap galing kay Shane. Subalit dahil wala na raw maiiwang bantay sa bahay at sa mga apo niya at mahirap ang pagbibiyahe ayaw ni mama na siya ang pumunta. Kaya ako na lang ang hinikayat niya. “Isama mo na rin si Noel. Gusto rin daw ng bata na makita ang kuya niya. May passport na iyan, ipinasabay ko sa pag-file ng adoption papers niya noon. Kaya wala nang problema iyan.” Sambit ni mama.
Alas 5 ng hapon kinabuksan noong makalabas na kami ng airport ni Noel. Sinundo kami ni Shane. Halos hindi na kami nagbatian pa ni Shane. Bagamat sinalubong niya ako ng yakap, dry ang pagtangagp ko dito. Kasi, una, masakit ang loob ko sa kanya dahil palagi na lang problema ang dulot ng pagpupunta ni kuya Rom sa Canada at hindi man lang niya natulungan si kuya Rom na mailayo sa kapahamakan. Pangalawa, palaging siya ang diretsahang involved sa mga pangyayari.
First time kong makapunta ng Canada. Pareho kami ni Noel. Malaki ang kaibahan nito kaysa Pilipinas, sa lamig pa lang at sa snow na nakabalot sa paligid. Bagamat ramdam kong excited na excited si Noel sa kanyang mga nakikita, kabaliktaran naman ang naramdaman ko. Hindi ko maappreciate ang ganda ng mga tanawin. Ang tanging nakasentro sa utak ko ay si kuya Rom. Tumatak na naman sa isipan ko ang eksena sa ospital kung saan siya nakaratay. Naimagine ko na ganoon ang mukha niya habang nakahiga ngunit nasa loob na ng isang kabaong.
“Kuya... wag ka na malungkot” sambit ni Noel noong napansing nagpapahid ako ng mga luha ko.
“Ikaw ba hindi nalulungkot na wala na si kuya Rom?” sagot ko naman.
“Hindi naman siya nawawala eh!”
“Anong hindi nawawala?” ang tanong kong may halong pagkalito sa sinabi niya.
“Ah... e...” hindi siya kaagad nakasagot. “...sabi kasi nila na kapag namatay daw ang tao, pupunta na siya sa langit. Kaya hindi siya nawawala.”
“Siya lang ang pupunta doon, tayo, nandito pa!” Ang supalpal ko naman.
Sasagot pa sana si Noel noong bigla namang sumingit si Shane. “Let’s go direct to the house. Sa bahay na namin ibinurol ang bangkay ni Romwel.”
Tahimik.
Habang tumatakbo ang sinasakyan namin at palapit nang palapit na sa bahay nina Shane, ramdam ko naman pabigat nang pabigat ang aking kalooban. Parang hindi ko kakayanin kapag nakita na ang bangkay ni kuya Rom. Puno ng kalituhan ang aking isip. Nagtatanong kung bakit sa bansa na iyon ay puro na lang kamalasan ang dala nito sa akin at sa pamilya ko. Iniisip ko na sa dinaanan ng sasakyan naming iyon, doon din dumaan si kuya Romwel, at ang mga nakita kong mga nagpuputiang yelo na tumatakip sa bubung ng mga buildings, bahay, halaman, at sa paligid ay siya ring mga yelo na nakita ni kuya Rom noong dumating siya sa lugar na iyon ilang araw ang nakaraan. “Sana, mamamatay na lang din ako dito… Sana, sa araw na ito susundan ko na rin siya sa kabilang buhay…”
Naalala ko tuloy ang huling sinabi sa akin ni mama at ni Shane na dahil sa sulat ko kaya lalong nalito si kuya Rom at nagdesisyon na itong magpaopera. Sobrang guilt ang nadarama ko sa sarili. Hindi ko akalain na nakasama pala sa kanya ang sulat ko at ito ang dahilan kung bakit siya namatay; sa kagustuhang huwag akong masaktan, huwag magdusa ang damdamin ko kaya napilitan siyang magpaopera. Lalo naman akong napahagulgol. Sa kabila pala ng kalituhan niya, naiisip pa rin niya ang mga isinulat ko. Akala ko manhid na siya. Akala ko, wala na talaga siyang pakialam sa akin. Pakiwari ko ay gusto ko na ring magpatiwakal sa mga sandaling iyon. Lalo na noong biglang sumingit sa alaala ko na pang labingwalong birthday ko pa pala sa araw na iyon.
“Shittttttt!!!!! Ansakit-sakit naman nitong pa-birthday sa akin. Nandito ako sa isang malas na bansa, walang nakaalala sa birthday ko, at ang taong pinakamamahal ko, na siya sanang inaasahan kong magbigay sa akin ng ibayong saya sa kaarawan kong ito, masakit na sorpresa naman ang ibinigay sa akin. “Kuya Rom... may sinabi ka sa akin na gagawin mo sa panlabing-walang birthday ko... paano mo matutupad ito ngayong wala ka na? Ansakit naman ng pabirthday mo sa akin. Sana kung saan ka man naroroon, maramdaman mo ang naramdaman ko. Para pong sinaksak ng maraming beses ang puso ko sa sakit kuya. Hindi ko po kaya. Sana, kunin mo na lang ako upang magsama na tayo d’yan. Iyan naman kasi ang promise mo sa akin, e. Di ko na po kaya....” ang bulong ko sa sarili.
Walang humpay ang pagdaloy ng aking mga luha.
May halos dalawang oras din bago kami nakarating sa bahay nina Shane. Bago iyon, napansin kong may tinawagan siya, “We’re a few minutes away... Malapit na.”
Hindi ko na inalam kung sino ang tinawagan niya.
Noong nasa harap na kami ng gate ng bahay nila, namangha ako sa sobrang ganda at laki nito. Mistula itong isang lumang kastilyo. Kung sa labas tingnan ang estruktura, isa itong lumang-lumang kungkretong gusali na pinaglipasan na ng panahon at hindi pininturahan, o nilinis ang mga briks o bato, at hinayaang nakalambitin dito ang mga baging. Ngunit noong binuksan na ang gate, napakganda at napakalawak ng hardin nila sa harap ng bahay na ang ang mga kahoy, bushes, bulaklak, at palamuting tanim ay sinadyang perpektopng inayos at pinagtugma-tugma. Kapansin-pansin ang metikulusong pag-aalaga nito ng isang eksperto sa paglalandscape.
“Napakayaman pala talaga ng pamilya nila!” sigaw ng utak ko. Sa pagmentina pa lang ng hardin na iyon ay napakamahal na umaabot na marahil ng libong dolyar buwan-buwan. No wonder na pilantropo ang mga magulang ni Shane; kung saan-saang bansa nagpupunta upang magbigay-tulong lang sa mga mahihirap at nangangailangan. Tumatak tuloy sa isip ko na sana kung hindi namatay si kuya Romwel, napakayaman na rin niya dahil sa kanya inihabilin ang mana ng kapatid ni Shane na pinakasalan niya.
Noong pumasok na kami ng bahay pansin ko naman na puro mga Pinoy ang mga kasambahay nila. At kung gaano kaganda ang labas ng bahay, lalong namangha ako sa ganda ng nasa loob nito na daig pa ang isang five-star hotel.
Sa lobby nakahimlay ang labi ni kuya Rom. Noong pumasok na kami, napalingon ang lahat ng mga nakiramay. Me’dyo nailang ako ng kaunti dahil sa ganda ng lugar at ang mga nakiramay ay halos lahat sa kanila ay nakaputi, naka-amerikana, at pormal na pormal ang mga kasuotan samantalang kami ni Noel ay naka-t-shirt lang at parehng naka jeans. Nasabi ko tuloy sa sarili kung ganyan ba talaga sa Canada kapag may lamay, ang mga nakiramay ay mistulang nag-aatend ng Emmy o Grammy awards Night. May mga Pinoy, may mga Canadian din ang mga nandoon. Mapapansing pinaghandaang maigi ang lugar na pinaglamayan. Puno ito ng palamuti, mga bulaklak, mga dekorasyon. Noong itinutok ko ang paningin sa gitna ng lobby, kaagad lumantad sa aking mga mata ang isang gold-plated metal casket. Hindi ko na napigilan ang sarili. Agad akong nagtatakbo patungo sa kabaong ni kuya Romwel, hindi na pinansin o binati ang mga tao sa paligid pati si Noel na hawak-hawak ko ay binitiwan ko marating lang kaagad ang kabaong. At noong nandoon na ako, agad akong sumampa dito. Tiningnan ko ang loob ng kabaong. Kitang-kita ko sa salamin nito ang itaas na parte ng kanyang katawan hanggang dibdib. Mapayapang tingnan ang mukha niya. Parang natutulog lang ito, bagamat tila may kaibahan kaysa noong buhay pa siya.
Hindi ko rin napigilan ang sariling hindi magsisigaw, maglulupasay. Tanging sigaw ko lang ang umaalingawngaw sa buong lobby. “Kuya Rommmmmmmm!!!!! Bakit mo ako iniwan!!!!! Kuya… sinabi mo sa akin na hindi ka bibitiw kahit ano ang mangyari kuya, bakittttt???! Hindi naman ako bumitiw kuya e... Minahal pa rin kita kahit hindi mo na ako minahal!!! Inaasahan ko pa naman ang pangako mo sa birthday ko. Birthday ko ngayon kuya. Hinihintay ko ang araw na ito kuya!!!!! Bakit ito ang ibinigay mong sorpresa sa akin? Ansakitttt!!!!! Bakit mo ako iniwan??? Paano na lang ako kuya!!!”
Nasa tuktok pa ako ng paghihiyaw noong biglang sumulpot ang dalawang nakaputing lalaking Pinoy na lumapit at nagpaalam, “Sir, kunin muna namin ito...” Sabay hawak sa kabaong at akmang itutulak na nila palayo.
Syempre nagulat ako sa di inaasahang pagpasok nila sa eksena. “Sandali!!! Saan ninyo dadalhin iyan! Kuya ko iyan!” sigaw kong pagtutol.
“Pasensya na Sir, inutusan lang po kami.”
Sa galit ko ay hindi ko talaga naiwasang di magmura. Pakiramdam ko ay gusto kong pumatay ng tao. “Tangina sino ba ang nag-utos sa inyo! Kuya ko iyan! Ako ang mas may karapatan d’yan! Iuuwi ko na iyan!!!”
Nasa ganoon akong pagsisigaw at pagmumura noong bigla namang namatay ang ilaw at wala akong maaninag sa paligid.
“Arrrrggggggghhhhhhhhhh!!!” Sigaw ko uli sa sobrang inis na inilayo ang kabaong ni kuya, namatay pa ang ilaw.
Doon ko na naalalang wala pala si Noel sa tabi ko. Bigla din akong kinabahan at tinawag siya, “Noelll!!! Noelllllllllll!!!!!!!!!!”
Nagtatatakbo na ako sa loob ng lobby sa paghahanap kay Noel noong halos isang minuto lang ang nakalipas, bigla ding bumalik ang ilaw sa buong lobby.
