Followers

Monday, November 29, 2010

Task Force Enigma: Rovi Yuno 9

Photobucket



By: Dalisay
E-mail: angelpaulhilary28@yahoo.com
Blog: http://dalisaynapusoatkaluluwa.blogspot.com
Other details: I was taken by the most amazing man in the world. Kenneth Nicdao.


CHAPTER 9

Nagulantang si Rovi mula sa pagkakahimbing ng maramdaman ang malilit na halik na iyon sa kanyang mukha. Maang na tiningnan niya si Allan na kampanteng nakatunghay sa kanya mula sa kinauupuan nito.

"Buti naman at nagising ka na. Nandito na tayo." nakangiting sabi nito sa kanya.

"Huh? N-nasaan na tayo?" disoriented pang tanong niya.

"Nasa harap na tayo ng bahay niyo." anito na may pinipigilang ngiti sa labi.

"M-may ginawa ka ba h-habang natu-natulog ako?" nagkakandautal niyang sabi rito.

Mahinang tawa ang sinagot nito saka siya tinusok sa tagiliran ng hintuturo. "Ano naman ang gagawin ko sa'yo?" nanunukso ang tinig nito.

"H-hindi ko alam." nahihiyang sabi niya. Tiningnan niya ang mata nito at nakita na naman niya ang pag-guhit ng amusement sa mga ito. Naiinis na tinanggal niya ang seatbelt at lumabas.

"Teka, hoy. Rovi. Bakit ka nainis?" nagtatakang tanong nito.

"Hindi ako naiinis Allan. Wala akong kinaiinisan." sabi niya. Plastic! Piping-sigaw naman ng isip niya.

"Hindi nga? Eh bakit nakasimangot ka paglabas mo ng kotse?" pangungulit pa rin nito sa kanya.

"Hindi nga ako naiinis. Pero kapag di ka tumigil sa pangungulit, baka. Matutuluyan itong inis ko. Promise!" medyo bulyaw niya rito.

"O kita mo. Naiinis ka nga. Ano bang ginawa ko? Wala naman akong ginagawa kanina ah?" puno ng pagtatakang sabi nito.

Wala? Bakit mo ko hinalikan kanina habang tulog ako? Gusto niya sanang isigaw iyon dito ngunit hindi pwede. Magigising ang tatay at nanay niya na natutulog lang sa may bungad na kwarto.

Napabuntong-hininga siya. "Pasensiya na. Pagod lang siguro ito. Huwag ka na lang makulit okay?" paalala niya rito pagkatapos humingi ng dispensa.

"Okay lang yun. Maaksiyon naman kasi ang ginawa natin kanina?" sabi ni Allan na nagtaas-baba pa ang kilay. Sa pakiwari pa niya ay may ibig itong ipahiwatig sa sinabi nito. Parang naging mapanghibo ang dating ng boses nito.

Ikiniling niya ang ulo. Hindi pwedeng pasukan ng kung anu-ano ang utak niya ngayon. Nakakahiya rito. Mukha nga itong hindi apektado sa mga ginagawa nitong "biro" sa kanya, so bakit siya magpapakaloko sa kaiisip kung bakit nito ginagawa iyon. Nabibigyan niya lang siguro ng maling interpretasyon dahil sa unang pagkakataon ay may lalaking nanggugulo ng sistema niya.

"Marahil nga." sang-ayon niya sa sinabi nito.

"Pumasok na tayo Allan." paanyaya niya kapagkuwan.

"Sige. Gutom na rin ako eh. Este, antok na rin pala." anito saka pasimpleng tumawa at ngumiti. A boyish grin that affected his whole sytem like chaos. Naiiling na tinawanan niya ang simpleng pahaging nito ng pagkagutom.

Kumatok siya at tinawag ang kaniyang ina. Mga retiradong pulis ang mga ito. Ang kanyang ama ay naging hepe ng distrito nila habang ang kanyang ina ay isang kabo sa Maynila. Nagkahulihan ang loob ng mga ito ng minsang mag-krus ang landas para sa iisang misyon. Dalawa sila na naging supling nito. Ang bunso niyang kapatid ay nasa probinsiya at nag-aaral ng Edukasyon. Kilala rin ng mga ito si Allan bilang partner niya.

Bumukas ang pinto at bumungad ang kanyang ina na si Helen. "Mano po inay." pagbibigay galang niya.

"Kaawaan ka ng Diyos." sabi nito saka tumingin kay Allan.

"Ginabi ka yata ng uwi Rovi, Allan?" tanong ng kanyang ina na nagpalipat-lipat ang mata sa kanila.

"Ah, may inasikaso po kasi kaming operation kanina. Pasensiya na po kung naistorbo po namin kayo." si Allan ang sumagot sa tanong ng kanyang ina.

"Ah ganun ba? O siya, tumuloy na kayo sa loob. Kumain na ba kayo?"

"Hindi pa po Inay, katunayan gutom na yung isang tao diyan at nagpaparinig na kanina ng pagkagutom." pang-aasar niya kay Allan.

Namula agad ang mokong at natatawang gumanti ng banat.

"Nagutom po kasi ako Inay sa pag-asikaso ng iyakin niyong anak ng makita yung biktima kanina." nakangisi nitong baling sa kanya.

"Siyanga? Umiyak ka kanina?" naaaliw na sabi ng kanyang ina.

"Hindi po Nay. Nagsuka ako kasi nandiri ako. Hindi ako umiyak." defensive na sagot niya.

"Eh ang sabi nitong partner mo eh nag-iiiyak ka raw." nasa himig ng kanyang ina ang panunukso. Mapagbiro rin kasi ito. At ang mga ganoong usapan pagkatapos ng operations ay normal na para mawala ang trauma na maaaring sinapit ng isang pulis.

"Naniwala naman kayo sa ugok na iyan." natatawang sabi niya.

"Hoy partner, kung alam mo lang yung hirap na dinanas ko habang nagkakandagulapay ka sa pagsuka!" exaggerated na bigkas nito.

"Ungas!"

"Rovi!" reprimanding na wika ng nanay niya. Ayaw nito na makarinig ng kahit na anong uri ng mura.

"Sorry po Nay." nakayukong sabi niya. Tiningnan niya ng pailalim si Allan na nagpipigil ng tawa.

"Maupo na kayo at maghahain lang ako." sabi ng kanyang ina sabay tungo sa kusina.

"Sige po Nay."

Naiwan silang nakatayo sa may sala. Nilingon niya ang pahamak na si Allan kung bakit siya nasaway ng kanyang ina.

"Sorry po Nay." he echoed his lines earlier in a very tiny voice. Mimicking the sound of an eight-year old girl.

"Ah ganoon? Eh kung sa labas ka kaya matulog?" pananakot niya rito.

"Sorry na. Ito naman di na mabiro."

"Ewan. Napagalitan pa ako ni Inay ng dahil sa'yo." naggalit-galitan niyang sabi.

"Ikaw. Para kang timang. Sa labas mo ko patutulugin? Seryoso ka?"

"Oo. Inaasar mo ko eh."

"Asus. Para ka namang misis niyan. Hindi pa nga tayo kasal ina-under mo na ako. Outside the kulambo agad." sabi nito.

Kahit alam niyang biro lang iyon ay may matindi iyong impact sa kanyang pakiramdam. Bakit ba kasi ang lakas mang-asar nito. At ang mga banat, out of this world. Kinikilig tuloy ako ng husto kahit ayaw ko. Pasaway ka Allan!

"Ulol." sabi niya sa mahinang tinig. "Magbihis ka nga muna. Para sakto naka-hain na si Inay pagkatapos natin magbihis." pagpapatuloy niya.

"Sige na nga. Ang sungit mo talaga partner." anitong nakatawa.

"Larga na. Ang daming daldal."

"Yes Sir!" natatawang sabi ni Allan saka pumasok sa kwarto niya. Ilang beses na itong nakapunta roon kaya alam na nito ang pasikot-sikot sa loob ng bahay nila. Para ngang nakakita ng isa pang anak ang tatay niya sa katauhan nito. Pangarap kasi ng kanayang ama na magkaroon ng maraming anak ngunit hindi na pinalad na makabuo ulit ito at ang kanyang ina.

Napa-upo siya sa kahoy na sofa. Magmumuni sana siya kung hindi lang bumukas ang pintuan ng silid ng kanyang mga magulang at lumabas ang ama. Mabilis siyang tumayo at sumaludo rito saka nagmano.

"Kamusta po kayo Itay?"

"Mabuti naman anak. Kauuwi mo lang ba?"

"Opo. Kasama ko si Allan, di raw po muna matutulog at masikip sa bahay nila." pagpapaalam na rin niya.

"Aba ay ayos lang sa akin. Nasaan ba ang kunehong iyon?" naaaliw na sabi nito. Parang sakto sa timing na lumabas si Allan ng silid niya na naka-suot na ng shorts at sando na pag-aari niya. Ang preskong tingnan ng hinayupak at lalong tumingkad ang kagwapuhan at lumitaw ang kakisigan.

Kung gaano kasarap itong tingnan kapag naka-umiporme ay mas masarap itong tingnan ng naka-sando at short lang. Dati pa niya nakikita itong nakasuot ng ganoon kapag natutulog. Hindi nga lang siya sanay pa hanggang sa ngayon. Sinaway niya ang sarili. Muntik na siyang maglaway rito sa harap pa ng tatay niya. Baka kunin nitong bigla ang baril niya sa beywang kung ginawa niya iyon.

"Uy Tay." bati ni Allan sa ama niya.

"Allan-boy! Kamusta ka na? Mukhang kumikisig ka bata?" bati rito ng ama.

"Hiyang lang sa ehersisyo Tay." nahihiyang sabi nito sabay kamot sa batok.

Nakaka-aliw itong tingnan kapag umaaktong nahihiya. Parang hindi bagay rito. Naalala niya ang pagtawag nito sa mga magulang niya. Tay at Nay rin. Hindi tuloy niya maiwasang isipin na para silang mag-asawa sa ganoong sitwasyon. Nakiki-tatay at nanay rin kasi ito sa kanyang mga magulang.

Asa ka!

Naiiling na nagpaalam siya sa ama at tinungo ang kwarto. nagtaas lang ito ng kamay at naging busy na sa pakikipag-usap sa partner niya. Ang silid niya ay nasa bandang dulo ng pasilyo ng kanilang bungalow-style na bahay. Isinusuot na niya ang kanyang t-shirt na pantulog na makarinig ng malakas na paghinto ng sasakyan sa labas ng kanilang bahay at ang pagsigaw ng kung sino sa pangalan ng ama.

Hindi naglipat ng sandali at umulan agad ng bala sa buong kabahayan nila at niratrat ang bawat bahagi noon. Mabilis siyang dumapa at kinuha ang baril bago padapang ginapang ang sala. Nakita niyang nakadapa rin ang kayang kasamahan na si Allan habang ang kanyang ina ay ganoon din na nasa may pintuan ng kusina.

"Allan!" sigaw niya.

Lumingon ito. May pag-aalala sa mata. Ayos lang ako partner. Huwag ka munang gumalaw. Mukhang marami silang bala!" babala nito sa kanya.

Lumipas ang isang minuto marahil ng pagpapaulan ng bala sa kanila at tumigil iyon. Narinig niya ang pag-arangkada ng sasakyan na ginamit ng mga ito habang tumatakbo siya papunta sa labas hawak ang baril.

Hindi pa nakakalayo ang mga ito masyado ng makalabas siya kaya nagpaputok siya. Ngunit sa kamalasan, wala siyang natamaan. Nanghihinang mapapaupo sana siya sa kalsada na sinisimulan ng dagsain ng mga tao ng maalala ang mga naiwan sa loob ng bahay.

Dali-dali siyang pumasok at nakita niya ang kanyang ina na nakatayo at hindik na nakatitig sa kanyang ama na nakalugmok sa tabi ni Allan na nakadapa naman. Nilapitan niya ang ina at tinanong.