Noong tiningnan ko ang lugar kung saan naroon ang kabaong ni kuya Rom, hindi ko na mahanap ito doon. Napansin ko rin ang isang spotlight kung saan itinutok ito sa isang sulok na may asul na kurtina na unti-unti ring umangat.
Noong tuluyan nang makaangat ito, nagulat ako noong makita si Noel na nandool lang pala, nakasentro sa spotlight at nakasuot ng puting amerikana, posturang-postura sa kanyang ternong puting slacks at puting sapatos, karga-karga sa kanyang mga bisig ang isang malaking regalong nakabalot pa ng pulang gift wrapper at sa ibabaw nito ay isang kumpol na mga puting rosas. Nagmsitulang isang ring bearer ang dating niya habang nagmamartsa siya patungo sa kinaroroonan ko.
“Kuya, may nagpabigay sa iyo. Buksan mo daw po, at ngayon na.” Wika ni Noel.
Pakiramdam ko ay hindi ako makahinga sa sobrang lakas at bilis ng pagkalampag ng aking dibdib. Dali-dali kong kinuha ang mga bulaklak at inilagay muna ito sa sahig. Pagkatapos, tinanggal ko naman ang gift wrapper ng karton at binuksan ito. At halos luluwa ang mga mata ko sa nasaksihan: ang mga ala-ala namin ni kuya Rom na isinoli ko sa kanya noong gabing kakausapin ko sana siya sa kanyang kawarto!
“Hayan siya iyong nagpabigay sa iyon niyan kuya o...” sambit ni Noel sabay turo din sa parte kung saan siya nanggaling. Noong lingunin ko na sana ang direksyon, sabay namang tumugtug ang kantang -
“Sometimes I feel like I'm all alone
Wondering how, what have I done wrong
Maybe I'm just missing you all along
When will you be coming home back to me
There were times I felt like giving up
Haunted by memories I can't give up
Wish that I never let you go and slip away
Had enough reasons for you to stay
Can you feel me, see me falling away (see me falling away)
Did you hear me, I'm calling out your name (calling out your name)
'Cuz I'm barely hanging on
Baby you need to come home... back to me
Sleepless nights 'cuz you're not here by my side
Cold as ice I feel deep down inside
Maybe I'm just missing you all along
When will you be coming home
Can you feel me, see me falling away (see me falling away)
Did you hear me, I'm calling out your name (calling our your name)
'Cuz I'm barely hanging on
Baby you need to come home back to me...”
At habang tumutugtog ang kanta, naglaglagan ang mga confetti na iba’t-ibang kulay, green, yellow, red, orange, white, blue… na sinabayan ng pag-ilaw ng mga naggagandahang blinking lights na may iba’t-ibang kulay. Noong inangat ko ang ulo ko sa direksyon kung saan nanggaling ang mga naglalaglagang confetti, napako naman ang aking tingin sa isang malaking streamer na unti-unting bumukas sa kisame na kung saan noong tuluyan nang lumantad, ang nakasulat ay, “Para sa utol ng buhay ko, I LOVE YOU and HAPPY BIRTHDAY! HINDI KITA BIBITIWAN, PROMISE!”
Pagkatapos kong basahin iyon, ibinaling ko ang aking paningin sa direksyon na itinuro ni Noel. At sa pagkakita ko sa taong nakatayo, may hawak-hawak na mga malalaki at mapupulang rosas at naka-terno din ng kaparehang suot ni Noel, hindi ko na magawang makapagsalita pa. Nanlumo ako, nawalan ng lakas sa nakitang buhay na buhay pala si kuya Rom. Napaupo na lang ako sa sahig, itinakip ang mga kamay sa mukha at humagulgol nang humagulgol, ipinalabas ang nag-uumapaw na emosyong nadarama. Hindi ko lubusang maisalarawan ang tunay na saloobin sa tagpong iyon. Natakot akong tingnan muli ang direksyon kung saan nakatayo si kuya Rom sa takot na baka isang panaginip na naman ang lahat o kaya ay pinaglaruan lang ako ng aking isip.
Noong makalapit na si kuya Rom sa akin, iniabot muna niya kay Noel ang dala niyang mga bulaklak at yumuko upang abutin ang kamay ko at hinila ako upang makatayo. Noong makatayo na, pinunasan ng dalawang kamay niya ang mga luhang dumaloy sa pisngi ko atsaka niyakap ako nang mahigpit, idinampi ang mga labi niya sa mga labi ko, hindi alintana na nakatingin lang si Noel at ang mga taong nakapaligid sa amin na napag-alaman kong mga imbitado din pala niyang mga kaibigan at alam ang kuwento namin. “I love you, tol! I love you very, very much! Kailanman, hindi ako bumitiw sa iyo. Nawala man ang ala-ala ko, naramdaman pa rin kita dito sa aking puso. At alam kong kahit na ilang beses mang mawala ang lahat ng alaala ko, babalik at babalik din ito dahil sa pag-ibig mo.” sambit niya.
Nagpalakpakan ang lahat ng mga tao.
Pakiramdam ko ay panaginip na lang talaga ang lahat at mistula akong nasa langit. “Kuya naman eh... Pinaiyak mo pa talaga ako! Eh… S-sino pala iyong nasa kabaong kanina?”
“Props lang iyon, wax work ng pang-itaas kong katawan.”
Tawa naman nang tawa si Noel. “Sabi ko na sa iyo kuya Romwel na iiyak si kuya Jason kapag nalaman niyang buhay ka eeee!” Ang puno ng kainosentehang sambit ni Noel.
Baling ko naman sa kanya, “At ikaw… kakontsaba ka rin pala ah? Bakit di mo ako sinabihan?”
“Sinabihan naman kita eh!” sagot ni Noel.
“Oo, pero ang sabi mo, nasa langit na si kuya Romwel!”
“Bakit… langit naman din dito e. Hayan o, puti ang suot naming lahat, pati sa labas puro puti din ng snow, di ba kuya Rom?” sabay tingin kay kuya Rom.
Ngumiti at tumango naman si kuya Rom. “Matalino talaga ang batang ito” sabay pisil sa mukha ni Noel. “At magaling pang umarte.”
At baling ni kuya Rom sa akin, “Hindi pa iyan... may iba pa akong sorpresa para sa iyo” sabay turo sa isang malaking monitor na kunektado sa internet at naka-videoconference na pala ang setup.
Lumabas ang isang mukha. “Si mama!” sigaw ko.
“Jason, anak, Happy Birthday! Gusto ko sanang magpunta d’yan upang makisalo sa kasayahan mo kaso hindi pupuwede dahil tatlo-tatlo ang apo ko dito at wala pang maiiwan sa mga bahay at mga negosyo natin. Kaya dito na lang ako babati sa internet. Happy Birthday anak! Mahal na mahal kita. Alam kong masayan-masaya ka ngayon. Gusto kong iparating sa iyo ang suporta ko sa iyo; sa inyo ng kuya Rom mo. Alam ko, tanggap na tanggap na ng papa mo ang lahat at nakamasid lang siya sa atin. Pasensya ka na, hindi ko sinabi sa iyong nanumbalik na ang ala-ala ni kuya Romwel mo. Pinaki-usapan kasi niya akong isorpresa ang lahat ngayong birthday mo. Simula noong binigyan mo siya ng sulat, doon na nagsimulang paisa-isang lumalabas ang mga ala-ala niya dahil sa paulit-ulit niyang pagbabasa at pagtitingin sa mga isinoli mong mga alaala ninyo. Iyon ang nagpaalaala sa kanya. Sumasakit daw ang ulo niya sa kaiisip at sa gabing iyon, nagigising siya sa pagtulog dahil sa nagpaflashback sa utak niya ng mga episodes ng kanyang nakaraan. At sa tulong din ng duktor niya dito na inirekomenda ni Shane, lalong napabilis ang pagrecover niya. Syempre, naalala din niya ang birthday mo. Kaya iyon, sinet-up ka niya dahil may pangako siya sa iyo na ibubunyag sa birthday mong ito... na may kinalaman sa hiling niya sa papa mo, kung natandaan mo ang sinabi ng papa mo na pinagbigyan na niya si Romwel...”
“A-ano ba iyon ma?” ang excited kong tanong.
“Si kuya Romwel mo na ang magsabi sa iyo, anak. Plano niya ang lahat ng ito. Nakisakay lang ako.”
“Ma... salamat po. I love you ma. Sobrang naiiyak ako, kasabwat pala kayo dito eh!”
Natawa naman si mama at ang lahat ng mga bisita atsaka nagpalakpakan uli.
At sumingit na naman si kuya Rom. “May sorpresa pa ako sa iyo tol... Nandito ang mga ka-tropa natin sa volleyball, dinala ko talaga silang lahat dito... gastos ko, hati kami ni Shane para lang makisalo sa kaligayahan mo, sa kaligayahan natin. Isa rin sila sa mga dahilan kung kaya hindi na ako umuuwi sa bahay natin noong paalis na ako papuntang Canada dahil sa pagplano namin sa okasyong ito, pag-process ng papeles, dagdagan pa sa regular kong pagcheck-up sa duktor kong napakahusay. Kasama iyan sila sa mga nagplano sa okasyong ito. Ang kaso, aba’y… ngayon lang din nakapunta ng Canada ang mga hinayupak na teammates nating iyan! Andaming problema pa at muntik nang hindi makasama ang apat sa kanila. Atat na atat makapunta dito walang namang mga passport, may interview pa sa embassy… etc etc. Kaya personal na tinutukan talaga namin ni Shane ang pag-process ng mga papers nila para siguradong kumpleto tayo sa okasyong ito. At mabuti na lang na may kaibigan din ang pamilya ni Shane na nagtrabaho sa Canadian embassy kaya nakalusot din silang lahat.” sabay tawa.
Biglang nagsisulputan ang sampung kasamahan namin sa team, puro din naka-puting amerikana at ternong puting pantalon at sapatos, pinangungunahan pa ni kuya Paul Jake na abot-tainga ang ngiti, naglulundagan, nagsasasayaw, naghihiyawan na parang mga gago. Ang iingay! Ang kukulit. “Yeheeheheheheheheeeeeyyyyyyy!! Yeheeheheheheheheeeeeyyyyyy!! Yeheeheheheheheheeeeeyyyyyy!!”
“At ito pa…” sabay muestra ng kamay niya sa direksyon na pinanggalingan nila “Jan jarannnnn!!! Kilala mo ba sila?” turo niya sa dalawang naka-holding hands na sweet na sweet sa isa’t-isa at naglakad palapit sa amin.
“Si Shane at Julius!!! Waaahhhhhh!!!!” sigaw ko.
At bagay na bagay sila. Kahit kasi mahigit 30 na si Shane at 18 lang din si Julius, baby-face si Shane at maganda rin ang katawan. At si Julius na may height ding 5’10 ay match silang tingnan.
Noong makalapit na sina Julius at Shane sa amin. “Tol, kaw ha… Alam mo pala ang lahat ng ito?” sambit ko sa kanya.
“Hehe! Kaya sabi ko sa iyo sorpresa kuya eh!”
Tawanan ang lahat.
Niyakap naman ako ni Shane sabay bulong. “Alam kong malaki ang atraso ko sa iyo kaya bumawi na ako sa iyo…” sabay kindat sa akin.
Niyakap ko rin siya ng mahigpit. “Nakakainis kayo! Lagi na lang ninyo akong pinagkaisahan!” ang sabi kong nakangiti kay Shane.
Tumugtug ang kantang “Happy Birthday” na sinabayan ng lahat. Pagkatpos ng kanta. Palakpakan.
At doon na ako kinabahan noong biglang natahimik ang lahat. Yumuko sikuya Rom at may dinukot sa bulso ni Noel. Noong madukot na ito, lumuhod siya sa harap ko, itinago sa likod niya ang bagay na dinukot sa bulsa ni Noel, ang mga mapupungay na mata ay nakikipag-usap at nagsusumamo. “Tol… hindi ko nalimutan ang binanggit ko sa iyong magsama tayo at pakakasalan kita kapag nag 18 ka na. Ito ang hiniling ko kay papa noong mahuli niya tayong dalawa na may ginawa sa kwarto mo. Sinabi ko sa kanya na paninidigan ko ang pagmamahal ko sa iyo. Kundisyon niya sa akin na bigyan ko muna siya ng maraming apo atsaka pa niya pag-isipan ang lahat. Ewan kung nagbibiro siya o inakalang hindi ko gagawin ito Ngunit tinupad ko ang lahat; binigyan ko siya ng maraming apo. Ginawa ko ito dahil mahal kita… Mahal na mahal. Kahit anong pagsubok ay handa kong harapin maipamalas lang ang pagmamahal ko sa iyo. Walang sino man o ano mang bagay ang puweding humadlang sa pagmamahal ko sa iyo. Kaya…” napahinto siya nang sandali sabay abot sa akin sa nakabukas nang maliit na pulang box na naglalaman pala ng isang napakagandang white gold ring na may mga naka-embed na mga gold stripes sa gilid at sa gitna ay may sobrang maliliit na mga diamonds na ini-embed din, paikot sa buong singsing. “…will you marry me?”
Natulala ako, hindi makapagsalita. Nakakabingi ang katahimikan sa puntong tila may bumara sa aking lalamunan at hindi ako makahinga, hawak-hawak lang ang mga rosas na ibinigay niya.
Hanggang sa nagsalita si Noel, hablot-hablot ang dulo ng aking suot na t-shirt. “Yes na kuya! Yes na!”
At nasambit ko rin ang mga katagang, “Yes, kuya. Yes!”
Sabay hiyawan at palakpakan ang mga bisita at pati na rin si mama na nakatingin via teleconference ay napaluha. At muli, umalingawngaw sa buong lobby ang aming kanta habang isinuot ni kuya Rom sa daliri ko ang singsing. Siniil ni kuya ng mainit na halik ang mga labi ko. Palakpakan uli ang lahat, ang mga katropa namin ay naghihiyawan, nagsisipulan nagtatatalon a parang kinilig at gusto na ring ma-inlove sa kapwa ka-teammates.
Pagkatapos, isinayaw ako ng kuya Rom ko sa tugtog ng aming kanta –
“Sometimes I feel like I'm all alone
Wondering how, what have I done wrong
Maybe I'm just missing you all along
When will you be coming home back to me
There were times I felt like giving up
Haunted by memories I can't give up
Wish that I never let you go and slip away
Had enough reasons for you to stay
Can you feel me, see me falling away (see me falling away)
Did you hear me, I'm calling out your name (calling out your name)
'Cuz I'm barely hanging on
Baby you need to come home... back to me
Sleepless nights 'cuz you're not here by my side
Cold as ice I feel deep down inside
Maybe I'm just missing you all along
When will you be coming home
Can you feel me, see me falling away (see me falling away)
Did you hear me, I'm calling out your name (calling our your name)
'Cuz I'm barely hanging on
Baby you need to come home back to me...”
Maya-maya din lang, biglang bumukas ang mga ilaw isang mistulang balkonahe sa bandang taas na gilid ng lobby. Hindi ko napansin ang lugar na iyon kasi nasa taas na nga siya, hindi pa inilawan. Ang buong akala ko ay walang gamit ang lugar na iyon o kaya palamuti lang siya sa may bandang kisame. Ngunit nandoon pala ang mga pagkain, mga waiters, na nakahanda na ang lahat at mistulang doon kakain ang prime minister ng Canada at ang kanyang mga bisita sa napaka elegante na setup at ambiance. At may mga musicians pa na nagpapatugtug live ng mga wind instruments.
Hiyawan at sipulan uli ang mga tao at lalo na ang magugulo at makukulit naming ka-tropa na noon lang din makaranas ng ganoong klaseng ka-especial na okasyon.
At pagkatapos ng kainan magdamagang party naman ang pinagkaabalahan ng lahat.
Iyon ang pinakamasayang sandali ng buhay ko.
Pagkatapos noon, isang linggo naman kaming naglagi sa Canada kasakasama pa rin ang mga teammates. Binisita namin ang iba’t ibang tourist spots at entertainment centers. Sa gabi naman, bar hopping, disco, videoke. Sa sobrang close na nga ng team ay mukhang may nagka-developan na nga rin yata eh. Pero… hindi ko na iki-kuwento iyon.
Ngayon, kasal na kami ni kuya Rom at nandito nanirahan sa Canada. At dahil hindi na Iglesias si kuya, ako ang legal na nag-adopt sa mga anak niya para Iglesias pa rin ang mga family name nila, base sa kagustuhan ng yumao kong ama. Bale si kuya Rom ang biological na tatay nila at ako ang legal na tatay. Mukhang magulong isipin ngunit masaya naman. Imagine, ang mga anak ni kuya Rom na dati ay pamangkin ko, naging mga anak ko na. At si kuya Rom na dati ay kuya ko, asawa ko na.
At dahil ni-request ni mama na sa kanya ang mga bata at si Noel, kaming dalawa lang ni kuya Rom ang nasa Canada. Ngunit umuuwi naman kami isang beses sa apat na buwan.
Si shane at Julius? Kasal na rin, at parehong nandito kasama namin sa Canada, nakatira sa mala-kastilyong bahay na pag-aari nina Shane at Kuya Rom. Masaya. Kasi, palagi kaming nagsasamang apat sa mga outings, okasyon, at kapag may problema ang bawat isa, nadyan lang kaming nagtutulungan.
At si Noel? 15 years old na siya at nasa third year college ng dalawang kursong pinagsabay, Political Science at Accountancy. Base kasi sa resulta ng kanyang IQ tests, nasa genius category ang utak niya. At dahil sa lagi siyang pumapasa sa mga acceleration examinations na ibinibigay para sa mga katulad niyang gifted, mabilis ang pag-angat ng level niya sa school.
Marahil ay sadyang itinadhana talaga si Noel para sa amin. Ngayong nasa Canada na kami ni Kuya Rom, siya ang nagsilbing katuwang ni mama sa pag-aalaga sa mga bata at sa iba pang mga responsibilidad sa pamilya sa kabila nang mura niyang edad. At hindi lang iyan; nakapagbigay din siya ng ibayong kaligayahan sa mama ko na siyang pumupuno sa kakulangang naiwan namin ni kuya Rom dahil sa pamamalagi na namin sa Canada. At dahil hindi na Iglesias si Kuya Romwel, na kay Noel na gayon ang responsibilidad na ipinagkaloob ni papa sa mga balikat ni kuya. Alam kong hindi malayo na malalampasan pa ni Noel ang galing na ipinamalas ni kuya Romwel na siyang hinangaan ng yumao kong papa sa kanya. Alam ko na bagama’t hindi na Iglesias si kuya Rom, may Noel na magpapatuloy sa pagtataguyod, at pagbigay ng karangalan sa lahi ng mga Iglesias.
At tungkol sa amin naman ni kuya Rom? Alam naming hindi perpekto ang buhay. At lalong hindi ganyan ka perpekto ang pagsasama namin. Ngunit kahit anong pagsubok ang darating, hanggang pareho kaming matatag at mahigpit na pinaghahawakan ang pangakong hindi bibitiw sa isa’t-isa, walang sino man o ano mang bagay ang maaring sumira sa aming pagmamahalan.
Wakas.
I was viewing the story at another blog, when I saw your credits there.
ReplyDeleteI, speaking here with all honesty, am so captivated on how you wrote the whole story with detail and all that suspense, action, drama, and steamy parts!
I was literally taken away by the story, that I pretended I was Jason.
I was crying as I was reading through the latter parts of the story.
It just blew me away!!!
Kung totoo ito, naku, ako na siguro ang pinakamalaking naiinggit sa mundong ito.
Kung hindi naman, ginawa mo ang isang kwentong tunay na makapagsasabi ng tunay kong nararamdaman ngayon.
Masasabi kong parehas kami ni Jason sa halos lahat ng aspeto.
At marahil kailangan ko din ng Romwel sa buhay ko.
Hahahahaha
Nabubuang na ako to the fact na parang naisasabuahy ko sa sarili ko yung character ni Jason!!!!!
Really. You've made such a story that really struck me to the bone.
Nakakakilig, nakakainis, nakakasuspense.
Alam mo, DAPAT DITO, GAWING TELESERYE O PELIKULA!!!!
I'm still crying inside dahil na rin sa inggit dun sa character ni Jason!!!!
Thank you so much for sharing this story!!
By the way, this is my e-mail, kasi gusto kong makuha yung buong kwento pati na yung torrid scenes!!!!
johnsonandrew94@yahoo.com
Sincerely yours,
Andrew Johnson
huhuhhuhuhu natapos kuna ^_^ My god sobra ko talaga idol e2 ako 2 RJ amf! di ako makarecover till now ahuhuhuhu same na same ang kwentong 2 saking ahuhuhhuuhu gan2ng gan2 ako pero d ganun ka sarcastic ahaahhaha ahuhuhu peru lahay nang nangyari ganyan pera lang ke kris ahaahhahaha d naman umabot sa me papatayi ahhahaha TNX talaga sobra ahuhuhuhu sa ngaun me taong parang romwel ako sabuhay ko 4 years na kame ako ako naman 15 ako nung makilala 16 mag 16 nung me nangyari samin at e2 18 me aahhahaahha kame padin at mas kilala namin ang isat isa xet sobra ^_^ talagan masasabi ko nakikita ko ang sarili ko d2 sa character n2! idol ko gumawa n2 ahuhuhhuhuh ^_^
ReplyDeletewowha ang sweet.. hihi
Deletewow....as in "wOooooooooooooooowww"...as in day-to-night-to-midmorning ko siyang binasa from the start till the end poh...napakaganda...BRAVO!!!...nakakarelate po ako sa story nito in some ways kasi parang may similarity ung characteristics namin ni jason; ung bf ko at si kuya rom...hehe...pero ung sa kanila pang mayaman style...ung saamin pang mahirap style...wahehe...pero d ko hinangad na magka amnisia bf ko.in God's grace ok naman cya...wahehe
ReplyDeletehere is my email add...
lou_ri_hai@yahoo.com
send me some stories of yours na kapareho nito...22 hrs ko din tong binasa (putol-putol due to some circumstances pero walang tulugan)...hehe
more power poh sa writer at sa blogger...