"Inay, okay ka lang ba?"

"Ha? O-oo! A-ang tatay mo! Ang tatay mo Rovi!" hysterical na sabi nito.

"Shit!" Ini-upo niya ito sa upuan at dali-aling dinaluhan ang ama. Kalat na ang dugo sa sahig. May tama ito sa tiyan at sa tagiliran. Inangat niya ang pulsuhan nito at sa kanyang panggigilalas ay wala siyang makapa.

"Itay? Itay!" aniyang tumatangis. Unti-unting nababasa ng luha ang pisngi.

"R-rovi." tinig iyon ni Allan.

"Partner!" baling niya rito.

"A-yos ka lang b-ba? tanong nito sa kanya.

Nagimbal siya ng makita ang hitsura ni Allan ng itinihaya niya ang katawan nito. Ang puting-puti na sando niya ay pulang-pula na dahil sa dugo.

Umaagos pa ang dugo sa labi nito na hindi niya agad nakit dahil nakadapa ito kanina.

"Ayos lang ako partner. Huwag ka na munang magsalita. Parating na ang mga ambulansiya." naiiyak na sabi niya.

"N-nakatawag k-ka n-na ba?" tanong nito na sinamahan ng matamlay na ngiti. Showing his perfect teeth now drenched in blood.

"Shit! Oo nga!" inabot niya ang cordless sa lamesita at nag-dial. Ng makahingi ng tulong ay saka niya iyon ibinaba.

"B-bawal magmura P-partner! Ma-maga-galit si I-inay." pagbibiro pa nito.

"Ang kulit mo! Manahimik ka na muna diyan. Tutuluyan kita, makita mo."

"S-sira... Ma-matutulu--yan na a-ako." sabi nito saka tumawa dahilan para maubo sa pagkasinghot ng sariling dugo.

"Umayos ka Allan. Sasapakin kita." naiiyak na talaga siya.

"A-ang su-sungit mo t-talaga R-rovi. Ka-kaya naman gus-gusto kita eh."

Natigilan siya sa sinabi nito.

"Ano bang kalokohan iyan Allan?" Naguguluhang tanong niya.

"I-ikaw ta-talaga... ang ma-manhid manhi--d mo..."

"Huwag ka na ngang magbiro ng ganyan. Delikado ka na, ganyan pa ang pinagsasasabi mo." bagama't natutuwa ay hindi niya iyon mailubos ng dahil sa kalagayan nito.

"P-partner... Ma-mamat-ay na lang ako. A-ayaw mo pa-pa akong pani-wala-an. G-gusto Ki-kita!" nahihirapan ng sabi nito. Panay na rin ang suka nito ng dugo.

"Mamaya mo na ako biruin. Kapag nagamot ka na. Saka na ha?" naiiyak pa ring sabi niya. Natatakot na siya sa kalagayan nito. Hindi pwedeng mawala ito ng ganoon na lang. Hinwakan niya ang isang kamay nito.

Hinaplos nito ang kamay niya na nakahawak sa kamay nito."H-huwag ka ng ma-mag-e-effort... Pa-patawirin na ako. G-gusto ko l-lang na m-malaman mong gusto kita. H-hindi ko alam kung p-paanong nangyari. B-basta a-ang alam ko. Gustong-gusto kita."
Diretso ang huling salita nito. Lalo siyang napahagulgol sa narinig.

"Gustong-gusto rin kita Partner. Sa totoo lang mahal na nga yata kita." naiiyak niyang turan.

"Sa-salamat at narinig ko iyan. Ba-babauin ko i-iyan sa pag-alis ko." sabi nitong lumuluha na rin. Humalo na ang luha nito sa dugo. Siya naman, kanina pa walang patid ang pag-iyak.

Narinig niya ang sirena ng ambulansiya. Nabuhayan siya ng loob.

"Partner, andyan na ang ambulansiya. Matutulungan ka na. Huwag kang sumunod agad kay Itay. Kukutusan kita!" pinilit niyang magbiro.

"H-hindi ko na ka-kaya Partner."

"Kaya mo. Ang daldal mo pa nga kanina eh. Basta. Kayanin mo." lunod sa luhang sambit niya.

Tumawa ito ng mahina. "Mapilit ka t-talaga Rovi. A-alagaan mo ang s-sarili mo." at lumaylay ang ulo nito sa bisig niya.

"Allan! Allan! Huwag kang magbibiro ng ganyan! Allan!" niyugyog niya ang katawan nito. Dinama niya ang pulso nito na mahinang-mahina na.

"Tulungan niyo kami!" sigaw niya sa kawalan. Nakita niya ang ina na nakatulala. Basang-basa ang mukha ng luha.

Bumukas ang pinto at iniluwa ang mga paramedics at mga pulis na kasamahan. Mabilis na dinaluhan ng mga ito ang ama at si Allan.

"Sir, amin na po ang biktima." sabi nito sa kanya.

"Tulungan niyo siya. Please! Nagmamaka-awa ako!" nagsisisigaw na sabi niya.

"Opo sir." saka nito pinagtulungang malapatan ng lunas si Allan at mabilis pero maingat na mailagay sa stretcher. Ganoon din ang kanyang ama.

Dinaluhan niya ang ina at niyakap. Inilabas sila ng ilang pulis at dinala sa isang sasakyan para maupo saglit. Sasama sana siya sa ospital na pagdadalhan kay Allan kung hindi lang dahil sa ina na wala na yata sa sariling katinuan. Nanalanging na lang siya para sa kaligtasan nito.



Isang malakas na tapik sa balikat ang nagpabalik sa diwa ni Rovi.

"Bakit umiiyak ka?" si Rick.

"Ha?" kinapa niya ang pisngi saka mabilisan iyong pinunasan.

"Bakit ka umiiyak?" nagtatakang tanong nito.

"Wala ito. May naalala lang." umiiwas ang mata na sabi niya.

"Si Allan?"

Natigilan siya. Ang pamilyar na kirot sa pagka-alala ng pangalang iyon ay nanumbalik.

"Saka ka na magpaka-nostalgic. Ayon kay Perse, ready na ang warrant. Pwede na nating sugurin ang club ni Park Gyul Ho. Pwede na ring hulihin si Kring kasi positive na siya ang itinuturo nila Bobby at nung driver na pinatulog ni Cody. Naipadala na ang mga video statement sa pulisya." pigil nito sa pagbalik uli ng mapapait na ala-ala.

"Ha? Ang bilis naman?" takang tanong niya.

"Dati na tayong ganito kumilos pare-koy! Huwag kang ungas!" naiiritang sabi nito.

"Paano nakakuha ng warrant? Eh di ba dapat pag-aralan pa iyon ng mabuti ng fiscal kung may probabale cause nga according sa mga ebidensiya bago mag-file na kaso? Parang ang bilis yata?" aniyang nagtataka talaga.

"Rovi. Naka-drugs ka ba? TFE tayo pare. Walang imposible sa bilis ng galamay natin. Kilos na. Lalakad tayo mamaya." sabi nito sa kanya.

"Sige." napapahiyang sabi niya. Dahil lang sa saglit na pagka-alala ng nakaraan niya eh nawala na rin siya sa hulog. Importante pa naman ang kasong iyon. Naisip niya, mas mabilis na matatapos iyon, mas mabilis na makakalayo siya kay Bobby. With that in mind, napabilis ang lakad niya patungo sa safehouse.

Itutuloy...

Task Force Enigma: Rovi Yuno 8

Photobucket



By: Dalisay
E-mail: angelpaulhilary28@yahoo.com
Blog: http://dalisaynapusoatkaluluwa.blogspot.com
Other details: I was taken by the most amazing man in the world. Kenneth Nicdao.

CHAPTER 8


"Partner, hindi na ako makahinga." biro sa kanya ni Allan.

"S-sorry, Partner." aniyang namumula.

"Hindi, okay lang. Kamusta ka na?" tanong nito sa kanya sabay haplos ng namamasa niyang pisngi.

Natigilan siya sa inasal nito. Ito rin naman. Nagkatitigan silang dalawa. Ang ang kulay-tsokolateng mata nito ay maalam ang pagkakatitig sa kanya. Parang tinutunaw ang buong pagkatao niya. Naramdaman niya ang panlalambot ng mga tuhod.

"Huwag na huwag kang iiyak sa mga ganoong pangyayari Rovi. Normal lang ang mga ganyang bagay sa trabaho natin." masuyong wika nito.

"Hindi naman ako umiiyak ah. Ikaw kaya sumuka ng wala ka namang isinusuka?" umiingos na sabi niya. Hindi makapaniwalang nagawa niyang ipakita rito ang bahagi ng pagkataong itinatago sa lahat.

"Ganun ba?" tumatawang wika nito.

"Oo. Masakit kaya sa pakiramdam." sagot niya.

"Pero alam mo Partner, bilib ako sa'yo. Hindi ka naramdaman ni Loreto sa pagpasok mo." sabi nito sabay lapit sa kaniya upang akbayan at ginulo ang buhok niya.

"Ah! Ano ba? Nananahimik ang buhok ko eh." natatawang sambit niya.

"Eh kaya nga ginugulo ko eh." sabi rin nitong humahalakhak.

Natatawang kumalas siya rito at tinungo ang sasakyan nila. Hindi nila napansin ang nagtataka at nang-uuyam na ngiti sa labi ng mga nakakakitang kasamahan nila. Nagtatawanan sila ng makarating sa nakaparadang sasakyan.

"Hey lovebirds! Ang sweet naman ninyo."

Nilingon nila ang pinanggalingan ng tinig. Natigilan siya ng makilalang ang kasamahan nilang si Captain Rico Mendoza ang nagsalita. Ito ang head ng Homicide Division sa departamento nila. Ang operation na iyon ay pinamumunuan nito.

"Sir. Kayo po pala." magalang na sabi ni Allan dito.

"Good work, Lovebirds. Mukhang kumportableng-kumportable kayong dalawa bilang magka-"partner". The man grinned maliciously while quoting his last word to give emphasis to his point.

Umalma ang kalooban niya sa ginawa nito. "Thank you Sir. But with all due respect, Sir. Are you implying something to what you just said?" pigil ang ngitngit na sagor niya rito. After all this man was his superior.

"Do I have to explain myself to you Private First Class Rovi Yuno?" maanghang na balik nito sa kanya in a very intimidating tone.

But he knew that he was mocking him and it was not necessary at this point of time. He had to stand-up for his pride and ego. Rovi retaliated to his superior, albeit nervous, He should make this man realize that he was not the type to be mocked easily.

"With all due respect again Sir. I believe that there is a hint of mockery and malice that lie between those words. You wouldn't be calling us "Lovebirds" then quote it as if to emphasize your point of disgust." matapang na wika niya.

"Why, are you denying that you are lovers? Your act a while ago gave credit to what I believe you two are doing behind our backs." maigting na sabi nito. Ayaw magpatalo.

"With all due respect Sir. That's a very strong accusation Sir. Coming from you, a respected Captain. What you said is very uncalled for. That is Class B Misdeameanor for you are practicing the offense called Conduct unbecoming an Officer and a Gentleman." si Allan na hindi nakatiis na sumabat sa kanilang mainit na usapan.

Natigilan ito sa sinabi ng partner niya. Pero agad ding tumawa sa kanila. "Seriously, do you know what you're referring to? You two, of all people is showing dishonor and disgrace to the armed forces while acting like some silly pussies madly in-love with each other. How dare you brought up that offense in me! Don't talk to me about indecency!" nangangalit ng sabi nito.

"Forgive us Sir. But our acts a while ago meant nothing. And of course, not everyone is or can be expected to meet unrealistically high moral standards like you do. But there is a limit of tolerance to what an officer or a gentleman can take. And we can only take too much." mapagpakumbabang sabi ni Allan dito.

Sa pagkakataong ito ay natigilan ng husto ang mapaghinalang Kapitan. Hindi makasagot sa sinabi ni Allan. It was a retaliation to make him come to his senses.

"Hindi po kami mga bakla Sir. At kung sakali mang totoo yun, nakita naman ninyo ang kaya naming gawin. Nagbibiruan lang po kami ni Rovi kanina. First time niyang nakakita ng patay na babaeng ginagahasa. Kahit ako ay maduwal-duwal kanina. Ipagpatawad niyo kung may nakita kayong hindi sakop ng pag-uunawa ninyo." mababang pagpapatuloy ni Allan saka tumingin sa kanya.

"Ah, aherm! Pasensiya na kayo. Hindi kasi ako sanay sa nakita ko. It was a very good job guys. Lalo ka na Rovi. And one thing more..." putol nito sa sinasabi matapos makabawi sa pagkabigla kanina.

"Its okay Sir. Ano po iyon?" nangingiti ng sabi niya.

"You're the only police officers that took a stand against me in a conversation. Nakaka-aliw kayo guys. Mukhang kabisado pa yata ninyo ang articles ng ating code of conduct. Good Work guys. Expect yourselves to be corporals, soon." nangingiting sabi na nito saka tumalikod.

"What? Is that true Sir?" nanlalaki ang matang sabi ni Allan.

"You heard it boys." hindi lumilingong sagot nito sa kanila.

"Sir Thank you, Sir!" sabay pa nilang banggit sabay saludo rito.

Parang nakikitang sumaludo rin ito. Natatawang nagyakap silang dalawa ni Allan. Unaware of the gesture. Tuwang-tuwang nahalikan nito ang pisngi niya. Ikinagulat niya ang aksiyong iyon.

"Hanep! Irerekomenda tayo ni Sir Mendoza para sa promotion. Hanep ang galing natin Partner." tuwang-tuwang sabi nito sakanya sabay yakap ulit habang hindi naman mapakali ang isip niya sa mga ginagawa nito.

Bakit ba kung makahalik ito ay ganun na lang? Napabugha siya ng hangin ng wala sa loob. Napansin iyon ni Allan.

"Bakit partner? Hindi ka ba natutuwa?" nagtatakang tanong nito.

"Huh?" Nahuhulasan niyang tanong rito. Obvious na ba siya masyado?

"Kako, hindi ka ba natutuwa? Mukhang mapo-promote tayo dahil dito." masiglang sabi nito.

"O-oo naman! Mukha ba akong di masaya?" pilit ang ngiting sagot niya.

"Para kasing ang lalim ng iniisip mo kanina eh." sabi nito.

"Hindi naman. Iniisip ko lang kung paano tayong pinaghinalaan ni Sir Mendoza." malungkot niyang sabi.

"Ewan ko sa kanya. Sweet naman talaga tayo sa isa't-isa diba? Saka ano ka ba Partner. Huwag kang paapekto sa kanya. Kita mo natauhan din siya sa sinabi ko." mayabang na sabi nito.

"Sira. Mukha ba tayong bading kanina?" tanong niya rito. Almost choking in his words. Buti na lang hini nito nahalata iyon.

"Huwag mo na sabing isipin iyon eh. Ang mahalaga, alam natin ang totoo. Hindi tayo yung iniisip niya Partner. Sigurado ako sa sekswalidad ko. Kaya kong manghalik ng babae at kapwa lalaki ng hindi tinitigasan." sabi nito sabay kindat sa kanya.

He felt like his heart skipped a beat or two. Nagwalang bigla at nagrigodon ang sutil niyang puso. Pasaway naman ito. Kailangan ba talagang kiligin ako sa kindat na iyon? And what did he meant by that? Casual lang para rito ang mga halik na iyon? Paano yung kanina? May nalalaman pa itong ganoon pa rin ang epekto. Kung alam lang nitong tumambling ang buong mundo niya sa ginawa nitong paghalik sa kanya kanina.

"Buwang. Hindi nga. Bakit ka nga pala nanghalik bigla kanina?" pagpipilit niyang ibalik sa halik ang topic.

"Alin? Iyong kanina? Wala iyon." natatawang sabi nito.

"Anong wala?"

"Wala. As in wala. Di ba sabi ko pampaswerte nga."

"Paanong pampaswerte? Eh hindi naman normal na pampaswerte yun eh." maktol niya.

"Pwes ibahin mo ako partner. Ako lang ang may ganoong klaseng pampaswerte." sabay ngiti nito ng nakakaloko.

Lihim siyang kinilig sa sinabi nito. Aba eh, kung tuwing may misyon sila at iyon ang igagawad nitong "pampaswerte" sa kanya eh, sino ba siya para tumanggi sa grasya.

"Weh, di nga?" pangungulit niya.

"Oo nga? Teka Partner? Huwag mong sabihing apektado ka ng halik ko?" natatawang sabi nito sabay suntok sa balikat niya.

"Ulol! Mukha mo!" ingos niya rito sabay himas ng braso kunwari para itago ang pamumula ng mukha. Nacaught-off guard siya nito sa tanong na iyon.

"Uy si parner namumula." sabay akbay nito sa kanya.

"Pangit! Ako na naman nakita mo." namumula pa ring sabi niya. Unable to meet his eyes ng iangat nito ang baba niya para magtama ang paningin nila.

"Pero promise partner, sayo ko lang sasabihin to." sabi ni Allan sa kanya. Matiim ang pagkakatitig at nawala ang ngiti sa labi.

"A-ano yun?" he stammered.

"Yours is the sweetst lips I ever taste. Parang kendi. Ang sarap tikman. Ang sarap ulit-ulitn." Allan said with sincerity.

Nalulunod siya sa damdaming ipinapadama nito sa kanya. Nalipat ang tingin nito sa labi niya. At ganoon din siya. Hindi niya malaman ang gagawin. Nanuyo ang labi niya sa init na biglang bumalot sa kanya.

"A-allan." Rovi said almost whimpering.

"Rovi." Allan, while looking intently to him. "Amoy pawis ka na." sabi nito sa kanya sabay tawa habang nagmamadaling tumakbo sa kabilang side ng sasakyan.

Napapalatak siya. He was sure, all of the things he said before was partly true. Siguro nalilito rin itong tulad niya. But then, pagkatapos ng saglit na eksena na iyon kanina between them. Realizations flooded him. He was attracted to Allan, albeit confused, he knew that the attraction was growing fast.

Maamin niya kaya sa partner niya na he liked him. Na hindi na isang kaibigan or katrabaho ang turing niya rito. What if itakwil siya nito? What if pagtawanan siya nito? But the way he defended him a while ago contradicts his anxiety over Allan's would be reaction to this matter.

Ah! Fuck! Help me please! Nakapasok na silang pareho sa sasakyan ng magsalita ito.

"Partner, pwede makitulog sa inyo?" sabi nito sa kanya habang ini-start ang makina.

"Huh? Bakit?" napamulagat siya.

"Ikaw naman. Parang ngayon lang ako makikitulog sa inyo." kunwaring maktol nito saka pinaandar ang sasakyan.

"Heh! Sige na nga. Bakit ka nga pala di pwedeng matulog sa inyo?" takang tanong niya.

"Maraming bisita si Ermats. Dun na lang muna ako sa inyo. Mga ilang araw lang. May kwarto ka naman di ba?" tanong nito.

"Oo. Sige lang Partner. Okay lang. Sa lapag ka na lang matulog." sabi niya rito.

"Tingnan mo itong lokong ito. Itong laki kong ito, sa lapag mo ako patutulugin?" nakalabing sabi nito.

Ang cute ng loko!

"Joke lang. Bahala ka, malikot akong matulog." babala niya. Kinikilig na naman siya ng lihim. Sabik sa magiging pangyayari sa pagtulog nila. Hah! Asa ka pa!

"Hindi ka makakapaglikot sa akin. Dadaganan kita eh." nakakalokong sabi nito sabay ngisi sa kanya.

"Tatadyakan naman kita." natatawang sabi niya.

"Tingnan natin tibay mo mamaya." sabay kindat sa kanya.

He stiffened. He felt the sudden stirring of his loins. Putcha! May ibig sabihin ba ito doon? Sure it was no pun intended. Siya lang siguro ang malisyoso. Mabuti at nakaharap ito sa daan kaya hindi na napansin ang pananahimik niya.

Should I tell him later? Paano kung umiwas siya? Ah! Bahala na! Pinagmasdan na lang niya ang paligid at tahimik na sumandal sa upuan. Lahat ng stress sa nangyari kanina ang nagpangyari para maidlip siya sa kinauupuan. Maya-maya he felt butterfly kisses all over his face.

"Rovi. Andito na tayo."


Itutuloy...

Task Force Enigma: Rovi Yuno 7

Photobucket



By: Dalisay
E-mail: angelpaulhilary28@yahoo.com
Blog: http://dalisaynapusoatkaluluwa.blogspot.com
Other details: I was taken by the most amazing man in the world. Kenneth Nicdao.


CHAPTER 7





NAIINIS na tinalunton ni Rovi ang dalampasigan. Hindi siya makapaniwala sa nangyari kani-kanina lang. Paano niyang nagawang pagsamantalahan ang isang taong natutulog? O mas tamang sabihing pinatulog niya. Naguguluhan na napaupo siya sa buhanginan.

Its been so long since he last kissed a straight guy. At ayaw na niyang maalala ang tagpong iyon pero parang makulit na lamok na pilit na dumadapo sa kanyang balat para makasipsip ng dugo ang pagdagsa ng ala-ala sa kanyang isipan.


Mahigit anim na taon na ang nakakalipas ng minsang hayaan niyang mainvolved ang sarili niya sa isang lalaki. Kay Allan. Kasamahan niya itong pulis. Bago lang sila pareho sa pulisya. Tago pa noon ang kanyang pagkatao. Hindi pa nabubuo ang TFE ng mga panahong iyon.

Magandang lalaki si Allan. Kamukha ni Cogie Domingo. Maaaring mas gwapo pa nga. Nang minsang ipatawag sila ng hepe nila ay nagulat siya ng malamang ito ang ipa-partner sa kanya. Nakikita na niya ito dati pero hanggang tanguan lang ang kanilang nagiging engkwentro sa isa't-isa. Kaya naman talagang laking-gulat niya ng ito ang magiging opisyal na niyang kasama sa mga misyon.

"P01 Pineda, ito si P01 Yuno. Kayo ang bagong magkakasama sa Homicide Division. Paki-kuha na lang sa sekretarya ko ang details ng mga assignment ninyo. Marami kasing bagong kaso kaya hahayaan na namin ang mga baguhan sa pag-aasikaso ng mga iyon. Do you copy?" anang hepe nila.

"Yes Sir." magkapanabay pa nilang tugon nito.

"Okay. Be back here kapag may appropriate actions na kayong naisip in solving these petty crimes. Karamihan sa mga iyan ay gang war lang. Dismissed." halos patamad na lang nitong pahabol na bilin sa kanila.

"Thank you Sir." sabay ulit nilang tugon.

"Anong batch ka Yuno?" tanong ni Allan sa kanya pagkalabas nila ng opisina ng hepe nila.

"Class 2003 lang ako. Saka Rovi na lang pare. Magkapartner na tayo, huwag ka ng masyadong pormal." nakangiti niyang sabi rito.

"Ganoon ba? Buti naman sa'yo na nanggaling iyan. Masyado kasing seryoso ang hitsura mo kanina. Parang nakakahiya kang kausapin sa totoo lang. By the way Class 2002 ako. Sa Caloocan talaga ako naka-destino. Nagpalipat lang ako ng station kasi lumipat kami ng bahay." mahabang sabi nito sa kanya then smiled boyishly. Revealing a perfect set of white teeth.