ALA AKONG MASABI!!!!!!!! wow...... iba talaga 2ng story na 2.... 2 araw ako nagbasa nimo.... all in one + 1 na ito........ sana gumawa ka naman ulit ng ganito..... funs mo na ako sa pagsusulat... hehehhehehehehhehe sana ma add kita sa fb...
ReplyDeleteisang malakin WOW! ang ganda ng story.. sana magawan ng pelikula ito! :)) isa ka sa ngpatunay na meron paring mgagaling na writers sa Pilipinas! :) at isa pa kung magiging movie ito.. mamumulat ang mga tao kung anong hiwaga mayroon sa pagibig sa kapwa.. wla tlaga akong masasabi sa ganda. kung baga all in one ang story.. nandyan ang love, action, comedy, drama and etc. sna my makapansin sa istoryang ito at gawing tlagang movie! kahit siguro straight guys magugustuhan ito! nice! very nice! :))At kung mging movie man ito tiyak aani ito ng maraming awards di lng dito sa pinas pati n rin sa ibng bansa! :))
ReplyDeletemore powers tlaga! and continue to do stories like this! :) it's really a big hit! :)
My all time favorite from Kuya Mike's Stories. I accidentally found it one day from Google looking for something to read. I didn't know such wonderful stories existed before. This captivated my heart and inspired me a lot.
ReplyDeleteI was able to relate to Jayson as he portrayed the me when I was craving for a brotherly love and more than that.
This story shows that with true love there are lost of suffering but if these two hearts really love each other that much, no challenge will ever tear them apart. Even if it takes one to sacrifice a lot for the one you love. Love can do strange things in our lives and love can also teach us to mature.
uber like ko, kuya mike.... kagaya din ng SUAACK, like na like ko rin ito... thanks for sharing such wonderful and awesome story... looking forward for more stories... thanks again, tc always and GBU...
ReplyDeletedoes anyone knows who wrote this story? ang ganda talaga, gusto ko siyang i email. pls email me, guest_mitsuwi@yc. thanks
ReplyDeleteahhhhh.... ang ganda ng istorya sinabayan pa ng kantang born for you ni david pomeranz..ang ganda ng s0ng at lal0ng-lal0 na ung pagka create ng istorya...s0brang hanga sa pinamalas na angking galing sa pagsulat ni kuya mike...s0brang na tu0ched ako sa istorya.....
ReplyDeletesuper story! Grabe ang ganda! lahat ng emosyon mararamdaman m s kwento.. maiinis, magagalit, maasar, magtataka, magugulat s mga twist! hanep! ang galing!
ReplyDeletesuper story! Grabe ang ganda! lahat ng emosyon mararamdaman m s kwento.. maiinis, magagalit, maasar, magtataka, magugulat s mga twist! hanep! ang galing!
ReplyDeleteWow...Galing Talaga Ng Imagination Mo Kuya MikeJuha...Ako Po Ito Si Daewi Jie Zen...Hangang Hanga Ako Sa Mga Stories Nio...
ReplyDeleteMag Publish Na Po Kayo At Ako Ay Bibili...
Ahehehe...Senn Po Real Name Ko Kasi 3 Account Ko Sa FB Ahehehe....Next Naman Na Story...Pero Mas Favorite Ko Yung Si Utol At Ang Chatmate Ko...Hehehe...Thanks Sa Story Nio Po...Nakaka Pulot Din Ako Ng Moral Lesson At Mga Appreciation...
Feeling Ko Lang Na May Part Ako Ni Jayson Kasi Hindi Ko Ramdam Na May Nagmamahal Sa Akin..."For Real" Kaya Sa Mga Stories Na Lang Ako Humuhugot Ng Mga "Panukod" Sa Kalungkutan Ko Sa Buhay...
da best ung "si utol at ang chatmate ko" sana may ebook nito... :)
ReplyDeletehahaha.. ans sakit ng mata ko kakabasa matapos lang to.. akala ko hindi happy ending. Nakakaawa nman ung character ni Jason.Atleast in the end happy sya. Sila ni Romwel.. Sana ung romwel nilagyan ng "C" sa unahan tapos "L" sa dulo eh di name ko na. hahaha.. Nice story.. Di ko tuloy nabasa ung HArry potter.. hehehe
ReplyDeletemaganda ang story,,, dalawang gabing binasa ko talaga,, naiyak ako,,,n touch talaga aako,,,,,oyam
ReplyDeletetama nkakaiyak nga 2. at sobrang ganda. parang ung ang utol at ang chatmate ko sobrang ganda magkahawig ng story pero ang kulit din nito... sobra.. good job sa writer.... keep it up... sobrang ganda... :)
ReplyDeletehay naku ang ganda kahit mdyo paikot ikot ang story ... sus kakainspire. ulit.. pangatlo na ito sa ngustuhan ko . una tol i love you.Tapos si utol ang chatmate tapos eto. naks
ReplyDeletekeep up the good work ulit. saya.....
ang masasabi ko lang tumulo ang luha ko at nareliazed ko din na nag-iisa lang ako walang nagmamahal.. di tulad ni jason...hu hu hu..
ReplyDeleteI can't stop readin this story again and again kuya Mike :) It made me cry everytime talaga
ReplyDeleteANG GANDA TLGA :"))))))
ReplyDeleteSANA MAY TOTOONG KAGAYA NI KUYA ROMWEL T__T.. GOODJOOB KUYA MIKE.. LIKE MUCH!! *Clap Clap Clap*
akala ko talaga papatayin mo nanaman un bida, kc pag nangyari un KILLER PAGE n talaga ang tatawag ko sa blogsite na ito.
ReplyDeletei also pretend im jason at the story na talaga naman bumabaha ng luha ko sa kakaiyak s mga parts n nag eemote sa lungkot si jason un feeling nya nag iisa lng talaga xa....kun alam mo lng un feeling n nagbabasa k lng pero pakiramdam mo ikaw din un nasa sitwasyon n ganun...mahirap e express un feeling at alam ko din ganun un naramdaman ng hundreds of your readers.....
cnxa n sa mga pinagsasabi ko, minsan gusto n kita murahin kaso bawal at saka isa lng ibig sabihin nun n nakukuha mo loob ng mga readers mo,
thank you so much grabe ang ganda po ng story nyo sana maconvert din ito s books.
more power and GOGBLESSSS PO...
PS. ADD ME ON FACEBOOK
YAMI VERDE of cabuyao laguana.phil.tnx po
i agree, it should be made into a teleserye, if only it isnt a taboo here in the Philippines. I'm impressed, you even researched about those pederasty and beloved things. more power to you. i wish this really happened to real life.
ReplyDeletei love your story sir mike! keep it up! you are very good writer! Applause for you!
ReplyDelete-jush18-
wapak na wapak.!!!!!
ReplyDeletepalong palo...!!!
TO THE HIGHEST LEVEL.!!!
BRAVO..!!!
ang galing galing.!!! :))
TWO THUMB'S UP sa story..!!!
akala ko wala na talaga si romwel e..!!!
kelan kaya magkakaron ng ligelidad dito sa pinas ang same-sex marriage..??? :)))
ngaun cu Lang to natapos ung story and it was great..
ReplyDeletekakakilig ung Last part..
ayiieeehhhh..
hehe..
ang ganda ng mga lines.. ang dami kong natutunan sa kwentong ito pati yung si utol at ang aking chatmate..
ReplyDeletemaraming salamat kasi meron pang magagaling na writer dito sa atin..
sana marami ka pang magawang stories para marami ka pang mainspire..
hindi man totoo ang kwentong ito, alam ko, may mga taong nakaranas na nito sa totoong buhay, hindi ma parehongpareho sa story.. sana dumating na din yung para sakin ^^
salamat talaga^^
ronnie bokie..
ReplyDeletethank you i found this site..1st time q mkapagbasa ng story na ganito na mahaba..hehe..pero enjoy pala..very inspiring and marami kang matutuhan hindi lng puro kalaswaan .thank you po
napaka-ideal ng story..alam q malayong mangyari ang story ni jason sa totoong buhay..pero sana sa buhay q makahanap aq ng taong mgmamahal sa akin ng sobra2 at kaya aq ipaglaban sa mga taong nkapaligid sa akin..hay..kakaiyak
19yrs old n kasi aq at hindi q pa rin nararanasan ang umibig at sinabi q nga sa sarili q ng kpg dumating ang time n mg27 aq n wala pa aq nhahanap hindi q alam kng kaya q p mgpatuloy..hindi kasi masaya ang buhay q..
pero i'm still looking forward sa kung anung mngyari sa buhay q..:)
i'll read yung iba png stories kuya next time kasi busy n sa school..next time n rin aq mgsign up..pero keep on writing po and inspiring us..good job!idol
Best read.
ReplyDeleteKudos! Mr. Author.
(I wish I have 'Kuya Romwel'. Ahahaha...)
...... kala ko ako na si jason ha ha ha haha..
ReplyDeletewell done.. well done......it really captivates me....and move my emotions up and down......
silentreader of qc....
BTW HERES MY YM garcia.nathan33
KUDOS TO YOU KUYA!..
ReplyDeletegrabeh.. di ko akalain na matatapos kong basahin.. kahit nahihirapan akong i scroll up nd down para mabasa ko lang each chapters.. haaaaaaaaaaaaaayyyy.. but anyway it was worth to read.. naiinis ako minsan sa kwento but as i go along sa story di ko magawang umalis.. nakaka adik talaga.. haaaaaaaaaaaayyyyyyyyyy.. ganda2x talaga kuya.. nakaka inspire ka talaga.. GOD BLESS YOU powh.. salamat sa talent mo kasi binabahagi mo sa ibang tao esp. kami mga readers mo.. :D..
KUDOS TO YOU KUYA..
ReplyDeletenakaka inspire kwento mo..
kakatapos ko lang basahin kwento mo.. sinimulan ko kaninang 8pm.. ngaun ko lang natapos kwento mo.. haaaaaaaaaaayyyy.. salamat ng marami kuya.. GOD BLESS YOU ALWAYS Po..
ang ganda ng kwento. 2nd story na nabasa ko. and the same as the first stiry that i have read. panalo din to. congrats and salamat mike. looking forward for the next good stoeies from you...
ReplyDeletejc/aboash
congrats mike!! as expected great story again!!! looking forward for your new stories.. salamat sa mga kwento..