Napahugot siya ng hininga ng ngumiti ito. Naging uneasy bigla ang pakiramdam niya. Great, just great. Give me a cute guy for a partner. Sabi niya sa isip. Hindi niya namalayan na nagbago pala ang expression ng mukha niya ng mga sandaling iyon. Nangungunot ang noong tinanong siya ni Allan.

"Anong problema pare. Bakit biglang naging parang seryoso ka na naman? May nasabi ba akong mali? nagtatakang tanong nito.

"Ha? A-ah eh wala naman. Medyo sumakit lang b-bigla ang ulo ko." Damn! Bakit siya nag-i-stammer? Parang ngayon lang siya nakakita ng gwapo.

"Whew! Akala ko kung ano na. Pasensiya na p're, medyo may kadaldalan ako eh." nakangisi nitong sabi sa kanya.

"Okay lang iyon pare. Maganda nga iyon. At least may madaldal sa ating dalawa." Huwag ka lang ngingiti ng ganyan kumag ka! Dugtong niya sa isip sa sinabi niya.

"Tara pare. Kape tayo. Alas-tres na naman eh. Mamaya na natin pag-aralan yung reports na sinabi ni Sir. Bonding na rin natin." masiglang yaya nito sa kanya.

Hay! Kung minamalas ka nga naman. Bakit ang bait ng isang ito? Kung hindi lang ito cute sana. "Sige pare. Doon na lang tayo sa canteen." pagpayag niya sa alok nito.

Simula noon ay hindi na sila mapaghiwalay na magpartner. Sabik silang magpakitang-gilas sa departamento nila. Siguro dahil na rin sa kaalamang parehas pa silang bata at kaya pang makipaghabulan sa mga tinutugis nilang kriminal.

Mula sa mga kaso ng gang war na tinugis at nirondahan nila sa may kahabaan ng Congressional Road hanggang sa mga talamak na pananakit ng mga hold-upper sa mga estudyante ng mga sikat na unibersidad ay hindi nila pinalampas.

Katulad ngayon. May nakuha silang prints ng isang hinihinalang Rapist/Serial Killer na nangbibiktima ng mga babaeng ginagabi ng uwi sa may Batasan Hills. Nakatakas ang huling biktima nito sa tulong ng pepper spray na baon nito. Nahawakan ng salarin ang bag ng babae at doon nila nakuha ang finger prints nito. Bagama't may tama ng saksak ang babae sa iba't-ibang bahagi ng katawan ay ligtas na ito at nagawa nitong ilarawan ang talipandas sa cartographic sketch na tumugma naman sa isang delingkwente na nasa files nila.

Na-spot-an nila ang bahay ng suspek sa isang hindi mataong subdivision sa parteng iyon siyudad. Mukhang may kaya ang tinamaan ng magaling. "Redford Loreto ang pangalan ng hinayupak na rapist na yan. Pasukin na natin at baka makatakas pa." mainit na sabi agad ni Allan sa kanya.

"Huwag pare. Katukin na lang natin ng maayos at imbitahan sa presinto. Wala pa tayong warrant." pagpapakalma niya rito.

"Partner, di na kailangan yang warrant na yan. Posotibo na siyang itinuro ng biktima. Ano pa bang kailangan nating pruweba?" pilit pa ring sabi nito.

"Bakit ba atat na atat ka na makorner yan? Alam mo partner, hindi sa ayokong hulihin ang talipandas. Pero may due process tayo. Nandito lang tayo para magmanman. Hindi pa natin pwedeng hulihin iyang si Loreto." mahinahon niyang sabi kay Allan.

"Partner, Rovi. Puro ka by the book. Yan ang hirap sa'yo. Makakatakas pa iyang kumag na iyan eh. Kapag di pa natin sinugod yan ngayon makakatunog na iyan."

Partner, Allan." panggagaya niya rito. "Walang masamang sumunod sa rules. Kaya nga tayo mga alagad ng batas eh. Paano pa kapag tayo mismo ang bumali ng batas na ipinapatupad natin."

"Ang drama mo Rovi. Sinong kukwestiyon sa atin ngayon? Tayo lang nandito. Okay. Ganito na lang. Toss coin tayo. Heads you win. Tails, we're kicking that motherfucker's ass!" Ano game?" sabi nito saka naglabas ng barya.

"Tsk!Tsk! Ang kulit mo p're. Sige, ganito na lang. Hintayin natin na sumagot sa text si Verano. Kapag parating na sila in ten minutes, pasukin na natin. Madali na lang naman yang lusutan kung sakaling magreklamo." sumusukong pagpayag niya sa kakulitan nito. Maano bang mag-break sila ng rules minsan.

"All right! Sabi ko na nga ba hindi ka mananalo sa kakulitan ko. Hmp! Pa-kiss nga." sabay mabilis nitong dampi ng halik sa pisngi nya.

Nanlalaki ang matang napatitig siya rito. Ninakawan siya ng halik ng hudyo! Napahaplos siya sa pisngi niya ng wala sa loob.

"Oh, anong nangyari sa'yo? Nagyon ka lang ba nahalikan sa pisngi?" tanong nito ng mapansin na nakahawak siya sa pisnging hinalikan nito.

"Parang halik lang. Ganyan ka ba pag nahahalikan? Ang arte nito. May papunas-punas pang nalalaman." nang-aasar na sabi ni Allan sa kanya.

Para siyang binuhusan ng malamig na tubig sa narinig. Oo nga, bakit para siyang virgin kung maka-arte? Normal lang iyon. Makulit lang talaga si Allan.

"H-hindi naman pare. Yung laway mo kasi eh. Yuck!" sagot niya rito ng makabawi mula sa pagkakabigla.

"Ulol! Hindi basa ng laway ang labi ko." natatawang sabi nito.

"Ungas! Ayan oh, basa." ipinahid niya rito ang palad na may laway nito kunwari.

"Yuck! Kadiri ka Partner!"

"Ungas! Sayo din galing yan!"

"Hehe, joke lang. O paano, sinong papasok sa ating dalawa?" putol nito sa harutan nila.

"Ako na lang. Baka kasi paputukan mo agad yung tao." biro niya kay Allan.

"Tange, papuputukin ko talaga bao ng ulo niyan." sabi nito.

"Eh di wala na tayong suspek. Malamang matanggal pa tayo sa serbisyo."

"Oo nga no? Teka, Partner, sigurado ka ba? Baka naman kinakalawang na ang skills mo sa "B" and "E"? nakakagagong ngumiti pa ito sa kanya.

"Ulol! Ako pa. Huwag ka na ngang makulit diyan at haharapin ko pa ang tinamaan ng magaling." akma na siyang bababa ng bigla siya nitong saklitin sa braso at hinila pabalik.

"Sandali lang partner!" sabi nito.

"O bakit?" nagtatakang tanong niya rito.

"Ako na lang kaya papasok?" sabi ni Allan sa kanya.

"Para ka namang timang eh. Ready na ko. Saka ka pa nangungulit diyan. Nag-text na si Verano oh." saka niya ipinakita ang cp rito.

"O siya, sige." taboy nito sa kanya pagkabasa nito ng mensahe.

"Tulok ka talaga!" natatawang sabi niya.

"Sandali! Pampaswerte lang." hinila siya ulit nito.

Lahat ng sasabihin niya ay nakulong lahat sa lalamunan niya dahil nagtagpo ang mga labi nila. Mainit ang halik na iyon. Buti na lang at tinted ang salamin at walang tao sa kalsada. Tinugon niya ng mas mainit ang halik na iyon. Hindi naman nagtagal at pinutol nito ang halikan nila saka nakangising nagsalita.

"Walanghiya! Ganoon pa rin ang epekto Partner! Parang noong una nating ginawa. Naalala mo?" natatawa nitong sabi.

Siya naman, imbes na magtanong ay napapatulala na lamang at sumaglit sa ala-ala ang pagpapanggap nilang mag-jowa para lamang mahuli ang hold-upper sa may UP. Napilitan silang maghalikan noon ng matutukan sila ng kutsilyo ng hinuhuli nila. Natulala ito sa ginawa nila kaya nagawa nila itong pabagsakin ng makakuha ng tiyempo.

"Gago ka talaga." aniya rito ng magbalik ang huwisyo niya. Nagmamadaling bumaba na siya para maisagawa na niya ang pakay. Mamaya na niya ito kakastiguhin. Sa ginawa nito, lalo lang siyang ginanahan sa gagawin niya.

Ito ang ikatlong breaking and entering na gagawin niya. Nakiramdam siya sa paligid. Inilapat niya ang tenga sa pinto para marinig kung may tao sa loob. Nakarinig siya ng mga kaluskos at mga ungol. May tao sa loob at mukhang may milagrong ginagawa. Naririnig din niya ang mahinang volume ng TV.

Inilabas niya ang tools na ginagamit niya sa pag-pick ng lock ng mga pinapasok nila ng walang paalam. Bilang pulis, kasama iyon sa training nila. Narinig niya ang mahinang click ng lock saka niya hinugot ang Glock 21 sa beywang at inumang iyon sa harap ng pintuan habang dahan-dahan niya itong binubuksan.

Nang makapasok siya ay nakalanghap siya ng amoy ng isang bagay na makakapagpa-high sa kanya kung lagi niyang sisinghutin. Marijuana. Natigilan siya ng marinig ang impit na ungol mula sa kwarto. Bukas ang tv sa sala pero walang tao. Ang ungol ay hindi madalas. Parang pigil. Parang hinihingal.

Tinumbok niya ang kwarto at iniikot niya ang seradura ng pinto. Bukas iyon. Dahan-dahan niya itong binuksan at ganoon na lamang ang pagkagimbal niya sa nakita. Isang babae ang nakabusala ng labi at nakagapos ang magkabilang kamay sa headboard ng kama. Nakadilat ang mata nito na may bakas na luha sa pisngi habang may lalaking nakapatong dito at umaayuda ng mababagal na ulos.

Malansa ang amoy ng kwarto. Nakakasulasok. Nang magbaba ng katawan ang lalaking nakapatong ay ganoon na lamang ang gimbal niya ng makitang laslas ang leeg ng babae. Patay na pala ito. At ang lalaking gumagamit dito ay sarap na sarap sa ginagawang pambababoy sa babae.

Napansin niya ang damit sa paligid na nagkalat. Nakilala niya ang uniporme ng babae na malamang ay teller sa isang bangko. Kung bakit ito ginabi ay malamang na gumimik pa ito at minalas na nakita nitong si Loreto.

Maingat siyang lumapit sa lalaking mukhang lulong at sabog na sabog sa ipinagbabawal na damo. Iniumang niya ang baril rito. Saka ito tinawag.

"Loreto. Mukhang sarap na sarap ka diyan ah!"

"Huh!" Bumalikwas ito at tumayo. Hindi malaman kung tatakpan ang sarili o tatakas.

"Hep Hep, Huwag kang magkakamali. Pasmado ako, baka makalabit ko ito." nakakalokong sabi ni Rovi sa pusakal. Tiningnan niya ang katawan ng loko. Natawa siya ng makita ang tigas na tigas na pag-aari nito.

"Walanghiya ka. Kaya pala nangre-rape ka eh wala ka naman palang ipagmamalaki. Aba'y hindi pa umabot iyan sa hinlalaki ko ah." pang-aasar niya rito.

"Huh! Huwag niyo po akong sasaktan. Maawa po kayo!" pagmamaka-awa ng kumag.

Nagpanting ang tenga niya sa sinabi nito. "Maawa. Eh tarantado ka pala eh." tinadyakan niya ang balls nito. Napa-aringking ito sa sakit.

"Ikaw ba naawa sa babaeng ito? Sa pamilya nito? Huwag kang magsasalita ng pagpapa-awa dahil hindi bagay sayong talipandas ka!" sigaw niya rito.

Idi-nial niya ang cp at tinawagan ang partner niya. Nang sumagot ito ay dali-daling pumasok ng bahay ng malaman ang sitwasyon. Sakto pagdating nito ay nagdatingan na rin ang ibang kasamahan nila na may kasamang warrant.

Agad na pinosasan ang walang-hiya saka tumawag ng SOCO at ambulansiya. Nanginginig siya sa galit ng makalabas sa bahay na iyon. Sa sobrang emosyon na nararamdaman niya ng sandaling iyon ay napasuka siya sa labas ng bakuran.

Naramdaman niya ang paghagod ng kamay sa kanyang likuran. "Ayos ka lang Partner?" si Allan na puno ng simpatya ang mata.

"Eto. Uminom ka." sabay abot nito ng bote ng mineral water sa kanya.

Inabot niya ang bote at nilagok ang laman non. Wala naman siyang naisuka, bagama't mas masakit sa tiyan ang ganoong insidente. Ang pait pa rin ng panlasa niya. First time niyang makakita ng ganoong eksena sa tanang buhay niya. Nakakabaligtad pala talaga iyon ng sikmura. He felt really sorry for the girl.

"Ayos lang yun. At least. Matitigil na ang halimaw na iyon." pang-aalo pa rin nito sa kanya.

Tumingin siya rito at alanganing ngumiti. Nanghihina talaga siya. Kaya nasabi na niya ang request na di niya dapat nasabi.

"Pwedeng pa-yakap? Please partner? Nanghihina ako eh."

Natigilan si Allan. Nakita niya ang pagtaas-baba ng Adam's apple nito. Then his lips formed a pure smile. "Sure Partner." then he hugged him tight.


Itutuloy....

Samut-Saring Blah! Blah!

Kumusta po mga fans, followers, readers, and authors of MSOB!

Gusto ko pong iparating ang aking taos-pusong pasasalamat dahil sa ipinamalas ninyong suporta sa pagboto at pag comment ninyo sa entry natin sa PEBA. Alam ninyo kung sinu-sino kayo at kitang-kita naman sa mga comment profiles ninyo sa PEBA, sa mismong entry natin. Nangunguna po tayo sa poll nila at sa fb comments din. Sana manatili tayo sa top... Kayo po ang dahilan kaya mas naeengganyo po akong magsulat. Kayo ang aking inspirasyon. Kahit hindi man ako nakarereply sa mga emails ninyo, I tried po my best na mapagbigyan ang lahat sa kanilang mga requests (kahit alam kong mayroon ding iba na hindi ako pinagbigyan sa aking kahilingan, pinagbigyan ko pa rin po sila). But my deep gratitude really goes to those whom I felt their sincere support... (drama! lol!)

Ang awarding sa PEBA ay Dec 16 na at ang mga proxies ng MSOB ay sina Newbie, Dalisay, Marqee, Michael Santos (ang naggawa ng MSOB masthead), at si Ferdie, isang buddy and kababayan ko in real life.

Ang awarding naman ng PBA (ibang award-giving group po ito) ay Dec 12 sa RCBC Square. Ang proxy ko ay si Ferdie and another friend.

Makasungkit o hindi ng premyo, the experience po to have been in the contest ay sobra-sobra nang biyaya para sa MSOB. But most of all, ang madama ang support po ninyo ay sobrang nakaka-overwhelm na. And that's the best part. Para sa akin, MSOB have already won. Sananaramdaman niyo rin ang saya at pagmamalaki na naging bahagi kayo sa pagsali ng MSOB sa patimpalak na ito... at naiparating natin ang ating advocacy, tungkol sa isang blog ng mga naiibang pag-ibig at kuwento ng buhay.

Ok... tama na muna an gdrama. Next topic, hehehe.

Kulelat pa po tayo sa fs. Ito naman ang ating i concnetrate din sana. Paki add po ang fs accont ng PEBA sa fs ninyo atsaka magcommet din po dito - http://profiles.friendster.com/pebawards

Sa totoo lang, hindi ko alam kung bakit hindi ako makapag-comment d'yan. Parang ang hirap i acces ang page nila sa fs.

Sa comments naman po ng entry natin, may 105 na po pero sana ay iyong hindi pa nakapagcomment, magcomment na rin po - http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/2010/10/ang-aral-ng-isang-ibon.html

At para po doon sa hindi pa nakaboto, paki boto pa po dito - http://www.pinoyblogawards.com/2010/11/vote-here.html entry # 24 po tayo. Paki click lang ang box bseide entry #24 at hit the "Submit Vote"

Another topic...

May fb fan page na po ang MSOB. Sana ay mag like kayo at heto po iyon - http://www.facebook.com/pages/Michael-Shades-of-Blue-Fan-Page/175391315820611?v=wall

Nagsimula na rin poang voting samga entries ng ating "Tol... I Love You!" book cover contest at sana ay magparticipate kayo sa botohan at magcomment na rin. Dito po iyon - http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/p/contest-entries.html

Mag close ang botohan sa Dec end.

Ok, maiba naman tayo. Para po doon sa mga nagrequests ng hidden parts at video ni kuya Erwin, nagkalabo-labo na kasi ang mga requests ninyo at nawiwindang na po ako sa aking gagawin, hehehe.

Pakiusap lang po na kapag nagrequest po kayo, pakilagay naman po sa title ang request ninyo. Please don't blame me kapag wala kayong natanggap na sagot galing sa akin dahil baka walang title ang emails ninyo, sobrang dami pong requests ang natatanggap ko at marami din po dito ay mga spam; walang mga titles. Kulang po ang oras ko upang magbubukas pa ng mga messages na walang laman kundi mga alinks ng viagra, ng mga gamot at kung anu-ano pa. Hindi ko po binubuksan ang mga yan. Help me po na mapabilis ang pagreply ko sa inyo. Mabagal din po ang line ko kaya sayang ang oras.

Ok... ibang topic: Nagrequest sa akin si Oonheru na i-announce ko daw dito na si Jigz na taga Malabon ay nawalan ng cp at nakuha daw noong taga Makati sa bar sa Malate. Panawagan po kay Divo! Kung saan ka man naroon, paki-soli na lang po...

Hayyyy naku... O siya, pag may annoncement pang iba, sige mag-email na lang sa akin.At kung may problema kayo sa pag-ibig, baka pwedeng mag-adbays na rin ako, hehe.

(Why not? Pwedeng pwede tayong maglagay ng isang page dito for people with love and relationship problems. Kahit sino pedeng magbigay ng advice. Mukhang magandang idea. Kasi alam ko, maraming broken-hearted d'yan, hehehe.)

Oo nga pala, nanawagan ako sa mga myembro ng SNMMAP (Samahan Ng Mga Malalamig Ang Pasko). Magsama-sama daw tayo sa isang lugar at mag group hug na lang para uminit ang ating mga katawang lupa - hehehe.

At panawagan na rin dun sa mga nag click sa poll ng MSOB na gusto nilang makatanggap ng torrid kiss galing sa akin, humanda kayo dahil hahuntingin ko kayo sa pag-uwi ko ng Pinas! Binibilang ko kayo! May 29 na kayong lahat sa ngayon, and still counting. Lol!

Ok... I think that's all peepz. At upang lalo kayong ma-hook sa susunod na kabanata ng SUAACK, heto litrato ng pilyong si kuya Erwin:

Disclaimer: MSOB does not claim ownership of this photo. This is only intended to portray a representation of the main character of SUAACK. If you happen to be its rightful owner and don't want it used for the said intended purpose, MSOB will remove it from this post. Thank you.

Si Utol At Ang Chatmate Ko [20]

By: Mikejuha
Email: getmybox@hotmail.com
Fb: getmybox@yahoo.com

Author’s Note:

Sobrang thank you po talaga sa mga sumuporta sa entry ko sa PEBA, sa pagboto sa ninyo sa entry ko. At so far, nangunguna pa rin po tayo sa online votes. Sana ay patuloy pa rin ang suporta ninyo at boboto pa rin po iyong hindi pa naka-boto at tuloy pa rin po sana ang pangangampanya ninyo. Heto po ang site:

http://www.pinoyblogawards.com/2010/11/vote-here.html

Entry number 24 po tayo, “Michael’s Shades Of Blue”

Just click the box beside entry #24 and hit the “Submit Button”

Sa fb naman, patuloy pa rin po ang pagtanggap nila ng comment. At sa ngayon, I think tayo din po ang nangunguna doon (di ako sigurado). Heto po ang instructions:

1. Open your fb account at mag “like” po sa PEBA facebook account at dito yan: http://www.facebook.com/pages/PEBA-Inc-Pinoy-ExpatsOFW-Blog-Awards/134794097973

2. Pagkatapos po ninyong ma-click ang ”like”, mag comment po sa entry natin at dito iyan: http://www.facebook.com/pages/PEBA-Inc-Pinoy-ExpatsOFW-Blog-Awards/134794097973?v=wall#!/photo.php?fbid=459509442973&set=a.459475872973.256783.134794097973

Hindi ibibilang ang comment noong commenter na hindi nag- "like" sa fb account ng PEBA. Kaya mag-“like” po muna sa fb page nila.

Muli, maraming-maraming salamat po!

-Mikejuha-

PS.

Paalala po huwag pong i-upload ang video ng kabulastugan ni Kuya Erwin... hindi ko po pinahuintulutang i-upload po ito sa fb ninyo sa ngayon. Kung mag-upload man, yung part 1 lang muna at iyong ibang parte (2 - 4) ay saka na at upon permission po bago i-upload sa mga sites, o accounts ninyo.

Konting respeto lang po.

Salamat.

--------------------------------------------------------



Grabe talaga ang kabulastugan ng kuya ko. Parang adik. At nakakahawa! Habang nilalaro niya ang sarili, hindi ko maiwasang hindi mapasabay sa kanya.

Hanggang sa noong nakita kong pumulandit ang katas ng kanyang pagkalalaki, naramdaman ko rin ang sariling nagdedeliryo... at pumulandit na rin ang sariling likido ko na tumama lahat sa dingding kung saan nandoon ang butas na ginamit ko sa paninilip.


Pagkatapos niya sa eksenang iyon, pumunta na siya ng shower. Agad ko ring pinahid ang mga bakat ng aking dagtang dumikit sa dingding atsaka tinumbok ang shower sa kwarto ko at naligo.

Noong matapos ako sa paliligo at nakahiga na sa kama, hindi maalis-alis sa isip ko ang eksenang ginawa ni kuya sa kanyang kwarto. At ang matinding katanungan sa isip ko ay kung sino ang tinitingnan-tingnan niya sa monitor ng kanyang laptop habang ginagawa niya ang maharot niyang pagsasayaw at pagpapaligaya sa sarili! Hindi ko tuloy maiwasang mag-isip na baka si Zach na naman iyon, dahil nga sa ginawang panggagamit at pagmamanipula noong tao sa amin ni kuya. At syempre, may galit at pangamba na naman akong nadarama.

“Ansama-sama talaga ng Zach na iyon!” Sa isip ko lang. At biglang sumagi sa isip ko ang pagtatagpi-tagpi ng mga pangyayari. “Noong maglove-making kami ni Zack sa banyo kinabukasan noong ma-rape ako, puno ng kissmarks ang aking katawan. Ngunit bakit hindi siya nagtanong sa akin kung bakit may tila mga pasa ako sa katawan? Bakit parang wala lang sa kanya ito?” Lumakas tuloy ang kutob kong siya ang salarin kung hindi man may kinalaman sa lahat ng nangyaring panggagahasa sa akin. Kaya bumalik na naman ang matinding galit sa kanya.