ReplyDeletejc / aboash
this is my first time to read such a touching story... napaluha ako talaga
ReplyDeletethis is my first love story na napaluha talaga ako... although na late ko na nabasa to pero salamat pa rin and sana meron pa
ReplyDeletegrabeh this is my first tym that i signed here pero nuon ko pa binabasa lhat ng stories mo, and this series is really a beautiful masterpiece. tama ngang gawan to ng movie. kung ngawa nga ni Ang Lee ang "BrokeBack mountain" mas ipagmamalaki ito ng mga pinoy if na-isapilikula. Your a gifted righter and we all know that. Its really touching and and inspiring lalo na sa mga tulad nmn na naghahangad ng tunay na kalinga at pagmamahal sa taong makakatanggap smin. your such an inspiration that despite all trials, sufferings and discriminations, there is still hope and love in each evryones heart. More power and God bless you. You can contact me if you want pra at least frnds tau db? hehehehe this is a great honor for me. hope you response. here my number 09262962651/09465440947................its me souldrifter..=")
ReplyDeletegrabeh this is my first tym that i signed here pero nuon ko pa binabasa lhat ng stories mo, and this series is really a beautiful masterpiece. tama ngang gawan to ng movie. kung ngawa nga ni Ang Lee ang "BrokeBack mountain" mas ipagmamalaki ito ng mga pinoy if na-isapilikula. Your a gifted righter and we all know that. Its really touching and and inspiring lalo na sa mga tulad nmn na naghahangad ng tunay na kalinga at pagmamahal sa taong makakatanggap smin. your such an inspiration that despite all trials, sufferings and discriminations, there is still hope and love in each evryones heart. More power and God bless you. You can contact me if you want pra at least frnds tau db? hehehehe this is a great honor for me. hope you response. here my number 09262962651/09465440947................its me souldrifter..=")
ReplyDeletethese really is a masterpeice for me, matagal ko nang binabasa ang mga stories mo and its really inspiring that despite all trials, suffering and discriminations we encouter, there still hope and love beyond it. Pwde tlgang gwing movie ito. Kung nagawa ni Ang Lee ang Brokeback Mountain,bkt hindi ito...sguradong maraming magagandahan dto...more power and God bless...i hope mging friends tau hehehehe it will be a great honor for me...heres my number 09262962651/09465440947...its me souldrifter=")
ReplyDeleteuu nga po. sna amging movie ito. suportahan natin ung book nya pag anpaublish na. Totoong masterpiece nga ito dahil kumpleto sa totoong mga pangyayari. Hindi lang basta drama kundi reality na pdeng mangyari sa mga ganitong relasyon. at syempre. nakakabilib ang bonding nilang dalawa at hindi sila bumitiw sa dami ng pagsubok. lalo na si kuya romwell na abot langit ang pagmamahal kay Jason
Deletegrabe!!sobrang ganda ng story!!magdamag akong nagbasa matapos ko lng!!itong story na toh!!nd parin ako mka get over lalo na sa ending!!nkakaiyak pti ako naiyak na din ehh!!parang nd pako satisfied sa nabasa ko parang gusto ko may kadugtong pa!!grabe ang ganda talaga!!
ReplyDeletegrabe ang ganda ng kwento!!nadala ako dun sa mga part na nakakaiyak!!oh my god lalo na yung malapit na sa last part nkakaiyak!!para ngang nd pa ako satisfied sa mga nabasa ko parang gusto ko pa my kadugtong!!grabe ang ganda tlaga hangang naun nd prin ako makapag get over!!sa ganda
ReplyDeletegrabe ang ganda nang story!!nd parin ako mka get over sa ganda kapag naalala ko ung last part nito naiiyak ako!!ang ganda kasi para ngang nd pa ko satisfied sa nabasa ko ehh para gusto ko pa my kadugtong!!ang bait nung kuya romwel ehh garbe!!
ReplyDeleteGusto ko nga rin gna part 2 kasu wla na raw tlga eh.
DeleteSobra ngang nakakabilib si kuya romwell. mabait at kahit bababero. Seryoso tlga sya kay jason at hindi na ito napalitan pa ng iba mula ng malaman nyang mahal rin sya ni Jason.
you made me felt what true love is with your story to the point na pwedeng di ko na maranasan sila basta alam ko naging si jayson ako sa storya mo at naramdaman ko ang pagmamahal ni kuya romwell at naramdaman ko ding masaktan at umiyak at higit sa lahat ang magmahal (TOTOO NA INLOVE AKO KAY ROMWELL KAHIT ALAM KONG KATANG-ISIP LANG SIYA) di ko na kailangang humanap ng romwell ng buhay ko masaya na akong ganto salamat and one more thing i became one of your new fan and keep on counting ^___^ babasahin ko din ang ibang series mo pangako at alam ko magbibigay din sila ng same feeling na naransan ko sa pagbasa ng story na ito keep up the good work sir mike and thank you for sharing your wonderful talent for a talent that touches other heart through writings ^___^
ReplyDeleteP.S. sana maging book din ito dahil bibilhin ko lahat ng book mo at higit sa lahat maging movie din lahat ng works mo especially yung mga gantong story that touches and teaches us ^___^
ako nga rin . iniisip ko an totoo si Kuya Romwell. magiging defender ako ng love story nila ni Jason. I lvoe them so much!
DeleteKuya Michael juha. Noel here (Junius in real life). Haven't heard anything from you for almost 2 years already. How are you? Email me when you read this! Thanks!
ReplyDeleteIt's crazy...
ReplyDeleteit's my first time to read this kind of story.
I am not interested to browse a blog like this before,
but after reading this, i cried a lot because i can relate well with some of the stigma that Jason experienced.
Thanks for the Author.
i am looking forward to meet and exchange thoughts with you about stories like this because i know your a deep person...
CLAP! CLAP! CLAP! at isa pang CLAP! CLAP! CLAP! ay hindi kulang pa, isang milliong CLAP! deim! best story so far dahil bago pa lang ako dito..lahat na ata ng emosyon naramdaman ko dito (kilig, lungkot, selos, inggit, paghanga, galit, pagkalito, pagtatanong, pagtanggap, pagsuko, paglaban, saya, sarap, takot, aksyon at luha, both sadness and happiness)..worth it lahat ng emosyon, really worth it, at kahit di ko pa naranasan ang magkarelasyon, pra na rin ngyari sken, pkirmdam ko ako si Jason. Ang sarap magkaroon ng kuya romwel sa buhay. Kudos to Kuya Mike! hoping to meet you someday, please pra personal akong magpasalamt sayo dahil sa kwentong ito, pakiramdam ko talaga nag matured ako.
ReplyDeletedirth015 here =')
sobrang ganda ng story..... galing ng lumikha.. di kayat ikaw yung batang ampon na to the max ang IQ...hehehe.... luv it
ReplyDeleteSobrang ganada po talga ng AKKCNB. Sana may dumating na Kuya Rom sa buhay ko or makakilala ako ng tulad nya kahit hidni akin. npakganda ng character nya dito. more power kuya mike
ReplyDeletewaaaaah.
ReplyDeleteAyaw ko pa talgang tapusin tong AKKCNB. Sana hidni pa ito ang ending
Kuya Mike part 2 pls. pls. pls.
pls.....
Ganda,nkaka inspire :)
ReplyDeletenice story, just like si utol, ang chatmate ko! keep up the good work sir mike!
ReplyDeleteJB
I really like the story...You impressed me much.hay's lupit tlga...
ReplyDeletethank you for sharing such a wonderful story. thank you!
ReplyDeletewaaaaah! matagal ko ng nakikita itong "Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan" sa iba't ibang blog sites pero parang wala ako sa mood basahin. akala ko kasi, parang normal na teenage gay love story lang. pero nung bumisita ako sa blog mo at nakita ko ulit, naisipan kong basahin siya. at grabe, di ako nagsisising binasa ko siya. dalawang araw ko binasa 'to, kahapon ng hapon hanggang madaling araw at ngayon ng tanghali hanggang gumabi na.
ReplyDeletegrabe, ang galing talaga ng story. buti naman at happy ending. aba, sa dinami-dami ba naman ng pinagdaanan nila, di talaga ako papayag na pangit ang ending nila. kadalasan kasi, ganun, may mga namamatay. kaya nga laking tuwa ko nung buhay pala si Romwel at bumalik yung ala-ala niya at tinupad yung promise niya kay Jason. alam ko, masaya na din yung papa nila para sakanila. syempre, masaya din ako para kay Shane at Julius. pero gusto ko din malaman kung sino yung mga nagkakamabutihan sa team. hahaha!
ang dami kong natutunan sa kwentong 'to hindi lang sa pag-ibig, pati na rin sa buhay at pamilya. maraming salamat kuya Mike sa mga kwento mo kasi inspiration talaga sila lalo na sa mga third sex. sana talaga, lahat ng magulang, kasing open-minded ng mga magulang ni Jason. hay ..
ngaun ko lng nabasa ang kwentong ito.... ang ganda ng istorya....grabe...
ReplyDeleteWaaah! Bakit ngayon ko lang nalaman tong blog?! Ang ganda ng storya! Ang daming luha, hagulgol, lungkot, kilig ,saya, tampuhan at ang hindi naiiwasang HARD ON ang naranasan ko habang binabasa ko yung WHOLE/BUONG story NON-STOP. Yes! NON-STOP as in isang basahan lang all 31chapters of the story. I think it took me 6-7 hours sa pagbabasa lang ng "ANG KUYA KONG CRUSH NG BAYAN" well of course may kasama na ring toilet breaks, snacks, texts at yosi break sa 6-7 hours at in all fairness hindi ako nakaramdam ng kahit katiting na antok or even hikab wala. Naks! Hahaha. GRABE! Kudos to you Mr. Mike. Ang galing mo talaga gumawa ng story. The flow of the story itself, the emotions na pinakawalan ng mga characters, mga salitang kahit sa akin ay tumagos sa puso at sumiksik sa utak and of course the possibility that this really happen in reality and the consequences that follows it.
ReplyDeleteNatawa na lang ako ng biglang may ACTION SCENE na naganap. Hahaha. FPJ lang ang peg? Hindi ko alam kung itutuloy ko ang pagdadrama ko o matatawa na lang? Pano ba naman kasi sa simulat simula ng storya eh puro kilig, lungkot, sakit at SEXY TIMES ang flow then BOOM! Ratatatarat sabi ng baril. Hahaha. Buti na lang at namatay din si Kris *evil laughs* Pero all in all grabe pwede ng pang MMK ang story na ito or an indie film na pwedeng humakot ng awards and awards and more awards from different prestigious film fest, GOLDEN GLOBE or even OSCARS. Kung pwede lang sa GRAMMYS or AMAs eh papatusin ka nila at bigyan ng awards. Haha. Yes! Awards with an s. sobrang ganda kasi kaya awards ang makukuha nito. Over all champion lang ang peg!
Part 2 ng comment ko:
ReplyDeleteAnyway, i was a little disappointed nadinilete mo yung BOOK 2 ng IDOL KO SI SIR. Hindi ko tuloy nalaman ang sumunod na pangayayari between Sir James and Carl Miller (OHA! Naalala ko pa) after the said agreement between them na no communications for 6 months. Nabitin ako sa totoo lang. Haha. Ano pa ba? Haha. Sorry kung napahaba yung comment ko (mahaba na ba?) ngayon lang kasi ako ginanahan mag comment dahil sa na amaze ako sa story ng AKKCNB kaya sinulit sulit ko na ang pag cocoment. Isang bagsakan na sagad na sagad na. One time big time kumbaga. Hahaha. Oh yeah. Nagulat ako ng nabasa ko yung story na "PILYO". It was a straight love affair (akala ko kasi na lahat ng story dito is...you know... Same sex relationships based na rin sa mga nauna mong story good thing na meron din mga ganyang story. Hehe.) between Roselyn and...uhm...whats the name of the guy who plays the lead? Haha. Sorry nakalimutan ko sa sobrang dami na ng characters na nabasa ko. May sir james, carl, bader, sam, dennis, jerry, paul jake, kris, edna, noel, mike, josh, jason, shane, luigi, lance, miss loraine, ate anne, roselyn, marvin, maila and the list goes on and on and on and on not including yung mga characters na hindi ko pa nababasa na story. Hahaha. So far eto pa lang ang story na nagbigay ng drama awards, hagulgol factor, sakit na tagus tagusan sa heart, kilig to the bones, laughtrip at suspense na dahil dito ay napayosi ako ng wala sa oras. Hahaha. Yes. Napayosi talaga ako dahil sa tense na naramdaman ko while reading the story. Damang dama ko eh! Hahaha.
I hope its never too late na makapag bigay ng comment at mabasa mo tong mala essay writing contest kong essay even if im 3 years too late. Actually this is my 2nd day to visit this blog and read all the stories starting from year 2008 up to this AKKCNB story (yes i did skp some story just to finish the complete 31 chapters of AKKCNB non stop) GRABE! Hangang hanga ako sa mga nasusulat mo. very detailed (whick i like), napapadala mo ang mga readers mo sa emotions ng mga characters. Sobrang galing. Wapak na wapak! Feel na feel at achieve na achieve na parang lahat ng salita ay may ocean deep na lalim na pinaghuhugutan. Hahaha. Grabe. Galing talaga. 2 thumbs up!
Part 3 of my comment:
ReplyDeleteOh! Before i forgot. Isa ako sa mga silent-avid reader ng blog mo (kahit 2days pa lang nakakabisita sa blog at nagbabasa ng mga stories mong mala obra. Naks! Obra) By the way im giving/posting my email add here kasi gusto kong isend thru email yung mga sumusunod: 1.) BOOK 2 ng IDOL KO SI SIR. Kasi nabitin talaga ako eh. Kung wala ka ng kopya eh okay lang din naman sa kin. Pero I REALLY REALLY REALLY HOPE NA MERON KA PANG KOPYA DIYAN SA KALOOB LOOBAN NG HARD DRIVE MO KASI BITIN TALAGA AKO. hahahaha. Naka all caps yan para damang dama mo ang kagustuhan kong mabasa yung book 2. 2.) yung storyang "KUYA" hehe. Please sana maisend mo rin sa email ko yung kopya mong "kuya" tutal nakalagay naman doon na "THIS POST IS UPON REQUEST" so im requesting to have a copy of it. And lastly 3.) yung mga TORRID SCENES ng AKKCNB (kahit yung mismong torrid scenes lang and not the whole story) hehe. Alam mo na! *ngiting aso* SO PLEASE?! PRETTY PLEASE WITH A CHERRY ON TOP PLEASE?! Can i have a copy of the ff stories? Hehehe. THANKS! Mwah! :)
-IAN your brother from another mother
Here is the attachment of my email address
iandelacruz19@yahoo.com
o my god alam mo pwede tong gawing indiefilm napaka husay ng pagka gawa ng story nung binabasa ko ito ay parang mamatay ako sa sarap tuwa inis at nung matapos ko na napahinga akon ng malalim sabi ko sa sarili ko kung sa totong buhay may ganito talaga im sure walang bakla o anung kasarian man ang magiging malungkot sa buhay grabehhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh alam nyo kung yayaman ako ako i insist ko po itong story na to na gawing pocketbook at i benta sa publiko immmmmmmmmmm sure maraming bibili at hahanga sayo thank you pu i really appreciate the story
ReplyDeletegrabehhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh perfect ang gumawa nito puwedeng pwedeng gawing indie film at gawan ng pocketbook! i was really amazed with the writer kuhang kuha niya ang timpla ng story on how he hanle it from the beggining to the end alam mo writer hahanapin kita balang araw kong yayaman ako at gagawin kitang writer dahil napakaganda talaga ng story na ito!!!!!!!!!!!!! parang mamatay ako sa lungkot nung nalaman kung namatay si kuya romwel!!!!!!!!!!! parang sinakluban ako ng langit at lupa mabuti nalang set up lang pala ang lahat talagang napakaganda ng story
ReplyDeletewoww!!ang ganda pala talaga nito, buti na lng at nabasa ko to..
ReplyDelete,,Ang Ganda!!! CONGRATS po!!
Speechless. Sana ay nangyayari ito sa totoong buhay :> Parang too good to be true. Anyway, I really liked the story. Salamat Kuya Mike sa iyong talent in writing that you shared to us. More powers =)))
ReplyDeletekung sa suaack nagustuhan ko ang plot ng story...sa ngayon naman napabilib ako sa mga tauhan...grabe brilliant yung karakter ni kuya rom...ang lakas ng dating ng character nya...mukhang may pinaghuhugutan...tapos nakadagdag pa ng spice yung pagpasok ng character ni noel...i must say mas may lalim ang akkcnb...nakakalunod yung lalim ng mga palitan ng salita...kung kaluluwang bumubuhay sa bawat karakter...
ReplyDeleteas usual naadik na naman ako sa pagbabasa...ang sakit sa mata...nababad na naman mata ko sa computer...imagine from 5PM-12AM pinilit kong tapusin yung kwento...ahaha...bahala na bukas sa klase...nganga
congratulations! mabuhay ka! isa kang alagad ng sining!
sir myk of pasig
nalungkot ako nung natapos tong story na to.. I was really moved by the characters.. I love Bunso and Kuya.. Sana totoo silang tao at ma meet ko sila..
ReplyDeletenasabi ko to sa mga kworkmate ko here sa office,
ReplyDeletepare-pareho yung comment namin..
super ganda ng story..
:)
sana maging movie to.. kudos sir mike
Congratulation Kuya Mike, you made a great story. Ang galing mong magsulat ng story, madadala ako sa story. I agree sa comment ng isang tagahanga mo rin Kuya Mike sa chapter 27 na "realistic ang mga linya."
ReplyDeleteThis story is not a typical story that focus on love story ng bida pero kapupulutan dn ng aral. kakaiba kasi itong storya na nasulat mo sa ibang story na nabasa ko sa other site. Ang ganda basahin,katulad ng nasabi ko, nadadala ka sa story kung saan napapatawa ka, naiiyak sa nangyari, natutuwa,nalulungkot, naaawa, naiinis ka kung ang senaryo ay nakakainis din at kinikilig din.
Good job Kuya Mike. Continue write a story that impress and inspires other reader. More power and God Bless.
:)
oh my goodness<3 kuya mike!!!!!!!! grabe toh!! kala ko talaga wala na si kuya Rom at pareho lang na sad ending katulad ng Idol Ko si Sir. pero inde mo ako binigo altough I also loved Idol Ko si Sir, talagang naghahahanap lang ako ng happy ending na magkakatuluyan pero may drama inbetween. Grabe ung iyak ko sa start at middle ng chapter na toh. sinasabi ko "Kuya Mike! bakit?!???!" pero salamat! akala ko pagsisihan ko na binasa ko ito dahil nga sa tila sad ending pero thank you thank you thank youuuuu!!!! more power
ReplyDeleteHindi ako mahilig magbasa lalo na ng mga mahahabang kwento, pero sa puntong pagsulyap ko sa umpisa ng istorya, tila ba nahulog ako sa isang patibong na kung saan wala na kung kawala pa kundi tapusin ang kwentong ito. ito ang pinaka magandang istorya na nabasa ko sa buong buhay ko, ito ang istorya kung saan ang tulad naten na may kakaibang katauhan ay may puwang sa lipunan at may magandang kwentong maihahandog sa mundo.Dinala ako nito sa ibat ibang dimensyon na sa tuwing ako ay nagbabasa, eksaktong nagbibigay ito ng daan papalayo sa realidad ng aking buhay at pumasok sa mundo nila Jason at Kuya Romwel. Buong buhay ko ay pinangarap kong magkaroon ng isang kuya sapagkat ako ay nag iisa lamang anak na lalaki tatlo ng aking mga kapatid na babae. Isang malaking karangalan sana saken sir mikejuha, kung mabigyan mu ako ng pagkakataon na padalhan ako ng kopya nito sa aking email jomargabayeron@yahoo.com kasama na ang mga torrid scenes na hindi mu ibinulyaw sa istorya. maraming salamat sa pa bahagi nito sa amin mikejuha! dahil sayu, natuto akong magbasa, magbasa ng may kasamang puso.
ReplyDeletegodness ganda at sobrang kaiyak ang kwento da si mr author idol ko n po kaioww
ReplyDeleteinteresting ang story napaluha tuloy ako sa mga kwento nila Jason, Romwell....sana magkaroon din ako nit ba lang araw...I hope maging ganito din ang kahihinatnan ang aming love affairs.......Sana maraming pa kayong mailalhad dito sa sit na ito........................
ReplyDeleteNice Story....Napaiyak ako sa mga kwento dito at napatawa na rin........
ReplyDeleteHEY!! thank you, thank you, thank you.......
ReplyDeletekkatapos ko lng basahin ang story,,hindi ko pa rin mkalimutan lahat ng nangyari sa buhay nila Jayson at Romwel..
Saludo ako sayo dahil ang galing galing mo.
OA n kung OA. pero nbhag mo ako sa bawat scene n meron ang story na to,,
to the point n buong buo n sa isipan ko lahat sila........sana gawing movie to!!!!!thank you ulet
MIKEJUHA YOUR'E THE BEST............
sobrang ganda nang story, 24hrs ko sya natapos hindi nga ako natulog kakabasa hahahah... good job.. isa ito sa napakagandang story na nabasa ko dito..
ReplyDeleteNice bro. . .nakakbighaning ending ng kwento npakasaya. . .hope mangyari din to sa totoong buhay. . . .kea lng sila super yaman tlga d ko kaya yun heehhe. . .BTW galling mo tlga and d best ang storing to. . but u have a site that I can see all of the parts.. . . hirap na hirap kc akong hanapin ung buong kwento nato paputol putol ako . . . pls inorm me. . .thnx. . . .
ReplyDeletehere's my email jhym_pineda@yahoo.com
hope u can help me and suggest other story na maeengganyo ulit ako. . .kc pagbabasa ko nlng sa mga story mo ngiging libangan ko dto sa ibang bansa. . .tn x again. .. .
thanx noel
ReplyDeletewaaahh. . ang ganda. . ngppsalamt po aq sa freezone. haha. .:D kc po ng dhil dun nkapagbasa aq nito. . halos dto n nauubos ang oras ko sa maghapon. . ang galing. . nyo po. . whoooooooooooooooaaa. .