Kinabukasan, pagkatapos naming maghapunan, nagkunyari akong walang ganang makipag-kwentuhan o makipagharutan kay kuya. Kasi, ang plano ko ay gusto kong pumasok na siya sa kuwarto niya upang masilipan ko uli. Naintriga kasi ako kung may ka-chat ba talaga siya at kung sino iyon. Baka sa pagkakataong iyon, mahuhulaan ko kung sino ba talaga ang ka-chat niya. Dahil kapag nalaman kong ang Zach na iyon ang ka-chat pa rin niya, ewan kung ano ang gagawin ko sa kanya. Baka hindi ko na siya mapapatawad pa.

“Tol... ditto muna tayo sa sala! Kwentuhan muna tayo lika!” panghikayat ni kuya.

“Ayoko kuya, inaantok na ako.” Ang pag-aalibi ko habang paakyat na sa hagdanan patungo sa second floor kung saan naroon ang kwarto namin.

“Inaantok ka? O may kabulastugan kang gagawin sa kwarto mo?”

Napa-“Amffffff!” naman ako sa narinig, sabay hinto sa pagakyat at nilingon siya. “Kuya... baka ikaw ang may kabulastugang ginagawa sa kwarto mo. Baka gusto mong i share sa akin, ok lang...” Ang sagot ko.

Na sinagot din niya ng pakanta-kantang, “May alam ako... ngunit hindi ko sasabihin. May alam ako ngunit hindi ko sasa bihin...”

“Ano?” Ang tanogn ko uli.

“Wala... mayroon lang akong sikretong alam ngunit hindi ko sasabihin.” Ang mahina at pasimple niyang sabi.

“Kala mo di ko alam huh!” sa sarili ko lang. Ngunit naintriga pa rin talaga ako sa parinig niyang iyon. “Ano kaya ang ibig niyang sabihin sa parinig niyang iyon?” At ang naisagot ko na lang sa kanya ay, “Adikkkk!” sabay takbo na sa kwarto ko.

Malakas na tawa naman ang narinig kong isinagot niya.

Noong makapasok na ako sa kwarto ko, dali-dali akong naghanda para sa maitim kong plano: ang muling paninilip ko sa aking kuya!

At wala pang buong isang minuto, hayun, narinig kong may pumasok na sa kabilang kwarto. Agad kong sinilip ang butas at nandoon nga uli siya, dating pwesto. Binuksan niya uli ang kanyang laptop, ang monitor ay nakaharap sa kanya at siya naman, habang nakaharap sa kanyang laptop ang posisyon ay nakaharap sa mismong dingding kung saan ako sumisilip. Ibayong kaba at excitement naman ang aking naramdaman.

Gaya ng dati, may ikinabit uli siyang wire at noong maka-connect na, abot-tenga ang ngiti niya. Kumaway siya, pinalaki ang mga mata at ipinalabas ang dila! Parang nang-aasar!

“Sino kaya ang ka chat niya! Parang ang close close na nila!” sa isip ko lang. Syempre, kinakabahan ako na baka totoo nga ang hinala kong si Zach iyon.

At gaya ng dati, nagsasayaw na naman siya. Iginiling-giling ang kanyang beywang. At habang ginagawa niya ito, inihagis na naman niya ang kanyang t-shirt. Patuloy pa rin siyang sumasayaw at nakakaloko ang kanyang ngiti at tawa na parang inaasar o iniinggit ang kung sino man ang nasa monitor na sigurado akong nakatingin din sa ginagawa niya.

Grabe talaga ang tawa ko, at pati siya ay tumatawa din, halos tumatagos sa kwarto ko ang lakas ng kanyang tawa. Para talagang gago ang kuya ko. Adik na adik!

Unti unti na niyang tinatanggal ang zipper ng kanyang pantalon at bumulaga na ang harapang parte ng kanyang puting brief noong narinig kong biglang may kumatok sa kanyang pintuan. “Erwin! Erwin!” ang sigaw.

“Si mama!” sambit ko.

Biglang napahinto si kuya, dali-daling isinara ang zipper, dinampot ang kanyang t-shirt at isinuot ito, tinumbok ang pintuan ng kwarto niya at binuksan ito.

Nakita kong nag-uusap sila ni mama sa may pintuan at maya-maya lang ay lumabas din si kuya, isinara ang pinto iniwanang nakabukas ang laptop niya at sinamahan si mama. Marahil ay may ipinagawa si mama sa kanya.

Bigla namang sumiksik sa isip ko na pasukin ang kwarto ni kuya at alamin kung sino ba talaga ang ka-chatmate niyang sigurado ay naka-connect pa ang cam. Dali-dali ko ngang pinasok ang kwarto niya at tinumbok kaagad ang laptop.

At laking gulat ko noong tiningnan ko ito, ang tumambad sa mga mata kong nasa monitor ng laptop niya ay ito: ang loob mismo ng aking kwarto! At nakasentro pa ito sa dingding kung saan ako naninilip sa kanya!

“Arrrrrggggghhhhhh! Ako pala ang pinapakitaan niya sa kanyang live show! Ako pala ang sinisilipan niya sa kanyang laptop! May camera pala sa loob ng aking kwarto na lingid sa aking kaalaman, naka-connect sa kanyang laptop! Kaya pala nagpaparinig siya na may alam daw siya ngunit hindi niya sasabihin!” sigaw ng isip ko.

Tinumbok ko ang pinto ng kanyang kwarto at ini-lock ang pinto upang huwag makapasok si kuya.

At maya-maya lang, heto na... may umikot-ikot na sa door knob. Marahil ay hindi inakalang may ibang papasok sa loob.

Nakailang ikot rin siya sa door knob at noong marahil ay napagtanto niyang nandoon ako sa loob, sumigaw na. “Enzoooo!” alam kong nasa loob ka, buksan mo ang pinto!”

Lumapit ako sa may pintuan at sumigaw din, “Ayoko nga!”

“Papasukin mo ako sa kwarto ko!”

Binuksan ko ng bahagya ang pintuan. “Doon ka muna sa kwarto ko!” sigaw ko sa kanya.

“Anong gagawin ko sa kwarto mo?”

“Basta! Punta ka na doon! Sige, mag-iiyak ako dito sa loob at isusumbong pa kita na naglagay ka ng camera sa kwarto ko, para mapagalitan ka!” pananakot ko.

Kaya wala nang nagawa si kuya kundi ang pumasok sa kwarto ko. Med’yo nagdadabog nga lang.

Noong nasa kwarto ko na siya. Sumilip sa butas na silipan ko. Ako naman ang tawa ng tawa sa kanya. “Imagine! Naghirap ako sa pagsisilip sa napakaliit na butas samantalang siya, buong kwarto ang nakikita niya sa akin! Grabe, naisahan talaga ako!” sa isip ko lang.

Dahil hindi niya malaman ang gagawin, tumalikod na siya sa dinding at humarap sa camera, ang postura ng mga kamay ay ibinuka, iyon bang nagtatanong kung anong gagawin niya. At noong sumilip muli sa dingding upang tingnan ako, iminuestra ko naman ang mga kamay at katawan pahiwatig na magsasasayaw siya sa kwarto ko upang mapanood ko sa laptop niya.

At iyon nga ang ginawa ni kuya. Ipinagpatuloy ang naudlot na pagsasasayaw. Hanggang sa hinubad na naman niya ang kanyang damit, binuksan ang fly ng kanyang pantalon. At noong lumantad na ang kanyang brief, hinawi niya ito at ipinalabas ang kanyang ari, nilaro-laro.

Nasa ganoong pagsasayaw at paglalaro sa kanyang ari si kuya noong may kumatok na naman sa kwarto niya. Dahil ako ang nasa loob ng kwarto niya, ako na ang nagbukas nito. Si mama pala.

Nagulat siya noong ako ang nasa loob. “Nasaan ang kuya mo?”

“Nasa kwarto ko ma. Buksan mo lang ang kwarto ko ma, hindi naka lock iyon.”

Tumalima naman si mama at noong tumalikod na at tinumbok ang pintuan ng kwarto ko, simbilis naman ng kidlat akong bumalik sa loob at tiningnan sa monitor ng laptop niya ang kaabang-abang na sunod na pangyayari. Excited.

Nagsasayaw pa rin si kuya at nilalaro ang tigas na tigas na niyang ari, walang kamuwang-muwang ang nakaambang “trahedya”. “Ang sarap palang manood ng live na drama!” Sa isip ko lang.

At bumukas nga ang pinto at... wallah! Kitang-kita ni mama ang pagsasayaw ni kuya habang nagjajakol!

Napaantada kaagad si mama, halos hindi ma-drawing ang mukha at laki ng mata sa nakita habang si kuya Erwin naman ay nagulantang din, napahinto sa ginagawa, itinakip sa harapan ang kanyang dalawang palad, hindi alam ang gagawin kung uupo sa gilid ng kama o itataas ang brief at pantalon.

Di ako magkandaugaga sa pagtatawa sa nasaksihan. Kung gaano kabilis ang pagbukas ni mama sa kuwarto ay siya ding bilis sa pagsara niya nito at dali-daling tumalikod.

Noong makaalis na si mama, humarap si kuya sa camera, ang mukha ay hindi malaman kung tatawa o magpupuyos sa galit, inilapit sa camera ang kamao niya, pahiwatig na matitikman ko iyon ang buong bagsik noon.

Sinilip niya ako sa butas at nakita niya ang pagtatawa ko, mistulang naglupasay habang walang tigil naman ang pagtataas niya sa kanyang kamao. Tapos, dinilaan ko pa siya, iniinis pa. “Ang sarap talaga ng pakiramdam kapag naka-resbak.” Sigaw ko sa sarili.

Maya-maya, noong humupa na ang pagtatawa ko, parang naawa naman ako kay kuya kaya lumabas na ako ng kwarto niya at pinasok na ang kwarto ko kung saan nandoon siya. Matapos kong i-lock ang pinto, agad din akong sinambunutan ni kuya at hinila papuntang kama, saka ako itinulak doon. Napatihaya ako sa ibabaw ng kama at agad niyang dinaganan ang katawan ko, ang dalawang palad ko ay nilock din ng dalawang kamay niya sa ibabaw ng aking ulo.

“K-kuya, di ako makagalaw!” sambit ko habang pilit na kumawala.

“May utang ka sa akin!” sagot din niya ang mga mata ay nanlilisik.

“A-ano?” pag-iinosentehan ko pa.

‘Anong ano?” alam mo na. At pagbabayaran mo iyon, mamaya. Ha???!!” sabay pagkakagat sa aking dibdib, puson, at tyan.

Hindi naman ako maawat sa pagsisigaw sa matinding kiliti at sakit sa mga pagkakakagat niya. “Kuyyyaaaa! Ahahahaha! Kuyaaaaa! Ayoko na kuyaaaaa! Ahahahahahahaha! Kuyaaaaaaaaaa!!!!!!!”

“Nang dahil sa iyo, nahuli ako ni mama ha?!!!!! Habang patuloy pa rin sa pagkakagat sa katawan ko.

“K-uyaaaaa! Hahahahahaha! Malibog ka kasi e!” Pang-aasar ko pa rin.

“Ah ganoon! Sige, hindi ko lulubayan ang pagkakagat! Heto pa, ummmm! Heto pa, ummm!!!

“Tama na pooooo kuyaaaaaaaa!!!! Hindi ko na po uulitin!!! Hahahahahaha! Ayoko na kuyaaaaaaaaa!!! Tama na po kuyaaaaaaaa!!!!”

Give up ka na? Ha?!!!”

At dahil hindi ako makagalaw, “O-opo! Give up na po ako kuyaaaaa!!! Ahahahaha! Ayoko na pooooo!!!!!”

Tinantanan naman niya ako sabay dantay ng kanyang ulo sa aking leeg na mistulang nagtutulog-tulugan, marahil ay napagod din. Alam ko, napawi na ang galit niya sa akin. Ganyan kasi ang kuya ko. Magalit lang iyan sandali at pagkatapos, wala na...