ReplyDeleteWoooooo,ang ganda ng kwento na ito nkkakilig tlga at happy ending,,love can feel no matter who or what you are,,,great sirmike,,
ReplyDeleteFirst story that I can relate myself in some situation. Keeping myself to be strong in every challenge in life. Napahagulgol ako sa story na 'to. Natapos ko siya ng 12 hrs :)) I have this feeling in my heart na medyo nagpapaiba ng personality and emotions ko. I relate myself to Jason in the way that I felt the same way as he tried to give up on his life, that his life is worthless and no one is loving him and giving their attention. But as the story continues, he didn't give up, he tried to forget the bad memories and forget what is past. Even though it's hard, in real life, once you love a person, you cannot hide the feeling of missing him/her, the time you spent with each other, and the feeling you felt towards him/her. That's why lalo akong nainspire nung kahit na he's so problematic and don't know what to do in his life, he helped and gave his bread to a hungry child. Narerelate ko rin naman experience ni Kuya Rom kasi we both like girls. Even though I never court or date a girl, my instinct is that I like girls. But I got a feeling that I'm felling into someone that is very close to me, and P.S. not a girl. But the only thing that I always trying to avoid is that I truly fall in the trap. I can't see myself telling my feelings toward him. And I'm sure kung mahulog at umamin man ako sa kanya, masasayang yung friendship. But then again, I realize something in this story. Anyway, Sir Mike, you stories are very inspirational. :) Keep it up and always be inspired. :) I'll keep in touch in this blog until may stories pa akong di nababasa :)
ReplyDeleteGrabeeee!!!
ReplyDeleteFuck-Shitttt..... ang saya ko....inaabangan ko talaga ang istoryang to...ilang beses ako umiyak nagwild sa story.....grabe!!!! ang galing ng author-sobraxD!!!!Sana maging isang teleserye to....ipagdarasal ko talaga....sabi nga ni kuya Rom wag daw bibitiw kaya di rin ako bibitiw sa pagdarasal na maisa-telesrye po to'.....,Hnd ko talaga malilimutan ang story nato....
may naka panood na ba dito ng Love of Siam...... gay love story po to....ang ganda.....kuya galing mo talag....
more power....
#kakaiyakangendingv
Fuck-shiiit....ang ganda talaga ng story.....ang galing talaga ng author....sa lahat-lahat na nbasa kong storya ito ang pinaka 'da best...Sana maging teleserye to....100% hit na hit to'..., paubos na kc ang mga lalaki...hahahaxD....sabi nga ni kuya Rom wag daw bibitiw kaya di ako susuko na maisateleserye to...Hopefully dumating na rin ang Kuya Rom sa buhay....maghalung tuwa at lungkot kc happy ending at sad kc tapos na eh...pwd hirit.na lng ako part 2....sino ba nka panood ng Love of Siam....Thai movie po yan.....m2m relationship din...sigurado ako kikiligin din kayo kpag napanood nyo ya...
ReplyDeletemagugulat kayo kung cno ang leading man.... ammmmmf.....
Thank you author sa MAGANDANG STORY na naisulat mu it made me cry sa bawat chapters na aking nababasa, naka karelate sobra sa galing ayos na ayos...kilit,lungkot,awa sa mga character im so proud of u author salamat kaayo..godbless and more power amping always!!
ReplyDeleteHello Author, I congratulate U sa napakagandang storyang isinishare mo sa blog na e2, kapanapanabik ang bawat chapters na aking nababasa, at may halong kilig,panghinayang,tuwa,saya at lungkot..grabi nakakaiyak din sobra..nakaka excite ang bawat panihina na aking nababasa..di ko mapigilang di makapag basa ng bawat chapters sa buong araw ko..hehehe ang saya saya nakaka relate ako sobra..Salamat Kaayo,,.GodbLess Always,Amping Kanunay!!
ReplyDeleteang sarap mag mahal at mahalin, may textmate ako na mahal ko na, at parang mahal na din nya ako ( assuming ) di pa kasi kami nag kikita, pero soon hihi abangan
ReplyDeleteSuper Ganda Nang Story I Really Love It!! Super Kilig To The Max!!!
ReplyDeletethis is my second time to read this story ..
ReplyDeletehndi p rin akong mag sasawang basahin ulit ksi ndi ito nkakasawa ...
maraming lesson din akong nakuha sa story na to ..
good job sa author :))
Love it Sir mike....tinapos ko talaga sa is ang araw lang, di baling ala una na Ako matulog ng madaling araw...kaka inspired at kilig to the bones....keep it up sir mike...sana mabisa ko yung end ng munting Lihim.....thanks sir mike...
ReplyDeleteYess ' tapos ko nang basahin ang AKKCNB :)) at kahapon ko lang siya sinimulan . I'm so happy na basahin ang mga ganito lalo pa't nakakarelate ka sa kwento :D HAHA ! Salamat po sa Author na nagsulat sa AKKCNB . tanong ko lang po . pano po ifollow yung account nung author na si kuya Mike ? kung may FB or twitter account siya :)) Yey . thanks talaga sa kanya . kakainspired tuloy lalo :))
ReplyDelete-Raffa :))
My FB: www.facebook.com/rafaelphilip.bilog
search for Michael Juha Full or Michael Juha II
DeleteNatapos ko din !! di ako nagpatalo sa Internet Connection. hehe
ReplyDelete-Grabe ang ganda ng Story lalo na yung Ending !!.. kahit marami silang pinag daanan na problema, lalo na si Jason, Nasabi ko nga sa sarili ko na "ang tanga naman ni jason, ilang beses nang nasaktan di parin marunong lumimot" and as the story goes on, dun ko narealize na pag mahal mo ang isang tao, handang kang masaktan ng maraming beses.. Maraming Salamat sa Author at gumawa ka ng gantong Story.. Two Thumbs UP !!!
ayyyyyyyy!!! wala akong masabi po sa istoryang ito!! grabe bawat eksena na nababasa ko ehh naiimagine ko talaga! nako nako! :D sa author po ng story na ito, sana po ay ipagpatuloy nyo pa ang paggawa ng mga ganitong istorya!! halos pinuyat ko ang sarili ko sa kakabas ako nito dahil sobrang sobrang sobrang ganda nito! nakadama ako ng "ETERNAL BLISS" ayyy super thank you sayo mr.Author! :D nainspire ako sobra! :D
ReplyDeleteHu grbe tlga po napaaoyak aq sa kuwentung itu..bravo tlga super glng nyu...wla n talaga aqng masasabi..binasa ko itu dhil sbi nya sakin kuya basahin m itung kwento n itu super gnda..kaya hndi ako nagkamali n binasa k itu..alam m nyu po yung nag sabi sakin na basahin itung kwntu kmi na nga nyun lalong naging matatag kmi sa isat isa...kaya sabi ko sa knya ang promice ko sa knya hndi ko yun bibitawan.....
ReplyDeleteOMG super ganda ng kwento grabe to the highest level., 1000000%(isang milyon talaga yan hndi lng 100%)., ito ang P-I-N-A-K-A-M-A-G-A-N-D-A-N-G kwento na nabasa ko talaga sa tala ng buhay ko., grabe hndi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman., ang huyas ng may akda na si M-I-K-E-J-U-H-A(kailangan talaga naka emphasize^^)sobrang bilib at saludo aku sayo. BRAVO, BRAVA, EXCELLENT, AWESOMENESS, GREAT, PERFECT, BRILLIANT, GENIUS, SUPERB, MAGNIFICO anu pa bang magandang tawagin sa iyo? wala na aku maisip sa sobrang mangha sa istorya?. “PALANCA AWARD” (omg nagulat aku sa sarili ku kung bakit ku naisip agad ang PALANCA award e hndi ku naman alam kung anung award un at bihira ku lang mapakinggan at mabasa ang award na yun, well its seems that talagang pang P-A-L-A-N-C-A AWARD itong kwentong ito^^), omg ang daming emosyon ang binigay sa aking ng kwentong ito anjan ang saya, lungkot, kaba, galit, hinagpis, umiyak, umasa, pagkadismaya, tumawa, pagkainggit, omg anu pa ba?, ang mabaliw, magselos, magtiwala, magmahal, matakot magmahal, at higit sa lahat ang lumaban sa hamon ng buhay, at omg hindi ko na alam ang iba pang emosyon ang itinuro o ipinaramdam sa akin ng kwentong ito,(naiiyak aku omg). unang basa ku nito nagtataka aku kung anung pangalan ng bida at si kuya Romwel pa ang unang pinakilala, well ang sumunod n kwento medyo nalibugan na aku lol^^, ang saya, sweet, romantic, nakakaiinggit lng, well may halong takot din na nadarama, omg talagang ung ibang kaganapan talagang hndi ku kinaya, gulat na gulat aku lalu na’t nalaman nung na nakabuntis si kuya Romwel, hindi lng isa kung hndi tatlo pa(well alam nmn natin hndi si kuya Romwel ang ama na pinagdadalang tao ni kris pero napaisip aku bkit ung iba hndi pinaDNA test porket my hawig ung mga bata kay kuya Romwel?). habang binabasa ku ito ung mga kaganapan at pangyayari sa kwento hndi ku maiwasang masagi sa isip ku ung GROW OLD WITH YOU ni tigerlee medyo may pagkakatulad (pasensya po kung inahintulad ku ito dun sa kwentong binanggit ku) btw favorite story ku rin un^^, naiinis aku sa part na pumatol si Kuya Romwel kay Shane(khit palabas lang ang lahat) natawa naman aku nung pinagseselos nila si Jason para aminin kung mahal talaga niya si Kuya Romwel^^, at ito na nga talagang nanlumo aku sa pangyayari na kinasal si kuya Romwel kay Sarah, talagang nabiyak ang puso talagang gusto ku na ihinto ang pagbabasa ku nito halos pareho ung naramdaman ku nung binasa ku ung GROW OLD WITH YOU, pero pinagpatuloy ku pa rin sa ka dahilanang magiging maganda din ang ending^^(at hndi nga aku nagkamali) talagang na awa aku kay Jason T_T talagang pinakaba mu talaga aku author omg mukha akung tanga n humihiling na huwag mamatay si Kuya Romwel lol dun sa chapter 31 nung nalaman ni Jason na nawala ang memorya ni kuya Romwel nanlumo aku “as in”, masaya at may halong sakit sa puso ko na buhay nga si kuya Romwel kaso hindi ka naman naalala, talagang para ka ding namatayan sa nangyari :( talagang full of surprises itong kwento mu kuya author, nalungkot talaga aku nung sinabing namatay si kuya Romwel dahil sa operasyong “oh no!” inisip ku talaga na hanggang dun na lang ang pagiibigan nilang dalawa well talagang full of surprises itong kwento^^ hindi ku naisip na nagbibiro lang si Kuya Romwel sa nangyari at talagang napaka S-W-E-E-T at R-O-M-A-N-T-I-C talaga niya (haist kinikilig aku ng major major^^) ang ganda talaga ng grand entrance niya (haist kinikilig na naman aku^^) talagang hindi ku malaman kung maiinis o masisiyahan ka talaga sa ngyari, nafeel ku ung pinagkakaisahan talaga nila si Jason^^, haist ang ganda talaga nakakainngit lng sana makatagpo aku ng kagaya ni kuya Romwel, na sobrang sweet, romantic, may paninindigan at higit sa lahat may isang salita, hayyysss, I really really LOVE THE STORY^^, ang sarap gawing pelikula ito or tv series^^ THANKS po kuya Mikejuha sa kwento mu hindi mu lang alam kung paano mu pinaligaya ang buhay ko^^ hindi ku talaga makakalimutan itong kwento mu^^, MORE STORIES TO COME^^, GOD BLESS and THANKS again^^
ReplyDelete-PEN fr. C4M
grabe!!! naiiyak talaga ako sa kwento,,,,,,,,, parang ito na ang best ebook na nabasa ko!!! grabe talaga,,, ito din ang dahilan kong bakit tumaas ang grades ko sa card,,, dahil ginawa kong inspirasyon ang ebook.. heheh adik na talaga ako:) kung gzto niyo akong itx ok lang,, 09307229211 tx niyo ano huh, para dadami pa ang friends ko:))))) ilove you sa nag sulat ng ebook!!!!!!!! salamat at nabasa kita:)))
ReplyDelete^_^ iyak to the max ako pero happy kac pang 2nd time ko yata na basa ito sa ibang blog at ang 1st kong nabasa ay ang Si Utol Ang Chatmate ko. Napakagaling mo sir Mike, hangnga ako sa obra mo sana maging hit yan sa teleserye balang araw.
ReplyDeleteGood Luck and God Bless po.
Mr. L
Nakakamiss magbasa ng ganito! Promise! 2010 yung huling basa ko nito at talagang miss na miss ko. Nalulungkot tuloy ako bigla.
ReplyDelete---
A D A N
Thank you author and all the best! J.cruz2020 sa yahoo tuldok com
ReplyDeleteI'm looking forward for the "published" version of this masterpiece, sana lang nakadetalye na dun yung mga hidden parts ng story. Hihi!
ReplyDeletedetailed ang hidden part doon sa book :-)
DeleteHmmmmmmm.
ReplyDeleteI saw a copy of this book at NBS SM BF Paranaque a while ago and thought of buying it.
Hmmmmmm. How do I get the author to sign it?
- David
One of the ather great works of Sir Juha. I commend you sir, thank you for sharing this story!
ReplyDeleteThe best story na nabasa ko. Thanks a lot sir for sharing your masterpiece. And btw sir pwede ko p bng makuha yung torrid scenes :))
ReplyDeleteTHANKS AND GODBLESS
Anf fanda ng kwento , Promise nakakainlove si kuya Romwel sana balang araw maka meet ko silang dala !
ReplyDelete09269317896 Txx me guys
ReplyDelete3rd times ko na tong binabasa , di nakakasawa kuya mike, isa kang genius writer, excellent, keep it up kuya Mike i salute u.good job ..bravo.. two thumbs up always kuya .I.D.O.L.
ReplyDelete"Jun" -cavite
Wow..napagandang istorya..sobrang nakakaiyak at full of hope na kwento..sana may mga ganitong story pa akong mabbasa..nakka inspired ang sarap mabuhay kapag ganitong napaka positive ang na babasa mo..
ReplyDeleteang ganda talaga nito, kahit nabasa ko na ito ganun pa rin yung dating niya.... superb.... congrats sir mike juha.....
ReplyDelete09367956348
wow...npakagling ng writer ng kwentong ito....aaminin ko straight tlga ako but one time nggoogle ako ng ibng kwento pra maiba nman ndi ko akalain mppunta ako sa blog na ito at nung mbasa ko...i finally found out totoo plang may pgka- smooth spot dn ang straight n gaya ko...cge kung may time kakausapin ko ang tito ko n mhilig gumawa ng mga indie film malay nyo pwdeng maging pelikula to....peo kylangan ntin muna mgpaalam s author ndi ung angkinin ang pagmamay-ari ng iba.... above all for the author you really have a potential...keep up the good work!!!!
ReplyDeleteSalamat sa iyong comment. At regarding sa sinasabi mong tito na mahilig gumawa ng indie film, is he a director or a producer? Mahirap ang gumawa ng pelikula kung walang pera. I've tried with one director and it ended up na ginatasan lang ako... So I stopped at the earlier stage bago pa man ako mahuthutan ng pera.
DeleteThanks for your comment anyway.
wow...npakagling ng writer ng kwentong ito....aaminin ko straight tlga ako but one time nggoogle ako ng ibng kwento pra maiba nman ndi ko akalain mppunta ako sa blog na ito at nung mbasa ko...i finally found out totoo plang may pgka- smooth spot dn ang straight n gaya ko...cge kung may time kakausapin ko ang tito ko n mhilig gumawa ng mga indie film malay nyo pwdeng maging pelikula to....peo kylangan ntin muna mgpaalam s author ndi ung angkinin ang pagmamay-ari ng iba.... above all for the author you really have a potential...keep up the good work!!!!
ReplyDeletekeep up the good work!!!u really have a potentials......
ReplyDeletewow...npakagling ng writer ng kwentong ito....aaminin ko straight tlga ako but one time nggoogle ako ng ibng kwento pra maiba nman ndi ko akalain mppunta ako sa blog na ito at nung mbasa ko...i finally found out totoo plang may pgka- smooth spot dn ang straight n gaya ko...cge kung may time kakausapin ko ang tito ko n mhilig gumawa ng mga indie film malay nyo pwdeng maging pelikula to....peo kylangan ntin muna mgpaalam s author ndi ung angkinin ang pagmamay-ari ng iba.... above all for the author you really have a potential...keep up the good work!!!!
ReplyDeleteGling..srsly napadpad lng dn ako sa blog na ito at first time ko rn mabasa itong storya mo..syempre nacurious dn ako kaya tinuloy kuna..at inalam kung anong mangyayari..pra akong bliw sa kaiiyak tas minsn kung kligin hayup...haha..feel ko naisabuhay kuna agad ang kwento habang binabasa ko itong blog nato..laking pasasalamt ko sau sa kwento mo dhil dmi kong natutunang aral..(kht ganyan kalupit ang buhay)..isa lng masasabi ko sau sir mike isa kang "Dakila" ..more power and keep it up..saludo ako sau ..sa mga hugot mo naks..tagus sa puso!!! Kaya good luck and congrats sa mga storya mo..godbless -^_^-
DeleteSrsly po..napadpad lang ako sa blog nato..pero ung nacurious ako..binasa ko na dn..pero d ko pla akalain na magugustuhan ko ang storya nato, first time ko lng nabasa pero prang naisabuhay kuna..halos ba nmn sa pagsubaybay sa full package ng story mo araw araw..habng binabasa ko itong storya mo pra akong baliw kung kiligin at pra akong nmatayan sa kaiiyak..ewan kuba haha...
ReplyDeleteIto lng masasabi ko sayo sir mike isa kang "Dakilang Manunulat" full of inspiration at naks sa hugot a..hahaha...nasaisip ko habng bnabasa ang last part na to ..na sana hnd mo nalng tinapos haha...feel ko bitin pa sa akin ang storya mo..kainis kasi agad natapos..
Pero...saludo ako sau haha..keep it up..and more power din po..seriously dmi ko rn natutunan sa storya mo ang maging matatag ..maging persistent sa laht ng oras..at enjoyin ang buhay..laking pasasalamat ko sa storya mo..sa iyo dn po..god bless
YEAR 2010 Noong una kong mabasa ang story na to,.. naghihintay ako lage kung kelan ipopost ang iba pang parts ng story sinubaybayan ko to at napuyat hehei,... ngaun 2016 na't pangalawang pagbasa ko nito. but still it really captivated me,.. tumutusol pa din bawat kataga... napakagandang story... too late dingalang ako nkabili ng libro nito noon...
ReplyDeleteEto po ang comment ko. Ung story nya, masyado syang thrill dahil nakakapag-expect ka, at nagiging intense yung mga eksena. Parang may expectations at unexpectations kada scene na magaganap. Maski ako itong straight/narcissist eh humanga sa works na ito. Parang naiisip ko na ang ending ng story pero nagkamali pala ako. Naisip ko nga nun eh ititigil ko ang pagbasa, kaso tinuloy ko, sayang naman kung saka magtatapos na eh saka mo pa ititigil.
ReplyDeleteAt isa pa ang nagpabilib sakin sa story na to, si Noel, sana maging inspiration sya sa mga katulad natin na minsan hindi kayang i-handle ang mga bagay-bagay. At tungkol kay Jason, naihalintulad ko sya sa sarili ko ( ung ugali lang nya, at ung na-experience nya sa mga bagay-bagay, at mga challenges sa buhay nya, ang kaso nga lang eh ni isa walang nakaramdam about sa pagka-depressed ko. nakalimutan ko pa, hindi ang feelings nya sa kapwa nyang lalaki.). Di bale, maganda ang story, at pwedeng maging inspirasyon sa mga SAME-SEX relationships. At last but not the least, may matututunan lahit may mga eksenang wala pang katuturan para sa mga kabataan.
Yun lang po ang comment ko. (Okay lang kung i-bash nyo ang comment kong to)
Hayyyy! Nabuhayaan na naman ang mga pakpak ko dahil sa storyang ito nakakakilig, nakakaiyak, nakakalibug, nakakainggit......
ReplyDeleteAng Galing-galing ng mga storya mo kuya michael from chapter 1 hanggang chapter 31 binasa ko lahat...
Bigla tuloy lumabas ang tunay na katutuhanan sa aking pagkalalaki na mala Aura ang mukha....(CHARING!)
Ohh kuya uulitin ko ang galing-galing mo talagang gumawa ng kwento..
Sana patuloy pa rin ang pag gagawa mo ng kuwento aasahan ko ang mga kuwento mong bago di ako titigil sa pagbabasa ng mga kuwento mo .....ang sarap kasing basahin ng mga kuwento mo...nakakakilig ...
Kuya ha basta Huwag mung Kalimutan na gumawa pa nang mga kuwento....I LOVE YOU TOL.....
The best story nanabaso ko po, though I'm only sixteen, naiimagine ang mga great possibilities na maaring mayari sa buhay po, Thanks kua mike for making me inspired :) love Ranzel from Mindoro
ReplyDeleteDto na ko nakapag rply after Kong mabasa ang laht ng chapter... Actually naging emotional ako habang Pa iba ng Pa iba mga chapter na natatapos ko dto. Ang totoo nyan, wla Pa Kong naging karelasyon as in hanggang ngayn. Pero masasabi ko na napakagnda ng istorya nya lalo na part nilang dalawa. Sobra akong naiiyak Hindi ko alm bsta ang alm ko kapag may nasasaktan pag dating sa pag ibig wla akong magawa kundi umiyk din... Pano ba namn kase sobrang ganda talga ng kwento. anyway para sakin, sana mag tagal Pa ang page na ito para makapag palabas Pa kayo ng mas marami, at mas magaganda pang mga story about m2m, Dahl marami ang mga taong ma-iinspire sa mga kwentong ibabahagi nio sa amin... God bless sana mag patuloy pa ang LGBT community.
ReplyDeletefuck sa may katuloy pa po ang ganda ng story nakakatouch,lalo na si kuya rom (he look so hot).
ReplyDeletesana po may next pa po kahit pa hirit lang nung bagong story
ReplyDeleteSana may continuation pa. Ganda ng kwento.
ReplyDelete