Niyakap ko na lang siya, hinaplos-haplos ang kanyang ulo, at likod bagamat nabigatan ako, tiniis ko. Ansarap kasi ng pakiramdam na parang naglalambing ang kuya ko sa akin. At hinahalik-halikan ko ang ulo niya. “I love you kuya...” ang sambit ko.

“I love you too bunso...” sagot naman niya, nanatili sa pwesto niya, hindi gumalaw.

Noong sumagi sa isip ko ang camera niya. “Bakit mo naisip lagyan ng camera ang kwarto ko? Naisahan mo na naman ako ah!” ang may pagmamaktol kong sabi.

Biglang inangat niya ang ulo niya at tiningnan ako, “At bakit ikaw? Bakit mo ako sinisilipan?”

“Paano mo nalaman na sinisilipan kita?”

“Nakita ko iyan noong hindi ako natuloy ng Lebanon. Natandaan mo? Sa kwarto mo ako dumertso? At natandaan mo ring galing ka kina Zach, sa kwarto ko ikaw dumeretso? Doon ko nalaman na may silipan ka pala noong makita ko ang maliit na papel na isiniksik mo sa butas. Kaya dahil d’yan, naisipan kong lagyan ng camera ang kwarto mo para masilip ko rin ang ginagawa mong paninilip sa akin. Clever huh!?”

“Hmpppt!” Ang sagot ko. “E... lagyan mo din ng camera ang kwarto ko!” pagdadabog kong dugtong.

“Tama na sa iyo ang maliit na butas.”

“Ayoko. Ang hirap kayang manood sa maliit na butas. Sige ka, sisirain ko yang camera mo kapag di mo ako pinagbigyan.”

“Sige... lalagyan natin. Sa kwarto ba nila ni mama ilagay natin ang camera?” biro niya.

“Baliw!”

“Baka lang naman gusto mong malaman ang ginagawa nila.”

“Ayoko! Ayoko! Sa kuwarto mo lang eh!” pagmamaktol ko.

At tumango naman si kuya. “Biro lang...” sabay haplos sa aking mukha at akmang hahalik na sa aking pisngi.

Ngunit natunugan ko ang akmang paghalik niya at imbis na iyong pisngi na iyon ang iharap sa kanya, sinalubong ng bibig ko ang bibig niya.

Nagdampi ang mga labi namin. Nagulat si kuya at bahagya niyang iniatras ang kanyang ulo. Natigilan. Tinitigan ako.

Nagtitigan kami.

Mistula akong lunukin ng buo sa titig na iyon ni kuya sa akin. At pakiramdam ko ay lumulutang ako sa batis ng kaligayahan habang pinagmasdan ang tila nangungusap niyang mga mata.

Hanggang sa naramdamn ko ang unti-unting paglapit ng mukha niya sa mukha ko. At noong naramdaman kong dadampi na ang mga labi niya sa mga labi ko, ipinikit ko ang aking mga mata, pagpahiwatig na handa akong namnamin ang sarap ng kanyang halik. At noong lumapat na nga ang mga labi niya sa mga labi ko, mistulang nagdikit din ang aming mga kaluluwa. Matagal, puno ng pananabik at pagnanasa...

At sa gabing iyon, muli naming pinagsaluhan ang init ng aming mga damdamin. Mas mapusok, mas mainit, mas nag-aalab...

Sa status at sa mga nangyayari sa amin ni kuya, di ko maiwasan ang hindi sumagi sa isip ang pagkalito. Iyon bang pakiramdam na kami ngunit hindi pala. Walang duda namang mahal namin ang is’t-isa ngunit hindi naman kami magsyota. At bagamat feeling boyfriend ko siya dahil sa sobrang pagka-sweet niya sa akin, hindi naman talaga pwedeng mangyari sa totoong buhay kasi nga, magkapatid kami.

Ngunit hindi ko ring maitatwa na happy rin naman ako sa setup namin bagamat ganoon na nga, di ko alam kung ano ba talaga. At kahit naiisip ko pa rin ang mga sinasabi niya noon na balang araw ay mag-aasawa siya at magkanya-kanya kami, pilit ko na lang itong iwinaglit sa aking isip. Kasi, sa isip ko, nasabi lang niya iyon dahil sa pagmamanipula ni Zach sa buhay namin. Atsaka siguro na insecure din siya na baka ipagpalit ko siya kay Zach o kung kanino mang lalaki na mamahalin ko. Kaya gusto niyang isiksik ko sa isip na darating din ang panahon na mangyari iyon...

Pero... ang importate sa akin ay masaya kami sa kasalukuyang setup at lalo na nagbalik na rin ang closeness namin na in fact, mas close pa kaysa dati.

Akala ko, tuloy-tuloy na iyon at wala na talagang sagabal pa. Subalit, sa pagdaan pa ng ilang linggo, unti-unti na namang naramdaman ko ang pagiging malungkutin ni kuya. At hindi lang iyan, may mga oras na ring late kapag dumating siya galing school. At may mga araw ng byernes din na hindi siya umuuwi ng bahay.

“Kuya... may problema ka ba?” ang tanong ko sa kanya.

“Wala tol. Bakit mo naman naitanong iyan?”

“Kasi, parang minsan ang lalim ng iniisip mo, para kang tulala.”

“Wala... syempre, sa klase, nag-iisip ako sa mga projects mga activities”

“Wala ka namang girlfriend!” biro ko. Malay ko ba baka meron na siyang napupusuan. Sa dami ba namang nagka-crush sa kanya, lalo na sa paglalaro ng basketball.

“Girlfriend? Wala! Wala! Ayoko nang mag-girlfriend. Hindi uubra ang mga iyan sa higpit ng gwardiya ko ngayon.” Biro nyang patukoy sa akin sabay bitiw ng isang pilit na ngiti.

“E bakit minsan late ka kung umuwi at minsan din, hindi ka umuuwi ng bahay... wala na tuloy akong makikitang show sa laptop ko galing sa nag-iisang paborito kong macho dancer” pahiwatig ko rin sa pagsasayaw niya at paggigiling-giling ng kanyang katawan sa kwarto niya.

Napangiti naman siya sa sinabi ko. “Gusto mo ngayong gabi magshow ako?”

Na sinagot ko naman ng pagdadabog. “E... hindi iyan ang ibig kong sabihin e! Gusto ko iyong dating hindi pilit! Iyong ikaw na natural! Bakit para kang balisa ngayon? Iyan ang tanong ko.”

“Tol... wala akong problema, ok? At huwag mo akong alalahanin. Di ba mahal mo naman ako?” ang tanong niya sabay hawak sa baba ko.

Tumango naman ako. “Kaya nga nag-alala ako para sa iyo e...”

“Kahit anong mangyari tol, maipangako mo bang hindi ka magbabago sa akin? Na kaya mong ipaglaban ako?”

Mistula namang tumindig ang aking mga balahibo sa narinig. “Ano ba namang tanong iyan kuya? Kinilabutan na ako sa mga pinagsasabi mo ah! Syempre ipaglaban kita. Hindi ako papayag na basta na lang mawawala ka sa akin o aagawin ka ninuman sa akin. Ano bang mayroon? May sakit ka ba? May kanser? Para kang mamatay na kung makapagsalita ka eh!”

“OA ka naman. At ang kulit-kulit talaga ng baby bro ko! Tara na nga sa kwarto. May show ang paborito mong macho dancer, hehe.” ang pang-aamo niya.

“Ayoko ng show. Gusto ko pa rin iyong hindi scripted.” Sagot ko naman.

“A e di tara! Sa kwarto ko na lang ikaw matulog. Nood na lang tayong sabay ng isang scripted na palabas at gagawa tayo na isang hindi scripted na show.” sabay bitiw ng isang nakakalokong ngiti.

Ngunit kahit na nakangiti ang kuya ko, ramdam kong kakaiba ang ngiti na iyon; na may itinatago talaga siya sa akin.

At doon nga ako natulog sa kwarto niya. Pero habang nagtatabi kami, ramdam ko pa rin ang kakaibang kilos niya.

Himbing na himbing na siya noong naaninag kong umilaw ang cp niya na nakalatag sa ibabaw ng mesa. “Pati cp niya ay naka-silent mode na rin?” sa sarili ko lang.

Dahan-dahan akong bumalikwas at tinungo ang cp. Maingat kong inangat ito at pinindot ang message inbox.

At laking gulat ko noong mabasa doon ang mensahe na, “Tol... I miss you soooo much! Good night love! Mwah! Mwah! Mwah! Don’t 4get our date tomorrow, ok? TC!” At galing it okay Zach!

Mistulang sumabog muli ang bulkang Pinatubo sa lakas at bilis ng pagkabog ng aking dibdib dahil sa aking nabasa. Hawak-hawak ang cp ni kuya, nagmadali akong lumabas, maingat na hindi siya magising. Hanggang sa nakarating ako sa may gate ng bahay namin atsaka dali-dali kong dinayal ang number na iyon ni Zach.

“Tart! Napatawag ka!” ang narining kong sambit sa kabilang linya.

“Si Zach nga!” sigaw ng utak ko. “Tart mong mukha mo!” ang pabalang kong sagot.

“Owwwwwwwww!” sambit niya noong mabosesan ako. “Ang ex ko pala ito. Hahahaha! Musta ang buhay? Naka move on ka na ba?” pang-aasar pa niya.

“Hoy! Wag mong matawag-tawag na tart ang kuya ko dahil hindi ka mahal noon!” ang sigaw ko.

“Awwwwww! Kawawa ka naman Enzo. You are soooooo bitter! Mahal na mahal mo talaga ako no? Talagang hindi ka makapag move on... Pati kuya mo, sinisiraan mo sa akin? You are so pathetic. Nakakaawa ka.

“Mahal kita? Ewwwww! Kadiri to the highest level ka! Hindi kita mahal no!”

“Hahahaha! Nasa state of denial ka lang. May tama na ang utak mo tol. Dapat magpatingin ka sa isang psychiatrist. Ok... Ganito na lang, ibigay ko sa iyo ang number ni Dra. Margie Holmes para naman matulungan ka ha??? Magaling mag-advice iyon, makakapag-move on ka kaagad d’yan sa pag-ibig mo sa akin... Gusto mo i text ko na sa iyo ngayon ang number niya?”

“Baliw! Ikaw ang dapat magpatingin sa psychiatrist kasi, psychotic ka na! Hindi na nakukuha sa advice ang tindi ng pag-iilusyon mo!”

“Hahahahahahaha! Enzo... baka ikaw ang psychotic. Mahal namahal ako ng kuya mo at kaya nga hindi niya kayang bitiwan ang relasyon namin e. Hindi mo ba naisip iyon? Kaya tanggapin mo na lang ang masakit na katotohanang hindi ikaw ang mahal ko kundi ang kuya mo. Pasensya na, iisa lang ang puso ko e...?”

“Kapal ng mukha mo! At hoy, correction... napilitan lang po ang kuya ko sa iyo! Hindi ka niya mahal! May ibang mahal ang kuya ko!” Ang sagot ko.

“At sino naman ang mahal niya, tol? Ikaw? Hahahahaha! Psychotic ka nga. Ikaw ang nag-iilusyon. Kuya mo, pinagnanasaan mo? Hoy! Matakot ka sa kidlat! Baka tamaan ka! Hahahahaha!”

“Amfffff!” Bakit kaya nasabi ng gagong ito na ako ang mahal ni kuya?” Sa isip ko lang. “Hoy! Wala kang paki kung mahal ako ng kuya ko. Kuya ko iyon ano? At hindi ko siya basta-basta bibitiwan at lalo nang hindi ko siya ipamigay sa mga katulad katulad mo lang na may sayad!” Sigaw ko.

“Sige ka, isusumbong kita sa mama mo, baka papaluin ka pa noon, hahahahaha!” pangungutya pa niya.

“Hoy! Tantanan mo na ang kuya ko ha? Hindi na ako papayag na lolokohin mo pa siya! Na lolokohin mo pa kami!”

“Ako? Nanloloko sa inyo? Ako pa ngayon ang manloloko? Nalimutan mo na ba E-N-Z-O” pag empahasize niya sa pangalana ko “...na ikaw ang santo ng mga manloloko? Ikaw ang founder ng mga kalokohan at sa iyo nagsimula ang lahat ng ito? Natandaan mo pa ba kung paano mo ako niloko?”

Mistula namang nabusalan ako sa narinig. May punto naman talaga siya. At ang naisagot ko na lang ay, “Basta! Hindi ako papayag na magkita pa kayo ng kuya ko. At upang hindi mo na siya ma-contact, sisirain ko na ang sim card na ito upang hindi mo na siya matawagan o ma text pa!”

“Ok... gawin mo iyan at tingnan natin kung hindi ka magsisissi sa maaaring puwede kong gawin. Remember, alam ko ang bahay ninyo, alam ko ang landline ninyo at alam ko kung saan kayo nag-aaral...” ang pananakot pa niya.

Hindi ko na magawang sagutin pa ang sinabi niyang iyon. Ang totoo, hindi ko man alam ang bung kwento kung bakit may contact uli sina kuya at mukhang nagkabalikan pa, may takot pa rin akong nadarama. Syempre, mayaman sina Zach, at isang heneral pa ang papa niya. Kayang-kaya nila kaming i-frame up, lalo na nabangga pa man din ng sasakyan ni kuya si Zach at pinatawad lang nila ito. At ang lalo ko pang kinatatakutan, kayang-kaya din nila kaming ipa-salvage at ipalabas na mga rebelde o drug pusher o mga kriminal. “Inaykopooooooo!!!!” sigaw ng utak ko.

Dali-dali akong bumalik sa kwarto at walang sinayang na oras, ginising ko kaagad si kuya.

“Ano baaaaa!” Bulyaw ni kuya noong pilit kong gisingin siya, kuskos-kuskos pa ang mga mata.

“Kuya, may sasabihin ako...” napahinto ako ng sandali, nag-isip sa sunod kong sasabihin.

“Ano ba yan at kailangan pang gisingin ako sa kalagitnaan ng tulog ko? Istorbo ah!” pagmamaktol ni kuya.

“Tinawagan ko si Zach!”

Bigla siyang napabalikwas sa pagkahiga, nawala kaagad ang antok. “Ha??? Anong sabi?”

“Kuya... bakit nakikipagkita ka pa sa kanya...Bakit ang sabi niya ay magsyota daw kayo at mahal na mahal mo daw siya? Bakit hindi mo sinabi sa akin ito?” ang tanong ko, ang boses at tila maiiyak na.

Napahinto naman siya sandali, ang mukha ay biglang lumungkot. “Tol... pasensya na. Ayokong magalit ka e, ayokong malungkot ka. Pero mahal ko rin naman talaga si Zach e. Kaya hayaan mo na lang kami, ok?” Ang sabi niyang hindi makatingin-tingin sa akin.

Mistula naman akong hinagisan ng sampung granada sa narinig na rebelasyon ni kuya. Pakiwari ko ay paulit-ulit na sinaksak ang puso ko. “Bakit ang sabi mo sa akin dati ay napilitan ka lang sa kanya! Bakit ang sabi mo sa akin dati ay nandidiri ka na sa pinapagawa niya sa iyo! Bakit ngayon... biglang mahal mo na pala siya?!!! Ano ba talaga ang totoo?!!! Sigaw ko at nag-iiyak na.

Hindi siya nakasagot.

“Sabihin mo sa akin kuya na mahal mo siyang talaga, tumingin ka sa mga mata ko at sabihin mong hindi ka nagsisinungaling. Sabihin mong hindi ka lang napilitan!!!”

Tumingin siya sa akin, at noong magsalita na, yumuko rin, “Mahal ko si Zach.” Ang mahinang sambit niya.

“Arrrrggggghhhhh! Hindi ako naniniwala! Hindi ako naniniwala!!!!” at humahagulgol na ako.

“Ano ba ang gawin ko para maniwala ka tol...” sambit niya sabay yakap sa akin.

“Sabihin mong hindi totoong mahal mo siya kuya! Sabihin mo!!!” at tuluyan na akong nagwawala, nagsisigaw.

Nataranta naman si kuya. “Tol. Tol... cool ka lang tol Pleaseeeee. Huwag kang mag-iingay! Maririnig nila mama ang pag-iiyak mo!”

“Ah... wala akong pakialam! Maririnig na nila kung maririnig! Hindi ako titigil sa pagsisigaw kung hindi mo sasabihin ang totoo! Sabihin mo ng hindi mo siya mahal kuyaaa!!!!!!” ang pananakot ko.

“O sige na, sige na... sasabihin ko na. Huwag ka nang maingay ok? Sige sasabihin ko na...” ang sabi niya habang niyayakap niya ako at hinahaplos ang likod.

At tumigil na ako sa pagsisigaw.

“M-may video si Zach tungkol sa akin. At tinakot niya akong i-kalat iyon kapag hindi ako nakikipagbalikan sa kanya.” Ang sambit ni kuya, bakas sa mukha ang pagdadalawang-isip na ibunyag ito sa akin.

“Iyong pagsasayaw mo ba na parang macho dancer na nasisilip kong ginawa mo? Na pagkatapos ay nilalaro mo ang sarili?”

Parang natigilan siya at pagkatapos ay sumagot. “O-oo tol. Iyon nga tol. P-pinapasayaw niya ako at sinabihang laruin ko ang sarili... Tapos, nirecord niya iyon. Iyon nga iyon tol!”

“Iyon pala iyon...” sabi ko sa sarili. At dinampot ko uli ang cp ni kuya at biglang pinindot ang last called number na number ni Zach.

Tinangkang harangin ako ni kuya upang huwag matuloy ang pagtawag ko. Ngunit mabilis kong nailayo ang kamay kong nakahawak sa cp sabay takbo sa isang sulok ng kwarto, malayo kay kuya, hinintay na ang pagsagot ni Zach.

“Hello!” sagot ni Zach sa kabilang linya.

At pinindot ko pa talaga ang speaker upang marinig ni kuya ang usapan namin. “Hoy! Kung iyong video ang gamit mong pamba-blackmail sa kuya ko, huwag ka nang mag aksaya pa ng panahon upang ikalat iyon dahil kalat na iyon sa buong sambayanan, ok?” ang matigas kong boses na pagmamalaki kay Zach.

“Uh... mayroon ka nang kopya? Ambilis naman!” ang sarcastic na sagot naman ni Zach.

“Oo! At hindi lang kopya, personal ko pang nakikita ang pagsasayaw niya at ang pagti-tease niya na parang isang macho dancer! At walang epekto iyon kahit ang buong mundo pa ang makakita. Lalaki po ang kuya ko kaya kung iyan lang ang panakot mo, hindi uubra yan dahil lahat ng mga lalake sa mundo ay may kabulastugan at lahat sa kanila ay nagjajakol! Kaya kung ako ikaw, itigil ko na ang pamba-blackmail sa kanya!”

Ngunit parang nasorpresa pa si Zach. “Ay bakit ganoon? Hindi pa ako nagkaroon ng kopya niyan? Magtatampo na talaga ako kay Erwin. Pahingi naman ng kopya o... Kasi ibang video ang nandito sa akin eh! Hindi naman siya sumasayaw dito. Sayang nahuhuli pala ako sa hot item ni Erwin.” Ang sarcastic niyang sagot.

Napa-“huh!” naman ako sa narinig. “A-anong ibig mong sabihin?”

“Iba itong sa akin e. Mas malaking pasabog! Kapamilya, kapuso, lahat ay masasabugan nito! Hahahahahah! Gusto mo mag-exchange gift tayo ng video?”

“Anong video ang pinagsasabi mo, gago? Alam kong ang video na nasa iyo ay iyong nagsasayaw siya at nagpaparaos dahil iyan ang sabi niya sa akin! At ikaw pa nga daw ang nagsabi sa kanya na magsasayaw at laruin ang sarili niya habang kinukunan mo ng video!” ang sabi ko habang tiningnan si kuya na nasa isang tabi ng kama ang isang kamay ay nakapatong sa kanyang ulo, hindi mapakali, mangiyak-ngiyak at iniuuntog-untog ang ulo sa dingding at ang tila nasa isip ay, “Busted! Busted!”

“Tanga! Mag-isip ka! Ang ibig mong sabihin, pumunta ang kuya mo dito sa akin upang kunan ko siya ng video at upang gamitin kong pamba-blackmail din sa kanya? Ganoon? Napakatanga naman pala ng kuya mo! Para pala siyang naghanap ng malaking bato upang iuntog sa ulo niya! Ganoon ka tanga ang kuya mo? Hindi iyan ang hawak ko, gago! Iba ito at ayokong sabihin sa iyo dahil sa aming dalawa lang ito ng kuya Erwin mo. Makikisawsaw ka pa sa mga sikreto namin? Ano ka???” ang mataray niyang sabi.

Mistula naman akong nabusalan sa kanyang paliwanag. May punto nga siya. Baka nga totoong may ibang video siya. Hindi naman siguro ganyan katanga ang kuya ko upang pumayag na magpaparecord ng ganyan sa ibang tao? Kahit ganyan kaharot ang kuya ko, hindi ko maimagine na kaya niyang magpakuha ng video na ganoong magjajakol siya sa harap ng cam at ibang tao pa ang kukuha dahil siguradong magiging scandal talaga ito. At syempre naman, alam ni kuya iyan.

Kaya ang naisagot ko na lang kay Zach ay “Sinungaling!”

“Ay! Nagalit. Hahahahahahaha! Woi! Kung nand’yan ang kuya Erwin mo, sabihn mo naman na regards ha? Na miss ko na ang love-making namin e. At sweet dreams kamo! Mmmmmmmmwwwwwah! Ay oo nga pala, paki-remind na rin sa kanya sa aming pinag-usapan, baka malimutan niya lang... Sige siya, baka mamaya magtatampo ako.” sabay patay sa cp niya.

Matalinghaga ang kanyang binitiwang mga salita. Alam ko, pananakot iyong sinabing “magtatampo” siya. At lalo din akong naintriga tungkol sa ibang video na hawak niya.

Nilapitan ko agad si kuya na noon ay umiyak na pala. “Kuya, ano ba ang video na sinasabi niya?

Hindi na ako magawang tingnan pa ni kuya. At ang nasabi na lang niya ay, “Tol... sorry talaga. Pasensya na tol... Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko...”

“Ipakita mo sa akin ang video na iyan kuya!” bulyaw ko na rin sa kanya sa pag-amin niyang may iba ngang video na hawak si Zach.

“Oo tol... ipakita ko na ito sa iyo. Basta, lagi mong tandaan, mahal na mahal kita tol... Ano man ang manyari, tandaan mong mahal ka ni kuya...”

Binuksan ni kuya ang laptop niya, hinanap ang nakatagopng file. At noong lumantad na ang pelikula, nanlaki ang mga mata ko, hindi makapaniwala sa nasaksihan. At ang sunod na nangyari ay ang pagsisigaw ko na ng... “Hindiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!! Hindiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!!”

At umalingawngaw sa buong kwarto ang pagsisigaw kong iyon...

(Itutuloy)

FOLLOW US

Follow us in
- Friendster: www.friendster.com/msob
- Twitter: twitter.com/msoblue
- Facebook

Add michaelshadesofblue as your friend in facebook, friendster, and twitter: juha.michael@gmail.com

Disclaimer

All images and videos in this site are copyrights of their respective owners and "MSOB" claims no credit unless otherwise acknowledged. If you own the rights to any of the images or videos and do not wish them to appear on this site please, contact us at getmybox@hotmail.com and the items in question will be promptly removed.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails